ارمیا به سخن گفتن ادامه میدهد. دعایی طولانی را آغاز میکند، مرثیهای با مقدمه نیایشی طولانی.
اینجا به معنای طومار مهر و موم شده و طومار فاقد مهر و موم میباشد.