\c 11 \v 1 . تے خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی، "میں فِرعونؔ تے مِصریاںؔ اُتے اِک ہور بلّا لَے آواں گا۔فیر اوہ تہانوں ایتھوں جان دیوےگا۔ تے اَخیری جِدوں اوہ تہانوں جاندیوے گا تے اوہ تہانوں ایتھوں پَکا ہی کڈھ دیوےگا۔ \v 2 . سو ہُن تُوں لوکاں دی کَنیں پا دےپئی اوہناں وِچوں ہر بندہ اپنے گوانڈی تے ہر زنانی اپنی گوانڈن توں سونے تے چاندی دیِاں ٹُونباں مَنگ لوے۔" \v 3 . تے خُداوند نے مِصریاںؔ نوں اِسرائیلیاںؔ تے بھلائی کرَن لئی راضی کرلیا۔تے ایہہ بندہ مُوسیٰؔ ویِہ مِصرؔ دے دیس وِچ فِرعونؔ دے نوکراں تے مِصرؔ دے لوکاں دے وِچ وڈیرا منیا جان لگ پیا۔
See in Reader
