forked from WA-Catalog/fa_opv
See in Reader
1089 lines
202 KiB
Plaintext
1089 lines
202 KiB
Plaintext
\id 2KI Unlocked Literal Bible
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h دوم پادشاهان
|
||
\toc1 دوم پادشاهان
|
||
\toc2 دوم پادشاهان
|
||
\toc3 2ki
|
||
\mt1 دوم پادشاهان
|
||
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\p
|
||
\v 1 و بعد از وفات اَخاب، موآب بر اسرائیل‌عاصی شدند.
|
||
\v 2 و اَخَزْیا از پنجرۀ بالاخانۀ خود كه در سامره بود افتاده، بیمار شد. پس رسولان را روانه نموده، به ایشان گفت: «نزد بَعْل زَبُوب، خدای عَقْرُون رفته، بپرسید كه آیا از این مرض شفا خواهم یافت؟»
|
||
\s5
|
||
\v 3 و فرشتۀ خداوند به ایلیای تِشْبی گفت: «برخیز و به ملاقاتِ رسولانِ پادشاهِ سامره برآمده، به ایشان بگو كه آیا از این جهت كه خدایی در اسرائیل نیست، شما برای سؤال نمودن از بَعْل زَبُوب، خدای عَقْرُون می‌روید؟
|
||
\v 4 پس خداوند چنین می‌گوید: از بستری كه بر آن برآمدی، فرود نخواهی شد بلكه البته خواهی مرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 5 و ایلیا رفت و رسولان نزد وی برگشتند و او به ایشان گفت: «چرا برگشتید؟»
|
||
\v 6 ایشان در جواب وی گفتند: «شخصی به ملاقات ما برآمده، ما را گفت: بروید و نزد پادشاهی كه شما را فرستاده است، مراجعت كرده، او را گویید: خداوند چنین می‌فرماید: آیا از این جهت كه خدایی در اسرائیل نیست، تو برای سؤال نمودن از بَعْل زَبُوب، خدای عَقْرُون می‌فرستی؟ بنابراین از بستری كه به آن برآمدی، فرود نخواهی شد بلكه البته خواهی مُرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 7 او به ایشان گفت: «هیأت شخصی كه به ملاقات شما برآمد و این‌سخنان را به شما گفت چگونه بود؟»
|
||
\v 8 ایشان او را جواب دادند: «مرد موی‌دار بود و كمربند چرمی بر كمرش بسته بود.» او گفت: «ایلیای تِشْبی است.»
|
||
\s5
|
||
\v 9 آنگاه سردار پنجاهه را با پنجاه نفرش نزد وی فرستاد و او نزد وی آمد در حالتی كه او بر قلۀ كوه نشسته بود و به وی عرض كرد كه «ای مرد خدا، پادشاه می‌گوید به زیر آی؟»
|
||
\v 10 ایلیا در جواب سردار پنجاهه گفت: «اگر من مرد خدا هستم، آتش از آسمان نازل شده، تو را و پنجاه نفرت را بسوزاند.» پس آتش از آسمان نازل شده، او را و پنجاه نفرش را بسوخت.
|
||
\s5
|
||
\v 11 و باز سردار پنجاهۀ دیگر را با پنجاه نفرش نزد وی فرستاد و او وی را خطاب كرده، گفت: «ای مرد خدا، پادشاه چنین می‌فرماید كه به زودی به زیر آی؟»
|
||
\v 12 ایلیا در جواب ایشان گفت: «اگر من مرد خدا هستم، آتش از آسمان نازل شده، تو را و پنجاه نفرت را بسوزاند.» پس آتش خدا از آسمان نازل شده، او را و پنجاه نفرش را بسوخت.
|
||
\s5
|
||
\v 13 پس سردار پنجاهۀ سوم را با پنجاه نفرش فرستاد و سردار پنجاهۀ سوم آمده، نزد ایلیا به زانو درآمد و از او التماس نموده، گفت كه «ای مرد خدا، تمنّا اینكه جان من و جان این پنجاه نفر بندگانت در نظر تو عزیز باشد.
|
||
\v 14 اینك آتش از آسمان نازل شده، آن دو سردار پنجاهۀ اول را باپنجاهه‌های ایشان سوزانید؛ اما الا´ن جان من در نظر تو عزیز باشد.»
|
||
\s5
|
||
\v 15 و فرشتۀ خداوند به ایلیا گفت: «همراه او به زیر آی و از او مترس.» پس برخاسته، همراه وی نزد پادشاه فرود شد.
|
||
\v 16 و وی را گفت: « خداوند چنین می‌گوید: چونكه رسولان فرستادی تا از بَعْل زَبُوب، خدای عَقْرُون سؤال نمایند، آیا از این سبب بود كه در اسرائیل خدایی نبود كه از كلام او سؤال نمایی؟ بنابراین از بستری كه به آن برآمدی، فرود نخواهی شد البته خواهی مرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 17 پس او موافق كلامی كه خداوند به ایلیا گفته بود، مرد و یهُورام در سال دوم یهُورام بن یهُوشافاط، پادشاه یهودا در جایش پادشاه شد، زیرا كه او را پسری نبود.
|
||
\v 18 و بقیۀ اعمال اَخَزْیا كه كرد، آیا در كتابِ تواریخِ ایامِ پادشاهانِ اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\p
|
||
\v 1 و چون خداوند اراده نمود كه ایلیا را درگردباد به آسمان بالا برد، واقع شد كه ایلیا و اَلِیشَع از جلجال روانه شدند.
|
||
\v 2 و ایلیا به اَلِیشَع گفت: «در اینجا بمان، زیرا خداوند مرا به بیت‌ئیل فرستاده است.» اَلِیشَع گفت: «به حیات یهُوَه و حیات خودت قسم كه تو را ترك نكنم.» پس به بیت‌ئیل رفتند.
|
||
\s5
|
||
\v 3 و پسران انبیایی كه در بیت‌ئیل بودند، نزد اَلِیشَع بیرون آمده، وی را گفتند: «آیا می‌دانی كه امروز خداوند آقای تو را از فوق سر تو خواهد برداشت؟» او گفت: «من هم می‌دانم؛ خاموش باشید.»
|
||
\v 4 و ایلیا به او گفت: «ای اَلِیشَع در اینجا بمان‌زیرا خداوند مرا به اریحا فرستاده است.» او گفت: «به حیات یهُوَه و به حیات خودت قسم كه تو را ترك نكنم.» پس به اریحا آمدند.
|
||
\s5
|
||
\v 5 و پسران انبیایی كه در اریحا بودند، نزد اَلِیشَع آمده، وی را گفتند: «آیا می‌دانی كه امروز خداوند ، آقای تو را از فوق سر تو برمی‌دارد؟» او گفت: «من هم می‌دانم؛ خاموش باشید.»
|
||
\v 6 و ایلیا وی را گفت: «در اینجا بمان زیرا خداوند مرا به اُرْدّن فرستاده است.» او گفت: «به حیات یهُوَه و به حیات خودت قسم كه تو را ترك نكنم.» پس هردوی ایشان روانه شدند.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و پنجاه نفر از پسران انبیا رفته، در مقابل ایشان از دور ایستادند و ایشان نزد اُرْدّن ایستاده بودند.
|
||
\v 8 پس ایلیا ردای خویش را گرفت و آن را پیچیده، آب را زد كه به این طرف و آن طرف شكافته شد و هردوی ایشان بر خشكی عبور نمودند.
|
||
\s5
|
||
\v 9 و بعد از گذشتن ایشان، ایلیا به اَلِیشَع گفت: «آنچه را كه می‌خواهی برای تو بكنم، پیش از آنكه از نزد تو برداشته شوم، بخواه.» اَلِیشَع گفت: «نصیب مضاعف روح تو بر من بشود.»
|
||
\v 10 او گفت: «چیز دشواری خواستی! اما اگر حینی كه از نزد تو برداشته شوم مرا ببینی، از برایت چنین خواهد شد والاّ نخواهد شد.»
|
||
\s5
|
||
\v 11 و چون ایشان می‌رفتند و گفتگو می‌كردند، اینك ارابۀ آتشین و اسبان آتشینْ ایشان را از یكدیگر جدا كرد و ایلیا در گردباد به آسمان صعود نمود.
|
||
\v 12 و چون اَلِیشَع این را بدید، فریاد برآورد كه «ای پدرم! ای پدرم! ارابۀ اسرائیـل و سوارانش!» پـس او را دیگـر ندید و جامۀ خـود را گرفتـه، آن را به دو حصّـه چاك زد.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و ردای ایلیا را كه از او افتاده بود، برداشت و برگشته به كنارۀ اُرْدّن ایستاد.
|
||
\v 14 پس ردای ایلیا را كه از او افتاده بود، گرفت و آب را زده، گفت: «یهُوَه خدای ایلیا كجاست؟» و چون او نیز آب را زد، به این طرف و آن طرف شكافته شد و اَلِیشَع عبور نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و چون پسران انبیا كه روبروی او در اریحا بودند او را دیدند، گفتند: «روح ایلیا بر اَلِیشَع می‌باشد.» و برای ملاقات وی آمده، او را رو به زمین تعظیم نمودند.
|
||
\v 16 و او را گفتند: «اینك حال با بندگانت پنجاه مرد قوی هستند؛ تمنّا اینكه ایشان بروند و آقای تو را جستجو نمایند؛ شاید روح خداوند او را برداشته، به یكی از كوهها یا در یكی از دره‌ها انداخته باشد.» او گفت: «مفرستید.»
|
||
\s5
|
||
\v 17 اما به حدی بر وی ابرام نمودند كه خجل شده، گفت: «بفرستید.» پس پنجاه نفر فرستادند و ایشان سه روز جستجو نمودند، اما او را نیافتند.
|
||
\v 18 و چون او در اریحا توقف می‌نمود، ایشان نزد وی برگشتند و او به ایشان گفت: «آیا شما را نگفتم كه نروید؟»
|
||
\s5
|
||
\v 19 و اهل شهر به اَلِیشَع گفتند: «اینك موضع شهر نیكوست چنانكه آقای ما می‌بیند؛ لیكن آبش ناگوار و زمینش بی‌حاصل است.»
|
||
\v 20 او گفت: «نزد من طشت نوی آورده، نمك در آن بگذارید.» پس برایش آوردند.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و او نزد چشمه آب بیرون رفته، نمك را در آن انداخت و گفت: « خداوند چنین می‌گوید: این آب را شفا دادم كه بار دیگر مرگ یا بی‌حاصلی از آن پدید نیاید.»
|
||
\v 22 پس آب تا به امروز برحسب سخنی كه اَلِیشَع گفته بود، شفا یافت.
|
||
\s5
|
||
\v 23 و از آنجا به بیت‌ئیل برآمد. و چون او به راه برمی‌آمد، اطفال كوچك از شهر بیرون آمده، او را سُخریه نموده، گفتند: «ای كچل برآی! ای كچل برآی!»
|
||
\v 24 و او به عقب برگشته، ایشان را دید و ایشان را به اسم یهُوَه لعنت كرد؛ و دو خرس از جنگل بیرون آمده، چهل و دو پسر از ایشان بدرید.
|
||
\v 25 و از آنجا به كوه كَرْمَل رفت و از آنجا به سامره مراجعت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\p
|
||
\v 1 و یهُورام بن اَخاب در سال هجدهم‌یهُوشافاط، پادشاه یهودا در سامره بر اسرائیل آغاز سلطنت نمود و دوازده سال پادشاهی كرد.
|
||
\v 2 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود به عمل می‌آورد، اما نه مثل پدر و مادرش زیرا كه تمثال بَعْل را كه پدرش ساخته بود، دور كرد.
|
||
\v 3 لیكن به گناهان یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، چسبیده، از آن دوری نورزید.
|
||
\s5
|
||
\v 4 و مِیشَعْ، پادشاه موآب، صاحب مواشی بود و به پادشاه اسرائیل صدهزار بره و صدهزار قوچ با پشم آنها ادا می‌نمود.
|
||
\v 5 و بعد از وفات اَخاب، پادشاه موآب بر پادشاه اسرائیل عاصی شد.
|
||
\v 6 و در آن وقت یهُورام پادشاه از سامره بیرون شده، تمامی اسرائیل را سان دید.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و رفت و نزد یهُوشافاط، پادشاه یهودا فرستاده، گفت: «پادشاه موآب بر من عاصی شده است. آیا همراه من برای مقاتله با موآب خواهی آمد؟» او گفت: «خواهم آمد، من چون تو هستم و قوم من چون قوم تو و اسبان من چون اسبان تو.»
|
||
\v 8 او گفت: «به كدام راه برویم؟» گفت: «به راه بیابان اَدوم.»
|
||
\s5
|
||
\v 9 پس پادشاه اسرائیل و پادشاه یهودا و پادشاه اَدوم روانه شده، سفر هفت روزه دور زدند و به جهت لشكر و چارپایانی كه همراه ایشان بود، آب نبود.
|
||
\v 10 و پادشاه اسرائیل گفت: «افسوس كه خداوند این سه پادشاه را خوانده است تا ایشان را به دست موآب تسلیم كند.»
|
||
\s5
|
||
\v 11 و یهُوشافاط گفت: «آیا نبی خداوند در اینجا نیست تا به واسطۀ او از خداوند مسألت نماییم؟» و یكی از خادمان پادشـاه اسرائیـل در جـواب گفت: «اَلِیشَع بن شافاط كه آب بر دستهای ایلیا می‌ریخت، اینجاست.»
|
||
\v 12 و یهُوشافاط گفت: «كـلام خداوند با اوسـت.» پس پادشـاه اسرائیـل و یهُوشافـاط و پادشـاه اَدوم نـزد وی فـرود آمدنـد.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و اَلِیشَع به پادشاه اسرائیل گفت: «مرا با تو چه كار است؟ نزد انبیای پدرت و انبیای مادرت برو.» اما پادشاه اسرائیل وی را گفت: «نی، زیرا خداوند این سه پادشاه را خوانده است تا ایشان را به دست موآب تسلیم نماید.»
|
||
\v 14 اَلِیشَع گفت: «به حیات یهُوَه صبایوت كه به حضور وی ایستاده‌ام قسم كه اگر من احترام یهُوشافاط، پادشاه یهُودا را نگاه نمی‌داشتم، به سوی تو نظر نمی‌كردم و تو را نمی‌دیدم.
|
||
\s5
|
||
\v 15 اما الا´ن برای من مطربی بیاورید.» و واقع شد كه چون مطرب ساز زد، دست خداوند بر وی آمد.
|
||
\v 16 و او گفت: « خداوند چنین می‌گوید: این وادی را پر از خندقها بساز.
|
||
\v 17 زیرا خداوند چنین می‌گوید: باد نخواهید دید و باران نخواهید دید، اما این وادی از آب پر خواهد شد تا شما و مواشی شما و بهایم شما بنوشید.
|
||
\s5
|
||
\v 18 و این در نظر خداوند قلیل است، بلكه موآب را نیز به دست شما تسلیم خواهد كرد.
|
||
\v 19 و تمامی شهرهای حصاردار و همۀ شهرهای بهترین رامنهدم خواهید ساخت و همۀ درختان نیكو را قطع خواهید نمود و جمیع چشمه‌های آب را خواهید بست و هر قطعه زمین نیكو را با سنگها خراب خواهید كرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 20 و بامدادان در وقت گذرانیدن هدیه، اینك آب از راه اَدوم آمد و آن زمین را از آب پر ساخت.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و چون تمامی موآبیان شنیده بودند كه پادشاهان برای مقاتلۀ ایشان برمی‌آیند، هر كه به اَسلاح جنگ مسلّح می‌شد و هركه بالاتر از آن بود، جمع شدند و به سرحدّ خود اقامت كردند.
|
||
\v 22 پس بامدادان چون برخاستند و آفتاب بر آن آب تابید، موآبیان از آن طرف، آب را مثل خون سرخ دیدند،
|
||
\v 23 و گفتند: «این خون است، پادشاهان البته مقاتله كرده، یكدیگر را كشته‌اند؛ پس حال ای موآبیان به غنیمت بشتابید.»
|
||
\s5
|
||
\v 24 اما چون به لشكرگاه اسرائیل رسیدند، اسرائیلیان برخاسته، موآبیان را شكست دادند كه از حضور ایشان منهزم شدند، و به زمین ایشان داخل شده، موآبیان را می‌كشتند.
|
||
\v 25 و شهرها را منهدم ساختند و بر هر قطعۀ زمین هركس سنگ خود را انداخته، آن را پر كردند و تمام چشمه‌های آب را مسدود ساختند، و تمامی درختان خوب را قطع نمودند. لكن سنگهای قیرحارَسَت را در آن واگذاشتند و فلاخن‌اندازان آن را احاطه كرده، زدند.
|
||
\s5
|
||
\v 26 و چون پادشاه موآب دید كه جنگ بر او سخت شد، هفتصد نفر شمشیرزن گرفت كه تا نزد پادشاه اَدوم را بشكافند، اما نتوانستند.
|
||
\v 27 پس پسر نخست‌زادۀ خود را كه به جایش می‌بایست سلطنت نماید، گرفته، او را بر حصار به جهت قربانی سوختنی گذرانید. و غیظ عظیمی بر اسرائیل پدید آمد. پس از نزد وی روانه شده، به زمین خود مراجعت كردند.
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\p
|
||
\v 1 و زنی از زنان پسران انبیا نزد اَلِیشَع تضرّع نموده، گفت: «بنده‌ات، شوهرم مرد و تو می‌دانی كه بنده‌ات از خداوند می‌ترسید، و طلبكار او آمده است تا دو پسر مرا برای بندگی خود ببرد.»
|
||
\v 2 اَلِیشَع وی را گفت: «بگو برای تو چه كنم؟ و در خانه چه داری؟» او گفت: «كنیزت را در خانه چیزی سوای ظرفی از روغن نیست.»
|
||
\s5
|
||
\v 3 او گفت: «برو و ظرفها از بیرون از تمامی همسایگان خود طلب كن، ظرفهای خالی و بسیار بخواه.
|
||
\v 4 و داخل شده، در را بر خودت و پسرانت ببند و در تمامی آن ظرفها بریز و هرچه پر شود به كنار بگذار.»
|
||
\s5
|
||
\v 5 پس از نزد وی رفته، در را بر خود و پسرانش بست و ایشان ظرفها نزد وی آورده، او می‌ریخت.
|
||
\v 6 و چون ظرفها را پر كرده بود به یكی از پسران خود گفت: «ظرفی دیگر نزد من بیاور.» او وی را گفت: «ظرفی دیگر نیست.» و روغن بازایستاد.
|
||
\s5
|
||
\v 7 پس رفته، آن مرد خدا را خبر داد. و او وی را گفت: «برو و روغن را بفروش و قرض خود را ادا كرده، تو و پسرانت از باقی مانده گذران كنید.»
|
||
\s5
|
||
\v 8 و روزی واقع شد كه اَلِیشَع به شونیم رفت و در آنجا زنی بزرگ بود كه بر او ابرام نمود كه طعام بخورد؛ و هرگاه عبور می‌نمود، به آنجا به جهت نان خوردن میل می‌كرد.
|
||
\v 9 پس آن زن به شوهر خود گفت: «اینك فهمیده‌ام كه این مردِ مقدسِ خداست كه همیشه از نزد ما می‌گذرد.
|
||
\s5
|
||
\v 10 پس برای وی بالاخانه‌ای كوچك بر دیوار بسازیم وبستر و خوان و كرسی و شمعدانی درآن برای وی بگذرانیم كه چون نزد ما آید، در آنجا فرودآید.»
|
||
\v 11 پس روزی آنجا آمد و به آن بالاخانه فرود آمده، در آنجا خوابید.
|
||
\s5
|
||
\v 12 و به خادم خود، جِیحَزی گفت: «این زنِ شونمی را بخوان.» و چون او را خواند، او به حضور وی ایستاد.
|
||
\v 13 و او به خادم گفت: «به او بگو كه اینك تمامی این زحمت را برای ما كشیده‌ای؛ پس برای تو چه شود؟ آیا با پادشاه یا سردار لشكر كاری داری؟» او گفت: «نی، من در میان قوم خود ساكن هستم.»
|
||
\s5
|
||
\v 14 و او گفت: «پس برای این زن چه باید كرد؟» جِیحَزی عرض كرد: «یقین كه پسری ندارد و شوهرش سالخورده است.»
|
||
\v 15 آنگاه اَلِیشَع گفت: «او را بخوان.» پس وی را خوانده، او نزد در ایستاد.
|
||
\v 16 و گفت: «در این وقت موافق زمان حیات، پسری در آغوش خواهی گرفت.» و او گفت: «نی ای آقایم؛ ای مرد خدا به كنیز خود دروغ مگو.»
|
||
\s5
|
||
\v 17 پس آن زن حامله شده، در آن وقت موافق زمان حیات به موجب كلامی كه اَلِیشَع به او گفته بود، پسری زایید.
|
||
\v 18 و چون آن پسر بزرگ شد روزی اتفاق افتاد كه نزد پدر خود نزد دروگران رفت.
|
||
\v 19 و به پدرش گفت: «آه سر من! آه سر من!» و او به خادم خود گفت: «وی را نزد مادرش ببر.»
