lo_ulb/27-DAN.usfm

\id DAN
\ide UTF-8
\h ດານີເອນ
\toc1 ດານີເອນ
\toc2 ດານີເອນ
\toc3 dan
\mt ດານີເອນ

\s5
\c 1
\cl ບົດທີ 1
\p
\v 1 ໃນປີທີສາມທີ່ເຢໂຮຍອາກິມໄດ້ເປັນກະສັດເເຫ່ງຢູດາຍ, ເນບູກາດເນັດຊາ ກະສັດບາບີໂລນໄດ້ສະເດັດມາຍັງເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ເເລະ ຊົງລ້ອມເມືອງໄວ້ ເພື່ອເປັນການຕັດສະບຽງທັງຫມົດທີ່ຈະຜ່ານເຂົ້າໃນເມືອງ.
\v 2 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ໄຊຊະນະເເກ່ເນບູກາດເນັດຊາ ເຫນືອເຢໂຮຍອາກິມກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ເເລະພຣະອົງໄດ້ມອບວັດຖຸສັກສິດບາງອັນຈາກວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະອົງຊົງວາງວັດຖຸເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ໃນດິນແດນແຫ່ງບາບີໂລນ, ໄວ້ໃນວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພຣະອົງ, ແລະພຣະອົງໄດ້ມອບວາງວັດຖຸສັກສິດໄວ້ໃນຄັງຂອງພຣະເຈົ້າ.

\s5
\v 3 ກະສັັດໄດ້ສັ່ງອັດສະເປນັດ, ຜູ້ເປັນຫົວຫນ້າຂອງບັນດາຂ້າຣາຊການ, ເພື່ອນຳເອົາຄົນອິດສາ​ຣະະເອນຈຳນວນຫນຶ່ງ, ທັງເຊື້ອພະວົງ ເເລະເຊື້ອສາຍຂຸນນາງ -
\v 4 ພວກຊາຍຫນຸ່ມໆທີ່ປາສະຈາກຄຳຕຳຫນິ, ມີຮູບຮ່າງຫນ້າຕາດີ, ຊ່ຽວຊານທາງດ້ານສະຕິປັນຍາທັງຫມົດ, ມີຄວາມຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈ ເເລະ ຄວາມສາມາດທີ່ຈະຮັບໃຊ້ໃນຣາຊວັງຂອງກະສັດ. ພະອົງຊົງໃຫ້ສອນວັນນະຄະດີ ແລະ ພາສາຂອງບາບິໂລນເເກ່ພວກເຂົາ.
\v 5 ກະສັດໄດ້ຊົງກຳນົດອາຫານປານີດສູງ ເເລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນຊຶ່ງກະສັດໄດ້ດື່ມນັ້ນ ໃຫ້ເເກ່ພວກເຂົາທຸກມື້. ພວກຄົນຫນຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນຢູ່ສາມປີ, ເເລະຫລັງຈາກທີ່ຄົບກຳນົດເວລາເເລ້ວນັ້ນ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ຮັບໃຊ້ກະສັດ.

\s5
\v 6 ໃນບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນມີຄົນດານີເເອນ, ຮານານີຢາ, ມີຊາເອນ, ແລະ ອາຊາລີຢາ, ມີຊາເອນ, ເເລະ ອາຊາລີຢາ, ເເລະ ປະຊາຊົນຄົນອື່ນໆຂອງຢູດາ.
\v 7 ຫົວຫນ້າເຈົ້າຫນ້າທີ່ ໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫມ່ໃຫ້ພວກເຂົາ: ດານີເເອນໄດ້ເອີ້ນວ່າ ເບັນເຕຊັດຊາເຣ, ຮານານີຢາເອີ້ນວ່າ ຊັດຣາກ, ມີຊາເອນເອີ້ນວ່າ ເມຊາກ, ເເລະ ອາຊາລີຢາເອີ້ນວ່າອາເບັດເນໂກ.

\s5
\v 8 ເເຕ່ດານີເເອນໄດ້ຕັ້ງໃຈວ່າຈະບໍ່ເຮັດໂຕເປັນມົນທິນດ້ວຍອາຫານປານີດຂອງກະສັດ ຫລືດ້ວຍເຫລົ້າອະງຸ່ນຊຶ່ງພະອົງໄດ້ດື່ມ. ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ອະນຸຍາດຫົວຫນ້າຣາຊການ ເພື່ອເຂົາຈະບໍ່ເຮັດໂຕເອງເປັນມົນທິນ.
\v 9 ບັດນີ້ພຣະເຈົ້າໄດ້ປຣະທານຄວາມຊື່ນຊົມ ເເລະ ຄວາມເຫັນໃຈດານີເເອນໂດຍຜ່ານຄວາມນັບຖືທີ່ ຫົວຫນ້າຂ້າຣາຊການມີຕໍ່ເຂົາ.
\v 10 ຫົວຫນ້າຂ້າຣາຊການໄດ້ກ່າວຕໍ່ດານີເເອນວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຢ້ານກະສັດນາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ. ພະອົງໄດ້ຊົງສັ່ງອາຫານ ເເລະເຄື່ອງດື່ມ ທີ່ພວກທ່ານຄວນໄດ້ຮັບປະທານ, ເພາະເຫດໃດຈຶ່ງໃຫ້ພະອົງຄວນເຫັນວ່າພວກທ່ານເບິ່ງຂີ້ຮ້າຍ ກວ່າບັນດາຄົນຫນຸ່ມອາຍຸລຸ້ນລາວຄາວດຽວກັນ? ກະສັດອາດຈະຕັດຫົວຂ້ານ້ອຍເພາະພວກທ່ານ."

\s5
\v 11 ເເລ້ວດານີເເອນໄດ້ກ່າວເເກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຫົວຫນ້າຂ້າຣາຊການໄດ້ກຳນົດໃຫ້ເບິ່ງເເຍງດານີເເອນ, ຮານານີຢາມີຊາເອນ, ເເລະ ອາຊາລີຢາ.
\v 12 ເຂົາໄດ້ກ່າວ່າ, “ຂໍທົດສອບກັບພວກເຮົາ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ, ຈັກສິບວັນ. ຂໍນຳຜັກຕ່າງໆ ມາໃຫ້ເຮົາກິນ ເເລະ ນ້ຳມາໃຫ້ເຮົາດື່ມກໍພໍເເລ້ວ.
\v 13 ເເລ້ວກວດເບິ່ງຫນ້າຕາຂອງເຮົາ ທຽບກັບຫນ້າຕາຂອງບັນດາຄົນຫມຸ່ນຜູ້ທີ່ກິນອາຫານປານີດຂອງກະສັດ, ເເລະ ຈົ່ງປະຕິບັດກັບພວກເຮົາ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ພວກທ່ານ, ຈາກສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ເຫັນ."

\s5
\v 14 ດັ່ງນັ້ນຄົນຮັບໃຊ້ເຫັນດ້ວຍກັບເຂົາທີ່ຈະເຮັດສິ່ງນີ້, ເເລະ ເຂົາໄດ້ທົດສອບພວກເຂົາເປັນເວລາສິບມື້.
\v 15 ເມື່ອຄົບສິບມື້ເເລ້ວຮູບຮ່າງຂອງເຂົາກໍເບິ່ງແຂງແຮງດີກວ່າ, ເເລະ ເນື້ອຫນັງເປັ່ງປັ່ງກວ່າບັນດາຄົນຫນຸ່ມທີ່ກິນອາຫານອັນປານີດຂອງກະສັດ.
\v 16 ດັ່ງນັ້ນຄົນຮັບໃຊ້ຈຶ່ງເອົາອາຫານປານີດສ່ວນຂອງພວກເຂົາ ເເລະ ເຫລົ້າອາງຸ່ນຊຶ່ງເຂົາຈະໄດ້ກິນນັ້ນໄປ ເເລ້ວໃຫ້ພວກເຂົາພຽງເເຕ່ຜັກເທົ່ານັ້ນ.

\s5
\v 17 ສຳລັບພວກຄົນຫນຸ່ມທັງສີ່ຄົນນີ້, ພຣະເຈົ້າໄດ້ປຣະທານຄວາມຮູ້ ເເລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຊຳນິຊຳນານທັງປວງ ເເລະ ປັນຍາ, ເເລະ ດານີເເອນກໍໄດ້ສາມາດເຂົ້າໃຈນິມິດ ເເລະ ຄວາມຝັນທຸກຢ່າງ.
\v 18 ພໍຮອດກຳນົດເວລາ ທີ່ກະສັດຊົງບັນຊາໃຫ້ເຂົາທັງຫລາຍເຂົ້າເຝົ້າ, ຫົວຫນ້າຂ້າຮາຊການຈຶ່ງນຳພວກເຂົາທັງຫລາຍເຂົ້າມາເຝົ້າເນບູກາດເນັດຊາ.

\s5
\v 19 ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາ, ແລະ ໃນບັນດາຄົນຫນຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນບໍ່ເຫັນຈັກຄົນຫນຶ່ງທີ່ປຽບທຽບດານີເອນ, ຮານານີຢາ, ມີຊາເອນ,​ ເເລະ ອາຊາຮີຢາໄດ້. ພວກເຂົາໄດ້ຢືຢັນຕໍ່ຫນ້າກະສັດ, ພ້ອມທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພະອົງ.
\v 20 ໃນທຸກຄຳຖາມແຫ່ງປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ກະສັດໄດ້ຖາມພວກເຂົາ, ພະອົງພົບວ່າພວກເຂົາຕອບໄດ້ດີກວ່າຜູ້ມີຄາຖາອາຄົມທັງຫມົດສິບເທົ່າ ແລະ ຜູ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຊຶ່ງອ້າງວ່າ ເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນອານາຈັກຂອງພະອົງທັງຫມົດ.
\v 21 ດານີເອນໄດ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນເລື້ອຍມາ ຈົນເຖິງສະໄຫມທຳອິດຂອງກະສັດໄຊຣັດ.

\s5
\c 2
\cl ບົດທີ 2
\p
\v 1 ໃນປີທີສອງຣາຊການຂອງເນບູກາດເນັດຊາ, ພະອົງໄດ້ຊົງຝັນ. ພະອົງໄດ້ທຸກໃຈ, ເເລະ ພະອົງບໍ່ສາມາດນອນຫລັບໄດ້.
\v 2 ເເລ້ວກະສັດຈຶ່ງໄດ້ບັນຊາໃຫ້ເອີ້ນເຫລົ່ານັກວິທະຍາຄົມ ເເລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ອ້າງວ່າເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້. ພະອົງໄດ້ຊົງເອີ້ນຜູ້ຊົງມີເວດມົນຄາຖາ ເເລະ ນັກປາດເຂົ້າມາດ້ວຍ. ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາ ເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມຝັນຂອງພະອົງນັ້ນເປັນຢ່າງໃດ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເຂົ້າເຝົ້າ ແລະ ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າກະສັດ.

\s5
\v 3 ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ເຮົາໄດ້ຝັນ ເເລະ ຈິດໃຈຂອງເຮົາກໍກະວົນກະວາຍຢາກຮູ້ວ່າຄວາມຫມາຍຂອງສິ່ງທີ່ໄດ້ຝັນ."
\v 4 ເເລ້ວພວກນັກປາດໄດ້ຕອບກະສັດເປັນພາສາອາຣາມິກວ່າ, "ຂ້າເເດ່ກະສັດ, ຂໍຊົງພະຈະເລີນເປັນນິດ! ຂໍເລົ່າຄວາມຝັນໃຫ້ເເກ່ພວກຂ້ານ້ອຍ, ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ແລະພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ເເກ້ຄວາມຝັນນັ້ນໃຫ້."

\s5
\v 5 ກະສັດໄດ້ຊົງຕອບພວກນັກປາດວ່າ, “ເລື່ອງນີ້ໄດ້ຕັດສິນເເລ້ວວ່າ. ຖ້າເຈົ້າບໍ່ເປີດເຜີຍຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາຮູ້ ພ້ອມທັງເເກ້ຄວາມຝັນ, ຮ່າງຂອງເຈົ້າຈະຖືກສີກອອກຈາກກັນ ເເລະ ບ້ານເຮືອນຂອງເຈົ້າຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນກອງຂີ້ເຫຍື່ອ.
\v 6 ເເຕ່ຖ້າເຈົ້າເປີດເຜີຍຄວາມຝັນ ເເລະຄຳເເກ້ຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາ, ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຂອງຂວັນຈາກເຮົາ, ໄດ້ຮັບລາງວັນ, ເເລະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດຫຍິ່ງໃຫຍ່. ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງເປີດເຜີຍຄວາມຝັນ ເເລະ ຄຳເເກ້ຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາ."

\s5
\v 7 ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ກ່າວອີກຄັ້ງວ່າ, "ຂໍກະສັດຊົງເລົ່າຄວາມຝັນ, ແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍ, ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊຂອງພຣະອົງ ແລະ ພວກຂ້ານ້ອຍຈະສາມາດເເກ້ຄວາມຝັນນັ້ນໄດ້."
\v 8 ກະສັດໄດ້ຊົງຕອບວ່າ, "ເຮົາຮູ້ແນ່ເເລ້ວວ່າພວກເຈົ້າພະຍາຍາມຖ່ວງເວລາໄວ້ເພາະເຈົ້າເຫັນວ່າການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ເດັດຂາດ.
\v 9 ເເຕ່ຖ້າເຈົ້າບໍ່ໄດ້ບອກຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮູ້, ກໍມີຄຳຕັດສິນເຈົ້າຢູ່ຂໍ້ດຽວ. ພວກເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຕຽມຄຳເວົ້າທີ່ຕົວະ ເເລະ ຄຳເວົ້າຫລອກລວງຕໍ່ເຮົາທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຕົກລົງກັນວ່າຈະເວົ້າກັບເຮົາຈົນກວ່າເຮົາຈະປ່ຽນໃຈຂອງເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນເເລ້ວ, ຈົ່ງບອກຄວາມຝັນເເກ່ເຮົາ, ເເລະເຮົາຈະຮູ້ວ່າເຈົ້າເເກ້ຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາໄດ້."

\s5
\v 10 ພວກນັກປາດຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບກະສັດວ່າ, "ບໍ່ມີໃຜໃນເເຜ່ນດິນທີ່ຈະຕອບສະຫນອງພະປະສົງຂອງກະສັດໄດ້. ເພາະວ່າບໍ່ມີກະສັດຍິ່ງໃຫຍ່, ເເລະ ຊົງລິດອົງໃດມີພະປະສົງເຊັ່ນນີ້ຈາກນັກເວດມົນ, ຫລື ຈາກຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ອ້າງວ່າໄດ້ເວົ້າກັບຄົນຕາຍ, ຫລື ຈາກນັກປາດ.
\v 11 ສິ່ງໃດຊຶ່ງກະສັດໄດ້ຊົງພະປະສົງນັ້ນຍາກ, ແລະ ບໍ່ມີໃຜຈະສາມາດບອກກະສັດໄດ້ນອກຈາກບັນດາພະຕ່າງໆ, ເເລະ ພວກເຂົາຜູ້ບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບພວກມະນຸດ."

\s5
\v 12 ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ກະສັດບໍ່ພໍໃຈ ເເລະ ຊົງໃຈຮ້າຍຫລາຍ, ເເລະ ພະອົງຊົງໄດ້ມີຄຳສັ່ງໃຫ້ຂ້າຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃນບາບີໂລນ ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດຂອງພວກເຂົາ.
\v 13 ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ມີຄຳສັ່ງປະກາດອອກໄປວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດຕ້ອງຖືກຂ້າຕາຍ. ເພາະພະຄຳສັ່ງນີ້, ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຕາມຫາດານີເອນ ເເລະ ເພື່ອນໆຂອງເຂົາ ເພື່ອຈະນຳພວກເຂົາໄປຂ້າເສຍ.

\s5
\v 14 ເເລ້ວດານີເອນກໍໄດ້ຕອບດ້ວຍຄວາມຮອບຄອບ ເເລະ ສະຫລາດຕໍ່ອາຣີໂອກຫົວຫນ້າຣາຊອົງຄະລັກຂອງກະສັດ, ຜູ້ມາປະຫານຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃນບາບີໂລນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດຂອງພວກເຂົາ.
\v 15 ດານີເອນເພິ່ນໄດ້ຖາມອາຣີໂອກວ່າ "ເປັນຫຍັງກະສັດຈຶ່ງອອກຄຳສັ່ງຮຸນເເຮງດັ່ງນີ້?" ດັ່ງນັ້ນອາຣີໂອກຈຶ່ງໄດ້ບອກໃຫ້ດານີເອນຮູ້ວ່າໄດ້ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນ.
\v 16 ເເລ້ວດານີເອນໄດ້ໄປ ເເລະ ຂໍການນັດຫມາຍເຂົ້າເຝົ້າກະສັດເພື່ອເຂົາຈະສາມາດຖວາຍຄຳເເກ້ຄວາມຝັນເເດ່ພະອົງ.

\s5
\v 17 ແລ້ວດານີເອນກໍໄດ້ໄປບ້ານຂອງເຂົາເເລະ ໄດ້ອະທິບາຍເເກ່ ຮານານີຢາ, ມີຊາເອນ, ເເລະ ອາຊາລີຢາ, ວ່າໄດ້ມີສິ່ງໃດເກີດຂຶ້ນ.
\v 18 ເຂົາໄດ້ຂໍໃຫ້ທູນຂໍພຣະເມດຕາກະລຸນາຈາກພຣະເຈົ້າ ເເຫ່ງຟ້າກ່ຽວກັບເລື່ອງຄວາມລຶກລັບນີ້ ເພື່ອທີ່ດານີເອນ ເເລະ ເພື່ອນຂອງເຂົາຈະບໍ່ຖືກຂ້າພ້ອມທັງບັນດາຄົນອື່ນໆຂອງບາບີໂລນຜູ້ມີຊື່ສຽງໃນຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດທັງຫລາຍນັ້ນ.

\s5
\v 19 ໃນຄືນນັ້ນຄວາມລຶກລັບໄດ້ເປີດເຜີຍກັບດານີເອນໃນນິມິດ. ເເລ້ວດານີເອນກໍໄດ້ຖວາຍສາທຸການເເດ່ພຣະເຈົ້າເເຫ່ງຟ້າສະຫວັນ
\v 20 ເເລະ ໄດ້ກ່າວ່າ, "ສາທຸການເເດ່ພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າຕະຫລອດໄປ ເເລະ ສືບໄປ; ເພາະພຣະສະຕິປັນຍາ ເເລະ ຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ.

\s5
\v 21 ພຣະອົງຊົງປ່ຽນເວລາ ເເລະ ລະດູການຕ່າງໆ; ພຣະອົງຊົງເເຕ່ງຕັ້ງ ເເລະ ປົດກະສັດລົງຈາກບັນລັງຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງປຣະທານສະຕິປັນຍາເເກ່ນັກປາດ ເເລະ ຄວາມຮູ້ເເກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ.
\v 22 ພຣະອົງຊົງເປີດເຜີຍສິ່ງລຶກລັບ ເເລະ ສິ່ງທີ່ໄດ້ຖືກປົກປິດໄວ້ ເພາະພຣະອົງຊົງຮູ້ເລື່ອງທີ່ປົກປິດໄວ້ໃນຄວາມມືດ, ເເລະ ຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ກັບພຣະອົງ.

\s5
\v 23 ພຣະເຈົ້າເເຫ່ງບັນພຣະບູລຸດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍຂໍຂອບພະຄຸນ ເເລະ ສັນລະເສີນພຣະອົງ ສຳລັບປັນຍາ ເເລະ ພະລັງທີ່ໄດ້ປະທານໃຫ້ຂ້ານ້ອຍ. ບັດນີ້ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮູ້ ໃນສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍທູນຂໍຈາກພຣະອົງ; ກໍຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຮູ້ເເລ້ວກ່ຽວກັບເລື່ອງທີ່ກະສັດຊົງກັງວົນ."

\s5
\v 24 ເເລ້ວອານີເອນກໍໄດ້ໄປຫາອາຣີໂອກ (ຜູ້ຊຶ່ງກະສັດໄດ້ເເຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ປະຫານຜູ້ປຶກສາຂອງບາບີໂລນ). ດານີເອນໄດ້ໄປ ເເລະ ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຂໍຢ່າປະຫານນັກປາດໃນບາບີໂລນ. ໃຫ້ນຳພວກຂ້ານ້ອຍ ເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ ເເລະ ຂ້ານ້ອຍຈະຖວາຍຄຳເເກ້ຄວາມຝັນເເກ່ພະອົງ."

