forked from WA-Catalog/lo_ulb
See in Reader
1670 lines
284 KiB
Plaintext
1670 lines
284 KiB
Plaintext
\id JHN
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h ໂຢຮັນ
|
||
\toc1 ໂຢຮັນ
|
||
\toc2 ໂຢຮັນ
|
||
\toc3 jhn
|
||
\mt ໂຢຮັນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\cl ບົດທີ 1
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະທັມຊົງດຳຣົງນັບຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນເດີມ, ແລະພຣະທັມຊົງຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າ, ພຣະທັມຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 2 ພຣະທັມນີ້ດຳຣົງມາຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນກັບພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 3 ທຸກສິ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍພຣະອົງ, ແລະຖ້າບໍ່ມີພຣະອົງ ກໍບໍ່ມີຈັກສິ່ງທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ມີຊີວິດທີ່ຢູ່ໃນພຣະອົງ, ຊຶ່ງຊີວິດນັ້ນເປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງມະນຸດທຸກຄົນ.
|
||
\v 5 ຄວາມສະຫວ່າງສ່ອງເຂົ້າມາໃນຄວາມມືດ, ແລະຄວາມມືດນັ້ນບໍ່ເອົາຊະນະຄວາມສະຫວ່າງໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຍັງມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງມາ, ຊາຍຄົນນີ້ຊື່ວ່າໂຢຮັນ.
|
||
\v 7 ທ່ານມາເພື່ອຈະເປັນພະຍານເຖິງຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ, ເພື່ອທີ່ທຸກຄົນຈະໄດ້ເຊື່ອຜ່ານທ່ານ.
|
||
\v 8 ໂຢຮັນບໍ່ແມ່ນຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ, ແຕ່ທ່ານມາເພື່ອເປັນພະຍານເຖິງຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຄືຄວາມສະຫວ່າງທີ່ແທ້ຈິງ ທີ່ໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງແກ່ມະນຸດທັງປວງ ເຊິ່ງໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະອົງຊົງຢູ່ໃນໂລກ, ໂລກນີ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນຜ່ານທາງພຣະອົງນັ້ນ, ແຕ່ໂລກນີ້ພັດບໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.
|
||
\v 11 ພຣະອົງເຂົ້າມາເພື່ອຊົນຊາດຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ຊົນຊາດຂອງພຣະອົງບໍ່ຍອມຮັບພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແຕ່ຄົນຫລວງຫລາຍທີ່ຕ້ອນຮັບພຣະອົງ, ຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະໃຫ້ຄົນນັ້ນໄດ້ສິດເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ບໍ່ແມ່ນໂດຍທາງສາຍເລືອດ, ຫລືໂດຍຄວາມຕ້ອງການຂອງມະນຸດ, ແຕ່ເປັນໂດຍພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະທັມຊົງເກີດເປັນມະນຸດແລະຢູ່ທ່າມກາງພວກເຮົາ. ເຮົາໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ, ເປັນສະຫງ່າຣາສີແບບດຽວກັນຊຶ່ງມາຈາກພຣະບິດາຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍພຣະຄຸນແລະຄວາມຈິງ.
|
||
\v 15 ໂຢຮັນໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງພຣະອົງແລະຮ້ອງສຽງດັງວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ຄືຄົນທີ່ເຮົາໄດ້ບອກແກ່ທ່ານວ່າ ‘ທ່ານຜູ້ທີ່ສະເດັດມາພາຍຫລັງເຮົາ ເປັນໃຫຍ່ກວ່າເຮົາ, ເພາະທ່ານເປັນຢູ່ກ່ອນເຮົາ’.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເພາະວ່າໂດຍຄວາມຄົບບໍຣິບູນຂອງພຣະອົງເຮັດໃຫ້ເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ຮັບພຣະຄຸນຊ້ອນພຣະຄຸນ.
|
||
\v 17 ເພາະບັນຍັດເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຊົງປຣະທານຜ່ານທາງໂມເຊ. ສ່ວນພຣະຄຸນແລະຄວາມຈິງມາທາງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
|
||
\v 18 ບໍ່ເຄີຍມີໃຜເຫັນພຣະເຈົ້າເລີຍ. ພຣະອົງດຽວທີ່ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ປຣະທັບໃນເອິກຂອງພຣະບິດາ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ພຣະເຈົ້າເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ນີ້ເປັນຄຳພະຍານຂອງໂຢຮັນ ເມື່ອພວກຢິວຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ສົ່ງພວກປະໂລຫິດແລະພວກຄົນເລວີໄປຖາມທ່ານວ່າ, “ທ່ານເປັນໃຜ?”
|
||
\v 20 ທ່ານຍອມຮັບ, ບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດແຕ່ຕອບວ່າ, “ຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນພຣະຄຣິດ.”
|
||
\v 21 ພວກເຂົາຈຶ່ງຖາມທ່ານອີກວ່າ, “ແລ້ວທ່ານເປັນໃຜ? ທ່ານແມ່ນເອລີຢາແມ່ນບໍ?” ທ່ານຕອບວ່າ, “ຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຜູ້ນັ້ນ.” ພວກເຂົາຖາມວ່າ, “ທ່ານຄືຜູ້ປະກາດພຣະທັມແມ່ນບໍ?” ທ່ານຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ແລ້ວພວກເຂົາກໍຖາມທ່ານອີກວ່າ, “ແລ້ວທ່ານເປັນໃຜ, ເພື່ອພວກເຮົາຈະໄດ້ເອົາຄຳຕອບນັ້ນໄປບອກຄົນແກ່ຄົນສົ່ງເຮົາມາ? ແລ້ວທ່ານຈະບອກວ່າທ່ານເປັນໃຜ?”
|
||
\v 23 ທ່ານຕອບວ່າ, “ຂ້າພຣະເຈົ້າເປັນສຽງຮ້ອງ ປ່າວປະກາດໃນປ່າວ່າ: ‘ຈົ່ງເຮັດຫົນທາງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ຊື່ໄປ,’ ເຫມືອນກັບທີ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເອຊາຢາ ໄດ້ບອກໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ບັດນີ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພວກຟາຣີຊາຍສົ່ງໄປ.
|
||
\v 25 ພວກເຂົາຖາມທ່ານວ່າ, “ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ ໃນເມື່ອທ່ານເອງກໍບໍ່ແມ່ນພຣະຄຣິດ ຫລື ເອລີຢາ ຫລືຜູ້ປະກາດພຣະທັມນັ້ນ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ໂຢຮັນຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາດ້ວຍນໍ້າ. ແຕ່ໃນທ່າມກາງພວກທ່ານມີຜູ້ໜຶ່ງຊຶ່ງທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກ.
|
||
\v 27 ທ່ານທີ່ມາພາຍຫລັງຂ້າພະເຈົ້ານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສົມຄວນແມ້ນແຕ່ຈະແກ້ສາຍຮັດເກີບຂອງຜູ້ນັ້ນ.”
|
||
\v 28 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອໂຢຮັນກຳລັງໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາຢູ່ທີ່ບ້ານເບັດທານີ, ອີກຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນ້ຳຢໍແດນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ວັນຕໍ່ມາ ໂຢຮັນເຫັນພຣະເຢຊູກຳລັງມາຫາທ່ານແລະທ່ານບອກວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ຈະມາເອົາຄວາມຜິດບາບຂອງໂລກນີ້ອອກໄປ!
|
||
\v 30 ນີ້ຄືທ່ານທີ່ຂ້າພຣະເຈົ້າກ່າວເຖິງວ່າ 'ທ່ານທີ່ຈະມາພາຍຫລັງຂ້າພຣະເຈົ້າຊົງເປັນໃຫຍ່ກວ່າຂ້າພຣະເຈົ້າ, ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນຢູ່ກ່ອນຂ້າພຣະເຈົ້າ.'
|
||
\v 31 ຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກທ່ານຜູ້ນີ້, ແຕ່ເພື່ອທ່ານຈະໄດ້ຖືກປະກົດແຈ້ງແກ່ຄົນອິສຣາເອນ ທີ່ຂ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ມາໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ຳ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ໂຢຮັນເປັນພະຍານວ່າ, “ຂ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ເຫັນພຣະວິນຍານລັກສະນະເຫມືອນດັ່ງນົກເຂົາ ລົງມາຈາກຟ້າສະຫວັນ, ສະຖິດຢູ່ເທິງທ່ານ.
|
||
\v 33 ຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກທ່ານ, ແຕ່ທ່ານທີ່ໄດ້ສົ່ງຂ້າພຣະເຈົ້າມາເພື່ອໃຫ້ບັບຕິສະມາດ້ວຍນ້ຳນັ້ນ ບອກຂ້າພຣະເຈົ້າວ່າ, 'ເຈົ້າຈະເຫັນພຣະວິນຍານເປັນເຫມືອນນົກເຂົາລົງມາສະຖິດຢູ່ເຫນືອທ່ານຜູ້ນັ້ນ, ທ່ານນັ້ນຄືຜູ້ທີ່ຈະໃຫ້ບັບຕິສະມາດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.'
|
||
\v 34 ຂ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ເຫັນແລະເປັນພະຍານວ່າ ທ່ານຜູ້ນັ້ນເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ, ໃນວັນຕໍ່ມາ, ໃນຂະນະທີ່ໂຢຮັນກຳລັງຢືນຢູ່ກັບສາວົກຂອງທ່ານສອງຄົນ.
|
||
\v 36 ພວກເຂົາເຫັນພຣະເຢຊູກຳລັງສະເດັດກາຍໄປ ແລະທ່ານຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າ!”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເມື່ອສາວົກສອງຄົນຂອງທ່ານໄດ້ຍິນທ່ານເວົ້າເຊັ່ນນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຕາມພຣະເຢຊູໄປ.
|
||
\v 38 ເມື່ອພຣະເຢຊູຫັນກັບມາແລະເຫັນພວກເຂົາກຳລັງຕິດຕາມພຣະອົງ ຈຶ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານຕ້ອງການສິ່ງໃດ?” ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ຮັບບີ (ແປຄວາມໝາຍວ່າ ອາຈານ) ທ່ານພັກຢູ່ທີ່ໃດ?”
|
||
\v 39 ພຣະອົງຈິ່ງບອກພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງມາແລະເບິ່ງເອງເຖີດ” ເມື່ອພວກເຂົາຕາມພຣະອົງໄປແລະໄດ້ເຫັນບ່ອນຊຶ່ງພຣະອົງຊົງພັກຢູ່, ພວກເຂົາຈິ່ງຢູ່ກັບພຣະອົງໃນວັນນັ້ນ, ຕອນນັ້ນເປັນເວລາສີ່ໂມງແລງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ຫນຶ່ງໃນສາວົກສອງຄົນທີ່ໄດ້ຍິນໂຢຮັນເວົ້າແລະຕິດຕາມພຣະເຢຊູຄືອັນເດອາ, ອ້າຍຂອງຊີໂມນເປໂຕ.
|
||
\v 41 ເຂົາໄດ້ໄປຫາຊີໂມນອ້າຍຂອງຕົນແລະບອກວ່າ, “ເຮົາໄດ້ພົບພຣະເມຊີອາແລ້ວ” (ຫມາຍເຖີງ ພຣະຄຣິດ).
|
||
\v 42 ແລ້ວເຂົາກໍພາທ່ານມາຫາພຣະເຢຊູ, ແລະພຣະເຢຊູເບິ່ງເຂົາແລ້ວກ່າວວ່າ, “ທ່ານຄືຊີໂມນລູກຂອງໂຢຮັນ, ທ່ານຈະຖືກເອີ້ນວ່າ ເກຟາ” (ແປວ່າ: ເປໂຕ).
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ວັນຕໍ່ມາ, ເມື່ອພຣະເຢຊູຕ້ອງການຈາກໄປທີ່ແຂວງຄາລີເລ, ພຣະອົງຊົງພົບກັບຟີລິບແລະກ່າວກັບລາວວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ”.
|
||
\v 44 ຟີລິບມາຈາກເບັດຊາອີດາ, ເມືອງຂອງອັນເດອາແລະເປໂຕ.
|
||
\v 45 ຟີລິບໄດ້ພົບກັບນະທານາເອັນແລ້ວບອກກັບເຂົາວ່າ, “ເຮົາໄດ້ພົບພຣະອົງຜູ້ເຊິ່ງໂມເຊໄດ້ກ່າວເຖິງໃນພຣະບັນຍັດ, ແລະທີ່ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ກ່າວເຖິງຄື: ພຣະເຢຊູລູກຂອງໂຢເຊັບ, ຈາກເມືອງນາຊາເຣັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ນະທານາເອັນເວົ້າກັບທ່ານວ່າ, “ມີສິ່ງດີອັນໃດທີ່ມາຈາກນາຊາເຣັດດ້ວຍຫລື?” ຟີລິບຕອບກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງມາແລະເບິ່ງເອົາເອງເຖີດ.”
|
||
\v 47 ພຣະເຢຊູເບິ່ງເຫັນນະທານາເອັນກຳລັງມາຫາພຣະອົງ ຈິ່ງຊົງກ່າວເຖິງລາວວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ຊົນຊາດອິຣາເອນທີ່ແທ້ຈິງ ຜູ້ເຊິ່ງບໍ່ມີອຸບາຍຫລອກຫລວງ.”
|
||
\v 48 ນະທານາເອັນເວົ້າກັບພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານຮູ້ຈັກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຫລື?” ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ກ່ອນທີ່ຟີລິບຈະເອີ້ນທ່ານ, ເຮົາເຫັນທ່ານ, ຕອນທີ່ທ່ານຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໝາກເດື່ອເທດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ນະທານາເອັນທູນຕອບວ່າ, “ຮັບບີ, ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ! ພຣະອົງຊົງເປັນກະສັດຂອງຊາດອິສຣາເອນ!”
|
||
\v 50 ພຣະເຢຊູຕອບເພິ່ນວ່າ, “ເພາະເຮົາບອກກັບທ່ານວ່າ 'ເຮົາເຫັນທ່ານຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໝາກເດື່ອ' ທ່ານຈຶ່ງເຊື່ອເຮົາຫລື? ທ່ານຈະເຫັນສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້.”
|
||
\v 51 “ແນ່ແທ້, ແນ່ແທ້, ເຮົາບອກກັບທ່ານວ່າ ທ່ານຈະໄດ້ເຫັນທ້ອງຟ້າສະຫວັນເປີດອອກ ແລະເທວະດາຂອງພຣະເຈົ້າ ຂຶ້ນໆ ລົງໆ ຢູ່ເທິງບຸດມະນຸດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\cl ບົດທີ 2
|
||
\p
|
||
\v 1 ສາມວັນຕໍ່ມາ ມີງານສົມລົດທີ່ບ້ານການາໃນແຂວງຄາລີເລ ແລະມານດາຂອງພຣະເຢຊູກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນນຳ.
|
||
\v 2 ພຣະເຢຊູແລະເຫລົ່າສາວົກກໍໄດ້ຮັບເຊີນໄປໃນງານສົມຣົດດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເມື່ອເຫລົ້າແວງຫມົດ, ມານດາຂອງພຣະເຢຊູມາທູນພຣະອົງວ່າ, “ພວກເຂົາບໍ່ມີເຫລົ້າແວງແລ້ວ.”
|
||
\v 4 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບນາງວ່າ, “ນາງເອີຍ, ທ່ານມາຫາເຮົາເຮັດຫຍັງ? ຍັງບໍ່ເຖິງເວລາຂອງເຮົາ.”
|
||
\v 5 ມານດາຂອງພຣະອົງບອກກັບຄົນໃຊ້ວ່າ, “ບໍ່ວ່າພຣະອົງບອກອັນໃດແກ່ທ່ານ, ຈົ່ງເຮັດຕາມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຂະນະນັ້ນ ມີອ່າງຫີນຢູ່ທີ່ນັ້ນຫົກໜ່ວຍທີ່ເອົາໄວ້ໃຊ້ສຳລັບເຮັດພິທີຊຳຣະຂອງພວກຢິວ, ອ່າງແຕ່ລະໜ່ວຍສາມາດບັນຈຸນ້ຳໄດ້ແປດສິບເຖິງຮ້ອຍຊາວລິດ.
|
||
\v 7 ພຣະເຢຊູຊົງບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຕັກນ້ຳໃສ່ອ່າງແຕ່ລະໜ່ວຍໃຫ້ເຕັມ.” ພວກເຂົາຈິ່ງຕັກນ້ຳໃສ່ອ່າງເຫລົ່ານັ້ນເຕັມພຽງປາກອ່າງ.
|
||
\v 8 ແລ້ວພຣະອົງຊົງບອກກັບພວກຄົນໃຊ້ວ່າ, “ຈົ່ງຕັກແລະນຳໄປໃຫ້ພະນັກງານເສີບເນີ” ພວກເຂົາກໍເຮັດຕາມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຫົວໜ້າພະນັກງານເສີບຊີມນ້ຳລ້າທີ່ກາຍເປັນເຫລົ້າແວງນັ້ນ, ແຕ່ເພິ່ນບໍ່ຮູ້ວ່າເຫລົ້າແວງນັ້ນມາຈາກໃສ (ແຕ່ຄົນໃຊ້ທີ່ຕັກນ້ຳໄປໃຫ້ຫົວຫນ້ານັ້ນກໍຮູ້ດີ). ແລ້ວເພິ່ນຈຶ່ງເອີ້ນເຈົ້າບ່າວມາ
|
||
\v 10 ແລ້ວເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, “ທຸກຄົນເຄີຍເອົາເຫລົ້າແວງອັນດີມາໃຫ້ກ່ອນ, ແລ້ວຈິ່ງເອົາອັນບໍ່ດີມາໃຫ້ເມື່ອແຂກດື່ມ ໃຫ້ເມື່ອຄົນເມົາແລ້ວ. ແຕ່ທ່ານໄດ້ກັກເຫລົ້າແວງອັນດີໆ ໄວ້ຈົນເຖິງຕອນນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ນີ້ຄືຫມາຍສຳຄັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ພຣະເຢຊູເຮັດໃນບ້ານການາແຂວງຄາລີເລ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງສຳແດງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ, ແລະ ພວກສາວົກກໍເຊື່ອໃນພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຫລັງຈາກນັ້ນ, ພຣະເຢຊູ, ມານດາ, ແລະນ້ອງຊາຍຂອງພຣະອົງ, ແລະສາວົກຂອງພຣະອົງກໍລົງໄປຍັງເມືອງກາເປນາອູມ ພວກເຂົາຢູ່ທີ່ນັ້ນປະມານສອງສາມມື້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ເມື່ອເທສະການປັດສະຄາຂອງຄົນຢິວໃກ້ເຂົ້າມາ, ແລະພຣະເຢຊູສະເດັດຂຶ້ນໄປຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 14 ພຣະອົງໄດ້ພົບຄົນຂາຍ ງົວ, ແກະ, ແລະນົກເຂົາ, ແລະພວກຄົນແລກປ່ຽນເງິນກໍນັ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ພຣະອົງຊົງເອົາເຊືອກມາເຮັດເປັນແສ້ ແລະຂັບໄລ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນອອກໄປຈາກບໍຣິເວນພຣະວິຫານ, ລວມທັງແກະແລະງົວດ້ວຍ. ພຣະອົງຊົງຖອກເງິນຂອງພວກແລກປ່ຽນເງິນແລະຂວ້ຳໂຕະຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 16 ແລ້ວພຣະອົງຊົງກ່າວແກ່ບັນດາຄົນທີ່ຂາຍນົກເຂົາວ່າ, “ເອົາຂອງເຫລົ່ານີ້ອອກໄປຈາກທີ່ນີ້ເສັຽ. ເຊົາເຮັດໃຫ້ທີ່ສະຖິດຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາໃຫ້ເປັນຕະຫລາດເສັຽເທາະ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເຫລົ່າສາວົກຂອງພຣະອົງຣະນຶກເຖິງຄຳທີ່ໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ວ່າ, “ຄວາມຮ້ອນຮົນໃນເລື່ອງທີ່ສະຖິດຂອງພຣະອົງຈະເຜົາຜານພຣະອົງ.”
|
||
\v 18 ແລ້ວພວກຢິວທີ່ມີອຳນາດກໍໂຕ້ຕອບກັບພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານຈະສຳແດງຫມາຍສຳຄັນອັນໃດໃຫ້ແກ່ເຮົາ ໃນເມື່ອທ່ານເຮັດສິ່ງທັງປວງເຫລົ່ານີ້?”
|
||
\v 19 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ຖ້າມ້າງພຣະວິຫານນີ້ ແລ້ວເຮົາຈະສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ໃນສາມວັນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ແລ້ວຄົນຢິວທີ່ມີອຳນາດກໍເວົ້າວ່າ, “ພຣະວິຫານນີ້ໃຊ້ເວລາສ້າງທັງຫມົດສີ່ສິບຫົກປີຈຶ່ງສຳເລັດ, ແຕ່ທ່ານຈະສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ໃນສາມວັນຫລື?”
|
||
\v 21 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພຣະວິຫານທີ່ພຣະອົງຫມາຍເຖິງນັ້ນຄືພຣະກາຍຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 22 ເພາະເມື່ອພຣະອົງຟື້ນຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍແລ້ວ, ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຈຶ່ງຣະນຶກເຖີງສິ່ງທີ່ພຣະອົງກ່າວໄວ້, ແລະພວກເຂົາໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະຄັມພີ ແລະໃນຖ້ອຍຄຳນີ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວເອົາໄວ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເມື່ອພຣະອົງຍັງຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃນຊ່ວງເທສະການປັດສະຄາ, ມີຫລາຍຄົນໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນທີ່ພຣະອົງເຮັດ.
|
||
\v 24 ແຕ່ພຣະເຢຊູບໍ່ໄວ້ໃຈພວກເຂົາ, ເພາະພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກພວກເຂົາທັງຫມົດ
|
||
\v 25 ເພາະພຣະອົງບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ໃຜມາເປັນພະຍານແກ່ພຣະອົງດ້ວຍເລື່ອງຂອງມະນຸດ, ເພາະພຣະອົງຮູ້ວ່າມີອັນໃດຢູ່ໃນພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\cl ບົດທີ 3
|
||
\p
|
||
\v 1 ຂະນະນັ້ນ ມີຟາຣີຊາຍທີ່ເປັນຜູ້ນຳຊາວຢິວຄົນໜຶ່ງ ຊື່ນີໂກເດມ.
|
||
\v 2 ຊາຍຄົນນີ້ມາຫາພຣະເຢຊູໃນເວລາກາງຄືນແລະເວົ້າກັບພຣະອົງວ່າ, “ຮັບບີ, ພວກຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າທ່ານເປັນອາຈານທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ເພາະບໍ່ມີຜູ້ໃດອາດສາມາດເຮັດການອັດສະຈັນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເຫມືອນທ່ານເຮັດຢູ່, ເວັ້ນແຕ່ຈາກພຣະເຈົ້າຈະຊົງສະຖິດຢູ່ກັບຜູ້ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ນອກເສັຽຈາກຄົນນັ້ນຈະບັງເກີດໃຫມ່, ເຂົາຈະບໍ່ສາມາດເຫັນຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.”
|
||
\v 4 ນີໂກເດມທູນກັບພຣະອົງວ່າ, “ຄົນເຮົາຈະບັງເກີດໃຫມ່ໄດ້ຢ່າງໃດ ຫາກເຂົາມີອາຍຸຫລາຍແລ້ວ? ເຂົາຈະກັບເຂົ້າໄປຢູ່ໃນທ້ອງມາດາເປັນເທື່ອທີ່ສອງ, ແລະເກີດໃຫມ່ໄດ້ຫລື?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຖ້າຄົນນັ້ນບໍ່ເກີດໃຫມ່ໂດຍນ້ຳແລະພຣະວິນຍານ, ເຂົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃນລາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.
|
||
\v 6 ສິ່ງຊຶ່ງເກີດຈາກເນື້ອກາຍກໍເປັນເນື້ອກາຍ, ສິ່ງຊຶ່ງເກີດຈາກພຣະວິນຍານກໍເປັນພຣະວິນຍານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຢ່າປະຫລາດໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານວ່າ 'ທ່ານຈະຕ້ອງບັງເກີດໃໝ່.
|
||
\v 8 ລົມພັດໄປຕາມໃຈຂອງມັນ; ທ່ານໄດ້ຍິນສຽງຂອງລົມ, ແຕ່ທ່ານບໍ່ຮູ້ວ່າມັນມາຈາກໃສ ແລ້ວຈະໄປໃສ. ທຸກຄົນທີ່ບັງເກີດໃຫມ່ໂດຍພຣະວິນຍານກໍເປັນເຊັ່ນນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ນີໂກເດມຕອບພຣະອົງວ່າ, “ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 10 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ທ່ານເປັນອາຈານຂອງຄົນອິສຣາເອນ, ເຫດໃດທ່ານຈິ່ງຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈສິ່ງເຫລົ່ານີ້?
|
||
\v 11 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ເຮົາເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້, ແລະເຮົາເປັນພະຍານໃນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງນັ້ນທ່ານກໍຍັງບໍ່ຍອມຮັບຄຳພະຍານຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ຖ້າເຮົາບອກທ່ານເຖິງສິ່ງຝ່າຍໂລກແລະທ່ານຍັງບໍ່ເຊື່ອ, ແລ້ວທ່ານຈະເຊື່ອເຮົາໄດ້ຢ່າງໃດ ຫາກເຮົາບອກທ່ານເຖິງສິ່ງທີ່ກ່ຽວກັບສະຫວັນ?
|
||
\v 13 ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ເຄີຍຂຶ້ນໄປສູ່ສະຫວັນ ຍົກເວັ້ນແຕ່ພຽງທ່ານຜູ້ນັ້ນທີ່ມາຈາກສະຫວັນ ຄືບຸດມະນຸດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເຫມືອນໂມເຊທີ່ໄດ້ຍົກງູຂຶ້ນໃນປ່າ, ບຸດມະນຸດກໍຈະຕ້ອງຖືກຍົກຂຶ້ນເຊັ່ນດຽວກັນ,
|
||
\v 15 ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຮັກໂລກ ຈົນພຣະອົງໄດ້ປຣະທານພຣະບຸດພຽງອົງດຽວຂອງພຣະອົງ, ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງນັ້ນບຈະບໍ່ຕາຍ ແຕ່ມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
|
||
\v 17 ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດເຂົ້າມາໃນໂລກເພື່ອຈະລົງໂທດໂລກນີ້, ແຕ່ເພື່ອໂລກໃຫ້ລອດໂດຍຜ່ານທາງພຣະອົງ.
|
||
\v 18 ຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຈະບໍ່ຖືກຕັດສິນໂທດ, ແຕ່ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງກໍໄດ້ຖືກຕັດສີນລົງໂທດແລ້ວ, ເພາະວ່າເຂົາບໍ່ເຊື່ອພຣະນາມພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ນີ້ຄືສາເຫດຂອງການພິພາກສາຄື: ຄວາມສະຫວ່າງໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້, ແລະມະນຸດນັ້ນຮັກຄວາມມືດແທນທີ່ຈະຮັກຄວາມສະຫວ່າງ ເພາະວ່າການກະທຳຂອງເຂົານັ້ນຊົ່ວຮ້າຍ.
|
||
\v 20 ເພາະທຸກຄົນທີ່ເຮັດການຊົ່ວກໍຊັງຄວາມສະຫວ່າງ ແລະບໍ່ມາເຖິງຄວາມສະຫວ່າງ, ເພື່ອຄວາມຊົ່ວຂອງເຂົາຈະບໍ່ຖືກເປີດເຜີຍ.
|
||
\v 21 ແຕ່ສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປະພຶດຕາມຄວາມຈິງກໍຈະມາເຖິງຄວາມສະຫວ່າງ ເພື່ອທີ່ການກະທຳຂອງເຂົາທີ່ຈະໄດ້ສຳເລັດໃນພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ປະກົດ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ຫລັງຈາກນີ້, ພຣະເຢຊູແລະພວກສາວົກໄດ້ໄປຍັງແຂວງຢູດາຍ. ທີ່ນັ້ນພຣະອົງໃຊ້ເວລາກັບພວກສາວົກແລະໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາແກ່ພວກເຂົາ.
|
||
\v 23 ໃນຂະນະນັ້ນໂຢຮັນກໍໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາຢູ່ທີ່ບ້ານໄອໂນນ ໃກ້ບ້ານຊາລາອິມ ເພາະທີ່ນັ້ນມີນ້ຳຫລາຍກວ່າ. ຜູ້ຄົນໄດ້ມາຫາເພິ່ນແລະຮັບບັບຕິສະມາ,
|
||
\v 24 ເພາະໃນຕອນນັ້ນໂຢຮັນຍັງບໍ່ໄດ້ຖືກຄັງຄຸກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເກີດການໂຕ້ແຍ້ງກັນຂຶ້ນລະຫວ່າງສາວົກບາງຄົນຂອງໂຢຮັນແລະຄົນຢິວດ້ວຍເລື່ອງພິທີຊຳຣະລ້າງ.
|
||
\v 26 ພວກເຂົາໄປຫາໂຢຮັນແລະເວົ້າກັບທ່ານວ່າ, “ຮັບບີ, ຄົນນັ້ນທີ່ເຄີຍຢູ່ກັບທ່ານອີກຟາກຂອງແມ່ນ້ຳຢໍແດນ, ຄົນທີ່ທ່ານມາເພື່ອເປັນພະຍານ, ເຂົາກຳລັງໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ, ແລະຄົນທັງຫມົດກໍກຳລັງໄປທີ່ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ໂຢຮັນຕອບວ່າ, “ມະນຸດບໍ່ສາມາດຮັບສິ່ງໃດໄດ້ ນອກຈາກສິ່ງນັ້ນຖືກມອບແກ່ເຂົາຈາກສະຫວັນ.
|
||
\v 28 ທ່ານເອງກໍສາມາດເປັນພະຍານເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນພຣະຄຣິດ,' ແຕ່ 'ຂ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກສົ່ງມາກ່ອນທ່ານຜູ້ນັ້ນ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ເຈົ້າສາວເປັນຂອງເຈົ້າບ່າວສັນໃດ. ຂະນະນີ້ສະຫາຍຂອງເຈົ້າບ່າວທີ່ຢືນຢູ່ ແລະໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຈົ້າບ່າວ ກໍຊື່ນຊົມຍິນດີຢ່າງຍິ່ງ ເພາະສຽງຂອງເຈົ້າບ່າວ ແລະຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີຂອງຂ້າພຣະເຈົ້າກໍຄົບຖ້ວນແລ້ວ.
|
||
\v 30 ພຣະອົງຈະຕ້ອງສຳຄັນຫລາຍຂື້ນ, ແຕ່ຂ້າພຣະເຈົ້າຈະສຳຄັນຫນ້ອຍລົງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ພຣະອົງຜູ້ມາຈາກເບື້ອງເທິງຊົງຢູ່ເຫນືອສິ່ງອື່ນໃດ. ຜູ້ທີ່ມາຈາກໂລກກໍຢູ່ຝ່າຍໂລກ ແລະກ່າວກ່ຽວກັບຝ່າຍໂລກ ພຣະອົງຜູ້ຊົງມາຈາກສະຫວັນ ກໍຢູ່ເຫນືອທຸກສິ່ງອື່ນໃດ.
|
||
\v 32 ພຣະອົງຊົງເປັນພະຍານເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຫັນ ແລະໄດ້ຍິນ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜຍອມຮັບຄຳພະຍານຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 33 ແຕ່ຄົນທີ່ຍອມຮັບຄຳພະຍານຂອງພຣະອົງກໍໄດ້ຢືນຢັນແລ້ວວ່າພຣະເຈົ້າຊົງເປັນຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເພາະຜູ້ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງມານັ້ນກໍກ່າວພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ. ເພາະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານຢ່າງຈຳກັດ.
|
||
\v 35 ພຣະບິດາຊົງຮັກພຣະບຸດແລະໄດ້ມອບທຸກຢ່າງໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 36 ຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະບຸດກໍໄດ້ຮັບຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ແຕ່ສຳລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະບຸດນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນຊີວິດ, ແຕ່ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະເຈົ້າຈະຕົກຢູ່ກັບເຂົາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\cl ບົດທີ 4
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອພຣະເຢຊູຮູ້ວ່າພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ຍິນວ່າ ພຣະອົງມີຄົນຕິດຕາມ ແລະຮັບບັບຕິສະມາຫລາຍກວ່າໂຢຮັນ,
|
||
\v 2 (ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ຊົງໃຫ້ບັບຕິສະມາເອງ ແຕ່ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງເປັນຜູ້ໃຫ້),
|
||
\v 3 ພຣະອົງຈຶ່ງອອກຈາກແຂວງຢູດາຍແລະກັບໄປຍັງແຂວງຄາລີເລອີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພຣະອົງຈຳເປັນຕ້ອງເດີນທາງຜ່ານແຂວງຊາມາເຣັຽ.