|
||
\v 20 پس او را برداشته، نزد مادرش برد و او به زانوهایش تا ظهر نشست و مرد.
|
||
\s5
|
||
\v 21 پس مادرش بالا رفته، او را بر بستر مرد خدا خوابانید و در را بر او بسته، بیرون رفت.
|
||
\v 22 و شوهر خود را آواز داده، گفت: «تمنّا اینكه یكی از جوانان و الاغی از الاغها بفرستی تا نزد مرد خدا بشتابم و برگردم.»
|
||
\s5
|
||
\v 23 او گفت: «امروزچرا نزد او بروی، نه غُرّۀ ماه و نه سَبَّت است.» گفت: «سلامتی است.»
|
||
\v 24 پس الاغ را آراسته، به خادم خود گفت: «بران و برو و تا تو را نگویم در راندن كوتاهی منما.»
|
||
\s5
|
||
\v 25 پس رفته، نزد مرد خدا به كوه كَرْمَل رسید. و چون مرد خدا او را از دور دید، به خادم خود جِیحَزی گفت: «كه اینك زن شونمی می‌آید.
|
||
\v 26 پس حال به استقبال وی بشتاب و وی را بگو: آیا تو را سلامتی است و آیا شوهرت سالم و پسرت سالم است؟» او گفت: «سلامتی است.»
|
||
\s5
|
||
\v 27 و چون نزد مرد خدا به كوه رسید، به پایهایش چسبید. و جِیحَزی نزدیك آمد تا او را دور كند اما مرد خدا گفت: «او را واگذار زیرا كه جانش در وی تلخ است و خداوند این را از من مخفی داشته، مرا خبر نداده است.»
|
||
\s5
|
||
\v 28 و زن گفت: «آیا پسری از آقایم درخواست نمودم، مگر نگفتم مرا فریب مده؟»
|
||
\v 29 پس او به جِیحَزی گفت: «كمر خود را ببند و عصای مرا به دستت گرفته، برو و اگر كسی را ملاقات كنی، او را تحیت مگو و اگر كسی تو را تحیت گوید، جوابش مده و عصای مرا بر روی طفل بگذار.»
|
||
\s5
|
||
\v 30 اما مادرِ طفل گفت: «به حیات یهُوَه و به حیات خودت قسم كه تو را ترك نكنم.» پس او برخاسته، در عقب زن روانه شد.
|
||
\v 31 و جِیحَزی از ایشان پیش رفته، عصا را بر روی طفل نهاد؛ اما نه آواز داد و نه اعتنا نمود. پس به استقبال وی برگشته، او را خبر داد و گفت كه «طفل بیدار نشد.»
|
||
\s5
|
||
\v 32 پس اَلِیشَع به خانه داخل شده، دید كه طفل مرده و بر بستر او خوابیده است.
|
||
\v 33 و چون داخل شد، در را بر هر دو بست و نزد خداوند دعا نمود.
|
||
\v 34 و برآمده بر طفل دراز شد و دهان خود را بر دهان وی و چشم خود را بر چشم او و دست خود را بر دست او گذاشته، بر وی خم گشت و گوشت پسر گرم شد.
|
||
\s5
|
||
\v 35 و برگشته، درخانه یك مرتبه این طرف و آن طرف بخرامید و برآمده، بر وی خم شد كه طفل هفت مرتبه عطسه كرد؛ پس طفل چشمان خود را باز كرد.
|
||
\v 36 و جِیحَزی را آواز داده، گفت: «این زن شونمی را بخوان.» پس او را خواند و چون نزد او داخل شد، او وی را گفت: «پسر خود را بردار.»
|
||
\v 37 پس آن زن داخل شده، نزد پایهایش افتاد و رو به زمین خم شد و پسر خود را برداشته، بیرون رفت.
|
||
\s5
|
||
\v 38 و اَلِیشَع به جلجال برگشت. و قحطی در زمین بود و پسران انبیا به حضور وی نشسته بودند. و او به خادم خود گفت: «دیگ بزرگ را بگذار و آش به جهت پسران انبیا بپز.»
|
||
\v 39 و كسی به صحرا رفت تا سبزیها بچیند و بوتۀ بری یافت و خیارهای بری از آن چیده، دامن خود را پر ساخت و آمده، آنها را در دیگ آش خُرد كرد زیرا كه آنها را نشناختند.
|
||
\s5
|
||
\v 40 پس برای آن مردمان ریختند تا بخورند و چون قدری آش خوردند، صدا زده، گفتند: «ای مرد خدا، مرگ در دیگ است!» و نتوانستند بخورند.
|
||
\v 41 او گفت: «آرد بیاورید.» پس آن را در دیگ انداخت و گفت: «برای مردم بریز تا بخورند.» پس هیچ چیز مضّر در دیگ نبود.
|
||
\s5
|
||
\v 42 و كسی از بَعْل شَلِیشَه آمده، برای مرد خدا خوراك نوبر، یعنی بیست قرص نان جو وخوشه‌ها در كیسۀ خود آورد. پس او گفت: «به مردم بده تا بخورند.»
|
||
\v 43 خادمش گفت: «اینقدر را چگونه پیش صد نفر بگذارم؟» او گفت: «به مردمان بده تا بخورند، زیرا خداوند چنین می‌گوید كه خواهند خورد و از ایشان باقی خواهد ماند.»
|
||
\v 44 پس پیش ایشان گذاشت و به موجب كلام خداوند خوردند و از ایشان باقی ماند.
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\p
|
||
\v 1 و نُعْمان، سردار لشكر پادشاه اَرام، در حضور آقایش مردی بزرگ و بلند جاه بود، زیرا خداوند به وسیلۀ او اَرام را نجات داده بود، و آن مرد جبّار، شجاع ولی ابرص بود.
|
||
\v 2 و فوجهای اَرامیان بیرون رفته، كنیزكی كوچك از زمین اسرائیل به اسیری آوردند و او در حضور زن نُعْمان خدمت می‌كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 3 و به خاتون خود گفت: «كاش كه آقایم در حضور نبی‌ای كه در سامره است، می‌بود كه او را از برصش شفا می‌داد.»
|
||
\v 4 پس كسی درآمده، آقای خود را خبر داده، گفت: «كنیزی كه از ولایت اسرائیل است، چنین و چنان می‌گوید.»
|
||
\s5
|
||
\v 5 پس پادشاه اَرام گفت: «بیا برو و مكتوبی برای پادشاه اسرائیل می‌فرستم.» پس روانه شد و ده وزنۀ نقره و ششهزار مثقال طلا و ده دست لباس به دست خود گرفت.
|
||
\v 6 و مكتوب را نزد پادشاه اسرائیل آورد و در آن نوشته بود كه «الا´ن چون این مكتوب به حضورت برسد، اینك بندۀ خود نُعْمان را نزد تو فرستادم تا او را از برصش شفا دهی.»
|
||
\s5
|
||
\v 7 اما چون پادشاه اسرائیل مكتوب را خواند لباس خود را دریده،گفت: «آیا من خدا هستم كه بمیرانم و زنده كنم كه این شخص نزد من فرستاده است تا كسی را از برصش شفا بخشم. پس بدانید و ببینید كه او بهانه‌جویی از من می‌كند.»
|
||
\s5
|
||
\v 8 اما چون اَلِیشَع، مرد خدا شنید كه پادشاه اسرائیل لباس خود را دریده است، نزد پادشاه فرستاده، گفت: «لباس خود را چرا دریدی؟ او نزد من بیایـد تا بداند كه در اسرائیل نبی‌ای هست.»
|
||
\v 9 پس نُعْمان با اسبان و ارابه‌های خود آمده، نزد درِ خانۀ اَلِیشَع ایستاد.
|
||
\v 10 و اَلِیشَع رسولی نزد وی فرستاده، گفت: «برو و در اُرْدنّ هفت مرتبه شست و شو نما و گوشتت به تو برگشته، طاهر خواهی شد.»
|
||
\s5
|
||
\v 11 اما نُعْمان غضبناك شده، رفت و گفت: «اینك گفتم البته نزد من بیرون آمده، خواهد ایستاد و اسم خدای خود، یهُوَه را خوانده، و دست خود را بر جای برص حركت داده، ابرص را شفا خواهد داد.
|
||
\v 12 آیا اَبانَه و فَرْفَرْ، نهرهای دمشق، از جمیع آبهای اسرائیل بهتر نیست؟ آیا در آنها شست و شو نكنم تا طاهر شوم؟» پس برگشته، با خشم رفت.
|
||
\s5
|
||
\v 13 اما بندگانش نزدیك آمده، او را خطاب كرده، گفتند: «ای پدر ما، اگر نبی تو را امری بزرگ گفته بود، آیا آن را بجا نمی‌آوردی؟ پس چند مرتبه زیاده چون تو را گفته است شست و شو كن و طاهر شو.»
|
||
\v 14 پس فرود شده، هفت مرتبه در اُرْدنّ به موجب كلام مرد خدا غوطه خورد و گوشت او مثل گوشت طفل كوچك برگشته، طاهر شد.
|
||
\s5
|
||
\v 15 پس او با تمامی جمعیت خود نزد مرد خدا مراجعت كرده، داخل شد و به حضور وی‌ایستاده، گفت: «اینك الا´ن دانسته‌ام كه در تمامی زمین جُز در اسرائیل خدایی نیست. و حال تمنّا اینكه هدیه‌ای از بنده‌ات قبول فرمایی.»
|
||
\v 16 او گفت: «به حیات یهُوَه كه در حضور وی ایستاده‌ام قسم كه قبول نخواهم كرد.» و هرچند او را ابرام نمود كه بپذیرد ابا نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 17 و نُعْمان گفت: «اگرنه، تمنّا این كه دو بارِ قاطر از خاك، به بنده‌ات داده شود زیرا كه بعد از این، بنده‌ات قربانی سوختنی و ذبیحه نزد خدایان غیر نخواهد گذرانید الاّ نزد یهُوَه.
|
||
\v 18 اما در این امر، خداوند بندۀ تو را عفو فرماید كه چون آقایم به خانۀ رِمُّون داخل شده، در آنجا سجده نماید و بر دست من تكیه كند و من در خانۀ رِمُّون سجده نمایم، یعنی چون در خانۀ رِمُّون سجده كنم، خداوند بندۀ تو را در این امر عفو فرماید.»
|
||
\v 19 او وی را گفت: «به سلامتی برو.» و از نزد وی اندك مسافتی برفت.
|
||
\s5
|
||
\v 20 اما جِیحَزی كه خادم اَلِیشَع مرد خدا بود گفت: «اینك آقایم از گرفتن از دست این نُعْمان اَرامی آنچه را كه آورده بود، امتناع نمود. به حیات یهُوَه قسم كه من از عقب او دویده، چیزی از او خواهم گرفت.»
|
||
\v 21 پس جِیحَزی از عقب نُعْمان شتافت و چون نُعْمان او را دید كه از عقبش می‌دود، از ارابۀ خود به استقبالش فرود آمد و گفت: «آیا سلامتی است؟»
|
||
\v 22 او گفت: «سلامتی است. آقایم مرا فرستاده، می‌گوید: اینك الا´ن دو جوان از پسران انبیا از كوهستان افرایم نزد من آمده‌اند؛ تمنّا اینكه یك وزنۀ نقره و دو دست لباس به ایشان بدهی.»
|
||
\s5
|
||
\v 23 نُعْمان گفت: «مرحمت فرموده، دو وزنه بگیر.» پس بر او ابرام نمود تا او دو وزنۀ نقره را در دو كیسه با دو دست لباس بست و بر دو خادم خود نهاد تا پیش او بردند.
|
||
\v 24 و چون به عُوفَل رسید، آنها را از دست ایشان گرفته، در خانه گذاشت وآن اشخاص را مرخص كرده، رفتند.
|
||
\v 25 و او داخل شده، به حضور آقای خود ایستاد و اَلِیشَع وی را گفت: «ای جِیحَزی از كجا می‌آیی؟» گفت: «بنده‌ات جایی نرفته بود.»
|
||
\s5
|
||
\v 26 اَلِیشَع وی را گفت: «آیا دل من همراه تو نرفت هنگامی كه آن مرد از ارابۀ خود به استقبال تو برگشت؟ آیا این وقت، وقت گرفتن نقره و گرفتن لباس و باغات زیتون و تاكستانها و گله‌هاو رمه‌ها و غلامان و كنیزان است؟
|
||
\v 27 پس بَرَصِ نُعْمان به تو و به ذریت تو تا به ابد خواهد چسبید.» و از حضور وی مبروص مثل برف بیرون رفت.
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\p
|
||
\v 1 و پسران انبیا به اَلِیشَع گفتند كه «اینك‌مكانی كه در حضور تو در آن ساكنیم، برای ما تنگ است.
|
||
\v 2 پس به اُرْدّن برویم و هریك چوبی از آنجا بگیریم و مكانی برای خود در آنجا بسازیم تا در آن ساكن باشیم.» او گفت: «بروید.»
|
||
\v 3 و یكی از ایشان گفت: «مرحمت فرموده، همراه بندگانت بیا.» او جواب داد كه «می‌آیم.»
|
||
\s5
|
||
\v 4 پس همراه ایشان روانه شد و چون به اُرْدّن رسیدند، چوبها را قطع نمودند.
|
||
\v 5 و هنگامی كه یكی از ایشان تیر را می‌برید، آهن تبر در آب افتاد و او فریاد كرده، گفت: «آه ای آقایم، زیرا كه عاریه بود.»
|
||
\s5
|
||
\v 6 پس مرد خدا گفت: «كجا افتاد؟» و چون جا را به وی نشان داد، او چوبی بریده، در آنجا انداخت و آهن را روی آب آورد.
|
||
\v 7 پس گفت: «برای خود بردار.» پس دست خود را دراز كرده، آن را گرفت.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و پادشاه اَرام با اسرائیل جنگ می‌كرد و بابندگان خود مشورت كرده، گفت: «در فلان جا اردوی من خواهد بود.»
|
||
\v 9 اما مرد خدا نزد پادشاه اسرائیل فرستاده، گفت: «با حذر باش كه از فلان جا گذر نكنی زیرا كه اَرامیان به آنجا نزول كرده‌اند.»
|
||
\s5
|
||
\v 10 و پادشاه اسرائیل به مكانی كه مرد خدا او را خبر داد و وی را از آن انذار نمود، فرستاده، خود را از آنجا نه یكبار و نه دو بار محافظت كرد.
|
||
\v 11 و دل پادشاه اَرام از این امر مضطرب شد و خادمان خود را خوانده، به ایشان گفت: «آیا مرا خبر نمی‌دهید كه كدام از ما به طرف پادشاه اسرائیل است؟»
|
||
\s5
|
||
\v 12 و یكی از خادمانش گفت: «ای آقایم چنین نیست، بلكه الیشع نبی كه در اسرائیل است، پادشاه اسرائیل را از سخنانی كه در خوابگاه خود می‌گویی، مخبر می‌سازد.»
|
||
\v 13 او گفت: «بروید و ببینید كه او كجاست، تا بفرستم و او را بگیرم.» پس او را خبر دادند كه اینك در دوتان است.
|
||
\s5
|
||
\v 14 پس سواران و ارابه‌ها و لشكر عظیمی بدانجا فرستاد و ایشان وقت شب آمده، شهر را احاطه نمودند.
|
||
\v 15 و چون خادمِ مردِ خدا صبح زود برخاسته، بیرون رفت، اینك لشكری با سواران و ارابه‌ها شهر را احاطه نموده بودند. پس خادمش وی را گفت: «آه ای آقایم چه بكنیم؟»
|
||
\v 16 او گفت: «مترس زیرا آنانی كه با مایند از آنانی كه با ایشانند بیشترند.»
|
||
\s5
|
||
\v 17 و اَلِیشَع دعا كرده، گفت: «ای خداوند چشمان او را بگشا تا ببیند.» پس خداوند چشمان خادم را گشود و او دید كه اینك كوههای اطراف اَلِیشَع از سواران و ارابه‌های آتشین پر است.
|
||
\v 18 و چون ایشان نزد وی فرود شدند، اَلِیشَع نزد خداوند دعا كرده، گفت: «تمنّا اینكه این گروه را به كوری مبتلا سازی.» پس ایشان را به موجب كلام اَلِیشَع به‌كوری مبتلا ساخت.
|
||
\v 19 و اَلِیشَع، ایشان را گفت: «راه این نیست و شهر این نیست. از عقب من بیایید و شما را به كسی كه می‌طلبید، خواهم رسانید.» پس ایشان را به سامره آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 20 و هنگامی كه وارد سامره شدند، اَلِیشَع گفت: «ای خداوند چشمان ایشان را بگشا تا ببینند.» پس خداوند چشمان ایشان را گشود و دیدند كه اینك در سامره هستند.
|
||
\v 21 آنگاه پادشاه اسرائیل چون ایشان را دید، به اَلِیشَع گفت: «ای پدرم آیا بزنم؟ آیا بزنم؟»
|
||
\s5
|
||
\v 22 او گفت: «مزن؛ آیا كسانی را كه به شمشیر و كمان خود اسیر كرده‌ای، خواهی زد؟ نان و آب پیش ایشان بگذار تا بخورند و بنوشند و نزد آقای خود بروند.»
|
||
\v 23 پس ضیافتی بزرگ برای ایشان برپا كرد و چون خوردند و نوشیدند، ایشان را مرخص كرد كه نزد آقای خویش رفتند. و بعد از آن، فوجهای اَرام دیگر به زمین اسرائیل نیامدند.
|
||
\s5
|
||
\v 24 و بعد از این، واقع شد كه بَنْهَدَد، پادشاه اَرام، تمام لشكر خود را جمع كرد و برآمده، سامره را محاصره نمود.
|
||
\v 25 و قحطی سخت در سامره بود و اینك آن را محاصره نموده بودند، به حدی كه سر الاغی به هشتاد پارۀ نقره و یك ربع قاب جلغوزه، به پنج پارۀ نقره فروخته می‌شد.
|
||
\v 26 و چون پادشاه اسرائیل بر باره گذر می‌نمود، زنی نزد وی فریاد برآورده، گفت: «ای آقایم پادشاه، مدد كن.»
|
||
\s5
|
||
\v 27 او گفت: «اگر خداوند تو را مدد نكند، من از كجا تو را مدد كنم؟ آیا از خَرْمَن یا از چرخُشْت؟»
|
||
\v 28 پس پادشاه او را گفت: «تو را چه شد؟» او عرض كرد: «این زن به من گفت: پسر خود را بده تا امروز او را بخوریم و پسر مرا فرداخواهیم خورد.
|
||
\v 29 پس پسر مرا پختیم و خوردیم و روز دیگر وی را گفتم: پسرت را بده تا او را بخوریم. اما او پسر خود را پنهان كرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 30 و چون پادشاه سخن زن را شنید، رخت خود را بدرید و او بر باره می‌گذشت و قوم دیدند كه اینك در زیر لباس خود پلاس دربر داشت.
|
||
\v 31 و گفت: «خدا به من مثل این بلكه زیاده از این بكند اگر سر اَلِیشَع بن شافاط امروز بر تنش بماند.»
|
||
\s5
|
||
\v 32 و اَلِیشَع در خانۀ خود نشسته بود و مشایخ، همراهش نشسته بودند و پادشاه، كسی را از نزد خود فرستاد و قبل از رسیدن قاصد نزد وی، اَلِیشَع به مشایخ گفت: «آیا می‌بینید كه این پسر قاتل فرستاده است تا سر مرا از تن جدا كند؟ متوجه باشید وقتی كه قاصد برسد، در را ببندید و او را از در برانید؛ آیا صدای پایهای آقایش در عقبش نیست؟»
|
||
\v 33 و چون او هنوز به ایشان سخن می‌گفت، اینك قاصد نزد وی رسید و او گفت: «اینك این بلا از جانب خداوند است؛ چرا دیگر برای خداوند انتظار بكشم؟»
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\p
|
||
\v 1 و اَلِیشَع گفت: «كلام خداوند را بشنوید. خداوند چنین می‌گوید كه فردا مثل این وقت یك كیل آرد نرم به یك مثقال و دو كیل جو به یك مثقال نزد دروازۀ سامره فروخته می‌شود.»
|
||
\v 2 و سرداری كه پادشاه بر دست وی تكیه می‌نمود در جواب مرد خدا گفت: «اینك اگر خداوند پنجره‌ها هم در آسمان بسازد، آیا این چیز واقع تواند شد؟» او گفت: «همانا تو به چشم خود خواهی دید اما از آن نخواهی خورد.»
|
||
\s5
|
||
\v 3 و چهار مرد مبروص نزد دهنۀ دروازه بودندو به یكدیگر گفتند: «چرا ما اینجا بنشینیم تا بمیریم؟
|
||
\v 4 اگر گوییم به شهر داخل شویم، همانا قحطی در شهر است و در آنجا خواهیم مرد و اگر در اینجا بمانیم، خواهیم مرد. پس حال برویم و خود را به اردوی اَرامیان بیندازیم. اگر ما را زنده نگاه دارند، زنده خواهیم ماند و اگر ما را بكشند، خواهیم مرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 5 پس وقت شام برخاستند تا به اردوی اَرامیان بروند، اما چون به كنار اردوی اَرامیان رسیدند اینك كسی در آنجا نبود.