\s5
\v 25 ເເລ້ວອາຣີໂອກກໍໄດ້ຮີບນຳດານີເອນເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ ເເລະ ໄດ້ທູນພະອົງວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ພົົບຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ຖືກກວາດເປັນຊະເລີຍ ຈາກຢູດາ ຜູ້ຊາຍທີ່ຈະສາມາດເເກ້ຄວາມຝັນຂອງກະສັດໄດ້."
\v 26 ກະສັດຈຶ່ງໄດ້ກ່າວຕໍ່ດານີເອນວ່າ (ຜູ້ມີຊື່ວ່າເບນເຕຊັດຊາເຣ), "ເຈົ້າສາມາດໃຫ້ເຮົາຮູ້ຄວາມຝັນທີ່ເຮົາໄດ້ຝັນ ເເລະ ຄວາມຫມາຍໄດ້ບໍ?“

\s5
\v 27 ດານີເອນທູນກະສັດວ່າ, "ຄວາມລຶກລັບ ທີ່ກະສັດໄດ້ກ່າວເຖິງນັ້ນບໍ່ມີນັກປາດ ຫລືຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອ້າງວ່າເວົ້້າກັບຄົນຕາຍໄດ້, ຫລື ນັກມາຍາກົນ ຫລື ຫມໍວິຊາອາຄົມ ຫລື ຫມໍດູເລືອກຍາມ ຄົນໃດດອກຈະສາມາດບອກພະອົງຢ່າງນັ້ນໄດ້.
\v 28 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມີພຣະເຈົ້າອົງຫນຶ່ງ ຜູ້ຊົງສະຖິດໃນຟ້າສະຫວັນ, ຜູ້ຊົງເປີດເຜີຍຄວາມລຶກລັບທັງຫລາຍ, ເເລະ ພຣະອົງຊົງໃຫ້ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ໄດ້ຮູ້ເຖິງສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອານາຄົດທີ່ກຳລັງຈະຮອດນີ້. ຄືຄວາມຝັນເເລະ ນິມິດທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ພະອົງຊົງບັນທົມມີດັ່ງນີ້.

\s5
\v 29 ຂ້າແດ່ກະສັດ, ຂະນະເມື່ອພະອົງບັນທົມພະອົງໄດ້ຝັນເຫັນສິ່ງທີ່ຈະກຳລັງເກີດຂຶ້ນໃນອານາຄົດ, ແລະ ເພາະພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເປີດເຜີຍເລື່ອງລຶກລັບທັງຫລາຍແກ່ພຣະອົງຊົງຮູ້ເຖິງສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ.
\v 30 ສ່ວນຂ້ານ້ອຍນັ້ນ, ຄວາມລຶກລັບນັ້ນບໍ່ໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ ບໍ່ເເມ່ນວ່າສະຕິປັນຍາຂອງຂ້ານ້ອຍມີຫລາຍກວ່າຄົນອື່ນໆທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່. ຄວາມລຶກລັບນີ້ໄດ້ເປີດເຜີຍຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ ກໍເພືື່ອທີ່ພະອົງ, ກະສັດ, ຈະຮູ້ຄຳເເກ້ຄວາມຝັນ, ເເລະເພື່ອພະອົງຈະເຂົ້າໃຈໃນຄວາມຫມາຍອັນເລິກເຊິ່ງໃນພະໄທຂອງພະອົງເອງ.

\s5
\v 31 ຂ້າເເດ່ກະສັດ, ພະອົງຊົງໄດ້ທົບທວນ ເເລະພະອົງຊົງທອດພະເນດ. ຮູບປັ້ນຂະຫນາດໃຫຍ່, ຮູບປັ້ນນີ້. ຊຶ່ງມີອຳນາດຫລາຍແລະສົດໃສຍິ່ງ, ໄດ້ຕັ້ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພະອົງ. ຄວາມສົດໃສຂອງມັນເປັນຕາຢ້ານ. 
\v 32 ຫົວຂອງຮູບປັ້ນນີ້ໄດ້ເຮັດດ້ວຍຄຳຢ່າງດີທີ່ສຸດ. ເອິກເເລະເເຂນເປັນເງິນ. ສ່ວນເເອວເເລະກົກຂາເປັນທອງສຳຣິດ,
\v 33 ເເລະສ່ວນຂາໄດ້ເຮັດດ້ວຍເຫລັກ. ສ່ວນຕີນທັງສອງຂ້າງຂອງມັນເປັນເຫລັກສ່ວນຫນຶ່ງ ເເລະດິນຫນຽວສ່ວນຫນຶ່ງ.

\s5
\v 34 ຂະນະພະອົງໄດ້ຊົງທົບທວນ, ເເລະມີຫີນກ້ອນຫນຶ່ງໄດ້ຖືກຕັດອອກ, ມາເເມ່ນວ່າບໍ່ເເມ່ນດ້ວຍມືມະນຸດ, ຫີນນັ້ນກະທົບຮູບປັ້ນທີ່ຕີນອັນເປັນເຫລັກປົນດິນຫນຽວ, ເຮັດໃຫ້ມັນເເຕກມຸ່ນໄປ
\v 35 ເເລ້ວສ່ວນເຫລັກ, ດິນຫນຽວ, ທອງສຳຣິດ, ເງິນ, ເເລະທອງຄຳ ກໍເເຕກເປັນສ່ວນໆ ພ້ອມກັນກາຍເປັນເຫມືອນເເກບ. ຢູ່ລານພາດເຂົ້າໃນລະດູຮ້ອນ ລົມກໍພັດພາເອົາໄປທົ່ວຈຶ່ງຫາຮ່ອງຮອຍຂອງມັນບໍ່ພົບອີກເລີຍ. ເເຕ່ກ້ອນຫີນທີ່ກະທົບຮູບປັ້ນນັ້ນໄດ້ກາຍເປັນພູເຂົາໃຫຍ່ຈົນເຕັມພິພົບ.

\s5
\v 36 ນີ້ເປັນຄວາມຝັນ, ບັດນີ້ຂ້ານ້ອຍຂໍບອກຄຳເເກ້ຄວາມຝັນໃຫ້ກະສັດຊົງຮູ້ວ່າ.
\v 37 ຂ້າເເດ່, ກະສັດ, ພະອົງຊົງເປັນກະສັດເຫນືອກະສັດທັງຫລາຍ ຜູ້ຊຶ່ງພຣະເຈົ້າເເຫ່ງຟ້າໄດ້ປະທານຣາຊອານາຈັກ, ອານຸພາບ, ຣິດເດດ, ເເລະ ກຽດຕິຍົດ.
\v 38 ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງມອບໄວ້ໃນມືຂອງພະອົງ ສະຖານທີ່ ທີ່ມະນຸດໄດ້ອາໄສຢູ່ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງມອບໄວ້ໃຫ້ປົກຄອງບັນດາສັດເເຫ່ງທ້ອງທົ່ງ, ເເລະບັນດານົກໃນທ້ອງຟ້າໄວ້ໃນມືຂອງພະອົງເເລ້ວ. ພຣະອົງມອບໃຫ້ພະອົງປົກຄອງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງພະອົງຄືຫົວທອງຄຳນັ້ນ.

\s5
\v 39 ຕໍ່ຈາກພະອົງ, ໄປຈະມີຣາຊອານາຈັກ ດ້ອຍກວ່າຂອງພຣະອົງປະກົດຂຶ້ນ, ເເລະຍັງມີຣາຊອານາຈັກທີສາມເປັນທອງສຳຣິດ ຊິ່ງຈະປົກຄອງຢູ່ທົ່ວພິພົບ.

\s5
\v 40 ຈະມີຣາຊອານາຈັກທີສີ່, ເເຂງເເຮງດັ່ງເຫລັກ, ເພາະວ່າເຫລັກຕີສິ່ງທັງຫລາຍໃຫ້ຫັກແລະເເຕກເປັນສ່ວນໆຢ່າງໃດ. ຣາຊອານາຈັກນັ້ນຈະຫັກ ເເລະທຸບສິ່ງເຫລົ່ານີ້ດັ່ງເຫລັກຊຶ່ງທຸບໃຫ້ເເຫລກຢ່າງນັ້ນ.

\s5
\v 41 ດັ່ງທີ່ພະອົງ, ໄດ້ຊົງເບິ່ງເຫັນບັນດາຕີນເເລະນີ້ວຕີນເປັນດິນຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ເເນ່ ເຫລັກເເນ່; ດັ່ງນັ້ນຈະເປັນອານາຈັກທີ່ຖືກເເຍກ, ເເຕ່ຄວາມເເຂງຂອງເຫລັກຈະຢູ່ໃນນັ້ນເເນ່, ດັ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ຫລຽວເຫັນເຫລັກປົນດິນຫນຽວ.
\v 42 ແລະນິ້ວຂອງບັນດາຕີນເປັນເຫລັກ ແລະ ປົນດິນຢ່າງໃດ, ຣາຊອານາຈັກນັ້ນຈຶ່ງເເຂງເເຮງເເຕ່ເສຍຫາຍງ່າຍຢ່າງນັ້ນ.
\v 43 ດັ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງເຫັນເຫລັກປົນດິນຫນຽວ, ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈະປະສົມປົນເປກັນ ພວກເຂົາຈະບໍ່ຢຶດກັນເເຫນ້ນເຊັ່ນດຽວກັນກັບເຫລັກບໍ່ປະສົມເຂົ້າກັບດິນ.

\s5
\v 44 ໃນສະໄຫມຂອງກະສັດ, ເຫລົ່ານັ້ນ ພຣະເຈົ້າເເຫ່ງຟ້າຈະສະຖາປະນາອານາຈັກຫນຶ່ງ ຊຶ່ງບໍ່ມີວັນຖືກທຳລາຍ, ຫລືຖືກເອົາຊະນະໂດຍຊົນຊາດອື່ນ. ຣາຊອານາຈັກນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ ຣາຊອານາຈັກເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດເເຕກເປັນສ່ວນໆ ເເລະອານາຈັກເຫລົ່ານັ້ນສູນສິ້ນໄປ, ເເລະຣາຊອານາຈັກນັ້ນຈະຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່ເປັນນິດ.
\v 45 ດັ່ງທີ່ພະອົງ, ຊົງເຫັນກ້ອນຫີນຖືກຕັດອອກຈາກພູເຂົາ, ບໍ່ເເມ່ນດ້ວຍມືຂອງມະນຸດ ເເລະກ້ອນຫີນ. ນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຫລັກ, ທອງສຳຣິດ, ດິນຫນຽວ, ເງິນ, ເເລະ ທອງຄຳ. ເເຕກເປັນສ່ຽງໆ ພຣະເຈົ້າຫຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ຊົງໃຫ້, ກະສັດ, ຮູ້ວ່າອິີ່ຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນຫລັງຈາກນີ້. ຄວາມຝັນນັ້ນເປັນຈິງ ເເລະຄຳເເກ້ຄວາມຝັນນັ້ນກໍເຊື່ອຖືໄດ້.“

\s5
\v 46 ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ກົ້ມລົງຕໍ່ຫນ້າດານີເອນແລະໃຫ້ກຽດເຂົາ, ພະອົງຊົງສັ່ງໃຫ້ນຳເຄື່ອງບູຊາ ເເລະເຄື່ອງຫອມມາໃຫ້ດານີເອນ.
\v 47 ກະສັດໄດ້ກ່າວຕໍ່ດານີເອນວ່າ, “ເເນ່ນອນ ພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ເຫນືອເທບທັງຫລາຍເເລະຊົງເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຫນືອກະສັດທັງປວງ, ແລະຊົງເປັນຜູ້ເປີດເຜີຍຄວາມລຶກລັບ, ເພາະທ່ານສາມາດເປີດເຜີຍຄວາມລຶກລັບນີ້ໄດ້.“

\s5
\v 48 ເເລ້ວກະສັດຊົງໃຫ້ດານີເອນໄດ້ຮັບກຽດຢ່າງສູງ ເເລະປະທານຂອງຂວັນໃຫຍ່ໃຫ້ຈຳນວນຫລາຍ. ອີກທັງຊົງເເຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ຄອບຄອງເເຂວງບາບີໂລນ. ດານີເອນໄດ້ເປັນຫົວຫນ້າພວກທີ່ປຶກສາບາບີໂລນ.
\v 49 ດານີເອນກໍໄດ້ທູນຂໍຕໍ່ກະສັດ, ແລະກະສັດໄດ້ຊົງຕັ້ງ ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກເປັນຜູ້ບໍລິຫານຢູ່ໃນເເຂວງບາບີໂລນ. ເເລະຍັງຊົງໃຫ້ດານີເອນຮັບຕຳເເຫນ່ງຢູ່ໃນຣາຊວັງຂອງກະສັດ.

\s5
\c 3
\cl ບົດທີ 3
\p
\v 1 ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງສ້າງຮູບປັ້ນຄຳຮູບຫນຶ່ງສູງຫົກສິບສອກ ກວ້າງຫົກສອກ. ພະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງຮູບນີ້ໄວ້ທົ່ງພຽງດຸລາໃນເເຂວງບາບີໂລນ
\v 2 ເເລ້ວກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງຮັບສັ່ງໃຫ້ປະຊຸມພວກຜູ້ວ່າການມົນທົນ, ຜູ້ວ່າການເຂດ, ເເລະຜູ້ວ່າການທ້ອງຖິ່ນ, ພ້ອມດ້ວຍຮອງເຈົ້າເເຂວງ, ຜູ້ປົກຄອງກຳເເພງນະຄອນ, ນາຍຄັງ, ຜູ້ພິພາກສາຕຸລາການ, ເເລະບັນດາເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນສູງຂອງເເຂວງ ໃຫ້ເຂົ້າມາໃນງານສະຫລອງຮູບປັ້ນຊຶ່ງກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງຕັ້ງຂຶ້ນ.

\s5
\v 3 ເເລ້ວພວກຜູ້ວ່າການມົນທົນ, ຜູ້ວ່າການເຂດ, ແລະຜູ້ວ່າການທ້ອງຖິ່ນ, ພ້ອມດ້ວຍອົງຄະມົນຕີ, ນາຍຄັງ, ຜູ້ພິພາກສາ, ຕຸລາການ, ແລະບັນດາເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນສູງ ຂອງມົນທົນກໍໄດ້ເຂົ້າມາປະຊຸມເພື່ອງານສະຫລອງຮູບປັ້ນຊຶ່ງກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງຕັ້ງຂຶ້ນ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ມາຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຮູບປັ້ນນັ້ນ.
\v 4 ເເລ້ວໂຄສົກກໍໄດ້ປະກາດດ້ວຍສຽງດັງວ່າ, "ບັນດາປະຊາຊົນທັງຫລາຍ, ພວກທ່ານໄດ້ຮັບຣາຊອົງການມາຍັງຊົນທຸກຊາດ, ທຸກເຜົ່າ, ແລະ ທຸກພາສາ,
\v 5 ເມື່ອທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ຍິນສຽງເຂົາສັດ, ຂຸ່ຍ, ພິນເຂົາຄູ່, ພິນສີ່ສາຍ, ພິນໃຫຍ່, ປີ່ຖົງ, ເເລະເຄື່ອງດົນຕີທຸກຊະນິດ, ພວກທ່ານຈະຕ້ອງກາບລົງນະມັດສະການຮູບປັ້ນທອງຄຳຊຶ່ງກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງຕັ້ງໄວ້.

\s5
\v 6 ຜູ້ໃດບໍ່ກາບລົງແລະນະມັດສະການ, ໃນເວລານັ້ ກໍຈະຖືກໂຍນເຂົ້າ, ໄປໃນເຕົາໄຟລຸກຢູ່."
\v 7 ດັ່ງນັ້ນເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ຍິນສຽງ ເຂົາສັດ, ຂຸ່ຍ, ພິນເຂົາຄູ່, ພິນສີ່ສາຍ, ພິນໃຫຍ່, ປີ່ຖົງ, ເເລະເຄື່ອງດົນຕຣີທຸກຊະນິດ, ປະຊາຊົນທຸກຊາດ, ທຸກເຜົ່າ, ແລະທຸກພາສາກໍໄດ້່ກົ້ມກາບແລະນະມັດສະການຮູບປັ້ນທອງຄຳຊຶ່ງກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງຕັ້ງໄວ້ບັດນີ້.

\s5
\v 8 ໃນເວລານັ້ນພວກເຄເດັຍບາງຄົນໄດ້ເຂົ້າມາ ເເລະໄດ້ນຳຂໍ້ກ່າວຫາຕໍ່ພວກຢິວທັງຫລາຍ.
\v 9 ພວກເຂົາໄດ້ທູນກະສັດເນບູກາດເນັດຊາວ່າ, “ຂ້າເເດ່ກະສັດ, ຂໍຊົງພະຈະເລີນເປັນນິດ!
\v 10 ຂ້າເເດ່, ກະສັດ, ພະອົງໄດ້ຊົງອອກຄຳສັ່ງເເລ້ວວ່າ ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນສຽງເຂົາສັດ, ຂຸ່ຍ, ພິນເຂົາຄູ່, ພິນສີ່ສາຍ, ພິນໃຫຍ່, ແລະປີ່ຖົງ, ແລະເຄື່ອງດົນຕີທຸກຊະນິດ, ຈະຕ້ອງກົ້ມຂາບແລະນະມັດສະການການຮູບປັ້ນທອງຄຳ.

\s5
\v 11 ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ບໍ່ກາບລົງແລະນະມັດສະການກໍຈະຕ້ອງຖືກໂຍນເຂົ້າໄປໃນເຕົາໄຟລຸກໂຊນຢູ່.
\v 12 ບັດນີ້ມີຄົນຢິວບາງຄົນທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງເເຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ບໍລິຫານມົນທົນບາບີໂລນ; ຄືຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ. ຂ້າແດ່, ກະສັດ, ພວກຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ບໍ່ເຊື່ອຟັງພະຄຳສັ່ງຂອງພະອົງ. ພວກເຂົາ ບໍ່ຍອມນະມັດສະການ ຫລືປະຕິບັດບັນດາພະຂອງພະອົງ, ຫລືກົ້ມຂາບຕໍ່ຮູບປັ້ນທອງຄຳທີ່ພະອົງຊົງຕັ້ງໄວ້.“

\s5
\v 13 ເເລ້ວເນບູກາດເນັດຊາ, ກໍໄດ້ຊົງໂກດຮ້າຍ ໄດ້ຊົງມີລັບສັ່ງ, ໃຫ້ນຳຕົວຊັດລາກ, ມີຊາກ, ແລະອາເບັດເນໂກ ເຂົ້າມາເຝົ້າພະອົງ. ເເລ້ວພວກເຂົາໄດ້ນຳຄົນເຫລົ່ານີ້ເຂົ້າມາເຝົ້າກະສັດ.
\v 14 ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ກ່າວເເກ່ເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າໄດ້ປ່ຽນໃຈຫລືຍັງ, ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ, ທີ່ເຈົ້າບໍ່ຍອມປະຕິບັດບັນດາພະຂອງເຂົາຫລືນະມັດສະການຮູບປັ້ນທອງຄຳຊຶ່ງເຮົາໄດ້ຕັ້ງໄວ້?

\s5
\v 15 ບັດນີ້ຖ້າເຈົ້າພ້ອມເເລ້ວ ພໍເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງເຂົາສັດ, ຂຸ່ຍ, ພິນເຂົາຄູ່, ພິນສີ່ສາຍ, ພິນໃຫຍ່, ແລະປີ່ຖົງ, ເເລະເຄື່ອງດົນຕຣີທຸກຊະນິດ, ເຈົ້າຈົ່ງກາບນະມັດສະການ ຮູບປັ້ນທີ່ເຮົາໄດ້ສ້າງໄວ້ ທຸກຢ່າງກໍຈະດີເອງ. ເເຕ່ຖ້າເຈົ້າບໍ່ນະມັດສະການ, ກໍຕ້ອງໂຍນເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນກອງໄຟລຸກໂຊນຢູ່ທັນທີ. ເເລ້ວພຣະເຈົ້າອົງໃດຈະຊ່ວຍກູ້ເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງເຮົາໄດ້?”

\s5
\v 16 ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກ, ໄດ້ທູນຕໍ່ກະສັດວ່າ, ”ຂ້າເເຕ່ເນບູກາດເນັດຊາ, ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍບໍ່ຈຳເປັນຈະຕ້ອງຕອບພະອົງໃນເລື່ອງນີ້.
\v 17 ຖ້າພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ຜູ້ຊຶ່ງພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ບົວລະບັດນັ້ນ ພໍພຣະໄທທີ່ຈະຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກເຕົາໄຟທີ່ລຸກໄຫມ້ຢູ່, ເເລະພຣະອົງກໍຈະຊົງຊ່ວຍກູ້ພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກມື, ຂອງກະສັດ.
\v 18 ເເຕ່ຖ້າບໍ່ເປັນ, ເຊັ່ນນັ້ນຂ້າເເດ່, ກະສັດ, ຂໍພະອົງຊົງຮູ້ວ່າ ພວກຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ບົວລະບັດພະຂອງພະອົງ, ເເລະພວກຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ນະມັດສະການພະທອງຄຳຊຶ່ງພະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງຂຶ້ນນັ້ນ.

\s5
\v 19 ເເລ້ວເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຊົງໂກດຮ້າຍຫລາຍຂຶ້ນ; ຫນ້າຂອງພະອົງກໍສະແດງຄວາມບໍ່ພໍໃຈ ຕໍ່ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ. ພະອົງຊົງມີລັບສັ່ງໃຫ້ເຮັດເຕົາໄຟໃຫ້ຮ້ອນກວ່າປົກກະຕິອີກເຈັດເທົ່າ.
\v 20 ເເລ້ວພະອົງໄດ້ຊົງມີລັບສັ່ງໃຫ້ທະຫານທີ່ມີກຳລັງຫລາຍໃນກອງທັບມາມັດຕົວຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ ເເລະ ໃຫ້ໂຍນພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນເຕົາທີ່ໄຟລຸກໄຫມ້ຢູ່.

