th_ulb/08-RUT.usfm

\id RUT Unlocked Literal Bible
\ide UTF-8
\h RUTH
\toc1 Ruth
\toc2 Ruth
\toc3 rut
\mt1 RUTH


\s5
\c 1
\p
\v 1 ในสมัยเมื่อผู้วินิจฉัยปกครองอยู่นั้น มีการกันดารอาหารเกิดขึ้นในแผ่นดิน และมีชายคนหนึ่งจากเบธเลเฮ็มในเขตยูดาห์ได้ไปที่แผ่นดินโมอับพร้อมกับภรรยาและบุตรชายสองคนของเขา
\v 2 ชายคนนี้ชื่อว่าเอลีเมเลค ภรรยาของเขาชื่อว่านาโอมี และบุตรชายทั้งสองของเขาชื่อว่า มาห์โลน และคิลีโอน พวกเขาเป็นคน เอฟราธาห์จากเบธเลเฮ็มในเขตยูดาห์ พวกเขามาถึงแผ่นดินโมอับและอาศัยอยู่ที่นั่น
\s5
\p
\v 3 แล้วเอลีเมเลคผู้เป็นสามีของนาโอมีก็เสียชีวิต และเธอถูกทิ้งให้อยู่กับบุตรชายสองคน
\v 4 บุตรเหล่านี้ได้หญิงโมอับมาเป็นภรรยา คนหนึ่งชื่อว่าโอรปาห์ และอีกคนหนึ่งชื่อว่ารูธ พวกเขาอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลาประมาณสิบปี
\v 5 แล้วทั้งมาห์โลนและคิลีโอนก็เสียชีวิต เหลือไว้แต่นาโอมี โดยปราศจากสามีและบุตรชายทั้งสองคนของเธอ
\s5
\p
\v 6 แล้วนาโอมีจึงตัดสินใจออกจากโมอับพร้อมกับบุตรสะใภ้ทั้งหลายของเธอและกลับไปยังยูดาห์ เพราะเธอได้ยินขณะที่อยู่ในแผ่นดินโมอับว่า พระยาห์เวห์ได้ช่วยเหลือประชากรของพระองค์และประทานอาหารให้แก่พวกเขาแล้ว
\v 7 ดังนั้นเธอจึงออกจากสถานที่ที่เธอเคยอาศัยอยู่พร้อมกับบุตรสะใภ้ทั้งสองคนของเธอ และพวกเธอจึงเดินลงไปตามถนนเพื่อกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์
\s5
\p
\v 8 นาโอมีพูดกับบุตรสะใภ้ทั้งสองคนว่า "พวกเจ้าแต่ละคนจงกลับไปยังบ้านของมารดาของพวกเจ้าเถิด ขอพระยาห์เวห์สำแดงความกรุณาต่อพวกเจ้า เหมือนอย่างที่พวกเจ้าได้สำแดงความกรุณาต่อผู้ที่ล่วงลับและต่อฉัน
\v 9 ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานการพักสงบให้แก่พวกเจ้าในบ้านของสามีคนใหม่ของพวกเจ้าแต่ละคนเถิด" แล้วนาโอมีจึงจุบลาบุตรสะใภ้ทั้งสอง และพวกเธอก็พูดเสียงดังขึ้นและร้องไห้
\s5
\p
\v 10 พวกเขาจึงพูดกับเธอว่า อย่าเลย พวกเราทั้งสองจะกลับไปกับท่านไปถึงชนชาติของท่าน
\v 11 แต่นาโอมีพูดว่า "ลูกสาวของฉันเอ๋ย จงกลับไปเถิด ทำไมพวกเจ้าจะไปกับฉัน? ฉันจะยังมีบุตรชายในครรภ์เพื่อจะมาเป็นสามีของพวกเจ้าได้อีกอย่างนั้นหรือ?