|
||
\v 6 زیرا خداوند صدای ارابه‌ها و صدای اسبان و صدای لشكر عظیمی را در اردوی اَرامیان شنوانید و به یكدیگر گفتند: «اینك پادشاه اسرائیل، پادشاهان حِتّیان و پادشاهان مصریان را به ضد ما اجیر كرده است تا بر ما بیایند.»
|
||
\s5
|
||
\v 7 پس برخاسته، به وقت شام فرار كردند و خیمه‌ها و اسبان و الاغها و اردوی خود را به طوری كه بود ترك كرده، از ترس جان خود گریختند.
|
||
\v 8 و آن مبروصان به كنار اردو آمده، به خیمه‌ای داخل شدند و اكل و شرب نموده، از آنجا نقره و طلا و لباس گرفته، رفتند و آنها را پنهان كردند و برگشته، به خیمه‌ای دیگر داخل شده، از آن نیز بردند؛ و رفته، پنهان كردند.
|
||
\s5
|
||
\v 9 پس به یكدیگر گفتند: «ما خوب نمی‌كنیم؛ امروز روز بشارت است و ما خاموش می‌مانیم و اگر تا روشنایی صبح به تأخیر اندازیم، بلایی به ما خواهد رسید؛ پس الا´ن بیایید برویم و به خانۀ پادشاه خبر دهیم.»
|
||
\v 10 پس رفته، دربانان شهر را صدا زدند و ایشان را مخبر ساخته، گفتند: «به اردوی اَرامیان درآمدیم و اینك در آنجا نه كسی و نه صدای انسانی بود مگر اسبان بسته شده، و الاغها بسته شده و خیمه‌ها به حالت خود.»
|
||
\v 11 پس دربانان صدا زده، خاندان پادشاه را در اندرون اطلاع دادند.
|
||
\s5
|
||
\v 12 و پادشاه در شب برخاست و به خادمان خود گفت: «به تحقیق شما را خبر می‌دهم كه اَرامیان به ما چه خواهند كرد: می‌دانند كه ما گرسنه هستیم. پس از اردو بیرون رفته، خود را در صحرا پنهان كرده‌اند و می‌گویند چون از شهر بیرون آیند، ایشان را زنده خواهیم گرفت و به شهر داخل خواهیم شد.»
|
||
\v 13 و یكی از خادمانش در جواب وی گفت: «پنج رأس از اسبان باقی مانده كه در شهر باقی‌اند، بگیرند (اینك آنها مثل تمامی گروه اسرائیل كه در آن باقی‌اند یا مانند تمامی گروه اسرائیل كه هلاك شده‌اند، می‌باشند) و بفرستیم تا دریافت نماییم.»
|
||
\s5
|
||
\v 14 پس دو ارابه با اسبها گرفتند و پادشاه از عقب لشكر اَرام فرستاده، گفت: «بروید و تحقیق كنید.»
|
||
\v 15 پس از عقب ایشان تا اُرْدّن رفتند و اینك تمامی راه از لباس و ظروفی كه اَرامیان از تعجیل خود انداخته بودند، پر بود. پس رسولان برگشته، پادشاه را مخبر ساختند.
|
||
\s5
|
||
\v 16 و قوم بیرون رفته، اردوی اَرامیان را غارت كردند و یك كیل آرد نرم به یك مثقال و دو كیل جو به یك مثقال به موجب كلام خداوند به فروش رفت.
|
||
\v 17 و پادشاه آن سردار را كه بر دست وی تكیه می‌نمود بر دروازه گماشت و خلق، او را نزد دروازه پایمال كردند كه مُرد بر حسب كلامی كه مرد خدا گفت هنگامی كه پادشاه نزد وی فرودآمد.
|
||
\s5
|
||
\v 18 و واقع شد به نهجی كه مرد خدا، پادشاه را خطاب كرده، گفته بود كه فردا مثل این وقت دو كیل جو به یك مثقال و یك كیل آرد نرم به یك مثقال نزد دروازۀ سامره فروخته خواهدشد،
|
||
\v 19 و آن سردار در جواب مرد خدا گفته بود: اگر خداوند پنجره‌ها هم در آسمان بگشاید، آیا مثل این امر واقع تواند شد؟ و او گفت اینك به چشمان خود خواهی دید اما از آن نخواهی خورد،
|
||
\v 20 پس او را همچنین واقع شد زیرا خلق او را نزد دروازه پایمال كردند كه مُرد.
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\p
|
||
\v 1 و اَلِیشَع به زنی كه پسرش را زنده كرده بود،خطاب كرده، گفت: «تو و خاندانت برخاسته، بروید و در جایی كه می‌توانی ساكن شوی، ساكن شو، زیرا خداوند قحطی خوانده است و هم بر زمین هفت سال واقع خواهد شد.»
|
||
\v 2 و آن زن برخاسته، موافق كلام مرد خدا، عمل نمود و با خاندان خود رفته، در زمین فلسطینیان هفت سال مأوا گزید.
|
||
\s5
|
||
\v 3 و واقع شد بعد از انقضای هفت سال كه آن زن از زمین فلسطینیان مراجعت كرده، بیرون آمد تا نزد پادشاه برای خانه و زمین خود استغاثه نماید.
|
||
\v 4 و پادشاه با جِیحَزی، خادم مرد خدا گفتگو می‌نمود و می‌گفت: «حال تمام اعمال عظیمی را كه اَلِیشَع بجا آورده است، به من بگو.»
|
||
\s5
|
||
\v 5 و هنگامی كه او برای پادشاه بیان می‌كرد كه چگونه مرده‌ای را زنده نمود، اینك زنی كه پسرش را زنده كرده بود، نزد پادشاه به جهت خانه و زمین خود استغاثه نمود. و جِیحَزی گفت: «ای آقایم پادشاه! این همان زن است و پسری كه اَلِیشَع زنده كرد، این است.»
|
||
\v 6 و چون پادشاه از زن پرسید، او وی را خبر داد؛ پس پادشاه یكی از خواجگان خود را برایش تعیین نموده، گفت: «تمامی مایملك او وتمامی حاصل ملك او را ازروزی كه زمین را ترك كرده است تا الا´ن به او رد نما.»
|
||
\s5
|
||
\v 7 و اَلِیشَع به دمشق رفت و بَنْهَدَد، پادشاه اَرام،بیمار بود. و به او خبر داده، گفتند كه مرد خدا اینجا آمده است.
|
||
\v 8 پس پادشاه به حَزائیل گفت: «هدیه‌ای به دست خود گرفته، برای ملاقات مرد خدا برو و به واسطۀ او از خداوند سؤال نما كه آیا از این مرض خود شفا خواهم یافت؟»
|
||
\v 9 و حَزائیل برای ملاقات وی رفته، هدیه‌ای به دست خود گرفت، یعنی بار چهل شتر از تمامی نفایس دمشق. و آمده، به حضور وی ایستاد و گفت: «پسرت، بَنْهَدَد، پادشاه اَرام مرا نزد تو فرستاده، می‌گوید: آیا از این مرض خود شفا خواهم یافت؟»
|
||
\s5
|
||
\v 10 و اَلِیشَع وی را گفت: «برو و او را بگو: البته شفا توانی یافت لیكن خداوند مرا اعلام نموده است كه هرآینه او خواهد مُرد.»
|
||
\v 11 و چشم خود را خیره ساخته، بر وی نگریست تا خجل گردید. پس مرد خدا بگریست.
|
||
\v 12 و حَزائیل گفت: «آقایم چرا گریه می‌كند؟» او جواب داد: «چونكه ضرری را كه تو به بنی‌اسرائیل خواهی رسانید، می‌دانم؛ قلعه‌های ایشان را آتش خواهی زد و جوانان ایشان را به شمشیر خواهی كشت، و اطفال ایشان را خُرد خواهی نمود و حامله‌های ایشان را شكم پاره خواهی كرد.»
|
||
\s5
|
||
\v 13 و حَزائیل گفت: «بندۀ تو كه سگ است، كیست كه چنین عمل عظیمی بكند؟» اَلِیشَع گفت: « خداوند بر من نموده است كه تو پادشاه اَرام خواهی شد.»
|
||
\v 14 پس از نزد اَلِیشَع روانه شده، نزد آقای خودآمد و او وی را گفت: «اَلِیشَع تو را چه گفت؟» او جواب داد: «به من گفت كه البته شفا خواهی یافت.»
|
||
\v 15 و در فردای آن روز، لحاف را گرفته آن را در آب فرو برد و بر رویش گسترد كه مُرد و حَزائیل در جایش پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\v 16 و در سال پنجمِ یورام بن اَخاب، پادشاه اسرائیل، وقتی كه یهُوشافاط هنوز پادشاه یهودا بود، یهُورام بن یهُوشافاط، پادشاه یهودا آغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 17 و چون پادشاه شد، سی و دو ساله بود و هشت سال در اورشلیم پادشاهی كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 18 و به طریق پادشاهان اسرائیل به نحوی كه خاندان اَخاب عمل می‌نمودند سلوك نمود، زیرا كه دختر اَخاب، زن او بود و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل می‌آورد.
|
||
\v 19 اما خداوند به خاطر بندۀ داود نخواست كه یهودا را هلاك سازد چونكه وی را وعده داده بود كه او را و پسرانش را همیشۀ اوقات، چراغی بدهد.
|
||
\s5
|
||
\v 20 و در ایام وی اَدوم از زیر دست یهُودا عاصی شده، پادشاهی بر خود نصب كردند.
|
||
\v 21 و یورام با تمامی ارابه‌های خود به صعیر رفتند و در شب برخاسته، اَدومیان را كه او را احاطه نموده بودند و سرداران ارابه‌ها را شكست داد و قوم به خیمه‌های خود فرار كردند.
|
||
\s5
|
||
\v 22 و اَدوم از زیر دست یهُودا تا امروز عاصی شده‌اند و لِبْنَه نیز در آن وقت عاصی شد.
|
||
\v 23 و بقیۀ وقایع یورام و آنچه كـرد، آیا در كتاب تـواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 24 و یورام با پدران خود خوابید و در شهر داود با پدران خود دفن شد. و پسرش اَخَزْیا به جایش پادشاهی كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 25 و در سال دوازدهمِ یورام بن اَخاب، پادشاه اسرائیل، اَخَزْیا ابن یهُورام، پادشاه یهودا، آغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 26 و اَخَزْیا چون پادشاه شد، بیست و دو ساله بود و یك سال در اورشلیم پادشاهی كرد و اسم مادرش عَتَلْیا، دختر عُمری پادشاه اسرائیل بود.
|
||
\v 27 و به طریق خاندان اَخاب سلوك نموده، آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، مثل خاندان اَخاب به عمل می‌آورد زیرا كه داماد خاندان اَخاب بود.
|
||
\s5
|
||
\v 28 و با یورام بن اَخاب برای مقاتله با حَزائیل پادشاه اَرام به راموت جِلْعاد رفت و اَرامیان، یورام را مجروح ساختند.
|
||
\v 29 و یورام پادشاه به یزرعیل مراجعت كرد تا از جراحتهایی كه اَرامیان به وی رسانیده بودند هنگامی كه با حَزائیل، پادشاه اَرام جنگ می‌نمود، شفا یابد. و اَخَزْیا ابن یهُورام، پادشاه یهودا، به یزرئیل فرود آمد تا یورام بن اخاب را عیادت نماید چونكه مریض بود.
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\p
|
||
\v 1 و اَلِیشَع نبی یكی از پسران انبیا را خوانده،به او گفت: «كمر خود را ببند و این حقّه روغن را به دست خود گرفته، به راموت جِلْعاد برو.
|
||
\v 2 و چون به آنجا رسیدی، ییهُو ابن یهُوشافاط بن نِمْشِی را پیدا كن و داخل شده، او را از میان برادرانش برخیزان و او را به اطاق خلوت ببر.
|
||
\v 3 و حقّه روغن را گرفته، به سرش بریز و بگو خداوند چنین می‌گوید كه تو را به پادشاهی اسرائیـل مسـح كردم. پس در را باز كرده، فرار كن و درنگ منما.»
|
||
\s5
|
||
\v 4 پس آن جوان، یعنی آن نبی جوان به راموت جِلْعاد آمد.
|
||
\v 5 و چون بدانجا رسید، اینك سرداران لشكر نشسته بودند و او گفت: «ای سردار با تو سخنی دارم.» ییهُو گفت: «به كدام یك از جمیع ما؟» گفت: «به تو ای سردار!»
|
||
\v 6 پس او برخاسته، به خانه داخل شد و روغن را به سرش ریخته، وی را گفت: «یهُوَه، خدای اسرائیل چنین می‌گوید كه تو را بر قوم خداوند ، یعنی بر اسرائیل به پادشاهی مسح كردم.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و خاندان آقای خود، اَخاب را خواهی زد تا من انتقام خون بندگان خود، انبیا را و خون جمیع بندگان خداوند را از دست ایزابل بكشم.
|
||
\v 8 و تمامی خاندان اَخاب هلاك خواهند شد. و از اَخاب هر مرد را و هر بسته و رهاشده‌ای در اسرائیل را منقطع خواهم ساخت.
|
||
\s5
|
||
\v 9 و خاندان اَخاب را مثل خاندان یرُبْعام بن نَباط و مانند خاندان بعشا ابن اخیا خواهم ساخت.
|
||
\v 10 و سگان، ایزابل را در مِلك یزْرَعیل خواهند خورد و دفن‌كننده‌ای نخواهند بود.» پس در را باز كرده، بگریخت.
|
||
\s5
|
||
\v 11 و ییهُو نزد بندگان آقای خویش بیرون آمد و كسی وی را گفت: «آیا سلامتی است؟ و این دیوانه برای چه نزد تو آمد؟» به ایشان گفت: «شما این مرد و كلامش را می‌دانید.»
|
||
\v 12 گفتند: «چنین نیست. ما را اطلاع بده.» پس او گفت: «چنین و چنان به من تكلم نموده، گفت كه خداوند چنین می‌فرماید: تو را به پادشاهی اسرائیل مسح كردم.»
|
||
\v 13 آنگاه ایشان تعجیل نموده، هر كدام رخت خود را گرفته، آن را زیر او به روی زینه نهادند، و كَرِنّا را نواخته، گفتند كه «ییهُو پادشاه است.»
|
||
\s5
|
||
\v 14 لهذا ییهُو ابن یهُوشافاط بن نِمْشِی بر یورام بشورید و یورام خود و تمامی اسرائیل، راموت جِلْعاد را از حَزائیل، پادشاه اَرام نگاه می داشتند.
|
||
\v 15 اما یهُورام پادشاه به یزْرَعیل مراجعت كرده بود تا از جراحتهایی كه اَرامیان به او رسانیده بودند وقتی كه با حَزائیل، پادشاه اَرام، جنگ می‌نمود، شفا یابد. پس ییهُو گفت: «اگر رأی شما این است، مگذارید كه كسی رها شده، از شهر بیرون رود مبادا رفته، به یزْرَعیل خبر برساند.»
|
||
\v 16 پس ییهُو به ارابه سوار شده، به یزْرَعیل رفت زیرا كه یورام در آنجا بستری بود و اَخَزْیا، پادشاه یهودا برای عیادت یورام فرود آمده بود.
|
||
\s5
|
||
\v 17 پس دیده‌یانی بر برج یزْرَعیل ایستاده بود، و جمعیتِ ییهُو را وقتی كه می‌آمد، دید و گفت: «جمعیتی می‌بینم.» و یهُورام گفت: «سواری گرفته، به استقبال ایشان بفرست تا بپرسد كه آیا سلامتی است؟»
|
||
\v 18 پس سواری به استقبال وی رفت و گفت: «پادشاه چنین می‌فرماید كه آیا سلامتی است؟» ییهُو جواب داد كه «تو را با سلامتی چه كار است؟ به عقب من برگرد.» و دیده‌بان خبر داده گفت كه «قاصد نزد ایشان رسید، اما برنمی‌گردد.»
|
||
\s5
|
||
\v 19 پس سوار دیگری فرستاد و او نزد ایشان آمد و گفت: «پادشاه چنین می‌فرماید كه آیا سلامتی است؟» ییهُو جواب داد: «تو را با سلامتی چه كار است؟ به عقب من برگرد.»
|
||
\v 20 و دیده‌بان خبر داده، گفت كه «نزد ایشان رسید، اما برنمی‌گردد و راندن مثل راندن ییهُو ابن‌نِمْشِی است زیرا كه به دیوانگی می‌راند.»
|
||
\s5
|
||
\v 21 و یهُورام گفت: «حاضر كنید.» پس ارابۀ اورا حاضر كردند و یهُورام، پادشاه اسرائیل و اَخَزْیا، پادشاه یهودا، هر یك بر ارابۀ خود بیرون رفتند و به استقبال ییهُو بیرون شده، او را در مِلك نابوتِ یزْرَعیلی یافتند.
|
||
\v 22 و چون یهُورام، ییهُو را دید گفت: «ای ییهُو آیا سلامتی است؟» او جواب داد: «چه سلامتی مادامی كه زناكاری مادرت ایزابل و جادوگری وی اینقدر زیاد است؟»
|
||
\s5
|
||
\v 23 آنگاه یهُورام، دست خود را برگردانیده، فرار كرد و به اَخَزْیا گفت: «ای اَخَزْیا خیانت است.»
|
||
\v 24 و ییهُو كمان خود را به قوت تمام كشیده، در میان بازوهای یهُورام زد كه تیر از دلش بیرون آمد و در ارابۀ خود افتاد.
|
||
\s5
|
||
\v 25 و ییهُو به بِدْقَر، سردار خود گفت: «او را برداشته، در حصّۀ ملك نابوت یزْرَعیلی بینداز و بیادآور كه چگونه وقتی كه من و تو با هم از عقب پدرش اَخاب، سوار می‌بودیم، خداوند این وحی را دربارۀ او فرمود.
|
||
\v 26 خداوند می‌گوید: هرآینه خون نابوت و خون پسرانش را دیروز دیدم و خداوند می‌گوید: كه در این مِلك به تو مكافات خواهـم رسانیـد. پـس الا´ن او را بردار و به موجب كلام خداوند او را در این مِلْك بینداز.»
|
||
\s5
|
||
\v 27 اما چون اَخَزْیا، پادشاه یهودا این را دید، به راه خانۀ بوستان فرار كرد و ییهُو او را تعاقب نموده، فرمود كه او را بزنید و او را نیز در ارابه‌اش به فرازِ جُوْر كه نزد یبْلَعام است (زدند) و او تا مَجِدُّو فرار كرده، در آنجا مُرد.
|
||
\v 28 و خادمانش او را در ارابه به اورشلیم بردند و او را در مزار خودش در شهر داود با پدرانش دفن كردند.
|
||
\s5
|
||
\v 29 و در سال یازدهمِ یورام بن‌اَخاب، اَخَزْیا بر یهودا پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\v 30 و چون ییهُو به یزْرَعیل آمد، ایزابل این را شنیده، سرمه به چشمان خود كشید و سر خود را زینت داده، از پنجره نگریست.
|
||
\v 31 و چون ییهُو به دروازه داخل شد، او گفت: «آیا زِمْری را كه آقای خود را كشت، سلامتی بود؟»
|
||
\v 32 و او به سوی پنجره نظر افكنده، گفت: «كیست كه به طرف من باشد؟ كیست؟» پس دو سه نفر از خواجگان به سوی او نظر كردند.
|
||
\s5
|
||
\v 33 و او گفت: «او را بیندازید.» پس او را به زیر انداختند و قدری از خونش بر دیوار و اسبان پاشیده شد و او را پایمال كرد.
|
||
\v 34 و داخل شده، به اكل و شرب مشغول گشت. پس گفت: «این زن ملعون را نظر كنید، و او را دفن نمایید زیرا كه دختر پادشاه است.»
|
||
\s5
|
||
\v 35 اما چون برای دفن كردنش رفتند، جز كاسۀ سر و پایها و كفهای دست، چیزی از او نیافتند.
|
||
\v 36 پس برگشته، وی را خبر دادند. و او گفت: «این كلام خداوند است كه به واسطۀ بندۀ خود، ایلیای تِشْبی تكلّم نموده، گفت كه سگان گوشت ایزابل را در مِلك یزْرَعیل خواهند خورد.
|
||
\v 37 و لاش ایزابل مثل سرگین به روی زمین، در مِلك یزْرَعیل خواهد بود، به طوری كه نخواهند گفت كه این ایزابل است.»