\s5
\v 21 ພວກເຂົາໄດ້ຖືກມັດໄວ້ຂະນະທີ່ຍັງໃສ່ເສື້ອຄຸມ, ສົ້ງ, ຫມວກ, ເເລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍອື່ນໆ, ເເລະພວກເຂົາໄດ້ຖືກໂຍນເຂົ້າໄປໃນເຕົາໄຟທີ່ກຳລັງລຸກໄຫມ້ຢູ່.
\v 22 ເນື່ອງຈາກວ່າຄຳສັ່ງຂອງກະສັດນັ້ນໄດ້ຖືກປະຕິບັດ ຕາມຢ່າງເຂັ້ມງວດຫລາຍແລະເຕົາໄຟນັ້ນຮ້ອນທີ່ສຸດ, ແປວໄຟຈຶ່ງໄດ້ຂ້າຄົນທີ່ອຸ້ມຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ.
\v 23 ຜູ້ຊາຍທັງສາມຄົນນີ້ຄື, ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກກໍໄດ້ຕົກລົງໄປໃນເຕົາໄຟທີ່ລຸກໄຫມ້ຢູ່ທັງໆທີ່ຍັງຖືກມັດ.

\s5
\v 24 ເເລ້ວກະສັດເນບູກາດເນັດຊາກໍໄດ້ຊົງປະຫລາດໃຈ ເເລະໄດ້ລຸກຂຶ້ນໃນທັນທີ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວກັບບັນດາອົງຄະມົນຕີເພິ່ນວ່າ, “ເຮົາໄດ້ມັດສາມຄົນໂຍນລົງໄປໃນກອງໄຟບໍ່ເເມ່ນບໍ?“ ພວກເຂົາໄດ້ທູນຕອບກະສັດວ່າ,“ ຂ້າເເດ່ກະສັດ, ເປັນຄວາມຈິງເເນນອນ.“
\v 25 ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເເຕ່ເຮົາເຫັນສີ່ຄົນກຳລັງຍ່າງຢູ່ກາງໄຟ ບໍ່ໄດ້ຖືກມັດ, ເເລະບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ. ຮູບຮ່າງຂອງຄົນທີສີ່ນັ້ນຄືກັບລູກຂອງເຫລົ່າເທບພຣະເຈົ້າ.“

\s5
\v 26 ເເລ້ວເນບູກາດເນັດຊາກໍໄດ້ສະເດັດມາໃກ້ປາກເຕົາທີ່ໄຟລຸກໄຫມ້ຢູ່ນັ້ນ ກ່າວວ່າ, "ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າສູງສຸດ, ຈົ່ງອອກມາເຖີດ ຈົ່ງມາທີ່ນີ້!“ ເເລ້ວຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ ກໍໄດ້ຍ່າງອອກມາຈາກໄຟ.
\v 27 ພວກຜູ້ວ່າການມົນທົນ, ຜູ້ວ່າການເຂດ, ຜູ້ວ່າການອື່ນໆ, ເເລະອົງຄະມົນຕີໄດ້ພາກັນມາເບິ່ງຊາຍຫນຸ່ມເຫລົ່ານີ້. ໄດ້ເຫັນວ່າໄຟບໍ່ໄດ້ເຮັດອັນຕະຮ່າງກາຍຂອງຄົນເຫລົ່ານີ້; ຜົມເທິງຫົວຂອງເຂົາກໍບໍ່ງໍ; ເສື້ອຄຸມຂອງພວກເຂົາບໍ່ເສຍຫາຍ; ເເລະບໍ່ມີກິນໄຟໃນໂຕຂອງເຂົາເລີຍ.

\s5
\v 28 ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າຂອງຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກ, ຜູ້ໄດ້ຊົງໃຊ້ທູດຂອງພຣະອົງ ເເລະໄດ້ຊົງສົ່ງສານຂອງພຣະອົງມາໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາໄດ້ວາງໃຈໃນພະອົງ, ເເລະບໍ່ໄດ້ຟັງຄຳບັນຊາຂອງເຮົາ ພວກເຂົາໄດ້ຍອມສຽ່ງຊີວິດຂອງພວກເຂົາຫລາຍກວ່າທີ່ຈະບົວລະບັດ ແລະນະມັດສະການພະອື່ນໃດ ນອກຈາກພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາເອງ.

\s5
\v 29 ເພາະສະນັ້ນເຮົາຈຶ່ງອອກຄຳສັ່ງວ່າ, ປະຊາຊົນ, ບໍ່ວ່າຊາດໃດ, ຫລືພາສາໃດ ທີ່ເວົ້າຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ ຂອງຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ ຈະຕ້ອງຖືກຂ້າຢ່າງທາລຸນ ເເລະບ້ານເຮືອນຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນກອງຂີ້ເຫຍື່ອ ເພາະບໍ່ມີພະອື່ນໃດສາມາດຊ່ວຍກູ້ແບບນີ້ໄດ້."
\v 30 ເເລ້ວກະສັດກໍໄດ້ຊົງເລື່ອນຍົດໃຫ້ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກ ໃຫ້ສູງຂຶ້ນອີກໃນມົນທົນບາບີໂລນ.

\s5
\c 4
\cl ບົດທີ 4
\p
\v 1 ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ສົ່ງສານໄປຍັງປະຊາຊົນທັງສີ້ນ, ທຸກໆປະຊາຊາດ, ເເລະທຸກພາສາຊຶ່ງອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກວ່າ: "ຂໍໃຫ້ຄວາມສຸກຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງມີເເດ່ທ່ານ.
\v 2 ເຮົາໄດ້ເຫັນສົມຄວນທີ່ຈະບອກໃຫ້ພວກທ່ານເຖິງຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆ ເເລະການອັດສະຈັນຕ່າງໆ ຊຶຶ່ງອົງຜູ້ສູງສຸດໄດ້ຊົງກະທຳເເກ່ເຮົາເອງ.
\v 3 ຫມາຍສຳຄັນຂອງພຣະອົງຍິ່ງໃຫຍ່, ເເລະການອັດສະຈັນຂອງພຣະອົງມີອານຸພາບຫລາຍ! ຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງຄວນເປັນອານາຈັກນິຣັນ, ເເລະການປົກຄອງຂອງພຣະອົງນັ້ນຊົງດຳລົງຊົ່ວອາຍຸ."

\s5
\v 4 ເຮົາເອງ ເນບູກາດເນັດຊາ, ໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ ຢ່າງມີຄວາມສຸກໃນນິເວດຂອງເຮົາ, ເເລະມີຄວາມຍິນດີຢູ່ໃນພະຣາຊວັງ.
\v 5 ເເຕ່ຄວາມຝັນທີ່ເຮົາໄດ້ຝັນເຫັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢ້ານກວາ. ຂະນະທີ່ເຮົານອນຢູ່ເທິງທີ່ນອນ ເຮົາໄດ້ເຫັນເເລະນິມິດເກີດຂຶ້ນໃນໃຈຂອງເຮົາໄດ້ລົບກວນຈິດໃຈຂອງເຮົາ.
\v 6 ດັ່ງນັ້ນເຮົາໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເອີ້ນຄົນໃນບາບີໂລນທີ່ເປັນນັກປາດຂອງບາບີໂລນທັງສິ້ນມາຫາເຮົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະສາມາດເເກ້ຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາ.

\s5
\v 7 ເເລ້ວພວກຫມໍດູ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອ້າງວ່າເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້, ນັກປາດ, ເເລະບັນດາໂຫຣາຈານກໍໄດ້ມາເຂົ້າເຝົ້າເຮົາ. ເຮົາກໍເລົ່າຄວາມຝັນເເກ່ພວກເຂົາ, ເເຕ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເເກ້ຄວາມຝັນໃຫ້ເຮົາໄດ້.
\v 8 ເເຕ່ໃນທີ່ສຸດ ດານີເອນ ກໍໄດ້ເຂົ້າມາເຝົ້າເຮົາ ຄົນທີ່ມີຊື່ວ່າ ເບນເຕຊັດຊາເຣ ຕາມຊື່ພະຂອງເຮົາ ເເລະເຂົາມີວິນຍານຂອງ ພຣະເຈົ້າອົງບໍຣິສຸດ ເເລະເຮົາກໍໄດ້ເລົ່າຄວາມຝັນໃຫ້ເຂົາຟັງວ່າ.
\v 9 "ເບັນເຕຊັດຊາເຣ, ຫົວຫນ້າຂອງພວກຫມໍດູເອີຍ, ເຮົາຮູ້ວ່າວິນຍານຂອງບັນດາພະບໍຣິສຸດຢູ່ນຳເຈົ້າ ເເລະບໍ່ມີຄວາມລຶກລັບໃດທີ່ຈະຍາກເກີນໄປສຳລັບເຈົ້າ. ຈົ່ງບອກເຮົາວ່າ ເຮົາໄດ້ເຫັນອັນໃດໃນຄວາມຝັນຂອງເຮົາ ແລະມັນມີຄວາມຫມາຍວ່າຢ່າງໃດ.

\s5
\v 10 ເຫລົ່ານີ້ຄືນິມິດທີ່ເຮົາໄດ້ເຫັນໃນຈິດໃຈຂອງເຮົາເມື່ອນອນຢູ່ເທິງທີ່ນອນຄື: ເຮົາໄດ້ເຫັນ, ເເລະໄດ້ມີຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງທ່າມກາງເເຜ່ນດິນ, ແລະມັນສູງຫລາຍ.
\v 11 ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນໄດ້ເຕີບໂຕເເລະເເຂງເເຮງ. ຍອດຂອງມັນປົ່ງຂຶ້ນໄປຮອດຟ້າ, ແລະສາມາດຈະເບິ່ງເຫັນມັນໄດ້ຈາກສຸດປາຍເເຜ່ນດິນ.
\v 12 ໃບຂອງມັນກໍງົດງາມ, ຫມາກຂອງມັນກໍອຸດົມສົມບູນ, ເເລະຈາກຕົ້ນໄມ້ນັ້ນ ມີອາຫານໃຫ້ເເກ່ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງປວງ. ສັດໃນທ້ອງທົ່ງອາໄສກໍໄດ້ຢູ່ໃຕ້ຮົ່ມຂອງມັນ ບັນດານົກເທິງຟ້າກໍໄດ້ອາໄສຢູ່ກິ່ງກ້ານຂອງມັນ, ເເລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງປວງກໍລ້ຽງຊີບຈາກມັນ.

\s5
\v 13 ເຮົາໄດ້ເຫັນໃນນິມິດຂອງເຮົາເມື່ອເຮົາຢູ່ເທິງບ່ອນນອນ, ເເລະເຮົາໄດ້ເຫັນທູດຜູ້ບໍຣິສຸດອົງຫນຶ່ງໄດ້ລົງມາຈາກຟ້າ.
\v 14 ເຂົາໄດ້ເປັ່ງສຽງດັງເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ໂຄ້ນຕົ້ນໄມ້ນີ້ ເເລະຕັດກິ່ງອອກເສຍ, ລິໃບອອກ ເເລະໃຫ້ຫມາກຂອງມັນກະຈາຍໄປ ໃຫ້ສັດປ່າຫນີໄປຈາກກ້ອງຕົ້ນໄມ້ ເເລະໃຫ້ນົກຫນີໄປຈາກກິ່ງຂອງມັນ.

\s5
\v 15 ເເຕ່ຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ຕໍຂອງຮາກຢູ່ໃນດິນ, ມີປອກເຫລັກເເລະທອງສຳຣິດມັດໄວ້ ໃຫ້ຢູ່ທ່າມກາງຫຍ້າອ່ອນ, ໃນທົ່ງນາ ໃຫ້ປຽກນ້ຳຄ້າງຈາກຟ້າ. ໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່ກັບສັດປ່າຢູ່ທ່າມກາງຕົ້ນໄມ້ຕ່າງໆ ເທິງພື້ນດິນ.
\v 16 ໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເຂົາໄດ້ປ່ຽນຈາກຈິດໃຈຂອງມະນຸດໃຫ້ເປັນຈິດໃຈສັດປ່າ, ເເລະປ່ອຍໃຫ້ເປັນຢູ່ຢ່າງນັ້ນຈົນຄົບເຈັດປີ.

\s5
\v 17 ຄຳຕັດສິນໃຈນີ້ເປັນຄຳສັ່ງຂອງບັນດາທູດ ຄຳຕັດສິນນັ້ນເປັນຄຳຕັດສິນຂອງຜູ້ບໍຣິສຸດທັງຫລາຍ. ຜູ້ທີ່ໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ຈະໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະອົງຜູ້ສູງສຸດຊົງປົກຄອງບັນດາຣາຊອານາຈັກຂອງປະຊາຊົນ ເເລະປະທານຣາຊອານາຈັກນັ້ນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ພຣະອົງພໍໃຈ, ເເມ່ນເເຕ່ຜູ້ຕ່ຳຕ້ອຍທີ່ສຸດ.'
\v 18 ຕົວເຮົາເອງ, ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ໄດ້ມີຄວາມຝັນນີ້ ບັດນີ້ເຈົ້າເອງ ເບັນເຕຊັດຊາເຣ, ເຈົ້າຈົ່ງບອກເຮົາກ່ຽວກັບການເເກ້ຄວາມຝັນ ເພາະບໍ່ມີພວກຫນັກປາດທັງສີ້ນເເຫ່ງຣາຊອານາຈັກຂອງເຮົາ. ສາມາດໃຫ້ຄຳແກ້ຄວາມຝັນແກ່ເຮົາ ແຕ່ເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້, ເພາະວິນຍານຂອງບັນດາພະບໍຣິສຸດຢູ່ໃນຕົວເຈົ້າ.“

\s5
\v 19 ເເລ້ວດານີເອນ, ຜູ້ທີ່ມີຊື່ອີກຊື່ຫນຶ່ງວ່າເບັນເຕຊັດຊາເຣ, ກໍອຸກໃຈຢູ່ຂະນະຫນຶ່ງ, ເເລະຄວາມຄິດຂອງພະອົງກໍເຮັດໃຫ້ພະອົງໄດ້ຕົກໃຈ. ກະສັດໄດ້ກ່າວ່າ, "ເບັນເຕຊັດຊາເຣ, ຢ່າໃຫ້ຄວາມຝັນຫລືຄຳແກ້ຄວາມຝັນເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຕົກໃຈເລີຍ,“ເບັນເຕຊັດຊາເຣ ໄດ້ຕອບວ່າ," ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂໍໃຫ້ຄວາມຝັນນັ້ນເປັນຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພະອົງເຖີດ; ເເລະຂໍໃຫ້ຄຳເເກ້ຄວາມຝັນນັ້ນຕົກເເກ່ພວກສັດຕູຂອງພະອົງ.

\s5
\v 20 ຕົ້ນໄມ້ທີິ່ພະອົງໄດ້ເຫັນ ຊຶ່ງໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນ, ເເລະເເຂງເເຮງ ເເລະໄດ້ປົ່ງຍອດຂຶ້ນໄປເທິງຟ້າ, ເເລະຊຶ່ງສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ຈາກສຸດປາຍຂອງ ເເຜ່ນດິນ.
\v 21 ເຫລົ່າໃບກໍງົດງາມ, ເເລະຫມາກກໍອຸດົມສົມບູນ, ດັ່ງນັ້ນຈາກຕົ້ນໄມ້ນັ້ນມີອາຫານໃຫ້ເເກ່ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງປວງ, ເເລະສັດໃນທ້ອງທົ່ງອາໄສຢູ່ໃນຮົ່ມໄມ້, ເເລະບັນດານົກເທິງຟ້າກໍອາໄສຢູ່.
\v 22 ຂ້າເເດ່, ກະສັດ, ຕົ້ນໄມ້ນີ້ຄືພະອົງເອງ ຜູ້ໄດ້ຊົງຈະເລີນຂຶ້ນຢ່າງເຂັ້ມເເຂງ, ແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງໄດ້ຈະເລີນຂຶ້ນໄປເຖິງຟ້າ, ເເລະອຳນາດສິດຂາດຂອງພະອົງກໍໄດ້ໄປເຖິງສຸດປາຍເເຜ່ນດິນ.

\s5
\v 23 ທີ່ພຣະອົງ, ກະສັດ, ໄດ້ຊົງແນມເຫັນທູດຜູ້ບໍຣິສຸດລົງມາຈາກຟ້າແລະໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ຈົ່ງຕັດຕົ້ນໄມ້ນີ້ລົງແລະທຳລາຍເສຍ, ແຕ່ຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ຕໍຂອງຮາກຢູ່ໃນດິນ, ມີປອກເຫລັກແລະທອງສຳລິດມັດໄວ້, ໃຫ້ຢູ່ທ່າມກາງຫຍ້າອ່ອນໃນທົ່ງນາ. ໃຫ້ປຽກນ້ຳຄ້າງຈາກຟ້າ. ໃຫ້ຢູ່ຮ່ວມກັບສັດໃນທ້ອງທົ່ງ ແລະປ່ອຍໃຫ້ຢູ່ຢ່າງນັ້ນຈົນຄົບເຈັດປີ.’

\s5
\v 24 ຂ້າແຕ່ກະສັດ, ນີ້ເປັນຄຳແກ້ຄວາມຝັນແມ່ນຄວາມຫມາຍມາຈາກ ອົງຜູ້ສູງສຸດ ຊຶ່ງມາເຖິງພະອົງ, ກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍວ່າ.
\v 25 ພະອົງຈະຊົງຖືກຂັບໄລ່ໄປຈາກທ່າມກາງມະນຸດ, ເເລະພະອົງຈະຢູ່ກັບສັດໃນທ້ອງທົ່ງ. ພະອົງຈະຕ້ອງກິນຫຍ້າຢ່າງກັບງົວ, ເເລະຕ້ອງປຽກນ້ຳຄ້າງຈາກຟ້າ ແລະຊົງເປັນຢູ່ຢ່າງນັ້ນຈົນຄົບເຈັດປີ ຈົນກວ່າພະອົງຈະຊົງຮູ້ວ່າ ອົງຜູ້ສູງສຸດນັ້ນຊົງປົກຄອງຣາຊອານາຈັກຂອງປະຊາຊົນ ເເລະພຣະອົງຈະປະທານຣາຊອານາຈັກນັ້ນເເກ່ຜູ້ທີ່ພຣະອົງພໍໃຈ.

\s5
\v 26 ເເລະທີ່ຊົງບັນຊາໃຫ້ເຫລືອຕໍຂອງຮາກຕົ້ນນັ້ນໄວ້, ໃນທາງນີ້ ຣາຊອານາຈັກຈະກັບມາເປັນຂອງພະອົງ ນັບຕັ້ງເເຕ່ເມື່ອພະອົງຊົງຍອມຮັບວ່າການປົກຄອງນັ້ນເປັນຂອງຟ້າ.
\v 27 ຂ້າເເຕ່ກະສັັດ, ດັ່ງນັ້ນຂໍຊົງຮັບຄຳເເນະນຳຂອງຂ້ານ້ອຍ ຂໍພຣະອົງ, ຊົງເລີກເຮັດບາບເສຍໂດຍການທຳຄວາມຊອບທຳແລະເລີກເຮັດບາບຊົ່ວ. ໂດຍການສຳເເດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ຜູ້ຖືກບີບບັງຄັບ, ເເລະບາງທີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຂອງພຣະອົງອາດຈະຂະຫຍາຍອອກໄປອີກໄດ້."

\s5
\v 28 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດໄດ້ເກີດຂື້ນແກ່ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ.
\v 29 ຕໍ່ມາອີກສິບສອງເດືອນ ພະອົງໄດ້ຊົງດຳເນີນຢູ່ເທິງດາດຟ້າພະຣາຊວັງທີ່ບາບີໂລນ,
\v 30 ແລະພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ນີ້ບໍ່ແມ່ນບາບີໂລນ, ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສ້າງໄວ້ດ້ວຍອຳນາດໃຫຍ່ຍິ່ງຂອງເຮົາ, ໃຫ້ເປັນພະຣາຊຖານແລະເພື່ອເປັນສັກສີອັນສູງສົ່ງຂອງເຮົາບໍ? “

\s5
\v 31 ຂະນະທີ່ຖ້ອຍຄຳຂອງພະອົງຍັງຢູ່ທີ່ຮີມສົບປາກຂອງກະສັດ, ກໍມີສຽງມາຈາກທ້ອງຟ້າວ່າ: “ໂອ ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ນີ້ເປັນປະກາດແກ່ເຈົ້າວ່າ ຣາຊອານາຈັກໄດ້ພາກໄປຈາກເຈົ້າແລ້ວ.
\v 32 ເຈົ້າຈະຖືກຂັບໄລ່ໄປຈາກປະຊາຊົນ, ແລະບ້ານຂອງເຈົ້າຈະຢູ່ກັບສັດໃນທ້ອງທົ່ງ. ເຈົ້າຈະຕ້ອງກິນຫຍ້າຢ່າງກັບງົວ. ຈະເປັນຢູ່ຢ່າງນັ້ນຈົນຄົບເຈັດປີ ຈົນກວ່າເຈົ້າຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ໄດ້ວ່າ ອົງຜູ້ສູງສຸດຊົງປົກຄອງບັນດາຣາຊອານາຈັກຂອງປະຊາຊົນ ແລະປະທານຣາຊອານາຈັກເຫລົ່ານັ້ນແກ່ຜູ້ທີ່ພຣະອົງພໍໃຈ.”

