See in Reader
181 lines
38 KiB
Plaintext
181 lines
38 KiB
Plaintext
\id RUT
|
|
\ide UTF-8
|
|
\h ນາງຣຸດ
|
|
\toc1 ນາງຣຸດ
|
|
\toc2 ນາງຣຸດ
|
|
\toc3 rut
|
|
\mt ນາງຣຸດ
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 1
|
|
\cl ບົດທີ 1
|
|
\p
|
|
\v 1 ໃນສະໄຫມເມື່ອຜູ້ພິພາກສາຢູ່ນັ້ນມີການຂາດແຄນອາຫານເກີດຂຶ້ນໃນແຜ່ນດິນ, ແລະມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຈາກເມືອງເບັດເລເຮັມ, ໃນເຂດຢູດາຍ ໄດ້ເດີນທາງໄປທີ່ແຜ່ນດິນໂມອາບພ້ອມກັບເມຍ ແລະ ລູກຊາຍສອງຄົນຂອງເຂົາ.
|
|
\v 2 ຊາຍຄົນນີ້ຊື່ວ່າເອລີເມເລັກ, ແລະ ເມຍຂອງເຂົາຊື່ວ່ານາງນາໂອມີ. ແລະ ລູກຊາຍທັງສອງຂອງເຂົາຊື່ວ່າ ມາໂລນ ແລະ ກີລີໂອນ, ພວກເຂົາເປັນຄົນເອລີເມເລັກ, ເມືອງເບັດເລເຮັມ, ໃນເຂດຢູດາຍ. ພວກເຂົາມາເຖິງແຜ່ນດິນໂມອາບ ແລະ ໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ແລ້ວເອລີເມເລັກ, ຜູ້ເປັນຜົວຂອງນາງນາໂອມີກໍໄດ້ເສຍຊີວິດ, ແລະ ນາງຖືກຖິ້ມໃຫ້ຢູ່ກັບລູກຊາຍທັງສອງຄົນ.
|
|
\v 4 ບຸດເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຍິງໂມອາບເປັນເມຍ; ຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າ ນາງໂອປາ, ແລະ ອີກຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່ານາງຣຸດ. ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາປະມານສິບປີ.
|
|
\v 5 ແລ້ວທັງມາໂລນ ແລະກີລີໂອນກໍເສຍຊີວິດ, ນາງນາໂອມີຈຶ່ງຢູ່ໂດຍບໍ່ມີຜົວ ແລະລູກທັງສອງຄົນຂອງນາງ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 6 ແລ້ວນາງນາໂອມີຈຶ່ງຕັດສິນໃຈອອກຈາກໂມອາບ ພ້ອມກັບລູກໄພ້ທັງສອງຂອງນາງ ແລະກັບໄປຍັງຢູດາຍ ເພາະນາງໄດ້ຍິນ ຂະນະຢູ່ໃນແຂວງຂອງໂມອາບ ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອປະຊາກອນຂອງພຣະອົງໃນຍາມຕ້ອງການ ແລະ ປຣະທານອາຫານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
|
|
\v 7 ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງອອກຈາກສະຖານທີ່ ຊຶ່ງນາງເຄີຍໄດ້ອາໄສຢູ່ພ້ອມກັບລູກໄພ້ທັງສອງຄົນຂອງນາງ, ແລະພວກນາງຈຶ່ງຍ່າງລົງໄປຕາມຫົນທາງ ເພື່ອກັບໄປຍັງແຜ່ນດິນຢູດາຍ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 8 ນາງນາໂອມີໄດ້ເວົ້າກັບລູກໄພ້ທັງສອງຄົນວ່າ, "ໄປ, ກັບໄປ, ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຈົ່ງກັບໄປຍັງບ້ານແມ່ຂອງພວກເຈົ້າເຖີດ. ຂໍພຣະຢາເວສຳແດງຄວາມກະຣຸນາຕໍ່ພວກເຈົ້າ, ເຫມືອນຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ສຳແດງຄວາມກະຣຸນາຕໍ່ຜູ້ທີ່ຕາຍໄປແລະ ຕໍ່ຂ້ອຍດ້ວຍ.
|
|
\v 9 ຂໍໃຫ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປຣະທານການພັກສະຫງົບ, ໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າໃນບ້ານຂອງຄອບຄົວໃຫມ່ຂອງພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນເຖີດ. "ແລ້ວນາງນາໂອມີຈຶ່ງຈູບລາລູກໄພ້ທັງສອງ, ແລະ ພວກນາງກໍເປັ່ງສຽງຮ້ອງໄຫ້.
|
|
\v 10 ພວກນາງເວົ້າກັບນາງນາໂອມີວ່າ, "ຢ່າເລີຍ! ພວກເຮົາຈະກັບໄປພ້ອມກັບທ່ານໄປຍັງຊົນຊາດຂອງທ່ານ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 11 ແຕ່ນາງນາໂອມີເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງກັບໄປເຖີດ, ລູກສາວຂອງເຮົາເອີຍ! ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຈະໄປກັບຂ້ອຍ? ຂ້ອຍຈະຍັງມີລູກຊາຍໃນຄັນເພື່ອຈະມາເປັນຜົວຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ອີກຢ່າງນັ້ນບໍ?