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\p
|
||
\v 1 و هفتاد پسر اَخاب در سامره بودند. پس ییهُو مكتوبی نوشته، به سامره نزد سروران یزْرَعیل كه مشایخ و مربیانِ پسران اَخاب بودند فرستاده، گفت:
|
||
\v 2 « الا´ن چون این مكتوب به شما برسد چونكه پسران آقای شما و ارابه‌ها واسبان و شهر حصاردار و اسلحه با شما است،
|
||
\v 3 پس بهترین و نیكوترین پسران آقای خود را انتخاب كرده، او را بر كرسی پدرش بنشانید و به جهت خانۀ آقای خود جنگ نمایید.»
|
||
\s5
|
||
\v 4 اما ایشان به شدت ترسان شدند و گفتند: «اینك دو پادشاه نتوانستند با او مقاومت نمایند، پس ما چگونه مقاومت خواهیم كرد؟»
|
||
\v 5 پس ناظر خانه و رئیس شهر و مشایخ و مربیان را نزد ییهُو فرستاده، گفتند: «ما بندگان تو هستیم و هر چه به ما بفرمایی بجا خواهیم آورد؛ كسی را پادشاه نخواهیم ساخت. آنچه در نظر تو پسند آید، به عمل آور.»
|
||
\s5
|
||
\v 6 پس مكتوبی دیگر به ایشان نوشت و گفت: «اگر شما با من هستید و سخن مرا خواهید شنید، سرهای پسران آقای خود را بگیرید و فردا مثل این وقت نزد من به یزْرَعیل بیایید.» و آن پادشاه زادگان كه هفتاد نفر بودند، نزد بزرگان شهر كه ایشان را تربیت می‌كردند، می‌بودند.
|
||
\v 7 و چون آن مكتوب نزد ایشان رسید، پادشاه‌زادگان را گرفته، هر هفتاد نفر را كشتند و سرهای ایشان را در سبدها گذاشته، به یزْرَعیل، نزد وی فرستادند.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و قاصدی آمده، او را خبر داد و گفت: «سرهای پسران پادشاه را آوردند.» او گفت: «آنها را به دو توده نزد دهنۀ دروازه تا صبح بگذارید.»
|
||
\v 9 و بامدادان چون بیرون رفت، بایستاد و به تمامی قوم گفت: «شما عادل هستید. اینك من بر آقای خود شوریده، او را كشتم. اما كیست كه جمیع اینها را كشته است؟
|
||
\s5
|
||
\v 10 پس بدانید كه از كلام خداوند كه خداوند دربارۀ خاندان اَخاب گفته است، حرفی به زمین نخواهد افتاد و خداوند آنچه را كه به واسطۀ بندۀ خود ایلیا گفته، بجاورده است.»
|
||
\v 11 و ییهُو جمیع باقی‌ماندگان خاندان اَخاب را كه در یزْرَعیل بودند، كشت، و تمامی بزرگانش و اَصْدَقایش و كاهنانش را تا از برایش كسی باقی نماند.
|
||
\s5
|
||
\v 12 پس برخاسته، و روانه شده، به سامره آمد و چون در راه به بیت‌عَقْدِ شبانان رسید،
|
||
\v 13 ییهُو به برادران اَخَزْیا، پادشاه یهودا دچار شده، گفت: «شما كیستید؟» گفتند: «برادران اَخَزْیا هستیم و می‌آییم تا پسران پادشاه و پسران مَلَكه را تحیت گوییم.»
|
||
\v 14 او گفت: «اینها را زنده بگیرید.» پس ایشان را زنده گرفتند و ایشان را كه چهل و دو نفر بودند، نزد چاه بیت‌عَقد كشتند كه از ایشان احدی رهایی نیافت.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و چون از آنجا روانه شد، به یهُوناداب بن رَكاب كه به استقبال او می‌آمد، برخورد و او را تحیت نموده، گفت كه «آیا دل تو راست است، مثل دل من با دل تو؟» یهُوناداب جواب داد كه «راست است.» گفت: «اگر هست، دست خود را به من بده.» پس دست خود را به او داد و او وی را نزد خود به ارابه بركشید.
|
||
\v 16 و گفت: «همراه من بیا، و غیرتی كه برای خداوند دارم، ببین.» و او را بر ارابۀ وی سوار كردند.
|
||
\v 17 و چون به سامره رسید، تمامی باقی‌ماندگان اَخاب را كه در سامره بودند، كُشت به حدی كه اثر او را نابود ساخت بر حسب كلامی كه خداوند به ایلیا گفته بود.
|
||
\s5
|
||
\v 18 پس ییهُو تمامی قوم را جمع كرده، به ایشان گفت: «اَخاب بَعْل را پرستش قلیل كرد، اما ییهُو او را پرستش كثیر خواهد نمود.
|
||
\v 19 پس الا´ن‌جمیع انبیای بَعْل و جمیع پرستندگانش و جمیع كَهَنه او را نزد من بخوانید و احدی از ایشان غایب نباشد زیرا قصد ذبح عظیمی برای بَعْل دارم. هر كه حاضر نباشد زنده نخواهد ماند.» اما ییهُو این را از راه حیله كرد تا پرستندگان بَعْل را هلاك سازد.
|
||
\v 20 و ییهُو گفت: «محفلی مقدس برای بَعْل تقدیس نمایید.» و آن را اعلان كردند.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و ییهُو نزد تمامی اسرائیل فرستاد و تمامی پرستندگان بَعْل آمدند و احدی باقی نماند كه نیامد و به خانۀ بَعْل داخل شدند و خانۀ بَعْل سرتاسر پر شد.
|
||
\v 22 و به ناظر مخزن لباس گفت كه «برای جمیع پرستندگان بَعْل لباس بیرون آور.» و او برای ایشان لباس بیرون آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 23 و ییهُو و یهوناداب بن‌ركاب به خانۀ بَعْل داخل شدند و به پرستندگان بَعْل گفت: «تفتیش كرده، دریافت كنید كه كسی از بندگان یهُوَه در اینجا با شما نباشد، مگر بندگان بَعْل و بس.»
|
||
\v 24 پس داخل شدند تا ذبایح و قربانی‌های سوختنی بگذرانند. و ییهُو هشتاد نفر برای خود بیرون در گماشته بود و گفت: «اگر یكنفر از اینانی كه به دست شما سپردم رهایی یابد، خون شما به عوض جان او خواهد بود.»
|
||
\s5
|
||
\v 25 و چون از گذرانیدن قربانی سوختنی فارغ شدند، ییهُو به شاطران و سرداران گفت: «داخل شده، ایشان را بكُشید و كسی بیرون نیاید.» پس ایشان را به دم شمشیر كشتند و شاطران و سردارانْ ایشان را بیرون انداختند. پس به شهر بیت‌بَعْل رفتند
|
||
\v 26 و تماثیل را كه در خانه بَعْل بود، بیرون آورده، آنها را سوزانیدند
|
||
\v 27 و تمثال بَعْل را شكستند و خانۀ بَعْل را منهدم ساخته، آن را تا امروز مزبله ساختند.
|
||
\v 28 پس ییهُو، اثر بَعْل را ازاسرائیل نابود ساخت.
|
||
\s5
|
||
\v 29 اما ییهُو از پیروی گناهان یرُبْعام بن‌نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود برنگشت، یعنی از گوساله‌های طلا كه در بیت‌ئیل و دان بود.
|
||
\v 30 و خداوند به ییهُو گفت: «چونكه نیكویی كردی و آنچه در نظر من پسند بود، بجا آوردی و موافق هر چه در دل من بود با خانۀ اَخاب عمل نمودی، از این جهت پسران تو تا پشت چهارم بر كرسی اسرائیل خواهند نشست.»
|
||
\v 31 اما ییهُو توجه ننمود تا به تمامی دل خود در شریعت یهُوَه، خدای اسرائیل، سلوك نماید، و از گناهان یرُبْعام كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته‌بود، اجتناب ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 32 و در آن ایام، خداوند به منقطع ساختن اسرائیل شروع نمود؛ و حَزائیل، ایشان را در تمامی حدود اسرائیل می‌زد،
|
||
\v 33 یعنی از اُرْدّن به طرف طلوع آفتاب، تمامی زمین جِلْعاد و جادیان و رؤبینیان و مَنَّسیان را از عَرُوعیر كه بر وادی اَرْنون است و جِلْعاد و باشان.
|
||
\s5
|
||
\v 34 و بقیۀ وقایع ییهُو و هر چه كرد و تمامی تَهَوُّر او، آیا در كتابِ تواریخِ ایامِ پادشاهانِ اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\v 35 پس ییهُو با پدران خود خوابید و او را در سامره دفن كردند و پسرش یهُواَخاز به جایش پادشاه شد.
|
||
\v 36 و ایامی كه ییهُو در سامره بر اسرائیل سلطنت نمود، بیست و هشت سال بود.
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\p
|
||
\v 1 و چون عَتَلْیا، مادر اَخَزْیا دید كه پسرش مرده است، او برخاست و تمامی خانوادۀ سلطنت را هلاك ساخت.
|
||
\v 2 اما یهُوشَبَع دختر یورام پادشاه كه خواهر اَخَزْیا بود، یوآش پسراَخَزْیا را گرفت، و او را از میان پسران پادشاه كه كشته شدند، دزدیده، او را با دایه‌اش در اطاق خوابگاه از عَتَلْیا پنهان كرد و او كشته نشد.
|
||
\v 3 و او نزد وی در خانۀ خداوند شش سال مخفی ماند و عَتَلْیا بر زمین سلطنت می‌نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 4 و در سال هفتم، یهُویاداع فرستاده، یوزباشیهای كریتیان و شاطران را طلبید و ایشان را نزد خود به خانۀ خداوند آورده، با ایشان عهد بست و به ایشان در خانۀ خداوند قسم داد و پسر پادشاه را به ایشان نشان داد.
|
||
\v 5 و ایشان را امر فرموده، گفت: «كاری كه باید بكنید، این است: یك ثلث شما كه در سَبَّت داخل می‌شوید به دیده‌بانی خانۀ پادشاه مشغول باشید.
|
||
\v 6 و ثلث دیگر به دروازۀ سُوْر و ثلثی به دروازه‌ای كه پشت شاطران است، حاضر باشید، و خانه را دیده‌بانی نمایید كه كسی داخل نشود.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و دو دستۀ شما، یعنی جمیع آنانی كه در روز سَبَّت بیرون می‌روید، خانۀ خداوند را نزد پادشاه دیده‌بانی نمایید.
|
||
\v 8 و هر كدام سلاح خود را به دست گرفته، به اطراف پادشاه احاطه نمایید و هر كه از میان صفها درآید، كشته گردد. و چون پادشاه بیرون رود یا داخل شود، نزد او بمانید.»
|
||
\s5
|
||
\v 9 پس یوزباشیها موافق هر چه یهُویاداع كاهن امر فرمود، عمل نمودند، و هر كدام كسان خود را خواه از آنانی كه در روز سَبَّت داخل می‌شدند و خواه از آنانی كه در روز سَبَّت بیرون می‌رفتند، برداشته، نزد یهُویاداع كاهن آمدند.
|
||
\v 10 و كاهن نیزه‌ها و سپرها را كه از آن داود پادشاه و در خانۀ خداوند بود، به یوزباشیها داد.
|
||
\s5
|
||
\v 11 و هر یكی از شاطران، سلاح خود را به دست گرفته، از طرف‌راست خانه تا طرف چپ خانه به پهلوی مذبح و به پهلوی خانه، به اطراف پادشاه ایستادند.
|
||
\v 12 و او پسر پادشاه را بیرون آورده، تاج بر سرش گذاشت، و شهادت را به او داد و او را به پادشاهی نصب كرده، مسح نمودند و دستك زده، گفتند: «پادشاه زنده بماند.»
|
||
\s5
|
||
\v 13 و چون عَتَلْیا آواز شاطران و قوم را شنید، نزد قوم به خانۀ خداوند داخل شد.
|
||
\v 14 و دید كه اینك پادشاه بر حسب عادت، نزد ستون ایستاده. و سروران و كَرِنّانوازان نزد پادشاه بودند و تمامی قوم زمین شادی می‌كردند و كَرِنّاها را می‌نواختند. پس عَتَلْیا لباس خود را دریده، صدا زد كه خیانت! خیانت!
|
||
\s5
|
||
\v 15 و یهُویاداعِ كاهن، یوزباشیها را كه سرداران فوج بودند، امر فرموده، ایشان را گفت: «او را از میان صفها بیرون كنید و هر كه از عقب او برود، به شمشیر كشته شود.» زیرا كاهن فرموده بود كه در خانۀ خداوند كشته نگردد.
|
||
\v 16 پس او را راه دادند و از راهی كه اسبان به خانۀ پادشاه می‌آمدند، رفت و در آنجا كشته شد.
|
||
\s5
|
||
\v 17 و یهُویادع در میان خداوند و پادشاه و قوم عهد بست تا قوم خداوند باشند و همچنین در میان پادشاه و قوم.
|
||
\v 18 و تمامی قوم زمین به خانۀ بَعْل رفته، آن را منهدم ساختند و مذبح‌هایش و تماثیلش را خرد درهم شكستند. و كاهن بَعْل، مَتّان را روبروی مذبح‌ها كشتند و كاهن ناظران بر خانۀ خداوند گماشت.
|
||
\s5
|
||
\v 19 و یوزباشیها و كریتیان و شاطران و تمامی قوم زمین را برداشته، ایشان پادشاه را از خانۀ خداوند به زیر آوردند و به راه دروازۀ شاطران به خانۀ پادشاه آمدند و او بر كرسی پادشاهان بنشست.
|
||
\v 20 و تمامی قوم زمین‌شادی كردند و شهر آرامی یافت و عَتَلْیا را نزد خانۀ پادشاه به شمشیر كشتند.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و چون یوآش پادشاه شد، هفت ساله بود.
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\p
|
||
\v 1 در سال هفتمِ ییهُو، یهُوآش پادشاه شد و چهل سال در اورشلیم پادشاهی كرد. و اسم مادرش ظبّیه از بَئرشَبَع بود.
|
||
\v 2 و یهُوآش آنچه را كه در نظر خداوند پسند بود، در تمام روزهایی كه یهُویاداع كاهن او را تعلیم می‌داد، بجا می‌آورد.
|
||
\v 3 مگر این كه مكانهای بلند برداشته نشد و قوم هنوز در مكانهای بلند قربانی می‌گذرانیدند و بخور می‌سوزانیدند.
|
||
\s5
|
||
\v 4 و یهُوآش به كاهنان گفت: «تمام نقرۀ موقوفاتی كه به خانۀ خداوند آورده شود، یعنی نقرۀ رایج و نقرۀ هر كس بر حسب نفوسی كه برای او تقویم شده است، و هر نقره‌ای كه در دل كسی بگذرد كه آن را به خانه خداوند بیاورد،
|
||
\v 5 كاهنان آن را نزد خود بگیرند، هر كس از آشنای خود؛ و ایشان خرابیهای خانه را هر جا كه در آن خرابی پیدا كنند، تعمیر نمایند.»
|
||
\s5
|
||
\v 6 اما چنان واقع شد كه در سال بیست و سوم یهُوآشِ پادشاه، كاهنان، خرابیهای خانه را تعمیر نكرده بودند.
|
||
\v 7 و یهُوآش پادشاه، یهُویاداع كاهن و سایر كاهنان را خوانده، به ایشان گفت كه «خرابیهای خانه را چرا تعمیر نكرده‌اید؟ پس الا´ن نقره‌ای دیگر از آشنایان خود مگیرید بلكه آن را به جهت خرابیهای خانه بدهید.»
|
||
\v 8 و كاهنان راضی شدند كه نه نقره از قوم بگیرند و نه خرابیهای خانه را تعمیر نمایند.
|
||
\s5
|
||
\v 9 و یهُویاداعِ كاهن صندوقی گرفته و سوراخی‌در سرپوش آن كرده، آن را به پهلوی مذبح به طرف راست راهی كه مردم داخل خانۀ خداوند می‌شدند، گذاشت. و كاهنانی كه مستحفظان در بودند، تمامی نقره‌ای را كه به خانۀ خداوند می‌آوردند، در آن گذاشتند.
|
||
\v 10 و چون دیدند كه نقرۀ بسیار در صندوق بود، كاتب پادشاه و رئیس كهنه برآمده، نقره‌ای را كه در خانۀ خداوند یافت می‌شد، در كیسه‌ها بسته، حساب آن را می‌دادند.
|
||
\s5
|
||
\v 11 و نقره‌ای را كه حساب آن داده می‌شد، به دست كارگذارانی كه بر خانۀ خداوند گماشته بودند، می‌سپردند. و ایشان آن را به نجّاران و بنّایان كه در خانۀ خداوند كار می‌كردند، صرف می‌نمودند،
|
||
\v 12 و به معماران و سنگ‌تراشان و به جهت خریدن چوب و سنگهای تراشیده برای تعمیر خرابیهای خانۀ خداوند ، و به جهت هر خرجی كه برای تعمیر خانه لازم می‌بود.
|
||
\s5
|
||
\v 13 اما برای خانۀ خداوند طاسهای نقره و گُلگیرها و كاسه‌ها و كَرِنّاها و هیچ ظرفی از طلا و نقره از نقدی كه به خانۀ خداوند می‌آوردند، ساخته نشد.
|
||
\v 14 زیرا كه آن را به كارگذاران دادند تا خانه خداوند را به آن، تعمیر نمایند.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و از كسانی كه نقره را به دست ایشان می‌دادند تا به كارگذاران بسپارند، حساب نمی‌گرفتند، زیرا كه ایشان به امانت رفتار می‌نمودند.
|
||
\v 16 اما نقرۀ قربانی‌های جرم و نقرۀ قربانی‌های گناه را به خانۀ خداوند نمی‌آوردند، چونكه از آن كاهنان می‌بود.
|
||
\s5
|
||
\v 17 آنگاه حَزائیل، پادشاه اَرام برآمده، با جَتّ جنگ نمود و آن را تسخیر كرد. پس حَزائیل توجه نموده، به سوی اورشلیم برآمد.
|
||
\v 18 ویهُوآش، پادشاه یهودا تمامی موقوفاتی را كه پدرانش، یهُوشافاط و یهُورام و اَخَزْیا، پادشاهان یهودا وقف نموده بودند و موقوفات خود و تمامی طلا را كه در خزانه‌های خانۀ خداوند و خانۀ پادشاه یافت شد، گرفته، آن را نزد حَزائیل، پادشاه اَرام فرستاد و او از اورشلیم برفت.
|
||
\s5
|
||
\v 19 و بقیۀ وقایع یوآش و هر چه كرد، آیا در كتابِ تواریخِ ایامِ پادشاهانِ یهُودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 20 و خادمانش برخاسته، فتنه انگیختند و یوآش را در خانه مِلُّو به راهی كه به سوی سِلّی فرود می‌رود، كشتند.
|
||
\v 21 زیرا خادمانش، یوزاكار بن شِمْعَت و یهُوزاباد بن‌شومیر، او را زدند كه مرد و او را با پدرانش در شهر داود دفن كردند و پسرش اَمَصیا در جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\p
|
||
\v 1 در سال بیست و سومِ یوآش بن‌اَخَزْیا،پادشاه یهودا، یهُواخاز بن ییهُو، بر اسرائیل در سامره پادشاه شده، هفده سال سلطنت نمود.
|
||
\v 2 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود به عمل آورد، و در پی گناهان یرُبْعام بن‌نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، سلوك نموده، از آن اجتناب نكرد.
|
||
\s5
|
||
\v 3 پس غضب خداوند بر اسرائیل افروخته شده، ایشان را به دست حَزائیل، پادشاه اَرام و به دست بَنْهَدَد، پسر حَزائیل، همۀ روزها تسلیم نمود.
|
||
\v 4 و یهُواَخاز نزد خداوند تضرع نمود و خداوند او را اجابت فرمود زیرا كه تنگی اسرائیل را دید كه چگونه پادشاه اَرام، ایشان را به تنگ می‌آورد.
|
||
\v 5 و خداوند نجات‌دهنده‌ای به اسرائیل داد كه ایشان از زیردست اَرامیان بیرون آمدند و بنی‌اسرائیل مثل ایام سابق در خیمه‌های خود ساكن شدند.
|
||
\s5
|
||
\v 6 اما از گناهان خانۀ یرُبْعام كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، اجتناب ننموده، در آن سلوك كردند، و اشیره نیز در سامره ماند.
|
||
\v 7 و برای یهُواَخاز، از قوم به جز پنجاه سوار و ده ارابه و ده هزار پیاده وانگذاشت زیرا كه پادشاه اَرام ایشان را تلف ساخته، و ایشان را پایمال كرده، مثل غبار گردانیده بود.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و بقیۀ وقایع یهُواَخاز و هر چه كرد و تهوّر او، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\v 9 پس یهُواَخاز با پدران خود خوابید و او را در سامره دفن كردند و پسرش، یوآش، در جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 10 و در سال سی و هفتم یوآش، پادشاه یهودا، یهُوآش بن یهُواَخاز بر اسرائیل در سامره پادشاه شد و شانزده سال سلطنت نمود.
|
||
\v 11 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل آورد و از تمامی گناهان یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود اجتناب نكرده، در آنها سلوك می‌نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 12 و بقیۀ وقایع یوآش و هر چه كرد و تهور او كه چگونه با اَمَصیا، پادشاه یهودا جنگ كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\v 13 و یوآش با پدران خود خوابید و یرُبْعام بر كرسی وی نشست و یوآش با پادشاهان اسرائیل در سامره دفن شد.
|
||
\s5
|
||
\v 14 و اَلِیشَع به بیماری‌ای كه از آن مرد، مریض شد. و یوآش، پادشاه اسرائیل، نزد وی فرود شده، بر او بگریست و گفت: «ای پدر من! ای پدرمن! ای ارابۀ اسرائیل و سوارانش!»