\v 12 ลูกสาวของฉันเอ๋ย จงกลับไปเถิด ไปตามทางของพวกเจ้า เพราะฉันเองก็แก่เกินกว่าที่จะมีสามีได้อีก ถ้าหากฉันบอกว่า "ฉันหวังว่า ฉันจะได้สามีคนหนึ่งในคืนนี้ และให้กำเนิดบุตรชายทั้งหลาย
\s5
\p
\v 13 แล้วพวกเจ้าจะรอคอยจนกว่าพวกเขาจะเติบโตอย่างนั้นหรือ? พวกเจ้าจะรอคอยและไม่แต่งงานกับชายคนใหม่เวลานี้หรือ? อย่าเลย ลูกสาวของฉันเอ๋ย มันจะกลายเป็นความเศร้าโศกอย่างใหญ่หลวงสำหรับฉันมากกว่าเป็นความเศร้าโศกให้แก่พวกเธอ เพราะพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ได้หันมาต่อสู้ฉันแล้ว"
\v 14 แล้วบรรดาบุตรสะใภ้ของเธอก็เปล่งเสียงร้องไห้อีกครั้งหนึ่ง โอรปาห์ได้จุบลาแม่สามีของเธอ แต่รูธยังคงกอดเธอเอาไว้แน่น
\s5
\p
\v 15 นาโอมีพูดว่า "ฟังนะ พี่สะใภ้ของเจ้าได้กลับไปหาชนชาติและพระทั้งหลายของเขาแล้ว เจ้าจงกลับไปพร้อมกันกับพี่สะใภ้ของเจ้าเถิด"
\v 16 แต่รูธพูดว่า "ขอโปรดอย่าทำให้ฉันไปจากท่านเลย เพราะไม่ว่าท่านจะไปที่ไหน ฉันจะไปด้วย ท่านอยู่ที่ไหน ฉันก็จะอยู่ด้วย ชนชาติของท่าน จะเป็นชนชาติของฉัน และพระเจ้าของท่านก็จะเป็นพระเจ้าของฉัน
\s5
\p
\v 17 ท่านตายที่ไหน ฉันก็จะตายและถูกฝังเอาไว้ที่นั่น ขอพระยาห์เวห์ลงโทษฉัน และยิ่งกว่านั้นขอให้มีเพียงความตายเท่านั้นที่จะแยกเราออกจากกันได้
\v 18 เมื่อนาโอมีเห็นว่ารูธมีความตั้งใจจริงที่จะไปพร้อมกับเธอ เธอจึงไม่โต้เถียงกับรูธอีก
\s5
\p
\v 19 ดังนั้นทั้งสองคนจึงเดินทางมาจนถึงเบธเลเฮ็ม เมื่อพวกเขามาถึงที่เบธเลเฮ็ม ผู้คนทั้งเมืองต่างก็มีความตื่นเต้นในการกลับมาของพวกเขา พวกผู้หญิงพูดว่า "นี่คือนาโอมีใช่ไหม?"
\v 20 แต่นาโอมีพูดกับพวกเธอว่า "อย่าเรียกฉันว่านาโอมีเลย จงเรียกฉันว่าขมขื่นเถิด เพราะองค์ผู้ทรงฤทธิ์ได้กระทำต่อฉันอย่างขมขื่นยิ่งนัก
\s5
\p
\v 21 ฉันออกไปฉันมีทุกอย่างบริบูรณ์ แต่พระยาห์เวห์ได้นำฉันกลับบ้านมาด้วยความว่างเปล่า แล้วทำไมพวกเจ้าจึงเรียกฉันว่านาโอมี ดูสิ พระยาห์เวห์ได้ลงโทษฉัน องค์ผู้ทรงฤทธิ์ได้กระทำให้ฉันเจ็บปวดรวดร้าว"
\v 22 ดังนั้นนาโอมีและรูธชาวโมอับผู้เป็นบุตรสะใภ้ของเธอ ได้กลับมาจากแผ่นดินโมอับ พวกเธอมาถึงเบธเลเฮ็มในช่วงเริ่มต้นฤดูเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เล่ย์
\s5
\c 2
\p
\v 1 นาโอมีนั้นมีญาติฝ่ายสามีคนหนึ่งจนประเดี๋ยวนี้ เป็นคนมั่งมีคนหนึ่งแห่งตระกูลของเอลีเมเลค เขาชื่อโบอาส
\v 2 รูธชาวโมอับพูดกับนาโอมีว่า "บัดนี้ ขอให้ดิฉันไปและเก็บสิ่งที่เหลือที่รวงข้าวในทุ่งนา ฉันจะติดตามผู้ใดก็ได้ที่ฉันเห็นความกรุณาในดวงตาของเขา" ดังนั้น นาโอมีได้พูดกับเธอว่า "จงไปเถิด บุตรสาวของฉัน"
\v 3 รูธได้ไปและเก็บข้าวที่ตกในทุ่งนาภายหลังที่พวกเขาได้เก็บเกี่ยว เธอบังเอิญได้เข้ามาในที่นาของโบอาส คนแห่งตระกูลของเอลีเมเลค
\s5
\p
\v 4 ดูเถิด โบอาสมาจากเบธเลเฮม พูดกับคนเกี่ยวข้าวว่า "ขอให้พระยาห์เวห์ทรงอยู่ด้วยกับพวกท่านเถิด" พวกเขาตอบโบอาสว่า "ขอให้พระยาห์เวห์อวยพรท่าน"
\v 5 แล้วโบอาสพูดกับคนใช้ของเขาที่ควบคุมดูแลคนเกี่ยวข้าวนั้นว่า " หญิงสาวนี้เป็นคนของใครหรือ?"
