lo_ulb/26-EZK.usfm

\id EZK
\ide UTF-8
\h ເອເຊກຽນ
\toc1 ເອເຊກຽນ
\toc2 ເອເຊກຽນ
\toc3 ezk
\mt ເອເຊກຽນ

\s5
\c 1
\cl ບົດທີ 1
\p
\v 1 ໃນວັນທີ​ຫ້າເດືອນ​ສີ່​, ປີ​ທີ​ສາມ­ສິບ, ສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂື້ນ, ຂະ­ນະ​ທີ່­ຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່​ກັບ​ພວກ​ຊະ­ເລີຍ​ທີ່​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາກ. ​ທ້ອງ­ຟ້າ​ໄດ້​ເປີດອອກ, ແລະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນນິມິດຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ.
\v 2 ໃນ​ວັນທີຫ້າຂອງເດືອນນັ້ນ — ຄືໃນປີທີຫ້າທີ່​ກະ­ສັດ​ເຢ­ໂຮ­ອາ­ກິນ​ຖືກ​ຈັບ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ. —
\v 3 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ມາຍັງ ເອ­ເຊ­ກຽນ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ບູ­ຊີ, ​ຢູ່​ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາ​ກໃນ​ປະ­ເທດ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ແລະພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາຢູ່ເຫນືອທ່ານທີ່ນັ້ນ.

\s5
\v 4 ເມື່ອຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້ຫລຽວເບິ່ງ, ແລະ ໄດ້ມີ​ລົມ­ພະ­ຍຸ​ພັດ​ມາຈາກທາງ​ເຫນືອ; ມີເມກ​ກ້ອນ​ໃຫຍ່​ກັບຟ້າແມບເຫລື້ອມ​​ ແລະ ມີຄວາມສະຫວ່າງໂດຍຮອບ, ແລະ ​ໃນ​ເມກ​ນັ້ນມີແສງເຫມືອນໄຟ​ສີອຳພັນ.
\v 5 ໃນໃຈກາງໄຟນັ້ນມີຮູບລັກສະນະຂອງສິ່ງມີຊີວິດສີ່ໂຕ. ຮູບຮ່າງລັກສະນະຂອງພວກມັນເປັນດັ່ງນີ້: ມີຮູບລັກສະນະຂອງ​ມະ­ນຸດ,
\v 6 ແຕ່ພວກມັນ­ລະ​ໂຕ​ມີຫນ້າ​ສີ່​ຫນ້າ, ແລະ ​ມີປີກສີ່​ປີກ.

\s5
\v 7 ຂາ​ຂອງ​ພວກມັນນັ້ນ​ຊື່ກົງ, ແຕ່​ຝາຕີນ​ຂອງ​ມັນ​ຄືກັບຕີນ​ງົວ ແລະ ເຫລື້ອມຄືກັັບທອງເຫລືອງ.
\v 8 ແຕ່ພວກມັນມີມືມະນຸດຢູ່ກ້ອງ​ປີກຂອງມັນ​ທັງ​ສີ່ຂ້າງ. ທັງສີ່ໂຕ, ຕ່າງມີຫນ້າ ແລະ ມີປີກເຊັ່ນນີ້:
\v 9 ຄືປີກ​ທັງ​ສອງ​ຂອງ​ສີ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນ ຕ່າງກໍພືປີກຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດອອກໄປຈຸກັນກັບໂຕອຶ່ນ, ແລະ ພວກມັນບໍ່ເຫັນຫັນໄປທາງທີ່ພວກມັນມຸ້ງໄປ; ແຕ່ລະໂຕເຄື່ອນຍ້າຍໄປທາງຫນ້າ.

\s5
\v 10 ຮູບລັກສະນະໃບຫນ້າ​ຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນຄື ດ້ານຫນ້າເປັນຫນ້າຄົນ. ຫນຶ່ງໃນ​ສີ່ດ້ານຂອງໃບຫນ້ານັ້ນ​ເຫມືອນ​ຫນ້າ​ສິງຢູ່ຂ້າງຂວາ, ຫນຶ່ງໃນສີ່ຂອງໃບຫນ້າເຫມືອນ​ຫນ້າ­ງົວຢູ່ຂ້າງ​ຊ້າຍ​ ແລະ​ ຫນຶ່ງໃນສີ່ຂອງໃບຫນ້າ​ເຫມືອນ​ຫນ້າ​ນົກ​ອິນຊີ.
\v 11 ໃບຫນ້າຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານີ້ກໍເປັນເຊັ່ນນີ້ແຫລະ, ແລະ ສ່ວນປີກ​ທັງ​ຫລາຍນັ້ນ​ພື​ອອກໄປ, ແຕ່ລະໂຕມີສອງປີກ​ຈຸ​ກັບ​ປາຍ​ປີກ​ຂອງ­ໂຕ​ອື່ນ, ແລະ ​ອີກ​ປີກ​ສອງ​ປີກ​ໄດ້​ປົກ​ຫຸ້ມ​ໂຕ​ມັນ​ໄວ້.
\v 12 ໂຕລະໂຕເຄື່ອນ​ຫນ້າຊື່ໄປ, ເພື່ອວ່າພຣະວິຍານນຳພາພວກມັນໄປທາງໃດກໍຕາມ, ພວກມັນກໍໄປທາງນັ້ນໂດຍບໍ່ຫັນກັບເລີຍ.