|
||
\v 15 و اَلِیشَع وی را گفت: «كمان و تیرها را بگیر.» و برای خود كمان و تیرها گرفت.
|
||
\v 16 و به پادشاه اسرائیل گفت: «كمان را به دست خود بگیر.» پس آن را به دست خود گرفت و اَلِیشَع دست خود را بر دست پادشاه نهاد.
|
||
\s5
|
||
\v 17 و گفت: «پنجره را به سوی مشرق باز كن.» پس آن را باز كرد و اَلِیشَع گفت: «بینداز.» پس انداخت. و او گفت: «تیر ظفر خداوند ، یعنی تیر ظفر بر اَرام زیرا كه اَرامیان را در اَفیق شكست خواهید داد تا تلف شوند.»
|
||
\v 18 و گفت: «تیرها را بگیر.» پس گرفت و به پادشاه اسرائیل گفت: «زمین را بزن.» پس سه مرتبه آن را زده، باز ایستاد.
|
||
\v 19 و مرد خدا به او خشم نموده، گفت: «می‌بایست پنج شش مرتبه زده باشی؛ آنگاه اَرامیان را شكست می‌دادی تا تلف می‌شدند، اما حال اَرامیان را فقط سه مرتبه شكست خواهی داد.»
|
||
\s5
|
||
\v 20 و اَلِیشَع وفات كرد و او را دفن نمودند. و در وقت تحویل سال لشكرهای موآب به زمین درآمدند.
|
||
\v 21 و واقع شد كه چون مردی را دفن می‌كردند، آن لشكر را دیدند و آن مرده را در قبر اَلِیشَع انداختند؛ و چون آن میت به استخوانهای اَلِیشَع برخورد، زنده گشت و به پایهای خود ایستاد.
|
||
\s5
|
||
\v 22 و حَزائیل، پادشاه اَرام، اسرائیل را در تمامی ایام یهُواخاز به تنگ آورد.
|
||
\v 23 اما خداوند بر ایشان رأفت و ترحم نموده، به خاطر عهد خود كه با ابراهیم و اسحاق و یعقوب بسته بود به ایشان التفات كرد و نخواست ایشان را هلاك سازد، و ایشان را از حضور خود هنوز دور نینداخت.
|
||
\s5
|
||
\v 24 پس حَزائیل، پادشاه اَرام مرد و پسرش،بَنْهَدَد به جایش پادشاه شد.
|
||
\v 25 و یهُوآش بن یهُواَخاز، شهرهایی را كه حَزائیل از دست پدرش، یهُواَخاز به جنگ گرفته بود، از دست بَنْهَدَد بن حَزائیل باز پس گرفت، و یهُوآش سه مرتبه او را شكست داده، شهرهای اسرائیل را استرداد نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\p
|
||
\v 1 در سال دومِ یوآش بن یهُواخاز پادشاه اسرائیل، اَمَصْیا بن یوآش، پادشاه یهودا آغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 2 و بیست و پنج ساله بود كه پادشاه شد. و بیست و نه سال در اورشلیم پادشاهی كرد و اسم مادرش یهُوْعَدّان اورشلیمی بود.
|
||
\v 3 و آنچه در نظر خداوند پسند بود، به عمل آورد اما نه مثل پدرش داود بلكه موافق هر چه پدرش یوآش كرده بود، رفتار می‌نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 4 لیكن مكانهای بلند برداشته نشد، و قوم هنوز در مكانهای بلند قربانی می‌گذرانیدند و بخور می‌سوزانیدند.
|
||
\v 5 و هنگامی كه سلطنت در دستش مستحكم شد، خادمان خود را كه پدرش، پادشاه را كشته بودند، به قتل رسانید.
|
||
\s5
|
||
\v 6 اما پسران قاتلان را نكشت به موجب نوشتۀ كتاب تورات موسی كه خداوند امر فرموده و گفته بود پدران به جهت پسران كشته نشوند و پسران به جهت پدران مقتول نگردند، بلكه هر كس به جهت گناه خود كشته شود.
|
||
\v 7 و او ده هزار نفر از اَدومیان را در وادی ملح كشت و سالع را در جنگ گرفت و آن را تا به امروز یقْتَئِیل نامید.
|
||
\s5
|
||
\v 8 آنگاه اَمَصْیا رسولان نزد یهوآش بن یهُواَخاز بن ییهُو، پادشاه اسرائیل، فرستاده، گفت: «بیا تا بایكدیگر مقابله نماییم.»
|
||
\v 9 و یهُوآش پادشاه اسرائیل نزد اَمَصْیا، پادشاه یهودا فرستاده، گفت: «شترخار لبنان نزد سرو آزاد لبنان فرستاده، گفت: دختر خود را به پسر من به زنی بده؛ اما حیوان وحشی‌ای كه در لبنان بود، گذر كرده، شترخار را پایمال نمود.
|
||
\v 10 اَدوم را البته شكست دادی و دلت تو را مغرور ساخته است؛ پس فخر نموده، در خانۀ خود بمان زیرا برای چه بلا را برای خود برمی‌انگیزانی تا خودت و یهودا همراهت بیفتید.»
|
||
\s5
|
||
\v 11 اما اَمَصْیا گوش نداد. پس یهُوآش، پادشاه اسرائیل برآمد و او و اَمَصْیا، پادشاه یهودا در بیت‌شمس كه در یهوداست، با یكدیگر مقابله نمودند.
|
||
\v 12 و یهودا از حضور اسرائیل منهزم شده، هر كس به خیمۀ خود فرار كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و یهُوآش، پادشاه اسرائیل، اَمَصْیا ابن یهُوآش بن اَخَزْیا پادشاه یهودا را در بیت‌شمس گرفت و به اورشلیم آمده، حصار اورشلیم را از دروازۀ افرایم تا دروازۀ زاویه، یعنی چهار صد ذراع منهدم ساخت.
|
||
\v 14 و تمامی طلا و نقره و تمامی ظروفی را كه در خانۀ خداوند و در خزانه‌های خانۀ پادشاه یافت شد، و یرغمالان گرفته، به سامره مراجعت كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و بقیۀ اعمالی را كه یهُوآش كرد و تهور او و چگونه با اَمَصْیا پادشاه یهودا جنگ كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\v 16 و یهُوآش با پدران خود خوابید و با پادشاهان اسرائیل در سامره دفن شد و پسرش یرُبْعام در جایش پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\v 17 و اَمَصْیا ابن یوآش، پادشاه یهودا، بعد از وفات یهُوآش بن یهُواَخاز، پادشاه اسرائیل،پانزده سال زندگانی نمود.
|
||
\v 18 و بقیۀ وقایع اَمَصْیا، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 19 و در اورشلیم بر وی فتنه انگیختند. پس او به لاكیش فرار كرد و از عقبش به لاكیش فرستاده، او را در آنجا كشتند.
|
||
\s5
|
||
\v 20 و او را بر اسبان آوردند و با پدران خود در اورشلیم در شهر داود، دفن شد.
|
||
\v 21 و تمامی قوم یهودا، عزریا را كه شانزده ساله بود گرفته، او را به جای پدرش، اَمَصْیا، پادشاه ساختند.
|
||
\v 22 او اِیلَت را بنا كرد و بعد از آنكه پادشاه با پدران خود خوابیده بود، آن را برای یهودا استرداد ساخت.
|
||
\s5
|
||
\v 23 و در سال پانزدهمِ اَمَصْیا بن‌یوآش، پادشاه یهودا، یرُبْعام بن یهُوآش، پادشاه اسرائیل، در سامره آغاز سلطنت نمود، و چهل و یك سال پادشاهی كرد.
|
||
\v 24 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل آورده، از تمامی گناهان یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، اجتناب ننمود.
|
||
\v 25 او حدود اسرائیل را از مدخل حَمات تا دریای عَرَبَه استرداد نمود، موافق كلامی كه یهُوَه، خدای اسرائیل، به واسطۀ بندۀ خود یونسْ بن اَمِتّای نبی كه از جَتّ حافَر بود، گفته بود.
|
||
\s5
|
||
\v 26 زیرا خداوند دید كه مصیبت اسرائیل بسیار تلخ بود چونكه نه محبوس و نه آزادی باقی ماند و معاونی به جهت اسرائیل وجود نداشت.
|
||
\v 27 اما خداوند به محو ساختن نام اسرائیل از زیر آسمان تكلم ننمود؛ لهذا ایشان را به دست یرُبْعام بن‌یوآش نجات داد.
|
||
\s5
|
||
\v 28 و بقیۀ وقایع یرُبْعام و آنچه كرد و تهوّر او كه‌چگونه جنگ نمود و چگونه دمشق و حمات را كه از آن یهودا بود، برای اسرائیل استرداد ساخت، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\v 29 پس یرُبْعام با پدران خود، یعنی با پادشاهان اسرائیل خوابید و پسرش زكریا در جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\p
|
||
\v 1 و در سال بیست و هفتمِ یرُبْعام، پادشاه‌اسرائیل، عَزَرْیا ابن اَمَصْیا، پادشاه یهودا آغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 2 و شانزده ساله بود كه پادشاه شد و پنجاه و دو سال در اورشلیم پادشاهی كرد و اسم مادرش یكُلْیای اورشلیمی بود.
|
||
\v 3 و آنچه در نظر خداوند پسند بود، موافق هر چه پدرش اَمَصْیا كرده بود، بجا آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 4 لیكن مكانهای بلند برداشته نشد و قوم هنوز در مكانهای بلند قربانی می‌گذرانیدند و بخور می‌سوزانیدند.
|
||
\v 5 و خداوند ، پادشاه را مبتلا ساخت كه تا روز وفاتش ابرص بود و در مریض‌خانه‌ای ساكن ماند و یوتام پسر پادشاه بر خانۀ او بود و بر قوم زمین داوری می‌نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 6 و بقیۀ وقایع عَزَرْیا و هر چه كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 7 پس عَزَرْیا با پدران خود خوابید و او را با پدرانش در شهر داود دفن كردند و پسرش، یوتام در جایش پادشاه بود.
|
||
\s5
|
||
\v 8 در سال سی و هشتم عَزَرْیا، پادشاه یهودا، زكریا ابن یرُبْعام بر اسرائیل در سامره پادشاه شد و شش ماه پادشاهی كرد.
|
||
\v 9 و آنچه در نظر خداوندناپسند بود، به نحوی كه پدرانش می‌كردند، به عمل آورد و از گناهان یرُبْعام بن‌نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، اجتناب ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 10 پس شَلّوُم بن یابیش بر او شوریده، او را در حضور قوم زد و كشت و به جایش سلطنت نمود.
|
||
\v 11 و بقیۀ وقایع زكریا اینك در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب است.
|
||
\v 12 این كلام خداوند بود كه آن را به ییهُو خطاب كرده، گفت: «پسران تو تا پشت چهارم بركرسی اسرائیل خواهند نشست.» پس همچنین به وقوع پیوست.
|
||
\s5
|
||
\v 13 در سال سی و نهمِ عُّزِیا، پادشاه یهودا، شلّوم بن یابیش پادشاه شد و یك ماه در سامره سلطنت نمود.
|
||
\v 14 و مَنَحیم بن جادی از تِرْصَه برآمده، به سامره داخل شد. و شلّوم بن یابیش را در سامره زده، او را كشت و به جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و بقیۀ وقایع شلّوم و فتنه‌ای كه كرد، اینك در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب است.
|
||
\v 16 آنگاه مَنَحیم تِفْصَح را با هر چه كه در آن بود و حدودش را از تِرْصَه زد، از این جهت كه برای او باز نكردند، آن را زد، و تمامی زنان حامله‌اش را شكم‌پاره كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 17 در سال سی و نهمِ عَزَرْیا، پادشاه یهودا، مَنَحیم بن جادی، بر اسرائیل پادشاه شد و ده سال در سامره سلطنت نمود.
|
||
\v 18 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل آورد و از گناهان یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته‌بود، اجتناب ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 19 پس فول، پادشاه آشور، بر زمین هجوم آورد و مَنَحیم، هزار وزنۀ نقره به فول داد تا دست او با وی باشد و سلطنت را در دستش استوار سازد.
|
||
\v 20 و مَنَحیم این نقد را بر اسرائیل، یعنی بر جمیع متموّلان گذاشت تا هر یك از ایشان پنجاه مثقال نقره به پادشاه آشور بدهند. پس پادشاه آشور مراجعت نموده، در زمین اقامت ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و بقیۀ وقایع مَنَحیم و هر چه كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب نیست؟
|
||
\v 22 پس مَنَحیم با پدران خود خوابید و پسرش فَقَحْیا به جایش پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\v 23 و در سال پنجاهمِ عَزَرْیا، پادشاه یهُودا، فَقَحیا ابن مَنَحیم بر اسرائیل در سامره پادشاه شد و دو سال سلطنت نمود.
|
||
\v 24 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل آورد و از گناهان یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، اجتناب ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 25 و یكی از سردارانش، فَقَـح بـن رَمَلْیا بر او شوریده، او را با اَرْجُوب واَرْیـه در سامره در قصر خانۀ پادشاه زد و با وی پنجاه نفر از بنی‌جِلْعاد بودند. پس او را كشته، به جایش سلطنت نمود.
|
||
\v 26 و بقیه وقایع فَقَحیا و هر چه كرد، اینك در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب است.
|
||
\s5
|
||
\v 27 و در سال پنجاه و دومِ عَزَرْیا، پادشاه یهودا، فَقَح بن رَمَلْیا بر اسرائیل، در سامره پادشاه شد و بیست سال سلطنت نمود.
|
||
\v 28 و آنچه در نظرخداوند ناپسند بود، به عمل آورد و از گناهان یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته بود، اجتناب ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 29 در ایام فَقَح، پادشاه اسرائیل، تِغْلَتْفَلاسَر، پادشاه آشور آمـده، عُیون و آبل بیت‌مَعْكه و یانوح و قادِش و حاصور و جِلْعاد و جلیل و تمامی زمین نفتالی را گرفته، ایشان را به آشور به اسیری برد.
|
||
\v 30 و در سال بیستمِ یوتام بن عُزِّیا، هُوشَع بن ایله، بر فَقَـح بن رَمَلْیا بشورید و او را زده، كشت و در جایش سلطنت نمود.
|
||
\v 31 و بقیۀ وقایع فَقَح و هر چه كرد، اینك در كتاب تواریخ ایام پادشاهان اسرائیل مكتوب است.
|
||
\s5
|
||
\v 32 در سال دومِ فَقَح بن رَمَلْیا، پادشاه اسرائیل، یوتام بن عُّزِیا، پادشاه یهودا، آغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 33 او بیست و پنج ساله بود كه پادشاه شد و شانزده سال در اورشلیم پادشاهی كرد و اسم مادرش یرُوشا، دختر صادوق بود.
|
||
\s5
|
||
\v 34 و آنچه در نظر خداوند شایسته بود، موافق هر آنچه پدرش عُزِّیا كرد، به عمل آورد.
|
||
\v 35 لیكن مكانهای بلند برداشته نشد و قوم در مكانهای بلند هنوز قربانی می‌گذرانیدند و بخور می‌سوزانیدند. و او باب عالی خانۀ خداوند را بنا نمود.
|
||
\v 36 و بقیۀ وقایع یوتام و هر چه كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\s5
|
||
\v 37 در آن ایام خداوند شروع نموده، رَصِینْ، پادشاه اَرام و فَقَح بن رَمَلْیا را بر یهودا فرستاد.
|
||
\v 38 پس یوتام با پدران خود خوابید و در شهر پدرش داود با پدران خود دفن شد و پسرش، آحاز به جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\p
|
||
\v 1 در سال هفدهمِ فَقَح بن رَمَلْیا، آحاز بن یوتام، پادشاه یهودا آغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 2 و آحاز بیست ساله بود كه پادشاه شد و شانزده سال در اورشلیم سلطنت نمود و آنچه در نظر یهُوَه خدایش شایسته بود، موافق پدرش داود عمل ننمود.
|
||
\s5
|
||
\v 3 و نه فقط به راه پادشاهان اسرائیل سلوك نمود، بلكه پسر خود را نیز از آتش گذرانید، موافق رِجاسات امّت‌هایی كه خداوند ، ایشان را از حضور بنی‌اسرائیل اخراج نموده بود.
|
||
\v 4 و در مكانهای بلند و تلها و زیر هر درخت سبز قربانی می‌گذرانید و بخور می‌سوزانید.
|
||
\s5
|
||
\v 5 آنگاه رَصِینْ، پادشاه اَرام، و فَقَح بن رَمَلْیا، پادشاه اسرائیل، به اورشلیم برای جنگ برآمده، آحاز را محاصره نمودند، اما نتوانستند غالب آیند.
|
||
\v 6 در آن وقت رَصِینْ، پادشاه اَرام، ایلت را برای اَرامیان استرداد نمود و یهود را از اِیلَتْ اخراج نمود و اَرامیان به اِیلَت داخل شده، تا امروز در آن ساكن شدند.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و آحاز رسولان نزد تِغْلَتْ فَلاسَر، پادشاه آشور، فرستاده، گفت: «من بندۀ تو و پسر تو هستم. پس برآمده، مرا از دست پادشاه اَرام و از دست پادشاه اسرائیل كه به ضد من برخاسته‌اند، رهایی ده.»
|
||
\v 8 و آحاز، نقره و طلایی را كه در خانۀ خداوند و در خزانه‌های خانۀ پادشاه یافت شد، گرفته، آن را نزد پادشاه آشور پیشكش فرستاد.
|
||
\v 9 پس پادشاه آشور، وی را اجابت نمود و پادشاه آشور به دمشق برآمده، آن را گرفت و اهل آن را به قیر به اسیری برد و رَصِینْ را به قتل رسانید.
|
||
\s5
|
||
\v 10 و آحاز پادشاه برای ملاقات تِغْلَتْفَلاسَر،پادشاه آشور، به دمشق رفت و مذبحی را كه در دمشق بود، دید و آحاز پادشاه شبیه مذبح و شكل آن را بر حسب تمامی صنعتش نزد اُوریای كاهن فرستاد.
|
||
\v 11 و اُوریای كاهن مذبحی موافق آنچه آحاز پادشاه از دمشق فرستاده بود، بنا كرد، و اُوریای كاهن تا وقت آمدن آحاز پادشاه از دمشق، آن را همچنان ساخت.
|
||
\v 12 و چون پادشاه از دمشق آمد، پادشاه مذبح را دید. و پادشاه به مذبح نزدیك آمده، برآن قربانی گذرانید.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و قربانی سوختنی و هدیۀ آردی خود را سوزانید و هدیۀ ریختنی خویش را ریخت و خون ذبایح سلامتی خود را بر مذبح پاشید.
|
||
\v 14 و مذبح برنجین را كه پیش خداوند بود، آن را از روبروی خانه، از میان مذبح خود و خانۀ خداوند آورده، آن را به طرف شمالی آن مذبح گذاشت.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و آحاز پادشاه، اُوریای كاهن را امر فرموده، گفت: «قربانی سوختنی صبح و هدیۀ آردی شام و قربانی سوختنی پادشاه و هدیۀ آردی او را با قربانی سوختنی تمامی قوم زمین و هدیۀ آردی ایشان و هدایای ریختنی ایشان بر مذبح بزرگ بگذران، و تمامی خون قربانی سوختنی و تمامی خون ذبایح را بر آن بپاش؛ اما مذبح برنجین برای من باشد تا مسألت نمایم.»
|
||
\v 16 پس اُوریای كاهن بر وفق آنچه آحاز پادشاه امر فرموده بود، عمل نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 17 و آحاز پادشاه، حاشیه پایه‌ها را بریده، حوض را از آنها برداشت و دریاچه را از بالای گاوان برنجینی كه زیر آن بودند، فرود آورد و آن را بر سنگ‌فرشی گذاشت.
|
||
\v 18 و رواق سَبَّت را كه در خانه بنا كرده بودند و راهی را كه پادشاه از بیرون به آن داخل می‌شد، در خانه خداوند به‌خاطر پادشاه آشور تغییر داد.
|
||
\s5
|
||
\v 19 و بقیۀ اعمال آحاز كه كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 20 پس آحاز با پدران خود خوابید و با پدران خویش در شهر داود دفن شد و پسرش حِزْقیا در جایش پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\p
|
||
\v 1 در سال دوازدهمِ آحاز، پادشاه یهودا، هُوشَع بن ایلا بر اسرائیل در سامره پادشاه شد و نه سال سلطنت نمود.
|
||
\v 2 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل آورد، اما نه مثل پادشاهان اسرائیل كه قبل از او بودند.
|
||
\v 3 و شَلْمَناسَر، پادشاه آشور، به ضد وی برآمده، هُوشَع، بندۀ او شد و برای او پیشكش آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 4 اما پادشاه آشور در هُوشَع خیانت یافت زیرا كه رسولان نزد سَوء، پادشاه مصر فرستاده بود و پیشكش مثل هر سال نزد پادشاه آشور نفرستاده. پس پادشاه آشور او را بند نهاده، در زندان انداخت.
|
||
\v 5 و پادشاه آشور بر تمامی زمین هجوم آورده، به سامره برآمد و آن را سه سال محاصره نمود.