|
||
\v 5 ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ສະເດັດໄປເຖິງເມືອງຫນຶ່ງຂອງແຂວງຊາມາເຣັຽຊື່ເມືອງ ຊີຂາ, ຢູ່ໃກ້ກັບທີ່ດິນຊຶ່ງຢາໂຄບມອບໃຫ້ໂຢເຊັບລູກຊາຍຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ທີ່ນັ້ນມີນ້ຳສ້າງຂອງຢາໂຄບ. ພຣະເຢຊູເມື່ອຍກັບການເດີນທາງ ຈຶ່ງນັ່ງພັກທີ່ຂ້າງນ້ຳສ້າງນັ້ນ. ຕອນນັ້ນເປັນເວລາທ່ຽງ.
|
||
\v 7 ຍິງຊາວຊາມາເຣັຽຄົນຫນຶ່ງໄດ້ມາຕັກນ້ຳ, ແລະພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ເຮົາຂໍນໍ້າໃຫ້ເຮົາດື່ມແດ່ໄດ້ບໍ.”
|
||
\v 8 ຂະນະນັ້ນພວກສາວົກຂອງພຣະອົງເຂົ້າໄປໃນເມືອງເພື່ອຊື້ອາຫານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຍິງຊາວຊາມາເຣັຽທູນພຣະອົງວ່າ, “ດ້ວຍເຫດໃດທ່ານຜູ້ເປັນຄົນຢິວ, ມາຂໍດື່ມນ້ຳນຳຂ້ານ້ອຍຜູ້ເປັນຊາວຊາມາເຣັຽ?” ເພາະຄົນຢິວມັກບໍ່ຍຸ່ງກ່ຽວໃດໆກັບຄົນຊາມາເຣັຽ.
|
||
\v 10 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບນາງນັ້ນວ່າ, “ຖ້າເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຈັກຂອງປຣະທານຂອງພຣະເຈົ້າແລະຜູ້ທີ່ກຳລັງເວົ້າກັບເຈົ້າວ່າ ‘ຂໍນ້ຳໃຫ້ເຮົາດື່ມ’ ເຈົ້າຄົງຈະຂໍຈາກທ່ານຜູ້ນັ້ນ, ແລະທ່ານຄົງຈະມອບນ້ຳແຫ່ງຊີວິດນັ້ນແກ່ເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ຍິງນັ້ນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ນາຍເອີຍ, ນາຍບໍ່ມີຄຸທີ່ຈະຕັກນໍ້າແລະນ້ຳສ້າງນີ້ກໍເລິກ. ແລ້ວນາຍຈະຫານ້ຳແຫ່ງຊີວິດນັ້ນມາແຕ່ໃສ?
|
||
\v 12 ນາຍບໍ່ໄດ້ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຢາໂຄບບັນພະບຸຣຸດຂອງເຮົາ, ຜູ້ໄດ້ໃຫ້ນ້ຳສ້າງນີ້ແກ່ເຮົາແລະດື່ມ, ທັງຕົວທ່ານເອງ ທັງບັນດາລູກແລະຝູງສັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພຣະເຢຊູຕອບຍິງນັ້ນວ່າ, “ທຸກຄົນທີ່ດື່ມນ້ຳຈາກບໍ່ນີ້ກໍຍັງຈະກະຫາຍນ້ຳອີກຄັ້ງ.
|
||
\v 14 ແຕ່ໃຜກໍຕາມທີ່ດື່ມນ້ຳທີ່ເຮົາມອບໃຫ້, ເຂົາຈະບໍ່ກະຫາຍຫີວອີກເລີຍ, ເພາະນ້ຳຊຶ່ງເຮົາຈະໃຫ້ແກ່ເຂົານັ້ນຈະກາຍເປັນນ້ຳພຸໃນຕົວເຂົາ, ພຸ່ງຂຶ້ນເຖິງຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຍິງນັ້ນທູນພຣະອົງວ່າ, “ນາຍເອີຍ, ຂໍນ້ຳນັ້ນໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ກະຫາຍແລະບໍ່ຕ້ອງມາຕັກທີ່ບໍ່ນີ້ອີກ.”
|
||
\v 16 ພຣະເຢຊູບອກກັບຍິງນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງໄປເອີ້ນຜົວຂອງເຈົ້າແລະກັບມາທີ່ນີ້ອີກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຍິງນັ້ນຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຜົວ” ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ຖືກແລ້ວທີ່ເຈົ້າບອກວ່າ 'ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຜົວ'.
|
||
\v 18 ເພາະເຈົ້າໄດ້ມີຜົວມາຫ້າຄົນແລ້ວ, ແລະຄົນທີ່ເຈົ້າມີຕອນນີ້ກໍບໍ່ແມ່ນຜົວຂອງເຈົ້າ. ທີ່ເຈົ້າເວົ້ານັ້ນເປັນຄວາມຈິງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຍິງນັ້ນທູນພຣະອົງວ່າ, “ນາຍເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍເຫັນແລ້ວວ່າ ທ່ານເປັນຜູ້ທຳນວາຍ.
|
||
\v 20 ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍເຄີຍນະມັດສະການເທິງພູນີ້, ແຕ່ພວກທ່ານບອກວ່າເຢຣູຊາເລັມ ຄືສະຖານທີ່ທີ່ຄົນຈະໄປນະມັດສະການ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ຈົ່ງເຊື່ອເຮົາເທາະ, ຍິງເອີຍ, ເວລານັ້ນມາເຖິງ ເມື່ອເຈົ້າຈະນະມັດສະການພຣະບິດາບໍ່ໄດ້ໃນທີ່ພູນີ້ ຫລື ທີ່ກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 22 ເຈົ້ານະມັດສະການໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ. ເຮົານະມັດສະການສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ຈັກ, ເພາະຄວາມລອດພົ້ນນັ້ນມາຈາກຄົນຢິວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ແຕ່ຊົ່ວໂມງນັ້ນໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ, ແລະຕອນນີ້ກໍມາເຖິງແລ້ວ, ເມື່ອຜູ້ທີ່ນະມັດສະການທີ່ແທ້ຈິງຈະນະມັດສະການພຣະບິດາໃນວິນຍານແລະໃນຄວາມຈິງ, ເພາະພຣະບິດາຊົງສະແຫວງຫາຄົນແບບນັ້ນທີ່ຈະນະມັດສະການພຣະອົງ.
|
||
\v 24 ພຣະເຈົ້າເປັນພຣະວິນຍານແລະຜູ້ທີ່ນະມັດສະການພຣະອົງຕ້ອງນະມັດສະການໃນວິນຍານແລະໃນຄວາມຈິງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຍິງນັ້ນທູນພຣະອົງວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າພຣະເມຊີອາ ກຳລັງສະເດັດມາ (ຜູ້ທີ່ເອີ້ນວ່າພຣະຄຣິດ). ເມື່ອພຣະອົງສເດັດມາ, ພຣະອົງຈະອະທິບາຍທຸກສິ່ງແກ່ພວກເຮົາ.”
|
||
\v 26 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ເຮົາຜູ້ທີ່ເວົ້າກັບເຈົ້າຢູ່ຕອນນີ້, ຄືຜູ້ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ເມື່ອພວກສາວົກຂອງພຣະອົງໄດ້ກັບມາ, ພວກເຂົາຕ່າງປະຫລາດໃຈວ່າເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງສົນທະນາກັບຜູ້ຍິງ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜຖາມວ່າ, “ພຣະອົງຕ້ອງການອັນໃດ?” ຫລື “ເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງສົນທະນາກັບນາງ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລ້ວຍິງນັ້ນກໍປະຫມໍ້ນ້ຳຂອງນາງໄວ້ ແລ້ວກັບໄປໃນເມືອງ, ແລະ ບອກຄົນທັງປວງວ່າ,
|
||
\v 29 “ຈົ່ງມາ, ມາເບິ່ງຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ບອກຂ້ອຍທຸກຢ່າງທີ່ຂ້ອຍເຄີຍເຮັດ. ພຣະອົງເປັນພຣະຄຣິດຫລືບໍ?”
|
||
\v 30 ພວກເຂົາກໍອອກຈາກເມືອງໄປຫາພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ໃນລະຫວ່າງນັ້ນ, ພວກສາວົກກໍຊວນພຣະອົງ ເວົ້າວ່າ, “ຣັບບີ, ເຊີນຮັບປະທານອາຫານ.”
|
||
\v 32 ແຕ່ພຣະອົງຕອບກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາມີອາຫານທີ່ເຮົາກິນທີ່ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກ.”
|
||
\v 33 ແລ້ວພວກສາວົກກໍເວົ້າກັນວ່າ, “ຍັງບໍ່ມີໃຜເອົາອາຫານມາໃຫ້ພຣະອົງແມ່ນບໍ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ອາຫານຂອງເຮົາຄືເຮົາຈະເຮັດຕາມພຣະທັຍຂອງຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາ ແລະ ເຮັດງານຂອງພຣະອົງຜູ້ນັ້ນສຳເລັດ.
|
||
\v 35 ທ່ານເວົ້າວ່າ 'ອີກຕັ້ງສີ່ເດືອນ ກວ່າຈະຮອດເວລາເກັບກ່ຽວ? ເຮົາບອກສິ່ງນີ້ກັບທ່ານວ່າ, ຈົ່ງເງີຍໜ້າເບິ່ງທົ່ງນາເຫລົ່ານັ້ນ, ພວກມັນພ້ອມທີ່ຈະຖືກເກັບກ່ຽວແລ້ວ!
|
||
\v 36 ຜູ້ທີ່ກຳລັງເກັບກ່ຽວກໍໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງ ແລະຮີບໂຮມຜົນສຳລັບຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ເພື່ອຜູ້ທີ່ຫວ່ານແລະຜູ້ເກັບກ່ຽວຈະໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີຮ່ວມກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເພາະມີຄຳກ່າວໄວ້ໃນນີ້ວ່າ ‘ຄົນຫນຶ່ງຫວ່ານແລະອີກຄົນຫນຶ່ງກ່ຽວ’ ກໍເປັນຈິງ.
|
||
\v 38 ເຮົາສົ່ງທ່ານໄປເກັບກ່ຽວສິ່ງທີ່ທ່ານບໍ່ໄດ້ຫວ່ານ. ຄົນອື່ນໄດ້ເຮັດງານນັ້ນ, ແລະທ່ານກໍໄດ້ເຂົ້າມາຮ່ວມແຮງກັບຂອງພວກເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ມີຊາວຊາມາເຣັຽຫລາຍຄົນໃນເມືອງນັ້ນເຊື່ອໃນພຣະອົງ ເພາະວ່າສິ່ງທີ່ຍິງຜູ້ນັ້ນໄດ້ເປັນພະຍານຢືນຢັນນວ່າ, “ທ່ານບອກຂ້ອຍເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດ.”
|
||
\v 40 ເມື່ອຊາວຊາມາເຣັຽ ມາຫາພຣະອົງ, ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ພຣະອົງພັກຢູ່ກັບພວກເຂົາ, ແລະພຣະອົງຈິ່ງພັກຢູ່ທີ່ນັ້ນສອງວັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ມີຄົນອື່ນອີກຫລວງຫລາຍມາເຊື່ອດ້ວຍພຣະທັມຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 42 ພວກເຂົາກ່າວກັບຍິງນັ້ນວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອເພາະສິ່ງທີ່ເຈົ້າເວົ້າອີກຕໍ່ໄປ, ເພາະພວກເຮົາໄດ້ຍິນ, ແລະພວກເຮົາຮູ້ວ່າແທ້ຈິງແລ້ວທ່ານຜູ້ນີ້ຄືພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງໂລກນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ຫລັງຈາກນັ້ນສອງສາມມື້, ພຣະອົງສະເດັດອອກຈາກທີ່ນັ້ນໄປຍັງແຂວງຄາລີເລ.
|
||
\v 44 ເພາະພຣະເຢຊູໄດ້ປະກາດເອງວ່າຜູ້ປະກາດພຣະທັມບໍ່ໄດ້ຮັບກຽດໃນບ້ານເກີດຂອງຕົນເອງ.
|
||
\v 45 ເມື່ອພຣະອົງມາເຖິງແຂວງຄາລີເລ, ຊາວຄາລີເລໄດ້ຕ້ອນຮັບພຣະອົງ. ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນສິ່ງສາຣະພັດທີ່ພຣະອົງຊົງກະທຳໃນເທສະການໃນເຢຣູຊາເລັມ, ເພາະພວກເຂົາກໍໄປໃນເທສະການເໝືອນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ສະເດັດກັບມາທີ່ບ້ານການາ ແຂວງຄາລີເລອີກຄັ້ງ, ບ່ອນທີ່ພຣະອົງໄດ້ປ່ຽນນ້ຳໃຫ້ກາຍເປັນເຫລົ້າແວງນັ້ນ. ທີ່ນັ້ນມີເສນາບໍດີຄົນຫນຶ່ງ ຊຶ່ງລູກຊາຍຂອງທ່ານກໍາລັງປ່ວຍຢູ່ທີ່ເມືອງກາເປນາອູມ.
|
||
\v 47 ເມື່ອທ່ານໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດຈາກແຂວງຢູດາຍມາເຖິງແຂວງຄາລີເລ, ທ່ານໄດ້ໄປຫາພຣະເຢຊູແລະຂໍໃຫ້ພຣະອົງໄປໂຜດຮັກສາລູກຂອງຕົນທີ່ກຳລັງຈະຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ແລ້ວພຣະເຢຊູຈິ່ງບອກກັບເພິ່ນວ່າ, “ຈົນກວ່າທ່ານຈະໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນແລະການອັດສະຈັນ ທ່ານຈະບໍ່ເຊື່ອ.”
|
||
\v 49 “ນາຍເອີຍ, ຂໍເຊີນໄປກ່ອນທີ່ລູກຂ້ານ້ອຍຈະຕາຍ.”
|
||
\v 50 ພຣະເຢຊູບອກກັບທ່ານວ່າ, “ຈົ່ງໄປເຖີດ ລູກຂອງທ່ານຈະເຊົາດີ” ຊາຍຄົນນັ້ນເຊື່ອພຣະທັມທີ່ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວແກ່ເພິ່ນ, ເພິ່ນຈິ່ງກັບໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ໃນຂະນະທີ່ທ່ານກຳລັງໄປ, ຄົນໃຊ້ຂອງເພິ່ນກໍມາຕ້ອນຮັບ, ແລ້ວບອກວ່າລູກຂອງທ່ານມີຊີວິດຢູ່.
|
||
\v 52 ເພິ່ນຈຶ່ງຖາມຄົນໃຊ້ວ່າ ເປັນເວລາໃດທີ່ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນເຊົາປ່ວຍ. ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ມື້ວານນີ້ເວລາປະມານບ່າຍໂມງທີ່ລາວເຊົາໄຂ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 53 ແລ້ວບິດາຂອງເດັກຄົນນັ້ນກໍ່ນຶກໄດ້ວ່າເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວກັບຕົນວ່າ, “ລູກຂອງທ່ານຈະມີຊີວິດຢູ່.” ທ່ານເອງແລະຄົນໃນຄອບຄົວຂອງທ່ານຕ່າງກໍຮັບເຊື່ອ.
|
||
\v 54 ນີ້ເປັນຫມາຍສຳຄັນທີສອງທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ເຮັດ ຂະນະທີ່ພຣະອົງສະເດັດອອກຈາກແຂວງຢູດາຍໄປຍັງແຂວງຄາລີເລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\cl ບົດທີ 5
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກນັ້ນກໍມີງານເທສະການຂອງຄົນຢິວ, ພຣະເຢຊູຈິ່ງສະເດັດໄປຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 2 ຂະນະນັ້ນໃກ້ໆ ກັບປະຕູແກະມີສະນ້ຳແຫ່ງຫນຶ່ງ ໃນພາສາເຮັບເຣີເອີ້ນວ່າ ເບັດສາທາ, ມີສາລາອ້ອມຢູ່ຫ້າຫລັງ.
|
||
\v 3 ໃນສາລາເຫລົ່ານັ້ນມີຄົນປ່ວຍເປັນຈຳນວນຫລາຍຄືຄົນຕາບອດ, ຄົນຂາເສັ້ງ, ແລະຄົນອົງຄະລີບນອນຢູ່ [ຄອຍຖ້ານ້ຳເຟືອນ.
|
||
\v 4 ດ້ວຍວ່າມີເທວະດາຄົນຫນຶ່ງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າລົງມາກວນນ້ຳສະນັ້ນເປັນຍາມ ແລະເມື່ອນ້ຳເຟືອນຜູ້ໃດລົງໄປໃນນ້ຳກ່ອນກໍຫາຍຈາກພະຍາດທີ່ຕົນເປັນຢູ່ນັ້ນ].
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ນັ້ນ ລາວນອນປ່ວຍໄດ້ສາມສິບແປດປີມາແລ້ວ.
|
||
\v 6 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຫັນຄົນນັ້ນນອນຢູ່ ແລະຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງຮູ້ວ່າລາວເປັນຢູ່ຢ່າງນັ້ນເຫິງແລ້ວ ພຣະອົງກ່າວກັບລາວວ່າ, “ທ່ານຢາກຫາຍດີບໍ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຊາຍປ່ວຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ, “ນາຍເຈົ້າເອີຍ, ບໍ່ມີໃຜຈະເອົາຂ້ານ້ອຍວາງລົງໄປໃນສະເມື່ອນ້ຳນັ້ນເຟືອນຂຶ້ນ. ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຈະລົງໄປ ກໍມີຄົນອື່ນລົງໄປກ່ອນຂ້ານ້ອຍ.”
|
||
\v 8 ພຣະເຢຊູບອກລາວວ່າ, “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ຍົກເອົາບ່ອນນອນ, ແລະຍ່າງໄປເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ໃນທັນໃດນັ້ນຊາຍຄົນນັ້ນກໍເຊົາປ່ວຍ, ລາວລຸກຂື້ນແລະຍົກເອົາບ່ອນນອນຂອງຕົນແລະຍ່າງໄປ. ວັນນັ້ນເປັນສະບາໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກຢິວຈຶ່ງເວົ້າກັບຄົນທີ່ເຊົາປ່ວຍນັ້ນວ່າ, “ວັນນີ້ເປັນວັນສະບາໂຕ ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າແບກບ່ອນນອນຂອງເຈົ້າ.”
|
||
\v 11 ລາວຕອບວ່າ, “ແຕ່ຊາຍຄົນທີ່ຮັກສາຂ້ານ້ອຍບອກຂ້ານ້ອຍ, ‘ລຸກຂື້ນແລະແບກບ່ອນນອນແລະຍ່າງໄປ’.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພວກເຂົາຖາມຊາຍຄົນນັ້ນວ່າ, “ຊາຍຄົນນັ້ນທີ່ບອກເຈົ້າວ່າ, ‘ຈົ່ງແບກບ່ອນນອນແລະຍ່າງໄປແມ່ໃຜ?”
|
||
\v 13 ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຄົນທີ່ໄດ້ດີພະຍາດນັ້ນ ບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນໃຜທີ່ຮັກສາເຂົາ ເພາະວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ຫລົບໄປແລ້ວ, ເພາະທີ່ນັ້ນມີຄົນຊຸມນຸມຢູ່ຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ຫລັງຈາກນັ້ນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ພົບຄົນນັ້ນທີ່ພຣະວິຫານແລະເວົ້າກັບລາວວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າເຊົາປ່ວຍແລ້ວ! ຢ່າເຮັດບາບອີກ, ເພື່ອວ່າສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍຈະໄດ້ບໍ່ເກີດແກ່ທ່ານ.”
|
||
\v 15 ຊາຍຜູ້ນັ້ນຈາກທີ່ນັ້ນໄປແລະໄປລາຍງານແກ່ພວກຢິວວ່າ ຜູ້ທີ່ຮັກສາຕົວເຂົາຄືພຣະເຢຊູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ດ້ວຍເຫດນີ້ ພວກຢິວຈຶ່ງຂົ່ມເຫັງພຣະເຢຊູ, ເພາະວ່າພຣະອົງຊົງເຮັດການນີ້ໃນວັນສະບາໂຕ.
|
||
\v 17 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ໃນຂະນະນີ້ ພຣະບິດາຂອງເຮົາກຳລັງເຮັດພາຣະກິດຢູ່, ແລະເຮົາເອງກໍເຮັດຢູ່ເຫມືອນກັນ.”
|
||
\v 18 ເຫດສັນນັ້ນ, ພວກຢິວຈິ່ງຫາທາງທີ່ຈະຂ້າພຣະອົງ ເພາະນອກຈາກພຣະອົງຈະທຳລາຍກົດວັນສະບາໂຕແລ້ວ, ພຣະອົງຍັງເອີ້ນພຣະເຈົ້າວ່າເປັນພຣະບິດາຂອງຕົນເອງ, ຊຶ່ງເປັນການເຮັດຕົນສະເໝີພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ພຣະບຸດຈະບໍ່ເຮັດສິ່ງໃດດ້ວຍຕົນເອງ ນອກຈາກສິ່ງທີ່ໄດ້ເຫັນພຣະບິດາເຮັດ, ບໍ່ວ່າພຣະບິດາກຳລັງເຮັດສິ່ງໃດ, ພຣະບຸດກໍເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍ.
|
||
\v 20 ເພາະວ່າພຣະບິດາຊົງຮັກພຣະບຸດແລະສຳແດງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ພຣະບຸດເຫັນ, ແລະພຣະບິດາຈະຊົງສຳແດງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້ແກ່ພຣະບຸດ ເພື່ອທີ່ທ່ານທັງຫລາຍຈະໄດ້ອັດສະຈັນໃຈ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເພາະພຣະບິດາຊົງບັນດານໃຫ້ຄົນຕາຍເປັນຄືນແລະໃຫ້ຊີວິດແກ່ພວກເຂົາສັນໃດ, ພຣະບຸດກໍໃຫ້ຊີວິດແກ່ຜູ້ທີ່ພຣະອົງປາຖນາສັນນັ້ນ.
|
||
\v 22 ດ້ວຍວ່າພຣະບິດາບໍ່ໄດ້ພິພາກສາຜູ້ໃດ, ແຕ່ໄດ້ມອບການພິພາກສາທັງໝົດນັ້ນໄວ້ແກ່ພຣະບຸດ,
|
||
\v 23 ເພື່ອທຸກຄົນຈະໄດ້ໃຫ້ກຽດແດ່ພຣະບຸດນັ້ນ ເໝືອນຢ່າງທີ່ພວກເຂົາໃຫ້ກຽດພຣະບິດາ. ແຕ່ຜູ້ໃດບໍ່ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະບຸດ ກໍບໍ່ຖວາຍກຽດພຣະບິດາຜູ້ສົ່ງພຣະບຸດມາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຜູ້ໃດທີ່ຍິນຄຳຂອງເຮົາແລະເຊື່ອທ່ານຜູ້ນັ້ນທີ່ສົ່ງເຮົາມາມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ແລະບໍ່ເຂົ້າໃນການລົງໂທດ, ແຕ່ໄດ້ຜ່ານພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍໄປສູ່ຊີວິດແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ເວລານັ້ນໃກ້ຈະເຖິງ ແລະບັດນີ້ກໍມາເຖິງແລ້ວ ເມື່ອຄົນຕາຍໄດ້ຍິນສຽງແຫ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຍິນຈະມີຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເພາະວ່າໃນພຣະບິດານັ້ນຊົງມີຊີວິດໃນພຣະຊົນພຣະອົງຢ່າງໃດ, ພຣະອົງໄດ້ປຣະທານຊີວິດນັ້ນແກ່ພຣະບຸດ ເພື່ອໃຫ້ຊີວິດນັ້ນຢູ່ໃນພຣະບຸດຢ່າງນັ້ນ,
|
||
\v 27 ແລະພຣະບິດາໄດ້ໃຫ້ສິດອຳນາດແກ່ພຣະບຸດເພື່ອເຮັດການພິພາກສານັ້ນ ເພາະພຣະອົງຊົງເປັນບຸດມະນຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຢ່າປະຫລາດໃຈໃນເລື່ອງນີ້, ເພາະເວລານັ້ນຈະມາເຖິງ ເມື່ອທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະອົງ,
|
||
\v 29 ແລະຈະອອກມາ: ສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຮັດການດີກໍຈະໄດ້ຟື້ນຄືນສູ່ຊີວິດ, ແຕ່ຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຈະຄືນສູ່ການພິພາກສາລົງໂທດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດດ້ວຍຕົວເຮົາເອງ. ເຮົາໄດ້ຍິນຢ່າງໃດ, ເຮົາພິພາກສາຕາມນັ້ນ ແລະການພິພາກສາຂອງເຮົາກໍຊອບທັມ ເພາະວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມນ້ຳໃຈຂອງເຮົາ ແຕ່ເຮົາເຮັດຕາມນ້ຳພຣະທັຍຂອງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.
|
||
\v 31 ຫາກເຮົາເປັນພະຍານໃຫ້ຕົວເຮົາເອງ, ຄຳພະຍານຂອງເຮົານັ້ນກໍບໍ່ຈິງ.
|
||
\v 32 ຈະມີອີກຜູ້ໜຶ່ງທີ່ມາເພື່ອເປັນພະຍານແກ່ເຮົາ, ແລະເຮົາຮູ້ວ່າຄຳພະຍານທີ່ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າເຖິງເຮົາກໍເປັນຄວາມຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ພວກທ່ານໄດ້ສົ່ງຄົນໄປຫາໂຢຮັນ, ແລະເພິ່ນໄດ້ຢືນຢັນຄວາມຈິງນີ້ແລ້ວ.
|
||
\v 34 ແຕ່ຄຳພະຍານທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບນັ້ນບໍ່ໄດ້ມາຈາກມະນຸດ, ເຮົາກ່າວຢ່າງນີ້ເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ລອດ.
|
||
\v 35 ໂຢຮັນເປັນໂຄມທີ່ໄຕ້ໄວ້ແລະສ່ອງສະຫວ່າງຢູ່, ແລະທ່ານເອງກໍໄດ້ຊື່ນຊົມຍິນດີໃນຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ແຕ່ຄຳພະຍານທີ່ເຮົາມີນັ້ນກໍຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຄຳພະຍານຂອງໂຢຮັນ, ເພາະການງານທີ່ພຣະບິດາໄດ້ມອບຫມາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດໃຫ້ສຳເລັດທຸກຢ່າງ, ທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດກໍໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງເຮົາ, ແລະເປັນພະຍານວ່າພຣະບິດາໄດ້ສົ່ງເຮົາມາ.
|
||
\v 37 ພຣະບິດາຜູ້ສົ່ງເຮົາມາໄດ້ເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ເຮົາ, ພວກທ່ານເອງບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຫລືເຫັນພຣະອົງເລີຍ.
|
||
\v 38 ພວກທ່ານບໍ່ມີຄຳຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນຕົວຂອງພວກທ່ານ, ເພາະພວກທ່ານບໍ່ໄດ້ເຊື່ອໃນທ່ານຜູ້ນັ້ນທີ່ຖືກສົ່ງມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ທ່ານຄົ້ນຫາໃນຂໍ້ພຣະທັມຄຳພີ ເພາະທ່ານຄຶດວ່າໃນຂໍ້ພຣະທັມຄຳພີນັ້ນມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ແລະຂໍ້ພຣະຄັມພີນີ້ກໍໄດ້ເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ເຮົາ.
|
||
\v 40 ແລະທ່ານກໍບໍ່ຢາກມາຫາເຮົາເພື່ອທ່ານຈະໄດ້ມີຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບການສັນຣະເສີນຈາກມະນຸດ.
|
||
\v 42 ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າທ່ານບໍ່ມີຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າໃນຕົວທ່ານເອງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ເຮົາໄດ້ມາໃນພຣະນາມພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ແຕ່ພວກທ່ານກໍບໍ່ໄດ້ຮັບເຮົາ. ຫາກມີອີກຄົນມາໃນນາມຂອງພວກເຂົາເອງ, ທ່ານຈະຮັບຜູ້ນັ້ນໄວ້.
|
||
\v 44 ທ່ານຈະເຊື່ອໄດ້ຢ່າງໃດ, ເພາະພວກທ່ານສັນຣະເສີນກັນເອງ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາການສັນຣະເສີນ ທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າແຕ່ພຽງອົງດຽວ?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ຢ່າຫາວ່າເຮົາໄດ້ກ່າວໂທດພວກທ່ານຕໍ່ພຣະບິດາ. ຄົນທີ່ກ່າວໂທດພວກທ່ານຄືໂມເຊ, ຄົນທີ່ທ່ານມອບຄວາມຫວັງໄວ້ກັບເຂົາ.
|
||
\v 46 ຫາກທ່ານເຊື່ອໂມເຊ, ພວກທ່ານກໍຈະເຊື່ອເຮົາດ້ວຍ, ເພາະໂມເຊໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບເຮົາ.
|
||
\v 47 ຫາກທ່ານບໍ່ເຊື່ອສິ່ງທີ່ໂມເຊຂຽນໄວ້, ແລ້ວພວກທ່ານຈະເຊື່ອຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\cl ບົດທີ 6
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກນັ້ນສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດຂ້ວາມໄປອີກຟາກຂອງທະເລສາບຄາລີເລ ຫລືທີ່ເອີ້ນອີກຊື່ໜຶ່ງວ່າທະເລສາບຕີເບເຣັຽ.
|
||
\v 2 ມີຝູງປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຕິດຕາມພຣະອົງ, ເພາະເຂົາໄດ້ເຫັນໝາຍສຳຄັນທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ແກ່ຄົນເຈັບປ່ວຍເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 3 ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນໄປຍັງພູແລະນັ່ງລົງກັບພວກສາວົກຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 (ໃນຊ່ວງເວລານັ້ນເປັນເທສະການປັດສະຄາ, ແລະເທສະການຂອງຄົນຢິວແລ້ວ).
|
||
\v 5 ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງເຫັນຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍກຳລັງມາຫາພຣະອົງ, ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບຟີລິບວ່າ, “ເຮົາຈະຊື້ອາຫານທີ່ໃດໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານີ້ກິນ?”
|
||
\v 6 (ພຣະອົງກ່າວຢ່າງນີ້ເພື່ອລອງໃຈຟີລິບ, ແຕ່ພຣະອົງຊົງຮູ້ຢູ່ແລ້ວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດອັນໃດ).