\s5
\v 13 ຮູບລັກສະນະ ແລະ ລັກສະນະຂອງສີ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນ, ເຫນືອນຖ່ານໄຟລຸກຂື້ນແຮງ, ລັກສະນະເຫນືອນ​ຄ້າຍ­ຄື​ໂຄມ­ໄຟຫລາຍອັນ; ສ່ອງໄຟສະຫວ່າງ ແລະ ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ໄປມາລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະ ມີແສງຟ້າແມບເຫລື້ອມອອກມາຈາກໄຟນັ້ນ.
\v 14 ສີ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນເຄື່ອນໄຫວໄປມາ, ແລະພວກມັນມີລັກສະນະຄືກັບ­ຟ້າ­ແມບເຫລື້ອມ!

\s5
\v 15 ແລ້ວເມື່ອຂ້ານ້ອຍ​ຫລຽວ​ເບິ່ງ​ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ­ເຫລົ່ານັ້ນ; ມີ​ກົງ​ລໍ້ອັນ​ຫນຶ່ງ​ຢູ່​ທາງ​ຂ້າງຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 16 ລັກສະນະ ແລະ ໂຄງສ້າງຂອງກົງລໍ້​ເຫລົ່ານັ້ນ: ແຕ່ລະອັນຄືກັບແຫ່ເບລີ. ກົງລໍ້ທັງສີ່ມີຮູບລັກສະນະເຫນືອນກັນ, ມີລັກສະນະ ແລະ ໂຄງສ້າງເຫນືອນກົງລໍ້ທີ່ຊ້ອນກັນຢູ່ກາງກົງລໍ້.

\s5
\v 17 ເມື່ອກົງລໍ້ເຄື່ອນໄປ, ແລະ ພວກມັນກໍໄປໂດຍບໍ່ຫັນໄປຕາມທິດທາງຂອງຫນ້າສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນເລີຍ.
\v 18 ຂອບກົງ​ລໍ້​ເຫລົ່ານັ້ນ​ສູງ, ແລະ ​ເປັນ­ຕາ​ຢ້ານຫລາຍ, ຂອບກົງລໍ້ທັງສີ່ເຕັມໄປດ້ວຍດວງຕາຢູ່​ອ້ອມຮອບໆ.

\s5
\v 19 ເມື່ອສີ່ງທີ່ມີຊີວິດເຄື່ອນທີ່ໄປ, ກົງລໍ້ເຫລົ່ານັ້ນເຄື່ອນຕາມໄປນຳ. ເມື່ອສີ່ງທີ່ມີຊີວິດລອຍຂື້ນຈາກພື້ນດິນ, ກົງລໍ້​ເຫລົ່ານັ້ນກໍ​ຍ້າຍ​ໄປ​ນຳ.
\v 20 ເມື່ອ​ພຣະວິຍານ ຈະໄປບ່ອນໃດ, ພວກມັນກໍໄປນຳ, ແລະ ກົງລໍ້ກໍລອຍໄປນຳພວກມັນ, ເພາະວິນຍານຂອງສີ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນຢູ່ໃນກົງລໍ້​.
\v 21 ເມື່ອສີ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງສີ່ເຄື່ອນໄປ, ກົງລໍ້ກໍເຄື່ອນໄປນຳ; ແລະ ເມື່ອສີ່ງທີ່ມີຊີວິດຢືນຂື້ນ; ກົງລໍ້ກໍຢືນຂຶ້ນນຳ; ເມື່ອສິ່ງທີ່ມີຊີວິດລອຍຂຶ້ນຈາກພື້ນດິນ, ກົງລໍ້ກໍຈະລອຍຂຶ້ນໄປຢູ່ຂ້າງໆພວກມັນ, ເພາະວ່າວິຍານຂອງສີ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນກົງລໍ້.