|
||
\v 6 و در سال نهمِ هُوشَع، پادشاه آشور، سامره را گرفت و اسرائیل را به آشور به اسیری برد و ایشان را در حَلَحْ و خابور بر نهر جُوزان و در شهرهای مادیان سكونت داد.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و از این جهت كه بنی‌اسرائیل به یهُوَه، خدای خود كه ایشان را از زمین مصر از زیردست فرعون، پادشاه مصر بیرون آورده بود، گناه‌ورزیدند و از خدایان دیگر ترسیدند،
|
||
\v 8 و در فرایض امّت‌هایی كه خداوند از حضور بنی‌اسرائیل اخراج نموده بود و در فرایضی كه پادشاهان اسرائیل ساخته بودند، سلوك نمودند،
|
||
\s5
|
||
\v 9 و بنی‌اسرائیل به خلاف یهُوَه، خدای خود كارهایی را كه درست نبود، سِرّاً به عمل آوردند، و در جمیع شهرهای خود، از برجهای دیدبانان تا شهرهای حصاردار، مكانهای بلند برای خود ساختند،
|
||
\v 10 و تماثیل و اشیریم بر هر تل بلند و زیر هر درخت سبز برای خویشتن ساختند،
|
||
\s5
|
||
\v 11 و در آن جایها مثل امّت‌هایی كه خداوند از حضور ایشان رانده بود، در مكانهای بلند بخور سوزانیدند واعمال زشت به جا آورده، خشم خداوند را به هیجان آوردند،
|
||
\v 12 و بتها را عبادت نمودند كه دربارۀ آنها خداوند به ایشان گفته بود، این كار را مكنید،
|
||
\s5
|
||
\v 13 و خداوند به واسطۀ جمیع انبیا و جمیع رائیان بر اسرائیل و بر یهودا شهادت می‌داد و می‌گفت: «از طریقهای زشت خود بازگشت نمایید و اوامر و فرایض مرا موافق تمامی شریعتی كه به پدران شما امر فرمودم و به واسطۀ بندگان خود، انبیا نزد شما فرستادم، نگاه دارید،»
|
||
\s5
|
||
\v 14 اما ایشان اطاعت ننموده، گردنهای خود را مثل گردنهای پدران ایشان كه به یهُوَه، خدای خود ایمان نیاوردند، سخت گردانیدند،
|
||
\v 15 و فرایض او و عهدی كه با پدران ایشان بسته، و شهادات را كه به ایشان داده بود، ترك نمودند، و پیروی اباطیل نموده، باطل گردیدند و امّت‌هایی را كه به اطراف ایشان بودند و خداوند ، ایشان را دربارۀ آنها امر فرموده بود كه مثل آنها عمل منمایید، پیروی كردند،
|
||
\s5
|
||
\v 16 و تمامی اوامر یهُوَه‌خدای خود را ترك كرده، بتهای ریخته شده، یعنی دو گوساله برای خود ساختند و اشیره را ساخته، به تمامی لشكر آسمان سجده كردند و بَعْل را عبادت نمودند،
|
||
\v 17 و پسران و دختران خود را از آتش گذرانیدند و فالگیری و جادوگری نموده، خویشتن را فروختند تا آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، به عمل آورده، خشم او را به هیجان بیاوردند،
|
||
\v 18 پس از این جهت غضب خداوند بر اسرائیل به شدت افروخته شده، ایشان را از حضور خود دور انداخت كه جز سبط یهودا فقط باقی نماند.
|
||
\s5
|
||
\v 19 اما یهودا نیز اوامر یهُوَه، خدای خود را نگاه نداشتند بلكه به فرایضی كه اسرائیلیان ساخته بودند، سلوك نمودند.
|
||
\v 20 پس خداوند تمامی ذریت اسرائیل را ترك نموده، ایشان را ذلیل ساخت و ایشان را به دست تاراج‌كنندگان تسلیم نمود، حتی اینكه ایشان را از حضور خود دور انداخت.
|
||
\s5
|
||
\v 21 زیرا كه او اسرائیل را از خاندان داود منشق ساخت و ایشان یرُبْعام بن نَباط را به پادشاهی نصب نمودند و یرُبْعام، اسرائیل را از پیروی خداوند برگردانیده، ایشان را مرتكب گناه عظیم ساخت.
|
||
\v 22 و بنی‌اسرائیل به تمامی گناهانی كه یرُبْعام ورزیده بود سلوك نموده، از آنها اجتناب نكردند.
|
||
\v 23 تا آنكه خداوند اسرائیل را موافق آنچه به واسطۀ جمیع بندگان خود، انبیا گفته بود، از حضور خود دور انداخت. پس اسرائیل از زمین خود تا امروز به آشور جلای وطن شدند.
|
||
\s5
|
||
\v 24 و پادشاه آشور، مردمان از بابل و كوت و عِوّا و حَمات و سَفَروایم آورده، ایشان را به جای‌بنی‌اسرائیل در شهرهای سامره سكونت داد و ایشان سامره را به تصرف آورده، در شهرهایش ساكن شدند.
|
||
\v 25 و واقع شد كه در ابتدای سكونت ایشان در آنجا از خداوند نترسیدند. لهذا خداوند شیران در میان ایشان فرستاد كه بعضی از ایشان را كشتند.
|
||
\v 26 پس به پادشاه آشور خبر داده، گفتند: «طوایفی كه كوچانیدی و ساكن شهرهای سامره گردانیدی، قاعدۀ خدای آن زمین را نمی‌دانند و او شیران در میان ایشان فرستاده است؛ و اینك ایشان را می‌كشند از این جهت كه قاعدۀ خدای آن زمین را نمی‌دانند.»
|
||
\s5
|
||
\v 27 و پادشاه آشور امر فرموده، گفت: «یكی از كاهنانی را كه از آنجا كوچانیدید، بفرست تا برود و در آنجا ساكن شود و ایشان را موافق قاعدۀ خدای زمین تعلیم دهد.»
|
||
\v 28 پس یكی از كاهنانی كه از سامره كوچانیده بودند، آمد و در بیت‌ئیل ساكن شده، ایشان را تعلیم داد كه چگونه خداوند را باید بپرستند.
|
||
\s5
|
||
\v 29 اما هر امت، خدایان خود را ساختند و در خانه‌های مكانهای بلند كه سامریان ساخته بودند گذاشتند، یعنی هر امتی در شهر خود كه در آن ساكن بودند.
|
||
\v 30 پس اهل بابل، سُكّوت بَنُوتْ را و اهل كُوت، نَرْجَل را و اهل حمات، اَشیما را ساختند.
|
||
\v 31 و عِوِّیان، نِبْحَز و ترتاك را ساختند و اهل سَفَروایمْ، پسران خود را برای ادْرَمَّلَك و عَنَمَّلَك كه خدایان سَفَروایمْ بودند، به آتش می‌سوزانیدند.
|
||
\s5
|
||
\v 32 پس یهُوَه را می‌پرستیدند و كاهنان برای مكانهای بلند از میان خود ساختند كه برای ایشان در خانه‌های مكانهای بلند قربانی می‌گذرانیدند.
|
||
\v 33 پس یهُوَه را می‌پرستیدند و خدایان خود را نیز بر وفق رسوم امّت‌هایی كه‌ایشان را از میان آنها كوچانیده بودند، عبادت می‌نمودند.
|
||
\s5
|
||
\v 34 ایشان تا امروز بر حسب عادت نخستین خود رفتار می‌نمایند و نه از یهُوَه می‌ترسند و نه موافق فرایض و احكام او و نه مطابق شریعت و اوامری كه خداوند به پسران یعقوب كه او را اسرائیل نام نهاد، امر نمود، رفتار می‌كنند،
|
||
\v 35 با آنكه خداوند با ایشان عهد بسته بود و ایشان را امر فرموده، گفته بود: «از خدایان غیر مترسید و آنها را سجده منمایید و عبادت مكنید و برای آنها قربانی مگذرانید.
|
||
\s5
|
||
\v 36 بلكه از یهُوَه فقط كه شما را از زمین مصر به قوت عظیم و بازوی افراشته بیرون آورد، بترسید و او را سجده نمایید و برای او قربانی بگذرانید.
|
||
\v 37 و فرایض و احكام و شریعت و اوامری را كه برای شما نوشته است، همیشه اوقات متوجه شده، به جا آورید و از خدایان غیر مترسید.
|
||
\v 38 و عهدی را كه با شما بستم، فراموش مكنید و از خدایان غیر مترسید.
|
||
\s5
|
||
\v 39 زیرا اگر از یهُوَه، خدای خود بترسید، او شما را از دست جمیع دشمنان شما خواهد رهانید.»
|
||
\v 40 اما ایشان نشنیدند بلكه موافق عادت نخستین خود رفتار نمودند.
|
||
\v 41 پس آن امّت‌ها، یهُوَه را می‌پرستیدند و بتهای خود را نیز عبادت می‌كردند و همچنین پسران ایشان و پسران پسران ایشان به نحوی كه پدران ایشان رفتار نموده بودند، تا امروز رفتار می‌نمایند.
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\p
|
||
\v 1 و در سال سوم هُوشَع بن اِیلَه، پادشاه اسرائیل، حِزْقیا ابن آحاز، پادشاه یهوداآغاز سلطنت نمود.
|
||
\v 2 او بیست و پنج ساله بود كه پادشاه شد و بیست و نه سال در اورشلیم سلطنت كرد و اسم مادرش اَبی، دختر زَكَرِیا بود.
|
||
\v 3 و آنچه در نظر خداوند پسند بود، موافق هر چه پدرش داود كرده بود، به عمل آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 4 او مكانهای بلند را برداشت و تماثیل را شكست و اشیره را قطع نمود و مار برنجین را كه موسی ساخته بود، خُرد كرد زیرا كه بنی‌اسرائیل تا آن زمان برایش بخور می‌سوزانیدند. و او آن را نَحُشْتان نامید.
|
||
\v 5 او بر یهُوَه، خدای اسرائیل توكل نمود و بعد از او از جمیع پادشاهان یهودا كسی مثل او نبود و نه از آنانی كه قبل از او بودند.
|
||
\s5
|
||
\v 6 و به خداوند چسبیده، از پیروی او انحراف نورزید و اوامری را كه خداوند به موسی امر فرموده بود، نگاه داشت.
|
||
\v 7 و خداوند با او می‌بود و به هر طرفی كه رو می‌نمود، فیروز می‌شد؛ و بر پادشاه آشور عاصی شده، او را خدمت ننمود.
|
||
\v 8 او فلسطینیان را تا غزّه و حدودش و از برجهای دیده‌بانان تا شهرهای حصاردار شكست داد.
|
||
\s5
|
||
\v 9 و در سال چهارمِ حِزْقیا پادشاه كه سال هفتمِ هُوشَع بن اِیلَه، پادشاه اسرائیل بود، شَلْمَناسَر، پادشاه آشور به سامره برآمده، آن را محاصره كرد.
|
||
\v 10 و در آخر سال سوم در سال ششمِ حِزْقیا، آن را گرفتند، یعنی در سال نهمِ هُوشَع، پادشاه اسرائیل، سامره گرفته شد.
|
||
\s5
|
||
\v 11 و پادشاه آشور، اسرائیل را به آشور كوچانیده، ایشان را در حَلَحْ و خابور، نَهر جوزان، و در شهرهای مادیان برده، سكونت داد.
|
||
\v 12 از این جهت كه آواز یهُوَه، خدای خود را نشنیده بودند و از عهد او و هر چه موسی، بندۀ خداوند ، امر فرموده بود، تجاوز نمودند و آن را اطاعت نكردند و به عمل نیاوردند.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و در سال چهاردهمِ حِزْقیا پادشاه،سَنْحاریبْ، پادشاهِ آشور بر تمامی شهرهای حصاردار یهُودا برآمده، آنها را تسخیر نمود.
|
||
\v 14 و حِزْقیا پادشاه یهودا نزد پادشاه آشور به لاكیش فرستاده، گفت: «خطا كردم. از من برگرد و آنچه را كه بر من بگذاری، ادا خواهم كرد.» پس پادشاه آشور سیصد وزنۀ نقره و سی وزنۀ طلا بر حِزْقیا پادشاه یهودا گذاشت.
|
||
\v 15 و حِزْقیا تمامی نقره‌ای را كه در خانۀ خداوند و در خزانه‌های خانۀ پادشاه یافت شد، داد.
|
||
\s5
|
||
\v 16 در آن وقت، حِزْقیا طلا را از درهای هیكل خداوند و از ستونهایی كه حِزْقیا، پادشاه یهودا آنها را به طلا پوشانیده بود كنده، آن را به پادشاه آشور داد.
|
||
\v 17 و پادشاه آشور، تَرْتان و رَبْساریس و رَبْشاقی را از لاكیش نزد حِزْقیای پادشاه به اورشلیم با موكب عظیم فرستاد. و ایشان برآمده، به اورشلیم رسیدند؛ و چون برآمدند، رفتند و نزد قنات بركۀ فوقانی كه به سر راه مزرعۀ گازُر است، ایستادند.
|
||
\v 18 و چون پادشاه را خواندند، اِلْیاقیم بن حِلْقیا كه ناظر خانه بود و شِبْنای كاتب و یوآخ بن آساف وقایع‌نگار، نزد ایشان بیرون آمدند.
|
||
\s5
|
||
\v 19 و رَبْشاقی به ایشان گفت: «به حِزْقیا بگویید: سلطان عظیم، پادشاه آشور چنین می‌گوید: این اعتماد شما كه بر آن توكل می‌نمایی، چیست؟
|
||
\v 20 تو سخن می‌گویی، اما مشورت و قوتِ جنگِ تو، محض سخن باطل است. الا´ن كیست كه بر او توكّل نموده‌ای كه بر من عاصی شده‌ای؟
|
||
\v 21 اینك حال بر عصای این نی خرد شده، یعنی بر مصر توكل می‌نمایی كه اگر كسی بر آن تكیه كند، به دستش فرو رفته، آن را مجروح می‌سازد. همچنان است فرعون، پادشاه مصر برای همگانی‌كه بر وی توكل می‌نمایند.
|
||
\s5
|
||
\v 22 و اگر مرا گویید كه بر یهُوَه، خدای خود توكل داریم، آیا او آن نیست كه حِزْقیا مكانهای بلند و مذبح‌های او را برداشته است و به یهودا و اورشلیم گفته كه پیش این مذبح در اورشلیم سجده نمایید؟
|
||
\v 23 پس حال با آقایم، پادشاه آشور شرط ببند و من دو هزار اسب به تو می‌دهم. اگر از جانب خود سواران بر آنها توانی گذاشت!
|
||
\s5
|
||
\v 24 پس چگونه روی یك پاشا از كوچكترین بندگان آقایم را خواهی برگردانید و بر مصر به جهت ارابه‌ها و سواران توكل داری؟
|
||
\v 25 و آیا من الا´ن بی‌اذن خداوند بر این مكان به جهت خرابی آن برآمده‌ام؟ خداوند مرا گفته است بر این زمین برآی و آن را خراب كن.»
|
||
\s5
|
||
\v 26 آنگاه الیاقیم بن حِلقیا و شِبنا و یوآخ به رَبْشاقی گفتند: «تمنّا اینكه با بندگانت به زبان اَرامی گفتگو نمایی كه آن را می‌فهمیم و با ما به زبان یهود در گوش مردمی كه بر حصارند، گفتگو منمای.»
|
||
\v 27 رَبْشاقی به ایشان گفت: «آیا آقایم مرا نزد آقایت و تو فرستاده است تا این سخنان را بگویم؟ مگر مرا نزد مردانی كه بر حصار نشسته‌اند، نفرستاده، تا ایشان با شما نجاست خود را بخورند و بول خود را بنوشند؟»
|
||
\s5
|
||
\v 28 پس رَبْشاقی ایستاد و به آواز بلند به زبان یهود صدا زد و خطاب كرده، گفت: «كلام سلطان عظیم، پادشاه آشور را بشنوید.
|
||
\v 29 پادشاه چنین می‌گوید: حِزْقیا شما را فریب ندهد زیرا كه او شما را نمی‌تواند از دست وی برهاند.
|
||
\v 30 و حِزْقیا شما را بر یهُوَه مطمئن نسازد و نگوید كه یهُوَه، البته ما را خواهد رهانید و این شهر به دست پادشاه آشور تسلیم نخواهد شد.
|
||
\s5
|
||
\v 31 به حِزْقیا گوش مدهید زیرا كه پادشاه آشور چنین می‌گوید: با من صلح كنید و نزد من بیرون آیید تا هركس ازمو خود و هركس از انجیر خویش بخورد و هركس از آب چشمه خود بنوشد.
|
||
\v 32 تا بیایم و شما را به زمین مانند زمین خودتان بیاورم، یعنی به زمین غله و شیره و زمین نان و تاكستانها و زمین زیتونهای نیكو و عسل تا زنده بمانید و نمیرید. پس به حِزْقیا گوش مدهید زیرا كه شما را فریب می‌دهد و می‌گوید: یهُوَه ما را خواهد رهانید.
|
||
\s5
|
||
\v 33 آیا هیچكدام از خدایان امّت‌ها، هیچ وقت زمین خود را از دست پادشاه آشور رهانیده است؟
|
||
\v 34 خدایان حَمات و اَرْفاد كجایند؟ و خدایان سَفَروایم و هِینَع و عِوّا كجا؟ و آیا سامره را از دست من رهانیده‌اند؟
|
||
\v 35 از جمیع خدایان این زمینها كدامند كه زمین خویش را از دست من نجات داده‌اند تا یهُوَه، اورشلیم را از دست من نجات دهد؟»
|
||
\s5
|
||
\v 36 اما قوم سكوت نموده، به او هیچ جواب ندادند زیرا كه پادشاه امر فرموده بود و گفته بود كه او را جواب ندهید.
|
||
\v 37 پس الیاقیم بن حِلْقِیا كه ناظر خانه بود و شْبِنَۀ كاتب و یوآخ بن آسافِ وقایع‌نگار با جامۀ دریده نزد حِزْقیا آمدند و سخنان رَبْشاقی را به او باز گفتند.
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\p
|
||
\v 1 و واقع شد كه چون حِزْقیای پادشاه این را شنید، لباس خود را چاك زده، و پلاس پوشیده، به خانۀ خداوند داخل شد.
|
||
\v 2 و الیاقیم، ناظر خانه و شْبِنَۀ كاتب و مشایخِ كَهَنه را ملبّس به پلاس نزد اشعیا ابن آموص نبی فرستاده،
|
||
\s5
|
||
\v 3 به وی گفتند: «حِزْقیا چنین می‌گوید كه امروز روز تنگی و تأدیب و اهانت است زیرا كه پسران به فمِ رحم رسیده‌اند و قوت زاییدن نیست.
|
||
\v 4 شاید یهُوَه خدایت تمامی سخنان رَبْشاقی را كه‌آقایش، پادشاه آشور، او را برای اهانت نمودن خدای حی فرستاده است، بشنود و سخنانی را كه یهُوَه، خدایت شنیده است، توبیخ نماید. پس برای بقیه‌ای كه یافت می‌شوند، تضرع نما.»
|
||
\s5
|
||
\v 5 و بندگان حِزْقیای پادشاه نزد اشعیا آمدند.
|
||
\v 6 و اشعیا به ایشان گفت: «به آقای خود چنین گویید كه خداوند چنین می‌فرماید: از سخنانی كه شنیدی كه بندگانِ پادشـاه آشور به آنهـا به مـن كفر گفته‌اند، مترس.
|
||
\v 7 همانا روحی بر او می‌فرستم كه خبری شنیده، به ولایت خود خواهد برگشت و او را در ولایت خودش به شمشیر هلاك خواهم ساخت.»
|
||
\s5
|
||
\v 8 پس رَبْشاقی مراجعت كرده، پادشاه آشور را یافت كه با لِبْنَه جنگ می‌كرد، زیرا شنیده بود كه از لاكیش كوچ كرده است.
|
||
\v 9 و دربارۀ تِرْهاقْه، پادشاه حَبَش، خبری شنیده بود كه به جهت مقاتله با تو بیرون آمده است. (پس چون شنید) بار دیگر ایلچیان نزد حِزْقیا فرستاده، گفت:
|
||
\s5
|
||
\v 10 « به حِزْقیا، پادشاه یهودا چنین گویید: خدای تو كه به او توكل می‌نمایی، تو را فریب ندهد و نگوید كه اورشلیم به دست پادشاه آشور تسلیم نخواهد شد.
|
||
\v 11 اینك تو شنیده‌ای كه پادشاهان آشور با همۀ ولایتها چه كرده و چگونه آنها را بالكل هلاك ساخته‌اند، و آیا تو رهایی خواهی یافت؟
|
||
\s5
|
||
\v 12 آیا خدایان امّت‌هایـی كه پـدران من، ایشـان را هـلاك ساختند، مثل جوزان و حاران و رَصَف و بنی‌عـدن كه در تَلَسّار می‌باشنـد، ایشـان را نجـات دادنـد؟
|
||
\v 13 پادشاه حَمات كجاست؟ و پادشاه اَرْفاد و پادشاه شهر سَفَروایم و هِینَع و عِوّا؟»
|
||
\s5
|
||
\v 14 و حِزْقیا مكتوب را از دست ایلچیان گرفته، آن را خواند و حِزْقیا به خانۀ خداوند درآمده، آن را به حضور خداوند پهن كرد.