|
|
\v 12 ຈົ່ງກັບໄປເຖີດ, ລູກເອີຍ, ໄປຕາມທາງຂອງພວກເຈົ້າຖ້ອນ, ເພາະຂ້ອຍເອງກໍແກ່ເກີນກວ່າທີ່ຈະມີຜົວໄດ້ອີກແລ້ວ. ຖ້າຫາກຂ້ອຍບອກວ່າ, 'ຂ້ອຍຫວັງວ່າ ຂ້ອຍຈະໄດ້ຜົວຄົນຫນຶ່ງໃນຄືນນີ້,' ແລະ ໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍທັງຫລາຍ,
|
|
\v 13 ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະລໍຖ້າຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະເຕີບໂຕຢ່າງນັ້ນບໍ? ພວກເຈົ້າຈະລໍຖ້າ ແລະບໍ່ແຕ່ງງານກັບຊາຍຄົນໃຫມ່ເວລານີ້ບໍ? ຢ່າເລີຍ, ລູກສາວເອີຍ! ມັນຈະເປັນຄວາມໂສກເສົ້າຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງສຳລັບຂ້ອຍ, ຫລາຍກວ່າເປັນຄວາມໂສກເສົ້າໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ເພາະພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຫັນມາຕໍ່ສູ້ຂ້ອຍແລ້ວ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 14 ແລ້ວບັນດາລູກໄພ້ຂອງນາງກໍເປັ່ງສຽງຂຶ້ນ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ. ໂອປາໄດ້ຈູບລາແມ່ຍ່າຂອງນາງ, ແຕ່ນາງຣຸດຍັງຄົງກອດນາງເອົາໄວ້ແໜ້ນ.
|
|
\v 15 ນາງນາໂອມີເວົ້າວ່າ, "ຟັງເດີ, ເອື້ອຍໄພ້ຂອງເຈົ້າໄດ້ກັບໄປຫາຊົນຊາດ ແລະພຣະທັງຫລາຍຂອງເຂົາແລ້ວ. ເຈົ້າຈົ່ງກັບໄປພ້ອມກັນກັບເອື້ອຍໄພ້ຂອງເຈົ້າເຖີດ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 16 ແຕ່ນາງຣຸດເວົ້າວ່າ, "ຂໍຢ່າພາກຂ້ານ້ອຍໄປຈາກແມ່ເລີຍ, ເພາະບໍ່ວ່າແມ່ຈະໄປທີ່ໃດ, ຂ້ານ້ອຍຈະໄປນຳ; ແມ່ຢູ່ທີ່ໃດ, ຂ້ານ້ອຍກໍຈະຢູ່ນຳ; ປະຊາຊົນຂອງແມ່ກໍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງແມ່ ກໍຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.
|
|
\v 17 ແມ່ຕາຍຢູ່ທີ່ໃດ, ຂ້ານ້ອຍກໍຈະຕາຍ ແລະ ຈະຝັງເອົາໄວ້ທີ່ນັ້ນ. ຂໍພຣະຢາເວ ລົງໂທດຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຂໍໃຫ້ມີພຽງຄວາມຕາຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະແຍກພວກເຮົາອອກຈາກກັນໄດ້."
|
|
\v 18 ເມື່ອນາງນາໂອມີ ໄດ້ເຫັນວ່ານາງຣຸດມີຄວາມຕັ້ງໃຈຈິງທີ່ຈະໄປພ້ອມກັບນາງ, ນາງຈຶ່ງໄດ້ຢຸດໂຕ້ແຍ່ງກັບຣຸດ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 19 ດັ່ງນັ້ນທັງສອງຄົນຈຶ່ງເດີນທາງມາຈົນເຖິງເມືອງເບັດເລເຮັມ. ເມື່ອພວກເຂົາມາເຖິງທີ່ເມືອງເບັດເລເຮັມ, ຜູ້ຄົນທັງເມືອງຕ່າງກໍມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນໃນການກັບມາຂອງພວກເຂົາ. ພວກຜູ້ຍິງເວົ້າວ່າ, "ນີ້ຄືນາງນາໂອມີແມ່ນບໍ່?"
|
|
\v 20 ແຕ່ນາງນາໂອມີເວົ້າກັບພວກນາງວ່າ, "ຢ່າຮ້ອງຂ້ານ້ອຍວ່ານາໂອມີເລີຍ. ຈົ່ງຮ້ອງຂ້ານ້ອຍວ່າມາຣາເຖີດ, ເພາະອົງຜູ້ຊົງສະຖິດໄດ້ກະທຳຕໍ່ຂ້ອຍຢ່າງຂົມຂື່ນໃຈຫລາຍ.
|
|
\v 21 ຂ້ານ້ອຍອອກໄປຢ່າງບໍຣິບູນ, ແຕ່ພຣະຢາເວໄດ້ນຳຂ້ານ້ອຍກັບມາບ້ານອີກຄັ້ງດ້ວຍຄວາມວ່າງເປົ່າ. ດັ່ງນັ້ນ ແລ້ວເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຮ້ອງຂ້ານ້ອຍວ່ານາໂອມີ, ເບິ່ງແມ ພຣະຢາເວໄດ້ລົງໂທດຂ້ານ້ອຍ, ອົງຜູ້ຊົງສະຖິດໄດ້ກະທຳໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຈັບປວດຫລາຍ?"