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ຟີລິບຕອບພຣະອົງວ່າ, “ສອງຮ້ອຍເດນາຣິອົນກໍບໍ່ພໍຊື້ອາຫານໃພວກເຂົາກິນແມ້ນແຕ່ຜູ້ລະເລັກລະຫນ້ອຍ.”
|
||
\v 8 ສາວົກຄົນຫນຶ່ງຊື່ອັນເດອາ ນ້ອງຊາຍຂອງຊິໂມນເປໂຕ, ໄດ້ທູນພຣະອົງວ່າ,
|
||
\v 9 “ມີເດັກນ້ອຍຄົນຫນຶ່ງມີເຂົ້າຈີ່ເຮັດດ້ວຍເຂົ້າຝ້າງຫ້າກ້ອນກັບປາສອງໂຕ, ແຕ່ຈະພໍກັບຄົນຫລວງຫລາຍປານນີ້ໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະເຢຊູສັ່ງວ່າ, “ໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນນັ່ງລົງ” (ທີ່ນັ້ນມີຫຍ້າຫລາຍ) ພວກຜູ້ຊາຍຈຶ່ງນັ່ງລົງ, ມີປະມານຫ້າພັນຄົນ.
|
||
\v 11 ແລ້ວພຣະເຢຊູກໍຈັບເຂົ້າຈີ່ແລະເມື່ອໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນແລ້ວກໍແຈກແກ່ພວກຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ນັ້ນ ແລະກໍເຮັດຢ່າງດຽວກັນກັບປາດ້ວຍ, ແຈກໃຫ້ພວກເຂົາຫລາຍຕາມທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ.
|
||
\v 12 ເມື່ອຄົນໄດ້ຮັບປະທານຈົນອີ່ມ ພຣະອົງບອກພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, “ຈົ່ງເກັບເອົາເສດຕ່ອນເຂົ້າຈີ່ທີ່ເຫລືອ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ອັນໃດເສັຽເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພວກເຂົາຈິ່ງໄດ້ຮວບຮວມເສດເຂົ້າຈີ່ແລະລວມໄດ້ສິບສອງບຸງເຕັມຈາກເຂົ້າຈີ່ເຂົ້າຝ້າງຫ້າກ້ອນ ຊຶ່ງເປັນຕ່ອນເສດເຫລືອທີ່ທຸກຄົນໄດ້ກິນແລ້ວ.
|
||
\v 14 ຫລັງຈາກນັ້ນ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດ, ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ແທ້ຈິງແລ້ວ, ນີ້ຄືຜູ້ປະກາດພຣະທັມທີ່ຈະມາໃນໂລກນີ້.”
|
||
\v 15 ເມື່ອພຣະເຢຊູຊາບວ່າ ພວກເຂົາກຳລັງຈະມາຫາແລະເພື່ອບັງຄັບໃຫ້ພຣະອົງເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາ, ພຣະອົງຈຶ່ງແຍກຕົວອອກໄປຍັງພູເຂົາແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເມື່ອເຖິງເວລາແລງ, ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງໄດ້ລົງໄປທີ່ທະເລ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາຂື້ນເຮືອໄປ ເພື່ອຂ້ວາມຟາກໄປຍັງເມືອງກາເປນາອູມ. ຕອນນັ້ນກໍມືດຫລາຍແລ້ວ, ແລະພຣະເຢຊູກໍຍັງບໍ່ໄດ້ມາຫາພວກເຂົາ.
|
||
\v 18 ແລ້ວລົມກໍເລີ້ມພັດແຮງ, ແລະທະເລກໍມີຄື້ນແຮງຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເມື່ອພວກເຂົາກຳລັງພາຍເຮືອໄປໄດ້ປະມານຫ້າກິໂລ, ພວກເຂົາເຫັນພຣະເຢຊູກຳລັງຍ່າງມາເທິງທະເລແລະມາໃກ້ເຮືອຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະພວກເຂົາກໍເລີ້ມຢ້ານ.
|
||
\v 20 ແຕ່ພຣະອົງກ່າວບອກກັບເຂົາວ່າ, “ແມ່ນເຮົາເອງ! ຢ່າຢ້ານເລີຍ.”
|
||
\v 21 ແລ້ວພວກເຂົາກໍຍິນດີຮັບພຣະອົງຂຶ້ນເທິງເຮືອ, ແລະທັນໃດນັ້ນເຮືອຂອງພວກເຂົາກໍມາເຖິງເມືອງທີ່ພວກເຂົາກຳລັງຈະໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ວັນຕໍ່ມາ, ປະຊາຊົນທີ່ໄດ້ຢືນຄອຍຖ້າຢູ່ຟາກຂອງອີກທະເລເຫັນວ່າບໍ່ມີເຮືອລຳອື່ນ, ນອກຈາກລຳທີ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແຕ່ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ສະເດັດລົງເຮືອລຳນັ້ນໄປກັບພວກສາວົກ ມີແຕ່ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງໄປເທົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 23 ແຕ່ກໍມີເຮືອລຳອື່ນຈາກເມືອງຕີເບເຣັຽມາຈອດໃກ້ບ່ອນທີ່ເຂົາໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ ຫລັງຈາກທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງຂອບພຣະຄຸນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ເມື່ອຝູງປະຊາຊົນເຫັນວ່າພຣະເຢຊູແລະພວກສາວົກຂອງພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຂຶ້ນເຮືອແລະໄປຍັງເມືອງ ກາເປນາອູມ ເພື່ອຊອກຫາພຣະເຢຊູ.
|
||
\v 25 ເມື່ອພວກເຂົາພົບພຣະອົງອີກຟາກຂອງທະເລສາບ, ພວກເຂົາທູນພຣະອົງວ່າ, “ຣັບບີ, ທ່ານມາທີ່ນີ້ເມື່ອໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ທ່ານຊອກຫາເຮົາ ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນພວກທ່ານໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນ ແຕ່ເພາະພວກທ່ານໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຈົນອີ່ມ.
|
||
\v 27 ຢ່າເຮັດວຽກເພື່ອອາຫານທີ່ເສື່ອມສູນໄດ້, ແຕ່ຈົ່ງເຮັດວຽກເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ອາຫານ ທີ່ຕັ້ງຫມັ້ນຈົນເຖິງຊີວິດນິຣັນດອນ ທີ່ບຸດມະນຸດຈະໃຫ້ແກ່ທ່ານ, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າພຣະບິດາ ໄດ້ປຣະທັບຕາຫມາຍພຣະບຸດແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ພວກເຂົາຈຶ່ງທູນພຣະອົງວ່າ, “ພວກຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງເຮັດປະການໃດ ຈຶ່ງຈະໄດ້ເຮັດວຽກງານຂອງພຣະເຈົ້າ?”
|
||
\v 29 ພຣະອົງຕອບແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ງານຂອງພຣະເຈົ້າຄື: ການທີ່ທ່ານເຊື່ອວາງໃຈໃນຜູ້ນັ້ນທີ່ພຣະອົງໄດ້ສົ່ງມາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ພວກເຂົາຈຶ່ງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ແລ້ວພຣະອົງຈະເຮັດໝາຍສຳຄັນອັນໃດ ເພື່ອພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ເຫັນແລະເຊື່ອໃນພຣະອົງ? ທ່ານຈະເຮັດສິ່ງໃດແດ່?
|
||
\v 31 ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ກິນມານາໃນປ່າ ດັ່ງຄຳທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ, ‘ທ່ານໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາກິນອາຫານຈາກສະຫວັນ.’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ແລ້ວພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ບໍ່ແມ່ນໂມເຊທີ່ໃຫ້ອາຫານນັ້ນຈາກສະຫວັນ, ແຕ່ເປັນພຣະບິດາຂອງເຮົາທີ່ໃຫ້ອາຫານທີ່ແທ້ຈິງຈາກສະຫວັນແກ່ພວກທ່ານ.
|
||
\v 33 ເພາະວ່າອາຫານຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ຄືຜູ້ທີ່ລົງມາຈາກສະຫວັນແລະໃຫ້ຊີວິດແກ່ໂລກນີ້.”
|
||
\v 34 ເຂົາເວົ້າກັບພຣະອົງວ່າ, “ນາຍເຈົ້າເອີຍ, ໄດ້ໂຜດໃຫ້ອາຫານນີ້ແກ່ພວກຂ້າຕະລອດໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ພຣະເຢຊູບອກພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນອາຫານທິບແຫ່ງຊີວິດ, ຜູ້ທີ່ມາຫາເຮົາຈະບໍ່ຫິວ ແລະຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ກະຫາຍນ້ຳອີກເລີຍ.
|
||
\v 36 ແຕ່ເຮົາບອກທ່ານວ່າ, ທ່ານໄດ້ເຫັນເຮົາແລ້ວ ແລະທ່ານບໍ່ເຊື່ອເຮົາ.
|
||
\v 37 ທຸກຄົນທີ່ພຣະບິດາໄດ້ມອບໃຫ້ກັບເຮົາຈະມາຫາເຮົາ ແລະຜູ້ທີ່ມາຫາເຮົາ, ເຮົາຈະບໍ່ໂຍນເຂົາຖິ້ມອອກໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ເພາະເຮົາໄດ້ລົງມາຈາກສະຫວັນ ບໍ່ໄດ້ມາເຮັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງເຮົາເອງ, ແຕ່ເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.
|
||
\v 39 ແລະນີ້ຄືພຣະປະສົງຂອງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ ເພື່ອຈະບໍ່ໃຫ້ຄົນທັງປວງທີ່ມອບໄວ້ກັບເຮົາສູນຫາຍແມ້ແຕ່ຄົນດຽວ ແລ້ວພວກເຂົາຈະເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
|
||
\v 40 ແລະນີ້ຄືພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ແລະທຸກຄົນທີ່ເຫັນພຣະບຸດ ແລະເຊື່ອໃນພຣະບຸດນັ້ນ ຈະໄດ້ມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ແລ້ວພວກຄົນຢິວກໍເລີ່ມຈົ່ມພຣະອົງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ເຮົາເປັນອາຫານທິບທີ່ໄດ້ລົງມາຈາກສະຫວັນ.”
|
||
\v 42 ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, “ນີ້ບໍ່ແມ່ນເຢຊູ ລູກຂອງໂຢເຊັບຫລື, ພໍ່ແມ່ຂອງລາວເຮົາກໍຮູ້ຈັກ? ເຫດໃດຄົນນີ້ຈຶ່ງເວົ້າວ່າ 'ເຮົາໄດ້ລົງມາຈາກສະຫວັນ'?"
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຊົາຈົ່ມຖ່າມກາງພວກທ່ານເທາະ.
|
||
\v 44 ບໍ່ມີຜູ້ໃດມາຫາເຮົາໄດ້, ຫາກພຣະບິດາຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາບໍ່ໄດ້ນຳຄົນນັ້ນມາ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
|
||
\v 45 ມີຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂຽນໄວ້ວ່າ ‘ພຣະເຈົ້າຈະສັ່ງສອນພວກເຂົາທຸກຄົນ’ ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນແລະຮຽນຈາກພຣະເຈົ້າກໍມາເຖິງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ບໍ່ມີຜູ້ໃຜໄດ້ເຫັນພຣະບິດາ ນອກຈາກຜູ້ທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ ຄືຜູ້ນັ້ນແຫລະທີ່ເຄີຍເຫັນພຣະບິດາ.
|
||
\v 47 ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາກໍມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ເຮົາເປັນອາຫານທິບແຫ່ງຊີວິດ.
|
||
\v 49 ບັນພະບຸຣຸດຂອງທ່ານໄດ້ກິນມານາໃນປ່າ ແລະພວກເຂົາກໍຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ນີ້ຄືອາຫານທີ່ລົງມາຈາກສະຫວັນ ເພື່ອຜູ້ນັ້ນທີ່ໄດ້ກິນແລ້ວຈະບໍ່ຕາຍ.
|
||
\v 51 ເຮົາເປັນອາຫານແຫ່ງຊີວິດທີ່ລົງມາຈາກສະຫວັນ, ຫາກໃຜໄດ້ກິນອາຫານນີ້, ຜູ້ນັ້ນຈະຢູ່ຕະລອດໄປເປັນນິດ. ອາຫານທີ່ເຮົາໃຫ້ແກ່ທ່ານນັ້ນຄືເນື້ອໜັງຂອງເຮົາເພື່ອຊີວິດຂອງໂລກນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ຄົນຢິວທ່າມກາງພວກເຈົາກໍເລີ່ມໃຈຮ້າຍແລະໂຕ້ຖຽງວ່າ, “ຊາຍຄົນນີ້ຈະເອົາເນື້ອໜັງຂອງຕົນໃຫ້ເຮົາກິນໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 53 ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່່ພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ນອກເສັຽຈາກທ່ານຈະກິນເນື້ອໜັງຂອງບຸດມະນຸດແລະດື່ມຈາກເລືອດຂອງພຣະອົງ, ທ່ານຈະບໍ່ມີຊີວິດໃນຕົວທ່ານເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ຜູ້ທີ່ກິນເນື້ອໜັງຂອງເຮົາແລະດື່ມເລືອດຂອງເຮົາ ຈະມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ແລະເຮົາຈະໃຫ້ເຂົາເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
|
||
\v 55 ເພາະເນື້ອໜັງຂອງເຮົາຄືອາຫານທີ່ແທ້ຈິງ, ແລະເລືອດຂອງເຮົາກໍເປັນຂອງດື່ມທີ່ແທ້ຈິງ.
|
||
\v 56 ຜູ້ທີ່ກິນເນື້ອໜັງຂອງເຮົາແລະດື່ມເລືອດຂອງເຮົາ ກໍຈະຍັງຄົງໃນເຮົາແລະເຮົາຢູ່ໃນຜູ້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 57 ພຣະບິດາຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາ ແລະເຮົາມີຊີວິດຢູ່ເພາະພຣະບິດາສັນໃດ, ຜູ້ນັ້ນທີ່ກິນເຮົາ ຜູ້ນັ້ນຈະມີຊີວິດຢູ່ໃນເຮົາສັນນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
\v 58 ນີ້ເປັນອາຫານຊຶ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນ, ບໍ່ເໝືອນກັບອາຫານທີ່ພວກບັນພະບຸຣຸດຂອງທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ກິນແລ້ວຕາຍໄປ ຜູ້ທີ່ກິນອາຫານນີ້ຈະມີຊີວິດສືບໄປ.
|
||
\v 59 ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວຂໍ້ຄວາມເຫລົ່ານີ້ໃນໂຮງທັມມະເທສະໜາ ໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງສັ່ງສອນຢູ່ເມືອງກາເປນາອູມ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 60 ເມື່ອພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຫລາຍຄົນໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຖາມວ່າ, “ຄຳສອນນີ້ຍາກເຫລືອເກີນ ໃຜຈະຮັບຟັງໄດ້?”
|
||
\v 61 ພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ເລື່ອງນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກທ່ານສະດຸດໃຈຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 62 ແລ້ວຖ້າຫາກທ່ານໄດ້ເຫັນບຸດມະນຸດສະເດັດຂຶ້ນເມືອໄປຍັງບ່ອນທີ່ທ່ານຢູ່ແຕ່ກ່ອນໜ້ານີ້ລະ?
|
||
\v 63 ຄືພຣະວິນຍານທີ່ໃຫ້ຊີວິດ; ເນື້ອກາຍນັ້ນບໍ່ມີປະໂຫຍດອັນໃດ. ຄຳທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວແກ່ທ່ານນັ້ນຄືພຣະວິນຍານ ແລະຄຳເຫລົ່ານັ້ນເປັນຊີວິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 64 ຍັງມີບາງຄົນໃນພວກເຈົ້າທີ່ບໍ່ເຊື່ອ.” ເພາະພຣະເຢຊູຊົງຮູ້ແຕ່ເດີມແລ້ວວ່າໃຜຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ເຊື່ອ ແລະຄົນໃດທີ່ຈະທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະອົງດ້ວຍ.
|
||
\v 65 ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ເປັນເພາະເຫດນີ້, ເຮົາຈຶ່ງບອກທ່ານວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດຈະມາຫາເຮົາໄດ້ ນອກຈາກພຣະບິດາຈະປຣະທານຜູ້ນັ້ນມາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 66 ດ້ວຍເຫດນີ້, ມີລູກສິດຫລາຍຄົນໄດ້ລະຖິ້ມພຣະອົງແລະບໍ່ຕິດຕາມພຣະອົງອີກ.
|
||
\v 67 ພຣະເຢຊູຈຶ່ງກ່າວກັບສາວົກສິບສອງຄົນວ່າ, “ພວກທ່ານບໍ່ຄິດຢາກຖອຍຈາກເຮົາໄປດ້ວຍຫລື?”
|
||
\v 68 ຊີໂມນເປໂຕຕອບພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ມີໃຜທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຄວນຈະຕິດຕາມອີກຫລື? ພຣະອົງຊົງມີຖ້ອຍຄຳແຫ່ງຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
|
||
\v 69 ແລະພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຊື່ອແລະມາຮູ້ວ່າພຣະອົງຊົງເປັນອົງບໍຣິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 70 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາໄດ້ເລືອກພວກທ່ານທັງສິບສອງຄົນໄວ້ບໍ່ແມ່ນຫລື, ແຕ່ໜຶ່ງໃນພວກທ່ານນັ້ນຄືມານຮ້າຍ?”
|
||
\v 71 ທີ່ພຣະອົງກ່າວໝາຍເຖິງຢູດາລູກຊາຍຂອງຊີໂມນອິສະກາຣີອົດ, ເພາະເຂົາຄືຄົນທີ່ເປັນໜຶ່ງໃນສິບສອງຄົນ ທີ່ຈະທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະເຢຊູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\cl ບົດທີ 7
|
||
\p
|
||
\v 1 ຫລັງຈາກເຫດການເຫລົ່ານີ້ ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດໄປຍັງບ່ອນຕ່າງໆໃນແຂວງຄາລີເລ, ເພາະພຣະອົງບໍ່ປະສົງຈະໄປຍັງແຂວງຢູດາຍ, ເພາະພວກຢິວຫາໂອກາດທີ່ຈະຂ້າພຣະອົງ.
|
||
\v 2 ເທສະການຕັ້ງທັບອາສັຍຂອງຊາດຢິວແລ້ວກໍໃກ້ຈະເຖິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກນ້ອງຊາຍຂອງພຣະອົງບອກກັບພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານຈົ່ງອອກຈາກທີ່ນີ້ແລະໄປຍັງແຂວງຢູດາຍ ເພື່ອທີ່ພວກສາວົກຂອງທ່ານຈະໄດ້ເຫັນກິຈະການທີ່ທ່ານເຮັດ.
|
||
\v 4 ບໍ່ຫ່ອນມີຜູ້ໃດເຮັດອັນໃດໃນທີ່ລັບຫາກຕົວຂອງເຂົາຢາກເປັນທີ່ປະກົດ, ຫາກທ່ານເຮັດການເຫລົ່ານີ້ ຈົ່ງສະແດງຕົວທ່ານຕໍ່ໂລກນີ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແມ້ແຕ່ພວກນ້ອງຊາຍຂອງພຣະອົງກໍບໍ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງ.
|
||
\v 6 ພຣະເຢຊູຈິ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເວລາຂອງເຮົາຍັງບໍ່ເຖິງ ແຕ່ເວລາຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນພ້ອມຢູ່ສະເໝີ.
|
||
\v 7 ໂລກນີ້ຈະກຽດຊັງທ່ານບໍ່ໄດ້, ແຕ່ໂລກນີ້ຊັງເຮົາ ເພາະເຮົາໄດ້ເປັນພະຍານວ່າການງານຂອງໂລກນັ້ນຊົ່ວຮ້າຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ທ່ານຈົ່ງຂຶ້ນໄປງານເທສະການນັ້ນ ແຕ່ເຮົາຈະຍັງບໍ່ຂຶ້ນໄປງານເທສະການ ເພາະວ່າຍັງບໍ່ເຖິງກຳນົດເວລາຂອງເຮົາ.”
|
||
\v 9 ເມື່ອພຣະອົງຊົງກ່າວດັ່ງນັ້ນແກ່ພວກເຂົາແລ້ວ ພຣະອົງກໍປະທັບຢູ່ທີ່ແຂວງຄາລີເລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ເມື່ອພວກນ້ອງຊາຍຂອງພຣະອົງໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງງານເທສະການ, ພຣະອົງກໍສະເດັດໄປທີ່ງານເທສະການພາຍຫລັງຢ່າງລັບໆບໍ່ເປີດເຜີຍ.
|
||
\v 11 ພວກຢິວນັ້ນກຳລັງຊອກຫາພຣະອົງແລະວ່າ, “ຄົນຜູ້ນັ້ນຢູ່ໃສ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ມີຫລາຍຄົນທ່າມກາງປະຊາຊົນກໍຊິ່ມກັນເຖິງເລື່ອງພຣະອົງ. ລາງຄົນເວົ້າວ່າ, “ຊາຍຄົນນີ້ເປັນຄົນດີ” ຄົນອື່ນວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ, ເພິ່ນກຳລັງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຫລົງຜິດໄປ.”
|
||
\v 13 ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ມີໃຜກ້າເວົ້າເຖິງພຣະອົງຢ່າງເປີດເຜີຍ ເພາະພວກເຂົາຢ້ານພວກຢິວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເມື່ອງານເທສະການຜ່ານແລ້ວເຄິ່ງໜຶ່ງ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງພຣະວິຫານແລະເລີ້ມເທສະນາສັ່ງສອນ.
|
||
\v 15 ແລ້ວພວກຢິວກໍເລີ້ມປະຫລາດໃຈເວົ້າກັນວ່າ, “ເປັນຫຍັງຊາຍຄົນນີ້ມີຄວາມຮູ້ຫລວງຫລາຍ? ລາວບໍ່ເຄີຍໄດ້ຮຽນມາກ່ອນແມ່ນບໍ?”
|
||
\v 16 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຄຳສອນນີ້ບໍ່ແມ່ນຂອງເຮົາ, ແຕ່ເປັນຂອງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຖ້າຫາກຜູ້ໃດຕ້ອງການທີ່ຈະເຮັດຕາມພຣະທັຍຂອງພຣະອົງ, ຜູ້ນັ້ນຈະຮູ້ຈັກຄຳສອນນີ້, ບໍ່ວ່າຄຳສອນນັ້ນມາຈາກພຣະເຈົ້າ ຫລືມາຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າໂດຍຕົວຂອງເຮົາເອງ.
|
||
\v 18 ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເວົ້າສິ່ງທີ່ອອກມາຈາກຕົວຂອງຕົນເອງ, ຜູ້ນັ້ນກໍເວົ້າເພື່ອສະແຫວງກຽດສຳລັບຕົນເອງ, ແຕ່ຜູ້ທີ່ສະແຫວງກຽດໃຫ້ພຣະອົງຜູ້ຊົງໃຊ້ຕົນມາ ຜູ້ນັ້ນແຫລະຄືຄົນຈິງ, ແລະບໍ່ມີຄວາມອະທັມໃນຕົວເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ໂມເຊບໍ່ໄດ້ໃຫ້ພຣະບັນຍັດແກ່ທ່ານຫລື? ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນພວກທ່ານເຮັດຕາມພຣະບັນຍັດນັ້ນໄດ້ເລີຍ. ພວກທ່ານຊອກຫາເພື່ອຂ້າເຮົາເຮັດຫຍັງ?”
|
||
\v 20 ປະຊາຊົນຕອບວ່າ, “ເຈົ້າມີຜິຮ້າຍສິງຢູ່. ແມ່ນໃຜຊອກຫາຈະຂ້າເຈົ້າ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາໄດ້ເຮັດກິຈະການອັນໜຶ່ງ ແລະພວກທ່ານກໍປະຫລາດໃຈເພາະເຫດການນັ້ນ.
|
||
\v 22 ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ພວກທ່ານເຂົ້າພິທີຕັດ (ບໍ່ແມ່ນວ່າສິ່ງນັ້ນມາຈາກໂມເຊ ແຕ່ມາຈາກບັນພະບຸຣຸດ) ແລະທ່ານກໍໃຫ້ຜູ້ຊາຍຮັບພິທີຕັດໃນວັນສະບາໂຕ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຖ້າຊາຍຄົນໃດຮັບພິທີຕັດໃນວັນສະບາໂຕ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊເສັຽໄປ, ເປັນຫຍັງພວກທ່ານຈຶ່ງໃຈຮ້າຍທີ່ເຮົາໄດ້ຮັກສາຊາຍຄົນໜຶ່ງດີເປັນປົກກະຕິໃນວັນສະບາໂຕ?
|
||
\v 24 ຢ່າຕັດສິນຕາມທີ່ເຫັນພາຍນອກ, ແຕ່ຈົ່ງຕັດສິນຢ່າງຍຸດຕິທັມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ບາງຄົນໃນພວກເຂົາທີ່ມາຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເລີ້ມເວົ້າວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນຜູ້ນີ້ບໍທີ່ພວກເຂົາຊອກຫາເພື່ອຂ້າ?
|
||
\v 26 ເບິ່ງແມ, ເພິ່ນກຳລັງກ່າວຢ່າງເປີດເຜີຍ ແຕ່ບໍ່ມີໃຜເວົ້າຫຍັງກ່ຽວກັບທ່ານເລີຍ. ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ພວກຈົ້ານາຍທີ່ຮູ້ວ່າຊາຍຄົນນີ້ແມ່ນພຣະຄຣິດ, ເປັນໄປໄດ້ຫລື?
|
||
\v 27 ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າທ່ານຄົນນີ້ມາແຕ່ໃສ, ແຕ່ເມື່ອພຣະຄຣິດສະເດັດມາ ຈະບໍ່ມີໃຜຮູ້ວ່າພຣະອົງມາແຕ່ໃສ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລະພຣະເຢຊູປະກາດອອກມາຂະນະທີ່ກຳລັງສັ່ງສອນໃນພຣະວິຫານແລະເວົ້າວ່າ, “ທ່ານທັງສອງຮູ້ຈັກເຮົາ ແລະຮູ້ວ່າເຮົາມາແຕ່ໃສ, ເຮົາບໍ່ໄດ້ມາໂດຍລຳພັງຂອງເຮົາເອງ ແຕ່ຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມານັ້ນສັດຈິງ, ແລະພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.
|
||
\v 29 ເຮົາຮູ້ຈັກທ່ານຜູ້ນັ້ນ ເພາະວ່າເຮົາມາຈາກທ່ານຜູ້ນັ້ນຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ພວກເຂົາພະຍາຍາມທີ່ຈະຈັບພຣະອົງ, ແຕ່ວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດກ້າຍື່ນມືແຕະຕ້ອງພຣະອົງ ເພາະວ່າເວລາຂອງພຣະອົງຍັງບໍ່ມາເຖິງ.
|
||
\v 31 ແຕ່ມີປະຊາຊົນຫລາຍຄົນເຊື່ອໃນພຣະອົງ ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ເມື່ອພຣະຄຣິດ ສະເດັດມາ, ທ່ານຈະເຮັດໝາຍສຳຄັນຫລາຍກວ່າຜູ້ນີ້ຫລື?”
|
||
\v 32 ພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ຍິນປະຊາຊົນກຳລັງຊິ່ມກັນເວົ້າເຖິງເລື່ອງພຣະເຢຊູ, ແລະພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ແລະພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ໃຊ້ເຈົ້າໜ້າທີ່ໄປຈັບພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ແລ້ວພຣະເຢຊູຈຶ່ງກ່າວວ່າ, “ເຮົາຈະຢູ່ກັບທ່ານອີກໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລ້ວເຮົາຈະກັບໄປຫາຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.
|
||
\v 34 ທ່ານຈະຊອກຫາເຮົາແຕ່ທ່ານຈະບໍ່ພົບເຮົາ; ບ່ອນທີ່ເຮົາໄປນັ້ນ ພວກທ່ານໄປບໍ່ໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ແລ້ວພວກຢິວຈຶ່ງເວົ້າກັນໃນກຸ່ມພວກເຂົາວ່າ, “ເພິ່ນຈະໄປໃສ ທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດໄປຫາລາວໄດ້? ເພິ່ນຈະເດີນທາງໄປຫາພວກຄົນທີ່ແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປຢູ່ໃນຄົນຕ່າງຊາດເພື່ອສອນຄົນຕ່າງຊາດຫລື?
|
||
\v 36 ຄຳນີ້ເປັນຢ່າງໃດໜໍທີ່ເພິ່ນກ່າວວ່າ ‘ທ່ານຈະຊອກຫາເຮົາແຕ່ຈະບໍ່ພົບເຮົາ, ບ່ອນເຮົາຢູ່ນັ້ນທ່ານຈະເຂົ້າໄປບໍ່ໄດ້’?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເມື່ອມາເຖິງວັນສຸດທ້າຍ ຄືວັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເທສະການ, ພຣະເຢຊູຊົງຢືນຂື້ນແລະປະກາດວ່າ, “ຖ້າຜູ້ໃດກະຫາຍ ຈົ່ງໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຈົ່ງມາຫາເຮົາແລະດື່ມ.
|
||
\v 38 ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາເໝືອນທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ "ນໍ້າຂອງແມ່ນ້ຳອັນແຫ່ງຊີວິດຈະໄຫລອອກຈາກພາຍໃນຂອງເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ແຕ່ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວຢ່າງນີ້ໝາຍເຖິງພຣະວິນຍານ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບ; ແຕ່ພຣະວິຍານຍັງບໍ່ໄດ້ມອບໄວ້, ເພາະວ່າພຣະເຢຊູຍັງບໍ່ໄດ້ຊົງຮັບສະຫງ່າຣາສີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ປະຊາຊົນບາງຄົນ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກໍເວົ້າວ່າ, “ນີ້ເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.”
|
||
\v 41 ຄົນອື່ນເວົ້າວ່າ, “ນີ້ແມ່ນພຣະຄຣິດ” ແຕ່ບາງຄົນເວົ້າວ່າ, “ພຣະຄຣິດມາຈາກຄາລີເລບໍ່ແມ່ນຫລື?
|
||
\v 42 ພຣະຄັມພີບໍ່ໄດ້ກ່າວເອົາໄວ້ຫລືວ່າພຣະຄຣິດນັ້ນຈະມາຈາກເຊື້ອວົງຂອງດາວິດແລະມາຈາກບ້ານເບັດເລເຮັມ ຄືບ້ານທີ່ດາວິດເຄີຍຢູ່?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ກໍເກີດການແບ່ງແຍກໃນບັນດາປະຊາຊົນເພາະພຣະອົງ.
|
||
\v 44 ບາງຄົນຢາກຈະຈັບພຣະອົງ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜກ້າຍື່ນມືຈັບພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ແລ້ວພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຈຶ່ງກັບໄປຫາພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ແລະພວກຟາຣີຊາຍ ແລະພວກນັ້ນໄດ້ຖາມເຈົ້າໜ້າທີ່ວ່າ, “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ຈັບມັນມາ?”
|
||
\v 46 ເຈົ້າໜ້າທີ່ຕອບວ່າ, “ບໍ່ເຄີຍມີຜູ້ໃດເວົ້າຢ່າງນີ້ມາກ່ອນເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ແລ້ວພວກຟາຣີຊາຍຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າເອງກໍຖືກຊັກຫລອກເໝືອນກັນຫລື?
|
||
\v 48 ມີພວກເຈົ້ານາຍຫລືພວກຟາຣີຊາຍຄົນໃດທີ່ເຊື່ອຄົນນັ້ນແດ່?
|
||
\v 49 ແຕ່ປະຊາຊົນໝູ່ນີ້ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະບັນຍັດ ພວກເຂົາຖືກສາບແຊ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ນີໂກເດມ (ໜຶ່ງໃນພວກຟາຣີຊາຍຕົນໃຫຍ່, ຜູ້ທີ່ໄດ້ມາຫາພຣະອົງຄາວກ່ອນນີ້) ບອກພວກເຂົາວ່າ,
|
||
\v 51 “ກົດໝາຍຂອງເຮົານັ້ນຈະຕັດສີນຄົນໃດກ່ອນທີ່ຈະໄດ້ຍິນຈາກເຂົາແລະຮູ້ວ່າເຂົາໄດ້ເຮັດອັນໃດຫລື?”
|
||
\v 52 ພວກເຂົາກໍຕອບທ່ານວ່າ, “ທ່ານມາຈາກຄາລີເລດ້ວຍຫລື? ລອງໄປຫາເບິ່ງແລະທ່ານຈະຮູ້ວ່າບໍ່ມີຜູ້ປະກາດພຣະທັມຈັກຄົນມາຈາກຄາລີເລເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 53 [ແລ້ວພວກເຂົາກໍກັບໄປຍັງເຮືອນຂອງຕົນເອງ].
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\cl ບົດທີ 8
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດໄປຍັງພູໝາກກອກເທດ.
|
||
\v 2 ໃນເວລາຮຸ່ງເຊົ້າ ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດມາສັ່ງສອນທີ່ພຣະວິຫານອີກຄັ້ງ, ແລະຄົນທັງປວງກໍມາຫາພຣະອົງ; ພຣະອົງນັ່ງລົງ ແລະ ສັ່ງສອນພວກເຂົາ.
|
||
\v 3 ພວກນັກທັມແລະພວກຟາຣີຊາຍ ໄດ້ພາຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ເຮັດຜິດຂໍ້ຫາຫລິ້ນຊູ້. ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ຍິງນັ້ນຢືນຢູ່ຖ້າມກາງຝູງຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພວກເຂົາທູນພຣະອົງວ່າ, “ອາຈານເຈົ້າເອີຍ, ຍິງຄົນນີ້ຖືກຈັບເມື່ອກຳລັງຫລິ້ນຊູ້ຢູ່.
|
||
\v 5 ໃນພຣະບັນຍັດໂມເຊສັ່ງໃຫ້ເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ຄົນຢ່າງນີ້; ທ່ານເດຈະວ່າຢ່າງໃດກັບຍິງຄົນນີ້?”
|
||
\v 6 ພວກເຂົາເວົ້າຢ່າງນີ້ເພື່ອທົດລອງໃຫ້ພຣະອົງເຮັດຜິດເພື່ອຈະໄດ້ຫາເຫດຟ້ອງພຣະອົງ, ແຕ່ພຣະເຢຊູຊົງນ້ອມພຣະກາຍລົງແລະໃຊ້ນິ້ວພຣະຫັດຂຽນທີ່ດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ເມື່ອພວກເຂົາຍັງຄົງຖາມພຣະອົງອີກ, ພຣະອົງຊົງຢືນຂຶ້ນແລະກ່າວແກ່ເຂົາວ່າ, “ຜູ້ໃດໃນພວກເຈົ້າທີ່ບໍ່ມີຜິດບາບ ກໍໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ຍິງນີ້ກ່ອນໝູ່.”
|
||
\v 8 ແລ້ວພຣະອົງກໍຊົງນ້ອມພຣະກາຍລົງອີກຄັ້ງ ແລະ ເອົານີ້ວຂອງພຣະອົງຂຽນທີ່ດິນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນກໍເລີ່ມອອກໄປເທື່ອລະຄົນ, ເລີ້ມຕັ້ງແຕ່ຄົນແກ່ໄປ ຈົນໃນທີ່ສຸດກໍເຫລືອພຽງພຣະເຢຊູກັບຍິງຄົນນັ້ນທີ່ຖືກນຳມາໄວ້ຢູ່ເຄິ່ງກາງ.
|
||
\v 10 ພຣະເຢຊູຊົງເງີຍຂຶ້ນແລະຖາມຍິງນັ້ນວ່າ, “ນາງເອີຍ, ຄົນທີ່ກ່າວຫາເຈົ້າໄປໃສໝົດແລ້ວ? ບໍ່ມີໃຜລົງໂທດເຈົ້າຫລື?”
|
||
\v 11 ນາງທູນຕອບວ່າ, “ບໍ່ມີໃຜເລີຍ, ພຣະອົງເຈົ້າ” ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ, “ເຮົາກໍບໍ່ລົງໂທດເຈົ້າເໝືອນກັນ, ຈົ່ງໄປເສັຽເຖີດແລະຢ່າເຮັດຜິດອີກ.”]