\s5
\v 22 ຢູ່​ເທິງ​ຫົວ​ຂອງ​​ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ມີລັກສະນະຄ້າຍຄືຮູບໂດມ; ​ເບິ່ງ​ຄ້າຍ­ຄື​ຍອດ​ຊໍ່­ຟ້າ​ແກ້ວ­ຜະນຶກ​ສີ​ສຸກ­ໃສຢ່າງຫນ້າຢ້ານກົວ​ຢູ່​ເທິງຫົວຂອງພວກມັນ.
\v 23 ພາຍໃຕ້ໂດມນີ້, ປີກຂອງສີ່ງທີ່ມີຊີວິດແຕ່ລະໂຕ ກໍ​ພື​​​ອອກ​ໄປ​ຈຸ​ກັບ​ປາຍ​ປີກອີກ​ໂຕຫນຶ່ງ. ແຕ່​ອີກ​ສອງ​ປີກຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດແຕ່ລະໂຕ​ໄດ້​ປົກ​ຫຸ້ມ​ໂຕ​ມັນ​ໄວ້; ແຕ່ລະໂຕກໍໃຊ້ປີກອີກຄູ່ຫນຶ່ງປົກຫຸ້ມໂຕຂອງຕົນເອງໄວ້.

\s5
\v 24 ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້­ຍິນ​ສຽງ​ປີກຂອງພວກມັນ. ເຫນືອນກັບສຽງນ້ຳຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ເຫມືອນກັບ​ສຽງຂອງອົງຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ໃນເວລາດຳເນີນໄປ. ເຫນືອນສຽງຂອງພະຍຸຝົນ. ເຫນືອນສຽງຂອງກອງ­ທັບ.​ ແລະ​ເມື່ອພວກມັນຢືນນີ້ງ, ພວກມັນຈະຮຸບປີກຂອງພວກມັນລົງ.
\v 25 ແຕ່​ຍັງ­ມີ​ສຽງ​ອອກມາແຕ່ຂ້າງເທິງຂອງໂດມ​ເຫນືອ​ຫົວ​ຂອງ​ພວກມັນ ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ພວກມັນຢືນນີ້ງ ແລະ ປີກຂອງພວກມັນກໍຈະຮຸບລົງ.

\s5
\v 26 ຢູ່​ເທິງ​ຍອດ​ຊໍ່­ຟ້າ ທີ່ຢູ່ເຫນືອຫົວຂອງພວກມັນ ມີສີ່ງທີ່ມີຮູບລັກສະນະຂອງພຣະທີ່ນັ່ງ ຊຶ່ງມີລັກສະນະເຫມືອນ​ແກ້ວ​ມໍ­ລະ­ກົດ, ແລະ ເທິງສີ່ງທີ່ມີລັກສະນະຂອງພຣະທີ່ນັ່ງນັ້ນ ກໍມີລັກສະນະເຫມືອນມະນຸດຢູ່ເທິງນັ້ນ.

\s5
\v 27 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຮູບລັກສະນະທີ່ປະກົດເປັນໂລຫະ​ສ່ອງ­ແສງ​ເຫລື້ອມເຫມືອນ​ທອງ​ສຳ­ລິດ​ຢູ່­ໃນ​ກາງ​ກອງ­ໄຟ ໃນນັ້ນຈາກລຸ່ມແອວຂອງເຂົາຂື້ນໄປ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຈາກບັ້ນແອວຂອງເຂົາລົງມາ ມີລັກສະນະເຫມືອນໄຟ ແລະ ຄວາມສະຫວ່າງຮອບໆ.
\v 28 ມີແສງ­ສະ­ຫວ່າງໂດຍຮອບໆ ເຫມືອນລັກສະນະຂອງຮຸ້ງທີ່ປາກົດໃນເມກໃນມື້ທີ່ຝົນຕົກ. ລັກສະນະແລະຮູບລັກສະນະຂອງພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ. ເປັນດັ່ງນີ້ແຫລະ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ຊົບຫນ້າ, ແລະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງກຳລັງເວົ້າ.