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 22 ດັ່ງນັ້ນນາງນາໂອມີ ແລະ ນາງຣຸດຊາວໂມອາບ, ຜູ້ເປັນລູກໄພ້ຂອງນາງ, ໄດ້ກັບມາຈາກປະເທດໂມອາບ. ພວກນາງໄດ້ມາເຖິງເມືອງເບັດເລເຮັມ ໃນຊ່ວງເລີ່ມຕົ້ນຣະດູການເກັບກ່ຽວເຂົ້າບາເລ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 2
|
|
\cl ບົດທີ 2
|
|
\p
|
|
\v 1 ບັດນີ້ຜົວຂອງນາງນາໂອມີ, ຄືເອລີເມເຫລັກ, ມີຍາດຄົນຫນຶ່ງ, ຊື່ໂບອາດ, ຊິ່ງເປັນຜູ້ຄົນຮັ່ງມີ, ແລະ ເປັນຄົນມີອິດທິພົນ.
|
|
\v 2 ນາງຣຸດ, ຊາວໂມອາບໄດ້ເວົ້າກັບນາງນາໂອມີວ່າ, "ບັດນີ້ ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປ ແລະ ເກັບຮວງເຂົ້າທີ່ຫລົ່ນລົງເຫລືອໄວ້ໃນທົ່ງນາ. ຂ້ານ້ອຍຈະຕິດຕາມຜູ້ໃດກໍໄດ້ທີ່ຂ້ານ້ອຍເຫັນຄວາມມີນ້ຳໃຈໃນດວງຕາຂອງເຂົາ." ດັ່ງນັ້ນນາງນາໂອມີໄດ້ເວົ້າກັບນາງວ່າ, "ຈົ່ງໄປເຖີດ, ລູກສາວຂອງເຮົາ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ນາງຣຸດໄດ້ໄປ ແລະ ເກັບເຂົ້າທີ່ຕົກໃນທົ່ງນາພາຍຫລັງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເກັບກ່ຽວ. ນາງບັງເອີນໄດ້ເຂົ້າມາໃນທົ່ງນາຂອງໂບອາດ, ຜູ້ຊຶ່ງເປັນຍາດກັບເອລີເມເລັກ.
|
|
\v 4 ເບິ່ງແມ, ໂບອາດໄດ້ມາຈາກເບັດເລເຮັມ ແລະ ເວົ້າກັບຜູ້ເກັບກ່ຽວເຂົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ກັບພວກທ່ານເຖີດ." ພວກເຂົາຕອບໂບອາດວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວອວຍພອນທ່ານ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 5 ແລ້ວໂບອາດໄດ້ເວົ້າກັບຄົນຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາທີ່ຄວບຄຸມດູແລຄົນເກັບກ່ຽວເຂົ້ານັ້ນວ່າ, "ຍິງສາວນີ້ເປັນຄົນຂອງຜູ້ຊາຍຄົນໃດນໍ?"
|
|
\v 6 ຄົນຄວບຄຸມດູແລຄົນກ່ຽວເຂົ້າໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າວ່າ "ນາງເປັນຍິງສາວຊາວໂມອາບຜູ້ຊຶ່ງກັບມາພ້ອມກັບນາງນາໂອມີຈາກແຜ່ນດິນໂມອາບ.
|
|
\v 7 ນາງໄດ້ເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, "ກະຣຸນາອະນຸຍາດໃຫ້ຂ້ອຍເກັບສິ່ງທີ່ຕົກໃນທົ່ງນາ ຫລັງຈາກທີ່ພວກຄົນງານໄດ້ເກັບກ່ຽວເຂົ້າ.' ດັ່ງນັ້ນນາງໄດ້ມາທີ່ນີ້ ແລະ ສືບຕໍ່ຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນເຖິງດຽວນີ້, ຍົກເວັ້ນພຽງແຕ່ຕອນທີ່ນາງພັກພຽງເລັກນ້ອຍໃນບ້ານ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 8 ແລ້ວໂບອາດຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບນາງຣຸດວ່າ, "ເຈົ້າກຳລັງຟັງເຮົາເວົ້າຢູ່ບໍ່, ລູກສາວຂອງເຮົາ? ຢ່າໄປເກັບເຂົ້າ ທີ່ຕົກທົ່ງນາອື່ນ; ຢ່າໄປຈາກທົ່ງນາຂອງເຮົາ. ແຕ່ຈົ່ງຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະ ເຮັດວຽກກັບພວກສາວຄົນງານຂອງເຮົາ.
|
|
\v 9 ໃຫ້ຈັບຕາເບິ່ງທົ່ງນາທີ່ພວກຜູ້ຊາຍກຳລັງເກັບກ່ຽວຢູ່ນັ້ນ ແລະ ຈົ່ງຕິດຕາມພວກຜູ້ຍິງຄົນອື່ນໆໄປ. ຂ້ອຍໄດ້ສັ່ງພວກຜູ້ຊາຍ ບໍ່ໃຫ້ແຕະຕ້ອງຕົວເຈົ້າ, ເມື່ອໃດກໍຕາມເມື່ອເຈົ້າກະຫາຍນ້ຳ, ໃຫ້ເຈົ້າໄປທີ່ຫມໍ້ນ້ຳ ແລະ ດື່ມນ້ຳທີ່ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ຕັກໄວ້ໃຫ້ນັ້ນ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 10 ແລ້ວນາງກໍກົ້ມລົງຕໍ່ຫນ້າໂບອາດ, ເອົາຫົວກົ້ມລົງທີ່ພື້ນດິນ. ນາງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ເປັນຫຍັງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມເມດຕາຈາກທ່ານເຊັ່ນນີ້, ຊຶ່ງທ່ານດີຕໍ່ຂ້ານ້ອຍທີ່ເປັນຄົນຕ່າງດ້າວ?"