\v 6 คนควบคุมดูแลคนเกี่ยวข้าวได้ตอบและพูดว่า "นางเป็นหญิงสาวชาวโมอับผู้ซึ่งกลับมาพร้อมกับนาโอมีจากแผ่นดินโมอับ
\v 7 นางได้พูดกับข้าพเจ้าว่า "กรุณาอนุญาตให้ดิฉันเก็บสิ่งที่ตกในทุ่งนาหลังจากที่พวกคนงานได้เก็บเกี่ยวข้าวแล้ว" ดังนั้น นางมาที่นี่และเก็บข้าวตั้งแต่เช้าจนถึงเดี๋ยวนี้ ยกเว้นตอนที่นางพักบ้างในบ้าน"
\v 8 แล้วโบอาสจึงพูดกับรูธว่า " เธอกำลังฟังฉันพูดไหม ? บุตรสาวของฉัน อย่าไปเก็บข้าวตกที่นาอื่น อย่าไปจากที่นาของฉัน แต่จงอยู่ที่นี่และทำงานกับพวกสาวคนทำงานของฉัน
\s5
\p
\v 9 ให้จับตาดูทุ่งนาที่พวกผู้ชายกำลังเก็บเกี่ยวกันอยู่ แล้วจงติดตามพวกพวกผู้หญิงคนอื่นๆไป ฉันได้สั่งพวกผู้ชาย ไม่ให้แตะต้องตัวเจ้ามิใช่หรือ ? เมื่อไรก็ตามที่เจ้ากระหายน้ำให้เจ้าไปที่หม้อน้ำ ดื่มน้ำที่พวกผู้ชายได้ตักไว้"
\v 10 แล้วนางก้มลงต่อหน้าโบอาส เอาศีรษะซบลงที่พื้นดิน นางกล่าวกับเขาว่า "ทำไมดิฉันจึงได้รับความเมตตาจากท่าน ที่ท่านดีต่อฉันที่เป็นคนต่างด้าวเช่นนี้ ?"