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ແລ້ວພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກ; ຜູ້ທີ່ຕາມເຮົາມາຈະບໍ່ທຽວໄປໃນທີ່ມືດ ແຕ່ຈະມີຄວາມສະຫວ່າງແຫ່ງຊີວິດ.”
|
||
\v 13 ພວກຟາຣີຊາຍກ່າວຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ຕົວທ່ານເອງ; ຄຳພະຍານຂອງທ່ານກໍບໍ່ຈິງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບເຂົາວ່າ, “ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາເປັນພະຍານດ້ວຍຕົວຂອງເຮົາເອງ, ຄຳພະຍານຂອງເຮົານັ້ນຈິງ, ເຮົາຮູ້ວ່າເຮົາມາແຕ່ໃສແລະກຳລັງຈະໄປທີ່ໃດ, ແຕ່ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ວ່າເຮົາມາແຕ່ໃສແລະຈະໄປທີ່ໃດ.
|
||
\v 15 ພວກທ່ານຕັດສີນຕາມເນື້ອໜັງ; ແຕ່ເຮົາກໍບໍ່ຕັດສິນຜູ້ໃດເລີຍ.
|
||
\v 16 ຖ້າຫາກເຮົາຕັດສິນ, ການຕັດສິນຂອງເຮົານັ້ນຈິງ, ເພາະວ່າບໍ່ໄດ້ມີເຮົາແຕ່ຜູ້ດຽວ, ແຕ່ເຮົາມີພຣະບິດາທີ່ຊົງໃຊ້ເຮົາມາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແມ່ນແລ້ວ ໃນກົດໝາຍຂອງທ່ານຂຽນໄວ້ວ່າ ຄຳພະຍານຂອງຄົນສອງຄົນກໍເປັນຄວາມຈິງ.
|
||
\v 18 ເຮົາຄືຄົນນັ້ນທີ່ໄດ້ເປັນພະຍານເຖີງຕົວເຮົາເອງ, ແລະພຣະບິດາທີ່ຊົງໃຊ້ເຮົາມາກໍເປັນພະຍານເຖິງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພວກເຂົາຈຶ່ງທູນກັບພຣະອົງວ່າ, “ພຣະບິດາຂອງທ່ານຢູ່ໃສ?” ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາຫລືພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ຖ້າທ່ານຮູ້ຈັກເຮົາ ທ່ານກໍຮູ້ຈັກພຣະບິດາຂອງເຮົາເໝືອນກັນ.
|
||
\v 20 ພຣະເຢຊູກ່າວຄຳເຫລົ່ານີ້ເປັນຄຳອຸປະມາໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສັ່ງສອນໃນພຣະວິຫານແລະບໍ່ມີຜູ້ໃດຈັບພຣະອົງ ເພາະເວລາຂອງພຣະອົງຍັງບໍ່ເຖິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ອີກຄັ້ງໜຶ່ງ ພຣະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາອີກວ່າ, “ເຮົາຈະຈາກໄປ ພວກທ່ານຈະຊອກຫາເຮົາ ແລະຈະຕາຍໃນຄວາມຜິດບາບຂອງທ່ານ. ບ່ອນທີ່ເຮົາຈະໄປນັ້ນພວກທ່ານຈະໄປບໍ່ໄດ້.”
|
||
\v 22 ພວກຢິວເວົ້າກັນວ່າ, “ລາວຈະຂ້າຕົວເອງຫລື? ລາວກ່າວວ່າ 'ບ່ອນທີ່ເຮົາຈະໄປນັ້ນພວກທ່ານໄປບໍ່ໄດ້'?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ທ່ານມາຈາກເບື້ອງລຸ່ມ, ຝ່າຍເຮົາມາຈາກເບື້ອງເທິງ. ພວກທ່ານເປັນຂອງໂລກນີ້, ເຮົາບໍ່ເປັນຂອງໂລກນີ້.
|
||
\v 24 ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ເຮົາບອກທ່ານວ່າ ທ່ານຈະຕາຍໃນຄວາມຜິດບາບຂອງທ່ານ, ນອກເສັຽຈາກທ່ານໄດ້ເຊື່ອເຮົາວ່າເປັນຜູ້ນັ້ນ, ທ່ານຈະຕາຍໃນບາບຂອງທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາທູນຖາມພຣະອົງວ່າ, “ແລ້ວທ່ານເປັນໃຜ?” ພຣະເຢຊູຊົງຕອບກັບພວກເຂົາວ່າ, “ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບອກທ່ານຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນນັ້ນ.
|
||
\v 26 ເຮົາມີຫລາຍປະການທີ່ຈະກ່າວກ່ຽວກັບພວກທ່ານ ແລະຕັດສິນພວກທ່ານ, ຢ່າງໃດກໍຕາມຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມານັ້ນຈິງ, ແລະສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນຈາກທ່ານຜູ້ນັ້ນ ຄືສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວແກ່ໂລກ.”
|
||
\v 27 ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າພຣະອົງກຳລັງກ່າວກັບເຂົາເຖິງເລື່ອງພຣະບິດາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ເມື່ອທ່ານໄດ້ຍົກບຸດມະນຸດຂຶ້ນແລ້ວ, ທ່ານຈະຮູ້ວ່າເຮົາເປັນຜູ້ນັ້ນ, ແລະເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດດ້ວຍຕົວຂອງເຮົາ ທີ່ພຣະບິດາໄດ້ຊົງສອນເຮົາ, ເຮົາຈຶ່ງກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້.
|
||
\v 29 ພຣະອົງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາກໍຊົງສະຖິດຢູ່ກັບເຮົາ, ແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງປະເຮົາໄວ້ໃຫ້ຢູ່ຜູ້ດຽວ, ເພາະວ່າເຮົາເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພຣະບິດາຊອບພຣະທັຍຢູ່ສະເໝີ.”
|
||
\v 30 ໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງກ່າວຄຳເຫລົ່ານັ້ນ ຫລາຍຄົນໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່ພວກຢິວທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າພວກທ່ານຕັ້ງໝັ້ນຄົງຢູ່ໃນຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ພວກທ່ານກໍເປັນສາວົກຂອງເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງ.
|
||
\v 32 ແລະທ່ານຈະຮູ້ຈັກຄວາມຈິງ, ແລະຄວາມຈິງນັ້ນຈະປົດປ່ອຍໃຫ້ພວກທ່ານເປັນອິສຣະ.”
|
||
\v 33 ພວກເຂົາຕອບພຣະອົງວ່າ, “ເຮົາເປັນເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມ, ແລະເຮົາບໍ່ເຄີຍເປັນຂ້ອຍຂ້າຂອງຜູ້ໃດຈັກເທື່ອ, ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, ‘ທ່ານຈະເປັນອິສຣະ?’”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ພວກທ່ານວ່າ, ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຄີຍເຮັດການຜິດບາບກໍເປັນຂ້ອຍຂ້າຂອງຄວາມບາບ.
|
||
\v 35 ຂ້ອຍຂ້າບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນຄົວເຮືອນຕະຫລອດໄປ, ແຕ່ບຸດກໍຕັ້ງຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
|
||
\v 36 ເຫດສັນນັ້ນ, ຖ້າພຣະບຸດຈະປົດປ່ອຍໃຫ້ທ່ານເປັນອິສຣະ, ພວກທ່ານກໍຈະເປັນອິສຣະຢ່າງແທ້ຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເຮົາຮູ້ຢູ່ວ່າທ່ານເປັນເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມ; ແຕ່ທ່ານຊອກຫາຈະຂ້າເຮົາ, ເພາະຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນທ່ານ.
|
||
\v 38 ເຮົາເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຫັນໃນພຣະບິດາ ແລະທ່ານກໍເຮັດໃນສິ່ງທີ່ທ່ານເຫັນຈາກພຣະບິດາດ້ວຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ພວກເຂົາຕອບພຣະອົງວ່າ, “ພໍ່ຂອງພວກເຮົາຄືອັບຣາຮາມ” ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ຫາກທ່ານເປັນລູກຫລານຂອງອັບຣາຮາມແລ້ວ, ທ່ານກໍຈະເຮັດງານຂອງອັບຣາຮາມ.
|
||
\v 40 ແຕ່ຕອນນີ້ທ່ານຫາທີ່ຈະຂ້າເຮົາ, ຄືຊາຍຄົນນັ້ນຜູ້ໄດ້ບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານ ຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນມາຈາກພຣະບິດາ. ອັບຣາຮາມບໍ່ໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້.
|
||
\v 41 ທ່ານຈົ່ງເຮັດງານຂອງບິດາ” ພວກເຂົາຈຶ່ງທູນຕອບວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ເກີດມາຈາກການຫລິ້ນຊູ້, ເຮົາມີບິດາອົງດຽວຄືພຣະເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 42 ພຣະເຢຊູບອກພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າພຣະເຈົ້າຊົງເປັນພຣະບິດາຂອງທ່ານ, ທ່ານຈະຮັກເຮົາ ເພາະເຮົາມາຈາກພຣະເຈົ້າແລະເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້ ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ມາດ້ວຍຕົວຂອງເຮົາເອງ ແຕ່ພຣະບິດາສົ່ງເຮົາມາ.
|
||
\v 43 ເປັນຫຍັງທ່ານບໍ່ເຂົ້າໃຈຄຳເວົ້າຂອງເຮົາ? ນັ້ນເປັນເພາະທ່ານບໍ່ໄດ້ຍິນຄຳຂອງເຮົາ.
|
||
\v 44 ທ່ານມາຈາກພໍ່ຂອງທ່ານຄືມານ, ແລະພວກທ່ານມີໃຈຢາກເຮັດຕາມຄວາມປາຖນາຂອງພໍ່ທ່ານ. ພໍ່ຂອງທ່ານເປັນຜູ້ຂ້າຄົນຕັ້ງແຕ່ເດີມມາແລ້ວ ແລະມັນບໍ່ໄດ້ຕັ້ງຢູ່ໃນຄວາມຈິງ, ເພາະວ່າໃນຕົວມັນບໍ່ມີຄວາມຈິງເລີຍ. ເມື່ອມັນເວົ້າຕົວະ ມັນກໍເວົ້າຕາມທັມະຊາດຂອງມັນ, ເພາະມັນເປັນຜູ້ເວົ້າຕົວະແລະເປັນພໍ່ຂອງການຕົວະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ແຕ່ເຮົາໄດ້ບອກຄວາມຈິງແກ່ພວກທ່ານ ແຕ່ພວກທ່ານບໍ່ໄດ້ເຊື່ອເຮົາ.
|
||
\v 46 ຜູ້ໃດໃນພວກທ່ານທີ່ພົບຄວາມຜິດບາບໃນເຮົາ? ຖ້າເຮົາເວົ້າຄວາມຈິງ ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອເຮົາ?
|
||
\v 47 ຄົນທີ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າກໍຈະຟັງຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ, ທ່ານບໍ່ຟັງຄຳເຫລົ່ານັ້ນ ເພາະທ່ານບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ພວກຢິວຕອບພຣະອົງວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ບອກກັບທ່ານແທ້ໆບໍວ່າ, ທ່ານເປັນໄທຊາມາເຣຍແລະມີຜິຮ້າຍ?”
|
||
\v 49 ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບໍ່ມີມານຮ້າຍ ເຮົາຖວາຍກຽດແດ່ພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ແຕ່ທ່ານບໍ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 50 ເຮົາບໍ່ໄດ້ຊອກຫາກຽດສຳລັບເຮົາເອງ, ແຕ່ມີຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຊອກຫາກຽດແລະການພິພາກສາ.
|
||
\v 51 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ພວກທ່ານ ຖ້າຫາກໃຜປະຕິບັດຕາມຄຳສອນຂອງເຮົາ, ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ເຫັນຄວາມຕາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 52 ພວກຢິວບອກພຣະອົງວ່າ, “ຕອນນີ້ເຮົາຮູ້ແລ້ວວ່າທ່ານມີມານຮ້າຍສິງຢູ່, ອັບຣາຮາມແລະພວກປະກາດພຣະທັມກໍຕາຍໄປໝົດແລ້ວ; ແຕ່ທ່ານເວົ້າວ່າ ‘ຖ້າຜູ້ໃດປະຕິບັດຕາມຄຳສອນຂອງເຮົາຈະບໍ່ຕາຍ.’
|
||
\v 53 ທ່ານບໍ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າອັບຣາຮາມບິດາຂອງພວກເຮົາ ທີ່ຕາຍໄປແລ້ວນັ້ນຫລື? ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍຕາຍແລ້ວເໝືອນກັນ. ແລ້ວທ່ານຈະອວດອ້າງວ່າທ່ານເປັນຜູ້ໃດນອກເໜືອຈາກຄົນເຫລົ່ານີ້?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ຖ້າເຮົາໃຫ້ກຽດແກ່ຕົວເຮົາເອງ, ກຽດຂອງເຮົາກໍບໍ່ມີຄ່າຫຍັງ; ຄືພຣະບິດາທີ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດແກ່ເຮົາ ແລະຄົນທີ່ທ່ານເວົ້ານັ້ນກໍຄືພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານ.
|
||
\v 55 ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແຕ່ເຮົາຮູ້ຈັກທ່ານຜູ້ນັ້ນ, ຖ້າຫາກເຮົາຈະເວົ້າວ່າ 'ເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກທ່ານຜູ້ນັນ' ເຮົາກໍເປັນຄົນທີ່ເວົ້າຕົວະ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຮົາຮູ້ຈັກພຣະອົງແລະປະພຶດຕາມພຣະທັມຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 56 ອັບຣາຮາມບິດາຂອງທ່ານຈະຊົມຊຶ່ນຍິນດີທີ່ໄດ້ເຫັນເຮົາ ໃນວັນນີ້ທ່ານໄດ້ເຫັນແລະຍິນດີ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 57 ພວກຢິວບອກກັບພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານອາຍຸຍັງບໍ່ເຖິງຫ້າສິບປີ, ແຕ່ທ່ານໄດ້ເຫັນອັບຣາຮາມຫລື?”
|
||
\v 58 ພຣະເຢຊູບອກກັບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ກ່ອນອັບຣາຮາມເກີດ ເຮົາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.”
|
||
\v 59 ພວກເຂົາເລີ່ມຈັບກ້ອນຫີນເພື່ອຈະຄວ່າງໃສ່ພຣະອົງ, ແຕ່ພຣະອົງຫລົບໜີແລະອອກໄປຈາກພຣະວິຫານຢ່າງລັບໆ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\cl ບົດທີ 9
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ ຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູກຳລັງສະເດັດຜ່ານໄປ ພຣະອົງເຫັນຊາຍຄົນໜຶ່ງຕາບອດຕັ້ງແຕ່ເກີດ.
|
||
\v 2 ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ອາຈານເຈົ້າເອີຍ, ຜູ້ໃດໄດ້ເຮັດບາບ ຊາຍຄົນນີ້ຫລືພໍ່ແມ່ຂອງລາວ ທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວເກີດມາຕາບອດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນຊາຍຄົນນີ້ຫລືພໍ່ແມ່ຂອງລາວໄດ້ເຮັດບາບ, ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ພຣະຣາຊະກິດທັງສິ້ນຂອງພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ເປີດເຜີຍໃນຕົວລາວ.
|
||
\v 4 ພວກເຮົາຕ້ອງເຮັດພຣະຣາຊະກິດຂອງພຣະອົງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ ໃນຂະນະທີ່ເປັນກາງເວັນຢູ່, ເມື່ອເຖິງເວລາກາງຄືນກໍຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດອາດເຮັດວຽກໄດ້.
|
||
\v 5 ຂະນະທີ່ເຮົາຍັງຢູ່ໃນໂລກນີ້, ເຮົາເປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ພຣະອົງຖົ່ມນ້ຳລາຍລົງດິນ ໃຊ້ນ້ຳລາຍປະສົມດິນເປັນຕົມແລ້ວທາໃສ່ຕາຂອງຄົນຕາບອດ.
|
||
\v 7 ພຣະອົງກ່າວຕໍ່ຄົນນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງໄປລ້າງອອກທີ່ສະຊີໂລອາມ (ຊຶ່ງແປວ່າສົ່ງໄປ)” ຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງໄປລ້າງ ແລະກັບມາກໍເຫັນຮຸ່ງໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຈາກນັ້ນເພື່ອນບ້ານຂອງຊາຍຄົນນັ້ນແລະບັນດາຄົນທີ່ເຄີຍເຫັນຊາຍຄົນນີ້ກ່ອນໜ້ານີ້ຕອນທີ່ລາວເປັນຄົນຂໍທານເວົ້າວ່າ, “ຜູ້ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ເຄີຍນັ່ງຂໍທານນັ້ນຫລື?”
|
||
\v 9 ບາງຄົນເວົ້າວ່າ, “ລາວແມ່ນຄົນນັ້ນ” ແຕ່ຄົນອື່ນກໍວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ ແຕ່ລາວເປັນຄືກັບຄົນນັ້ນ,” ແຕ່ຊາຍຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າ,”ແມ່ນຂ້າພຣະເຈົ້າເອງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພວກເຂົາເວົ້າກັບຄົນນັ້ນວ່າ, “ແລ້ວຕາຂອງເຈົ້າເຊົາບອດໄດ້ຈັ່ງໃດ?”
|
||
\v 11 ລາວຕອບວ່າ, “ຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າເຢຊູ ເຮັດຂີ້ຕົມຂຶ້ນມາແລະທາໃສ່ຕາຂອງເຮົາ, ແລະບອກກັບຂ້າພຣະເຈົ້າວ່າ ‘ໄປທີ່ສະຊີໂລອາມແລະລ້າງອອກ' ຂ້າພຣະເຈົ້າຈິ່ງໄປທີ່ນັ້ນແລະລ້າງອອກ ແລະຂ້າພຣະເຈົ້າກໍເບິ່ງເຫັນຮຸ່ງໄດ້.”
|
||
\v 12 ເຂົາເວົ້າກັບຊາຍຄົນນັ້ນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນັ້ນຢູ່ໃສ” ລາວຕອບວ່າ, “ເຮົາບໍ່ຮູ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 13 ພວກເຂົາຈຶ່ງພາຄົນນັ້ນທີ່ເຄີຍຕາບອດໄປຫາພວກຟາຣີຊາຍ.
|
||
\v 14 ວັນທີ່ພຣະເຢຊູຊົງເຮັດຕົມທາຕາຊາຍຕາບອດແລະເຮັດໃຫ້ລາວເຊົາຕາບອດນັ້ນແມ່ນວັນສະບາໂຕ.
|
||
\v 15 ແລ້ວພວກຟາຣີຊາຍຈຶ່ງຖາມຊາຍຄົນນັ້ນອີກວ່າ ລາວເບິ່ງເຫັນໄດ້ຈັ່ງໃດ. ລາວບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເພິ່ນໄດ້ເອົາຂີ້ຕົມທາຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍໄດ້ໄປລ້າງອອກ ແລະດຽວນີ້ຂ້ານ້ອຍກໍເຫັນຮຸ່ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ບາງຄົນໃນພວກຟາຣີຊາຍເວົ້າວ່າ, “ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ໄດ້ມາຈາກພຣະເຈົ້າ ເພາະວ່າເພິ່ນບໍ່ຖືຮັກສາວັນສະບາໂຕ” ຄົນອື່ນໆ ເວົ້າວ່າ, “ເປັນຫຍັງຊາຍຜູ້ເປັນຄົນບາບຄືເຮັດໝາຍສຳຄັນແນວນີ້ໄດ້?” ຈິ່ງມີການແບ່ງແຍກໃນພວກເຂົາ.
|
||
\v 17 ພວກເຂົາຈຶ່ງຖາມຊາຍຄົນຕາບອດອີກເທື່ອໜຶ່ງວ່າ, “ເຈົ້າເດເວົ້າຢ່າງໃດໃນເມື່ອເພິ່ນເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຊົາຕາບອດ?” ຊາຍຄົນຕາບອດຕອບວ່າ, “ທ່ານເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.”
|
||
\v 18 ຄົນຢິວຍັງຄົງບໍ່ເຊື່ອວ່າຊາຍຄົນນັ້ນເຄີຍຕາບອດແລະເຊົາຕາບອດແລ້ວ, ຈົນກະທັ້ງເຂົາໄດ້ເອີ້ນພໍ່ແມ່ຂອງຊາຍຕາບອດທີ່ໄດ້ຮັບໂຜດໃຫ້ເບີ່ງເຫັນມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພວກເຂົາຖາມພໍ່ແມ່ວ່າ, “ນີ້ເປັນລູກຊາຍຂອງໝູ່ເຈົ້າທີ່ໝູ່ເຈົ້າບອກວ່າເປັນຕາບອດແຕ່ເກີດແມ່ນບໍ? ແລ້ວຕອນນີ້ລາວເບິ່ງເຫັນໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 20 ພໍ່ແມ່ຂອງຜູ້ນັ້ນຕອບວ່າ, “ພວກຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າຜູ້ນີ້ເປັນລູກຂອງຂ້ານ້ອຍແລະລາວເກີດມາຕາບອດ.
|
||
\v 21 ຕອນນີ້ລາວເຫັນຮຸ່ງໄດ້ຢ່າງໃດ ເຮົາບໍ່ຮູ້, ຊາຍຄົນທີ່ເປີດຕາລາວ ພວກຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ຮູ້ຈັກ. ຖາມລາວເອງ, ລາວເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລ້ວ, ລາວຄົງເວົ້າເລື່ອງຕົນເອງໄດ້.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພໍ່ແມ່ຂອງລາວທີ່ເວົ້າດັ່ງນີ້ກໍເພາະພວກເຂົາຢ້ານພວກຢິວ, ເນື່ອງຈາກພວກຢິວໄດ້ຕົກລົງກັນແລ້ວວ່າ, ຖ້າຜູ້ໃດຍອມຮັບວ່າຄົນນັ້ນເປັນພຣະຄຣິດ, ເຂົາຈະຕ້ອງຖືກໄລ່ອອກຈາກໂຮງທັມມະເທສະໜາ.
|
||
\v 23 ດ້ວຍເຫດນີ້ ພໍ່ແມ່ຂອງລາວຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ລາວເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລ້ວ ຖາມລາວເອງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ພວກເຂົາຈຶ່ງເອີ້ນຊາຍຄົນທີ່ເຄີຍຕາບອດເຂົ້າມາເປັນເທື່ອທີ່ສອງ ແລະບອກລາວວ່າ, “ຂໍກຽດນັ້ນຈົ່ງມີແດ່ພຣະເຈົ້າ, ເຮົາຮູ້ວ່າຊາຍຄົນນີ້ເປັນຄົນບາບ.”
|
||
\v 25 ຊາຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຊາຍຄົນນັ້ນເປັນຄົນບາບ ແຕ່ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍຮູ້ຕອນນີ້ຄື ຂ້ານ້ອຍຕາບອດແຕ່ດຽວນີ້ຂ້ານ້ອຍເຫັນແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ພວກເຂົາເວົ້າກັບຄົນນັ້ນວ່າ, “ເພິ່ນເຮັດຫຍັງໃຫ້ເຈົ້າ? ເພິ່ນເຮັດໃຫ້ຕາຂອງເຈົ້າເຊົາບອດໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 27 ລາວຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍໄດ້ບອກພວກທ່ານແລ້ວແຕ່ທ່ານບໍ່ຟັງ! ເປັນຫຍັງພວກທ່ານຈຶ່ງຢາກຟັງອີກ? ທ່ານຢາກຈະເປັນລູກສິດຂອງເພິ່ນເໝືອນກັນຫລື?”
|
||
\v 28 ເຂົາຈຶ່ງເຍີ້ຍຄົນນັ້ນວ່າ, “ມຶງນັ້ນແຫລະ, ເປັນສິດຂອງມັນ ແຕ່ພວກເຮົານີ້ເປັນສິດຂອງໂມເຊ.
|
||
\v 29 ຝ່າຍພວກເຮົາຮູ້ຢູ່ວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວຕໍ່ໂມເຊ ແຕ່ຄົນນັ້ນພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າມັນມາແຕ່ໃສ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ຊາຍຄົນນີ້ຈິ່ງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເລື່ອງນີ້ບໍ່ທຳມະດາເລີຍ, ທີ່ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ວ່າທ່ານຜູ້ນັ້ນມາແຕ່ໃສ, ແຕ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕາຂອງຂ້ານ້ອຍເຊົາບອດ.
|
||
\v 31 ເຮົາຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຟັງຄົນບາບ, ແຕ່ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ອຸທິດຕົນແລະເຮັດຕາມນ້ຳພຣະທັຍຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະຟັງຜູ້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ຕັ້ງແຕ່ໂລກນີ້ເລີ່ມມາ ກໍບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນວ່າມີຜູ້ໃດທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນຕາບອດຕັ້ງແຕ່ເກີດເຊົາບອດໄດ້.
|
||
\v 33 ຖ້າຫາກຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ໄດ້ມາຈາກພຣະເຈົ້າແລ້ວ, ເພີ່ນກໍຄົງເຮັດຫຍັງບໍ່ໄດ້ເລີຍ.”
|
||
\v 34 ພວກເຂົາຕອບຊາຍຄົນນັ້ນວ່າ, “ເຈົ້າເກີດມາໃນຄວາມບາບທັງນັ້ນ ແລະເຈົ້າກຳລັງສອນເຮົາຫລື?” ແລ້ວເຂົາໂຍນຊາຍຄົນນັ້ນອອກໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 35 ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງໄດ້ຍິນວ່າເຂົາໄດ້ໄລ່ຄົນນັ້ນອອກແລ້ວຈາກທັມະເທສະໜາ, ພຣະອົງຊົງພົບລາວແລະເວົ້າວ່າ, “ເຈົ້າເຊື່ອໃນບຸດມະນຸດຫລື?”
|
||
\v 36 ລາວຕອບວ່າ, “ຜູ້ນັ້ນແມ່ນໃຜ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພື່ອທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະເຊື່ອໃນທ່ານຜູ້ນັ້ນ?”
|
||
\v 37 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບລາວວ່າ, “ເຈົ້າໄດ້ເຫັນທ່ານຜູ້ນັ້ນແລ້ວ, ແລະຄືຜູ້ນັ້ນຄືຜູ້ກຳລັງເວົ້າກັບເຈົ້າຢູ່.”
|
||
\v 38 ຊາຍຄົນນັ້ນທູນວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອ” ແລະລາວຈຶ່ງຂາບລົງໄຫວ້ພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ສຳລັບການພິພາກສານັ້ນເຮົາໄດ້ມາໃນໂລກນີ້ ເພື່ອຄົນທີ່ບໍ່ເຫັນຈະໄດ້ເຫັນ ແລະຄົນທີ່ເຫັນແລ້ວຈະຕາບອດ.”
|
||
\v 40 ພວກຟາຣີຊາຍບາງຄົນທີ່ຢູ່ກັບພຣະອົງໄດ້ຍິນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກໍເວົ້າວ່າ, “ເຮົາຕາບອດເໝືອນກັນຫລື?”
|
||
\v 41 “ຖ້າພວກທ່ານຕາບອດ, ທ່ານຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດບາບ, ແຕ່ບັດນີ້ພວກທ່ານເວົ້າວ່າ ‘ເຮົາເຫັນ’ ບາບຂອງພວກທ່ານກໍຍັງມີຢູ່.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\cl ບົດທີ 10
|
||
\p
|
||
\v 1 “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ໄດ້ເຂົ້າມາທາງປະຕູຂອງຄອກແກະ, ແຕ່ປີນເຂົ້າໄປທາງອື່ນ, ຜູ້ນັ້ນກໍເປັນຂະໂມຍແລະໂຈນ.
|
||
\v 2 ແຕ່ຜູ້ໃດທີ່ເຂົ້າມາທາງປະຕູ ຜູ່້ນັ້ນກໍເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ນາຍປະຕູຈະໄຂປະຕູໃຫ້ແກ່ເຂົາ. ແກະໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຂົາ ແລະເຂົາເອີ້ນແກະແຕ່ລະໂຕຕາມຊື່ແລະພາອອກໄປ.
|
||
\v 4 ເມື່ອເຂົາພາແກະທັງໝົດອອກໄປຂ້າງນອກເອງ, ເຂົາກໍຍ່າງນຳໜ້າຝູງແກະ ແລະຝູງແກະກໍຕິດຕາມເຂົາ ເພາະແກະຮູ້ຈັກສຽງຂອງເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ພວກມັນຈະບໍ່ຕາມຄົນແປກໜ້າ ແຕ່ຈະພະຍາຍາມຫລີກລ່ຽງດ້ວຍ, ເພາະວ່າພວກແກະບໍ່ຮູ້ຈັກສຽງຂອງຄົນແປກໜ້າ.”
|
||
\v 6 ພຣະເຢຊູກ່າວຄຳອຸປະມາແກ່ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ພຣະອົງກ່າວນັ້ນມີຄວາມໝາຍຢ່າງໃດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວກັບພວກເຂົາອີກວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ເຮົາເປັນປະຕູຂອງແກະທັງຫລາຍ.
|
||
\v 8 ບັນດາຜູ້ທີ່ມາກ່ອນເຮົານັ້ນກໍເປັນຂະໂມຍແລະໂຈນ, ແຕ່ແກະຈະບໍ່ຟັງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ເຮົາເປັນປະຕູ. ຖ້າຜູ້ໃດເຂົ້າມາທາງເຮົາ, ຜູ້ນັ້ນຈະລອດ; ເຂົາຈະເຂົ້າອອກແລະພົບທົ່ງຫຍ້າ.
|
||
\v 10 ຂະໂມຍນັ້ນມາເພື່ອຕ້ອງການຈະລັກ ຫລືຂ້າ ແລະທຳລາຍ, ແຕ່ເຮົາມາເພື່ອໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ມີຊີວິດ ແລະມີຊີວິດຢ່າງຄົບບໍຣິບູນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ເຮົາເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ. ຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີຈະສະຫລະຊີວິດເພື່ອແກະຂອງຕົນ.
|
||
\v 12 ຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ຖືກຈ້າງມາບໍ່ແມ່ນຜູ້ລ້ຽງແກະ, ເມື່ອເຫັນໝາໄນມາຜູ້ນັ້ນກໍປະຖິ້ມຝູງແກະນັ້ນໄວ້ແລະປົບໜີໄປ, ແລ້ວໝາໄນກໍມາຂ້າ ແລະເຮັດໃຫ້ມັນແຕກຊະກັນໄປ.
|
||
\v 13 ຄົນນັ້ນໜີໄປ ເພາະເປັນຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ຖືກຈ້າງມາ, ເຂົາຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຫ່ວງໃຍແກະເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເຮົາເປັນຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີ ເຮົາຮູ້ຈັກແກະຂອງເຮົາ ແລະແກະຂອງເຮົາກໍຮູ້ຈັກເຮົາ.
|
||
\v 15 ພຣະບິດາຊົງຮູ້ຈັກເຮົາ ແລະເຮົາຮູ້ຈັກພຣະບິດາ, ແລະເຮົາກໍສະຫລະຊີວິດຂອງເຮົາເພື່ອແກະເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 16 ເຮົາຍັງມີແກະອີກຫລວງຫລາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄອກນີ້, ເຮົາຕ້ອງພາພວກເຂົາກັບມາ, ພວກເຂົາຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຮົາແລະຈະຮ່ວມເປັນຝູງດຽວ ແລະມີຜູ້ລ້ຽງແກະແຕ່ຜູ້ດຽວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ນີ້ເປັນເຫດທີ່ພຣະບິດາຊົງຮັກເຮົາ ເພາະເຮົາສະຫລະຊີວິດຂອງເຮົາ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຊີວິດອີກຄັ້ງ.
|
||
\v 18 ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ຈະຍາດເອົາຊີວິດຂອງເຮົາໄປໄດ້, ແຕ່ເຮົາຍອມສະຫລະຊີວິດຂອງເຮົາດ້ວຍສະໝັກໃຈເອງ, ເຮົາມີສິດທີ່ຈະສະຫລະແລະເຮົາກໍມີສິດທີ່ຈະມີຊີວິດອີກຄັ້ງ, ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງນີ້ຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ດ້ວຍຂໍ້ຄວາມນີ້ເອງກໍເຮັດໃຫ້ເກີດການແຕກແຍກອີກຄັ້ງທ່າມກາງພວກຄົນຢິວ.
|
||
\v 20 ພວກເຂົາຫລາຍຄົນເວົ້າວ່າ, “ມັນມີຜິຮ້າຍສິງຢູ່ແລະມັນເປັນຄົນບ້າ, ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປຟັງມັນເຮັດຫຍັງ?”
|
||
\v 21 ພວກອື່ນກໍເວົ້າວ່າ, “ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄຳເວົ້າທີ່ມາຈາກຄົນທີ່ມີຜີຮ້າຍສິງຢູ່, ຜີຮ້າຍນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ຄົນຕາບອດເບິ່ງເຫັນໄດ້ຫລື?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໃນຂະນະນັ້ນກໍເຖິງເທສະການສະຫລອງພຣະວິຫານທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 23 ຊ່ວງນັ້ນເປັນຊ່ວງຣະດູໜາວ, ພຣະເຢຊູກຳລັງຍ່າງໄປມາທີ່ລະບຽງຂອງໂຊໂລໂມນໃນພຣະວິຫານ.