|
|
\v 11 ໂບອາດໄດ້ຕອບ ແລະ ເວົ້າແກ່ນາງວ່າ, "ຂ້ອຍໄດ້ຮັບຮູ້ ໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດທັງຫມົດຫລັງຈາກທີ່ຜົວຂອງເຈົ້າຕາຍ. ເຈົ້າໄດ້ຈາກພໍ່ແມ່ຂອງເຈົ້າ, ແລະ ແຜ່ນດິນເກີດຂອງເຈົ້າເພື່ອຕິດຕາມແມ່ຂອງຜົວ ແລະມາຢູ່ກັບປະຊາຊົນທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ.
|
|
\v 12 ຂໍພຣະຢາເວປຣະທານລາງວັນສຳລັບການກະທຳຂອງເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຮັບການຕອບແທນຢ່າງບໍຣິບູນຈາກພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຊົນຊາດອິສະຣາເອນ, ພາຍໃຕ້ຮົ່ມປີກຂອງພຣະອົງເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 13 ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບຄວາມຊື່ນຊອບໃນສາຍຕາຂອງທ່ານ, ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເພາະທ່ານໄດ້ຫນູນໃຈຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ທ່ານໄດ້ເວົ້າດ້ວຍຄວາມກະຣຸນາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍເອງກໍບໍ່ໄດ້ເປັນສາວໃຊ້ຄົນຫນຶ່ງຂອງທ່ານ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 14 ໃນເວລານັ້ນໂບອາດໄດ້ເວົ້າກັບນາງຣຸດວ່າ, "ຈົ່ງມາທີ່ນີ້, ແລະກິນເຂົ້າຈີ່, ແລະຈໍ້າເຂົ້າຈີ່ຂອງເຈົ້າໃນເຫລົ້າອາງຸ່ນນີ້ທ້ອນ." ນາງໄດ້ນັ່ງຂ້າງໆ ພວກຄົນກ່ຽວເຂົ້າ, ແລະ ເຂົາເອົາເຂົ້າຈີ່ອົບໃຫ້ນາງ. ນາງກໍໄດ້ກິນຈົນກະທັ້ງນາງພໍໃຈ ແລະ ປະປ່ອຍໄວ້ສ່ວນທີ່ເຫລືອ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 15 ເມື່ອນາງລຸກຂຶ້ນເເລ້ວໄປເກັບເຂົ້າທີ່ຕົກ, ໂບອາດໄດ້ສັ່ງພວກຜູ້ຊາຍຫນຸ່ມຂອງເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງໃຫ້ນາງໄດ້ເກັບເຂົ້າ ເເມ່ນເເຕ່ທ່າມກາງຟ່ອນເຂົ້າ, ເເລະ ຢ່າໄດ້ຕຳໜິນາງເລີຍ.
|
|
\v 16 ຈົ່ງດຶງຮວງເຂົ້າອອກມາຈາກຟ່ອນ ເເລະ ຖິ້ມໄວ້ໄຫ້ນາງເກັບເອົາ, ເເລະ ຢ່າໄດ້ຫ້າມນາງເລີຍ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 17 ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງເກັບເມັດເຂົ້າໃນທົ່ງນາຈົນຮອດເເລງ. ເເລ້ວນາງກໍຟາດຮວງເຂົ້າທີ່ນາງໄດ້ຮວບຮວມມານັ້ນ, ເເລະ ເມັດເຂົ້າໄດ້ປະມານສິບກິໂລ.
|
|
\v 18 ນາງຍົກເຂົ້ານັ້ນຂຶ້ນ ເເລະ ເຂົ້າໄປໃນເມືອງ. ເເລ້ວເເມ່ຍ່າໄດ້ເຫັນເຂົ້າທີ່ນາງໄດ້ເກັບມານັ້ນ. ນາງເອົາເມັດເຂົ້າອົບທີ່ເຫລືອຈາກອາຫານທີ່ນາງໄດ້ກິນອີ່ມເເລ້ວນັ້ນ ໃຫ້ເເມ່ຍ່າກິນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 19 ເເມ່ຍ່ານາງຈຶ່ງເວົ້າກັບນາງວ່າ, "ມື້ນີ້ເຈົ້າໄປເກັບເຂົ້າທີ່ຕົກຢູ່ໃສ?" ເເລ້ວນາງຣຸດໄດ້ບອກເເມ່ຍ່າຂອງນາງກ່ຽວກັບຊາຍທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງທົ່ງນາທີ່ນາງໄດ້ເຮັດວຽກນາງເວົ້າວ່າ, "ຊາຍທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງທົ່ງນາ ທີ່ຂ້ານ້ອຍໄປເຮັດວຽກມື້ນີ້ຊື່ວ່າໂບອາດ."
