\c 3 \v 1 . تے مُوسیٰؔ اپنے سوہرے یتُروؔ جیہڑا مِدیانؔ دا کاہن سی دیاں بھیڈاں بکریاں چاردا سی تے اوہ بھیڈاں بکریاں نوں ہِک دیاں ہِک دیاں اوہناں نوں بیابان دے پرلے پاسیوں ربّ دے پہاڑ حُوربؔ دے نیڑے لَے آیا۔ \v 2 . تے ربّ دا فرشتہ اِک جھاڑی وِچوں اَگ دے لَمبو وِچ اوہنوں دِسیّا۔ اوہنے دھیان ماریا تے کیہ ویکھدا پئی اِک جھاڑی وِچ اِگ مچی ہوئی اے پر اوہ جھاڑی سَڑ دی نئیں۔ \v 3 . تد مُوسیٰؔ نے آکھیامیں اودھر ذرا کترا کے ایس وڈے نظارے نوں ویکھاں پئی ایہہ جھاڑی کیوں نئیں پئی سَڑ دی۔
See in Reader