\v 11 โบอาสได้ตอบและพูดกับนางว่า "ฉันได้รับทราบ สิ่งที่เจ้าทำทั้งหมดหลังจากที่สามีของเจ้าเสียชีวิต เจ้าได้จากบิดา มารดา และแผ่นดินเกิดของเจ้าเพื่อติดตามแม่ของสามีและมาอยู่กับประชาชนที่เจ้าไม่รู้จัก
\v 12 ขอพระยาห์เวห์ประทานรางวัลแก่การกระทำของเจ้า ขอให้เจ้าได้รับการตอบแทนอย่างบริบูรณ์จากพระยาห์เวห์ พระเจ้าของชนชาติอิสราเอล ภายใต้ร่มปีกของพระองค์เจ้าจะได้รับการคุ้มครอง "
\s5
\p
\v 13 ดังนั้น นางจึงพูดว่า "ขอให้ดิฉันได้รับความโปรดปรานในสายตาของท่าน เจ้านายของดิฉัน เพราะท่านได้ปลอบใจดิฉัน และท่านได้พูดด้วยความกรุณาต่อดิฉัน แม้ว่าดิฉันเองก็ไม่ได้เป็นสาวใช้คนหนึ่งของท่าน"
\v 14 ในเวลานั้นโบอาสได้พูดกับรูธว่า "จงมาที่นี่ และและรับประทานขนมปังบ้าง และจิ้มขนมปังของเจ้าในนำ้ส้มเหล้าไวน์" นางได้นั่งข้างๆ พวกคนเกี่ยวข้าว และเขาเอาข้าวคั่วให้นาง ได้กินจนกระทั่งนางพอใจ และยังเหลือไว้
\v 15 เมื่อนางลุกขึ้นแล้วไปเก็บข้าวที่ตก โบอาสได้สั่งพวกผู้ชายหนุ่มของเขาว่า "จงให้นางได้เก็บข้าวแม้แต่ท่ามกลางฟ่อนข้าว และอย่าได้ได้ห้ามนางเลย
\v 16 จงดึงรวงข้าวออกมาจากฟ่อน และทิ้งไว้ให้นางเก็บบ้าง และอย่าได้ห้ามนางเลย ดังนั้น
\v 17 นางจึงเก็บเมล็ดข้าวในทุ่งนาจนกระทั่งเย็น แล้วนางก็ฟาดรวงข้าวที่นางได้รวบรวมมา และเมล็ดข้าวบาร์เลย์ได้ประมาณหนึ่งเอฟาห์
\v 18 นางยกข้าวนั้นขึ้นและเข้าไปในเมือง แล้ว แม่สามีได้เห็นข้าวที่นางได้เก็บมานั้น และนางเอาข้าวคั่วที่เหลือจากอาหารที่นางได้ประทานอิ่มแล้วนั้นให้แม่สามีด้วย
\s5
\p
\v 19 แม่สามีจึงพูดกับนางว่า "วันนี้เจ้าไปเก็บข้าวตกที่ไหน ?" เจ้าไปทำงานที่ไหน? ขอให้ชายที่ช่วยได้ช่วยเหลือเจ้าได้รับพระพร" แล้วรูธได้บอกแม่สามีของนางเกี่ยวกับชายที่เป็นเจ้าของทุ่งนาที่นางได้ทำงาน นางพูดว่า "ชายที่เป็นเจ้าของทุ่งนาที่ฉันที่ไปทำงานวันนี้ชื่อโบอาส"
\v 20 นาโอมีพูดกับบุตรสะใภ้ของนางว่า "ขอให้เขาได้รับพระพรจากพระยาเวห์ พระองค์ไม่เคยละทิ้งความสัตย์ซื่อของพระองค์ต่อผู้ที่มีชีวิตและผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว" นาโอมีได้พูดแก่เธออีกว่า "ผู้ชายคนนั้นเป็นญาติสนิทของพวกเรา เป็นผู้ไถ่ของพวกเรา"
\v 21 รูธชาวโมอับได้พูดว่า "อันที่จริง เขาได้พูดกับฉันว่า "เจ้าควรอยู่ใกล้ๆ กับพวกคนงานหนุ่มๆของเราจนกว่าพวกเขาจะเกี่ยวข้าวของเราเสร็จทั้งหมด"
\v 22 นาโอมีพูดกับรูธบุตรสะใภ้ของนางว่า "ดีแล้ว ลูกเอ๋ย ที่เจ้าออกไปกับพวกคนงานหญิงของเขา เจ้าจะไม่ตกอยู่ในอันตรายจากทุ่งนาอื่นๆ"
\v 23 ดังนั้นนางได้อยู่ใกล้ๆ คนงานหญิงของโบอาสเพื่อเก็บข้าวตกจนสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์และข้าวสาลี นางได้อยู่กับแม่สามี
\s5
\c 3
\p
\v 1 นาโอมี แม่สามีของนางพูดกับนางว่า "ลูกสาวของแม่เอ๋ย ไม่ควรที่แม่จะหาที่พักสำหรับเจ้า เพื่อสิ่งเหล่านั้นอาจจะไปได้ดีสำหรับเจ้า?