|
|
\v 20 ນາງນາໂອມີເວົ້າກັບລູກໄພ້ຂອງນາງວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວອວຍພອນເຂົາ ຜູ້ທີ່ມີຄວາມສັດຊື່ຂອງເຂົາຕໍ່ຜູ້ທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ ຫລືຜູ້ທີ່ຕາຍໄປເເລ້ວບໍ່ເຄີຍຂາດ." ນາງນາໂອມີໄດ້ກ່າວກັບນາງວ່າ, "ຊາຍຄົນນັ້ນເປັນຫນຶ່ງໃນບັນດາຍາດພີ່ນ້ອງສະຫນິດຜູ້ໄຖ່ຂອງພວກເຮົາ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 21 ນາງຣຸດຊາວໂມອາບໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ແມ່ນເເທ້, ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້າຄວນຢູ່ໃກ້ໆ ກັບພວກຄົນງານຊາຍໜຸ່ມຂອງເຮົາ ຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະກ່ຽວເຂົ້າຂອງເຂົາໃຫ້ເເລ້ວທັງຫມົດ."
|
|
\v 22 ນາງນາໂອມີເວົ້າກັບນາງຣຸດລູກໄພ້ຂອງນາງວ່າ, "ດີເເລ້ວລູກເອີຍ, ທີ່ເຈົ້າອອກໄປກັບພວກຄົນງານຍິງຂອງເຂົາ, ເພື່ອເຈົ້າຈະບໍ່ຕົກຢູ່ໃນອັນຕະຣາຍຈາກທົ່ງນາອື່ນໆ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 23 ດັ່ງນັ້ນນາງໄດ້ຢູ່ໃກ້ໆ ຄົນງານຍິງຂອງໂບອາດ ເພື່ອເກັບເຂົ້າທີ່ຕົກຈົນສິ້ນຣະດູເກັບກ່ຽວເຂົ້າບາເລ ເເລະເຂົ້າສາລີ. ນາງໄດ້ຢູ່ກັບເເມ່ຍ່າຂອງນາງ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 3
|
|
\cl ບົດທີ 3
|
|
\p
|
|
\v 1 ນາງນາໂອມີ, ເເມ່ຍ່າຂອງນາງເວົ້າກັບນາງວ່າ, "ໂອລູກສາວຂອງເເມ່ເອີຍ, ແມ່ຄວນທີ່ຈະຫາທີ່ພັກສຳລັບເຈົ້າ ເພື່ອສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນອາດຈະໄປໄດ້ດີສຳລັບເຈົ້າ?
|
|
\v 2 ບັດນີ້ ໂບອາດ, ຊາຍຜູ້ຊຶ່ງເປັນນາຍຂອງພວກຄົນຮັບໃຊ້ຍິງສາວ ທີ່ເຈົ້າໄປນຳ, ເຂົາເປັນຍາດສະຫນິດຂອງເຮົາບໍ່ເເມ່ນຫວາ? ເບິ່ງເດີ, ເຂົາຈະໄປນວດເຂົ້າບາເລທີ່ລານນວດເຂົ້າໃນຄືນນີ້.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ສະນັ້ນ, ຈົ່ງໄປອາບນ້ຳລ້າງໂຕເຈົ້າ, ໃສ່ເສື້ອຜ້າທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງເຈົ້າ, ເເລ້ວໄປທີ່ລານນວດເຂົ້າ. ເເຕ່ຢ່າໃຫ້ຊາຍນັ້ນຮູ້ວ່າເຈົ້າຢູ່ທີ່ນັ້ນຈົນກ່ວາເຂົາຈະກິນ ເເລະດື່ມເເລ້ວ.
|
|
\v 4 ແຕ່ເມື່ອເຂົາໄປນອນ, ຈົ່ງສັງເກດວ່າເຂົານອນບ່ອນໃດເພື່ອພາຍຫລັງເຈົ້າຈະໄປຫາເຂົາໄດ້, ເເລ້ວໃຫ້ເປີດຜ້າຄຸມຕີນຂອງເຂົາ, ເເລະ ເຂົ້າໄປນອນທີ່ນັ້ນ. ເເລ້ວເຂົາຈະບອກເຈົ້າວ່າຈະຕ້ອງເຮັດເເນວໃດ"
|
|
\v 5 ນາງຣຸດກ່າວກັບນາງນາໂອມີວ່າ, "ລູກຈະເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ເເມ່ສັ່ງ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 6 ດັ່ງນັ້ນນາງກໍລົງໄປທີ່ລານນວດເຂົ້າ, ເເລະນາງເຮັດຕາມຄຳເເນະນຳຂອງເເມ່ຍ່າທີ່ໄດ້ບອກນາງໄວ້.
|
|
\v 7 ເມື່ອໂບອາດໄດ້ກິນ ເເລະດື່ມເເລ້ວ ເເລະຈິດໃຈຂອງເຂົາມີຄວາມສຸກ, ເເລ້ວເຂົາກໍໄປນອນຢູ່ທາງຫລັງກອງເຂົ້າ. ເເລ້ວນາງຄ່ອຍໆ ເຂົ້າໄປ ເປີດຜ້າຄຸມຕີນຂອງເຂົາ, ເເລະ ນອນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 8 ພໍທ່ຽງຄືນ ຊາຍຄົນນັ້ນກໍສະດຸ້ງ. ເຂົາພິກໂຕ, ເເລະ ເຫັນມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງມານອນຢູ່ປາຍຕີນຂອງເຂົາ!