\s5
\c 2
\cl ບົດທີ 2
\p
\v 1 ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຢືນ​ຂຶ້ນເຖີດ; ​ເຮົາ​ຕ້ອງ­ການ​ເວົ້າ​ນຳ​ເຈົ້າ.”
\v 2 ຂະ­ນະ​ທີ່​ພຣະອົງໄດ້ຊົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ໄດ້​ສວມ​ທັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ແລະ ​ໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍ​ຢືນ​ຂຶ້ນ. ແລະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນພຣະອົງຊົງກ່າສແກ່ຂ້ານ້ອຍ.
\v 3 ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບ​ຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຮົາ​ຈະ​ສົ່ງ​ເຈົ້າ​ໄປ​ຍັງປະຊາຊົນ​​ອິດສະຣາເອນ, ໄປຍັງເຊື້ອສາຍທີ່ມັກກະ­ບົດ ຊຶ່ງໄດ້ທໍລະຍົດເຮົາ - ທັງພວກ­ເຂົາ​ ແລະ ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ພວກເຂົາ­​ໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ສູ້ເຮົາຈົນເຖິງ​ທຸກ​ມື້ນີ້!

\s5
\v 4 ເຊື້ອສາຍຂອງພວກ­ເຂົາ​ເປັນ​ຄົນແຂງກະດ້າງ ແລະ ໃຈແຂງ. ເຮົາ​ຈະ​ສົ່ງ​ເຈົ້າ​ໄປຫາພວກເຂົາ ແລະ ເຈົ້າຈົ່ງ​ເວົ້າ­ກັບ​ພວກເຂົາວ່າ, 'ນີ້ເປັນພຣະຢາເວພຣະຜູ້ເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້,'
\v 5 ບໍ່ວ່າພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຟັງ ຫລືປະຕິເສດກໍຕາມ. ພວກ­ເຂົາ​ກໍເປັນເຊື້ອສາຍທີ່ມັກກະບົດ, ແຕ່ຢ່າງຫນ້ອຍພວກເຂົາ​ຈະ​ໄດ້ຮູ້­ວ່າ ມີ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະຄຳຄົນ​ຫນຶ່ງ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ພວກເຂົາ.

\s5
\v 6 ສ່ວນເຈົ້າ, ບຸດແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຢ່າ​ຢ້ານກົວ​ພວກ­ເຂົາ ຫລື​ຄຳເວົ້າຂອງພວກເຂົາ​. ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ເຖິງ­ແມ່ນ­ວ່າ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຢູ່ທ່າມກາງ​ຕົ້ນຫນາມ​ ແລະ ຫນາມແຫລມຈະຢູ່ກັບ​ເຈົ້າ ແລະ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ແມງ­ງອດ​ຢູ່​ອ້ອມ­ຮອບ​ເຈົ້າ. ຈົ່ງ​ຢ່າ​ຢ້ານຄຳເວົ້ພວກເຂົາ ຫລືຕົກໃຈເພາະຫນ້າຂອງພວກເຂົາ, ເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນເຊື້ອຊາດທີ່ມັກ​ກະ­ບົດ​.

\s5
\v 7 ແຕ່ເຈົ້າຈົ່ງກ່າວພຣະຄຳຂອງເຮົາ, ເຖິງວ່າພວກເຂົາຈະຟັງ ຫລື ບໍ່ຟັງ, ເພາະພວກເຂົາເປັນເຊື້ອຊາດທີ່ມັກກະບົດ.​
\v 8 ແຕ່ສ່ວນເຈົ້າ, ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຟັງ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ກ່າວກັບເຈົ້າ. ຢ່າເປັນຄົນ​ກະ­ບົດ​ເຫມືອນ​ກັບ​ເຊື້ອສາຍກະບົດນັ້ນ. ຈົ່ງ​ອ້າ​ປາກ​ຂອງເຈົ້າ ແລະ ​ກິນ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ເອົາໃຫ້ພວກ​ເຈົ້າ​!”

\s5
\v 9 ເມື່ອຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້​ຫລຽວເບິ່ງ, ແລະ ພຣະຫັດ​ເບື້ອງ​ຫນຶ່ງຢຽດອອກ​ມາ​ທາງ​ຂ້ານ້ອຍ; ໃນພຣະຫັດນັ້ນມີຫນັງສືທີ່ຂຽນໄວ້ຢູ່ມ້ວນຫນຶ່ງ.
\v 10 ພຣະອົງໄດ້ຊົງໄຂ​ຫນັງ­ສື​ມ້ວນນັ້ນອອກມາຕໍ່ຫນ້າ ​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ມີຕົວຫນັງສືຂຽນ­ໄວ້​ທັງ​ດ້ານຫນ້າ ແລະ ທາງດ້ານຫລັງ, ມີບົດຮ້ອງໄຫ້, ທຸກໂສກ ແລະ ວິບັດ ຂຽນຢູ່ເທິງນັ້ນ.”

