\v 10 . فِرعونؔ نے آکھیا، پئی "کل"۔ تد مُوسیٰؔ نے اوہنوں آکھیا جیویں تُوں آکھیا اے اوہویں ہی ہوئے گا تاں جو تُوں ایہہ جانے پئی خُداوند ساڈے ربّ ورگا کوئی ویِہ نئیں۔ \v 11 . ڈَڈُو تیتھوں، تیرے گھراں توں، تیرے نوکراں توں تے تیری رعّیت توں دُور ہو کے دریا وِچ ہی رہن کرن گے۔ \v 12 .فیر مُوسیٰؔ تے ہارُون فِرعونؔ کولوں نِکل کے ٹُر گئے تے مُوسیٰؔ نے خُداوند اَگے ڈَڈُواں بارے جیہڑے فِرعونؔ تے گھلے سَن، فریاد کیِتی۔
See in Reader
