pnb_exo_text_reg/10/12.txt

\v 12 . تد خُداوند نے مُوسیٰؔ نوں آکھیا پئی، "مِصرؔ دے دیس وَل اپنا ہتھ ودھا تاں جو ٹِڈیاں مِصرؔ دے دیس تے آون تے ہر قِسم دی سبزی جیہڑی ایس دیس وِچ چندرے توں بچ گئی سی چَٹ کر جان۔" \v 13 . سو مُوسیٰؔ نے مِصرؔ دے دیس تے اپنی سوٹی ودھائی تے خُداوند نے سارا دِن تے ساری رات اوس دیس اُتے چڑھدی لاموں ہنیری وگائی۔ تے دِن چڑھدے تیِک ہنیری ٹِڈیاں لَے آئی۔