\v 27 . پَر خُداوند نے فِرعونؔ دا دِل ڈاڈا کردِتا تے اوہنے اوہناں نُوں جان ہی نہ دِتا۔ \v 28 . فِرعونؔ نے مُوسیٰؔ نوُں آکھیا پئی، "میریِاں اَکھاں توں دُور ہوجا! تے ہوشیار رہیویِں۔ فیر میرے مَتھے لگن نہ آویِں۔کیوں جو جِہدن تُوں میرے مَتھے لگوں، ماریا جاویں گا۔" \v 29 . مُوسیٰؔ نے آکھیا پئی، "تُوں ٹھیک آکھیا اے پئی میں ہُن کدی، تیرے مَتھے نہ لگّاں گا۔"
See in Reader