\s5
\v 33 ພຣະຣາຊກິດນີ້ມີຜົນຕໍ່ ເນບູກາດເນັດຊາຢ່າງທັນທີ. ພະອົງຊົງໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ໄປຈາກທ່າມກາງປະຊາຊົນ. ພະອົງໄດ້ກິນຫຍ້າຢ່າງກັບງົວ, ແລະຮ່າງກາຍກໍໄດ້ຊົງປຽກນ້ຳຄ້າງຈາກຟ້າ. ຜົມຂອງພະອົງກໍໄດ້ຊົງງອກຍາວຢ່າງກັບຂົນນົກອິນຊີ, ແລະເລັບຂອງພະອົງກໍເຫມືອນເລັບນົກ

\s5
\v 34 ເມື່ອສິ້ນສຸດວາລະນັ້ນແລ້ວ ຕົວເຮົາເອງ, ເນບູກາດເນັດຊາ, ກໍຊົງເງີຍຫນ້າເບິ່ງທ້ອງຟ້າ ແລະຈິດໃຈຂອງເຮົາກໍໄດ້ກັບຄືນເປັນປົກກະຕິ, "ເຮົາກໍໄດ້ຮ້ອງສັນລະເສີນແດ່ອົງຜູ້ສູງສຸດນັ້ນ, ແລະສັນລະເສີນຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະອົງ. ຜູ້ດຳລົງຢູ່ເປັນນິດເພາະການປົກຄອງນິລັນດອນ, ແລະຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງດຳລົງຢູ່ທຸກຊົ່ວອາຍຸ.

\s5
\v 35 ພຣະອົງຊົງຖືວ່າຊາວແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດນັ້ນເປັນຄົນທີ່ໄຮ້ຄ່າ; ພຣະອົງຊົງເຮັດຕາມຊອບໃຈທ່າມກາງກອງທັບແຫ່ງຟ້າ ແລະທ່າມກາງຊາວແຜ່ນດິນໂລກຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງຊອບໃຈ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດຢັບຢັ້ງມືຂອງພຣະອົງ, ໄດ້ ຫລືທູນຖາມພຣະອົງໄດ້ວ່າ “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຊົງເຮັດເຊັ່ນນີ້?”'

\s5
\v 36 ໃນເວລາດຽວກັນທີ່ຈິດໃຈຂອງເຮົາກໍກັບຄືນເປັນປົກກະຕິ, ຄວາມສູງສົ່ງແລະສະງ່າຣາສີກັບມາສູ່ເຮົາອີກ ເພື່ອສັກສີແຫ່ງຣາຊອານາຈັກຂອງເຮົາ. ບັນດາອົງຄະມົນຕີແລະບັນດາຣາຊວົງກໍໄດ້ສະແຫວງຫາຄວາມເມດຕາຂອງເຮົາ. ບັນລັງຂອງເຮົາ ກໍໄດ້ກັບຄືນມາ, ແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ກັບເພີ່ມພູນແກ່ເຮົາຂຶ້ນອີກ.
\v 37 ບັດນີ້ ເຮົາເອງ, ເນບູກາດເນັດຊາ, ຂໍສັນລະເສີນ, ຍົກຍ້ອງ, ແລະຖວາຍກຽດແດ່ອົງກະສັດແຫ່ງຟ້າ, ເພາະວ່າພຣະຣາຊກິດຂອງພຣະອົງຖືກຕ້ອງ, ແລະການກະທຳຂອງພຣະອົງກໍທ່ຽງທຳ. ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ບັນດາຜູ້ດຳເນີນຢູ່ໃນຄວາມຈອງຫອງໄດ້ຖ່ອມຕົວເອງ.

\s5
\c 5
\cl ບົດທີ 5
\p
\v 1 ກະສັດເບັນຊັດຊາເຣ ໄດ້ຊົງຈັດງານລ້ຽງໃຫຍ່ເເກ່ບັນດາເຊື້ອວົງຫນຶ່ງພັນຄົນ, ແລະພະອົງໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອາງຸ່ນຕໍ່ຫນ້າຄົນຫນຶ່ງພັນຄົນນັ້ນ.
\v 2 ຂະນະທີ່ ເບັນຊັດຊາເຣໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນແລ້ວ, ພະອົງໄດ້ຊົງສັ່ງໃຫ້ນຳພາຊະນະທອງຄຳແລະເງິນຊຶ່ງເນບູກາດເນັດຊາບິດາຂອງພະອົງໄດ້ຊົງຢຶດມາຈາກພຣະວິຫານໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ອອກມາໃຫ້ບັນດາເຊື້ອວົງ, ຂອງພະອົງ, ເເລະມະເຫສີ ເເລະນາງສະຫນົມເພື່ອໃຊ້ໃສ່ເຫລົ້າອະງຸ່ນດື່ມ.

\s5
\v 3 ພວກຄົນໃຊ້ຈຶ່ງໄດ້ນຳພາຊະນະທອງຄຳຊຶ່ງຢຶດມາຈາກພຣະວິຫານ, ຄືພຣະນິເວດຂອງພຣະເຈົ້າ, ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ອອກມາ ເເລະກະສັດ, ເເລະບັນດາເຊື້ອວົງຂອງພະອົງທັງມະເຫສີ, ເເລະນາງສະຫນົມກໍໄດ້ດື່ມຈາກພະຊະນະເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 4 ພວກເຂົາໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ ເເລະສັນເສີນຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ, ເງິນ, ທອງສຳຣິດ, ເຫລັກ, ໄມ້, ເເລະຫີນ.

\s5
\v 5 ໃນທັນໃດນັ້ນ ມີນິ້ວມືຄົນຫລາຍນິ້ວໄດ້ປະກົດຂຶ້ນ ເເລະໄດ້ຂຽນລົງທີ່ຝາພະຣາດຊະວັງຂອງກະສັດຫນ້າຂາຕັ້ງຕະກຽງເເລະກະສັດໄດ້ຊົງເຫັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງມືທີ່ຂຽນນັ້ນ.
\v 6 ເເລ້ວຫນ້າຂອງກະສັດກໍຊີດໄປ, ເເລະ ພະອົງກໍຕົກໃຈ ຈົນກະທັງພະເພົາຊົງອ່ອນເພຍ ຂາກໍຊົງສັ່ນ.

\s5
\v 7 ກະສັດໄດ້ຊົງມີລັບສັ່ງສຽງດັງໃຫ້ນຳຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອ້າງວ່າເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້, ເຫລົ່ານັກປາດ, ເເລະເຫລົ່າໂຫລາສາດ. ເຂົ້າມາເຝົ້າ ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີຊື່ສຽງ ວ່າເປັນຄົນມີປັນຍາຂອງບາບີໂລນວ່າ, “ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ອະທິບາຍສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ນີ້ແລະແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ເຮົາໄດ້ ເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນສວມເສື້ອສີມ່ວງແລະສວມສາຍຄໍທອງຄຳຮອບຄໍ ເຂົາ ແລະເຮົາຈະຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ມີອຳນາດໃນຣາດຊະອານາຈັກຂອງເຮົາ.”

\s5
\v 8 ແລ້ວພວກນັກປຶກສາຂອງກະສັດກໍເຂົ້າມາທັງຫມົດ ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດອ່ານຂໍ້ຂຽນ ຫລືແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ກະສັດໄດ້.
\v 9 ແລ້ວກະສັດເບັນຊັດຊາເຣ ຊົງຕົກໃຈຢ່າງຫລາຍ ແລະຫນ້າຂອງພຣະອົງກໍໄດ້ຊີດໄປ. ບັນດາເຊື້ອວົງທັງຫລາຍຂອງພະອົງກໍໄດ້ວຸ້ນວາຍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດຢ່າງໃດ.

\s5
\v 10 ບັດນີ້ ພະຣາຊີນີໄດ້ເຂົ້າມາໃນງານລ້ຽງ ເພາະໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງກະສັດແລະເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍ ແລະພະຣາຊີນີໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າແຕ່ກະສັດ, ຂໍຊົງພຣະຈະເລີນເປັນນິດ! ຂໍພຣະອົງຢ່າໄດ້ຊົງຕົກໃຈ ຫລືໃຫ້ຫນ້າຂອງພຣະອົງຊີດໄປເລີຍ.

\s5
\v 11 ໃນອານາຈັກຂອງພະອົງມີຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງມີວິນຍານຂອງບັນດາອົງຜູ້ບໍຣິສຸດໃນຕົວເຂົາ. ໃນສະໄຫມຣັດຊະການຂອງເນບູກາດເນັດຊາ ບິດາຂອງພະອົງ, ຄວາມສະຫວ່າງ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈແລະປັນຍາເຫມືອນເປັນຍາຂອງບັນດາພຣະທັງຫລາຍໄດ້ພົບໃນຕົວຜູ້ຊາຍຄົນນີ້. ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ບິດາຂອງພະອົງ ໄດ້ຊົງແຕ່ຕັ້ງໃຫ້ເຂົາເປັນຫົວຫນ້າຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອ້າງວ່າເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້, ເຫລົ່ານັກປາດ, ແລະເຫລົ່າໂຫລາສາດ.
\v 12 ເຂົາມີວິນຍານເລີດ, ມີຄວາມຮູ້, ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຈະແກ້ຄວາມຝັນ, ແກ້ປິດສະຫນາ ແລະ ແກ້ປັນຫາຕ່າງໆ ເຂົາຄື ດານີເອນ, ຊຶ່ງກະສັດໄດ້ປະທານນາມວ່າ ເບັນເຕຊັດຊາເຣ. ບັດນີ້ ຂໍຊົງ ຮ້ອງດານີເອນມາ ແລະເຂົາຈະແປຄວາມຫມາຍຂອງສິ່ງທີ່ໄດ້ຂຽນໄວ້ນັັ້ນຖວາຍພະອົງ.”

\s5
\v 13 ແລ້ວດານີເອນຈຶ່ງໄດ້ຖືກນຳໃຫ້ເຂົ້າເຝົ້າຕໍ່ຫນ້າຂອງກະສັດ. ກະສັດໄດ້ກ່າວຖາມດານີເອນວ່າ, “ເຈົ້າຄື ດານີເອນ, ຄົນນັ້ນໃນພວກທີ່ຖືກກວດເປັນຊະເລີຍມາຈາກຢູດາຍ, ທີ່ກະສັດພໍ່ຂອງເຮົານຳມາຈາກຢູດາ.
\v 14 ເຮົາໄດ້ຍິນວ່າເຈົ້າ, ມີວິນຍານຂອງບັນດາພຣະໃນຕົວເຈົ້າ, ແລະເຈົ້າມີຄວາມສະຫວ່າງ ຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະປັນຍາເລີດໃນຕົວ.

\s5
\v 15 ພວກນັກປຶກສາແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອ້າງວ່າເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້ ໄດ້ຖືກເອີ້ນມາຕໍ່ຫນ້າເຮົາໃຫ້ອ່ານຂໍ້ຄວາມນີ້ແລະແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ເຮົາ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດແປຄວາມຫມາຍຂອງເລື່ອງລາວນີ້ໄດ້.
\v 16 ເຮົາໄດ້ຍິນວ່າເຈົ້າສາມາດແປຄວາມຫມາຍແລະແກ້ປັນຫາໄດ້. ບັດນີ້ຖ້າເຈົ້າສາມາດອ່ານຂໍ້ຄວາມແລະແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ໄດ້, ເຈົ້າຈະໄດ້ສວມເສື້ອສີມ່ວງ, ແລະສວມສາຍຄໍທອງຄຳຮອບຄໍຂອງເຈົ້າ ແລະເປັນຜູ້ມີອຳນາດໃນຣາຊອານາຈັກ.”

\s5
\v 17 ແລ້ວດານີເອນໄດ້ທູນກະສັດວ່າ, “ຂໍຊົງເກັບຂອງພະຣາຊທານໄວ້ເປັນຂອງພະອົງເຖີດ, ແລະຂໍປະທານລາງວັນແກ່ຜູ້ອື່ນ, ສ່ວນຂ້ານ້ອຍຈະຂໍອ່ານຂໍ້ຂຽນຖວາຍ, ກະສັດ, ແລະຖວາຍຄຳແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ພະອົງຊົງຮູ້.
\v 18 ຂ້າແດ່ພະອົງ, ຜູ້ຊົງເປັນກະສັດ, ຊົງເປັນ ພຣະເຈົ້າຜູ້ສູງສຸດໄດ້ປະທານຣາຊອານາຈັກ, ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່, ສັກສີ, ແລະບາຣາມີແກ່ ເນບູກາດເນັດຊາ ບິດາຂອງພະອົງ.
\v 19 ເພາະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຊຶ່ງພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານແກ່ເນບູກາດເນັດຊາ, ຊົນທຸກຊາດ, ແລະທຸກພາສາ, ຈຶ່ງໄດ້ສັ່ນສະທ້ານແລະເກງຂາມພະອົງ ພະອົງຈະຊົງປະຫານຜູ້ໃດທີ່ຊົງປະສົງກໍໄດ້ຊົງປະຫານເສຍຈະຊົງໃຫ້ຜູ້ໃດດຳລົງຊີວິດຢູ່ກໍຊົງໃຫ້ດຳລົງຊີວິດ ຈະຊົງແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ໃດກໍຊົງແຕ່ງຕັ້ງ, ແລະຈະເຮັດໃຫ້ຜູ້ໃດຕ່ຳຕ້ອຍລົງກໍຊົງເຮັດຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງຕ້ອງການ

\s5
\v 20 ແຕ່ເມື່ອເພິ່ນມີໃຈຈອງຫອງຂຶ້ນ ແລະໃຈແຂງກະດ້າງໂຫດຮ້າຍຈຶ່ງໄດ້ຊົງປະກອບກິດດ້ວຍຄວາມຫຶກເຫີມ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຊົງຖອດເພິ່ນຈາກຣາຊບັນລັງ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຮີບສັກສີຂອງເພິ່ນໄປ.
\v 21 ເພິ່ນຖືກຂັບໄລ່ອອກໄປຈາກທ່າມກາງສັງຄົມມະນຸດ ເພິ່ນຊົງມີໃຈເປັນເຫມືອນໃຈສັດປ່າ, ແລະເພິ່ນອາໄສຢູ່ທ່າມກາງລໍປ່າ ກິນຫຍ້າເຫມືອນງົວ ຮ່າງກາຍຂອງເພິ່ນກໍຊົງປຽກນ້ຳຄ້າງຈາກຟ້າຈົນກວ່າຈະຊົງສຳນຶກວ່າພຣະເຈົ້າສູງສຸດຊົງປົກຄອງຣາຊອານາຈັກຂອງປະຊາຊົນແລະຊົງແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງພຣະປະສົງຈະຊົງໃຫ້ປົກຄອງພວກເຂົາ.

\s5
\v 22 ຂ້າແຕ່ເບັນຊັດຊາເຣ, ພະອົງຊົງເປັນພະໂອລົດ ແມ່ນພະອົງໄດ້ຊົງຮູ້ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລ້ວ ກໍບໍ່ໄດ້ຖ່ອມໃຈຂອງພະອົງ.
\v 23 ແຕ່ກັບຊົງຍົກພະອົງເອງຂຶ້ນສູ້ກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງຟ້າ. ແລະຊົງໃຫ້ນຳພາຊະນະແຫ່ງພຣະວີຫານຂອງພຣະອົງມາຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງແລ້ວພະອົງເອງ, ພວກເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງ, ທັງມະເຫສີ, ແລະນາງສະຫມົນຂອງພະອົງກໍດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນຈາກພາຊະນະຫລົ່ານັ້ນ ແລະພະອົງໄດ້ຊົງສັນລະເສີນຮູບເຄົາຮົບທີ່ເຮັດດ້ວຍເງິນ, ທອງຄຳ, ທອງສຳລິດ, ເຫລັກ ໄມ້ ແລະຫິນ, ຊຶ່ງຈະເບິ່ງຫລືຟັງຫລືເຂົ້າໃຈກໍບໍ່ໄດ້ ແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າ ຜູ້ຊຶ່ງລົມປານຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນມືຂອງພຣະອົງ ແລະທາງທັງຫມົດຂອງພຣະອົງກໍຂຶ້ນຢູ່ກັບພຣະອົງ.
\v 24 ແລ້ວພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສົ່ງມືຈາກເບື້ອງຫນ້າພຣະອົງ ແລະຂຽນຂໍ້ຄວາມກໍໄດ້ຖືກຈາເລິກໄວ້.

\s5
\v 25 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຂໍ້ຂຽນທີ່ຈາລຶກໄວ້ຄື: 'ເມເນ, ເມເນ, ເທເກ, ແລະຟານຊິນ.'
\v 26 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຄຳແປຂໍ້ຄວາມນັ້ນ'ເມເນ,' 'ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຄຳນວນວາລະສິ້ນສຸດແຫ່ງຣາຊອານາຈັກຂອງພະອົງໄວ້ແລ້ວ,'
\v 27 ເທເກ' 'ພຣະອົງໄດ້ຊົງຖືກຊັ່ງໃນຕາຊູ ແລະໄດ້ຊົງພົບວ່າຍັງຂາດຢູ່'
\v 28 ເປເຣດ' 'ຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງໄດ້ຖືກແບ່ງອອກໃຫ້ແກ່ຄົນມີເດຍແລະຄົນເປີເຊຍ”'

\s5
\v 29 ແລ້ວເຈົ້າເບັນຊັດຊາເຣກໍໄດ້ຊົງມີພະບັນຊາແລະພວກເຂົາກໍໄດ້ສວມເສື້ອຜ້າສີມ່ວງມານຸ່ງໃຫ້ ດານີເອນທັນທີ ສາຍຄໍທອງຄຳກໍໄດ້ສວມຮອບຄໍຂອງເຂົາ ແລະກະສັດໄດ້ຊົງຈັດກຽດຕິຍົດກ່ຽວກັບເຂົາວ່າ ເຂົາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງແລະມີອຳນາດຫນ້າທີ່ີເປັນຜູ້ມີອຳນາດໃນຣາຊອານາຈັກ
\v 30 ໃນຄືນວັນນັ້ນເອງ ເບັນຊັດຊາເຣກະສັດຄົນບາບີໂລນກໍໄດ້ຊົງຖືກສັງຫານ
\v 31 ແລະດາຣິອຸດຊາວເມເດຍກໍໄດ້ຊົງຮັບຣາຊອານາຈັກ ຂະນະເມື່ອພະອົງຊົງມີຊີວິດມາຢູ່ປະມານຫົກສິບສອງພັນສາ.

\s5
\c 6
\cl ບົດທີ 6
\p
\v 1 ກະສັດດາຣິອຸດ ໄດ້ຊົງເເຕ່ງຕັ້ງຜູ້ວ່າຣາຊການເເຄວ້ນຈຳນວນ120ຄົນ ເພື່ອໃຫ້ປົກຄອງທົ່ວຣາຊອານາຈັກ.
\v 2 ເເລະຊົງຕັ້ງສາມຄົນຢູ່ເຫນືອພວກຜູ້ວ່າການເເຄວ້ນເເລະດານີເອນເປັນຄົນຫນຶ່ງທີ່ຈະຮັບລາຍງານຈາກຜູ້ວ່າຣາຊການເເຄວ້ນ ເພື່ອກະສັດຈະບໍ່ຂາດປະໂຫຍດ
\v 3 ດານີເອນກໍໄດ້ມີຊື່ສຽງຄົນອື່ນໆ ເເລະຜູ້ວ່າຣຊາການເເຄວ້ນທັງຫລາຍ ເພາະວ່າເຂົາໄດ້ມີວິນຍານສະຖິດກັບເຂົາ ກະສັດຊົງມີເເຜນຈະເເຕ່ງຕັ້ງໃນເຂົາດູເເລອານາຈັກເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດ

\s5
\v 4 ຜູ້ວ່າການເເຄວ້ນທັງຫລາຍຈຶ່ງໄດ້ຫາຄວາມຜິດໃນງານທີ່ ດານີເອນ ເຮັດໃນເລື່ອງຣາຊອານາຈັກ ເເຕ່ພວກເຂົາກໍຫາຄວາມຜິດຫລືຄວາມບົກຜ່ອງໃນງານຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ ເພາະເຂົາເປັນຄົນຊື່ສັດຈະຫາຄວາມຜິດພາດຫລືເຊື່ອມເສຍໃນໂຕເຂົາບໍ່ໄດ້ເລີຍ
\v 5 ເເລ້ວຄົນເຫລົ່ານີ້ຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັນວ່າ, ”ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຈະຟ້ອງດານີເອນໄດ້ ນອກຈາກເຮົາຈະຫາເຫດຜົນໃນເລື່ອງກົດບັນຍັດເເຫ່ງພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.”

\s5
\v 6 ເເລ້ວພວກອະທິບໍດີແລະພວກຜູ້ວ່າຣາຊການ ເເຄວ້ນເຫລົ່ານີ້ກໍໄດ້ນຳເເຜນຖວາຍຕໍ່ຫນ້າກະສັດ, ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າແຕ່ກະສັດດາຣິອຸດ, ຂໍຊົງພຣະຈະເລີນເປັນນິດ!
\v 7 ຜູ້ວ່າຣາຊການທຸກຄົນແຫ່ງຣາຊອານາຈັກ, ທັງເຫລົ່າອົງຄະມົນຕີ, ແລະເຫລົ່າຜູ້ວ່າຣາຊການແຄວ້ນ ເຫລົ່າທີ່ປຶກສາ ແລະຜູ້ວ່າຣາຊການທັງຫມົດໄດ້ຫາລືຮ່ວມກັນແລະໄດ້ມີມາຕິວ່າ ກະສັດ, ຄວນຈະມີກົດຫມາຍແລະອອກຄຳສັ່ງແລະໃຫ້ມີຜົນໃຊ້ບັງຄັບທັນທີວ່າ ໃນສາມສິບວັນນີ້ ຢ່າໃຫ້ຜູໃດພາວັນນາອະຖານພຣະຫລືມະນຸດນອກເຫນືອຈາກພະອົງ ຂ້າແຕ່, ກະສັດ, ກໍໃຫ້ໂຍນຄົນນັ້ນລົງໃນຖ້ຳສິງໂຕ

\s5
\v 8 ບັດນີ້, ຂ້າແຕ່ກະສັດ, ຂໍພຣະອົງຊົງອອກຄຳສັ່ງນີ້ແລະຊົງເຊັນລົງນາມໃນຫນັງສືຫມາຍສຳຄັນ ເພື່ອຈະປ່ຽນແປງບໍ່ໄດ້ ຕາມກົດຫມາຍຂອງຄົນເມເດຍແລະຄົນເປີເຊຍ.”
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດດາຣີອຸດຈຶ່ງໄດ້ລົງນາມໃນຫນັງສືສຳຄັນແລະໃຫ້ຄຳສັ່ງນັ້ນເປັນກົດຫມາຍ.