\v 2 บัดนี้ โบอาส ชายผู้ซึ่งเป็นนายของพวกคนรับใช้สาวๆ ที่เจ้าไปด้วย เขาเป็นญาติสนิทของเราไม่ใช่หรือ? ดูเถิด เขาจะไปนวดข้าวบาร์เลย์ที่ลานนวดข้าวในคืนนี้
\s5
\p
\v 3 ฉะนั้น จงไปอาบน้ำ ชโลมตัวเจ้า สวมเสื้อผ้าที่ดีที่สุดของเจ้า แล้วไปที่ลานนวดข้าว แต่อย่าให้ชายนั้นรู้ว่าเจ้าอยู่ที่นั่นจนกว่าเขาจะกินและดื่มเสร็จแล้ว
\v 4 เมื่อเขาไปนอน จงสังเกตว่าเขานอนที่ไหนเพื่อภายหลังเจ้าจะไปหาเขาได้ แล้วให้เปิดผ้าคลุมเท้าของเขา และเข้าไปนอนที่นั่น แล้วเขาจะบอกเจ้าว่าจะต้องทำอย่างไร"
\s5
\p
\v 5 รูธพูดกับนาโอมีว่า "ลูกจะทำทุกสิ่งตามที่แม่สั่ง"
\v 6 แล้วนางก็ลงไปที่ลานนวดข้าว และนางทำตามคำแนะนำของแม่สามีที่ได้บอกนางไว้
\v 7 เมื่อโบอาสได้กินและดื่มเสร็จและจิตใจของเขามีความสุขแล้ว เขาก็ไปนอนที่ด้านท้ายของกองข้าว แล้วนางค่อยๆ เข้าไป เปิดผ้าคลุมเท้าของเขา และนอนที่นั่น
\s5
\p
\v 8 พอถึงเที่ยงคืน ชายคนนั้นก็สะดุ้ง เขาพลิกตัว และมีผู้หญิงคนหนึ่งมานอนที่ปลายเท้าของเขา
\v 9 เขาจึงถามว่า "เจ้าเป็นใคร?" นางจึงตอบว่า "ดิฉันชื่อรูธ ผู้เป็นสาวใช้ของนายท่าน ขอโปรดให้ดิฉันผู้เป็นสาวใช้ของท่านได้อยู่ใต้ผ้าคลุมของท่านเถิด เพราะนายท่านเป็นญาติสนิท"
\v 10 โบอาสก็กล่าวว่า "บุตรหญิงเอ๋ย ขอพระยาห์เวห์ทรงอวยพรเจ้า เพราะเจ้ามีน้ำใจในตอนหลังนี้มากกว่าตอนแรก เพราะเจ้าไม่ได้ไปตามชายหนุ่มคนไหนเลย ไม่ว่าเป็นคนอยากจนหรือคนร่ำรวย
\s5
\p
\v 11 บัดนี้ บุตรหญิงของข้าเอ๋ย อย่ากลัวเลย! เราจะทำเพื่อเจ้าทุกอย่างตามที่เจ้ากล่าว เพราะคนทั้งเมืองของเราก็รู้ว่าเจ้าเป็นหญิงที่น่ายกย่อง
\v 12 จริงอยู่ที่เราเป็นญาติสนิทกัน แต่มีคนหนึ่งที่เป็นญาติสนิทมากกว่าเรา
\v 13 จงพักอยู่ที่นี่ในคืนนี้ และในตอนเช้า ถ้าเขาจะทำตามสิทธิ์ของการเป็นญาติสนิทของเขา ก็ดีแล้ว ให้เขาทำตามสิทธิ์ของญาติสนิทนั้น แต่ถ้าเขาไม่ใช้สิทธิ์แห่งการเป็นญาติสนิทเพื่อเจ้า เราก็จะใช้สิทธิ์นั้น พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่ฉันใด เราจะตามนั้น จงนอนพักจนกว่าจะถึงรุ่งเช้า"
\s5
\p
\v 14 ดังนั้นนางจึงนอนอยู่ที่เท้าของเขาจนถึงเช้า แต่นางตื่นก่อนสว่างที่คนจะจำกันได้ เพราะโบอาสบอกว่า "อย่าให้คนอื่นรู้ว่ามีผู้หญิงมาที่ลานนวดข้าว"
\v 15 แล้วโบอาสก็บอกว่า "จงคลี่เสื้อคลุมของเจ้าออก" เมื่อนางทำตาม เขาก็ตักข้าวบาร์เลย์ให้นางหกทะนานใหญ่ใส่ลงไป และให้นางแบกกลับไป แล้วเขาก็เข้าไปในเมือง
\s5
\p
\v 16 เมื่อรูธกลับมาหาแม่สามี นางก็ถามว่า "ลูกสาวของแม่เอ๋ย เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?" รูธก็เล่าถึงทุกสิ่งที่ชายนั้นได้ทำเพื่อนาง
\v 17 นางพูดว่า "ท่านได้ให้ข้าวสาลีแก่ลูกถึงหกทะนานใหญ่ เพราะท่านบอกว่า 'เจ้าอย่ากลับไปหาแม่สามีของเจ้าด้วยมือเปล่าเลย '"