|
||
\v 24 ແລ້ວພວກຄົນຢິວກໍພາກັນມາລ້ອມພຣະອົງເວົ້າວ່າ, “ທ່ານຈະໃຫ້ພວກເຮົາສົງສັຍຢູ່ເຫິງປານໃດ? ຖ້າຫາກທ່ານເປັນພຣະຄຣິດ ຈົ່ງບອກພວກເຮົາຢ່າງເປີດເຜີຍເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາໄດ້ບອກພວກທ່ານແລ້ວແຕ່ທ່ານບໍ່ເຊື່ອ, ກິຈະການທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາ ໄດ້ເປັນພະຍານກ່ຽວກັບຕົວເຮົາ.
|
||
\v 26 ທີ່ພວກທ່ານຍັງບໍ່ເຊື່ອເພາະທ່ານບໍ່ແມ່ນແກະຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ແກະຂອງເຮົາໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຮົາ, ເຮົາຮູ້ຈັກແກະຂອງເຮົາ, ແລະແກະກໍຕິດຕາມເຮົາ.
|
||
\v 28 ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ; ເພາະພວກເຂົາຈະບໍ່ຕາຍ ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຍາດພວກເຂົາອອກຈາກມືຂອງເຮົາໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ພຣະບິດາຂອງເຮົາ ຜູ້ທີ່ມອບພວກເຂົາໄວ້ແກ່ເຮົາ ນັ້ນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າທຸກຄົນ ແລະກໍບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະອາດຍາດເອົາພວກເຂົາອອກຈາກພຣະຫັດຂອງພຣະບິດາໄດ້.
|
||
\v 30 ເຮົາແລະພຣະບິດາຂອງເຮົາເປັນໜຶ່ງດຽວ.”
|
||
\v 31 ແລ້ວພວກຄົນຢິວກໍຢິບເອົາກ້ອນຫີນຂື້ນມາເພື່ອຈະຄວ່າງໃສ່ພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ພຣະເຢຊູກ່າວຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາໄດ້ໃຫ້ທ່ານເຫັນການງານອັນດີຫລາຍປະການຈາກພຣະບິດາ ແລະດ້ວຍເຫດເພາະການງານເຫລົ່ານີ້ທ່ານຈະເອົາກ້ອນຫີນຄວ່າງໃສ່ເຮົາຫລື?”
|
||
\v 33 ພວກຢິວຕອບຄືນພຣະອົງວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ຄວ່າງກ້ອນຫີນເຫດເພາະການງານທີ່ດີເຫລົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເພາະການໝິ່ນປະໝາດ ເພາະເຈົ້າ, ເປັນພຽງມະນຸດ ແຕ່ຕັ້ງຕົວເປັນພຣະເຈົ້າ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ ບໍ່ໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດຂອງທ່ານຫລື ‘ເຮົາກ່າວວ່າ "ທ່ານເປັນເທບພຣະເຈົ້າ’?"
|
||
\v 35 ຖ້າຫາກເຂົາເອີ້ນພວກນັ້ນວ່າເປັນເທບພຣະເຈົ້າ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນເອົາຄຳວ່າ"ພຣະເຈົ້າ"ມາຈາກໃສ (ຂໍ້ພຣະຄັມພີມີອາດປ່ຽນແປງໄດ້).
|
||
\v 36 ‘ທ່ານໝິ່ນປະໝາດ’ ເພາະເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ເຮົາເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ?’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ຖ້າເຮົາບໍ່ເຮັດພຣະຣາຊະກິດພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ຢ່າໄດ້ເຊື່ອເຮົາ.
|
||
\v 38 ແຕ່ຖ້າເຮົາເຮັດພຣະຣາຊະກິດເຫລົ່ານັ້ນ ເຖິງວ່າທ່ານຈະບໍ່ເຊື່ອໃນຄຳເຮົາ, ຂໍໃຫ້ພວກທ່ານຈົ່ງເຊື່ອໃນພຣະຣາຊະກິດນັ້ນ, ເພື່ອທີ່ທ່ານຈະຮູ້ແລະສາມາດເຂົ້າໃຈວ່າ ພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາແລະເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ.”
|
||
\v 39 ພວກເຂົາຈຶ່ງພະຍາຍາມຈັບກຸມພຣະອົງອີກຄັ້ງ, ແຕ່ພຣະອົງກໍໜີພົ້ນຈາກເງື້ອມມືຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ພຣະອົງອອກໄປຈາກທີ່ນັ້ນອີກຄັ້ງ ແລະຂ້ວາມໄປອີກຟາກແມ່ນ້ຳຢໍແດນ ໄປເຖິງບ່ອນໂຢຮັນໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາຄັ້ງທຳອິດ, ແລ້ວພຣະອົງກໍປຣະທັບຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
|
||
\v 41 ມີຫລາຍຄົນມາຫາພຣະອົງແລ້ວກ່າວວ່າ, “ໂຢຮັນບໍ່ໄດ້ເຮັດໝາຍສຳຄັນອັນໃດ, ແຕ່ທຸກສິ່ງທີ່ໂຢຮັນໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບທ່ານຜູ້ນີ້ກໍເປັນຄວາມຈິງ.”
|
||
\v 42 ຜູ້ຄົນຫລວງຫລາຍໄດ້ເຊື່ອພຣະອົງທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\cl ບົດທີ 11
|
||
\p
|
||
\v 1 ເບິ່ງແມ ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ລາຊະໂຣປ່ວຍຢູ່ ທີ່ບ້ານເບັດທານີ ຄືບ້ານຂອງນາງມາຣິອາ ແລະມາທາສອງເອື້ອຍນ້ອງ.
|
||
\v 2 ມາຣິອາ ຜູ້ນີ້ທີ່ໄດ້ເອົານ້ຳມັນຫອມສົງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະໃຊ້ຜົມຂອງຕົນເຊັດພຣະບາດຂອງພຣະອົງ, ລາຊະໂຣນ້ອງຊາຍຂອງນາງກຳລັງນອນປ່ວຍຢູ່.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເອື້ອຍທັງສອງນີ້ໄດ້ໃຊ້ຄົນໄປຫາພຣະເຢຊູທູນວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເບິ່ງແມ ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກກຳລັງປ່ວຍ”
|
||
\v 4 ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ການປ່ວຍໄຂ້ນີ້ຈະບໍ່ຕາຍດອກ, ແຕ່ເພື່ອຊູກຽດຕິຍົດຂອງພຣະເຈົ້າ ເພື່ອທີ່ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດເພາະການປ່ວຍໄຂ້ນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເພາະພຣະເຢຊູຊົງຮັກມາທາແລະນ້ອງສາວຂອງນາງແລະລາຊະໂຣ.
|
||
\v 6 ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ຍິນວ່າລາຊະໂຣປ່ວຍ, ພຣະເຢຊູຍັງຄົງພັກຢູ່ບ່ອນເດີມຕໍ່ອີກສອງວັນ.
|
||
\v 7 ຫລັງຈາກນັ້ນ, ພຣະອົງກ່າວກັບພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, “ໃຫ້ເຮົາພາກັນໄປຍັງແຂວງຢູດາຍອີກຄັ້ງໜຶ່ງເທາະ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພວກສາວົກທູນພຣະອົງວ່າ, “ອາຈານ, ເວລານີ້ພວກຢິວກຳລັງຫາທາງເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ພຣະອົງ ແລະພຣະອົງຍັງຈະກັບໄປທີ່ນັ້ນອີກຫລື?”
|
||
\v 9 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ໃນໜຶ່ງວັນມີສິບສອງຊົ່ວໂມງທີ່ສະຫວ່າງບໍ່ແມ່ນຫລື? ຖ້າຄົນໃດຍ່າງໄປໃນຕອນກາງເວັນກໍຈະບໍ່ສະດຸດ, ເພາະວ່າເພິ່ນສາມາດເບິ່ງເຫັນໂດຍອາສັຍຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຖ້າຜູ້ນັ້ນຍ່າງໄປໃນເວລາກາງຄືນ ເຂົາຈະສະດຸດ, ເພາະວ່າຄວາມສະຫວ່າງບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນເພິ່ນ.”
|
||
\v 11 ຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລ້ວ ພຣະອົງບອກກັບພວກສາວົກວ່າ, “ລາຊະໂຣເພື່ອນຂອງເຮົາກຳລັງນອນຫລັບຢູ່, ແຕ່ເຮົາຈະໄປປຸກລາວໃຫ້ຕື່ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດັ່ງນັ້ນພວກສາວົກຈຶ່ງທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຖ້າຫາກລາວນອນຫລັບຢູ່ ລາວກໍຄົງຈະດີປ່ວຍ.”
|
||
\v 13 ແຕ່ທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວນັ້ນໝາຍເຖິງຄວາມຕາຍຂອງລາຊະໂຣ, ແຕ່ພວກສາວົກຄຶດວ່າທີ່ພຣະອົງກ່າວນັ້ນໝາຍເຖິງການນອນຫລັບພັກຜ່ອນ.
|
||
\v 14 ແລ້ວພຣະເຢຊູຈຶ່ງຊົງບອກພວກເຂົາຢ່າງກົງໆ ວ່າ, “ລາຊະໂຣຕາຍແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເຮົາຍິນດີເພາະເຫັນແກ່ທ່ານທັງຫລາຍ, ທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນກໍເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ເຊື່ອ. ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປຫາລາວເທາະ.”
|
||
\v 16 ໂທມາທີ່ເອີ້ນອີກວ່າຝາແຝດ, ເວົ້າກັບບັນດາສາວົກຂອງລາວວ່າ, “ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປກັບພຣະອົງ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຕາຍກັບພຣະເຢຊູ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ເມື່ອພຣະເຢຊູມາເຖິງ ພຣະອົງຊົງຮຸ້ວ່າລາຊະໂຣຢູ່ຖືກນຳໄປຝັງໄວ້ໃນອຸບໂມງໄດ້ສີ່ວັນແລ້ວ.
|
||
\v 18 ບ້ານເບັດທານີນັ້ນຢູ່ໃກຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມປະມານສິບຫ້າກິໂລແມັດ.
|
||
\v 19 ພວກຢິວຫລາຍຄົນມາຫານາງມາທາແລະມາຣິອາ ເພື່ອເລົ້າໂລມໃຈເຂົາເນື່ອງດ້ວຍນ້ອງຊາຍຂອງພວກເຂົາ.
|
||
\v 20 ເມື່ອມາທາໄດ້ຍິນວ່າພຣະເຢຊູກຳລັງສະເດັດມາ, ນາງຈິ່ງອອກໄປພົບພຣະອົງ, ແຕ່ມາຣິອາຍັງນັ່ງຢູ່ໃນເຮືອນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ແລ້ວມາທາທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຖ້າພຽງແຕ່ພຣະອົງຢູ່ທີ່ນີ້ ນ້ອງຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຄົງບໍ່ຕາຍ.
|
||
\v 22 ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຊາບວ່າ ບໍ່ວ່າສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ພຣະອົງຈະທູນຂໍເວລານີ້ຈາກພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຈະຊົງໂຜດປຣະທານໃຫ້ກັບພຣະອົງ.”
|
||
\v 23 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ນ້ອງຊາຍຂອງເຈົ້າຈະຟື້ນຄືນມາອີກຄັ້ງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ມາທາທູນພຣະອົງວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າລາວຈະຟື້ນຄືນມາອີກຄັ້ງໃນການຟື້ນຄືນໃນວັນສຸດທ້າຍ.”
|
||
\v 25 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ເຮົາເປັນເຫດໃຫ້ເປັນຄືນຈາກຄວາມຕາຍແລະເປັນຊີວິດ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາ ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາຕາຍ ເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່.
|
||
\v 26 ແລະໃຜກໍຕາມທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ແລະເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ມີມື້ຕາຍ. ເຈົ້າເຊື່ອຂໍ້ນີ້ຫລື?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 ນາງທູນພຣະອົງວ່າ, “ແມ່ນແລ້ວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອວ່າທ່ານເປັນພຣະຄຣິດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ທີ່ສະເດັດມາໃນໂລກນີ້.”
|
||
\v 28 ເມື່ອນາງກ່າວເຊັ່ນນີ້ແລ້ວນາງກໍອອກໄປແລະເອີ້ນມາຣິອາ ນ້ອງສາວເປັນການສ່ວນຕົວແລະເວົ້າວ່າ, “ທ່ານອາຈານຢູ່ທີ່ນີ້ແລະກຳລັງເອີ້ນຫາເຈົ້າ.”
|
||
\v 29 ເມື່ອນາງໄດ້ຍິນເຊັ່ນນັ້ນ ຈິ່ງລຸກຂຶ້ນຢ່າງໄວແລະໄປຫາພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ເວລານັ້ນພຣະເຢຊູຍັງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນໝູ່ບ້ານ ແຕ່ຍັງຢູ່ບ່ອນທີ່ມາທາໄດ້ພົບພຣະອົງ.
|
||
\v 31 ເມື່ອພວກຢິວ, ທີ່ຢູ່ໃນເຮືອນກັບນາງແລະກຳລັງເລົ້າໂລມລາວຢູ່ນັ້ນ, ໄດ້ເຫັນມາຣິອາຟ້າວລຸກຂຶ້ນອອກໄປຢ່າງໄວວາ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຕາມນາງໄປ ເພາະນຶກວ່ານາງກຳລັງຈະໄປຮ້ອງໄຫ້ທີ່ອຸບໂມງ.
|
||
\v 32 ເມື່ອນາງມາຣີອາມາເຖິງບ່ອນທີ່ພຣະເຢຊູປຣະທັບຢູ່ແລະເຫັນພຣະອົງ, ນາງຈຶ່ງຂາບລົງທີ່ພຣະບາດຂອງພຣະອົງແລະທູນວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຖ້າພຽງແຕ່ພຣະອົງຢູ່ທີ່ນີ້, ນ້ອງຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຄົງບໍ່ຕາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຫັນນາງຮ້ອງໄຫ້, ແລະພວກຢິວທີ່ມາກັບນາງກຳລັງຮ້ອງໄຫ້ເໝືອນກັນ, ພຣະອົງກໍ່ຮູ້ສຶກສະເທືອນພະທັຍແລະເປັນທຸກຫລາຍ.
|
||
\v 34 ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ເຈົ້າໄດ້ເອົາສົບໄປໄວ້ທີ່ໃດ” ພວກເຂົາທູນຕອບວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເຊີນສະເດັດມາເບິ່ງແມ.”
|
||
\v 35 ພຣະເຢຊູຊົງພຣະກັນແສງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ແລ້ວພວກຢິວກໍເວົ້າວ່າ, “ເບິ່ງດູ ເພິ່ນຮັກລາຊະໂຣຫລາຍຊ່ຳໃດໜໍ!”
|
||
\v 37 ແຕ່ບາງຄົນໃນພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ຄົນຜູ້ນີ້ບໍ່ແມ່ນບໍທີ່ສາມາດຮັກສາຄົນຕາບອດໄດ້, ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ຕາຍບໍ່ໄດ້ຫລື?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ຈາກນັ້ນ, ພຣະເຢຊູສະເດັດໄປເຖິງອຸໂມງພ້ອມກັບຊົງສະເທືອນພຣະທັຍ, ເມື່ອໄປເຖີງທີ່ອຸໂມງ. ທີ່ປາກຖ້ຳມີຫີນອັດປາກໄວ້.
|
||
\v 39 ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງເອົາຫີນອອກເສັຽ” ມາທາເອື້ອຍຂອງລາຊະໂຣທີ່ເສັຽຊີວິດທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຈົນເຖິງເວລານີ້ ຮ່າງກາຍກໍຄົງຈະເນົ່າເປື່ອຍ, ເພາະລາວຕາຍມາໄດ້ສີ່ວັນແລ້ວ.”
|
||
\v 40 ພຣະເຢຊູຕອບກັບນາງວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ບອກເຈົ້າຫລືວ່າ, ຖ້າເຈົ້າເຊື່ອ ເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ພວກເຂົາຈຶ່ງຍົກຫີນອອກ. ພຣະເຢຊູເງີຍພຣະພັກຂຶ້ນແລ້ວກ່າວວ່າ, “ພຣະບິດາເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງ ທີ່ພຣະອົງຊົງຟັງຂ້ານ້ອຍ.
|
||
\v 42 ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າພຣະອົງຊົງຟັງສຽງຂອງຂ້ານ້ອຍຢູ່ສະເໝີ, ແຕ່ເພາະຟູງຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢືນອ້ອມຮອບຂ້ານ້ອຍ ທີ່ຂ້ານ້ອຍເວົ້າຢ່າງນີ້ກໍ, ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 43 ຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງກ່າວເຊັ່ນັ້ນແລ້ວ, ພຣະອົງເປັ່ງສຽງອັນດັງວ່າ, “ລາຊະໂຣເອີຍ, ຈົ່ງອອກມາສາ.”
|
||
\v 44 ຜູ້ຕາຍນັ້ນກໍໄດ້ອອກມາ; ທັງມື ແລະ ຕີນຂອງເຂົາຍັງມີຜ້າພັນຢູ່, ແລະໃບໜ້າຂອງເຂົາກໍຍັງມີຜ້າພັນຢູ່ນຳ. ພຣະເຢຊູບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງແກ້ຜ້າທີ່ພັນເຂົາແລະປ່ອຍເຂົາເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 45 ພວກຢິວຫລາຍຄົນທີ່ໄດ້ມາຫາມາຣິອາ ແລະໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ພຣະເຢຊູເຮັດກໍເຊື່ອໃນພຣະອົງ.
|
||
\v 46 ແຕ່ບາງຄົນນັ້ນໄດ້ໄປຫາພວກຟາຣີຊາຍ ເພື່ອບອກສິ່ງທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງເຮັດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 47 ແລ້ວພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດແລະພວກຟາຣີຊາຍ ເອີ້ນປະຊຸມສະມາຊິກສະພາກ່າວວ່າ, “ພວກເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ? ຊາຍຜູ້ນີ້ໄດ້ເຮັດໝາຍສຳຄັນຫລາຍປະການ.
|
||
\v 48 ຖ້າເຮົາຈະປ່ອຍລາວໄປແບບນີ້, ທຸກຄົນຈະຫລົງເຊື່ອລາວແລ້ວ; ພວກໂຣມຈະມາທຳແລະເອົາພຣະວິຫານ ແລະຊົນຊາດຂອງເຮົາໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 49 ແຕ່ຊາຍຄົນໜຶ່ງໃນພວກເຂົາ, ຊື່ກາຢະຟາ, ທີ່ເປັນມະຫາປະໂລຫິດໃນປີນັ້ນ, ໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກຫຍັງເລີຍ,
|
||
\v 50 ທ່ານບໍ່ພິຈາຣະນາເບິ່ງເລີຍບໍວ່າໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ຄົນດຽວຕາຍເພື່ອທຸກຄົນກໍດີກວ່າໃຫ້ທັງປະເທດຊາດຈິບຫາຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 51 ສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ກ່າວຄຳນັ້ນກໍບໍ່ມາຈາກຕົວລາວເອງ. ແຕ່ເພາະໃນປີນັ້ນທ່ານເປັນມະຫາປະໂລຫິດ, ທ່ານຈິ່ງໄດ້ທວາຍໄວ້ກ່ອນວ່າພຣະເຢຊູຈະສິ້ນພຣະຊົນຕາງຊົນຊາດນັ້ນ,
|
||
\v 52 ແລະບໍ່ແມ່ນແທນຊົນຊາດດຽວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເພື່ອຮວບຮວມບັນດາບຸດຂອງພຣະເຈົ້າທັງຫລາຍທີ່ແຕກກະຈັດກະຈາຍໃຫ້ເຂົ້າເປັນໜຶ່ງດຽວ.
|
||
\v 53 ຫລັງຈາກວັນນັ້ນມາພວກເຂົາກໍເລີ່ມວາງແຜນເພື່ອຫາທາງຂ້າພຣະອົງໃຫ້ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 54 ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ສະເດັດຢ່າງເປີດເຜີຍຖ້າມກາງພວກຄົນຢິວອີກ, ແຕ່ໄດ້ສະເດັດອອກຈາກທີ່ນັ້ນໄປຍັງຊົນນະບົດທີ່ຢູ່ໃກ້ປ່າ ເຂົ້າໄປເຖິງເມືອງໜຶ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ ເອຟຣາອິມ. ພຣະອົງປຣະທັບກັບພວກສາວົກທີ່ນັ້ນ.
|
||
\v 55 ຂະນະນັ້ນເທສະການປັດສະຄາຂອງຊາດຢິວກໍໃກ້ເຂົ້າມາ, ແລະຜູ້ຄົນຫລວງຫລາຍຈາກຊົນນະບົດກໍໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມກ່ອນເທສະການປັດສະຄາ ເພື່ອຊຳຣະຕົວຂອງພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 56 ພວກເຂົາກຳລັງຊອກຫາພຣະເຢຊູ ແລະເວົ້າກັນໃນຂະນະທີ່ຢືນຢູ່ໃນບໍຣິເວນພຣະວິຫານວ່າ, “ທ່ານຄຶດເຫັນຢ່າງໃດ? ເພິ່ນຈະບໍ່ມາໃນງານເທສະການນີ້ຫລື?
|
||
\v 57 ແລ້ວພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດແລະພວກຟາຣີຊາຍ ໄດ້ອອກຄຳສັ່ງໄວ້ວ່າ ຖ້າຜູ້ໃດກໍຕາມຮູ້ວ່າພຣະເຢຊູຢູ່ໃສ, ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງມາລາຍງານແກ່ພວກເຂົາ ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະໄປຈັບພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\cl ບົດທີ 12
|
||
\p
|
||
\v 1 ກ່ອນເຖິງເທສະການປັດສະຄາຫົກວັນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດມາຮອດບ້ານເບັດທານີ, ທີ່ລາຊະໂຣຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງບັນດານໃຫ້ຟື້ນຄືນຈາກຄວາມຕາຍອາສັຍຢູ່.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາໄດ້ຈັດຕຽມອາຫານແລງໃຫ້ພຣະອົງທີ່ນັ້ນ, ແລະມາທາກຳລັງຮັບໃຊ້ພຣະອົງ, ລາຊະໂຣເປັນຜູ້ໜຶ່ງທ່າມກາງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ກຳລັງຮ່ວມຮັບປະທານຢູ່ກັບພຣະເຢຊູ.
|
||
\v 3 ແລ້ວມາຣິອາກໍເອົານ້ຳມັນຫອມຈຳນວນໜຶ່ງລິດ ຊຶ່ງເຮັດຜະລິດມາຈາກນ້ຳມັນນາດາບໍຣິສຸດແລະລາຄາແພງ, ເທລົງທີ່ພຣະບາດຂອງພຣະເຢຊູ, ແລະເອົາຜົມຂອງນາງເຊັດພຣະບາດພຣະອົງ. ໃນເຮືອນກໍຫອມກຸ້ມເຕັມໄປດ້ວຍກິ່ນຫອມຈາກນ້ຳມັນຫອມນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ຢູດາອິສະກາຣີອົດ, ໜຶ່ງໃນສາວົກຂອງພຣະອົງ, ຄົນທີ່ຈະທໍຣະຍົດພຣະອົງກ່າວວ່າ,
|
||
\v 5 “ເປັນຫຍັງບໍ່ເອົານ້ຳມັນນີ້ໄປຂາຍເພື່ອໄດ້ເງິນສາມຮ້ອຍເດນາຣິອົນ ແລ້ວເອົາໄປແຈກຢາຍໃຫ້ຄົນຍາກຈົນ?”
|
||
\v 6 ລາວເວົ້າຢ່າງນີ້ ບໍ່ແມ່ນເພາະລາວເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ, ແຕ່ເພາະລາວເປັນຂະໂມຍ: ລາວດູແລຖົງເງິນ ແລະລາວລັກເງິນທີ່ໃສ່ໄວ້ໃນນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ປ່ອຍໃຫ້ນາງເກັບສິ່ງທີ່ນາງມີໄວ້ ເພື່ອມື້ທີ່ຝັງສົບຂອງເຮົາເຖີດ.
|
||
\v 8 ຄົນຍາກຈົນຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າສະເໝີ. ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບພວກທ່ານສະເໝີໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ແລ້ວພວກຄົນຢິວກຸ່ມໃຫຍ່ກໍຮູ້ວ່າພຣະເຢຊູປະທັບຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະພວກເຂົາກໍມາ, ບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອພຣະເຢຊູເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເພື່ອມາເບິ່ງລາຊະໂຣ, ຜູ້ທີ່ພຣະເຢຊູຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
|
||
\v 10 ພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດຮ່ວມວາງແຜນເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະຂ້າລາຊະໂຣດ້ວຍ.
|
||
\v 11 ເພາະວ່າລາວເປັນເຫດໃຫ້ຄົນຢິວຫລາຍໆ ຄົນອອກໄປຈາກຄຳສອນຂອງພວກເຂົາ ແລະມາເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ໃນວັນຕໍ່ມາ ມີຝູງປະຊາຊົນຂະນາດໃຫຍ່ມາທີ່ງານເທສະການ. ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າພຣະເຢຊູກຳລັງສະເດັດມາທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
|
||
\v 13 ພວກເຂົາກໍພາກັນນຳເອົາໃບຕົ້ນຕານແລະອອກໄປພົບພຣະອົງ ແລະ ຮ້ອງສຽງດັງວ່າ, “ໂຮຊັນນາ! ຂໍໃຫ້ພຣະອົງຜູ້ສະເດັດມາໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ກະສັດຂອງຊົນຊາດອິສຣາເອນ ຈົ່ງຈະເຣີນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ພຣະອົງຊົງພົບລໍໜຸ່ມໂຕໜຶ່ງແລະຂຶ້ນຂີ່ລໍນັ້ນ; ຕາມມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ,
|
||
\v 15 “ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ບຸດຍິງຂອງຊີໂອນ; ເບິ່ງແມ, ກະສັດຂອງທ່ານມາເຖິງແລ້ວ, ຄືຜູ້ປຣະທັບເທິງລໍໝຸ່ມນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ຕອນທຳອິດພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຍັງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈເຫດການເຫລົ່ານີ້; ແຕ່ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງຮັບກຽດຕິຍົດແລ້ວ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຣະນຶກເຖິງສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່ມີຂຽນບັນທຶກໄວ້ກ່ຽວກັບພຣະອົງໄດ້ ແລະທີ່ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພື່ອພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຝູງຄົນທີ່ຢູ່ກັບພຣະອົງຕອນທີ່ພຣະອົງຊົງເອີ້ນລາຊະໂຣໃຫ້ອອກມາຈາກອຸໂມງ ແລະຟື້ນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍກໍໄດ້ເປັນພະຍານ.
|
||
\v 18 ແລະເພາະເຫດນີ້ປະຊາຊົນຈຶ່ງໄປຫາພຣະອົງ, ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຍິນພຣະອົງຊົງເຮັດໝາຍສຳຄັນຫລາຍຢ່າງ.
|
||
\v 19 ພວກຟາຣີຊາຍຈຶ່ງເວົ້າທ່າມກາງພວກເຂົາວ່າ, “ເຫັນບໍ ທ່ານເຮັດອັນໃດບໍ່ໄດ້ເລີຍ; ເບິ່ງແມ, ໂລກນີ້ໄດ້ຕິດຕາມມັນໄປແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ໃນບັນດາຄົນທີ່ຂຶ້ນໄປນະມັດສະການທີ່ງານເທສະການ ກໍມີພວກຊາວກຣີກພວກໜຶ່ງ.
|
||
\v 21 ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄປຫາຟີລິບ ຊຶ່ງມາຈາກບ້ານເບັດຊາອີດາແຂວງຄາລີເລ ໂດຍຖາມທ່ານວ່າ, “ທ່ານເຈົ້າເອີຍ, ພວກເຮົາຕ້ອງການພົບພຣເຢຊູ.”
|
||
\v 22 ຟີລິບຈຶ່ງໄປບອກອັນເດອາ; ແລ້ວອັນເດອາຈຶ່ງໄປກັບຟີລິບເພື່ອໄປທູນພຣະເຢຊູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເວລາທີ່ບຸດມະນຸດຈະຮັບກຽດກໍມາເຖິງແລ້ວ.
|
||
\v 24 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຖ້າເມັດເຂົ້າບໍ່ຕົກເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້ແລະບໍ່ຕາຍໄປ ຈະຍັງຄົງຢູ່ເຫລືອເມັດດຽວ; ແຕ່ຖ້າມັນຕາຍລົງໃນດິນ ກໍຈະເກີດຜົນຫລາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຜູ້ທີ່ຮັກຊີວິດຂອງຕົນກໍຈະສູນເສັຽຊີວິດ; ແຕ່ຖ້າຜູ້ກຽດຊັງຊີວິດໃນໂລກນີ້ ເຂົາຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິຣັນ.
|
||
\v 26 ຖ້າຜູ້ໃດປະຕິບັດເຮົາ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕິດຕາມເຮົາມາ ແລະບໍ່ວ່າເຮົາຢູ່ທີ່ໃດ ຜູ້ຮັບໃຊ້ເຮົາຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນເໝືອນກັນ. ຖ້າຜູ້ໃດປະຕິບັດເຮົາ ພຣະບິດາກໍຈະໃຫ້ກຽດຜູ້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 27 “ຕອນນີ້ໃຈເຮົາເປັນທຸກຫລາຍ ເຮົາຈະວ່າຢ່າງໃດດີ? 'ພຣະບິດາ, ຂໍຊົງຊ່ວຍກູ້ຂ້າພຣະອົງຈາກຍາມນີ້ຖ້ອນ?' ແຕ່ນີ້ຄືເຫດຜົນທີ່ຂ້າພຣະອົງໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກໃນເວລານີ້.
|
||
\v 28 ພຣະບິດາ, ຂໍໃຫ້ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຊົງໄດ້ຮັບກຽດ.” ແລ້ວມີສຽງມາຈາກສະຫວັນກ່າວວ່າ, “ເຮົາໄດ້ໃຫ້ຮັບກຽດນັ້ນ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຮັບກຽດອີກ.”
|
||
\v 29 ແລ້ວຝູງຄົນທີ່ຢືນຢູ່ໃກ້ໆກໍເວົ້າວ່າເປັນສຽງຟ້າຮ້ອງ. ບາງຄົນກໍເວົ້າວ່າ, “ເທວະດາໄດ້ສົນທະນາກັບທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ສຽງບໍ່ໄດ້ມາສຳລັບເຮົາ, ແຕ່ສຳລັບທ່ານທັງຫລາຍ.
|
||
\v 31 ເວລານີ້ເປັນການພິພາກສາຂອງໂລກນີ້: ເປັນເວລາທີ່ຜູ້ປົກຄອງໂລກນີ້ຈະຖືກໂຍນອອກໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ແລະເມື່ອເຮົາຖືກຍົກຂຶ້ນຈາກໂລກນີ້ແລ້ວ, ເຮົາກໍຈະນຳທຸກຄົນເຂົ້າມາຫາເຮົາ.”
|
||
\v 33 ພຣະອົງກ່າວດັ່ງນີ້ເພື່ອສະແດງວ່າພຣະອົງຈະສິ້ນພຣະຊົນຢ່າງໃດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ຝູງຄົນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ພວກເຮົາໄດ້ຍິນຈາກພຣະບັນຍັດແລ້ວວ່າ ພຣະຄຣິດຈະຢູ່ຕະຫລອດໄປເປັນນິດ. ແລ້ວທ່ານກ່າວໄດ້ຢ່າງໃດວ່າ 'ພຣບຸດຈະຕ້ອງຖືກຍົກຂຶ້ນ?' ບຸດມະນຸດນັ້ນຄືຜູ້ໃດກັນແທ້?"
|
||
\v 35 ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ຄວາມສະຫວ່າງຈະຍັງຢູ່ກັບພວກທ່ານອີກໜ້ອຍໜຶ່ງ. ຈົ່ງຍ່າງໃນຂະນະທີ່ທ່ານຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່, ເພື່ອທີ່ຄວາມມືດຈະໄລ່ຕາມທ່ານບໍ່ທັນ. ເພາະຜູ້ທີ່ຢ່າງໃນຄວາມມືດນັ້ນບໍ່ຮູ້ວ່າຕົນກຳລັງໄປທາງໃດ.
|
||
\v 36 ໃນຂະນະທີ່ທ່ານຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ນັ້ນ, ຈົ່ງເຊື່ອໃນຄວາມສະຫວ່າງເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ເປັນລູກຂອງຄວາມສະຫວ່າງດ້ວຍ.” ເມື່ອພຣະເຢຊູກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລ້ວ ພຣະອົງກໍສະເດັດອອກໄປແລະຫລີ້ຕົວເອງຈາກພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 37 ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະອົງໄດ້ເຮັດໝາຍສຳຄັນຫລາຍປະການແກ່ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງບໍ່ເຊື່ອພຣະອົງ.