\s5
\v 10 ເມື່ອດານີເອນໄດ້ຮູ້ວ່າກະສັດລົງນາມໃນເອກກະສານເປັນກົດຫມາຍແລ້ວເຂົາກໍໄດ້ກັບບ້ານຂອງເຂົາ (ບັດນີ້ປ່ອງຢ້ຽມຂອງເຂົາໄດ້ເປີດທີ່ຫ້ອງຊັ້ນເທິງຫັນຫນ້າໄປຍັງກຸງເຢລູຊາເລັມ) ແລະເຂົາກໍໄດ້ຄຸເຂົ່າລົງເຂົາໄດ້ເຮັດວັນລະສາມຄັ້ງ, ແລະໄດ້ອະທິຖານແລະຂອບພຣະຄຸນ ພຣະເຈົ້າ, ຂອງເຂົາຢ່າງທີ່ໄດ້ເຄີຍເຮັດກ່ອນຫນ້ານີ້.
\v 11 ແລ້ວພວກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ວາງແຜນດ້ວຍກັນໄດ້ເຫັນ ດານີເອນກຳລັງອະທິຖານແລະຂໍການຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະເຈົ້າ.

\s5
\v 12 ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ໄປເຂົ້າເຝົ້າກະສັດແລະໄດ້ບອກພຣະອົງກ່ຽວກັບຫນັງສືຄຳສັ່ງວ່າ,“ຂ້າແດ່ພະຣາຊາພະອົງໄດ້ຊົງລົງນາມໃນຫນັງສືສຳຄັນສະບັບຫນຶ່ງບໍ່ແມ່ນບໍວ່າ ຖ້າມີໃຜທູນຂໍຕໍ່ພຣະ ຫລືມະນຸດພາຍໃນສາມສິບວັນນີ້, ນອກເຫນືອຈາກພະອົງ, ຂ້າແດ່ກະສັດ, ກໍໃຫ້ໂຍນຄົນນັ້ນລົງໃນຖ້ຳຂອງພວກສິງໂຕ?” ກະສັດໄດ້ກ່າວຕອບວ່າ, “ເລື່ອງນັ້ນຍັງຄົງຢູ່ ຕາມກົດຫມາຍຂອງຄົນເມດາຍແລະຄົນເປີເຊຍ ຊຶ່ງຈະແກ້ໄຂບໍ່ໄດ້ເປັນອັນຂາດ.”

\s5
\v 13 ແລ້ວພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ບອກຕໍ່ກະສັດວ່າ.“ຂ້າແດ່ກະສັດ ດານີເອນ, ຄົນນັ້ນແຫລະທີ່ເປັນຄົນຫນຶ່ງໃນພວກທີ່ຖືກກວາດເປັນຊະເລີຍຈາກຢູດາ, ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ, ແລະບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ລົງນາມໄວ້, ເຂົາໄດ້ທູນຂໍຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ຂອງເຂົາວັນລະສາມຄັ້ງ.”
\v 14 ເມື່ອກະສັດໄດ້ຟັງຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ແລ້ວພະອົງກໍໄດ້ຊົງທຸກໃຈຍິ່ງຫນັກ, ແລະຊົງຕັ້ງໃຈຫາທາງຊ່ວຍກູ້ ດານິເອນ ໃຫ້ລອດຈາກກົດຫມາຍນີ້. ພະອົງໄດ້ຊົງພະຍາຍາມຫາທາງຊ່ວຍ ດານີເອນ ຈົນເຖິງເວລາຕາເວັນຕົກ

\s5
\v 15 ແລ້ວຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ວາງແຜນຮ່ວມກັນກໍພາກັນມາເຂົ້າເຝົ້າກະສັດແລະບອກວ່າ, “ຂ້າແດ່, ກະສັດ, ຂໍພະອົງຊົງຮູ້ວ່າບໍ່ມີກົດຫມາຍຂອງຄົນເມເດຍແລະຄົນເປີເຊຍທີ່ປະກາດຫ້າມຫລືກົດຫມາຍຊຶ່ງກະສັດໄດ້ຊົງປະທັບຕາແລ້ວຈະສາມາດປ່ຽງແປງໄດ້,”

\s5
\v 16 ແລ້ວກະສັດໄດ້ຊົງບັນຊາແລະພວກເຂົາກໍໄດ້ນຳດານີເອນເຂົ້າມາ, ແລະພວກເຂົາກໍໂຍນເຂົາເຂົ້າໄປໃນຖ້ຳສິງໂຕ. ກະສັດໄດ້ກ່າວແກ່ດານີເອນວ່າ, “ຂໍພຣະເຈົ້າ, ຂອງເຈົ້າຜູ້ທີ່ເຈົ້າຮັບໃຊ້ຢູ່ຕະຫລອດມານັ້ນຊົງຊ່ວຍ, ກູ້ເຈົ້າເຖີດ”

\s5
\v 17 ແລ້ວຫີນກ້ອນຫນຶ່ງຖືກນຳມາປິດທາງເຂົ້າຖຳ້, ແລະກະສັດກໍໄດ້ຊົງປະທັບກາຂອງພະອົງ ແລະດ້ວຍກາຂອງແຫວນບັນດາເຊື້ອພະອົງ ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີໃຜມາປ່ຽນແປງ ສະຖານະການຂອງດານີເອນໄດ້.
\v 18 ແລ້ວກະສັດກໍໄດ້ກັບຣາຊວັງຂອງພະອົງ ແລະໄດ້ຊົງອົດອາຫານຕະຫລອດຄືນນັ້ນ. ບໍ່ໃຫ້ນຳສິ່ງບັນເທິງມາຖວາຍພະອົງດ້ວຍ, ແລະພະອົງຊົງນອນບໍ່ລັບ.

\s5
\v 19 ແລ້ວໃນຕອນເຊົ້າໆ ກະສັດກໍໄດ້ຕື່ນນອນແລະພຣະອົງໄດ້ຮີບໄປຍັງຖ້ຳສິງໂຕ.
\v 20 ເມື່ອພະອົງມາໃກ້ຖ້ຳ, ພະອົງກໍໄດ້ກ່າວຮ້ອງດານີເອນ ດ້ວຍສຽງທຸກໃຈຕໍ່ ດານີເອນວ່າ, “ໂອ ດານີເອນ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງມີຊີວິດຢູ່ພຣະເຈົ້າ, ຂອງເຈົ້າຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ຮັບໃຊ້ເນື່ອງນິດນັ້ນ, ຊົງສາມາດຊ່ວຍກູ້ເຈົ້າຈາກສິງໂຕໄດ້ແລ້ວບໍ?”

\s5
\v 21 ແລ້ວດານີເອນໄດ້ບອກກະສັດວ່າ, “ຂ້າແຕ່ກະສັດ ຂໍຊົງພະຈະເລີນເປັນນິດ!
\v 22 ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍຊົງໃຊ້ທູດຂອງພຣະອົງມາປິດປາກເຫລົ່າສິງໂຕໄວ້, ແລະພວກມັນບໍ່ໄດ້ເຮັດອັນຕະລາຍແກ່ຂ້ານ້ອຍ ເພາະຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຜິດຕໍ່ຫນ້າພະອົງ, ຂ້າແດ່ກະສັດ, ແລະຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດປະການໃດຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງດ້ວຍ.”

\s5
\v 23 ແລ້ວກະສັດກໍໄດ້ມີຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີທີ່ສຸດ. ພຣະອົງໄດ້ຊົງບັນຊາໃຫ້ນຳດານີເອນອອກມາຈາກຖ້ຳ. ດັ່ງນັ້ນ ດານີເອນ ກໍໄດ້ຖືກດຶງຂຶ້ນມາຈາກຖ້ຳ. ບໍ່ປາກົດວ່າມີອັນຕະລາຍຢ່າງໃດທີ່ຕົວເຂົາເລີຍ. ເພາະເຂົາໄດ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.

\s5
\v 24 ກະສັດໄດ້ຊົງບັນຊາ ແລະພວກເຂົາໄດ້ນຳຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໃສ່ຮ້າຍດານີເອນ ແລະໄດ້ໂຍນຖິ້ມໃນຖ້ຳສິງໂຕ ທັງຕົວເຂົາ ແລະລູກທັງຫລາຍ ແລະເມຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ ຍັງບໍ່ທັນຕົກໄປເຖິງພື້ນຖ້ຳ ພວກສິງໂຕກໍຂະຍ້ຳພວກເຂົາ ແລະຫັກກະດູກຂອງເຂົາທັງຫລາຍຈົນແຫລກເປັນຕ່ອນໆ.
\v 25 ແລ້ວກະສັດດາຣິອຸດໄດ້ຊົງມີພະຣາຊສານໄປເຖິງຊົນທຸກຊາດ, ແລະທຸກພາສາ, ທີ່ອາໃສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທັງຫມົດວ່າ: “ສັນຕິສຸກຈົ່ງມີແກ່ທ່ານທັງຫລາຍຢ່າງທະວີຄູນ.

\s5
\v 26 ເຮົາອອກຄຳສັ່ງ ໃຫ້ຄົນທັງຫລາຍໃນຣາຊອານາຈັກທັງຫມົດຂອງເຮົາຢ້ານແລະຢຳເກງພຣະເຈົ້າຂອງດານີເອນ, ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງມີຊີວິດຢູ່ ຊົງດຳລົງຢູ່ເປັນນິດ, ແລະຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍ ແລະການປົກຄອງຂອງພຣະອົງຈະດຳລົງຈົນເຖິງທີ່ສຸດ.
\v 27 ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍກູ້ແລະໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນໄພ ພຣະອົງຊົງເຮັດຫມາຍສຳຄັນແລະການອັດສະຈັນໃນຟ້າແລະເທິງພື້ນແຜ່ນດິນ; ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍດານີເອນໃຫ້ລອດຈາກອຳນາດຂອງເຫລົ່າສິງໂຕ.”

\s5
\v 28 ດັ່ງນັ້ນ ດານີເອນຈຶ່ງໄດ້ຈະເລີນກ້າວຫນ້າໃນຣັດສະໄຫມຂອງດາຣິອຸດ ແລະໃນຣັດສະໄຫມຂອງໄຊຣັດຊາວເປີເຊຍ.

\s5
\c 7
\cl ບົດທີ 7
\p
\v 1 ໃນປີທີຫນຶ່ງແຫ່ງຣາຊການຂອງເຈົ້າເບັນຊັດຊາເຣ ກະສັດຂອງບາບີໂລນ, ດານີເອນໄດ້ມີຄວາມຝັນແລະນິມິດໃນຄວາມຄິດຂອງເຂົາຂະນະທີ່ເຂົານອນເທິງທີ່ນອນຂອງເຂົາ ແລ້ວເຂົາຈຶ່ງໄດ້ບັນທຶກສິ່ີງທີ່ເຂົາໄດ້ເຫັນໃນຄວາມຝັນນັ້ນໄວ້ ເຂົາໄດ້ບັນທຶກເຫດການສຳຄັນທີ່ສຸດນັ້ນໄວ້
\v 2 ດານີເອນໄດ້ອະທີບາຍວ່າ, “ໃນນິມິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເວລາກາງຄືນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນລົມທັງສີ່ຂອງຟ້າໄດ້ປຸກປັ່ນທະເລໃຫຍ່.
\v 3 ສັດໃຫຍ່ສີ່ໂຕ ແຕ່ລະໂຕກໍມີລັກຊະນະແຕກຕ່າງຈາກໂຕອື່ນໄດ້ຂຶ້ນອອກມາຈາກທະເລ

\s5
\v 4 ຕົວທີຫນຶ່ງເຫມືອນສິງໂຕແຕ່ໄດ້ມີປີກນົກອິນຊີ ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າເບິ່ງຢູ່ນັ້ນ ປີກທັງສອງຂ້າງຂອງມັັນກໍຖືກຍົກຂຶ້ນຈາກພື້ນດິນ ແລະຖືກເຮັດໃຫ້ຢືນສອງຕີນເຫມືອນມະນຸດ ໃຈຂອງມະນຸດຖືກມອບໃຫ້ມັນ.
\v 5 ແລ້ວມີສັດໂຕທີ່ສອງເຫມືອນຫມີ ແລະມັນໄດ້ຍ້າຍໂຕຂ້າງຫນຶ່ງຂຶ້ນ ມັນມີກະດູກຊີກໂຄງສາມຊີກລະຫວ່າງແຂ້ວໃນປາກຂອງມັນ ມີສຽງບອກມັນວ່າ ‘ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະກິນປະຊາຊົນຫລວງຫລາຍຢ່າງຕະກະ.’

\s5
\v 6 ຫລັງຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າ, ໄດ້ເບິ່ງອີກຄັ້ງມີສັດອີກໂຕຫນຶ່ງ ທີ່ເບີ່ງເຫມືອນເສືອດາວ ເທິງຫລັງຂອງມັນມີປີກສີ່ປີກເຫມືອນປີກນົກ ມັນມີຫົວສີ່ຫົວ ແລະມັນໄດ້ຮັບສິດທິອຳນາດໃນການປົກຄອງ.
\v 7 ຕໍ່ຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນນິມິດໃນເວລາກາງຄືນສັດໂຕທີ່ສີ່, ມັນຮ້າຍກາດ, ຫນ້າຢ້ານ, ແລະແຂງແຮງຫລາຍ ມັນມີແຂ້ວເຫລັກທີ່ໃຫຍ່ ມັນກິນຢ່າງຕະກະຕະກາມ ໄດ້ຫັກເປັນຕ່ອນໆ ແລະຢຽບສິ່ງທີ່ເຫລືອກິນນັ້ນໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ຕີນ ມັນຕ່າງກັບສັດອື່ນທັງຫມົດ, ແລະມັນມີເຂົາສິບເຂົາ.

\s5
\v 8 ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈ້ອງເບິ່ງເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງແລະໄດ້ເຫັນ ມີເຂົານ້ອຍໆອີກເຂົາຫນຶ່ງງອກຂຶ້ນມາທ່າມກາງເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ ແລະເຂົາສາມເຂົາໄດ້ຖືກຖອນຮາກອອກໄປ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນເຂົານີ້ມີຕາເຫມືອນຕາມະນຸດ ແລະມີປາກເວົ້າໂອ້ອວດແຕ່ເລື່ອງຍິ່ງໃຫຍ່.

\s5
\v 9 ເມື່ອຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງ ມີຫລາຍບັນລັງມາຕັ້ງໄວ້, ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຢູ່ເທິງບັນລັງ ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງ. ພຣະອົງກໍຂາວຢ່າງຫິມະ ຜົມຂອງພຣະອົງກໍເຫມືອນຂົນແກະທີ່ບໍຣິສຸດພຣະບັນລັງ. ຂອງພຣະອົງເປັນເປວໄຟ, ແລະພວກລໍ້ນັ້ນເປັນໄຟລຸກຢູ່.

\s5
\v 10 ແມ່ນ້ຳແຫ່ງໄຟກໍໄຫລພົ້ງອອກມາຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ; ຄົນນັບລ້ານໄດ້ບົວລະບັດພຣະອົງ, ແລະຄົນນັບຮ້ອຍລ້ານໄດ້ເຂົ້າເຝົ້າພຣະອົງ. ສານກໍໄດ້ເລີ່ມກະບວນການ, ແລະບັນດາຫນັງສືກໍເປີດອອກ

\s5
\v 11 ຂ້າພະເຈົ້າກໍຍັງຄົງເບິ່ງຕໍ່ໄປ ເພາະຖ້ອຍຄຳໂອ້ອວດທີ່ເວົ້າອອກມາຈາກເຂົານັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈ້ອງເບິ່ງ ຂະນະທີ່ສັດໂຕນັ້ນກໍຖືກຂ້າ ແລະຮ່າງຂອງມັນກໍຖືກທຳລາຍໄປແລະໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ເຜົາດ້ວຍໄຟ.
\v 12 ສ່ວນເລື່ອງສັດສີ່ໂຕທີ່ເຫລືອຢູ່ນັ້ນ, ອຳນາດປົກຄອງຂອງພວກມັນກໍຖືກຖອນໄປ, ແຕ່ຊີວິດຂອງພວກມັນໄດ້ຖືກຢືດຕໍ່ໄປໃນຊ່ວງເວລາຫນຶ່ງ.

\s5
\v 13 ໃນນິມິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນຄືນນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຄົນຫນຶ່ງກຳລັງມາພ້ອມກັບບັນດາເມກຂອງຟ້າເຫມືອນບຸດມະນຸດພຣະອົງມາພ້ອມກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະເຝົ້າຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
\v 14 ພຣະຣາຊອຳນາດໃນການຄອບຄອງແລະສັກສີ ກັບຣິດອຳນາດຣາຊວົງໄດ້ຊົງມອບໄວ້ກັບພຣະອົງ ເພື່ອປະຊາຊົນ, ທຸກຊາດ, ແລະທຸກພາສາ, ຈະຮັບໃຊ້ທ່ານອຳນາດສິດຂາດໃນການຄອບຄອງຈະບໍ່ສິ້ນສຸດໄປ ແລະອານາຈັກຂອງພຣະອົງເປັນອານາຈັກຊຶ່ງຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍເລີຍ

\s5
\v 15 ສ່ວນຂ້າພະເຈົ້າ ດານີເອນ ຈິດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນທຸກຢູ່ພາຍໃນ ແລະນິມິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນ ໃນຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສະບາຍໃຈ.
\v 16 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໄປໃກ້ຜູ້ຫນຶ່ງໃນພວກເຂົາທີ່ຢືນຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະໄດ້ຂໍໃຫ້ເຂົາສະແດງຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າເຖີິງຄວາມຫມາຍຂອງເລື່ອງລາວນີ້.

\s5
\v 17 ສັດໃຫຍ່ທັງສີ່ຄືກະສັດ, ສີ່ພະອົງຊຶ່ງເກີດມາຈາກແຜ່ນດິນໂລກ,
\v 18 ແຕ່ບັນດາຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດຈະຮັກຣາຊອານາຈັກ ແລະພວກເຂົາຖືກຳມະສິດຣາຊອານາຈັກນັ້ນສືບໄປເປັນນິດນິລັນດອນ.

\s5
\v 19 ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າກໍຢາກຮູ້ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບສັດໂຕທີສີ່ນັ້ນ ຊຶ່ງມັນຜິດແປກຈາກສັດອື່ນທັງຫມົດ ແລະຮ້າຍກາດເຫລືອເກີນ ດ້ວຍແຂ້ວເຫລັກແລະເລັບຕີນທອງສຳຣິດ ຊຶ່ງມັນໄດ້ກິນແລະໄດ້ຈີກອອກເປັນຕ່ອນໆ ແລະໄດ້ຢຽບສິ່ງທີ່ເຫລືອນັ້ນດ້ວຍຕີນຂອງມັນ.
\v 20 ຂ້າພຣະເຈົ້າຕ້ອງການທີ່ຈະຮູ້ກ່ຽວກັບເຂົາສິບເຂົາເທິງຫົວຂອງມັນແລະເຂົາອີກເຂົາຫນຶ່ງຊິ່ງງອກຂຶ້ນມາຕໍ່ຫນ້າເຂົາສາມເຂົາທີ່ຫລຸດໄປ ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການຮູ້ເລື່ອງເຂົາຊຶ່ງມີຕາແລະມີປາກທີ່ເວົ້າໂອ້ອວດເລື່ອງໃຫຍ່ກວ່າເຫລົ່າເພືອນຂອງມັນ.

\s5
\v 21 ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງ ເຂົານີ້ເຮັດສົງຄາມກັບບັນດາຜູ້ບໍຣິສຸດແລະໄດ້ມີໄຊຊະນະເຫນືອພວກເຂົາ.
\v 22 ຈົນກວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສະເດັດມາເຖິງ ແລະຄວາມຍຸດຕິທຳໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ບັນດາຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດ ແລ້ວເວລາກຳນົດໄດ້ມາເຖິງທີ່ບັນດາຜູ້ບໍຣິສຸດຈະຮັບຣາຊອານາຈັກ.

\s5
\v 23 ນີ້ຄຶສິ່ງທີ່ບຸກຄົນນັ້ນໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ເລື່ອງສັດໂຕທີ່ສີ່ນັ້ນ ຈະມີຣາຊອານາຈັກທີສີ່ເທິງແຜ່ນດິນຊຶ່ງຈະແຕກຕ່າງຈາກຣາຊອານາຈັກອື່ນໆ ມັນຈະກິນທັງແຜ່ນດິນນີ້ ແລະຢຽບແຜ່ນດິນລົງ ແລະເຮັດໃຫ້ເປັນຕ່ອນໆ.
\v 24 ສ່ວນເລື່ອງເຂົາສິບເຂົານັ້ນ, ຈາກຣາຊອານາຈັກນີ້ຈະມີກະສັດສິບພຣະອົງເກີດຂຶ້ນ, ແລະມີກະສັດອີກອົງຫນຶ່ງເກີດຂຶ້ນພາຍຫລັງພວກເຂົາ. ເຂົາຈະແຕກຕ່າງຈາກຄົນທີ່ມີມາກ່ອນຫນ້າ, ແລະເຂົາຈະລົ້ມກະສັດສາມພະອົງ.