|
|
\v 9 ເຂົາຈຶ່ງຖາມວ່າ, "ເຈົ້າເປັນໃຜ" ນາງຈຶ່ງຕອບວ່າ "ຂ້ອຍຊື່ນາງຣຸດ, ເປັນສາວໃຊ້ຂອງນາຍທ່ານ. ຂໍໂຜດໃຫ້ຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານໄດ້ຢູ່ກ້ອງຜ້າຄຸມຂອງທ່ານເຖີດ, ເພາະນາຍທ່ານເປັນຍາດສະຫນິດຂອງຂ້ານ້ອຍ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 10 ໂບອາດກໍກ່າວວ່າ, "ບຸດຍິງເອີຍ, ຂໍພຣະຢາເວຊົງອວຍພອນເຈົ້າ. ເພາະເຈົ້້າມີນ້ຳໃຈໃນຕອນຫລັງນີ້ຫລາຍກວ່າຕອນທຳອິດ, ເພາະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໄປຕາມຊາຍຫນຸ່ມຄົນໃດເລີຍ ບໍ່ວ່າເປັນຄົນຍາກຈົນ ຫລືຄົນລ້ຳລວຍ.
|
|
\v 11 ບັດນີ້, ບຸດຍິງຂອງເຮົາເອີຍ, ຢ່າຢ້ານກົວເລີຍ! ເຮົາຈະເຮັດເພື່ອເຈົ້າທຸກຢ່າງຕາມທີ່ເຈົ້າກ່າວ, ເພາະຄົນທັງເມືອງຂອງເຮົາກໍຮູ້ວ່າເຈົ້າເປັນຍິງທີ່ຫນ້າຍົກຍ້ອງ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 12 ແມ່ນຈິງເເທ້ ທີ່ເຮົາເປັນຍາດພີ່ນ້ອງສະຫນິດກັນ ເເຕ່ມີຄົນຫນຶ່ງທີ່ເປັນຍາດສະຫນິດຫລາຍກວ່າເຮົາ.
|
|
\v 13 ຈົ່ງພັກຢູ່ທີ່ນີ້ຄືນນີ້, ເເລະ ໃນຕອນເຊົ້າ, ຖ້າເຂົາຈະເຮັດຕາມສິດທິຂອງການເປັນຍາດສະຫນິດ, ກໍດີເເລ້ວ, ໃຫ້ເຂົາເຮັດຕາມຫນ້າທີ່ເເຫ່ງການເປັນຍາດສະຫນິດນັ້ນ. ແຕ່ຖ້າເຂົາບໍ່ເຮັດເພື່ອເຈົ້າ, ແລ້ວເຮົາກໍຈະໃຊ້ສິດນັັ້ນ, ໂດຍພຣະຢາເວຊົງພຣະຊົນຢູ່ສັນໃດ. ຈົ່ງນອນພັກຈົນກວ່າຈະຮອດເຊົ້າ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 14 ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງນອນຢູ່ທີ່ປາຍຕີນຂອງເຂົາຈົນຮອດເຊົ້າ. ເເຕ່ນາງຕື່ນກ່ອນເເຈ້ງທີ່ຄົນຈະຈື່ກັນໄດ້. ເພາະໂບອາດບອກວ່າ, "ຢ່າໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ວ່າມີຜູ້ຍິງມາທີ່ລານນວດເຂົ້າ."
|
|
\v 15 ເເລ້ວໂບອາດກໍບອກວ່າ, "ຈົ່ງເເກ້ເສື້ອຄຸມຂອງເຈົ້າອອກ" ເມື່ອນາງເຮັດຕາມ, ເຂົາກໍຕັກເຂົ້າບາເລໃຫ້ນາງພົກຂະຫນາດໃຫຍ່ໃສ່ລົງໄປ. ເເລ້ວໃຫ້ນາງເເບກກັບໄປ. ເເລ້ວເຂົາກໍເຂົ້າໄປໃນເມືອງ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 16 ເມື່ອນາງຣຸດກັບມາຫາເເມ່ຍ່າ, ນາງກໍຖາມວ່າ, "ລູກສາວຂອງເເມ່ເອີຍ, ເຈົ້າເປັນຈັ່ງໃດເເນ່?" ແລ້ວນາງຣຸດກໍເລົ່າເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ຊາຍນັ້ນໄດ້ເຮັດເພື່ອນາງ.
|
|
\v 17 ນາງໄດ້ກ່າວວ່າ "ທ່ານໄດ້ໃຫ້ເຂົ້າສາລີເເກ່ລູກ ຮອດພົກຂະຫນາດໃຫຍ່ເພາະທ່ານບອກວ່າ, "ເຈົ້າຢ່າກັບໄປຫາເເມ່ຍ່າເຈົ້າດ້ວຍມືເປົ່າເລີຍ."
|
|
\v 18 ເເລ້ວນາໂອມີຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ລູກສາວຂອງເເມ່ເອີຍ, ຈົ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ ຈົນກວ່າຈະຮູ້ເລື່ອງວ່າເປັນຈັ່ງໃດ, ເພາະຊາຍນັ້ນຈະບໍ່ຢຸດພັກຈົນກວ່າເຂົາຈະດຳເນີນເລື່ອງໃຫ້ສຳເລັດໃນວັນນີ້."