\v 18 แล้วนาโอมีจึงพูดว่า "ลูกสาวของแม่เอ๋ย จงอยู่ที่นี่ จนกว่าจะรู้เรื่องว่าเป็นอย่างไร เพราะชายนั้นจะไม่หยุดพักจนกว่าเขาจะดำเนินเรื่องให้สำเร็จในวันนี้"
\s5
\c 4
\p
\v 1 โบอาสไปที่ประตูเมืองและนั่งอยู่ที่นั่น ไม่นานนัก ญาติสนิทที่โบอาสกล่าวถึงก็เดินผ่านมา โบอาสจึงกล่าวกับเขาว่า "เพื่อนเอ๋ย ขอเชิญเข้ามาและนั่งที่นี่เถิด" ชายคนนั้นก็เข้ามาและนั่งลง จากนั้น
\v 2 โบอาสก็พาพวกผู้ใหญ่ของเมืองมาสิบคน และกล่าวว่า "นั่งที่นี่เถิด" พวกเขาก็นั่งลง
\s5
\p
\v 3 โบอาสจึงพูดกับญาติสนิทคนนั้นว่า "นาโอมีผู้ที่ได้กลับมาจากแผ่นดินโมอับกำลังขายที่ดินที่เป็นส่วนของเอลีเมเลคที่เป็นพี่น้องของเรา
\v 4 ข้าพเจ้าคิดที่จะแจ้งให้ท่านทราบ และบอกแก่ท่านว่า 'จงซื้อที่ดินนั้นไว้ ต่อหน้าคนทั้งปวงที่นั่งอยู่ที่นี่ และต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ของชาวเมืองของข้าพเจ้า' ถ้าท่านอยากจะไถ่ที่ดินนั้น ก็จงไถ่เถิด แต่ถ้าท่านไม่อยากไถ่ที่ดินนั้น ก็ขอบอกข้าพเจ้าให้รู้ด้วยเถิด เพราะไม่มีใครที่จะไถ่ที่ดินนี้ได้ นอกจากท่าน และข้าพเจ้าก็มีสิทธิ์ถัดไปจากท่าน" แล้วชายคนนั้นจึงกล่าวว่า "ข้าพเจ้าจะไถ่ที่ดินนี้เอง"
\s5
\p
\v 5 แล้วโบอาสจึงกล่าวว่า "ในวันที่ท่านซื้อที่นาจากมือของนาโอมี ท่านต้องรับรูธชาวโมอับภรรยาของผู้ตายไว้ด้วย เพื่อนามของผู้ตายจะสืบต่อไปยังมรดกของเขา"
\v 6 แล้วชายคนนั้นจึงตอบว่า "ข้าพเจ้าไม่สามารถไถ่ที่ดินนั้นเพื่อตัวเองโดยไม่ทำให้มรดกของข้าพเจ้าเสียไปได้ ท่านจงเอาสิทธิ์การไถ่ของข้าพเจ้าไปไถ่เพื่อตัวท่านเองเถิด เพราะข้าพเจ้าไม่สามารถไถ่ที่ดินนั้นได้"
\s5
\p
\v 7 เนื่องจากนี่เป็นธรรมเนียมในสมัยก่อนของอิสราเอลเกี่ยวกับการไถ่และแลกเปลี่ยนสิ่งของ การยืนยันข้อตกลงทุกอย่าง คนหนึ่งต้องถอดรองเท้าข้างหนึ่งของเขา และให้รองเท้านั้นกับเพื่อนบ้าน นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติในการทำข้อตกลงตามกฎหมายในอิสราเอล เพราะเหตุนี้
\v 8 ญาติสนิทคนนั้นจึงบอกกับโบอาสว่า "จงซื้อที่ดินสำหรับตัวท่านเองเถิด" และเขาก็ถอดรองเท้าข้างหนึ่งของเขาออก
\v 9 แล้วโบอาสจึงพูดกับพวกผู้ใหญ่และคนทั้งปวงว่า "พวกท่านได้เป็นพยานในวันนี้ว่า ข้าพเจ้าได้ซื้อทุกสิ่งที่เป็นของเอลีเมเลค และทุกสิ่งที่เป็นของคิลิโอนและของมาห์โลนจากมือของนาโอมีแล้ว
\s5
\p
\v 10 ยิ่งกว่านั้น รูธชาวโมอับที่เป็นภรรยาของมาห์โลน ข้าพเจ้าก็จะได้มาเป็นภรรยาของข้าพเจ้า เพื่อที่ข้าพเจ้าจะยกนามของผู้ตายเหนือมรดกของเขา เพื่อที่นามของเขาจะไม่ถูกตัดออกจากท่ามกลางพวกพี่น้องของเขา และจากประตูแห่งสถานที่ของเขา ท่านทั้งหลายได้เป็นพยานในวันนี้ !"