\s5
\v 25 ເຂົາຈະເວົ້າຄຳກ່າວຮ້າຍອົງຜູ້ສູງສຸດແລະຈະຂົ່ມເຫ່ງບັນດາປະຊາຊົນຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດນັ້ນ ເຂົາຈະພະຍາຍາມປ່ຽນແປງກົດຫມາຍ ແລະວັນສະຫລອງຕ່າງໆສາສະຫນາ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງທ່ານ, ຫນຶ່ງປີ, ສອງປີ, ກັບເຄິ່ງປີ
\v 26 ແຕ່ການພິຈາຣະນາຄະດີກໍຈະດຳເນີນຕໍ່ໄປ ແລະພວກເຂົາຈະນຳເອົາຣິດອຳນາດຂອງເຂົາໄປ ເພື່ອຈະຊົງເຜົາຜານແລະທຳລາຍເສຍໃຫ້ສິ້ນສຸດ.

\s5
\v 27 ຣາຊອານາຈັກກັບອຳນາດ ແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ແຫ່ງບັນດາຣາຊອານາຈັກພາຍໃຕ້ຟ້າທັງຫມົດ ຈະຕ້ອງຖືກມອບໄວ້ແກ່ບັນດາປະຊາຊົນຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດນັ້ນ ແຜ່ນດິນຂອງທ່ານເຫລົ່ານີ້ຈະເປັນແຜ່ນດິນນິລັນ ແລະຣາຊອານາຈັກ, ທັງຫມົດຈະຮັບໃຊ້ແລະເຊື່ອຟັງທ່ານ.’
\v 28 ນີ້ເປັນການສິ້ນສຸດຂອງເລື່ອງນີ້ ສ່ວນຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ຄວາມຄິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຕົກໃຈຫລາຍ ແລະຫນ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍຊີດໄປ ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າກໍເກັບເລື່ອງລາວນີ້ໄວ້ໃນໃຈ”

\s5
\c 8
\cl ບົດທີ 8
\p
\v 1 ໃນປີທີສາມແຫ່ງຣາຊການກະສັດເບັນຊັດຊາເຣ, ຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ໄດ້ເຫັນນິມິດປາກົດແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ (ຫລັງຈາກນິມິດທີ່ໄດ້ປາກົດແກ່ຂ້າພະເຈົ້າຄັ້ງທຳອິດນັ້ນ).
\v 2 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນໃນນິມິດ, ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກຳລັງເບິ່ງເຫັນ ປາກົດວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ທີ່ປ້ອມຂອງເມືອງຊູຊາ ຊຶ່ງຢູ່ໃນແຂວງເອລາມ. ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ເຫັນນິມິດ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ທີ່ແມ່ນ້ຳອູລາຍ.

\s5
\v 3 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເງີຍຫນ້າເບິ່ງ ແລະໄດ້ເຫັນແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງມີເຂົາສອງເຂົາ, ກຳລັງຢືນຢູ່ທີ່ຂ້າງແມ່ນ້ຳເຂົາຂ້າງຫນຶ່ງກໍຍາວກວ່າອີກຂ້າງຫນຶ່ງ. ແຕ່ເຂົາທີ່ຍາວນັ້ນປົ່ງມາຊ້າກວ່າເຂົາທີ່ສັ້ນກວ່າແລະໄດ້ປົ່ງອອກມາເລື້ອຍໆ ແລ້ວກໍເປັນເຂົາທີ່ຍາວ.
\v 4 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນແກະຜູ້ໂຕນັ້ນຊິດເຂົາໄປທາງຕາເວັນຕົກ ແລ້ວກໍທາງເຫນືອ, ແລະຕໍ່ມາກໍທາງໃຕ້; ບໍ່ມີສັດໂຕໃດສູ້ມັນໄດ້ ບໍ່ມີໂຕໃດໃນພວກມັນຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຈາກອຳນາດຂອງມັນໄດ້. ມັນເຮັດຕາມໃຈຊອບແລະມັນກໍໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່.

\s5
\v 5 ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງຄິດເຖິງກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ຢູ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງມາຈາກທິດຕາເວັນຕົກ ມັນໄດ້ໂດດຂ້າມຫນ້າພື້ນແຜ່ນດິນທັງຫມົດໄປ ແລ່ນຢ່າງໄວຫລາຍຈົນເບິ່ງເຫມືອນວ່າບໍ່ແຕະຕ້ອງພື້ນດີນເລີຍແລະແບ້ໂຕນັ້ນໄດ້ມີເຂົາໃຫຍ່ຢູ່ໃນລະຫວ່າງຕາຂອງມັນເຂົາຫນຶ່ງ.
\v 6 ມັນໄດ້ເຫັນແກະໂຕຜູ້ທີ່ຢືນຢູ່ທີ່ຝັ່ງແມ່ນ້ຳ ແລະແບ້ໄດ້ແລ່ນເຂົ້າໃສ່ແກະຜູ້ໂຕນັ້ນດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ.

\s5
\v 7 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນແບ້ໂຕຜູ້ເຂົ້າມາໃກ້ແກະໂຕຜູ້ ມັນໂກດຮ້າຍແກະໂຕຜູ້ຫລາຍ ແລະມັນໄດ້ຊົນແກະໂຕຜູ້ແລະເຮັດໃຫ້ເຂົາທັງສອງຂອງມັນຫັກໄປ ແກະໂຕຜູ້ກໍບໍ່ມີກຳລັງທີ່ຈະຢືນຕໍ່ຫນ້າມັນໄດ້ ແບ້ໄດ້ໂຍນແກະໂຕຜູ້ລົງທີ່ພື້ນດິນແລະໄດ້ຢຽບມັນ ບໍ່ມີໃຜສາມາດຊ່ວຍແກະໂຕຜູ້ໃຫ້ພົ້ນອຳນາດຂອງມັນໄດ້.
\v 8 ແລ້ວແບ້ໂຕຜູ້ກໍໃຫຍ່ໂຕຂຶ້ນຢ່າງຫລາຍ, ແຕ່ເມື່ອມັນໄດ້ແຂງແກ່ງຂຶ້ນເຂົາໃຫຍ່ຂອງມັນກໍຫັກ, ແລະໃນທີ່ນັ້ນກໍມີເຂົາອີກສີ່ເຂົາປົ່ງຂຶ້ນແທນທີ່ບ່ອນນັ້ນ ຫັນໄປທາງທິດລົມທັງສີ່ຂອງຟ້າທັງຫລາຍ.

\s5
\v 9 ແລະຈາກເຂົາຫນຶ່ງໃນບັນດາເຂົາເຫລົ່ານີ້ມີເຂົານ້ອຍໆ ອີກເຂົາຫນຶ່ງໄດ້ປົ່ງອອກມາທຳອິດກໍເປັນເຂົານ້ອຍໆ ແຕ່ໄດ້ກາຍເປັນເຂົາໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໄປທາງໃຕ້, ໄປທາງຕາເວັນອອກ, ແລະໄປຍັງແຜ່ນດິນອັນສວຍງາມ.
\v 10 ມັນໄດ້ໃຫຍ່ຫລາຍຈົນເຂົ້າສູ້ຮົບໃນສົງຄາມກັບກອງທັບແຫ່ງຟ້າ. ບາງຄົນໃນກອງທັບນັ້ນແລະດາວບາງດວງຖືກໂຍນລົງມາຍັງພື້ນດິນ ແລ້ວມັນໄດ້ຢຽບຢ້ຳເສຍ.

\s5
\v 11 ມັນໄດ້ເຮັດໂຕຂອງມັນເອງໃຫຍ່ຂຶ້ນອີກຈົນເຫມືອນຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ ແລະເຄື່ອງເຜົາບູຊາເນື່ອງນິດກໍຖືກຊິງໄປຈາກເຂົາ, ແລະ ບ່ອນນະມັດສະການຂອງເຂົາກໍຖືກເຮັດໃຫ້ສູນເສຍ.
\v 12 ເນື່ອງຈາກການກະບົດ ກອງທັບຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ເຂົາຂອງແບ້ໂຕຜູ້, ແລະເຄື່ອງເຜົາບູຊາຈະຖືກຢຸດຢັ້ງ ເຂົານັ້ນຈະໂຍນຄວາມຈິງລົງພື້ນດິນ, ແລະເຂົານັ້ນກໍໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນສິ່ງທີ່ມັນເຮັດ.

\s5
\v 13 ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຜູ້ບໍຣິສຸດທ່ານຫນຶ່ງກຳລັງເວົ້າຢູ່ ແລະຜູ້ບໍຣິສຸດອີກທ່ານຫນຶ່ງໄດ້ມາຕອບເຂົາວ່າ, “ສິ່ງນີ້ຈະຢູ່ອີກດົນເທົ່າໃດ ນິມິດນີ້ທີ່ກ່ຽວກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາຄວາມບາບທີ່ນຳໄປສູ່ການພິນາດ, ແລະເລື່ອງການຍົກບ່ອນນະມັດສະການໃຫ້ໄປ, ແລະກອງທັບຂອງຟ້າທີ່ຖືກຢຽບຢ້ຳລົງ?”
\v 14 ເຂົາໄດ້ຕອບຂ້າພະເຈົ້່າວ່າ, “ມັນຈະຢູ່ດົນ 2,300 ເວລາແລງແລະເວລາເຊົ້າ ຫລັງຈາກບ່ອນນະມັດສະການນັ້ນຈະກັບສູ່ສະພາບອັນຄວນ.”

\s5
\v 15 ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ໄດ້ເຫັນນິມິດແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ແລ້ວມີຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ເບິ່ງແລ້ວເຫມືອນມະນຸດທີ່ຢືນຢູ່ຫນ້າຂ້າພະເຈົ້າ.
\v 16 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ກຳລັງເອີ້ນລະຫວ່າງແມ່ນຳ້ອູລາຍ. ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ," ຄັບຣີເອນ, ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ເຂົ້າໃຈນິມິດນັ້ນເຖີດ."
\v 17 ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ມາໃກ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າ. ຢືນຢູ່ແລະເມື່ອເຂົາໄດ້ມາ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍຕົກໃຈຫມູບຫນ້າລົງເທິງພື້ນດິນ. ເຂົາໄດ້ກ່າວກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ,"ມະນຸດເອີຍ, ຈົ່ງເຂົ້າໃຈເຖີດວ່າ, ນິມິດນັ້ນເປັນເລື່ອງຂອງການສີ້ນສຸດ."

\s5
\v 18 ເມື່ອເຂົາໄດ້ເວົ້າຢູ່ກັບຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ສະຫລົບໄປແລະດ້ວຍຫມູບຫນ້າຕິດດິນ. ແລ້ວເຂົາໄດ້ແຕະຕ້ອງຂ້າພະເຈົ້າແລະເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຢືນຂຶ້ນ.
\v 19 ເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ,"ນີ້ແຫລະ, ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ເຖິງສິ່ງຊຶ່ງຈະເກີດຂຶ້ນພາຍຫລັງໃນຊ່ວງເວລາແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍ, ເພາະນິມິດນັ້ນກ່ຽວກັບວາລະກຳນົດແຫ່ງການສີ້ນສຸດ.

\s5
\v 20 ເລື່ອງແກະໂຕຜູ້ທີ່ເຈົ້າເຫັນ, ໂຕທີ່ມີສອງເຂົາ ພວກເຂົາເປັນກະສັດຂອງຄົນມີເດຍແລະຄົນເປີເຊຍ.
\v 21 ແບ້ໂຕຜູ້ຄື ກະສັດຂອງກຣີດ. ແລະເຂົາໃຫຍ່ຢູ່ລະຫວ່າງຕາຂອງເຂົາຄືກະສັດອົງທຳອິດ.

\s5
\v 22 ມີເຂົາອີກ ສີ່ເຂົາປົ່ງຂຶ້ນມາແທນໃນບ່ອນນັ້ນຄື ອານາຈັກສີ່ອານາຈັກ ຈະເກີດຂຶ້ນຈາກຊາດຂອງເຂົາ, ແຕ່ຈະບໍ່ໄດ້ດ້ວຍອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເຂົາ.
\v 23 ບັ້ນປາຍຂອງອານາຈັກເຂົາທັງຫລາຍນັ້ນ, ເມື່ອຜູ້ລະເມີດໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວເຕັມຂະຫນາດແລ້ວ, ຈະມີກະສັດ, ຫນ້າຕາໂຫດຮ້າຍອົງຫນຶ່ງເກີດມາ, ເພິ່ນສະຫລາດຫລາຍ.

\s5
\v 24 ອຳນາດຂອງພະອົງຈະໃຫຍ່ໂຕຫລາຍ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນອຳນາດຂອງພະອົງເອງ. ພະອົງຈະຊົງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມພິນາດຢ່າງຫນ້າປະຫລາດໃຈ; ພະອົງຈະຊົງກະທຳການແລະປະສົບຄວາມສຳເລັດ. ພະອົງຈະຊົງທຳລາຍຊົນຊາດທີ່ມີກຳລັງຫລາຍ, ຄືປະຊາຊົນຂອງບັນດາຜູ້ບໍຣິສຸດ.
\v 25 ດ້ວຍຄວາມສະຫລາດຂອງພະອົງ ຈະເຮັດໃຫ້ການລໍ້ລວງແຜ່ຂະຫຍາຍຂຶ້ນດ້ວຍນຳ້ມືຂອງພະອົງ. ພະອົງຈະຄິດວ່າຕົວພະອົງເອງນັ້ນຍິ່ງໃຫຍ່ ພະອົງຈະຊົງທຳລາຍຄົນຫລວງຫລາຍເກີນກວ່າທີ່ຈະຄາດຄິດໄດ້, ພະອົງຈະຊົງລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຈອມກະສັດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະພະອົງຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍດ້ວຍອຳນາດທີ່ບໍ່ໄດ້ມາຈາກມືມະນຸດ.

\s5
\v 26 ນິມິດເລື່ອງເວລາແລງແລະເວລາເຊົ້າ ຊຶ່ງໄດ້ເຄີຍບອກເລົ່ານັ້ນເປັນຄວາມຈິງ. ແຕ່ຈົ່ງຮັກສານີມິດນັ້ນໄວ້, ເພາະເປັນເລື່ອງຂອງອີກຫລາຍວັນຂ້າງຫນ້າ."

\s5
\v 27 ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ກໍອ່ອນເພຍແລະນອນຫມົດແຮງຢູ່ຫລາຍວັນ. ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນ, ແລະໄປປະຕິບັດຣາຊການຂອງກະສັດ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສະບາຍໃຈເພາະນີມິດນັ້ນ, ແລະບໍ່ມີໃຜໄດ້ເຂົ້າໃຈເລື່ອງລາວເລີຍ.

\s5
\c 9
\cl ບົດທີ 9
\p
\v 1 ດາຣິອັດ ລູກຊາຍກະສັດອາຫາສຸເອຣັດ, ເຊື້ອສາຍຂອງຄົນເມເດຍ. ອາຫາສຸເອຣັດນີ້ແຫລະຜູ້ທີ່ໄດ້ເປັນກະສັດເຫນືອອານາຈັກຂອງບາບີໂລນ.
\v 2 ບັດນີ້ໃນປີທີ່ຫນຶ່ງແຫ່ງຣາຊການຂອງ ດາຣິອັດ' ຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ໄດ້ກຳລັງສຶກສາເບິ່ງໃນຫນັງສືທີ່ບັນທຶກຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ, ຖ້ອຍຄຳທີ່ໄດ້ມາເຖິງ ເຢເຣມີຢາ ຜູ້ທຳນວຍຖ້ອຍຄຳ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າຈະເປັນເວລາ ເຈັດສິບປີຈົນເຖິງເວລາຄວາມຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າຂອງ ກຸງເຢຣູຊາເລັມສິ້ນສຸດແລ້ວ.

\s5
\v 3 ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຫັນຫນ້າໄປຫາພຣະເຈົ້າ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພື່ອສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍການອະທິຖານແລະການວິງວອນ, ດ້ວຍການອົດອາຫານ, ແລະນຸ່ງຫົ່ມຜ້າກະສອບແລະນັ່ງເທິງຂີ້ເທົ່າ.
\v 4 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສາລະພາບຄວາມບາບຂອງພວກເຮົາວ່າ, “ຂ້າແຕ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ໃຫຍ່ຍິ່ງແລະຫນ້າເກງຂາມ ຜູ້ຊົງຮັກສາຄຳສັນຍາແລະຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງຕໍ່ຜູ້ທີ່ຮັກພຣະອົງແລະປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.

\s5
\v 5 ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບແລະໄດ້ເຮັດຜິດ. ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ກໍ່ການອາທຳແລະໄດ້ເຮັດການກະບົດ, ໄດ້ຫັນຫນີຈາກພຣະບັນຍັດແລະກົດຫມາຍຂອງພຣະອົງ.
\v 6 ພວກຂ້ານ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ຟັງບັນດາຜູ້ທຳນວຍຖ້ອຍຄຳຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຜູ້ໄດ້ກ່າວໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງຕໍ່ບັນດາກະສັດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ທັງ ຕໍ່ບັນດາຜູ້ນຳ, ບັນພະບູລຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ແລະຮວມທັງປະຊາຊົນທຸກຄົນຂອງແຜ່ນດິນ.

\s5
\v 7 ຂ້າແດ່, ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຄວາມຊອບທຳເປັນຂອງພຣະອົງ. ສຳລັບພວກຂ້ານ້ອຍໃນວັນນີ້, ມີແຕ່ຄວາມອັບອາຍ, ຂາຍຫນ້າຂອງປະຊາຊົນຢູດາຍ ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ແລະຄົນອິດສະຣາເອນ. ທັງຫມົດນີ້ລວມທັງຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ຢູ່ໃກ້ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໄກອອກໄປ ໃນແຜ່ນດິນທັງຫລາຍຊຶ່ງພຣະອົງຊົງຂັບໄລ່ພວກເຂົາໄປນັ້ນ. ນີ້ເປັນເພາະວ່າການຫັກຫລັງຢ່າງຮ້າຍແຮງທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ກະທຳຕໍ່ພຣະອົງ.
\v 8 ຂ້າແດ່, ພຣະຢາເວ, ສຳລັບພວກຂ້ານ້ອຍຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າຄວນເປັນຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ຂອງກະສັດ, ຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ຂອງບັນດາຜູ້ນຳ, ແລະບັນພະບູລຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ເພາະພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ກະທຳບາບຕໍ່ພຣະອົງ.

\s5
\v 9 ພຣະກາຣຸນາແລະການອະໄພໂທດເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ, ເພາະວ່າພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະອົງ.
\v 10 ພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ໂດຍການປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ທີ່ໄດ້ປະທານຜ່ານບັນດາຜູ້ທຳນວຍ ຖ້ອຍຄຳຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
\v 11 ອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ແລະໄດ້ຫັນໄປ, ໄດ້ປະຕິເສດທີ່ຈະເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງ, ຄຳສາບແຊ່ງແລະຄຳປະຕິຍານຊຶ່ງໄດ້ຈາລຶກໄວ້ໃນກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ, ຈຶ່ງໄດ້ເທລົງເຫນືອພວກຂ້ານ້ອຍ, ເພາະພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະອົງ.

\s5
\v 12 ພຣະອົງໄດ້ຊົງຢືນຍັນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ບອກກ່າວໂທດພວກຂ້ານ້ອຍ ແລະກ່າວໂທດຜູ້ຊຶ່ງປົກຄອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ໂດຍນຳວິບັດຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງມາເຫນືອຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ. ເພາະພາຍໃຕ້ທ້ອງຟ້າທັງຫມົດ ບໍ່ມີສິ່ງໃດເລີຍທີ່ໄດ້ເຮັດແລ້ວທີ່ສາມາດຈະປຽບທຽບກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ເຮັດແກ່ເຢຣູຊາເລັມແລ້ວນັ້ນ.
\v 13 ດັ່ງທີ່ໄດ້ຈາ ລຶກໄວ້ໃນກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ແລ້ວວິບັດທັງສິ້ນກໍໄດ້ຕົກຢູ່ເຫນືອຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍແລ້ວ, ແຕ່ພວກຂ້ານ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນຂໍພຣະກາຣຸນາຈາກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ ດ້ວຍການຫັນຈາກຄວາມຜິດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ຫລືໃສ່ໃຈໃນຄວາມຈິງຂອງພຣະອົງ.
\v 14 ດັ່ງນັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕຽມຄວາມວິບັດໄວ້ພ້ອມ ແລະໄດ້ຊົງນຳມາເຫນືອພວກຂ້ານ້ອຍ, ເພາະພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍຊົງເປັນຜູ້ຊອບທຳໃນພຣະຣາຊກິດທັງສິ້ນຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳ, ແຕ່ພວກຂ້ານ້ອຍກໍຍັງບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງ.

