See in Reader
4.3 KiB
ข้อมูลทั่วไป
โดยปกติแล้ว บทกวีฮีบรูมักจะใช้คำคู่ขนานกันเสมอ ความหมายที่เป็นไปได้สำหรับหัวข้อ "สดุดีของซาโลมอน" คือ 1) ดาวิดเขียนสดุดีนี้เกี่ยวกับซาโลมอน ("พระราชโอรสของกษัตริย์") หรือ 2) ซาโลมอน (ผู้เป็นพระราชโอรสของดาวิดคือ "พระราชโอรสของกษัตริย์") อธิษฐานเกี่ยวกับตัวเอง หรือ 3) กษัตริย์อีกองค์หนึ่งเขียนเกี่ยวกับพระราชโอรสของพระองค์ด้วยรูปแบบของซาโลมอน คนสมัยนั้นมักกล่าวถึงตัวเองเหมือนกับว่าพวกเขาเป็นคนอื่น อย่างไรก็ตาม เป็นการดีที่สุดที่จะแปลสิ่งนี้เหมือนกับว่าผู้เขียนสดุดีกำลังกล่าวถึงคนอื่นไม่ใช่ตัวเอง (ดูที่: [[rc:///ta/man/translate/writing-poetry]] และ [[rc:///ta/man/translate/figs-parallelism]] และ rc://*/ta/man/translate/figs-123person)
ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงประทานการพิพากษาอันชอบธรรมของพระองค์แก่พระราชา และความชอบธรรมของพระองค์แก่พระราชโอรสของพระราชา
ความหมายที่เป็นไปได้คือ 1) "ข้าแต่พระเจ้า ขอประทานความชอบธรรมของพระองค์แก่ข้าพระองค์ความชอบธรรมของพระองค์กับบุตรชายของข้าพระองค์" หรือ 2) "ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงประทานการพิพากษาอันชอบธรรมของพระองค์แก่ข้าพระองค์ และความชอบธรรมของพระองค์แก่ข้าพระองค์ บุตรชายของกษัตริย์" คนสมัยนั้นมักกล่าวถึงตัวเองเหมือนกับว่าพวกเขาเป็นคนอื่น อย่างไรก็ตามมันเป็นการดีที่สุดที่จะแปลสิ่งนี้เหมือนกับว่าผู้เขียนสดุดีกำลังกล่าวถึงคนอื่นไม่ใช่ตัวเอง (ดูที่: rc://*/ta/man/translate/figs-123person)
ขอทรงประทานการพิพากษาอันชอบธรรมของพระองค์แก่พระราชา
"ขอทรงให้กษัตริย์สามารถตัดสินอย่างชอบธรรม"
ความชอบธรรมของพระองค์แก่พระราชโอรสของพระราชา
คำกริยาอาจมาจากวลีก่อนหน้า ในที่นี้คำว่า "ความชอบธรรม" อ้างถึงการพิพากษาที่ชอบธรรม คำแปลอีกอย่างหนึ่ง "มอบความชอบธรรมให้กับพระราชโอรสของกษัตริย์" หรือ "ขอประทานความสามารถให้พระราชโอรสของกษัตริย์ปกครองด้วยความชอบธรรม" (ดูที่: rc://*/ta/man/translate/figs-ellipsis)