\v 11 คนทั้งปวงที่อยู่ที่ประตูเมืองและพวกผู้ใหญ่จึงกล่าวว่า "เราเป็นพยาน ขอพระยาห์เวห์ทรงทำให้หญิงนั้นที่ได้เข้ามาในบ้านของท่าน เป็นเหมือนกับราเชลและเลอาห์ หญิงทั้งสองคนที่ได้สร้างพงศ์พันธุ์อิสราเอล และขอให้ท่านเจริญรุ่งเรืองในเอฟราธาห์ และมีชื่อเสียงในเบธเลเฮม
\v 12 ขอให้พงศ์พันธุ์ของท่านเป็นเหมือนพงศ์พันธุ์ของเปเรศ ผู้ที่ทามาร์ได้ให้กำเนิดให้แก่ยูดาห์ ผ่านทางลูกหลานที่พระยาห์เวห์จะประทานแก่ท่านจากหญิงสาวคนนี้"
\s5
\p
\v 13 ดังนั้น โบอาสจึงรับรูธมา และนางก็ได้เป็นภรรยาของเขา และเขาก็หลับนอนกับนาง และพระยาห์เวห์ก็ทรงให้นางตั้งครรภ์ และนางก็ให้กำเนิดบุตรชาย
\v 14 พวกผู้หญิงก็พูดกับนาโอมีว่า "สาธุการแด่พระยาห์เวห์ ผู้ทรงไม่ทอดทิ้งเจ้าให้ปราศจากญาติสนิทในเวลานี้ คือทารกคนนี้ ขอให้นามของเขามีชื่อเสียงในอิสราเอล
\v 15 ขอให้เขาเป็นผู้ฟื้นฟูชีวิตและเป็นผู้เลี้ยงดูเจ้าในยามชรา เพราะบุตรสะใภ้ที่รักเจ้าที่ดีกว่าบุตรชายเจ็ดคนได้ให้กำเนิดเขา"
\s5
\p
\v 16 นาโอมีก็รับเด็กนั้นมาอุ้มไว้ในอ้อมอก และดูแลเขา
\v 17 พวกผู้หญิงที่เป็นเพื่อนบ้านได้ตั้งชื่อให้กับเขา พูดว่า "บุตรชายคนหนึ่งได้เกิดมาให้แก่นาโอมี" พวกนางตั้งชื่อเขาว่า โอเบด เขาได้เป็นบิดาของเจสซี ผู้เป็นบิดาของดาวิด
\s5
\p
\v 18 ต่อไปนี้เป็นพงศ์พันธ์ุของเปเรศ เปเรศเป็นบิดาของเฮสโรน
\v 19 เฮสโรนเป็นบิดาของราม รามเป็นบิดาของอัมมีนาดับ
\v 20 อัมมีนาดับเป็นบิดาของนาโชน นาโชนเป็นบิดาของสัลโมน
\v 21 สัลโมนเป็นบิดาของโบอาส โบอาสเป็นบิดาของโอเบด
\v 22 โอเบดเป็นบิดาของเจสซี และเจสซีเป็นบิดาของดาวิด