|
||
\v 38 ເພື່ອໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເອຊາຢາໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຈະມີຜູ້ໃດເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍບອກ? ແລະພຣະກອນຂອງພຣະອົງໄດ້ສະແດງແກ່ຜູ້ໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 39 ເພາະເຫດນີ້ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອ, ດ້ວຍເອຊາຢາກ່າວໄວ້ອີກວ່າ,
|
||
\v 40 “ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ເຂົາຕາບອດ, ແລະໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເຂົາແຂງກະດ້າງໄປ; ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະເຫັນດ້ວຍຕາແລະເຂົ້າໃຈດ້ວຍຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ, ແລ້ວຫັນກັບມາເພື່ອໃຫ້ເຮົາຮັກສາພວກເຂົາໃຫ້ເຊົາດີ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 41 ເອຊາຢາໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຢຊູ ແລະກ່າວເຖິງພຣະອົງ.
|
||
\v 42 ຢ່າງໃດກໍດີ ມີເຈົ້ານາຍຫລວງຫລາຍໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູ; ແຕ່ເປັນເພາະພວກຟາຣີຊາຍ, ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເປີດເຜີຍຕົວເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກໄລ່ອອກຈາກໂຮງທັມະເທສະໜາ.
|
||
\v 43 ພວກເຂົາມັກການຍົກຍ້ອງຈາກມະນຸດ ຫລາຍກວ່າການຍົກຍ້ອງທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 44 ພຣະເຢຊູຊົງເປັ່ງສຽງດັງແລະກ່າວວ່າ, “ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາ, ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອໃນເຮົາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຊື່ອໃນຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາດ້ວຍ.
|
||
\v 45 ແລະຜູ້ທີ່ເຫັນເຮົາກໍຈະໄດ້ເຫັນພຣະອົງຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 46 ເຮົາໄດ້ເຂົ້າມາເປັນຄວາມສະຫວ່າງໃນໂລກນີ້, ເພື່ອຄົນທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມມືດອີກ.
|
||
\v 47 ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາແຕ່ບໍ່ປະຕິບັດຕາມ, ເຮົາຈະບໍ່ພິພາກສາຜູ້ນັ້ນ; ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອພິພາກສາໂລກນີ້, ແຕ່ມາເພື່ອຊ່ວຍໂລກນີ້ໃຫ້ລອດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 48 ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດເຮົາແລະຜູ້ທີ່ບໍ່ຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ຈະມີຜູ້ໜຶ່ງມາພິພາກສາເຂົາ. ຄືຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວໄວ້ ຈະພິພາກສາເຂົາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
|
||
\v 49 ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວຕາມໃຈຂອງເຮົາເອງ, ແຕ່ເປັນພຣະບິດາຜູ້ສົ່ງເຮົາມາ, ເປັນຜູ້ທີ່ບັນຊາວ່າອັນໃດຄວນເວົ້າແລະອັນໃດທີ່ເຮົາຄວນກ່າວ.
|
||
\v 50 ເຮົາຮູ້ວ່າພຣະບັນຊາຂອງພຣະອົງນັ້ນຄືຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ພຣະບິດາທີ່ໄດ້ເວົ້າກັບເຮົາຢ່າງໃດ, ເຮົາກໍເວົ້າຢ່າງນັ້ນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\cl ບົດທີ 13
|
||
\p
|
||
\v 1 ກ່ອນເຖິງເທສະການປັດສະຄາ. ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງຊາບວ່າໃກ້ເຖິງເວລາທີ່ພຣະອົງຈະສະເດັດຈາກໂລກນີ້ເພື່ອໄປຫາພຣະບິດາ. ພຣະອົງຊົງຮັກຄົນຂອງພຣະອົງທີ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ມາຢ່າງໃດ, ແລະພຣະອົງກໍຊົງຮັກຈົນເຖິງທີ່ສຸດ.
|
||
\v 2 ບັດນີ້ ມານໄດ້ດົນໃຈຢູດາ ອິສະກາຣີອົດ ລູກຂອງຊີໂມນໃຫ້ທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະເຢຊູ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພຣະອົງຊົງຮູ້ວ່າພຣະບິດາໄດ້ມອບທຸກສິ່ງໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ ແລະທີ່ພຣະອົງຊົງມາຈາກພຣະເຈົ້າ ແລະກຳລັງຈະສະເດັດກັບໄປຫາພຣະເຈົ້າ.
|
||
\v 4 ພຣະອົງຊົງລຸກຂຶ້ນຈາກໂຕະອາຫານຂອງພຣະອົງ, ແລະຖອດເຄື່ອງທົງຊັ້ນນອກຂອງພຣະອົງອອກ. ພຣະອົງຊົງຈັບເອົາຜ້າເຊັດຕົວແລະຮັດແອວພຣະອົງໄວ້.
|
||
\v 5 ແລ້ວພຣະອົງຊົງຖອກນ້ຳໃສ່ອ່າງນໍ້າແລະເລີ່ມລ້າງຕີນຂອງພວກສາວົກຂອງພຣະອົງ ແລະເຊັດດ້ວຍຜ້າທີ່ພຣະອົງຊົງຮັດແອວໄວ້ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມື່ອພຣະອົງມາເຖິງຊີໂມນເປໂຕ ແລະເປໂຕທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພຣະອົງຈະລ້າງຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຫລື?”
|
||
\v 7 ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ສິ່ງທີ່ເຮົາກຳລັງເຮັດຢູ່ນີ້ທ່ານຍັງບໍ່ເຂົ້າໃນຕອນນີ້, ແຕ່ທ່ານຈະເຂົ້າໃຈພາຍຫລັງ.”
|
||
\v 8 ເປໂຕຕອບພຣະອົງວ່າ, “ພຣະອົງຈະບໍ່ໄດ້ລ້າງຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍ” ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ລ້າງຕີນໃຫ້ທ່ານ, ທ່ານຈະບໍ່ໄດ້ມີສ່ວນໃນເຮົາ.”
|
||
\v 9 ຊີໂມນເປໂຕຕອບພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ບໍ່ແມ່ນແຕ່ຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍເລີຍ, ແຕ່ຂໍລ້າງມືແລະຫົວຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່ລາວວ່າ, “ຜູ້ໃດທີ່ອາບນ້ຳແລ້ວບໍ່ຈຳເປັນລ້າງຕົວອີກ, ຍົກເວັ້ນແຕ່ຕີນຂອງເຂົາທີ່ຕ້ອງລ້າງ; ເຂົາກໍສະອາດພຽງພໍແລ້ວ, ທ່ານກໍສະອາດແລ້ວ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນ.”
|
||
\v 11 (ພຣະອົງຊົງຮູ້ວ່າໃຜຈະທໍຣະຍົດພຣະອົງ; ນັ້ນຈິ່ງເປັນເຫດທີ່ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນທີ່ສະອາດ.”)
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ລ້າງຕີນໃຫ້ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງສຳເລັດ ແລະ ເອົາເສື້ອທົງຊັ້ນນອກຂອງພຣະອົງມາໃສ່ແລະນັ່ງລົງອີກຄັ້ງ, ພຣະອົງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ທ່ານຮູ້ບໍວ່າເຮັດໄດ້ເຮັດອັນໃດໃຫ້ກັບພວກທ່ານ?
|
||
\v 13 ທ່ານເອີ້ນເຮົາວ່າ 'ອາຈານ' ແລະ 'ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ,' ທ່ານເອີ້ນຖືກແລ້ວ, ເພາະເຮົາຄືຜູ້ນັ້ນແຫລະ.
|
||
\v 14 ຖ້າເຊັ່ນນັ້ນ ຫາກເຮົາຊຶ່ງເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະອາຈານຂອງທ່ານ ໄດ້ລ້າງຕີນຂອງທ່ານ, ທ່ານກໍຄວນຈະລ້າງຕີນຂອງກັນແລະກັນດ້ວຍ.
|
||
\v 15 ເພາະເຮົາໄດ້ວາງແບບຢ່າງໃຫ້ພວກທ່ານເພື່ອທ່ານຈະໄດ້ປະຕິບັດເຊັ່ນດຽວກັນ ກັບທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ກັບທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຂ້າໃຊ້ຈະບໍ່ເປັນໃຫຍ່ກວ່ານາຍ; ແລະຜູ້ສົ່ງຂ່າວກໍບໍ່ເປັນໃຫຍ່ໄປກວ່າຜູ້ທີ່ສົ່ງເຂົາໄປ.
|
||
\v 17 ຫາກທ່ານເຂົ້າໃຈສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ຖ້າທ່ານເຮັດຕາມທ່ານຈະໄດ້ຮັບພອນ.
|
||
\v 18 ເຮົາບໍ່ເວົ້າເຖິງທ່ານທັງໝົດ ເຮົາຮູ້ຈັກຜູ້ທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກ ແຕ່ທີ່ເປັນເປັນເຊັ່ນນີ້ກໍເພື່ອໃຫ້ພຣະຄັມສົມບູນ: ‘ຜູ້ທີ່ຮັບປະທານອາຫານຂອງເຮົາຄືຜູ້ທີ່ຈະຍົກສົ້ນຕີນຕໍ່ຕ້ານເຮົາ.’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ເຮົາບອກເລື່ອງນີ້ແກ່ທ່ານກ່ອນທີ່ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ, ເພື່ອວ່າທ່ານຈະເຊື່ອວ່າ ເຮົາເປັນ.
|
||
\v 20 ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຮັບຜູ້ທີ່ເຮົາສົ່ງໄປ, ກໍຈະຮັບເຮົາດ້ວຍ, ແລະຜູ້ໃດທີ່ຮັບເຮົາ, ເຂົາກໍຈະຮັບພຣະອົງຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ພຣະອົງກໍເປັນທຸກຫລາຍໃນວິນຍານຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງໄດ້ເປັນພະຍານແລະກ່າວວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ ຄົນໜຶ່ງໃນພວກທ່ານຈະທໍຣະຍົດເຮົາ.”
|
||
\v 22 ພວກສາວົກກໍເລີ່ມເບິ່ງໜ້າກັນແລະສົງສັຍວ່າພຣະອົງກ່າວເຖິງຜູ້ໃດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ໜຶ່ງໃນສາວົກຂອງພຣະອົງ, ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກທີ່ສຸດ, ກຳລັງເນີ້ງກາຍຢູ່ຂ້າງໆ ໂຕະອາຫານເຖິງພຣະຊວງຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 24 ຊີໂມນເປໂຕຈຶ່ງຍິກໜ້າໃສ່ສາວົກຜູ້ນັ້ນກ່າວວ່າ, “ບອກເຮົາເຖີ້ນວ່າທີ່ພຣະອົງກ່າວນັ້ນແມ່ນຜູ້ໃດ.”
|
||
\v 25 ລາວກໍເອນຢູ່ໃກ້ກັບພຣະເຢຊູແລະເວົ້າວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜູ້ນັ້ນແມ່ນຜູ້ໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ແລ້ວພຣະເຢຊູຊົງຕອບລາວວ່າ, “ຄືຄົນທີ່ເຮົາຈະເອົາເຂົ້າຈ້ຳແລ້ວຍື່ນໃຫ້ແກ່ລາວ” ເມື່ອພຣະອົງເອົາເຂົ້າຈີ່ຈ້ຳແລ້ວ, ພຣະອົງຊົງຍື່ນໃຫ້ແກ່ຢູດາລູກຊີໂມນອິສະກາຣີອົດ.
|
||
\v 27 ຫລັງຈາກນັ້ນ ເມື່ອລາວໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຄຳນັ້ນແລ້ວ, ຊາຕານກໍເຂົ້າສິງລາວ, ແລ້ວພຣະເຢຊູບອກວ່າ, “ທ່ານຈະເຮັດອັນໃດ ກໍຈົ່ງເຮັດໄວ ແມ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ໃນຂະນະທີ່ທຸກຄົນກຳລັງນັ່ງຮ່ວມໂຕະຢູ່ ບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງພຣະເຢຊູຈຶ່ງກ່າວກັບລາວຢ່າງນັ້ນ.
|
||
\v 29 ບາງຄົນຄິດວ່າ, ເພາະຢູດາຖືຖົງເງິນ, ພຣະເຢຊູຈຶ່ງກ່າວກັບລາວວ່າ, “ຈົ່ງຊື້ສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການສຳລັບງານເທສະການ” ຫລືທ່ານຈົ່ງໃຫ້ບາງສິ່ງແກ່ຄົນຍາກຈົນ.
|
||
\v 30 ຫລັງຈາກທີ່ຢູດາໄດ້ຮັບເຂົ້າຈີ່ແລ້ວ, ລາວກໍອອກໄປທັນທີ. ຕອນນັ້ນເປັນເວລາກາງຄືນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ເມື່ອຢູດາອອກໄປແລ້ວ, ພຣະເຢຊູກໍກ່າວວ່າ, “ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ບຸດມະນຸດຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ, ແລະພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດໃນບຸດມະນຸດ.
|
||
\v 32 ພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດໃນຕົວຂອງທ່ານຜູ້ນັ້ນ, ແລະພຣະອົງຈະໃຫ້ບຸດມະນຸດໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດໃນທັນທີ.
|
||
\v 33 ລູກນ້ອຍທັງຫລາຍ, ເຮົາຈະຢູ່ກັບທ່ານອີກໜ້ອຍໜຶ່ງ. ພວກເຈົ້າຈະຊອກຫາເຮົາ, ແລະເໝືອນກັບເຮົາໄດ້ບອກກັບພວກຢິວ, ‘ບ່ອນເຮົາຈະໄປນັ້ນ ພວກເຈົ້າໄປບໍ່ໄດ້’, ຕອນນີ້ເຮົາກໍບອກພວກເຈົ້າເຊັ່ນນີ້ດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ເຮົາໃຫ້ບັນຍັດໃໝ່ໄວ້ແກ່ທ່ານ, ທ່ານຈົ່ງຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນ; ຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັກທ່ານ, ດັ່ງນັ້ນທ່ານກໍຈົ່ງຮັກກັນແລະກັນດ້ວຍ.
|
||
\v 35 ດ້ວຍເຫດນີ້ທຸກຄົນຈະຮູ້ວ່າທ່ານເປັນສາວົກຂອງເຮົາ, ຖ້າທ່ານຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ຊີໂມນເປໂຕໄດ້ທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ທ່ານຈະສະເດັດໄປໃສ?” ພຣະເຢຊູຊົງຕອບວ່າ, “ບ່ອນທີ່ເຮົາຈະໄປນັ້ນ, ທ່ານຕາມເຮົາໄປບໍ່ໄດ້, ແຕ່ທ່ານຈະຕາມເຮົາໄປໃນພາຍຫລັງ.”
|
||
\v 37 ເປໂຕທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕາມພຣະອົງໄປຕອນນີ້ບໍ່ໄດ້? ຂ້ານ້ອຍຈະສະຫລະຊີວິດນີ້ຖວາຍແດ່ພຣະອົງ.”
|
||
\v 38 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ທ່ານຈະສະຫລະຊີວິດຂອງທ່ານໃຫ້ເຮົາຫລື? ເຮົາບອກແກ່ທ່ານວ່າ, ກ່ອນໄກ່ຂັນທ່ານຈະປະຕິເສດເຮົາສາມເທື່ອ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\cl ບົດທີ 14
|
||
\p
|
||
\v 1 “ຢ່າໃຫ້ໃຈຂອງທ່ານເປັກທຸກເລີຍ. ຖ້າທ່ານເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ, ທ່ານກໍເຊື່ອໃນເຮົາດ້ວຍ.
|
||
\v 2 ໃນຜາສາດຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົານັ້ນມີທີ່ຢູ່ຫລວງຫລາຍ. ຖ້າບໍ່ມີ, ເຮົາຄົງບອກພວກທ່ານ, ເຮົາຈະໄປຈັດແຈ່ງບ່ອນໄວ້ສຳລັບທ່ານ.
|
||
\v 3 ຖ້າເຮົາໄປຈັດແຈ່ງບ່ອນໄວ້ສຳລັບພວກທ່ານ, ເຮົາຈະກັບມາອີກແລະຮັບທ່ານໄປຢູ່ກັບເຮົາ, ເພື່ອວ່າເຮົາຢູ່ທີ່ໃດພວກທ່ານຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ທ່ານຮູ້ຈັກທາງທີ່ເຮົາກຳລັງຈະໄປ.”
|
||
\v 5 ໂທມາທູນພຣະເຢຊູວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າທ່ານກຳລັງຈະໄປໃສ, ຂ້ານ້ອຍຈະຮູ້ຈັກທາງນັ້ນໄດ້ຢ່າງໃດ?”
|
||
\v 6 ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ເຮົາເປັນທາງນັ້ນ, ເປັນຄວາມຈິງ, ແລະເປັນຊີວິດ; ບໍ່ມີຜູ້ໃດມາເຖິງພຣະບິດາໄດ້ນອກຈາກຈະຜ່ານທາງເຮົາ.
|
||
\v 7 ຖ້າທ່ານຮູ້ຈັກເຮົາ, ທ່ານກໍຈະຮູ້ຈັກພຣະບິດາຂອງເຮົາດ້ວຍ. ຈາກນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ ທ່ານຮູ້ຈັກພຣະບິດາແລະໄດ້ເຫັນພຣະອົງແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ຟີລິບທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍຊົງສະແດງພຣະບິດາແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ, ນັ້ນກໍເປັນທີເພິງພໍໃຈແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.”
|
||
\v 9 ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ຟີລິບເອີຍ, ເຮົາໄດ້ຢູ່ກັບພວກທ່ານມາດົນນານຫລາຍແລະທ່ານກໍຍັງບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາ? ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ໄດ້ເຫັນເຮົາກໍໄດ້ເຫັນພຣະບິດາ, ທ່ານເວົ້າໄດ້ຢ່າງໃດວ່າ, ‘ຂໍຊົງສຳແດງພຣະບິດາ?’
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ທ່ານບໍ່ເຊື່ອວ່າເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ ແລະພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາຫລື? ຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານ ເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວໂດຍສິດອຳນາດຂອງເຮົາເອງ, ແຕ່ເປັນພຣະບິດາຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນເຮົາແລະກຳລັງທຳງານຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 11 ຈົ່ງເຊື່ອເຮົາເຖີດວ່າເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ, ແລະພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາ, ຫລືບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ກໍຈົ່ງເຊື່ອເພາະການງານທັງຫລາຍເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະເຮັດງານທີ່ເຮົາເຮັດ, ແລະຜູ້ນັ້ນຈະເຮັດງານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້ ເພາະວ່າເຮົາກຳລັງຈະໄປຫາພຣະບິດາ.
|
||
\v 13 ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ທ່ານຂໍໃນນາມຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນເພື່ອທີ່ພຣະບິດາຈະຊົງຮັບກຽດໃນພຣະບຸດ.
|
||
\v 14 ຖ້າທ່ານຂໍສິ່ງໃດໃນນາມຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນໃຫ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 “ຖ້າທ່ານຮັກເຮົາ, ທ່ານຈະຮັກສາບັນຍັດຂອງເຮົາ.
|
||
\v 16 ເຮົາຈະອະທິຖານຂໍຈາກພຣະບິດາ, ແລະພຣະອົງຈະຊົງປຣະທານອົງຜູ້ຊ່ອຍອີກທ່ານໜຶ່ງ, ເພື່ອທີ່ພຣະອົງນັ້ນຈະໄດ້ຢູ່ກັບພວກທ່ານສະເໝີໄປ,
|
||
\v 17 ຄືພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງ. ຜູ້ຊຶ່ງໂລກບໍ່ສາມາດຮັບໄວ້ໄດ້ ເພາະບໍ່ເຫັນແລະບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ. ແຕ່ທ່ານຮູ້ຈັກພຣະອົງ, ເພາະພຣະອົງຊົງສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານແລະຢູ່ໃນທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 “ເຮົາຈະບໍ່ປະຖິ້ມທ່ານໄວ້ພຽງລຳພັງ; ເຮົາຈະກັບມາຫາທ່ານ.
|
||
\v 19 ອີກໜ້ອຍໜຶ່ງໂລກນີ້ຈະບໍ່ເຫັນເຮົາ, ແຕ່ທ່ານຍັງຈະເຫັນເຮົາ. ເພາະເຮົາຊົງເປັນຢູ່, ແລະທ່ານກໍຈະມີຊີວິດຢູ່ກັບເຮົາດ້ວຍ.
|
||
\v 20 ໃນວັນນັ້ນທ່ານຈະຮູ້ວ່າເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ, ແລະທ່ານກໍຢູ່ໃນເຮົາ, ແລະເຮົາກໍຢູ່ໃນທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ຜູ້ທີ່ມີບັນຍັດຂອງເຮົາແລະຖືຮັກສາບັນຍັດເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ ຜູ້ນັ້ນກໍຄືຜູ້ທີ່ຮັກເຮົາ, ແລະຜູ້ທີ່ຮັກເຮົານັ້ນ ພຣະບິດາຂອງເຮົາຈະຊົງຮັກເຂົາດ້ວຍ, ເຮົາຈະຮັກເຂົາ ແລະເຮົາຈະສຳແດງຕົວຂອງເຮົາໃຫ້ແກ່ເຂົາ.”
|
||
\v 22 ຢູດາ (ຊຶ່ງບໍ່ແມ່ນອິສະກາຣີອົດ) ທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງສຳແດງຕົວພຣະອົງເອງແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍ ແຕ່ບໍ່ສຳແດງຕໍ່ໂລກ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ຖ້າຜູ້ໃດຮັກເຮົາ, ເຂົາຈະຮັກສາຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ. ພຣະບິດາຂອງເຮົາຈະຮັກເຂົາ ແລະເຮົາກັບພຣະບິດາຈະມາຫາເຂົາ ແລະເຮົາທັງສອງຈະຕັ້ງຢູ່ກັບເຂົາ.
|
||
\v 24 ຜູ້ທີ່ບໍ່ຮັກເຮົາ ກໍຈະບໍ່ຮັກສາຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ຖ້ອຍຄຳທີ່ທ່ານໄດ້ຍິນ ບໍ່ໄດ້ມາຈາກເຮົາ ແຕ່ມາຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮົາໄດ້ກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ທ່ານ, ໃນຂະນະທີ່ເຮົາຍັງຢູ່ກັບທ່ານ.
|
||
\v 26 ແຕ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍຄືພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຜູ້ທີ່ພຣະບິດາຈະສົ່ງມາໃນນາມຂອງເຮົາ ພຣະອົງຈະຊົງສອນທ່ານທັງຫລາຍໃນທຸກສິ່ງ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ທ່ານຣະນຶກເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າໄວ້ແກ່ທ່ານ.
|
||
\v 27 ເຮົາມອບສັນຕິສຸກໄວ້ກັບທ່ານ; ຄືສັນຕິສຸກຂອງເຮົາ. ບໍ່ແມ່ນສັນຕິສຸກເໝືອນຢ່າງທີ່ໂລກໃຫ້. ຢ່າໃຫ້ໃຈຂອງທ່ານຕ້ອງທຸກແລະຢ່າຢ້ານເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ທ່ານໄດ້ຍິນໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານວ່າ, ‘ເຮົາຈະຈາກໄປແລະເຮົາຈະກັບມາຫາພວກທ່ານອີກ’ ຖ້າທ່ານຮັກເຮົາ, ທ່ານຈະຊົມຊື່ນຍິນດີເພາະເຮົາຈະໄປຫາພຣະບິດາ, ເພາະພຣະບິດາຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າເຮົາ.
|
||
\v 29 ດຽວນີ້ເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງນີ້ແກ່ທ່ານກ່ອນທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ, ເພາະວ່າເມື່ອເຫດການເຫລົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນ, ທ່ານຈະເຊື່ອ.
|
||
\v 30 ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປເຮົາຈະບໍ່ສົນທະນາຫລາຍກັບພວກທ່ານ, ເພາະວ່າຜູ້ປົກຄອງໂລກຈະມາ. ຜູ້ນັ້ນບໍ່ມີສິດອັນໃດກ່ຽວກັບເຮົາ,
|
||
\v 31 ແຕ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະບິດາໄດ້ຊົງບັນຊາ, ເພື່ອໂລກຈະໄດ້ຮູ້ວ່າເຮົາຮັກພຣະບິດາ. ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນຈາກທີ່ນີ້ໄປເທາະ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\cl ບົດທີ 15
|
||
\p
|
||
\v 1 “ເຮົາເປັນເຄືອອະງຸ່ນອັນແທ້, ແລະພຣະບິດາເປັນຜູ້ບົວລະບັດສວນ.
|
||
\v 2 ພຣະອົງຊົງຊົງຕັດກິ່ງທຸກກິ່ງໃນເຮົາທີ່ບໍ່ເກີດຜົນ, ແລະພຣະອົງຊົງຕອນກິ່ງທຸກກິ່ງທີ່ເກີດຜົນ ເພື່ອທີ່ກິ່ງນັ້ນຈະເກີດຜົນຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ທ່ານສະອາດບໍຣິສຸດແລ້ວເພາະພຣະທັມທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວກັບທ່ານ.
|
||
\v 4 ຈົ່ງຢູ່ໃນເຮົາ, ແລະເຮົາຢູ່ໃນທ່ານ. ກໍເໝືອນກັບກິ່ງຈະເກີດຜົນເອງບໍ່ໄດ້ ນອກຈາກຈະຕິດຢູ່ກັບເຄືອ, ທ່ານເອງກໍຈະເກີດຜົນບໍ່ໄດ້, ນອກຈາກທ່ານຈະຢູ່ໃນເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ເຮົາເປັນເຄືອອະງຸ່ນ, ທ່ານເປັນກິ່ງ. ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເຮົາ ແລະເຮົາຢູ່ໃນເຂົາ, ຜູ້ນັ້ນຈະເກີດຜົນຫລາຍ, ເພາະຖ້າບໍ່ມີເຮົາເຂົາກໍເຮັດສິ່ງໃດບໍ່ໄດ້ເລີຍ.
|
||
\v 6 ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນເຮົາ, ເຂົາຈະຖືກໂຍນຖິ້ມໄປເໝືອນກິ່ງທີ່ຫ່ຽວແຫ້ງ, ພວກເຂົາຈະເກັບຮວບຮວມກິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແລະໂຍນເຂົ້າໄປໃນກອງໄຟ, ແລະເຜົາໄຟເສັຽ.
|
||
\v 7 ຖ້າທ່ານຢູ່ໃນເຮົາ, ແລະຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຝັງຢູ່ໃນທ່ານ, ຈົ່ງທູນຂໍສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ທ່ານຈະປາຖນາ, ແລະທ່ານກໍຈະໄດ້ສິ່ງນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະບິດາຂອງເຮົາໄດ້ຊົງຮັບກຽດໃນສິ່ງນີ້, ເພາະເມື່ອທ່ານເກີດຜົນຫລາຍ ທ່ານກໍເປັນສາວົກຂອງເຮົາ.
|
||
\v 9 ພຣະບິດາໄດ້ຊົງຮັກເຮົາຢ່າງໃດ, ເຮົາກໍຮັກທ່ານຢ່າງນັ້ນ. ຈົ່ງຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງເຮົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຖ້າທ່ານເຮັດຕາມບັນຍັດຂອງເຮົາ, ທ່ານກໍຈະຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງເຮົາ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບເຮົາໄດ້ເຮັດຕາມບັນຍັດພຣະບິດາຂອງເຮົາ ແລະຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 11 ເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ທ່ານທັງຫລາຍ ເພື່ອຄວາມຍິນດີຂອງເຮົາຈະຢູ່ໃນທ່ານ ແລະຄວາມຍິນດີຂອງທ່ານຈະຄົບບໍຣິບູນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ນີ້ຄືຄຳບັນຊາຂອງເຮົາ, ໃຫ້ທ່ານຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ ເໝືອນຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັກທ່ານ.
|
||
\v 13 ບໍ່ມີຜູ້ໃດມີຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້, ທີ່ເຂົາຈະໄດ້ສະຫລະຊີວິດຂອງເຂົາແກ່ສະຫາຍຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ທ່ານເປັນສະຫາຍຂອງເຮົາ ຖ້າທ່ານເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາໄວ້ແກ່ທ່ານ.
|
||
\v 15 ເຮົາບໍ່ເອີ້ນທ່ານວ່າຂ້ອຍໃຊ້ອີກຕໍ່ໄປ, ເພາະຂ້ອຍໃຊ້ບໍ່ຮູ້ວ່າເຈົ້ານາຍຂອງຕົນກຳລັງເຮັດອັນໃດຢູ່. ເຮົາໄດ້ເອີ້ນທ່ານວ່າເປັນສະຫາຍຂອງເຮົາ, ເພາະທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ເຮົາກໍໄດ້ສຳແດງແກ່ທ່ານດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ທ່ານບໍ່ໄດ້ເລືອກເອົາເຮົາ, ແຕ່ເຮົາໄດ້ເລືອກເອົາທ່ານແລະໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງທ່ານໄວ້ ເພື່ອທີ່ທ່ານຈະອອກໄປແລະເກີດຜົນ, ແລະເພື່ອທີ່ຜົນຂອງທ່ານຈະຕັ້ງຢູ່. ເພື່ອວ່າເມື່ອທ່ານທູນຂໍສິ່ງໃດຈາກພຣະບິດາໃນນາມຂອງເຮົາ, ພຣະອົງຈະມອບສິ່ງນັ້ນໃຫ້ແກ່ທ່ານ.
|
||
\v 17 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາແກ່ທ່ານນັ້ນ, ຄືໃຫ້ທ່ານຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ຖ້າໂລກກຽດຊັງທ່ານ, ຈົ່ງຮູ້ເຖີ້ນວ່າໂລກໄດ້ກຽດຊັງເຮົາກ່ອນທີ່ຈະກຽດຊັງທ່ານ.
|
||
\v 19 ຖ້າທ່ານເປັນຂອງໂລກ, ໂລກກໍຈະຮັກທ່ານເໝືອນທ່ານເປັນຂອງໂລກ. ແຕ່ເພາະວ່າທ່ານບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງໂລກແລະເພາະເຮົາໄດ້ເລືອກເອົາທ່ານອອກມາຈາກໂລກ, ດັ່ງນັ້ນໂລກຈຶ່ງກຽດຊັງທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຈົ່ງຣະນຶກເຖິງຄຳທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວກັບທ່ານວ່າ, 'ຂ້ອຍໃຊ້ບໍ່ເປັນໃຫຍ່ກວ່ານາຍຂອງຕົນ' ຖ້າເຂົາຂົ່ມເຫັງເຮົາ, ເຂົາກໍຈະຂົ່ມເຫັງທ່ານດ້ວຍ; ຖ້າເຂົາເຮັດຕາມຂໍ້ຄວາມຂອງເຮົາ, ເຂົາກໍຈະເຮັດຕາມຂໍ້ຄວາມຂອງທ່ານດ້ວຍ.
|
||
\v 21 ເຂົາຈະເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແກ່ທ່ານ ເພາະນາມຂອງເຮົາ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງຜູ້ສົ່ງເຮົາມາ.
|
||
\v 22 ຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອທີ່ຈະກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍຄົງບໍ່ມີບາບ, ແຕ່ຕອນນີ້ພວກເຂົາບໍ່ມີຂໍ້ແກ້ຕົວອັນໃດໃນເລື່ອງຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ຜູ້ໃດທີ່ກຽດຊັງເຮົາກໍຈະກຽດຊັງພຣະບິດາຂອງເຮົາດ້ວຍ.
|
||
\v 24 ຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດກິຈະການທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ເຮັດຖ້າມກາງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍຄົງບໍ່ມີບາບ, ແຕ່ຕອນນີ້ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນແລະຍັງໄດ້ກຽດຊັງແລະພຣະບິດາດ້ວຍ.
|
||
\v 25 ແຕ່ເພື່ອພຣະທັມທີ່ໄດ້ບອກເອົາໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດຂອງພວກເຂົາວ່າ ‘ພວກເຂົາກຽດຊັງເຮົາໂດຍບໍ່ມີສາເຫດ’ ຈະເປັນຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ເມື່ອອົງພຣະຜູ້ຊ່ອຍ ຄືຜູ້ທີ່ເຮົາຈະສົ່ງມາຍັງທ່ານ ຊຶ່ງມາຈາກພຣະບິດາ, ນັ້ນຄື, ພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງ, ຜູ້ທີ່ອອກຈາກພຣະບິດານັ້ນ, ພຣະອົງຈະເປັນພະຍານກ່ຽວກັບເຮົາ.
|
||
\v 27 ທ່ານເອງກໍເປັນພະຍານເໝືອນກັນ ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ຢູ່ກັບເຮົາຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\cl ບົດທີ 16
|
||
\p
|
||
\v 1 "ເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບທ່ານເພື່ອທີ່ທ່ານຈະບໍ່ສະດຸດລົ້ມ.
|
||
\v 2 ພວກເຂົາຈະໄລ່ທ່ານອອກຈາກໂຮງທັມະເທສະໜາ ແຕ່ເວລານັ້ນຈະມາເຖິງເມື່ອບຸກຄົນທີ່ຂ້າທ່ານຈະຄຶດວ່າ ຕົນກຳລັງເຮັດການນີ້ເພື່ອບູຊາຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ພວກເຂົາຈະເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະບິດາ ແລະບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາດ້ວຍ.