\s5
\c 3
\cl ບົດທີ 3
\p
\v 1 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍຕໍ່­ໄປ​ວ່າ, “ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ກິນ​ຫນັງ­ສື​ມ້ວນ​ນີ້ ຊຶ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າ. ກິນຫນັງສືມ້ວນນີ້,​ ແລ້ວ­ໄປເວົ້າຕໍ່ເຊື້ອສາຍຂອງ​ອິສຣາເອນ.”
\v 2 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ອ້າ​ປາກ, ແລະ ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຍື່ນຫນັງ­ສື​ມ້ວນ​​ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍກິນ​​.
\v 3 ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍອີ​ກວ່າ, “ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​​ເຮັດໃຫ້ທ້ອງຂອງເຈົ້າ​​ອີ່ມ ແລະ ກິນ​ຫນັງ­ສື​ມ້ວນ​ທີ່​ເຮົາ​ມອບໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ!” ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກິນ, ແລະ ​ຫນັງ­ສື​ມ້ວນ​ນັ້ນ ມັນ​ມີ​ລົດ​ຫວານ​ເຫມືອນ​ນ້ຳເຜິ້ງໃນປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ.

\s5
\v 4 ຕໍ່​ມາ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ໄປ​ຫາ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ ກ່າວພຣະຄຳຂອງເຮົາໃຫ້ພວກເຂົາຟັງ.
\v 5 ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ສົ່ງ​ເຈົ້າ​ໄປ​ຫາ​ຊົນ­ຊາດ​ທີ່​ເວົ້າ​ພາ­ສາ​ຕ່າງ­ປະ­ເທດ ​ແລະ ​ຍາກໆ, ແຕ່​ຈະ​ສົ່ງ​ໄປ​ຫາ​ເຊື້ອສາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນ—
\v 6 ເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ສົ່ງເຈົ້າໄປຫາຊົນຊາດທີ່ມີອຳນາດ ທີ່ເວົ້າພາສາຕ່າງປະເທດ ຫລື ພາສາຍາກໆ, ຊຶ່ງເຈົ້າຟັງບໍ່ເຂົ້າໃຈ! ເຖິງເຮົາສົ່ງເຈົ້າໄປຫາຄົນພວກນັ້ນ, ພວກເຂົາກໍຈະຟັງເຈົ້າ.
\v 7 ແຕ່ປະ­ຊາ­ຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ ຈະບໍ່ຍອມຟັງເຈົ້າ, ເພາະພວກເຂົາບໍ່ເຕັມໃຈຈະຟັງເຮົາ. ເພາະ­ວ່າເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ​ທັງຫມົດນັ້ນເປັນຄົນ​ແຂງກະດ້າງ ແລະ ​ໃຈ​ແຂງ.

\s5
\v 8 ເບິ່ງເຖີດ! ເຮົາໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້ຫນ້າຂອງ​ເຈົ້າແຂງກະດ້າງເຫມືອນພວກເຂົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຫນ້າຜາກຂອງເຈົ້າແຂງເຊັ່ນຫນ້າຜາກຂອງພວກເຂົາ.​
\v 9 ເຮົາຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຫນ້າຜາກແຂງ​ກວ່າເພັດ, ແຂງຍິ່ງກວ່າຫີນເຫລັກໄຟ! ຢ່າຢ້ານກົວພວກເຂົາ, ຫລືທໍ້ຖອຍໃຈດ້ວຍສີຫນ້າຂອງພວກເຂົາ, ເພາະພວກເຂົາເປັນເຊື້ອສາຍທີ່​ກະ­ບົດ​.”

\s5
\v 10 ແລ້ວພຣະອົງ​ຊົງ​ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ທຸກຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາກ່າວແກ່ເຈົ້ານັ້ນ—ຈົ່ງ​ຈົດ​ຈຳໃຫ້ຂື້ນໃຈ​ ແລະ ຈົ່ງຟັງດ້ວຍຫູຂອງເຈົ້າໃຫ້ດີ!
\v 11 ແລ້ວຈົ່ງໄປ​ຫາ​ພວກຊະເລີຍ, ຄືປະຊາຊົນຂອງເຈົ້ານັ້ນ, ແລະ ຈົ່ງບອກ​ກັບພວກເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້,' ເຖິງແມ່ນວ່າ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຟັງ​ຫລື​ ບໍ່​ຟັງ​ກໍ​ຕາມ.”