\s5
\v 15 ບັດນີ້, ຂ້າແດ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າ, ຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ ດ້ວຍມືອັນຊົງຣິດ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ພຣະນາມຂອງພຣະອົງເລື່ອງລືມາຈົນທຸກມື້ນີ້. ແຕ່ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບແລະໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດ.
\v 16 ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພາະຕາມການກະທຳອັນຊອບທຳທັງສິ້ນຂອງພຣະອົງ ຂໍໃຫ້ຄວາມໃຈຮ້າຍແລະຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງຫັນກັບຈາກກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ເມືອງຂອງພຣະອົງ ພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ. ເພາະບາບຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ແລະເພາະຄວາມຜິດຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ກຸງເຢຣູຊາເລັມແລະປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຈຶ່ງກາຍເປັນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍໃນຊົນຊາດທັງສິ້ນທີ່ຢູ່ຮອບຂ້າງພວກຂ້ານ້ອຍ.

\s5
\v 17 ບັດນີ້, ຂ້າແຕ່ພຣະເຈົ້າ, ຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ຂໍພຣະອົງຊົງຟັງຄຳອະທິຖານຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ; ແລະຄຳທູນຂໍເພື່ອຄວາມເມດຕາ, ພວກເຂົາ ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະອົງ ຂໍພຣະພັກຂອງພຣະອົງສ່ອງແສງເຫນືອບ່ອນນະມັດສະການຂອງພຣະອົງຊຶ່ງວ່າງເປົ່ານັ້ນ.
\v 18 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂອງຂ້ານ້ອຍຂໍຊົງງ່ຽງຫູ ແລະຂໍຊົງຫລຽວເບິ່ງພວກຂ້ານ້ອຍ, ຖືກເຮັດໃຫ້ຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ; ຂໍຊົງຫລຽວເບິ່ງເມືອງຊຶ່ງມີຊື່ຕາມພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ແລະພວກຂ້ານ້ອຍ. ກຳລັງພາວັນນາອະທິຖານຫາພຣະອົງ ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນພວກຂ້ານ້ອຍກະທຳໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແຕ່ເພາະພຣະກະຣຸນາຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
\v 19 ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍໂຜດຟັງສຽງຂອງພວກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ! ຂ້າແຕ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍຊົງໃຫ້ອະໄພ! ຂໍຊົງໃສ່ໃຈແລະຊົງຈັດການ! ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ຂ້າແຕ່ພຣະເຈົ້າ, ຂອງຂ້ານ້ອຍຂໍຢ່າຊົງຊ້າເລີຍເພາະວ່າເມືອງຂອງພຣະອົງແລະປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງກໍມີຊື່ຕາມພຣະນາມຂອງພຣະອົງ."

\s5
\v 20 ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງເວົ້າຢູ່ນີ້ ກຳລັງອະທິຖານແລະກຳລັງສາລະພາບບາບຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະບາບຂອງປະຊາຊົນ ອິດສະຣາເອນ, ຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະສະເຫນີຄຳອ້ອນວອນຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນນາມຂອງພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
\v 21 ຂະນະເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າກ່າວຄຳອະທິຖານ ຜູ້ຊາຍທີ່ຊື່ຄັບຮີເອນ, ຊຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຫັນໃນນິມິດ, ຄັ້ງທຳອິດນັ້ນໄດ້ບີນລົງມາຫາຂ້າພະເຈົ້າຢ່າງໄວ ໃນເວລາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕອນແລງ.

\s5
\v 22 ເຂົາໄດ້ກ່າວອະທິບາຍໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໃຈ ແລະໄດ້ວ່າ, “ໂອ ດານີເອນ, ເຮົາມາທີ່ນີ້ເພື່ອຊວ່ຍເຈົ້າ ບັດນີ້ ເພື່ອຈະໃຫ້ຄວາມກະຈ່າງແລະຄວາມເຂົ້າໃຈແກ່ເຈົ້າ.
\v 23 ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນອ້ອນວອນຂໍຄວາມເມດຕາ ກໍມີຄຳສັ່ງແລະເຮົາກໍໄດ້ມາແຈ້ງຄຳຕອບແກ່ເຈົ້າທັນທີ, ເພາະເຈົ້າເປັນຜູ້ທີ່ຊົງຮັກ. ຫລາຍເພາະສະນັ້ນຈົງພິຈາລະນາຄຳຕອບແລະເຂົ້າໃຈແລະການອະທິບາຍນັ້ນ.

\s5
\v 24 ເຈັດສິບອາທິດ ຂອງປີຕ່າງໆ ໄດ້ກຳນົດໄວ້ສຳຫລັບປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າແລະເມືອງບໍລິສຸດຂອງເຈົ້າ ເພື່ອຢຸດຕິຄວາມຜິດແລະໃຫ້ບາບຈົບສິ້ນ, ໃຫ້ລົບມົນທິນ ເພື່ອນຳຄວາມຊອບທຳນິລັນດອນເຂົ້າມາ ໃຫ້ນຳນິມິດແລະຄຳຂອງຜູ້ທຳນວຍຖ້ອຍຄຳອອກໄປແລະເພື່ອຈະເຈີມສະຖານສັກສິດ.
\v 25 ຈົ່ງຮັບຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈວ່າ ນັບຕັ້ງແຕ່ການທີ່ພຣະຄຳສັ່ງນັ້ນອອກໄປໃຫ້ປັບປຸງແລະສ້າງກຸງເຢຣູຊາເລັມຂຶ້ນໃຫມ່ ຈົນເຖິງການມາຂອງຜູ້ທີ່ຊົງຖືກເຈີມໄວ້ (ຜູ້ທີ່ຈະເປັນຜູ້ນຳ) ຈະມີເຈັດອາທິດ ແລະຫົກສິບສອງອາທິດ. ກຸງເຢຣູຊາເລັມຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ພ້ອມດ້ວຍຫົນທາງແລະຄູເມືອງ, ແຕ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນຊ່ວງເວລາຍາກລຳບາກ.

\s5
\v 26 ຫລັງຈາກຫົກສິບສອງອາທິດຂອງປີຕ່າງໆ ແລ້ວ ຜູ້ທີ່ຖືກເຈີມຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍລົງແລະຈະບໍ່ມີຫຍັງເຫລືອ ກອງທັບຂອງຜູ້ປົກຄອງຜູ້ທີ່ຈະມານັ້ນຈະທຳລາຍເມືອງແລະສະຖານບໍຣິສຸດ. ຄວາມສິ້ນສຸດຈະມາເຖິງດ້ວຍນ້ຳຖ້ວມ, ແລະຈະມີສົງຄາມຈົນກະທັ້ງໃນຕອນສຸດທ້າຍ. ແລະການຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າໄດ້ຖືກກຳຫນົດໄວ້ແລ້ວ.

\s5
\v 27 ເຂົາຈະຢືນຍັນຄຳສັນຍາກັບຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຢູ່ຫນຶ່ງອາທິດ. ໃນກາງອາທິດເຂົາຢຸດການຖວາຍສັດບູຊາແລະເຄື່ອງບູຊາ ໃນປີກຂອງສິ່ງຫນ້າລັງກຽດຈະມາເຖິງຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ວ່າງເປົ່າຕັ້ງຢູ່ ການສີ້ນສຸດແລະການທຳລາຍໄດ້ຖືກກຳຫນົດໄວ້ໃຫ້ຖືກເທລົງເຫນືອຜູ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມວ່າງເປົ່ານັ້ນ.”

\s5
\c 10
\cl ບົດທີ 10
\p
\v 1 ໃນປີທີ່ສາມແຫ່ງຣາຊການ ເຈົ້າໄຊຣັດກະສັດແຫ່ງເປີເຊຍ, ມີຂ່າວສານໄດ້ເປີດເຜີຍແກ່ດານີເອນ, ຜູ້ຊຶ່ງມີອີກຊື່ຫນຶ່ງວ່າ ເບັນເຕຊັດຊາເຣ. ຂ່າວສານນີ້ກໍເປັນຄວາມຈິງ. ເປັນເລື່ອງກ່ຽວກັບສົງຄາມ. ດານີເອນໄດ້ເຂົ້າໃຈເຖິງຂ່າວສານນີ້ເມື່ອເຂົາໄດ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຈາກນິມິດ.

\s5
\v 2 ໃນສະໄຫມນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ໄວ້ທຸກຢູ່ສາມອາທິດ.
\v 3 ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານຊັ້ນສູງ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກິນຊີ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຊະໂລມຕົວຂ້າພະເຈົ້າເອງດ້ວຍນ້ຳມັນຈົນກະທັ້ງສາມອາທິດເຕັມ.

\s5
\v 4 ເມື່ອມື້ທີ່ຊາວສີ່ຂອງເດືອນທີ່ຫນຶ່ງ ຂະນະທີ່, ຂ້າພະເຈົ້າຢືນຢູ່ທີ່ແຄມແມ່ນ້ຳໃຫຍ່ (ນັ້ນຄືແມ່ນ້ຳ, ຕິກຣິດ),
\v 5 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເງີຍຫນ້າຂຶ້ນແລະໄດ້ເຫັນຊາຍຄົນຫນຶ່ງສວມເສື້ອຜ້າປ່ານ ແລະຂັດສາຍແອວທີ່ເຮັດຈາກຄຳເມືອງອູຟາດ.
\v 6 ຮ່າງກາຍຂອງເຂົາເຫມືອນດັ່ງບຸດສະລາຄຳ, ແລະຫນ້າຂອງເພິ່ນກໍເຫມືອນຟ້າແມບ. ດວງຕາຂອງເພິ່ນກໍເຫມືອນກັບເປວໄຟຂອງຄົບເພີງ, ແລະແຂນຂອງເພິ່ນແລະຕີນຂອງເພິ່ນເປັນເງົາງາມເຫມືອນກັບທອງສຳຣິດຂັດ, ສຽງຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນເຫມືອນສຽງມວນຊົນຂະຫນາດໃຫຍ່.

\s5
\v 7 ຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ໄດ້ເຫັນນິມິດແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ, ບັນດາຄົນທີ່ຢູ່ກັບຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຫັນນິມິດນັ້ນ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພວກເຂົາຢ້ານຈົນຕົວສັ່ນ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ແລ່ນໄປລີ້ຊ້ອນ.
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຖືກຖິ້ມໃຫ້ຢູ່ແຕ່ຄົນດຽວແລະໄດ້ເຫັນນິມິດຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີເຫື່ອແຮງເຫລືອຢູ່; ແລະສີຫນ້າກໍປ່ຽນແປງໄປຈົນບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດຈື່ຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າຫມົດແຮງ.
\v 9 ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຍິນສຽງຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນ ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຖ້ອຍຄຳນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າກໍຫມົດສະຕິລົ້ມລົງພື້ນດິນ, ແລະຫມູບຫນ້າຢູ່ທີ່ນັ້ນ.

\s5
\v 10 ມີມືໄດ້ມາແຕະຂ້າພະເຈົ້າ, ເຮັດໃຫ້ອຸ້ງມືແລະເຂົ່າຂອງຂ້າພະເຈົ້າສັ່ນ.
\v 11 ທູດສະຫວັນໄດ້ກ່າວແກ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ດານີເອນ, ຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຢ່າງຍິ່ງ, ຈົ່ງເຂົ້າໃຈບັນດາຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາກຳລັງເວົ້າກັບເຈົ້າ. ຈົ່ງຢືນຂຶ້ນ, ເພາະວ່າເຮົາຖືກໃຊ້ໃຫ້ມາຫາເຈົ້າ.” ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ກ່າວຂ່າວສານນີ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຢືນສັ່ນສະທ້ານຢູ່,

\s5
\v 12 ແລ້ວເພິ່ນໄດ້ເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າ, “ດານີເອນ. ເອີຍຢ່າຢ້ານເລີຍ ຕັ້ງແຕ່ມື້ທຳອິດທີ່ເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະເຂົ້າໃຈແລະຖ່ອມຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ, ຂອງເຈົ້ານັ້ນ ພຣະເຈົ້າຊົງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຈົ້າ, ແລະເຮົາໄດ້ມາດ້ວຍເລື່ອງຖ້ອຍຄຳຂອງເຈົ້ານັ້ນເອງ.
\v 13 ເຈົ້າຜູ້ຄອງອານາຈັກເປີເຊຍໄດ້ຂັດຂວາງເຮົາ, ແລະເຮົາຖືກກັກຕົວໄວ້ກັບເຫລົ່າກະສັດຂອງ ເປີເຊຍ ເຖິງຊາວເອັດມື້. ແຕ່ມີຄາເອນ, ເຈົ້າຜູ້ຄອງທີ່ມີອຳນາດສູງສຸດຜູ້ຫນຶ່ງ, ໄດ້ມາຊ່ວຍເຮົາ.

\s5
\v 14 ບັດນີ້ ເຮົາໄດ້ມາເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າເຂົ້າໃຈເຖິງສິ່ງຊຶ່ງຈະເກີດຂຶ້ນກັບປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າໃນວັນສິ້ນຍຸກ. ເພາະນິມິດນັ້ນກ່ຽວກັບເວລາພາຍຫນ້າ.”
\v 15 ຂະນະທີ່ເພິ່ນກຳລັງເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າໂດຍໃຊ້ຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກົ້ມຫນ້າລົງດິນແລະກໍບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້.

\s5
\v 16 ມີຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ເບິ່ງເຫມືອນມະນຸດໄດ້ມາແຕະຮີມສົບປາກຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ອ້າປາກແລະໄດ້ເວົ້າກັບເພິ່ນທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງຫນ້າຂ້າພະເຈົ້າວ່າ: “ນາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ໃນຄວາມເຈັບປວດເຫດເພາະນິມິດ; ຂ້າພະເຈົ້າ ກໍຫມົດແຮງ.
\v 17 ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະເວົ້າກັບເຈົ້ານາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງໃດ? ເພາະບັດນີ້ບໍ່ມີກຳລັງເຫລືອຢູ່ໃນຂ້າພະເຈົ້າເລີຍ, ແລະບໍ່ມີລົມຫາຍໃຈເຫລືອໃນຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ.”

\s5
\v 18 ຜູ້ມີຮູບຮ່າງຢ່າງມະນຸດນັ້ນໄດ້ແຕະຕ້ອງຂ້າພະເຈົ້າອີກຄັ້ງຫນຶ່ງແລະໃຫ້ກຳລັງແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ.
\v 19 ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ທ່ານຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຍິ່ງຢ່າຢ້ານເລີຍ, ຂໍໃຫ້ສັນຕິສຸກຈົ່ງມີແກ່ເຈົ້າ! ຈົງເຂັ້ມແຂງ, ບັດນີ້ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງເຖີດ!” ຂະນະທີ່ເພິ່ນກຳລັງເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້ານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າມີກຳລັງຂຶ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າວ່າ,“ຂໍເຈົ້ານາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າເຖີດ, ເພາະທ່ານໄດ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍມີແຮງຂຶ້ນແດ່ແລ້ວ.”

\s5
\v 20 ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເຈົ້າຮູ້ຫລືບໍ່ວ່າເຮົາມາຫາເຈົ້າເຮັດຫຍັງ? ໃນບໍ່ຊ້າເຮົາຈະກັບໄປຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າຜູ້ຄອງ ເປີເຊຍ. ເມື່ອເຮົາໄປແລ້ວ, ເຈົ້າຜູ້ຄອງກຣີດຈະມາ.
\v 21 ແຕ່ເຮົາຈະບອກເຈົ້າຕາມສິ່ງຊຶ່ງບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືແຫ່ງຄວາມຈິງ ບໍ່ມີໃຜທີ່ສະແດງຕົວຂອງເຂົາຮ່ວມແຮງກັບເຮົາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາເລີຍ, ນອກຈາກ ມີຄາເອນ ເຈົ້າຜູ້ຄອງຂອງທ່ານ."

\s5
\c 11
\cl ບົດທີ 11
\p
\v 1 ໃນປີທີ່ຫນຶ່ງແຫ່ງຣາຊການດາຣິອຸດຊາວມີເດຍ, ເຮົາໄດ້ມາເພື່ອສະຫນັບສະຫນຸນແລະປົກປ້ອງມີຄາເອນ.
\v 2 ບັດນີ້ ເຮົາຈະບອກຄວາມຈິງແກ່ເຈົ້າ ຈະມີກະສັດອີກສາມ ພະອົງ. ຂຶ້ນຄອງເປີເຊຍ, ແລະອົງທີສີ່ຈະຮັ່ງມີຍິ່ງກວ່າອົງອື່ນທັງຫມົດ. ເມື່ອພະອົງຊົງມີອຳນາດດ້ວຍຄວາມຮັ່ງມີຂອງພະອົງແລ້ວ, ພະອົງກໍຈະຊົງປຸກປັ່ນໃຫ້ທຸກຄົນຕໍ່ສູ້ກັບຣາຊອານາຈັກກຣີດ.

\s5
\v 3 ແລ້ວຈະມີກະສັດຜູ້ເກັ່ງກ້າຂຶ້ນມາ ພະອົງຈະຊົງປົກຄອງດ້ວຍອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະເຮັດຕາມທີ່ພະອົງຊົງພໍໃຈ.
\v 4 ເມື່ອພະອົງໄດ້ຊົງເກີດຂຶ້ນມາແລ້ວ, ຣາຊອານາຈັກຂອງພະອົງກໍຈະແຕກ ແລະຖືກແບ່ງແຍກອອກໄປຕາມທາງລົມທັງສີ່ແຫ່ງຟ້າ, ແຕ່ຈະບໍ່ຕົກຢູ່ກັບເຊື້ອສາຍຂອງພະອົງ, ແລະຈະບໍ່ມີອຳນາດຢ່າງທີ່ພະອົງຊົງປົກຄອງຢູ່ເພາະວ່າຣາຊອານາຈັກຂອງພະອົງຈະຖືກຖອນອອກ ແລະຕົກໄປເປັນຂອງຜູ້ອື່ນນອກຈາກເຊື້ອສາຍຂອງພະອົງ

\s5
\v 5 ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ຈະຊົງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ, ແຕ່ແມ່ທັບຄົນຫນຶ່ງໃນເຫລົ່າແມ່ທັບຂອງພະອົງຈະເຂັ້ມແຂງກວ່າພະອົງ ແລະຈະຄອບຄອງອານາຈັກຂອງພຣະອົງດ້ວຍອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່.
\v 6 ຕໍ່ມາອີກສອງສາມປີເມື່ອເຖິງເວລາທີ່ເຫມາະສົມ, ກະສັດທັງສອງພະອົງຈະຊົງເປັນພັນທະມິດກັນ ລູກສາວຂອງກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ຈະມາຫາກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອ ເພື່ອຢືນຢັນຂໍ້ສັນຍາ ແຕ່ນາງຈະບໍ່ຮັກສາກຳລັງແຂນຂອງນາງ ແລະອຳນາດຂອງກະສັດຈະບໍ່ຢັ່ງຢືນ ຫລືແຂນຂອງພະອົງ ນາງຈະຖືກປະຖິ້ມ ນາງແລະບັນດາຜູ້ທີ່ນຳນາງມາ ແລະພໍ່ຂອງນາງ ແລະຜູ້ທີ່ສະຫນັບສະຫນູນນາງໃນເວລານັ້ນ

\s5
\v 7 ແຕ່ຄົນຫນຶ່ງຈາກເຊື້ອສາຍຂອງນາງຈະຂຶ້ນມາແທນທີ່ນາງ. ພະອົງຈະຊົງຍົກມາຕໍ່ສູ້ກັບກອງທັບ ແລະເຂົ້າໃນປ້ອມຂອງກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອ. ພະອົງຈະຊົງລົບກັບພວກເຂົາແລະຈະຊະນະພວກເຂົາ.
\v 8 ພະອົງຈະຊົງຂົນໄປຍັງເອຢິບ ຄືບັນດາພະພ້ອມທັງຮູບຫລໍ່ເຫັກຂອງພະທັງຫລາຍ ແລະບັນດາພາຊະນະມີຄ່າທີ່ເຮັດດ້ວຍເງິນແລະທອງຄຳຂອງພວກເຂົາເພາະວ່າໃນບາງປີພະອົງຈະຊົງຢູ່ຫ່າງຈາກກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອ.
\v 9 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະບຸກເຂົ້າມາໃນເຂດກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ ແຕ່ພະອົງກໍຈະຖອຍກັບໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງພະອົງເອງ.

\s5
\v 10 ລູກທັງຫລາຍຂອງພະອົງຕຽມພ້ອມແລະລວບລວມກອງທັບຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ. ຊຶ່ງຈະຍົກມາຕໍ່ເນື່ອງແລະຈະຕີຊະນະຢ່າງໄວວາເຫມືອນນຳ້ໄຫລຖ້ວມທຸກສິ່ງແລະຈະຜ່ານໄປຈົນເຖິງປ້ອມປາການຂອງພະອົງ

\s5
\v 11 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ຈະຊົງໂກດຮ້າຍຫລາຍ ພະອົງຈະຊົງຍົກອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອ ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະຈັດກອງທັບຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ ແຕ່ກອງທັບນັ້ນກໍຈະຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງພະອົງ
\v 12 ກອງທັບຈະຖືກຮວບໄປ, ແລະໃຈຂອງກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ກໍພະຫຍອງຂຶ້ນ, ແລະພະອົງຈະຊົງທຳລາຍຄົນເປັນຫມື່ນໆ, ແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ.

