\v 4 ۴۔ تُساں گناہ اِچ لڑن نال ہُن تائیں ایہو جیہا مقابلہ نئیں کیتا جئیں دے وِچ خون وگایا ہووے۔ \v 5 ۵۔ اَتے تُساں اوُں نصیحت کوُ بھُل گئے ہیوے جیہڑی تُہاکوُ پُتراں دی طرح کیتی ویندی ہِے کہ اَے میڈے پُتر! خداوند دی تنبیہ کوُ بیکار نہ سمجھ اَتے جیہڑے ویلے اوہ تیکوُ ملامت کرے تاں بےدل نہ ہو۔ \v 6 ۶۔ کیونکہ خداند جیندے نال محبت کریندے اوُں کوُ تنبیہ وی کریندے اَتے جئیں کوُ پُتر بنا گھن دے اوُں کوُ کوڑے وی مریندے۔