\s5
\v 12 ຕໍ່​ມາ​ ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ຍົກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ, ແລະຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນ​ສຽງແຜ່ນດິນໄຫວອັນໃຫຍ່ຢູ່​ທາງ​ຫລັງ​ຂ້ານ້ອຍ: “ຈົ່ງ​ສັນ­ລະ­ເສີນ​ແດ່ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະ­ຢາເວຈາກສະຖານທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງ!”
\v 13 ມີ​ສຽງ​ປີກ​ສັດທັງຫລາຍຂອງສິ່ງມີຊີວິດ ໃນຂະນະທີ່ພວກມັນສຳພັດກັນ​, ແລະ ​ສຽງກົງ​ລໍ້​ທີ່ຢູ່ກັບສິ່ງທີ່ມີຊີວິດນັ້ນ, ແລະ ມີ​ສຽງ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໄຫວອັນໃຫຍ່.

\s5
\v 14 ພຣະວິຍານໄດ້ຊົງຍົກຂ້ານ້ອຍ​ຂື້ນ ແລະ ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄປ, ແລະ ຂ້າ­ນ້ອຍກໍໄດ້ໄປດ້ວຍຄວາມ​ຂົມ­ຂື່ນ ວິນຍານຈິດຂອງຂ້ານ້ອຍຄຽດ­ແຄ້ນ, ເພາະ­ວ່າ​ລິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ໄດ້​ຊົງ​ບັງ­ຄັບ​ຢ່າງມີພະລັງຢູ່ເທິງຂ້ານ້ອຍ!
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍຈຶ່ງໄປ​ເຖິງ​ບ່ອນ​ພວກ​ຊະ­ເລີຍທີ່​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ທີ່​ເມືອງ​ເທນອາ­ບີບ ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາກ​, ແລະ ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ພັກ​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນທ່າມກາງພວກເຂົາເປັນເວລາເຈັດມື້, ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຕົກ​ຕະ­ລຶງ.

\s5
\v 16 ເມື່ອ​ຄົບ​ເຈັດ​ມື້​ແລ້ວ ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ, ຊົງກ່າວວ່າ,
\v 17 "ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຮົາ​ຈະ​ແຕ່ງ­ຕັ້ງ​ເຈົ້າ​ໃຫ້­ເປັນ​ຄົນ​ຍາມ​ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ, ດັ່ງນັ້ນ ຈົ່ງ​ຟັງຖ້ອຍຄຳຈາກປາກຂອງເຮົາ, ແລະ ກ່າວຄຳຕັກເຕືອນຈາກເຮົາແກ່​ພວກ­ເຂົາ​.
\v 18 ເມື່ອເຮົາຈະບອກກັບຄົນຊົ່ວວ່າ, 'ເຈົ້າຈະຕ້ອງ​ຕາຍແນ່ນອນ' ແລະ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕັກເຕືອນເຂົາ ຫລື ບໍ່ໄດ້ກ່າວຕັກເຕືອນຄົນຊົ່ວໃຫ້ຈາກທາງຊົ່ວຂອງເຂົາ ເພື່ອຊ່ວຍຊີວິດເຂົາໄວ້ — ຄົນ​ຊົ່ວ​ຜູ້­ນັ້ນ​ກໍ​ຈະ​ຕາຍ​ເສຍ​ຍ້ອນ​ບາບ​ຂອງ​ຕົນ­ເອງ, ແຕ່ເຮົາຈະຕ້ອງເອົາເລືອດຂອງເຂົາຈາກມືຂອງ​​ເຈົ້າ.
\v 19 ແຕ່ຖ້າ­ວ່າ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຕັກ­ເຕືອນ​ຄົນ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ແລ້ວ, ແລະ ເຂົາບໍ່ຫັນກັບຈາກຄວາມຊົ່ວຂອງເຂົາ ຫລື ຈາກທາງຊົ່ວຂອງເຂົາ, ແລ້ວເຂົາຈະຕາຍຍ້ອນຄວາມຜິດ​ບາບຂອງເຂົາ, ແຕ່ເຈົ້າຈະຊ່ວຍກູ້​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ຕົນເອງໃຫ້ພົ້ນ.​

\s5
\v 20 ຖ້າ​ຄົນຊອບທຳ​ຜູ້​ຫນຶ່ງ​ຫັນກັບຈາກຄວາມຊອບທຳຂອງເຂົາ ແລະ ເຮັດການອະຍຸດຕິທຳ, ແລະ ເຮົາວາງແຮ້ວໄວ້ຕໍ່ຫນ້າເຂົາ, ເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍ. ຍ້ອນວ່າ​ເຈົ້າ​ບໍ່ໄດ້​ຕັກເຕືອນເຂົາ, ເຂົາ​ຈະ​ຕາຍ​ຍ້ອນ​ການ­ເຮັດ​ບາບ​ນັ້ນ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ຄວາມຊອບທຳ​ທີ່​ເຂົາ​ໄດ້​ເຮັດ​ມາ, ແຕ່​ເຮົາຈະ​ເອົາເລືອດຂອງເຂົາຈາກມືຂອງເຈົ້າ.
\v 21 ແຕ່ຖ້າ​ເຈົ້າໄດ້​ຕັກ­ເຕືອນຄົນຊອບທຳນັ້ນໃຫ້ເຂົາ​ບໍ່​ເຮັດ​ບາບອີກຕໍ່ໄປເພື່ອເຂົາ­ຈະບໍ່ມີບາບ, ເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນເພາະວ່າເຂົາຮັບຄຳຕັກເຕືອນ; ແລະ ເຈົ້າກໍຊ່ວຍກູ້ຊີ­ວິດ​ຂອງຕົນເອງໃຫ້ພົ້ນ.”