|
||
\v 15 و حِزْقیا نزد خداوند دعا نموده، گفت: «ای یهُوَه، خدای اسرائیل كه بر كروبیان جلوس می‌نمایی، تویی كه به تنهایی بر تمامی ممالك جهان خدا هستی و تو آسمان و زمین را آفریده‌ای.
|
||
\s5
|
||
\v 16 ای خداوند گوش خود را فرا گرفته، بشنو. ای خداوند چشمان خود را گشوده، ببین و سخنان سَنْحاریب را كه به جهت اهانت نمودن خدای حی فرستاده است، استماع نما.
|
||
\v 17 ای خداوند ، راست است كه پادشاهان آشور امت‌ها و زمین ایشان را خراب كرده است،
|
||
\v 18 و خدایان ایشان را به آتش انداخته، زیرا كه خدا نبودند، بلكه ساخته دست انسان از چوب و سنگ. پس به این سبب آنها را تباه ساختند.
|
||
\s5
|
||
\v 19 پس حال ای یهُوَه، خدای ما، ما را از دست او رهایی ده تا جمیع ممالك جهان بدانند كه تو تنها ای یهُوَه، خدا هستی.»
|
||
\s5
|
||
\v 20 پس اشعیا ابن آموص نزد حِزْقیا فرستاده، گفت: «یهُوَه، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: آنچه را كه دربارۀ سَنْحاریب، پادشاه آشور، نزد من دعا نمودی اجابت كردم.
|
||
\v 21 كلامی كه خداوند درباره‌اش گفته، این است: آن باكره، دختر صهیون، تو را حقیر شمرده، استهزا نموده است و دختر اورشلیم سر خود را به تو جنبانیده است.
|
||
\v 22 كیست كه او را اهانت كرده، كفر گفته‌ای و كیست كه بر وی آواز بلند كرده، چشمان خودرا به علیین افراشته‌ای؟ مگر قدوس اسرائیل نیست؟
|
||
\s5
|
||
\v 23 به واسطۀ رسولانت، خداوند را اهانت كرده، گفته‌ای: به كثرت ارابه‌های خود بر بلندی كوهها و به اطراف لبنان برآمده‌ام و بلندترین سروهای آزادش و بهترین صنوبرهایش را قطع نموده، به بلندی اقصایش و به درختستان بوستانش داخل شده‌ام.
|
||
\v 24 و من، حفره كنده، آب غریب نوشیدم و به كف پای خود تمامی نهرهای مصر را خشك خواهم كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 25 آیا نشنیده‌ای كه من این را از زمان سلف كرده‌ام و از ایام قدیم صورت داده‌ام و الا´ن، آن را به وقوع آورده‌ام تا تو به ظهور آمده و شهرهایی حصاردار را خراب نموده، به توده‌های ویران مبدل سازی؟
|
||
\v 26 از این جهت، ساكنان آنها كم‌قوّت بوده، ترسان و خجل شدند، مثل علف صحرا و گیاه سبز و علف پشت بام و مثل غلّه‌ای كه پیش از رسیدنش پژمرده شود، گردیدند.
|
||
\s5
|
||
\v 27 « اما من نشستن تو را و خروج و دخولت و خشمی را كه بر من داری، می‌دانم.
|
||
\v 28 چونكه خشمی كه بر من داری و غرور تو، به گوش من برآمده است. بنابراین مهار خود را به بینی تو و لِگام خود را به لبهایت گذاشته، تو را به راهی كه آمده‌ای، برخواهم گردانید.
|
||
\s5
|
||
\v 29 « و علامت، برای تو این خواهد بود كه امسال غلّه خودرو خواهید خورد و سال دوم آنچه از آن بروید؛ و در سال سوم بكارید و بدروید و تاكستانها غرس نموده، میوۀ آنها را بخورید.
|
||
\v 30 و بقیه‌ای كه از خاندان یهودا رستگار شوند، بار دیگر به پایین ریشه خواهند زد و به بالا میوه خواهند آورد.
|
||
\v 31 زیرا كه بقیه‌ای از اورشلیم و رستگاران از كوه صهیون بیرون خواهند آمد. غیرت یهُوَه این را بجا خواهد آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 32 « بنابراین خداوند دربارۀ پادشاه آشور چنین می‌گوید كه به این شهر داخل نخواهد شد و به اینجا تیر نخواهد انداخت و در مقابلش با سپر نخواهد آمد و منجنیق را در پیش آن بر نخواهد افراشت.
|
||
\v 33 به راهی كه آمده است به همان برخواهد گشت و به این شهر داخل نخواهد شد. خداوند این را می‌گوید.
|
||
\v 34 زیرا كه این شهر را حمایت كرده، به خاطر خود و به خاطر بندۀ خویش داود، آن را نجات خواهم داد.»
|
||
\s5
|
||
\v 35 پس فرشتۀ خداوند در آن شب بیرون آمده، صد و هشتاد و پنج هزار نفر از اردوی آشور را زد. و بامدادان چون برخاستند، اینك جمیع آنها لاشه‌های مرده بودند.
|
||
\v 36 و سَنْحاریب، پادشاه آشور كوچ كرده، روانه گردید و برگشته، در نینوی ساكن شد.
|
||
\v 37 و واقع شد كه چون او در خانۀ خدای خویش، نِسْروك عبادت می‌كرد، پسرانش اَدْرَمَّلَك و شَرْآصَر او را به شمشیر زدند؛ و ایشان به زمین آرارات فرار كردند و پسرش آسَرْ حَدُّون به جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\p
|
||
\v 1 در آن ایام، حِزْقیا بیمار و مشرف به موت شد. و اشعیا ابن آموص نبی نزد وی آمده، او را گفت: « خداوند چنین می‌گوید: تدارك خانۀ خود را ببین زیرا كه می‌میری و زنده نخواهی ماند.»
|
||
\v 2 آنگاه او روی خود را به سوی دیوار برگردانید و نزد خداوند دعا نموده، گفت:
|
||
\v 3 ای خداوند مسألت اینكه بیاد آوری كه چگونه به حضور تو به امانت و به دل كامل سلوك نموده‌ام و آنچه در نظر تو پسند بوده است، بجا آورده‌ام.» پس حِزْقیا زارزار بگریست.
|
||
\s5
|
||
\v 4 و واقع شد قبل از آنكه اشعیا از وسط شهربیرون رود، كه كلام خداوند بر وی نازل شده، گفت:
|
||
\v 5 « برگرد و به پیشوای قوم من حِزْقیا بگو: خدای پدرت، داود چنین می‌گوید: دعای تو را شنیدم و اشكهای تو را دیدم. اینك تو را شفا خواهم داد و در روز سوم به خانۀ خداوند داخل خواهی شد.
|
||
\s5
|
||
\v 6 و من بر روزهای تو پانزده سال خواهم افزود، و تو را و این شهر را از دست پادشاه آشور خواهم رهانید، و این شهر را به خاطر خود و به خاطر بندۀ خود، داود حمایت خواهم كرد.»
|
||
\v 7 و اشعیا گفت كه «قرصی از انجیر بگیرید.» و ایشان آن را گرفته، بر دمل گذاشتند كه شفا یافت.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و حِزْقیا به اشعیا گفت: «علامتی كه خداوند مرا شفا خواهد بخشید و در روز سوم به خانۀ خداوند خواهم برآمد، چیست؟»
|
||
\v 9 و اشعیا گفت: «علامت از جانب خداوند كه خداوند این كلام را كه گفته است، بجا خواهد آورد، این است: آیا سایه ده درجه پیش برود یا ده درجه برگردد؟»
|
||
\s5
|
||
\v 10 حِزْقیا گفت: «سهل است كه سایه ده درجه پیش برود. نی، بلكه سایه ده درجه به عقب برگردد.»
|
||
\v 11 پس اشعیای نبی از خداوند استدعا نمود و سایه را از درجاتی كه بر ساعت آفتابی آحاز پایین رفته بود، ده درجه برگردانید.
|
||
\s5
|
||
\v 12 و در آن زمان، مَرودَك بَلَدان بن بَلَدان، پادشاه بابل، رسایل و هدیه نزد حِزْقیا فرستاد زیرا شنیده بود كه حِزْقیا بیمار شده است.
|
||
\v 13 و حِزْقیا ایشان را اجابت نمود و تمامی خانۀ خزانه‌های خود را از نقره و طلا و عطریات و روغن معطر وخانۀ اسلحۀ خویش و هرچه را كه در خزاین او یافت می‌شد، به ایشان نشان داد، و در خانه‌اش و در تمامی مملكتش چیزی نبود كه حِزْقیا آن را به ایشان نشان نداد.
|
||
\s5
|
||
\v 14 پس اشعیای نبی نزد حِزْقیای پادشاه آمده، وی را گفت: «این مردمان چه گفتند؟ و نزد تو از كجا آمدند؟» حِزْقیا جواب داد: «از جای دور، یعنی از بابل آمده‌اند.»
|
||
\v 15 او گفت: «در خانۀ تو چه دیدند؟» حِزْقیا جواب داد: «هرچه در خانۀ من است، دیدند و چیزی در خزاین من نیست كه به ایشان نشان ندادم.»
|
||
\s5
|
||
\v 16 پس اشعیا به حِزْقیا گفت: «كلام خداوند را بشنو
|
||
\v 17 اینك روزها می‌آید كه هرچه در خانۀ توست و آنچه پدرانت تا امروز ذخیره كرده‌اند، به بابل برده خواهد شد. و خداوند می‌گوید كه چیزی باقی نخواهد ماند.
|
||
\v 18 و بعضی از پسرانت را كه از تو پدید آیند و ایشان را تولید نمایی، خواهند گرفت و در قصر پادشاه بابل، خواجه خواهند شد.»
|
||
\s5
|
||
\v 19 حِزْقیا به اشعیا گفت: «كلام خداوند كه گفتی نیكوست.» و دیگر گفت: «هرآینه در ایام من سلامتی و امان خواهد بود.»
|
||
\v 20 و بقیۀ وقایع حِزْقیا و تمامی تهوّر او و حكایت حوض و قناتی كه ساخت و آب را به شهر آورد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 21 پس حِزْقیا با پدران خود خوابید و پسرش، مَنَسّی به جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\p
|
||
\v 1 منسی دوازده ساله بود كه پادشاه شد و پنجاه و پنج سال در اورشلیم سلطنت نمود. و اسم مادرش حِفْصِیبَه بود.
|
||
\v 2 و آنچه درنظر خداوند ناپسند بود، موافق رجاسات امت‌هایی كه خداوند ، آنها را از حضور بنی‌اسرائیل اخراج كرده بود، عمل نمود.
|
||
\v 3 زیرا مكانهای بلند را كه پدرش، حِزْقیا خراب كرده بود، بار دیگر بنا كرد و مذبح ها برای بَعْل بنا نمود و اَشیره را به نوعی كه اَخاب، پادشاه اسرائیل ساخته بود، ساخت و به تمامی لشكر آسمان سجده نموده، آنها را عبادت كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 4 و مذبح ها در خانۀ خداوند بنا نمود كه درباره‌اش خداوند گفته بود: «اسم خود را در اورشلیم خواهم گذاشت.»
|
||
\v 5 و مذبح‌ها برای تمامی لشكر آسمان در هر دو صحن خانۀ خداوند بنا نمود.
|
||
\v 6 و پسر خود را از آتش گذرانید و فالگیری و افسونگری می‌كرد و با اصحاب اجنّه و جادوگران مراوده می‌نمود. و در نظر خداوند شرارت بسیار ورزیده، خشم او را به هیجان آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و تمثال اَشیره را كه ساخته بود، در خانه‌ای كه خداوند درباره‌اش به داود و پسرش، سلیمان گفته بود كه «در این خانه و در اورشلیم كه آن را از تمامی اسباط اسرائیل برگزیده‌ام، اسم خود را تا به ابد خواهم گذاشت برپا نمود.
|
||
\v 8 و پایهای اسرائیل را از زمینی كه به پدران ایشان داده‌ام بار دیگر آواره نخواهم گردانید، به شرطی كه توجه نمایند تا بر حسب هرآنچه به ایشان امر فرمودم و بر حسب تمامی شریعتی كه بندۀ من، موسی به ایشان امر فرموده بود، رفتار نمایند.»
|
||
\v 9 اما ایشان اطاعت ننمودند زیرا كه مَنَسّی، ایشان را اغوا نمود تا از امّت‌هایی كه خداوند پیش بنی‌اسرائیل هلاك كرده بود، بدتر رفتار نمودند.
|
||
\s5
|
||
\v 10 و خداوند به واسطۀ بندگان خود، انبیا تكلّم نموده، گفت:
|
||
\v 11 « چونكه منسی، پادشاه یهودا،این رجاسات را بجا آورد و بدتر از جمیع اعمال اَموریانی كه قبل از او بودند عمل نمود، و به بتهای خود، یهودا را نیز مرتكب گناه ساخت،
|
||
\v 12 بنابراین یهُوَه، خدای اسرائیل چنین می‌گوید: اینك من بر اورشلیم و یهودا بلا خواهم رسانید كه گوشهای هركه آن را بشنود، صدا خواهد كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و بر اورشلیم، ریسمانِ سامره و ترازوی خانۀ اَخاب را خواهم كشید و اورشلیم را پاك خواهم كرد، به طوری كه كسی بشقاب را زدوده و واژگون ساخته، آن را پاك می‌كند.
|
||
\v 14 و بقیۀ میراث خود را پراكنده خواهم ساخت و ایشان را به دست دشمنان ایشان تسلیم خواهم نمود، و برای جمیع دشمنانشان یغما و غارت خواهند شد،
|
||
\v 15 چونكه آنچه در نظر من ناپسند است، به عمل آوردند و از روزی كه پدران ایشان از مصر بیرون آمدند تا امروز، خشم مرا به هیجان آوردند.»
|
||
\s5
|
||
\v 16 و علاوه براین، مَنَسّی خون بی‌گناهان را از حد زیاده ریخت تا اورشلیم را سراسر پر كرد، سوای گناه او كه یهودا را به آن مرتكب گناه ساخت تا آنچه در نظر خداوند ناپسند است بجا آورند.
|
||
\v 17 و بقیۀ وقایع مَنَسّی و هرچه كرد و گناهی كه مرتكب آن شد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 18 پس مَنَسّی با پدران خود خوابید و در باغ خانۀ خود، یعنی در باغِ عُزّا دفن شد و پسرش، آمون، به جایش پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\v 19 آمون بیست و دو ساله بود كه پادشاه شد ودو سال در اورشلیم سلطنت نمود و اسم مادرش مِشُلَّمَت، دختر حارُوص، از یطْبَه بود.
|
||
\v 20 و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود، موافق آنچه پدرش منسی كرد، عمل نمود.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و به تمامی طریقی كه پدرش به آن سلوك نموده بود، رفتار كرد، و بت‌هایی را كه پدرش پرستید، عبادت كرد و آنها را سجده نمود.
|
||
\v 22 و یهُوَه، خدای پدران خود را ترك كرده، به طریق خداوند سلوك ننمود.
|
||
\v 23 پس خادمان آمون بر او شوریدند و پادشاه را در خانه‌اش كشتند.
|
||
\s5
|
||
\v 24 اما اهل زمین همۀ آنانی را كه بر آمونِ پادشاه، شوریده بودند به قتل رسانیدند، و اهل زمین پسرش، یوشیا را در جایش به پادشاهی نصب كردند.
|
||
\v 25 و بقیۀ اعمالی كه آمون بجا آورد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 26 و در قبر خود در باغ عُزّا دفن شد و پسرش یوشیا به جایش سلطنت نمود.
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\p
|
||
\v 1 یوشیا هشت ساله بود كه پادشاه شد و در اورشلیم سی و یك سال سلطنت نمود. و اسم مادرش یدیده، دختر عَدایه، از بُصْقَت بود.
|
||
\v 2 و آنچه را كه در نظر خداوند پسند بود، به عمل آورد، و به تمامی طریق پدر خود، داود سلوك نموده، به طرف راست یا چپ انحراف نورزید.
|
||
\s5
|
||
\v 3 و در سال هجدهمِ یوشیا پادشاه واقع شد كه پادشاه، شافان بن اَصَلْیا بن مَشُلاّمِ كاتب را به خانۀ خداوند فرستاده، گفت:
|
||
\v 4 « نزد حِلْقیا رئیس كهنه برو و او نقره‌ای را كه به خانۀ خداوند آورده می‌شود و مستحفظانِ در، آن را از قوم جمع‌می‌كنند، بشمارد.
|
||
\v 5 و آن را به دست سركارانی كه بر خانۀ خداوند گماشته شده‌اند، بسپارند تا ایشان آن را به كسانی كه در خانۀ خداوند كار می‌كنند، به جهت تعمیر خرابیهای خانه بدهند،
|
||
\s5
|
||
\v 6 یعنی به نجاران و بنایان و معماران، و تا چوبها و سنگهای تراشیده به جهت تعمیر خانه بخرند.»
|
||
\v 7 اما نقره‌ای را كه به دست ایشان سپردند، حساب نكردند زیرا كه به امانت رفتار نمودند.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و حِلْقیا، رئیس كهنه، به شافانِ كاتب گفت: «كتاب تورات را در خانۀ خداوند یافته‌ام.» و حِلْقیا آن كتاب را به شافان داد كه آن را خواند.
|
||
\v 9 و شافانِ كاتب نزد پادشاه برگشت و به پادشاه خبر داده، گفت: «بندگانت، نقره‌ای را كه در خانۀ خداوند یافت شد، بیرون آوردند و آن را به دست سركارانی كه بر خانۀ خداوند گماشته بودند، سپردند.»
|
||
\v 10 و شافان كاتب، پادشاه را خبر داده، گفت: «حِلْقیا، كاهن، كتابی به من داده است.» پس شافان آن را به حضور پادشاه خواند.
|
||
\s5
|
||
\v 11 پس چون پادشاه سخنان سفر تورات را شنید، لباس خود را درید.
|
||
\v 12 و پادشاه، حِلْقیای كاهن و اخیقام بن شافان و عَكْبُور بن میكایا و شافانِ كاتب و عَسایا، خادم پادشاه را امر فرموده، گفت:
|
||
\v 13 « بروید و از خداوند برای من و برای قوم و برای تمامی یهودا دربارۀ سخنانی كه در این كتاب یافت می‌شود، مسألت نمایید، زیرا غضب خداوند كه بر ما افروخته شده است، عظیم می‌باشد، از این جهت كه پدران ما به سخنان این كتاب گوش ندادند تا موافق هرآنچه دربارۀ ما مكتوب است، عمل نمایند.»
|
||
\s5
|
||
\v 14 پس حِلْقیای كاهن و اَخیقام و عَكْبُور وشافان و عَسایا نزد حُلْدَۀ نبیه، زن شُلاّم بن تِقْوَه بن حَرْحَسِ لباس‌دار، رفتند و او در محلۀ دوم اورشلیم ساكن بود؛ و با وی سخن گفتند.
|
||
\v 15 و او به ایشان گفت: «یهُوَه، خدای اسرائیل چنین می‌گوید: به كسی كه شما را نزد من فرستاده است، بگویید:
|
||
\v 16 خداوند چنین می‌گوید: اینك من بلایی بر این مكان و ساكنانش خواهم رسانید، یعنی تمامی سخنان كتاب را كه پادشاه یهودا خوانده است،
|
||
\s5
|
||
\v 17 چونكه مرا ترك كرده، برای خدایان دیگر بخور سوزانیدند تا به تمامی اعمال دستهای خود، خشم مرا به هیجان بیاورند. پس غضب من بر این مكان مشتعل شده، خاموش نخواهد شد.
|
||
\v 18 لیكن به پادشاه یهودا كه شما را به جهت مسألت نمودن از خداوند فرستاده است، چنین بگویید: یهُوَه، خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: دربارۀ سخنانی كه شنیده‌ای
|
||
\v 19 چونكه دل تو نرم بود و هنگامی كه كلام مرا دربارۀ این مكان و ساكنانش شنیدی كه ویران و مورد لعنت خواهند شد، به حضور خداوند متواضع شده، لباس خود را دریدی، و به حضور من گریستی، بنابراین خداوند می‌گوید، من نیز تو را اجابت فرمودم.
|
||
\s5
|
||
\v 20 لهذا اینك من، تو را نزد پدرانت جمع خواهم كرد و در قبر خود به سلامتی گذارده خواهی شد و تمامی بلا را كه من بر این مكان می‌رسانم، چشمانت نخواهد دید.» پس ایشان نزد پادشاه جواب آوردند.