\s5
\v 13 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະຈັດກອງທັບອີກກອງທັບຫນຶ່ງ ໃຫຍ່ໂຕກວ່າຄັ້ງທຳອິດ ຕໍ່ມາອີກຫລາຍປີ, ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະຍົກກອງທັບໃຫຍ່ນັ້ນມາພ້ອມກັບສະບຽງອຸດົມສົມບູນຢ່າງແນ່ນອນ.

\s5
\v 14 ໃນເວລານັ້ນ ຫລາຍກຸ່ມຈະຍົກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້. ລູກຊາຍທັງຫລາຍທີ່ຫົວຮຸນແຮງທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງພະອົງກໍຈະຍົກຕົວຂຶ້ນເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ນິມິດ, ສຳເລັດ ແຕ່ພວກເຂົາຈະຫລົ້ມເຫລວ.

\s5
\v 15 ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະມາເທເນີນດິນເພື່ອລ້ອມໄວ້, ແລະຢຶດເມືອງທີ່ມີປ້ອມແຂງແຮງ ສ່ວນກຳລັງກອງທັບຂອງຖິ່ນໃຕ້ຈະສູ້ບໍ່ໄຫວ ແມ່ນວ່າຈະມີບັນດາທະຫານທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ ຈະບໍ່ມີກຳລັງຢືນຢັດຢູ່ໄດ້.
\v 16 ແຕ່ຜູ້ຍົກມາຕໍ່ສູ້ກັບພະອົງຈະເຮັດຕາມທີ່ພະອົງຊົງພໍໃຈ; ຈຶ່ງບໍ່ມີໃຜຕໍ່ສູ້ພະອົງ. ໄດ້ແລະພະອົງຈະຢັ່ງຢືນຢູ່ໃນແຜ່ນດິນອັນຮຸ່ງເຮືອງ, ແລະການທຳລາຍຈະຢູ່ໃນອຳນາດຂອງພະອົງ.

\s5
\v 17 ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະມຸ່ງຫນ້າມາດ້ວຍກຳລັງຂອງຣາຊອານາຈັກທັງຫມົດຂອງພະອົງ, ແລະພະອົງຈະນຳຂໍ້ຕົກລົງມາສະເຫນີແລະພະອົງຈະຊົງເຮັດກັບກະສັດແຫ່ງແຜ່ນດິນໃຕ້ ແລະພະອົງຈະຊົງຍົກລູກສາວອົງຫນຶ່ງເພື່ອແຕ່ງານເພື່ອໃຫ້ທຳລາຍຣາຊອານາຈັກແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ ແຕ່ແຜນການຈະບໍ່ເປັນຜົນສຳເລັບຫລືເປັນປະໂຫຍດແກ່ພຣະອົງ
\v 18 ພາຍຫລັງຈາກນີ້ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະມຸ່ງສົນໃຈເມືອງຊາຍຝັ່ງທະເລ ແລະຈະຊົງຍືດໄດ້ຫລາຍເມືອງ. ແຕ່ແມ່ທັບຄົນຫນຶ່ງຈະກຳຈັດຄວາມພະຫຍອງຂອງພະອົງ ແລະຈະເອົາຄວາມພະຫຍອງນັ້ນມາສະຫນອງພະອົງ.
\v 19 ແລ້ວພະອົງຈະຊົງຫັນຫນ້າມຸ່ງຕົງໄປຍັງບັນດາປ້ອມປາການແຫ່ງແຜ່ນດິນຂອງພະອົງເອງ, ແຕ່ພະອົງກໍຈະຊົງສະດຸດແລະຊົງລົ້ມລົງ ຈະຫາຕົວພະອົງບໍ່ພົບອີກຕໍ່ໄປ.

\s5
\v 20 ແລ້ວຈະມີຜູ້ຫນຶ່ງຂຶ້ນມາແທນທີ່ພະອົງຜູ້ນີ້ຈະສົ່ງເຈົ້າພະນັກງານເກັບສ່ວຍໃຫ້ໄປທົ່ວເພື່ອຄວາມຮຸ່ງເຮື່ອງຂອງຣາຊອານາຈັກ ແຕ່ບໍ່ຈັກມື້ເຂົາກໍປະສົບຫາຍະນະ ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມໂກດຫລືສົງຄາມ
\v 21 ໃນຕຳແຫນ່ງຂອງເຂົາຈະມີຄົນຫນ້າກຽດຄົນຫນຶ່ງຕັ້ງຕົວຂຶ້ນແທນທີ່ຜູ້ຊຶ່ງປະຊາຊົນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດຂອງອຳນາດຣາຊວົງ ເຂົາຈະຍົກເຂົ້າມາໂດຍບໍ່ບອກກ່າວ ແລ້ວຊິງເອົາຣາຊອານາຈັກນັ້ນດ້ວຍເລ່ກົນ.
\v 22 ກອງທັບທັງຫລາຍຈະຖືກກວດໄປຫມົດເຫມືອນຖືກນ້ຳຖ້ວມຕໍ່ຫນ້າພະອົງ ທັງກອງທັບແລະຜູ້ນຳແຫ່ງຄຳສັນຍາຈະຖືກທຳລາຍດ້ວຍ.

\s5
\v 23 ຕັ້ງແຕ່ເວລາທີ່ເປັນພັນທະມິດກັບພະອົງ, ພະອົງຈະເຮັດການລໍ້ລວງຢູ່ສະເຫມີ; ດ້ວຍຈຳນວນປະຊາຊົນບໍ່ຫລາຍພະອົງຈະຊົງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.
\v 24 ໂດຍບໍ່ມີການເຕືອນພະອົງຈະຊົງຍົກເຂົ້າມາໃນສ່ວນຂອງແຂວງຊຶ່ງອຸດົມທີ່ສຸດ ແລະພະອົງຈະຊົງເຮັດສິ່ີງທີ່ປູ່ທວດຫລືເຊື້ອສາຍຂອງພະອົງບໍ່ເຮັດ ພະອົງຈະຊົງເອົາຊັບທີ່ປຸ້ນມາ ຂອງທີ່ຮິບມາໄດ້ ແລະເຂົ້າຂອງຕ່າງໆ ມາແຈກຢາຍກັນໃນພວກທີ່ຕິດຕາມພະອົງ, ພະອົງຈະຊົງອອກອຸບາຍຕໍ່ສູ້ກັບທີ່ກຳລັງເຂັ້ມແຂງ ແຕ່ກໍຊົ່ວເວລາຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນ.

\s5
\v 25 ແລະພະອົງຈະປຸກປັ່ນກຳລັງຂອງພະອົງ ແລະຄວາມກ້າຫານຍົກໄປສູ້ກັບກະສັດ ແຫ່ງຖິ່ໃຕ້ດ້ວຍກອງທັບຍິ່ງໃຫຍ່. ແລະກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ຈະເຮັດສົງຄາມ ດ້ວຍກອງທັບເຂັ້ມແຂງຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ, ແຕ່ພະອົງກໍສູ້ບໍ່ໄດ້ເພາະມີການປອງຮ້າຍພະອົງ.
\v 26 ເຖິງແມ່ນຜູ້ຮັບປະທານອາຫານຊັ້ນສູງຂອງພະອົງ. ກໍຈະຫັກຫລັງພະອົງ, ແລະກອງທັບພະອົງກໍຈະຖືກກວາດໄປ ທີ່ຖືກຂ້າຟັນລົ້ມຕາຍຈະມີຫລາຍ.
\v 27 ສ່ວນກະສັດ, ສອງອົງນັ້ນຈິດໃຈຕ່າງຄິດປອງຮ້າຍ ຈະນັ່ງຮ່ວມໂຕະແລະເວົ້າຕົວະກັນ, ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ຜົນເພາະວາລະສຸດທ້າຍກໍຈະມາຕາມເວລາກຳນົດ.

\s5
\v 28 ແລ້ວກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອກໍຈະກັບເຂົ້າບ້ານເຂົ້າເມືອງພ້ອມກັບຊັບສົມບັດຫລວງຫລາຍ, ແຕ່ຈິດໃຈກໍມູ້ງຮ້າຍຕໍ່ພັນທະສັນຍາບໍລິສຸດ. ພະອົງຈະລົງມືເຮັດຕາມໃຈຊອບແລະກັບເມືອງຂອງພະອົງ.

\s5
\v 29 ພໍເຖິງເວລາກຳນົດພະອົງຈະສະເດັດກັບມາທີ່ຖິ່ນໃຕ້ ແຕ່ຄັ້ງນີ້ເຫດການຈະບໍ່ເປັນໄປຢ່ສຄັ້ງກ່ອນ.
\v 30 ເພາະວ່າກອງທັບເຮືອຂອງເມືອງກີທິມມາປະທະກັບພະອົງ, ພະອົງຈະຢ້ານກວາແລະກັບໄປແລະຈະກິ້ວໂກດຕໍ່ພັນທະສັນຍາບໍລິສຸດ, ແລະລົງມືປະຕິບັດງານ ພະອົງຈະຊົງຫັນຫັບມາສົນໃຈບັນດາຜູ້ປະຖິ້ມພັນທະສັນຍາບໍລິສຸດ.

\s5
\v 31 ກອງທັບຂອງພະອົງຈະຍົກມາເຮັດໃຫ້ສະຖານນະມັດສະການຄືປ້ອມປະການເປັນມົນທິນ. ພວກເຂົາຈະໃຫ້ເລີກເຄື່ອງເຜົາບູຊາເນື່ອງນິດນັ້ນເສຍ, ແລະພວກເຂົາຈະຕັ້ງສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດການຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າຂຶ້ນ.
\v 32 ສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໃຊ້ເລ້ຫລ່ຽມຫລອກລວງຜູ້ລະເມີດພັນທະສັນຍາ. ແຕ່ບັນດາປະຊາຊົນທີ່ຊື່ສັດຕໍ່ພຣະເຈົ້າຂອງຕົນຈະຢືນຢັດຕໍ່ສູ້.

\s5
\v 33 ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ສະຫລາດຈະເຮັດໃຫ້ຄົນຈຳນວນຫລາຍເຂົ້າໃຈ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະລົ້ມລົງດ້ວຍດາບຫລືດ້ວຍແປວໄຟ ດ້ວຍການເປັນຊະເລີຍຫລືດ້ວຍຖືກປຸ້ນຊົ່ວໄລຍະເວລາຫນຶ່ງກໍຕາມ.
\v 34 ເມື່ອພວກເຂົາລົ້ມລົງນັ້ນ, ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫລືອເລັກນ້ອຍ ແລະຈະມີຄົນຈຳນວນຫລາຍເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງບໍ່ຈິງໃຈ.
\v 35 ຄົນສະຫລາດບາງຄົນຈະລົ້ມລົງແລະເພື່ອພວກເຂົາຈະຖືກຊຳລະລ້າງໃຫ້ບໍລິສຸດກວ່າຈະເຖິງວາລະສຸດທ້າຍ. ເພາະວາລະກໍຈະມາຕາມເວລາກຳນົດ.

\s5
\v 36 ກະສັດຈະກະທຳຕາມຄວາມປາຖະຫນາ ຂອງລາວຂອງຕົນເອງ. ພະອົງຈະຊົງຍົກຕົນຂຶ້ນແລະພອງຕົວຂຶ້ນເຫນືອເທບພະເຈົ້າທຸກອົງ. ແລະຈະເວົ້າສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ, ພະອົງຈະຊົງຈະເລີນຂຶ້ນຈົນກວ່າຄວາມໂກດຮ້າຍຈະຄົບຖ້ວນ. ເພາະສິ່ໃດທີ່ຊົງກຳນົດໄວ້ຈະຕ້ອງສຳເລັດ.
\v 37 ພະອົງຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງບັນດາພະແຫ່ງບັນພະບູລຸດຂອງພະອົງ, ຫລືພະທີ່ພວກຜູ້ຍິງຮັກແລະນັບຖືນັ້ນ ພະອົງຈະບໍ່ເຊື່ອພະເຈົ້າອື່ນໃດເລີຍ. ເພາະພະອົງຈະຖືວ່າໂຕເອງໃຫຍ່ກວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ.

\s5
\v 38 ພະອົງຈະຊົງຍົກຍ້ອງພະເຈົ້າຂອງບັນດາປ້ອມປາການແທນສິ່ງເຫລົ່ານີ້. ພະເຈົ້າອີກອົງຫນຶ່ງທີ່ບັນພະບູລຸດຂອງພະອົງບໍ່ຮູ້ຈັກ ພະອົງຈະໃຫ້ກຽດດ້ວຍທອງຄຳແລະເງິນ, ດ້ວຍເພັດນິນຈິນດາແລະຂອງຖວາຍອັນມີຄ່າ.
\v 39 ພະອົງຈະສູ້ລົບກັບປ້ອມປະການທີ່ແຂງແຮງທີ່ສຸດ ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພະຕ່າງດ້າວ ໃຜໆທີ່ນັບຖືພະອົງ, ພະອົງກໍຊົງມອບກຽດໃຫ້ຢ່າງຫລາຍ. ພະອົງຈະຊົງແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ພວກເຂົາຄອບຄອງຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍ, ແລະພະອົງຈະຊົງແບ່ງທີ່ດິນໃຫ້ເປັນສິ່ງຕອບແທນ.

\s5
\v 40 ພໍເຖິງວາລະສຸດທ້າຍກະສັດແຫ່ງຖິ່ນໃຕ້ຈະມາໂຈມຕີ. ກະສັດແຫ່ງຖິ່ນເຫນືອຈະພູ່ງເຂົ້າໃສ່ພະອົງຢ່າງລົມບ້າຫມູ ພ້ອມດ້ວຍລົດມ້າເສິກ, ແລະເຮືອລົບເປັນຈຳນວນຫລາຍ. ພະອົງຈະບຸກເຂົ້າປະເທດຕ່າງໆແລ້ວຍົກກອງທັບຜ່ານເຫມືອນນຳ້ຖ້ວມ.
\v 41 ພະອົງຈະເຂົ້າມາໃນແຜ່ນດິນອັນຮຸ່ງເຮືອງ, ແລະປະຊາຊົນຈະຕາຍເປັນຫມື່ນໆ. ແຕ່ເອໂດມ, ໂມອາບ, ແລະສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຄົນອຳໂມນ ຈະພົ້ນຈາກມືຂອງເຂົາ.

\s5
\v 42 ເຂົາຈະຂະຫຍາຍອຳນາດຄອບຄອງປະເທດຕ່າງໆ ແຜ່ນດິນເອຢິບກໍຈະບໍ່ມີໃຜຊ່ວຍໄດ້.
\v 43 ພະອົງຈະຄອບຄອງຊັບສົມບັດທີ່ເປັນຄຳແລະເງິນ, ແລະສິ່ງມີຄ່າທັງຫລາຍຂອງເອຢິບ, ຄົນລີເບຍ, ແລະຄົນເອທີໂອເປຍກໍຈະຕາມພະອົງດ້ວຍ.

\s5
\v 44 ແຕ່ຂ່າວຈາກທິດຕາເວັນອອກແລະທິດເຫນືອຈະເຮັດໃຫ້ພະອົງຕົກໃຈ, ແລະພະອົງຈະຊົງຍົກອອກໄປດ້ວຍຄວາມຄຽດແຄ້ນຢ່າງຍິ່ງ ຫວັງຈະທຳລາຍແລະລ້າງຜານຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຢ່າງສີ້ນຊາກ.
\v 45 ພະອົງຈະຊົງກາງເຕັນຫລວງລະຫວ່າງທະເລແລະພູເຂົາບໍລິສຸດຣຸ້ງໂຣດແລ້ວກໍຈະຕາຍໄປໂດຍບໍ່ມີໃຜຊ່ວຍພະອົງເລີຍ.

\s5
\c 12
\cl ບົດທີ 12
\p
\v 1 ໃນຄັ້ງນັ້ນ ມີຄາເອນ ເຈົ້າຜູ້ຄອບຄອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ຜູ້ຄຸ້ມກັນປະຊາຊົນຂອງທ່ານຈະລຸກຂຶ້ນ ຈະເກີດຄວາມຍາກລຳບາກຢ່າງທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນຕັ້ງແຕ່ຄັ້ງເລີ່ມຕົ້ນຂອງປະຊາຊາດຕ່າງໆ ຈົນເຖິງສະໄຫມນັ້ນ ໃນຄັ້ງນັ້ນປະຊາຊົນ, ຂອງທ່ານທຸກຄົນຜູ້ຊຶ່ງມີຊື່ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຈະລອດຊີວິດ.
\v 2 ຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍໃນພວກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວໃນຜົງຝຸ່ນແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຕື່ນຂຶ້ນ, ບາງຄົນກໍຈະເຂົ້າສູ່ຊີວິດນິລັນ ແລະບາງຄົນກໍເຂົ້າສູ່ຄວາມອັບອາຍແລະການດູຫມິ່ນຊົ່ວນິລັນ.

\s5
\v 3 ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ສະຫລາດຈະສ່ອງສະຫວ່າງສະໄຫວໃນທ້ອງຟ້າເບື້ອງເທິງແລະບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ນຳຄົນຫລວງຫລາຍມາສູ່ຄວາມຊອບທຳ ຈະເຫມືອນກັບດວງດາວທັງຫລາຍຕະຫລອດໄປແລະເປັນນິດນິລັນ.
\v 4 ແຕ່ຕົວເຈົ້າ, ດານີເອນເອີຍ, ຈົ່ງປິດຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ໄວ້ເປັນຄວາມຫລັບ ແລະປິດຫນັງສືນັ້ນເສຍຈົນເຖິງວາລະສຸດທ້າຍ ຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຈະແລ່ນໄປແລ່ນມາແລະ ຄວາມຮູ້ຈະທະວີຂຶ້ນ.”

\s5
\v 5 ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າ, ດານີເອນ, ກໍໄດ້ເບິ່ງເຫັນ ແລະມີອີກສອງຄົນຢືນຢູ່ ຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຢືນຢູ່ທີ່ຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂ້າງນີ້ ອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຢືນຢູ່ທີ່ຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂ້າງນັ້ນ.
\v 6 ຄົນຫນຶ່ງໃນພວກເຂົາກໍໄດ້ເວົ້າກັບຜູ້ຊາຍທີ່ສວມເສື້ອຜ້າປ່ານ ຜູ້ຊຶ່ງຢືນຢູ່ເຫນືອນ້ຳຂຶ້ນໄປນັ້ນວ່າ, "ຍັງອີກດົນປານໃດກວ່າເຫດການຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ປະຫລາດໃຈເຫລົ່ານີ້ຈະສິ້ນສຸດລົງ?“

\s5
\v 7 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ສວມເສື້ອຜ້າປ່ານ ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ຢືນຢູ່ເຫນືອແມ່ນ້ຳນັ້ນ ເຂົາໄດ້ຍົກມືຂວາແລະມືຊ້າຍຂອງເຂົາສູ່ທ້ອງຟ້າ ແລະໄດ້ປະຕິຍານໂດຍໄດ້ອ້າງພຣະຜູ້ຊົງມີຊີວິດຢູ່ເປັນນິດວ່າຍັງອີກວາລະຫນຶ່ງ ຫລາຍວາລະ ແລະເຄິ່ງວາລະ ເມື່ອອຳນາດຂອງປະຊາຊົນບໍລິສຸດໄດ້ຖືກທຳລາຍໃນທີ່ສຸດ ສິ່ງທັງຫມົດນີ້ກໍຈະຈົບສິ້ນໄປດ້ວຍ.

\s5
\v 8 ຂ້າພະເຈົ້າ, ໄດ້ຍິນແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈ. ດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຖາມວ່າ, “ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ຈະເປັນຜົນຂອງສິ່ງເຫລົ່ານີ້?”
\v 9 ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ດານີເອນເອີຍ, ໄປຕາມທາງຂອງເຈົ້າເຖາະ, ເພາະວ່າຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານັ້ນກໍຖືກປິດໄວ້ແລ້ວແລະຖືກປະທັບຕາໄວ້ຈົນເຖິງວາລະສຸດທ້າຍ.

\s5
\v 10 ຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຈະຖືກຊຳລະໃຫ້ບໍລິສຸດສະອາດແລະເຮັດໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແຕ່ຄົນຊົ່ວຈະຍັງເຮັດການຊົ່ວຢູ່ ບໍ່ມີຄົນຊົ່ວຈັກຄົນຫນຶ່ງຈະເຂົ້າໃຈ ແຕ່ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ສະຫລາດຈະເຂົ້າໃຈ.
\v 11 ຕັ້ງແຕ່ເວລາທີ່ເຄື່ອງເຜົາບູຊາຕາມປົກກະຕິນັ້ນໄດ້ຖືກຍົກເລິກໄປ ແລະສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດທີ່ເປັນສາເຫດເຮັດໃຫ້ເກີດການວ່າງເປົ່າຢ່າງສິ້ນເຊີງນັ້ນຈະຖືກຕັ້ງຂຶ້ນ ຈະເປັນເວລາ1,290 ມື້.

\s5
\v 12 ຄວາມສຸກຈະມີແກ່ຜູ້ລໍຖ້າຢູ່ໄດ້ຈົນເຖິງມື້ສິ້ນສຸດຂອງ1,335 ມື້.
\v 13 ເຈົ້າຕ້ອງດຳເນີນໄປຕາມທາງຂອງເຈົ້າຈົນເຖິງທີ່ສີ້ນສຸດ ແລະເຈົ້າຈະໄດ້ພັກສະງົບ ເຈົ້າຈະຢືນຂຶ້ນໃນສະຖານທີ່ໄດ້ຖືກກຳຫນົດໃຫ້ເຈົ້າ ເມື່ອສິ້ນສຸດວັນທັງຫລາຍນັ້ນ.”