\s5
\v 22 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວມາຢູ່ເທິງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ລຸກ­ຂຶ້ນ! ແລ້ວ​ອອກ​ໄປ​ຍັງ​ຮ່ອມ­ພູ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ເວົ້າ­ກັບ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ!”
\v 23 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງ​ອອກ​ໄປ​ໃນ​ທີ່​ນັ້ນ, ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ­ກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ເຫມືອນກັບພຣະສະຫງ່າຣາສີຊຶ່ງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນ​ຢູ່​ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາກ; ສະນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ຫມູບ​ຫນ້າ​ລົງ​.

\s5
\v 24 ​ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ລົງມາຫາ​ຂ້ານ້ອຍ ​ແລະ ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢືນ​ຂຶ້ນ; ແລະ ພຣະອົງ​ຊົງກ່າວກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, ແລະມະນຸດເອີຍ, “ຈົ່ງໄປແລະ ຂັງຕົວເອງໄວ້ໃນເຮືອນຂອງເຈົ້າ,
\v 25 ບັດນີ້, ບຸດແຫ່ງມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ພວກເຂົາຈະເອົາເຊືອກພັນເຈົ້າ ແລະ ມັດເຈົ້າໄວ້ ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ອອກໄປຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາໄດ້.

\s5
\v 26 ​ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ລີ້ນ​ຂອງ​ເຈົ້າຕິດກັບເພດານປາກຂອງເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຈະປາກ​ບໍ່​ໄດ້, ແລະ ເຈົ້າຈະບໍ່ສາມາດກ່າວເຕືອນພວກເຂົາ, ເພາະວ່າເຂົາທັງຫລາຍເປັນເຊື້ອສາຍ​ກະ­ບົດ​.
\v 27 ແຕ່ເມື່ອ​ເຮົາ​ເວົ້າ­ກັບ​ເຈົ້າ​, ເຮົາ​ຈະ­ເປີດປາກຂອງ​ເຈົ້າ ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະເວົ້າກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ,' ພຣະຢາເວ­​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້, “ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນກໍຈະໄດ້ຍິນ; ແລະ ຜູ້ທີ່ບໍ່ຢາກຟັງກໍຈະບໍ່ຟັງ, ເພາະ­ວ່າ​ພວກ­ເຂົາທັງຫລາຍ​ເປັນ​ເຊື້ອ­ຊາດ​ກະບົດ!”

\s5
\c 4
\cl ບົດທີ 4
\p
\v 1 ແຕ່ເຈົ້າ, “ບຸດແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເອົາ​ກ້ອນ​ດິນ­ຈີ່​ມາ​ວາງ​ໄວ້​ຕໍ່­ຫນ້າ​ເຈົ້າ. ແລະ​ ແກະ​ຮູບ​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມໄວ້ເທິງນັ້ນ.
\v 2 ແລ້ວວາງອ້ອມນະຄອນ​ນັ້ນ​ໄວ້ ແລະ ​ສ້າງປ້ອມ​ປາການອ້ອມ​ໄວ້​ຮອບນະຄອນ​ນັ້ນ​ດ້ວຍ. ກໍ່​ກອງ​ດິນ​ໄວ້ເປັນເນີນຕໍ່​ສູ້ນະຄອນ​ນັ້ນ ແລະ ​ຕັ້ງ­ຄ້າຍ​ພັກອ້ອມນະຄອນນັ້ນ​ໄວ້. ຈົ່ງຕັ້ງ​ເຄື່ອງ​ທຳ­ລາຍ​ກຳ­ແພງ​ໄວ້​ຮອບນະຄອນ.
\v 3 ແລ້ວເຈົ້າຈົ່ງ​ເອົາ​ແຜ່ນ​ເຫລັກມາໄວ້ສຳລັບໂຕເຈົ້າ ແລະ ​ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນກຳແພງ​ເຫລັກ​​ລະ­ຫວ່າງ​ເຈົ້າ​ກັບນະຄອນ​ນັ້ນ, ແລະ ​​ຈົ່ງ​ຫັນ​ຫນ້າ​ຂອງເຈົ້າຕໍ່ສູ້ນະຄອນ​ນັ້ນ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ນະຄອນ​ນັ້ນ​ຖືກ​ອ້ອມໄວ້, ແລະ ​ເຈົ້າ​ຈົ່ງອ້ອມນະຄອນນັ້ນໄວ້. ນີ້​ເປັນ​ຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ​ສຳ­ລັບ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ.

