\v 25 . تد فِرعونؔ نے مُوسیٰؔ تے ہارُون نوں سد کے آکھیا پئی تُسیں جاو تے اپنے ربّ لئی ایسے دیس وِچ قُربانی چڑھاو۔ \v 26 . مُوسیٰؔ نے آکھیا اینج کرنا چنگا نئیں کیوں جو اسیں خُداوند اپنے ربّ لئی اوس شے دی قُربانی چڑھاواں گے جہِدے توں مِصریؔ کریچ کردے نیں۔ سو جے اَسیں مِصریاںؔ دیاں اَکھاں اَگے اوس شے دی قُربانی کرئیے جِہدے توں اوہ کریچ کردے نیں تے کِیہ اوہ ساہنوں وَٹے مار مار کے مار نہ دین گے؟ \v 27 . سو اَسیں بیابان وِچ تَرے دیہاڑیاں دا پَند کر کے خُداوند اپنے ربّ لئی جیہا اوہ ساہنوں حُکم دیوے گا قُربانی چڑھاواں گے۔
See in Reader