|
||
\v 4 ເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບທ່ານ ເມື່ອເວລານັ້ນມາເຖິງ, ທ່ານຈະຣະນຶກວ່າເຮົາໄດ້ບອກກັບທ່ານກ່ຽວກັບພວກເຂົາ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ທ່ານຕັ້ງແຕ່ທຳອິດ, ເພາະວ່າເຮົາຍັງຢູ່ກັບທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 5 ແຕ່ຕອນນີ້ເຮົາຈະໄປຫາຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ, ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນພວກທ່ານຖາມເຮົາວ່າ, ‘ພຣະອົງກຳລັງສະເດັດໄປທີ່ໃດ’.
|
||
\v 6 ແຕ່ເພາະເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບທ່ານ, ຈິດໃຈຂອງທ່ານຈຶ່ງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າ.
|
||
\v 7 ແຕ່ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ເປັນການດີກວ່າທີ່ເຮົາຈະຈາກທ່ານໄປ. ເພາະຖ້າເຮົາບໍ່ຈາກທ່ານໄປ, ອົງຜູ້ຊ່ອຍນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ມາຫາທ່ານ, ແຕ່ຖ້າເຮົາຈາກໄປ, ເຮົາກໍຈະສົ່ງພຣະອົງມາຫາທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາ, ອົງຜູ້ຊ່ອຍຈະພິສູດໃຫ້ໂລກຮູ້ແຈ້ງຄວາມຜິດບາບ, ຄວາມຊອບທັມ, ແລະການພິພາກສາ.
|
||
\v 9 ໃນເລື່ອງບາບນັ້ນ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອໃນເຮົາ.
|
||
\v 10 ໃນເລື່ອງຄວາມຊອບທັມນັ້ນ, ເພາະເຮົາກຳລັງຈະໄປຫາພຣະບິດາ, ແລະທ່ານຈະບໍ່ເຫັນເຮົາອີກ.
|
||
\v 11 ແລະໃນເລື່ອງການພິພາກສານັ້ນ, ເພາະຜູ້ປົກຄອງໂລກນີ້ໄດ້ຖືກພິພາກສາແລ້ວ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເຮົາຍັງມີອີກຫລາຍສິ່ງທີ່ຈະບອກກັບພວກທ່ານ, ແຕ່ພວກທ່ານຈະຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃນຕອນນີ້.
|
||
\v 13 ແຕ່ເມື່ອຜູ້ນັ້ນ, ຄືພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງສະເດັດມາ, ພຣະອົງຈະນຳທ່ານໄປສູ່ຄວາມຈິງ, ເພາະພຣະອົງຈະບໍ່ກ່າວຕາມໃຈຂອງພຣະອົງເອງ. ແຕ່ພຣະອົງຈະກ່າວໃນສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຍິນ, ແລະພຣະອົງຈະເວົ້າກັບທ່ານສິ່ງໃດຈະມາເຖິງ.
|
||
\v 14 ພຣະອົງຈະຊົງໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບກຽດ, ເພາະວ່າພຣະອົງຈະຊົງເອົາສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເຮົາແລະພຣະອົງຈະບອກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແກ່ທ່ານ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະບິດາຊົງມີນັ້ນເປັນຂອງເຮົາ. ເຫດສັນນັ້ນ, ເຮົາຈຶ່ງບອກວ່າພຣະວິນຍານຊົງເອົາສິ່ງຊຶ່ງເປັນຂອງເຮົາແລະພຣະອົງຈະບອກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແກ່ທ່ານ.
|
||
\v 16 ໃນອີກບໍ່ດົນທ່ານຈະບໍ່ເຫັນເຮົາ, ແລະພາຍຫລັງອີກບໍ່ດົນທ່ານກໍຈະເຫັນເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແລ້ວບາງຄົນໃນພວກສາວົກຂອງພຣະອົງກໍ່ເວົ້າຕໍ່ກັນວ່າ, “ພຣະອົງນັ້ນກຳລັງກ່າວສິ່ງໃດແກ່ເຮົາທີ່ວ່າ, ‘ໃນອີກບໍ່ດົນທ່ານຈະບໍ່ເຫັນເຮົາ ແລະພາຍຫລັງອີກບໍ່ດົນທ່ານກໍຈະເຫັນເຮົາ,' ແລະ ‘ເພາະວ່າເຮົາຈະໄປຫາພຣະບິດາ’?"
|
||
\v 18 ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ທີ່ພຣະອົງກ່າວວ່າ 'ອີກບໍ່ດົນ' ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າຢ່າງໃດ? ພວກເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າພຣະອົງກຳລັງເວົ້າເຖິງສິ່ງໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ພຣະເຢຊູຊົງຊາບວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການທີ່ຈະຖາມພຣະອົງ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ທ່ານກຳລັງຖາມກັນໃນໝູ່ພວກທ່ານເອງຫລືທີ່ວ່າ, ‘ອີກບໍ່ດົນ ທ່ານຈະບໍ່ເຫັນເຮົາ, ແລະພາຍຫລັງອີກບໍ່ດົນທ່ານກໍຈະເຫັນເຮົາ?'
|
||
\v 20 ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ພວກທ່ານວ່າ, ທ່ານຈະຮ້ອງໄຫ້ແລະຮ່ຳໄຮ, ແຕ່ໂລກນັ້ນຈະຍິນດີ. ທ່ານຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມທຸກໂສກເສົ້າ, ແຕ່ຄວາມເສັຽໃຈຂອງທ່ານຈະປ່ຽນເປັນຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ.
|
||
\v 21 ເມື່ອຜູ້ຍິງນັ້ນໃຫ້ເກີດລູກ ນາງກໍມີຄວາມທຸກໂສກເພາະວ່າກຳນົດຂອງນາງມາເຖິງແລ້ວ, ແຕ່ເມື່ອນາງໄດ້ເກີດລູກຂອງນາງອອກມາແລ້ວ ນາງກໍຈະບໍ່ຣະນຶກເຖິງຄວາມເຈັບປວດຂອງນາງອີກ ເພາະມີຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີທີ່ລູກຂອງນາງໄດ້ເກີດມາໃນໂລກນີ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ໃນຂະນະທີ່ທ່ານເສົ້າໂສກ, ແຕ່ເຮົາຈະມາຫາທ່ານອີກ, ແລະຈິດໃຈຂອງທ່ານຈະຍິນດີ, ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດເອົາຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີນັ້ນໄປຈາກທ່ານໄດ້.
|
||
\v 23 ໃນວັນນັ້ນທ່ານຈະບໍ່ຖາມເຮົາເຖິງສິ່ງໃດອີກ. ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່່ານວ່າ, ຖ້າທ່ານທູນຂໍສິ່ງໃດຈາກພຣະບິດາໃນນາມຂອງເຮົາ, ພຣະອົງຈະໃຫ້ແກ່ທ່ານ.
|
||
\v 24 ເຖິງບັດນີ້ຖ້າທ່ານຍັງບໍ່ໄດ້ຂໍສິ່ງໃດນຳນາມຂອງເຮົາ. ຈົ່ງຂໍເຖີດ, ແລ້ວທ່ານຈະໄດ້ຮັບເພື່ອທີ່ຄວາມຍິນດີຂອງທ່ານຈະເຕັມບໍຣິບູນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ເຮົາໄດ້ກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບທ່ານເປັນຄຳອຸປະມາ, ເມື່ອເວລານັ້ນມາເຖິງຄືເມື່ອເຮົາຈະບໍ່ກ່າວກັບທ່ານເປັນຄຳອຸປະມາອີກ, ແຕ່ເຮົາຈະບອກກັບທ່ານເຖິງເລື່ອງຂອງພຣະບິດາຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ໃນວັນນັ້ນທ່ານຈະຂໍໃນນາມຂອງເຮົາ ແລະເຮົາຈະບໍ່ບອກກັບທ່ານວ່າເຮົາຈະອ້ອນວອນຂໍພຣະບິດາເພື່ອທ່ານ,
|
||
\v 27 ເພາະພຣະບິດາເອງຊົງຮັກພວກທ່ານ ເພາະວ່າພວກທ່ານໄດ້ຮັກເຮົາແລະເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຊື່ອວ່າເຮົາມາຈາກພຣະບິດາ.
|
||
\v 28 ເຮົາມາຈາກພຣະບິດາ, ແລະໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້. ອີກຄັ້ງໜຶ່ງ, ເຮົາກຳລັງຈະຈາກໂລກນີ້ໄປແລະເຮົາຈະໄປຫາພຣະບິດາຂອງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 29 ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງທູນວ່າ, “ນີ້ແຫລະ, ຕອນນີ້ພຣະອົງກຳລັງກ່າວຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ກ່າວແກ່ພວກເຮົາເປັນຄຳອຸປະມາ.
|
||
\v 30 ຕອນນີ້ ພວກຂ້ານ້ອຍຮູ້ແລ້ວວ່າພຣະອົງຊົງຮູ້ທຸກສິ່ງ, ແລະພຣະອົງບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ໃຜຖາມພຣະອົງອີກ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ພວກຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງເຊື່ອແລ້ວວ່າພຣະອົງຊົງມາຈາກພຣະເຈົ້າ.”
|
||
\v 31 ພຣະເຢຊູຊົງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຕອນນີ້ທ່ານເຊື່ອເຮົາແລ້ວຫລື?
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 32 ເບິ່ງແມ, ເວລານັ້ນກຳລັງຈະມາ, ແລະເວລານັ້ນກໍໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ, ເມື່ອພວກທ່ານຈະຖືກເຮັດໃຫ້ແຕກຊະກັນໄປ, ທຸກຄົນຈະແຍກກັບໄປບ້ານຂອງຕົນແລະທ່ານຈະປະເຮົາໄວ້. ແຕ່ວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ໂດດດຽວ ດ້ວຍວ່າພຣະບິດາຊົງສະຖິດກັບເຮົາ.
|
||
\v 33 ເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ທ່ານເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ມີສັນຕິສຸກໃນເຮົາ. ທ່ານຈະພົບກັບຄວາມທຸກລຳບາກໃນໂລກນີ້, ແຕ່ຈົ່ງກ້າຫານເຖີດ: ເພາະວ່າເຮົາໄດ້ຊະນະໂລກແລ້ວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\cl ບົດທີ 17
|
||
\p
|
||
\v 1 ພຣະອົງກໍຊົງເງີຍພຣະພັກຂຶ້ນເບິ່ງຟ້າແລະກ່າວວ່າ, “ຂ້າແດ່ພຣະບິດາ, ບັດນີ້ເຖິງເວລາແລ້ວ ຂໍຊົງໂຜດໃຫ້ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ ເພື່ອພຣະບຸດຈະໄດ້ຖວາຍກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງ.
|
||
\v 2 ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ໂຜດໃຫ້ພຣະບຸດມີສິດອຳນາດເໜືອມະນຸດທັງປວງ ເພື່ອໃຫ້ພຣະບຸດປຣະທານຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ແກ່ຄົນທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງມອບແກ່ພຣະບຸດນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ແລະນີ້ແຫລະແມ່ນຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ: ຄືການທີ່ພວກເຂົາຮູ້ຈັກພຣະອົງຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ອົງດຽວ, ແລະຮູ້ຈັກພຣະເຢຊູຄຣິດ, ທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ມາ.
|
||
\v 4 ຂ້ານ້ອຍຖວາຍກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງໃນໂລກ ເພາະຂ້ານ້ອຍເຮັດກິຈະການທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍເຮັດນັ້ນສຳເລັດແລ້ວ.
|
||
\v 5 ບັດນີ້, ຂ້າແດ່ພຣະບິດາ, ຂໍໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະອົງ ຄືກຽດຕິຍົດທີ່ຂ້ານ້ອຍມີຮ່ວມກັບພຣະອົງກ່ອນທີ່ໂລກນີ້ມີມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຂ້ານ້ອຍສຳແດງພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ແກ່ບັນດາຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍຈາກໂລກ. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນເປັນຂອງພຣະອົງແລ້ວ, ແລະພຣະອົງປຣະທານພວກເຂົາແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ແລະເຂົາໄດ້ປະຕິບັດຕາມພຣະທັມຂອງພຣະອົງແລ້ວ.
|
||
\v 7 ບັດນີ້ພວກເຂົາຮູ້ວ່າທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນມາຈາກພຣະອົງ,
|
||
\v 8 ເພາະວ່າຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະອົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ. ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພວກເຂົາແລ້ວແລະພວກເຂົາຮັບໄວ້ ແລະຮູ້ແນ່ວ່າຂ້ານ້ອຍມາຈາກພຣະອົງ, ແລະເຊື່ອວ່າພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 9 ຂ້ານ້ອຍອ້ອນວອນເພື່ອພວກເຂົາ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນເພື່ອໂລກ, ແຕ່ເພື່ອຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ເພາະວ່າເຂົາເປັນຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 10 ທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງຂ້ານ້ອຍກໍເປັນຂອງພຣະອົງ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພຣະອົງກໍເປັນຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດໃນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
\v 11 ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ອີກ ແຕ່ພວກເຂົາຍັງຢູ່ໃນໂລກນີ້ ແລະຂ້ານ້ອຍກຳລັງຈະໄປຫາພຣະອົງ ແຕ່ພຣະບິດາຜູ້ບໍຣິສຸດ, ຂໍພຣະອົງຊົງພິທັກຮັກສາເຂົາໄວ້ໂດຍຣິດອຳນາດແຫ່ງພຣະນາມຂອງພຣະອົງຄືພຣະນາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ປຣະທານໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ ເພື່ອເຂົາຈະເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ ເໝືອນດັ່ງຂ້ານ້ອຍກັບພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຍັງຢູ່ກັບພວກເຂົາ, ຂ້ານ້ອຍກໍພິທັກຮັກສາເຂົາ, ຜູ້ທີ່ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍໄວ້ໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ຂ້ານ້ອຍປົກປັກພວກເຂົາໄວ້, ແລະບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນພວກເຂົາຈິບຫາຍ, ນອກຈາກລູກທີ່ໝາຍໄວ້ສຳລັບຄວາມຈິບຫາຍ, ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມຂໍ້ພຣະຄັມພີ.
|
||
\v 13 ແຕ່ບັດນີ້ຂ້ານ້ອຍກຳລັງຈະໄປຫາພຣະອົງ, ຂ້ານ້ອຍກ່າວເຖິງສິ່ງນີ້ໃນໂລກ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ ໃນຂ້ານ້ອຍຢ່າງເຕັມລົ້ນ.
|
||
\v 14 ຂ້ານ້ອຍມອບພຣະທັມຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາແລ້ວ, ແລະໂລກນີ້ກຽດຊັງເຂົາ ເພາະເຂົາບໍ່ແມ່ນຝ່າຍໂລກ, ເໝືອນຢ່າງທີ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ແມ່ນຝ່າຍໂລກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະອົງເອົາພວກເຂົາອອກໄປຈາກໂລກ, ແຕ່ຂໍໃຫ້ປົກປ້ອງເຂົາໄວ້ໃຫ້ພົ້ນຈາກມານຮ້າຍ.
|
||
\v 16 ເຂົາບໍ່ແມ່ນຝ່າຍໂລກ, ເໝືອນດັ່ງຂ້ານ້ອຍບໍ່ແມ່ນຝ່າຍໂລກ.
|
||
\v 17 ຂໍຊົງແຍກພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດດ້ວຍຄວາມຈິງ. ພຣະທັມຂອງພຣະອົງເປັນຄວາມຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 18 ພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາໃນໂລກສັນໃດ, ຂ້ານ້ອຍກໍໃຊ້ພວກເຂົາໄປໃນໂລກສັນນັ້ນ.
|
||
\v 19 ຂ້ານ້ອຍແຍກຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດເພາະເຫັນແກ່ເຂົາທັງຫລາຍ, ເພື່ອໃຫ້ເຂົາຮັບການແຍກໃຫ້ບໍຣິສຸດດ້ວຍຄວາມຈິງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນເພື່ອຄົນເຫລົ່ານີ້ພວກດຽວ, ແຕ່ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງໃຈໃນຂ້ານ້ອຍ ເພາະຖ້ອຍຄຳຂອງພວກເຂົາ
|
||
\v 21 ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງຜູ້ເປັນພຣະບິດາ, ສະຖິດໃນຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍໃນພຣະອົງ. ຂ້ານ້ອຍອ້ອນວອນເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຢູ່ໃນເຮົາພຣະອົງແລະໃນຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ ເພື່ອໂລກຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ກຽດຕິຍົດຊຶ່ງພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ, ຂ້ານ້ອຍມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ, ເໝືອນດັ່ງພຣະອົງກັບຂ້ານ້ອຍ:
|
||
\v 23 ຂ້ານ້ອຍຢູ່ໃນພວກເຂົາ, ແລະພຣະອົງຊົງຢູ່ໃນຂ້ານ້ອຍ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນຢ່າງສົມບູນ, ເພື່ອໂລກຈະໄດ້ຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ, ແລະພຣະອົງຊົງຮັກເຂົາເໝືອນດັ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກຂ້ານ້ອຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ຂ້າແດ່ພຣະບິດາ, ຂ້ານ້ອຍປາຖນາຢາກໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ພຣະອົງປຣະທານໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ, ຢູ່ກັບຂ້ານ້ອຍໃນບ່ອນທີ່ຂ້ານ້ອຍຢູ່ນັ້ນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງຂ້ານ້ອຍ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງປຣະທານໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ ເພາະພຣະອົງຊົງຮັກຂ້ານ້ອຍກ່ອນທີ່ພຣະອົງຊົງສ້າງໂລກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຂ້າແດ່ພຣະບິດາຜູ້ຊົງຍຸຕິທັມ, ໂລກນີ້ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຮູ້ຈັກພຣະອົງ; ແລະຄົນເຫລົ່ານີ້ຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
|
||
\v 26 ຂ້ານ້ອຍເຮັດໃຫ້ເຂົາຮູ້ຈັກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ແລະຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາຮູ້ອີກ ເພື່ອຄວາມຮັກທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກຂ້ານ້ອຍຈະຢູ່ໃນເຂົາ, ແລະຂ້ານ້ອຍກໍຢູ່ໃນເຂົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\cl ບົດທີ 18
|
||
\p
|
||
\v 1 ເມື່ອພຣະເຢຊູກ່າວຢ່າງນີ້ແລ້ວ, ພຣະອົງສະເດັດອອກໄປກັບພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຂ້ວາມຫ້ວຍກິດໂຣນ, ໄປເຖິງສວນແຫ່ງໜຶ່ງ ພຣະອົງສະເດັດເຂົ້າໄປໃນສວນນັ້ນກັບພວກສາວົກ.
|
||
\v 2 ຢູດາ, ຜູ້ທີ່ຈະທໍຣະຍົດພຣະອົງກໍຮູ້ຈັກບ່ອນນັ້ນເໝືອນກັນ, ເພາະວ່າພຣະເຢຊູກັບພວກສາວົກເຄີຍມາພົບກັນທີ່ນັ້ນ ຫລາຍເທື່ອແລ້ວ.
|
||
\v 3 ຢູດາພາພວກທະຫານທີ່ມາຈາກພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດ ແລະພວກຟາຣີຊາຍແລະພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ ພວກເຂົາຖືໂຄມ, ຖືກະບອງ, ແລະອາວຸດໄປທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ພຣະເຢຊູຊົງຊາບທຸກສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນກັບພຣະອົງ, ພຣະອົງຈຶ່ງສະເດັດອອກໄປຖາມເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານມາຫາໃຜ?”
|
||
\v 5 ເຂົາທູນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ມາຫາເຢຊູໄທນາຊາເຣັດ” ພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນຜູ້ນັ້ນ” ຢູດາ, ຄົນທີ່ທໍຣະຍົດພຣະອົງ, ກໍຢືນຢູ່ກັບພວກທະຫານເຫລົ່ານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ເມື່ອພຣະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນຜູ້ນັ້ນ” ເຂົາກໍຖອຍຫລັງແລະລົ້ມລົງເທິງດິນ.
|
||
\v 7 ພຣະອົງຖາມເຂົາອີກວ່າ, “ພວກທ່ານມາຫາໃຜ?” ເຂົາທູນຕອບວ່າ, “ມາຫາເຢຊູໄທນາຊາເຣັດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ເຮົາບອກທ່ານແລ້ວວ່າເຮົາເປັນຜູ້ນັ້ນ. ຖ້າທ່ານຊອກຫາເຮົາ, ກໍຈົ່ງປະຄົນເຫລົ່ານີ້ໄປເສັຽ.”
|
||
\v 9 ທັງນີ້ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມພຣະທັມອົງຊົງກ່າວວ່າ, “ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ສູນເສັຽໄປແມ່ນແຕ່ຄົນດຽວ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ຊີໂມນເປໂຕມີດາບຈຶ່ງຖອດອອກມາຟັນຂ້ອຍໃຊ້ຄົນໜຶ່ງຂອງມະຫາປະໂລຫິດ ຖືກຫູເບື້ອງຂວາຂາດ ຂ້າໃຊ້ຄົນນັ້ນຊື່ວ່າ ມາລະໂຂ.
|
||
\v 11 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບເປໂຕວ່າ, “ຈົ່ງເອົາດາບໃສ່ຝັກເສັຽ. ເຮົາຈະບໍ່ດື່ມຈອກທີ່ພຣະບິດາປຣະທານແກ່ເຮົາຫລື?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພວກທະຫານກັບນາຍທະຫານ, ແລະເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງພວກຢິວ, ຈຶ່ງຈັບພຣະເຢຊູມັດໄວ້.
|
||
\v 13 ແລ້ວພາພຣະອົງໄປຫາອັນນາກ່ອນ, ເພາະອັນນາເປັນພໍ່ເຖົ້າຂອງກາຢະຟາ, ຊຶ່ງເປັນມະຫາປະໂລຫິດໃນປີນັ້ນ.
|
||
\v 14 ກາຢະຟາຄົນນີ້ແຫລະທີ່ແນະນຳພວກຢິວວ່າ ຄວນໃຫ້ຄົນໜຶ່ງຕາຍແທນປະຊາຊົນທັງໝົດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ຊີໂມນເປໂຕກັບສາວົກອີກຄົນໜຶ່ງຕິດຕາມພຣະເຢຊູໄປ, ແຕ່ເພາະສາວົກຄົນນັ້ນຮູ້ຈັກກັນກັບມະຫາປະໂລຫິດ, ແລະເຂົາຈຶ່ງເຂົ້າໄປກັບພຣະເຢຊູຈົນເຖິງເດີ່ນບ້ານຂອງມະຫາປະໂລຫິດ;
|
||
\v 16 ແຕ່ເປໂຕຢືນຢູ່ນອກຮີມປະຕູ. ສາວົກອີກຄົນໜຶ່ງນັ້ນ, ຮູ້ຈັກກັບມະຫາປະໂລຫິດຈຶ່ງອອກໄປເວົ້າກັບຜູ້ຍິງທີ່ເຝົ້າປະຕູ ແລ້ວກໍພາເປໂຕເຂົ້າໄປ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ຍິງໃຊ້ຄົນທີ່ເຝົ້າປະຕູຖາມເປໂຕວ່າ, “ທ່ານກໍເປັນຄົນຫນຶ່ງໃນພວກສາວົກຂອງຄົນນັ້ນເໝືອນກັນແມ່ນຫລືບໍ?” ເປໂຕຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ.”
|
||
\v 18 ພວກຂ້ອຍໃຊ້ກັບເຈົ້າຫນ້າທີ່ກໍຢືນຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ເອົາຖ່ານມາດັ່ງໄຟເພາະອາກາດຫນາວ, ຈຶ່ງພາກັນຢືນຝີງໄຟຢູ່. ເປໂຕກໍຢືນຝີງໄຟນຳເຂົາເໝືອນກັນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ມະຫາປະໂລຫິດກໍຖາມພຣະເຢຊູເຖິງພວກສາວົກຂອງພຣະອົງແລະຄຳສອນຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 20 ພຣະເຢຊູຕອບທ່ານວ່າ, “ເຮົາກ່າວໃຫ້ໂລກຟັງຢ່າງເປີດເຜີຍ ເຮົາສັ່ງສອນສະເຫມີໃນໂຮງທັມະເທດສະຫນາ ແລະໃນບໍຣິເວນພຣະວິຫານທີ່ພວກຢິວເຄີຍຊຸມນຸມກັນ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ສອນສິ່ງໄດ້ຢ່າງລັບລີ້ເລີຍ.
|
||
\v 21 ທ່ານຖາມເຮົາເຮັດຫຍັງ? ຈົ່ງຖາມຄົນທີ່ຟັງເຮົາວ່າ ເຮົາເວົ້າອັນໃດກັບພວກເຂົາ ເຂົາຮູ້ວ່າເຮົາສອນອັນໃດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ເມື່ອພຣະອົງຊົງກ່າວຢ່າງນັ້ນແລ້ວ, ເຈົ້າໜ້າທີ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່ຢືນຢູ່ທີ່ນັ້ນໄດ້ຕົບພຣະພັກພຣະເຢຊູແລ້ວກ່າວວ່າ, “ເຈົ້າຕອບມະຫາປະໂລຫິດຢ່າງນັ້ນຫລື?”
|
||
\v 23 ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ຖ້າເຮົາເວົ້າຜິດ, ກໍຈົ່ງເປັນພະຍານໃນສິ່ງທີ່ຜິດນັ້ນ, ແຕ່ຖ້າເຮົາເວົ້າຖືກ, ທ່ານຕົບເຮົາເຮັດຫຍັງ?”
|
||
\v 24 ອັນນາຈຶ່ງໃຫ້ພາພຣະເຢຊູເຊິ່ງຖືກມັດຢູ່ນັ້ນໄປຫາກາຢະຟາມະຫາປະໂລຫິດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ຂະນະນັ້ນຊີໂມນເປໂຕກຳລັງຢືນຝີງໄຟຢູ່. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຖາມເປໂຕວ່າ, “ເຈົ້າເປັນສາວົກຂອງຄົນນັ້ນເຫມືອນກັນບໍ່ແມ່ນຫລື” ເປໂຕປະຕິເສດວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ.”
|
||
\v 26 ຂ້ອຍໃຊ້ຄົນຫນຶ່ງຂອງມະຫາປະໂລຫິດ, ຊຶ່ງເປັນພີ່ນ້ອງກັບຄົນທີ່ເປໂຕຟັນຫູຂາດກໍຖາມວ່າ, “ຂ້ອຍເຫັນເຈົ້າກັບຄົນນັ້ນໃນສວນບໍ່ແມ່ນຫລື?”
|
||
\v 27 ເປໂຕປະຕິເສດອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ແລະທັນໃດນັ້ນໄກ່ກໍຂັນ
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ແລ້ວພວກເຂົາກໍພາພຣະເຢຊູອອກຈາກເຮືອນຂອງກາຢະຟາໄປຍັງສານປົກຄອງ ຂະນະນັ້ນຍັງເປັນເວລາເຊົ້າມືດ, ແລະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສານນັ້ນ ເພາະຢ້ານວ່າຈະບໍ່ສະອາດແລະຈະໄດ້ກິນປັດສະຄາໄດ້.
|
||
\v 29 ປີລາດຈຶ່ງອອກມາຫາພວກເຂົາແລະຖາມວ່າ, “ພວກທ່ານມີເລື່ອງອັນໄດ້ມາຟ້ອງຄົນນີ້?”
|
||
\v 30 ພວກເຂົາຕອບທ່ານວ່າ, “ຖ້າເຂົາບໍ່ເປັນຜູ້ຮ້າຍ, ພວກເຮົາກໍຄົງຈະບໍ່ມອບຕົວລາວໄວ້ໃຫ້ທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ປີລາດກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານຈົ່ງເອົາຄົນນີ້ໄປພິພາກສາຕາມກົດຫມາຍຂອງພວກທ່ານເອງເຖີດ” ພວກຢິວຈຶ່ງຮຽນວ່າ, “ກົດຫມາຍຫ້າມພວກເຮົາປະຫານຊີວິດຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງ.”
|
||
\v 32 ທັງນີ້ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຢຊູຊຶ່ງກ່າວໄວ້ວ່າ ພຣະອົງຈະສິ້ນພຣະຊົນແບບໃດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 33 ປີລາດຈຶ່ງເຂົ້າໄປໃນສານປົກຄອງອີກ ແລະເອີ້ນພຣະເຢຊູມາແລ້ວຖາມວ່າ, “ເຈົ້າເປັນກະສັດຂອງພວກຢິວຫລື?”
|
||
\v 34 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ທ່ານຖາມຢ່າງນັ້ນຕາມຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງທ່ານເອງ ຫລືວ່າຄົນອື່ນບອກທ່ານເຖິງເລື່ອງຂອງເຮົາ?”
|
||
\v 35 ປີລາດທູນຕອບວ່າ, “ເຮົາເປັນຢິວຫລື? ຊົນຊາດຂອງເຈົ້າເອງແລະພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດໄດ້ມອບເຈົ້າໄວ້ໃຫ້ເຮົາ. ເຈົ້າເຮັດອັນໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ຣາຊະອຳນາດຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງໂລກນີ້ ຖ້າຣາຊະອຳນາດຂອງເຮົາມາຈາກໂລກນີ້ ຄົນຂອງເຮົາກໍຄົງຈະຕໍ່ສູ້ບໍ່ໃຫ້ເຮົາຖືກມອບໄວ້ແກ່ພວກຢິວ ແຕ່ຣາຊະອຳນາດຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ມາຈາກໂລກນີ້.”
|
||
\v 37 ປີລາດຈຶ່ງທູນພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າຢ່າງນັ້ນເຈົ້າເປັນກະສັດຕີ້?” ພຣະເຢຊູຊົງຕອບວ່າ, “ທ່ານເວົ້າວ່າເຮົາເປັນກະສັດ. ເພາະເຫດນີ້ເຮົາຈຶ່ງເກີດມາ, ແລະເຂົ້າມາໃນໂລກ ເພື່ອເປັນພະຍານໃຫ້ກັບຄວາມຈິງ. ທຸກຄົນທີ່ເປັນຝ່າຍຄວາມຈິງຍ່ອມຟັງສຽງຂອງເຮົາ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ປີລາດທູນຖາມພຣະອົງວ່າ, “ຄວາມຈິງຄືອັນໃດ?” ເມື່ອຖາມຢ່າງນັ້ນແລ້ວ ປິລາດກໍອອກໄປຫາພວກຢິວອີກ ແລະບອກພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບໍ່ເຫັນວ່າຄົນນີ້ມີຄວາມຜິດ."
|
||
\v 39 ແຕ່ພວກທ່ານມີທຳນຽມໃຫ້ເຮົາປ່ອຍຄົນໜຶ່ງໃຫ້ພວກທ່ານໃນເທສະການປັດສະຄາ ທ່ານຢາກໃຫ້ເຮົາປ່ອຍກະສັດຂອງພວກຢິວຫລື?”
|
||
\v 40 ພວກເຂົາຮ້ອງຕອບວ່າ, “ຢ່າປ່ອຍຄົນນີ້ ແຕ່ໃຫ້ປ່ອຍບາຣາບາ.” ສ່ວນບາຣາບານັ້ນເປັນໂຈນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\cl ບົດທີ 19
|
||
\p
|
||
\v 1 ແລ້ວປີລາດຈຶ່ງໃຫ້ເອົາພຣະເຢຊູໄປ ແລະຂ້ຽນຕີພຣະອົງ.
|
||
\v 2 ພວກທະຫານໄດ້ເອົາມົງກຸດຫນາມ ສຸບໃສ່ພຣະສຽນຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ໃຫ້ພຣະອົງຄຸມເສື້ອສີມ່ວງ.
|
||
\v 3 ແລ້ວພວກເຂົາກໍມາຫາພຣະອົງທູນວ່າ, “ຂ້າແດ່ກະສັດຂອງພວກຢິວ! ຂໍຊົງພຣະຈະເຣີນ” ແລ້ວພວກເຂົາກໍຕົບພຣະພັກພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ແລ້ວປີລາດກໍອອກໄປດ້ານນອກອີກ ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາພາຄົນນີ້ອອກມອບໃຫ້ພວກທ່ານ ເພາະຮູ້ວ່າເຮົາບໍ່ເຫັນຄວາມຜິດຈັກປະການໃນຕົວເພິ່ນເລີຍ.”
|
||
\v 5 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງສະເດັດອອກມາ, ສວມພວງມະລັຍທີ່ເຮັດດ້ວຍເຄືອຫນາມນັ້ນ ແລະ ຊົງຄຸມດ້ວຍເສື້ອສີມ່ວງ. ປີລາດກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເບິ່ງຊາຍຄົນນີ້ແມ!”
|
||
\v 6 ເມື່ອພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ໄດ້ເຫັນພຣະອົງເຂົາກໍໂຮ່ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ຄຶງມັນ, ຄຶງມັນເສັຽ!” ປີລາດກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າຈົ່ງພາເຂົາໄປຄຶງເອົາເອງ, ເພາະຝ່າຍເຮົາບໍ່ເຫັນວ່າເຂົາມີຄວາມຜິດເລີຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ພວກຢິວໄດ້ຕອບທ່ານວ່າ, “ພວກເຮົາມີກົດຫມາຍ, ແລະ ຕາມກົດຫມາຍນັ້ນ ຄົນນີ້ຄວນຕາຍ ເພາະມັນຕັ້ງຕົວເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.”
|
||
\v 8 ເມື່ອປິລາດໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ, ທ່ານກໍຕົກໃຈຢ້ານຫລາຍຂຶ້ນ.
|
||
\v 9 ທ່ານຈຶ່ງເຂົ້າໄປໃນສານປົກຄອງອີກ ແລະ ໄດ້ທູນຖາມພຣະເຢຊູວ່າ, “ເຈົ້າມາຈາກໃສ?” ແຕ່ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ຕອບປະການໃດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ປີລາດຈຶ່ງທູນຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ເຈົ້າຈະບໍ່ເວົ້າກັບເຮົາບໍ? ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຫລືວ່າ ເຮົາມີສິດອຳນາດຈະປ່ອຍເຈົ້າໄດ້, ແລະ ມີສິດອຳນາດຄຶງເຈົ້າໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນໄດ້?”
|
||
\v 11 ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ທ່ານບໍ່ມີສິດອຳນາດເຫນືອເຮົາ ເວັ້ນແຕ່ອຳນາດທີ່ປຣະທານແກ່ທ່ານມາຈາກເບື້ອງເທິງ. ເພາະເຫດນີ້, ຄົນທີ່ມອບເຮົາໄວ້ກັບທ່ານຈຶ່ງມີຄວາມຜິດບາບຫລາຍກວ່າທ່ານ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ດ້ວຍຄຳຕອບນີ້, ປີລາດກໍໄດ້ຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະປ່ອຍພຣະອົງ, ແຕ່ພວກຢິວໄດ້ໂຮ່ຮ້ອງສຽງດັງຂຶ້ນວ່າ, “ຖ້າທ່ານປ່ອຍຄົນນີ້, ທ່ານກໍບໍ່ເປັນມິດຂອງກາຍຊາ. ທຸກຄົນທີ່ຕັ້ງຕົວເປັນກະສັດກໍຕໍ່ຕ້ານກາຍຊາ.”
|
||
\v 13 ເມື່ອປີລາດໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ, ທ່ານຈຶ່ງພາພຣະເຢຊູອອກມາ ແລ້ວນັ່ງບັນລັງພິພາກສາໃນບ່ອນທີ່ເອີ້ນວ່າ "ເດີ່ນປູຫີນ" ພາສາເຮັບເຣີເອີ້ນວ່າ "ຄັບບາທາ."