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 4
|
|
\cl ບົດທີ 4
|
|
\p
|
|
\v 1 ບັດນີ້ໂບອາດໄປທີ່ປະຕູເມືອງ ເເລະ ນັ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ບໍ່ດົນປານໃດ, ຍາດສະຫນິດທີ່ໂບອາດກ່າວເຖິງກໍຍ່າງຜ່ານ. ໂບອາດຈຶ່ງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ເພື່ອນເອີຍ, ຂໍເຊີນເຂົ້າມາ ເເລະນັ່ງທີ່ນີ້ເຖີດ." ຊາຍຄົນນັ້ນກໍເຂົ້າມາ ເເລະນັ່ງລົງ.
|
|
\v 2 ຈາກນັ້ນ ໂບອາດກໍພາພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງເມືອງມາສິບຄົນ ເເລະ ກ່າວວ່າ "ນັ່ງທີ່ນີ້ເຖີດ" ພວກເຂົາກໍນັ່ງລົງ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 3 ໂບອາດຈຶ່ງເວົ້າກັບຍາດສະຫນິດຄົນນັ້ນວ່າ, "ນາງນາໂອມີຜູ້ທີ່ໄດ້ກັບມາຈາກເເຜ່ນດິນໂມອາບ, ກຳລັງຂາຍທີ່ດິນທີ່ເປັນສ່ວນຂອງເອລີເມເລັກ ທີ່ເປັນພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ.
|
|
\v 4 ຂ້າພະເຈົ້າຄິດທີ່ຈະເເຈ້ງໃຫ້ທ່ານຮູ້ ເເລະ ບອກເເກ່ທ່ານວ່າ, "ຈົ່ງຊື້ທີ່ດິນນັ້ນໄວ້ ຕໍ່ຫນ້າຄົນທັງປວງທີ່ນັ່ງຢູ່ທີ່ນີ້, ເເລະ ຕໍ່ຫນ້າພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງຊາວເມືອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ," ຖ້າທ່ານຢາກຈະໄຖ່ທີ່ດິນນັ້ນ ກໍຈົ່ງໄຖ່ເຖີດ. ເເຕ່ຖ້າທ່ານບໍ່ຢາກໄຖ່ທີ່ດິນນັ້ນ ກໍຂໍບອກຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ດ້ວຍເຖີດ, ເພາະບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະໄຖ່ທີ່ດິນນີ້ໄດ້ ນອກຈາກທ່ານ, ເເລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍມີສິດຕໍ່ໄປຈາກທ່ານ." ເເລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄຖ່ທີ່ດິນນີ້ເອງ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 5 ເເລ້ວໂບອາດຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ໃນວັນທີ່ທ່ານຊື້ທີ່ດິນນາຈາກມືຂອງນາງນາໂອມີ, ທ່ານຕ້ອງຮັບເອົານາງຣຸດຊາວໂມອາບ, ເມຍຂອງຜູ້ຕາຍໄວ້ດ້ວຍ, ເພື່ອນາມຂອງຜູ້ຕາຍຈະສືບຕໍ່ໄປເທິງມໍຣະດົກຂອງເຂົາ."
|
|
\v 6 ເເລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງຕອບວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄຖ່ທີ່ດິນນັ້ນເພື່ອຕົວເອງໂດຍບໍ່ເຮັດໃຫ້ມໍຣະດົກຂອງຂ້າພະເຈົ້າເສຍໄປໄດ້. ທ່ານຈົ່ງເອົາສິດທິການໄຖ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄປໄຖ່ເພື່ອຕົວທ່ານເອງເຖີດ, ເພາະຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດໄຖ່ທີ່ດິນນັ້ນໄດ້."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 7 ເນື່ອງຈາກນີ້ເປັນທຳນຽມໃນອິສະຣາເອນສະໄຫມກ່ອນກ່ຽວກັບການໄຖ່ ເເລະ ການເເລກປ່ຽນສິ່ງຂອງ. ການຢືນຢັນຂໍ້ຕົກລົງທຸກຢ່າງ, ຄົນຫນຶ່ງຕ້ອງຖອດຖົງຕີນຂ້າງຫນຶ່ງຂອງເຂົາ ເເລະ ໃຫ້ຖົງຕີນນັ້ນກັບເພື່ອນບ້ານ; ນີ້ເປັນທຳນຽມປະຕິບັດໃນການເຮັດຂໍ້ຕົກລົງຕາມກົດຫມາຍໃນອິສະຣາເອນ.
|
|
\v 8 ເພາະເຫດນີ້ ຍາດສະຫນິດທຸກຄົນຈຶ່ງບອກກັບໂບອາດວ່າ, "ຈົ່ງຊື້ທີ່ດິນສຳລັບຕົວທ່ານເອງເຖີດ," ເເລະ ເຂົາກໍຖອດຖົງຕີນຂ້າງຫນຶ່ງຂອງເຂົາອອກ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 9 ແລ້ວໂບອາດຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບພວກຜູ້ໃຫຍ່ເເລະ ຄົນທັງປວງວ່າ, "ພວກທ່ານໄດ້ເປັນພະຍານໃນວັນນີ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊື້ທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເອລີເມເລັກ ເເລະ ທຸກສິ່ງທີີ່ເປັນຂອງຄິລິໂອນ ເເລະຂອງມາໂລນຈາກມືຂອງນາໂອມີ.
