\c 34 \v 1 . خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "پہیلیِاں تختیِاں وانگ پتھر دِیاں دوتختِیاں اپنے لئی چھانگ لَے اَتے مَیں اوہناں تختیِاں تے اوہو ہی گلاں لِکھ دیاں گا جیہڑیاں پہیلیِاں تَختیِاں تے لِکھیاں سَن جیہڑیاں تُوں بَنھ دِتیاں سَن۔ \v 2 . سویل تیِک تیار ہو جاویِں اَتے سویلے ہی سیِناؔ دے پہاڑ دی ٹیِسی تے میرے حضُور آ کھَلوویِں۔