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ບັດນີ້ວັນນັ້ນເປັນວັນຈັດແຈ່ງປັດສະຄາ ເວລາປະມານທ່ຽງວັນ, ປີລາດກ່າວກັບພວກຢິວວ່າ “ນີ້ຄືກະສັດຂອງພວກທ່ານ!”
|
||
\v 15 ພວກເຂົາໂຮ່ຮ້ອງສຽງດັງຂຶ້ນວ່າ, “ເອົາມັນໄປ, ເອົາມັນໄປ, ເອົາໄປຄຶງທີ່ໄມ້ກາງແຂນ!” ປີລາດຖາມພວກເຂົາວ່າ, “ຈະໃຫ້ເຮົາຄຶງກະສັດຂອງພວກທ່ານຫລື?” ພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດຕອບວ່າ, “ພວກເຮົາບໍ່ມີກະສັດອື່ນເວັ້ນແຕ່ກາຍຊາ.”
|
||
\v 16 ແລ້ວປີລາດກໍມອບພຣະເຢຊູໃຫ້ເຂົາໄປຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ແລ້ວພວກເຂົາຈຶ່ງພາພຣະເຢຊູເຈົ້າອອກໄປ ແລະ ໃຫ້ພຣະອົງຊົງແບກເອົາໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະອົງ, ເພື່ອສະເດັດໄປເຖິງບ່ອນທີ່ເອີ້ນວ່າ "ກະໂຫລກຫົວ" ພາສາເຮັບເຣີເອີ້ນວ່າໂຄລະໂຄທາ.
|
||
\v 18 ທີ່ນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ຄຶງພຣະອົງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນກັບອີກສອງຄົນ ຄົນລະຂ້າງ, ໂດຍມີພຣະເຢຊູຊົງຢູ່ທາງກາງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ປີລາດໃຫ້ຂຽນປ້າຍຕິດໄວ້ເທິງໄມ້ກາງແຂນອ່ານວ່າ: “ເຢຊູໄທນາຊາເຣັດ, ກະສັດຂອງຊາດຢິວ.”
|
||
\v 20 ຄົນຢິວຫລາຍຄົນໄດ້ອ່ານປ້າຍນີ້ ເພາະບ່ອນທີ່ເຂົາຄຶງພຣະເຢຊູນັ້ນຢູ່ໃກ້ກັບເມືອງ. ປ້າຍນັ້ນຂຽນເປັນພາສາເຮັບເຣີ, ພາສາໂຣມ, ແລະ ພາສາກຣີກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດຂອງຊາດຢິວຈຶ່ງຮຽນປີລາດວ່າ, “ຢ່າຂຽນວ່າ, ‘ກະສັດຂອງຊາດຢິວ’ ແຕ່ຂຽນວ່າ ‘ຄົນນີ້ບອກວ່າ "ເຮົາເປັນກະສັດຂອງຊາດຢິວ"’.”
|
||
\v 22 ປີລາດຕອບວ່າ, “ສິ່ງໃດທີ່ເຮົາຂຽນແລ້ວກໍແລ້ວໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 23 ເມື່ອພວກທະຫານຄຶງພຣະເຢຊູໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍເອົາເຄື່ອງຊົງຂອງພຣະອົງມາແບ່ງເປັນສີ່ພູດ, ໃຫ້ປັນກັນຜູ້ລະພູດ, ແຕ່ເອົາເສື້ອຊັ້ນໃນພຣະອົງຊຶ່ງບໍ່ມີດູກ ຕໍ່າເປັນຜືນດຽວທັງຜືນ.
|
||
\v 24 ສະນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງປຶກສາກັນວ່າ, “ເຮົາຢ່າຈີກແບ່ງກັນເທາະ ແຕ່ໃຫ້ຈົກສະຫລາກກັນ ຈະຮູ້ວ່າໃຜຈະໄດ້.” ທັງນີ້ເພື່ອໃຫ້ເປັນໄປຕາມຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ, “ເສື້ອຜ້າຂອງຂ້າພຣະອົງເຂົາແບ່ງກັນ ແລະ ເສື້ອຂອງຂ້າພຣະອົງເຂົາຈົກສະຫລາກກັນ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 25 ພວກທະຫານເຮັດດັ່ງນັ້ນ ຄົນທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງຢືນຢູ່ຂ້າງໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູແມ່ນມີມານດາ, ກັບນ້າສາວຂອງພຣະອົງ, ກັບ ນາງມາຣີ ອາເມັຽຂອງກະໂລປາ, ແລະນາງມາຣິອາໄທມັກດາລາ.
|
||
\v 26 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຫັນມານດາຂອງພຣະອົງ ແລະສາວົກທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກຢືນຢູ່ໃກ້ໆ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງກ່າວກັບມານດາວ່າ, “ນາງເອີຍ, ນີ້ຄືລູກຂອງທ່ານ!”
|
||
\v 27 ແລ້ວພຣະອົງກ່າວກັບສາວົກຄົນນັ້ນວ່າ, “ນີ້ຄືມານດາຂອງທ່ານ!” ແລ້ວສາວົກຄົນນັ້ນກໍຮັບມານດາມາຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຕົນຕັ້ງແຕ່ເວລານັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ຫລັງຈາກນັ້ນ, ການຊົງຊາບວ່າບັດນີ້ທຸກສິ່ງສຳເລັດແລ້ວ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມພຣະຄັມພີ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງກ່າວວ່າ, “ເຮົາຫິວນ້ຳ.”
|
||
\v 29 ທີ່ນັ້ນມີອ່າງໃສ່ເຫລົ້າແວງສົ້ມວາງຢູ່, ພວກທະຫານຈຶ່ງເອົາຟອງນ້ຳຈຸ່ມເອົາເຫລົ້າແວງສົ້ມ ສຽບໃສ່ປາຍໄມ້ ແລະ ຍົກໄມ້ໃສ່ທີ່ພຣະໂອດຂອງພຣະອົງ.
|
||
\v 30 ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງຮັບເຫລົ້າແວງສົ້ມແລ້ວ ພຣະອົງກໍກ່າວວ່າ, “ສຳເລັດແລ້ວ” ແລະເມື່ອຊົງກົ້ມພຣະສຽນລົງສິ້ນພະຊົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 31 ວັນນັ້ນເປັນມື້ຈັດແຈ່ງ ພວກຢິວຈຶ່ງຂໍໃຫ້ປິລາດທຸບຂາຂອງຜູ້ທີ່ຖືກຄຶງໃຫ້ຫັກ, ແລະ ເພື່ອບໍ່ຢາກໃຫ້ສົບນັ້ນຄ້າງຢູ່ທີ່ໄມ້ກາງແຂນໃນວັນສະບາໂຕ (ເພາະວັນສະບາໂຕນັ້ນເປັນວັນສຳຄັນ).
|
||
\v 32 ດັ່ງນັ້ນ ພວກທະຫານຈຶ່ງທຸບຂາຂອງຜູ້ທີ່ຫນຶ່ງ ແລະ ຂາຂອງອີກຄົນຜູ້ທີຖືກຄຶງຢູ່ກັບພຣະເຢຊູ.
|
||
\v 33 ແຕ່ເມື່ອເຂົາມາເຖິງພຣະເຢຊູ, ແລະ ເຫັນວ່າພຣະອົງສິ້ນພຣະຊົນແລ້ວ, ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ທຸບຂາຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 34 ແຕ່ແນວໃດກໍດີ, ທະຫານຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເອົາຫອກແທງທີ່ຂ້າງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ໂລຫິດກັບນ້ຳກໍໄຫລອອກມາທັນທີ.
|
||
\v 35 ຄົນນັ້ນທີ່ເຫັນກໍເປັນພະຍານ ແລະ ຄຳພະຍານຂອງລາວກໍເປັນຈິງ, ແລະ ລາວກໍຮູ້ວ່າພຣະອົງເວົ້ານັ້ນເປັນຄວາມຈິງ ເພື່ອພວກທ່ານຈະໄດ້ເຊື່ອ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 36 ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງ ຕາມຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ວ່າ “ກະດູກຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ຖືກຫັກເສັຽຈັກເຫລັ້ມ.”
|
||
\v 37 ແລະ ມີຂໍ້ພຣະຄັມພີອີກຂໍ້ຫນຶ່ງວ່າ, “ພວກເຂົາຈະແນມເບິ່ງພຣະອົງຜູ້ທີ່ເຂົາແທງ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 38 ຫລັງຈາກນັ້ນ ໂຢເຊັບໄທບ້ານອາຣີມາທາຍ ຊຶ່ງເປັນສາວົກຂອງພຣະເຢຊູ (ແຕ່ຢ່າງລັບໆ ເພາະຢ້ານພວກຢິວ) ກໍຂໍພຣະສົບພຣະເຢຊູຈາກປີລາດ ແລະປິລາດກໍອະນຸຍາດໃຫ້ ໂຢເຊັບຈຶ່ງມາອັນເຊີນພຣະສົບຂອງພຣະອົງໄປ.
|
||
\v 39 ນີໂກເດມ ຄົນທີ່ທຳອິດໄດ້ມາຫາພຣະເຢຊູເວລາກາງຄືນກໍມາ ທ່ານນຳເອົາເຄື່ອງຫອມປະສົມ ຄືຢາງໄມ້ກັບຫາງແຂ້ ຫນັກປະມານສາມສິບກີໂລ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 40 ພວກເຂົາອັນເຊີນພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູລົງມາ ແລ້ວເອົາຜ້າປ່ານກັບເຄື່ອງຫອມພັນພຣະສົບນັ້ນ, ຕາມທຳນຽມມ້ຽນສົບຂອງພວກຢິວ.
|
||
\v 41 ອັນຫນຶ່ງໃນບ່ອນພຣະອົງຊົງຖືກຄຶງໄວ້ນັ້ນມີສວນໜຶ່ງ; ໃນສວນນັ້ນມີອຸບໂມງໃຫມ່ທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ວາງສົບຜູ້ໃດຈັກເທື່ອ.
|
||
\v 42 ເນື່ອງຈາກວັນນັ້ນເປັນວັນຈັດແຈງຂອງພວກຢິວ ແລະ ເນື່ອງຈາກວ່າອຸໂມງນັ້ນຢູ່ໃກ້, ເຂົາຈຶ່ງບັນຈຸພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູໄວ້ທີ່ນັ້ນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\cl ບົດທີ 20
|
||
\p
|
||
\v 1 ບັດນີ້ໃນຕອນເຊົ້າວັນທຳອິດຂອງອາທິດ, ໃນຂະນະທີ່ຍັງມືດຢູ່, ມາຣິອາໄທມັກດາລາ ໄດ້ມາເຖິງອຸໂມງຝັງສົບ ແລະ ນາງໄດ້ເຫັນກ້ອນຫີນທີ່ປິດປາກອຸບໂມງນັ້ນຖືກຍ້າຍອອກແລ້ວ.
|
||
\v 2 ນາງຈຶ່ງແລ່ນໄປຫາຊີໂມນເປໂຕກັບສາວົກຄົນອື່ນທີ່ພຣະເຢຊູຊົງຮັກແພງນັ້ນ, ແລະ ເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, “ເຂົາເອົາອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອອກຈາກອຸໂມງແລ້ວ, ແລະ ເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາເອົາພຣະອົງໄປໄວ້ທີ່ໃດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 3 ເປໂຕຈຶ່ງອອກໄປທີ່ອຸບໂມງກັບສາວົກຄົນອື່ນນັ້ນ.
|
||
\v 4 ເຂົາທັງສອງພ້ອມກັນແລ່ນ, ແຕ່ສາວົກຄົນນັ້ນແລ່ນໄວກວ່າເປໂຕຈຶ່ງມາຮອດອຸບໂມງກ່ອນ.
|
||
\v 5 ລາວກົ້ມລົງແນມເບິ່ງເຫັນຜ້າປ່ານກອງຢູ່ ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປຂ້າງໃນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 6 ຊີໂມນເປໂຕຕາມຫລັງມານັ້ນກໍມາຮອດ ແລ້ວເຂົ້າໄປໃນອຸໂມງເຫັນຜ້າປ່ານກອງຢູ່.
|
||
\v 7 ສ່ວນຜ້າປົກພຣະສຽນຂອງພຣະອົງ ບໍ່ໄດ້ກອງຢູ່ກັບຜ້າອື່ນ ແຕ່ພັບໄວ້ຕ່າງຫາກ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 8 ສ່ວນສາວົກຄົນນັ້ນທີ່ມາເຖິງກ່ອນ, ກໍໄດ້ເຂົາໄປເຫມືອນກັນ ກໍເຫັນແລະເຊື່ອ.
|
||
\v 9 ແຕ່ໃນຂະນະນັ້ນເຂົາຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ ພຣະອົງຈະຕ້ອງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
|
||
\v 10 ແລ້ວສາວົກທັງສອງນັ້ນກໍກັບໄປຍັງບ້ານຂອງຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 11 ສ່ວນມາຣິອາຢືນຮ້ອງໄຫ້ຢູ່ນອກອຸໂມງ. ຂະນະທີ່ຍັງຮ້ອງໄຫ້ຢູ່, ນາງກົ້ມຫລຽວໄປທາງອຸໂມງ.
|
||
\v 12 ແລະ ແລເຫັນເທວະດາສອງຕົນນັ່ງຢູ່ບ່ອນທີ່ເຂົາວາງພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູ ຕົນຫນຶ່ງຢູ່ເບື້ອງຫົວ, ອີກຕົນຫນຶ່ງຢູ່ເບື້ອງພຣະບາດ.
|
||
\v 13 ເທວະດາທັງສອງເວົ້າກັບມາຣີອາວ່າ, “ນາງເອີຍ, ເຈົ້າຮ້ອງໄຫ້ເຮັດຫຍັງ?” ນາງຕອບວ່າ, “ເພາະເຂົາເອົາພຣະສົບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍໄປ, ແລະຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາເອົາໄປວາງໄວ້ບ່ອນໃດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 14 ເມື່ອມາຣີອາເວົ້າດັ່ງນັ້ນແລ້ວ, ນາງຫລຽວຫລັງກັບມາ ແລະ ໄດ້ເຫັນພຣະເຢຊູ: ເຈົ້າຢືນຢູ່, ແຕ່ນາງບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະອົງ.
|
||
\v 15 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖາມວ່າ, “ນາງເອີຍ, ເຈົ້າຮ້ອງໄຫ້ເຮັດຫຍັງ?" ເຈົ້າຊອກຫາຜູ້ໃດ?” ນາງຄິດວ່າພຣະອົງແມ່ນຄົນເຝົ້າສວນຈຶ່ງຕອບວ່າ, “ທ່ານເອີຍ, ຖ້າທ່ານເອົາສົບພຣະອົງໄປ, ຂໍບອກໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າເອົາພຣະອົງໄປວາງໄວ້ທີ່ໃດ, ຂ້ານ້ອຍຈະໄປເອົາພຣະອົງໄປ”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 16 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ມາຣິອາເອີຍ” ມາຣິອາກໍຫັນຫນ້າມາ, ແລະ ທູນພຣະອົງເປັນພາສາເຮັບເຣີວ່າ, “ຣັບໂບນີ” (ທີ່ແປວ່າ “ພຣະອາຈານ").
|
||
\v 17 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ຢ່າແຕະຕ້ອງເຮົາ, ເພາະເຮົາຍັງບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນໄປຫາພຣະບິດາ, ແຕ່ເຈົ້າຈົ່ງໄປຫາພວກພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ ແລະບອກເຂົາວ່າ ເຮົາກຳລັງຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ແລະ ພຣະບິດາຂອງພວກທ່ານ ໄປຫາພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ ແລະພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານ.”
|
||
\v 18 ມາຣິອາຊາວມັກດາລາຈຶ່ງໄປບອກພວກສາວົກວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ,” ແລະ ນາງກໍເລົ່າໃຫ້ພວກເຂົາວ່າ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວຄຳເຫລົ່ານີ້ແກ່ຕົນ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ຄ່ຳວັນນັ້ນເປັນວັນອາທິດ, ເມື່ອສາວົກອັດປະຕູຫ້ອງທີ່ເຂົາຢູ່ເພາະຢ້ານພວກຢິວ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍສະເດັດເຂົ້າມາ ແລະ ຊົງຢືນຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳລົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍ.”
|
||
\v 20 ເມື່ອພຣະອົງກ່າວດັ່ງນັ້ນແລ້ວ, ພຣະອົງຊົງໃຫ້ເຂົາເບິ່ງພຣະຫັດ ແລະ ຂ້າງຂອງພຣະອົງ. ເມື່ອພວກສາວົກເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວກໍມີຄວາມຍິນດີ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 21 ພຣະເຢຊູກ່າວກັບເຂົາອີກວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳຣົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍ. ພຣະບິດາຊົງໃຊ້ເຮົາມາຢ່າງໃດ, ເຮົາກໍໃຊ້ພວກທ່ານໄປຢ່າງນັ້ນ.”
|
||
\v 22 ເມື່ອພຣະອົງກ່າວຢ່າງນັ້ນແລ້ວ, ຈຶ່ງຊົງເປົ່າລົມຫາຍໃຈເຫນືອພວກເຂົາ ແລະບອກວ່າ, “ຈົ່ງຮັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຖີດ.
|
||
\v 23 ຖ້າພວກທ່ານຈະຍົກຜິດບາບຂອງຜູ້ໃດ, ຄວາມຜິດບາບຂອງຜູ້ນັ້ນກໍຈະໄດ້ຮັບການຍົກເສັຽ; ຖ້າພວກທ່ານບໍ່ຍົກຄວາມຜິດບາບໃຫ້ຢູ່ກັບຜູ້ໃດ, ບາບຂອງພວກເຂົາກໍຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການອະພັຍ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ໂທມາ, ທີ່ເອີ້ນກັນວ່າ ດິດຸມັດຊຶ່ງເປັນສາວົກຜູ້ຫນຶ່ງໃນສິບສອງຄົນນັ້ນ, ບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບເຂົາເມື່ອພຣະເຢຊູສະເດັດມາ.
|
||
\v 25 ສາວົກອື່ນໆຈຶ່ງບອກໂທມາວ່າ, “ເຮົາເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ.” ແຕ່ໂທມາຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ເຫັນຮອຍຕະປູທີ່ຝ່າພຣະຫັດ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ເອົານິ້ວມືຂອງຂ້ອຍແປະໃສ່ຮອຍຕະປູນັ້ນ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ເອົາມືຂອງຂ້ອຍແປະໃສ່ຂ້າງເພິ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍຈະບໍ່ເຊື່ອ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 26 ຄັນລ່ວງໄປແປດວັນແລ້ວ ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງກໍຢູ່ຮ່ວມກັນທີ່ເຮືອນນັ້ນອີກ ແລະໂທມາກໍຢູ່ກັບພວກເຂົາດ້ວຍ. ປະຕູກໍອັດໄວ້ແລ້ວ, ແຕ່ພຣະເຢຊູສະເດັດເຂົ້າມາແລະຊົງຢືນຢູ່ທ່າມກາງເຂົາກ່າວວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳລົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍ.”
|
||
\v 27 ແລ້ວພຣະອົງກ່າວກັບໂທມາວ່າ, “ຈົ່ງເດ່ນິ້ວມືຂອງທ່ານມາລູບທີ່ນີ້ ແລະ ເບິ່ງທີ່ຝາມືຂອງເຮົາ ເດ່ມືຂອງທ່ານມາຄຳໃສ່ຂ້າງຂອງເຮົາ ຢ່າສົງສັຍເລີຍ ແຕ່ຈົ່ງເຊື່ອ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 28 ໂທມາທູນຕອບວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.”
|
||
\v 29 ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວຕໍ່ລາວວ່າ, “ເພາະທ່ານເຫັນເຮົາທ່ານຈຶ່ງເຊື່ອຫລື? ຄົນທີ່ບໍ່ເຫັນເຮົາແຕ່ເຊື່ອກໍເປັນສຸກ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 30 ພຣະເຢຊູຊົງເຮັດຫມາຍສຳຄັນອື່ນໆ ອີກຫລາຍປະການຕໍ່ຫນ້າພວກສາວົກ ຊຶ່ງບໍ່ໄດ້ຈົດໄວ້ໃນຫນັງສືເຫລັ້ມນີ້.
|
||
\v 31 ແຕ່ການທີ່ຈົດບັນທຶກເຫດການເຫລົ່ານີ້ໄວ້ ກໍເພື່ອພວກທ່ານຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະເຢຊູເປັນພຣະຄຣິດພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເມື່ອມີຄວາມເຊື່ອ ແລ້ວທ່ານກໍມີຊີວິດໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\cl ບົດທີ 21
|
||
\p
|
||
\v 1 ພາຍຫລັງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງສະແດງພຣະອົງແກ່ພວກສາວົກອີກຄັ້ງຫນຶ່ງທີ່ທະເລຕີເບເຣັຽ. ພຣະອົງຊົງສະແດງພຣະອົງຢ່າງນີ້ຄື:
|
||
\v 2 ຊີໂມນເປໂຕ ພ້ອມກັບໂທມາທີ່ເອີ້ນວ່າດິດຸມັດ, ນະທານາເອັນໄທບ້ານການາ ໃນແຂວງຄາລີເລ, ແລະ ລູກຊາຍທັງສອງຂອງເຊເບດາຍ, ແລະສາວົກຂອງພຣະເຢຊູອີກສອງຄົນ ກຳລັງຢູ່ດ້ວຍກັນ.
|
||
\v 3 ຊີໂມນເປໂຕໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າ, “ຂ້ອຍຈະໄປຫາປາ” ພວກເຂົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ເຮົາຈະໄປນຳ” ແລ້ວພວກເຂົາກໍອອກໄປລົງເຮືອ, ແຕ່ຄືນນັ້ນເຂົາຈັບປາບໍ່ໄດ້ເລີຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 4 ບັດນີ້, ເມື່ອເຖິງຮຸ່ງເຊົ້າ ພຣະເຢຊູຊົງຢືນຢູ່ທີ່ຝັ່ງ, ແຕ່ພວກສາວົກບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະເຢຊູ.
|
||
\v 5 ເພາະພຣະເຢຊູຊົງຖາມພວກເຂົາວ່າ, “ລູກເອີຍ, ພວກເຈົ້າມີຫຍັງຈະກິນບໍ່?” ເຂົາຕອບວ່າ, “ບໍ່ມີ”
|
||
\v 6 ພຣະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ “ຈົ່ງໂຍນມອງລົງເບື້ອງຂວາເຮືອແລ້ວຈະໄດ້ປາ” ເຂົາຈຶ່ງໂຍນມອງລົງ ແລະ ກໍໄດ້ປາຈຳນວນຫລວງຫລາຍ ຈົນດຶງມອງຂຶ້ນບໍ່ໄດ້.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 7 ແລ້ວພວກສາວົກ ຜູ້ທີ່ພຣະເຢຊູຊົງຮັກ ບອກເປໂຕວ່າ, “ແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.” ເມື່ອຊີໂມນເປໂຕໄດ້ຍິນວ່າ ເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພິ່ນໄດ້ຈັບເອົາເສື້ອມານຸ່ງ (ເພາະເພິ່ນບໍ່ໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງ), ແລ້ວກໍໂຕນລົງນ້ຳທະເລ.
|
||
\v 8 ແຕ່ພວກສາວົກຄົນອື່ນໆນັ້ນໄດ້ນັ່ງເຮືອມາ, (ເພາະພວກເຂົາບໍ່ຢູ່ໄກຈາກຝັ່ງຫລາຍ, ໄກປະມານຫນຶ່ງຮ້ອຍແມັດເທົ່ານັ້ນ),
|
||
\v 9 ເມື່ອພວກເຂົາຂຶ້ນເຖິງຝັ່ງກໍເຫັນຖ່ານຕິດໄຟຢູ່, ມີປາວາງຢູ່ຂ້າງເທິງ, ແລະ ມີເຂົ້າຈີ່ດ້ວຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 10 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເອົາປາທີ່ຫາກໍໄດ້ມື້ກີ້ນີ້ມາບາງໂຕ.”
|
||
\v 11 ຊີໂມນເປໂຕຈຶ່ງລົງໄປໃນເຮືອ ແລ້ວດຶງມອງຂຶ້ນຝັ່ງ, ມອງນັ້ນເຕັມໄປດ້ວຍປາໂຕໃຫຍ່ໆ; ມີຫນຶ່ງຮ້ອຍຫ້າສິບສາມໂຕ, ເຖິງວ່າຈະມີປາຫລາຍປານນັ້ນມອງກໍບໍ່ຂາດ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 12 ພຣະເຢຊູເຈົ້າບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ມາຮັບປະທານອາຫານເຊົ້ານຳກັນເທາະ.” ພວກສາວົກບໍ່ມີໃຜກ້າຖາມພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານເປັນໃຜ?” ເພາະພວກເຂົາຊົງຮູ້ຢູ່ແລ້ວວ່າເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
|
||
\v 13 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເຂົ້າມາ, ໄດ້ຈັບເອົາເຂົ້າຈີ່, ແລະ ເອົາໃຫ້ພວກເຂົາ, ແລະ ຈັບເອົາປາ ແລະ ຢາຍປາໃຫ້ເຫມືອນກັນ.
|
||
\v 14 ນີ້ເປັນເທື່ອທີສາມທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສະແດງພຣະອົງແກ່ພວກສາວົກ ຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງຖືກຊົງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 15 ເມື່ອຮັບປະທານອາຫານເຊົ້າແລ້ວ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບຊີໂມນເປໂຕວ່າ, “ຊີໂມນລູກໂຢຮັນເອີຍ, ທ່ານຮັກເຮົາຫລາຍກວ່າສິ່ງເຫລົ່ານີ້ບໍ?” ເປໂຕທູນຕໍ່ພຣະອົງວ່າ “ໂດຍພຣະອົງເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງຊາບວ່າຂ້ານ້ອຍຮັກພຣະອົງ.” ພຣະອົງກ່າວສັ່ງເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງລ້ຽງດູລູກແກະຂອງເຮົາເຖີດ.”
|
||
\v 16 ພຣະອົງກ່າວກັບເຂົາເທື່ອທີສອງວ່າ, “ຊີໂມນລູກໂຢຮັນເອີຍ, ເຈົ້າຮັກເຮົາບໍ?” ເປໂຕທູນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ໂດຍພຣະອົງເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງຊາບວ່າຂ້ານ້ອຍຮັກພຣະອົງ.” ພຣະອົງກ່າວສັ່ງກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງລ້ຽງດູແກະຂອງເຮົາເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 17 ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບເປໂຕເທື່ອທີສາມວ່າ, “ຊີໂມນລູກໂຢຮັນເອີຍ, ເຈົ້າຮັກເຮົາບໍ?” ເປໂຕເສັຽໃຈຫລາຍທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຖາມທ່ານເທື່ອທີສາມວ່າ, “ເຈົ້າຮັກເຮົາບໍ?” ເປໂຕຈິ່ງທູນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງຊາບທຸກສິ່ງ ພຣະອົງຊົງຮູ້ດີວ່າຂ້ານ້ອຍຮັກພຣະອົງ” ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວສັ່ງກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງລ້ຽງດູແກະຂອງເຮົາເຖີດ.
|
||
\v 18 ເຮົາບອກໃນຄວາມຈິງ, ຕາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ເມື່ອທ່ານຍັງຫນຸ່ມ, ທ່ານກໍຄາດແອວຂອງທ່ານ ແລະ ຍ່າງທຽວໄປມາໃສຕາມໃຈເຈົ້າມັກ, ແຕ່ເມື່ອເຖົ້າແລ້ວ, ທ່ານຈະຢຽດມືອອກ, ແລະ ຈະມີຄົນອື່ນມາຄາດແອວທ່ານ ແລະ ຈູງພາໄປບ່ອນເຈົ້າບໍ່ປາຖນາຈະໄປ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 19 ບັດນີ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ ກໍເພື່ອຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າເປໂຕຈະຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າດ້ວຍການຕາຍຢ່າງໃດ. ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແລ້ວ, ພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວກັບເປໂຕວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາເຖີດ.”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 20 ເປໂຕໄດ້ຫລຽວຄືນຫລັງ ແລະ ໄດ້ເຫັນສາວົກຜູ້ທີ່ພຣະເຢຊູຊົງຮັກກຳລັງຕາມພວກເຂົາມາ, ຄືຜູ້ທີ່ເນີ້ງກາຍລົງອີງຂ້າງຂອງພຣະອົງເມື່ອຮັບປະທານອາຫານຄໍ່າ ແລະ ໄດ້ທູນຖາມວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຄົນທີ່ທໍຣະຍົດພຣະອົງເປັນຜູ້ໃດ?”
|
||
\v 21 ເມື່ອເປໂຕໄດ້ເຫັນສາວົກຄົນນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ທູນຖາມພຣະເຢຊູວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຄົນນີ້ຈະເປັນຢ່າງໃດ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 22 ພຣະເຢຊູໄດ້ຕອບກັບເຂົາວ່າ, “ຖ້າເຮົາຢາກໃຫ້ເຂົາຢູ່ຈົນກວ່າເຮົາຈະມາ, ມັນກ່ຽວຫຍັງກັບທ່ານ? ຈົ່ງຕາມເຮົາມາເຖີດ.”
|
||
\v 23 ເພາະສັນນັ້ນ, ຂໍ້ຄວາມນີ້ ທີ່ວ່າສາວົກຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ຕາຍຈຶ່ງຊ່າລືກັນໄປທ່າມກາງພວກພີ່ນ້ອງ. ພຣະເຢຊູກໍບໍ່ໄດ້ກ່າວກັບເປໂຕວ່າ ສາວົກຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ຕາຍ, ແຕ່ກ່າວວ່າ, “ຖ້າເຮົາຢາກໃຫ້ເຂົາຢູ່ຈົນກວ່າເຮົາຈະມາ ມັນກ່ຽວຫຍັງກັບທ່ານຫນໍ?”
|
||
|
||
\s5
|
||
\v 24 ສາວົກຜູ້ນີ້ແຫລະທີ່ເປັນພະຍານເຖິງເຫດການເຫລົ່ານີ້, ແລະ ເປັນຄົນທີ່ບັນທຶກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້, ແລະ ພວກເຮົາຊາບວ່າຄຳພະຍານຂອງເຂົາເປັນຄວາມຈິງ.
|
||
\v 25 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເຮັດສິ່ງອື່ນໆອີກຫລາຍຢ່າງ. ຖ້າຈະຂຽນໃຫ້ຫມົດທຸກສິ່ງ, ຂ້າພຣະເຈົ້າຄາດວ່າຫມົດທັງໂລກກໍບໍ່ພໍໄວ້ ໃນຫນັງສືທີ່ຈະຂຽນນັ້ນ.
|