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\p
|
||
\v 1 و پادشاه فرستاد كه تمامی مشایخِ یهودا و اورشلیم را نزد وی جمع‌كردند.
|
||
\v 2 و پادشاه و تمامی مردان یهودا و جمیع سكنۀ اورشلیم با وی و كاهنان و انبیا و تمامی قوم، چه كوچك و چه بزرگ، به خانۀ خداوند برآمدند. و او تمامی سخنان كتاب عهدی را كه در خانۀ خداوند یافت شد، در گوش ایشان خواند.
|
||
\s5
|
||
\v 3 و پادشاه نزد ستون ایستاد و به حضور خداوند عهد بست كه خداوند را پیروی نموده، اوامر و شهادات و فرایض او را به تمامی دل و تمامی جان نگاه دارند و سخنان این عهد را كه در این كتاب مكتوب است، استوار نمایند. پس تمامی قوم این عهد را برپا داشتند.
|
||
\s5
|
||
\v 4 و پادشاه، حِلْقیا، رئیس كهنه و كاهنانِ دستۀ دوم و مستحفظانِ در را امر فرمود كه تمامی ظروف را كه برای بَعْل و اَشِیرَه و تمامی لشكر آسمان ساخته شده بود، از هیكل خداوند بیرون آورند. و آنها را در بیرون اورشلیم در مزرعه‌های قِدْرُون سوزانید و خاكستر آنها را به بیت‌ئیل برد.
|
||
\v 5 و كاهنانِ بتها را كه پادشاهان یهودا تعیین نموده بودند تا در مكانهای بلندِ شهرهای یهودا و نواحی اورشلیم بخور بسوزانند، و آنانی را كه برای بَعْل و آفتاب و ماه و بروج و تمامی لشكر آسمان بخور می‌سوزانیدند، معزول كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 6 و اَشیرَه را از خانۀ خداوند ، بیرون از اورشلیم به وادی قدرون برد و آن را به كنار نهر قدرون سوزانید، و آن را مثل غبار، نرم ساخت و گَرد آن را بر قبرهای عوام‌الناس پاشید.
|
||
\v 7 و خانه‌های لوّاط را كه نزد خانۀ خداوند بود كه زنان در آنها خیمه‌ها به جهت اَشیرَه می‌بافتند، خراب كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و تمامی كاهنان را از شهرهای یهودا آورد و مكانهای بلند را كه كاهنان در آنها بخورمی‌سوزانیدند، از جَبَع تا بئرشِبَع نجس ساخت، و مكانهای بلند دروازه‌ها را كه نزد دهنۀ دروازۀ یهُوشَع، رئیس شهر، و به طرف چپ دروازۀ شهر بود، منهدم ساخت.
|
||
\v 9 لیكن كاهنانِ مكانهای بلند، به مذبح خداوند در اورشلیم برنیامدند اما نان فطیر در میان برادران خود خوردند.
|
||
\s5
|
||
\v 10 و تُوفَتْ را كه در وادی بنی‌هِنُّوم بود، نجس ساخت تا كسی پسر یا دختر خود را برای مُولَك از آتش نگذراند.
|
||
\v 11 و اسبهایی را كه پادشاهان یهودا به آفتاب داده بودند كه نزد حُجرۀ نَتَنْمَلَكِ خواجه‌سرا در پیرامون خانه بودند، از مدخلِ خانۀ خداوند دور كرد و ارابه‌های آفتاب را به آتش سوزانید.
|
||
\s5
|
||
\v 12 و مذبح‌هایی را كه بر پشت‌بامِ بالاخانۀ آحاز بود و پادشاهان یهودا آنها را ساخته بودند، و مذبح‌هایی را كه مَنَسّی در دو صحنِ خانۀ خداوند ساخته بود، پادشاه منهدم ساخت و از آنجا خراب كرده، گَرد آنها را در نهر قدرون پاشید.
|
||
\v 13 و مكانهای بلند را كه مقابل اورشلیم به طرف راست كوه فِساد بود و سلیمان، پادشاه اسرائیل، آنها را برای اَشْتُورَت، رجاست صیدونیان و برای كَمُوش، رجاست موآبیان، و برای ملكوم، رجاست بنی‌عَمُّون، ساخته بود، پادشاه، آنها را نجس ساخت.
|
||
\v 14 و تماثیل را خرد كرد و اشیریم را قطع نمود و جایهای آنها را از استخوانهای مردم پر ساخت.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و نیز مذبحی كه در بیت‌ئیل بود و مكان بلندی كه یرُبْعام بن نَباط كه اسرائیل را مرتكب گناه ساخته، آن را بنا نموده بود، هم مذبح و هم مكان بلند را منهدم ساخت و مكان بلند راسوزانیده، آن را مثل غبار، نرم كرد و اشیره را سوزانید.
|
||
\v 16 و یوشیا ملتفت شده، قبرها را كه آنجا در كوه بود، دید. پس فرستاده، استخوانها را از آن قبرها برداشت و آنها را بر آن مذبح سوزانیده، آن را نجس ساخت، به موجب كلام خداوند كه آن مرد خدایی كه از این امور اخبار نموده بود، به آن ندا درداد.
|
||
\s5
|
||
\v 17 و پرسید: «این مجسمه‌ای كه می‌بینم، چیست؟» مردان شهر وی را گفتند: «قبر مرد خدایی است كه از یهودا آمده، به این كارهایی كه تو بر مذبح بیت‌ئیل كرده‌ای، ندا كرده بود.»
|
||
\v 18 او گفت: «آن را واگذارید و كسی استخوانهای او را حركت ندهد.» پس استخوانهای او را با استخوانهای آن نبی كه از سامره آمده بود، واگذاشتند.
|
||
\s5
|
||
\v 19 و یوشیا تمامی خانه‌های مكانهای بلند را نیز كه در شهرهای سامره بود و پادشاهان اسرائیل آنها را ساخته، خشم ( خداوند ) را به هیجان آورده بودند، برداشت و با آنها موافق تمامی كارهایی كه به بیت‌ئیل كرده بود، عمل نمود.
|
||
\v 20 و جمیع كاهنانِ مكانهای بلند را كه در آنجا بودند، بر مذبح‌ها كُشت و استخوانهای مردم را بر آنها سوزانیده، به اورشلیم مراجعت كرد.
|
||
\s5
|
||
\v 21 و پادشاه تمامی قوم را امر فرموده، گفت كه «عید فصح را به نحوی كه در این كتابِ عهد مكتوب است، برای خدای خود نگاه دارید.»
|
||
\v 22 به تحقیق فِصَحی مثل این فِصَح از ایام داورانی كه بر اسرائیل داوری نمودند و در تمامی ایام پادشاهان اسرائیل و پادشاهان یهُودا نگاه داشته نشد.
|
||
\v 23 اما در سال هجدهم، یوشیا پادشاه، این‌فصـح را بـرای خداوند در اورشلیـم نگاه داشتنـد.
|
||
\s5
|
||
\v 24 و نیز یوشیا اصحاب اجنّه و جادوگران و ترافیم و بتها و تمام رجاسات را كه در زمین یهودا و در اورشلیم پیدا شد، نابود ساخت تا سخنان تورات را كه در كتابی كه حِلْقیای كاهن در خانۀ خداوند یافته بود، به جا آورد.
|
||
\v 25 و قبل از او پادشاهی نبود كه به تمامی دل و تمامی جان و تمامی قوّت خود موافق تمامی تورات موسی به خداوند رجوع نماید، و بعد از او نیز مثل او ظاهر نشد.
|
||
\s5
|
||
\v 26 اما خداوند از حدّت خشم عظیم خود برنگشت زیرا كه غضب او به سبب همۀ كارهایی كه مَنَسّی خشم او را از آنها به هیجان آورده بود، بر یهودا مشتعل شد.
|
||
\v 27 و خداوند گفت: «یهودا را نیز از نظر خود دور خواهم كرد چنانكه اسرائیل را دور كردم و این شهرِ اورشلیم را كه برگزیدم و خانه‌ای را كه گفتم اسم من در آنجا خواهد بود، ترك خواهم نمود.»
|
||
\s5
|
||
\v 28 و بقیۀ وقایع یوشیا و هرچه كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 29 و در ایام او، فرعونْ نكوه، پادشاه مصر، بر پادشاه آشور به نهر فرات برآمد و یوشیای پادشاه به مقابل او برآمد و چون (فرعون) او را دید، وی را در مَجِدُّو كشت.
|
||
\v 30 و خادمانش او را در ارابه نهاده، از مَجِدُّو به اورشلیم، مرده آوردند و او را در قبرش دفن كردند. و اهل زمین، یهُوآحاز بن یوشیا را گرفتند و او را مسح نموده، به جای پدرش به پادشاهی نصب كردند.
|
||
\s5
|
||
\v 31 و یهُوآحاز بیست و سه ساله بود كه پادشاه شد و سه ماه در اورشلیم سلطنت نمود و اسم مادرش حَمُوطَل، دختر ارمیا از لِبْنَه بود.
|
||
\v 32 و او آنچه را كه در نظر خداوند ناپسند بود، موافق هرآنچه پدرانش كرده بودند، به عمل آورد.
|
||
\v 33 و فرعونْ نكوه، او را در رِبْلَه، در زمین حمات، در بند نهاد تا در اورشلیم سلطنت ننماید و صد وزنۀ نقره و یك وزنه طلا بر زمین گذارد.
|
||
\s5
|
||
\v 34 و فرعونْ نكوه، الیاقیم بن یوشیا را به جای پدرش، یوشیا، به پادشاهی نصب كرد و اسمش را به یهُویاقیم تبدیل نمود و یهُوآحاز را گرفته، به مصر آمد. و او در آنجا مرد.
|
||
\v 35 و یهُویاقیم، آن نقره و طلا را به فرعون داد اما زمین را تقویم كرد تا آن مبلغ را موافق فرمان فرعون بدهند و آن نقره و طلا را از اهل زمین، از هركس موافق تقویم او به زور گرفت تا آن را به فرعونْ نكوه بدهد.
|
||
\s5
|
||
\v 36 یهُویاقیم بیست و پنج ساله بود كه پادشاه شد و یازده سال در اورشلیم سلطنت كرد و اسم مادرش زَبیدَه، دختر فِدایه، از رُومَه بود.
|
||
\v 37 و آنچه را كه در نظر خداوند ناپسند بود موافق هرآنچه پدرانش كرده بودند، به عمل آورد.
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\p
|
||
\v 1 و در ایام او، نَبُوكَدْنَصَّر، پادشاه بابل آمد، و یهُوَیاقیم سه سال بندۀ او بود. پس برگشته، از او عاصی شد.
|
||
\v 2 و خداوند فوجهای كلدانیان و فوجهای اَرامیان و فوجهای موآبیان و فوجهای بنی‌عَمُّون را بر او فرستاد وایشان را بر یهودا فرستاد تا آن را هلاك سازد، به موجب كلام خداوند كه به واسطۀ بندگان خود انبیا گفته بود.
|
||
\s5
|
||
\v 3 به تحقیق، این از فرمان خداوند بر یهودا واقع شد تا ایشان را به سبب گناهان منسی و هرچه او كرد، از نظر خود دور اندازد.
|
||
\v 4 و نیز به سبب خون بی‌گناهانی كه او ریخته بود، زیرا كه اورشلیم را از خون بی‌گناهان پر كرده بود و خداوند نخواست كه او را عفو نماید.
|
||
\s5
|
||
\v 5 و بقیۀ وقایع یهُویاقیم و هرچه كرد، آیا در كتاب تواریخ ایام پادشاهان یهودا مكتوب نیست؟
|
||
\v 6 پس یهُویاقیم با پدران خود خوابید و پسرش یهُویاكین به جایش پادشاه شد.
|
||
\s5
|
||
\v 7 و پادشاه مصر، بار دیگر از ولایت خود بیرون نیامد زیرا كه پادشاه بابل هرچه را كه متعلق به پادشاه مصر بود، از نهر مصر تا نهر فرات، به تصرف آورده بود.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و یهُویاكین هجده ساله بود كه پادشاه شد و سه سال در اورشلیم سلطنت نمود و اسم مادرش نَحُوشْطا دختر اَلْناتان اورشلیمی بود.
|
||
\v 9 و آنچه را كه در نظر خداوند ناپسند بود، موافق هرآنچه پدرش كرده بود، به عمل آورد.
|
||
\s5
|
||
\v 10 در آن زمان بندگان نَبُوكَدْنَصَّر، پادشاه بابل، بر اورشلیم برآمدند؛ و شهر محاصره شد.
|
||
\v 11 و نَبُوكَدْنَصَّر، پادشاه بابل، در حینی كه بندگانش آن را محاصره نموده بودند، به شهر برآمد.
|
||
\v 12 و یهُویاكین، پادشاه یهودا با مادر خود و بندگانش و سردارانش و خواجه سرایانش نزد پادشاه بابل بیرون آمد؛ و پادشاه بابل در سال هشتم سلطنت‌خود، او را گرفت.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و تمامی خزانه‌های خانۀ خداوند و خزانه‌های خانۀ پادشاه را از آنجا بیرون آورد و تمام ظروف طلایی را كه سلیمان، پادشاه اسرائیل برای خانۀ خداوند ساخته بود، به موجب كلام خداوند ، شكست.
|
||
\v 14 و جمیع ساكنان اورشلیم و جمیع سرداران و جمیع مردان جنگی را كه ده‌هزار نفر بودند، اسیر ساخته، برد و جمیع صنعت‌گران و آهنگران را نیز، چنانكه سوای مسكینان، اهل زمین كسی باقی نماند.
|
||
\s5
|
||
\v 15 و یهُویاكین را به بابل برد و مادر پادشاه و زنان پادشاه و خواجه سرایانش و بزرگان زمین را اسیر ساخت و ایشان را از اورشلیم به بابل برد.
|
||
\v 16 و تمامی مردان جنگی، یعنی هفت هزار نفر و یك هزار نفر از صنعت‌گران و آهنگران را كه جمیع ایشان، قوی و جنگ‌آزموده بودند، پادشاه بابل، ایشان را به بابل به اسیری برد.
|
||
\v 17 و پادشاه بابل، عَموی وی، مَتَّنَّیا را در جای او به پادشاهی نصب كرد و اسمش را به صِدْقیا مبدل ساخت.
|
||
\s5
|
||
\v 18 صِدْقیا بیست و یكساله بود كه آغاز سلطنت نمود و یازده سال در اورشلیم پادشاهی كرد؛ و اسم مادرش حَمِیطَل، دختر ارمیا از لِبْنَه بود.
|
||
\v 19 و آنچه را كه در نظر خداوند ناپسند بود، موافق هرآنچه یهُویاقیم كرده بود، به عمل آورد.
|
||
\v 20 زیرا به سبب غضبی كه خداوند بر اورشلیم و یهودا داشت، به حدی كه آنها را از نظر خود انداخت، واقع شد كه صِدْقیا بر پادشاه بابل عاصی‌شد.
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\p
|
||
\v 1 و واقع شد كه نَبُوكَدْنَصَّر، پادشاه بابل، با تمامی لشكر خود در روز دهمِ ماه دهم از سال نهم سلطنت خویش بر اورشلیم برآمد، و در مقابل آن اردو زده، سنگری گرداگردش بنا نمود.
|
||
\v 2 و شهر تا سال یازدهم صِدْقیای پادشاه، محاصره شد.
|
||
\v 3 و در روز نهم آن ماه، قحطی در شهر چنان سخت شد كه برای اهل زمین نان نبود.
|
||
\s5
|
||
\v 4 پس در شهر رخنه‌ای ساختند و تمامی مردان جنگی در شب از راه دروازه‌ای كه در میان دو حصار، نزد باغ پادشاه بود، فرار كردند. و كلدانیان به هر طرف در مقابل شهر بودند (و پادشاه) به راه عَرَبه رفت.
|
||
\v 5 و لشكر كلدانیان، پادشاه را تعاقب نموده، در بیابان اریحا به او رسیدند و تمامی لشكرش از او پراكنده شدند.
|
||
\s5
|
||
\v 6 پس پادشاه را گرفته، او را نزد پادشاه بابل به رِبْلَه آوردند و بر او فتوی دادند.
|
||
\v 7 و پسران صِدْقیا را پیش رویش به قتل رسانیدند و چشمان صِدْقیا را كندند و او را به دو زنجیر بسته، به بابل آوردند.
|
||
\s5
|
||
\v 8 و در روز هفتمِ ماه پنجم از سال نوزدهمِ نَبُوكَدْنَصَّرِ پادشاه، سلطان بابل، نَبُوزَرادان، رئیس جلادان، خادم پادشاه بابل، به اورشلیم آمد،
|
||
\v 9 و خانۀ خداوند و خانۀ پادشاه را سوزانید و همۀ خانه‌های اورشلیم و هر خانۀ بزرگ را به آتش سوزانید.
|
||
\v 10 و تمامی لشكر كلدانیان كه همراه رئیس جلادان بودند، حصارهای اورشلیم را به هر طرف منهدم ساختند.
|
||
\s5
|
||
\v 11 و نبوزرادان، رئیس‌جلادان، بقیۀ قوم را كه در شهر باقی مانده بودند و خارجین را كه به طرف پادشاه بابل شده بودند و بقیۀ جمعیت را به اسیری برد.
|
||
\v 12 اما رئیس جلادان بعضی از مسكینان زمین را برای باغبانی و فلاحی واگذاشت.
|
||
\s5
|
||
\v 13 و كلدانیان ستونهای برنجینی كه در خانۀ خداوند بود و پایه‌ها و دریاچه برنجینی را كه در خانه خداوند بود، شكستند و برنج آنها را به بابل بردند.
|
||
\v 14 و دیگها و خاك اندازها و گُلگیرها و قاشقها و تمامی اسباب برنجینی را كه با آنها خدمت می‌كردند، بردند.
|
||
\v 15 و مجمرها و كاسه‌ها یعنی طلای آنچه را كه از طلا بود و نقره آنچه را كه از نقره بود، رئیس جلادان برد.
|
||
\s5
|
||
\v 16 اما دو ستون و یك دریاچه و پایه‌هایی كه سلیمان آنها را برای خانۀ خداوند ساخته بود، وزن برنج همۀ این اسباب بی‌اندازه بود.
|
||
\v 17 بلندی یك ستون هجده ذراع و تاج برنجین بر سرش و بلندی تاج سه ذراع بود و شبكه و انارهای گرداگرد روی تاج، همه از برنج بود و مثل اینها برای ستون دوم بر شبكه‌اش بود.
|
||
\s5
|
||
\v 18 و رئیس جلادان، سرایا، رئیس كَهَنه، و صَفَنْیای كاهن دوم و سه مستحفظِ در را گرفت.
|
||
\v 19 و سرداری كه بر مردان جنگی گماشته شده بود و پنج نفر را از آنانی كه روی پادشاه را می‌دیدند و در شهر یافت شدند، و كاتب سردار لشكر را كه اهل ولایت را سان می‌دید، و شصت نفر از اهل زمین را كه در شهر یافت شدند، از شهر گرفت.
|
||
\s5
|
||
\v 20 و نبوزرادان رئیس جلادان، ایشان را برداشته، به ربله، نزد پادشاه بابل برد.
|
||
\v 21 و پادشاه بابل،ایشان را در ربله در زمین حمات زده، به قتل رسانید. پس یهودا از ولایت خود به اسیری رفتند.
|
||
\s5
|
||
\v 22 و اما قومی كه در زمین یهودا باقی ماندند و نَبُوكَدْنَصَّر، پادشاه بابل ایشان را رها كرده بود، پس جَدَلْیا ابن اخیقام بن شافان را بر ایشان گماشت.
|
||
\v 23 و چون تمامی سرداران لشكر با مردان ایشان شنیدند كه پادشاه بابل، جدلیا را حاكم قرار داده است، ایشان نزد جَدَلیا به مِصفَه آمدند، یعنی اسماعیل بن نَتَنیا و یوحَنَان بن قاری و سرایا ابن تَنْحُومَتِ نَطُوْفاتی و یازَنْیا ابن مَعْكاتی با كسان ایشان.
|
||
\v 24 و جَدَلْیا برای ایشان و برای كسان ایشان قسم خورده، به ایشان گفت: «از بندگان كلدانیان مترسید. در زمین ساكن شوید و پادشاه بابل را بندگی نمایید و برای شما نیكو خواهد بود.»
|
||
\s5
|
||
\v 25 اما در ماه هفتم واقع شد كه اسماعیل بن نَتَنْیا ابن اَلِیشَمَع كه از ذریت پادشاه بود، به اتفاق ده نفر آمدند و جَدَلْیا را زدند كه بمردو یهودیان و كلدانیان را نیز كه با او در مِصْفَه بودند (كشتند).
|
||
\v 26 و تمامی قوم، چه خرد و چه بزرگ، و سرداران لشكرها برخاسته، به مصر رفتند زیرا كه از كلدانیان ترسیدند.
|
||
\s5
|
||
\v 27 و در روز بیست و هفتمِ ماه دوازدهم از سال سی و هفتمِ اسیری یهُویاكین، پادشاه یهودا، واقع شد كه اَوِیلْ مَرُودَكْ، پادشاه بابل، در سالی كه پادشاه شد، سر یهُویاكین، پادشاه یهودا را از زندان برافراشت.
|
||
\s5
|
||
\v 28 و با او سخنان دلاویز گفت و كرسی او را بالاتر از كرسیهای سایر پادشاهانی كه با او در بابل بودند، گذاشت.
|
||
\v 29 و لباس زندانی او را تبدیل نمود و او در تمامی روزهای عمرش همیشه در حضور وی نان می‌خورد.
|
||
\v 30 و برای معیشت او وظیفۀ دائمی، یعنی قسمت هر روز در روزش، در تمامی ایام عمرش از جانب پادشاه به او داده می‌شد. |