|
|
\v 10 ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ຄືນາງຣຸດຊາວໂມອາບທີ່ເປັນເມຍຂອງມາໂລນ: ຂ້າພະເຈົ້າກໍຈະໄດ້ມາເປັນເມຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເພື່ອທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະຍົກນາມຂອງຜູ້ຕາຍເຫນືອມໍຣະດົກຂອງເຂົາ, ເພື່ອນາມຂອງເຂົາຈະບໍ່ຖືກຕັດອອກຈາກອ້າຍນ້ອງຂອງເຂົາ ເເລະຈາກປະຕູເເຫ່ງສະຖານທີ່ຂອງເຂົາ. ທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ເປັນພະຍານໃນວັນນີ້ດ້ວຍ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 11 ຄົນທັງປວງທີ່ຢູ່ປະຕູເມືອງ ເເລະພວກຜູ້ອາວຸໂສຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ພວກເຮົາເປັນພະຍານ. ຂໍພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ຍິງນັ້ນທີ່ໄດ້ເຂົ້າມາທີ່ບ້ານຂອງທ່ານ ເປັນເຫມືອນກັບຣາເຊັນ ແລະ ເລອາເທີນ, ຍິງທັງສອງຄົນທີ່ໄດ້ສ້າງເຮືອນແຫ່ງອິສະຣາເອນ; ແລະ ຂໍໃຫ້ທ່ານຈະເຣີນຮຸ່ງເຮື່ອງໃນເອຟຣັດ ແລະ ມີຊື່ສຽງໃນເບັດເລເຮັມ.
|
|
\v 12 ຂໍໃຫ້ເຮືອນຂອງທ່ານເປັນເຫມືອນເຮືອນຂອງເປເຣັດ, ຜູ້ທີ່ຕາມາໄດ້ໃຫ້ກຳເນີດໃຫ້ແກ່ຢູດາຍ, ຜ່ານທາງລູກຫລານທີ່ພຣະຢາເວຈະປຣະທານແກ່ທ່ານຈາກຍິງສາວຄົນນີ້."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 13 ດັ່ງນັ້ນ ໂບອາດຈຶ່ງຮັບນາງຣຸດມາ, ແລະນາງກໍໄດ້ເປັນເມຍຂອງເຂົາ. ເຂົາກໍຫລັບນອນກັບນາງ, ແລະ ພຣະຢາເວກໍອະນຸຍາດໃຫ້ນາງຖືພາ, ນາງກໍໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງ.
|
|
\v 14 ພວກຜູ້ຍິງກໍເວົ້າກັບນາງນາໂອມີວ່າ, "ສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວ, ຜູ້ຊົງບໍ່ປະຖິ້ມເຈົ້າໃຫ້ປາສະຈາກຍາດມິດ, ໃນເວລານີ້ໄດ້ໂຜດໃຫ້ເຈົ້າມີຫລານຊາຍ. ຂໍໃຫ້ເດັກຄົນນີ້ມີຊື່ສຽງໃນອິສະຣາເອນ.
|
|
\v 15 ຂໍໃຫ້ເຂົາເປັນຜູ້ຟື້ນຟູຊີວິດ ແລະ ເປັນຜູ້ລ້ຽງດູເຈົ້າໃນຍາມເຖົ້າແກ່, ເພາະລູກໄພ້ຂອງເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຮັກເຈົ້າ, ຜູ້ເຮັດດີກັບທ່ານ ທີ່ດີກວ່າລູກຊາຍເຈັດຄົນ, ທີ່ໄດ້ໃຫ້ກຳເນີດເຂົາ."
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 16 ນາງນາໂອມີຮັບເດັກນັ້ນມາອຸ້ມໄວ້ໃນອ້ອມອົກ ແລະ ດູແລເຂົາ.
|
|
\v 17 ພວກຜູ້ຍິງທີ່ເປັນເພື່ອນບ້ານໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ກັບເຂົາ, ເວົ້າວ່າ, "ພວກນາງຕັ້ງຊື່ເຂົາວ່າ ໂອເບັດ. ເຂົາໄດ້ເປັນພໍ່ຂອງເຢຊີ, ທີ່ເປັນພໍ່ຂອງດາວິດ.
|
|
|
|
\s5
|
|
\v 18 ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນພົງພັນຂອງເປເຣັດ: ເປເຣັດເປັນພໍ່ຂອງເຮຊະໂຣນ,
|
|
\v 19 ເຣຊະໂຣນເປັນພໍ່ຂອງຣາມ, ຣາມເປັນພໍ່ຂອງອຳມີນາດາບ,
|
|
\v 20 ອຳມີນາດາບເປັນພໍ່ຂອງນາໂຊນ, ນາໂຊນເປັນພໍ່ຂອງຊັນໂມນ,
|
|
\v 21 ຊັນໂມນເປັນພໍ່ຂອງໂບອາດ, ໂບອາດເປັນພໍ່ຂອງໂອເບັດ,
|
|
\v 22 ໂອເບັດເປັນພໍ່ຂອງເຊຊີ ແລະ ເຊຊີເປັນພໍ່ຂອງດາວິດ.
|