\s5
\v 4 ແລ້ວ, ​ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ນອນ​ສະ­ແຄງເບື້ອງ​ຊ້າຍ ແລະ ​​ວາງ​ຄວາມຜິດບາບ​ແຫ່ງ​ເຊື້ອສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ໄວ້​ເຫນືອໂຕ​ເຈົ້າ; ​ເຈົ້າ​ແບກຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາຕາມຈຳນວນມື້ທີ່ເຈົ້າຕໍ່ສູ້ເຊື້ອຊາດ​ຂອງອິດສະຣາເອນ.
\v 5 ເພາະ​ເຮົາ​ໄດ້​ກຳ­ນົດ​ມື້​ໃຫ້​ແກ່​ເຈົ້າ​ແລ້ວ ມື້ຫນຶ່ງແທນປີຫນຶຶ່ງຂອງການລົງໂທດພວກມັນ: ຄື​ສາມ​ຮ້ອຍ​ເກົ້າ­ສິບ​ມື້! ໂດຍວິທີນີ້, ເຈົ້າຈະຕ້ອງ​​ແບກ​ຄວາມຜິດບາບຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ.

\s5
\v 6 ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ເຮັດແບບ​ນີ້ຈົນ​ຄົບ​ມື້​ແລ້ວ, ແລ້ວເຈົ້າ​ຈະ​ຕ້ອງ​ນອນ​ລົງ​ເປັນ​ເທື່ອ​ທີ​ສອງ ແຕ່​ນອນ​ສະ­ແຄງ​ເບື້ອງ​ຂວາ, ເພື່ອ​ເຈົ້າ​ຈະ​ແບກ​ຄວາມຜິດບາຍຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍຂອງ​ຢູ­ດາ ສີ່ສິບມື້. ເຮົາ​ໄດ້ກຳ­ນົດ​ໃຫ້​ເຈົ້າຫນຶ່ງມື້​ແທນຫນຶ່ງ​ປີ.
\v 7 ​ຈົ່ງຫັນ­ຫນ້າຂອງເຈົ້າໄປຍັງນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ທີ່ຖືກລອ້ອມໄວ້, ແລະ ​ດ້ວຍ​ອ້າແຂນອອກຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າຈົ່ງທຳ​ນວາຍ​ຕໍ່­ສູ້ນະຄອນ​ນັ້ນ.
\v 8 ແລະ​ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ເອົາ​ເຄື່ອງຜູກ​ມັດ​ເຈົ້າ​ໄວ້ ເພື່ອເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ພິກ​ຈາກ​ຂ້າງ​ນີ້​ໄປຫາ​ຂ້າງ​ນັ້ນ​ ຈົນ​ກວ່າ​ເຈົ້າ​ຈະເຮັດ​ຄົບ​ຕາມ​ກຳ­ນົດ​ມື້​ຂອງ​ເຈົ້າໃນການ​ອ້ອມຂອງເຈົ້າ​.

\s5
\v 9 ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ເອົາ​ເຂົ້າ​ສາລີ, ເຂົ້າບາເລ, ຫມາກ­ຖົ່ວ, ຫມາກ­ຖົ່ວ​ແດງ, ເຂົ້າ​ຟາງ ແລະ​ ເຂົ້າ​ດຳ ມາສຳລັບຕົນ; ເອົາມາ​ໃສ່​ໃນ​ໄຫ​ຫນ່ວຍ​ດຽວກັນ ແລະ ​ໃຊ້​ເຮັດ​ເປັນ​ເຂົ້າ­ຈີ່​ໃຫ້ສຳລັບຕົນຕາມຈຳນວນມື້ທີ່​ເຈົ້າ​ນອນ​ສະ­ແຄງນັ້ນ. ສຳລັບສາມຮ້ອຍເກົ້າສິບມື້ທີ່ເຈົ້າ​ຈະ​ກິນ​ອາ­ຫານ​ນີ້.
\v 10 ​ອາ­ຫານ​ທີ່​ເຈົ້າຈະ​ກິນແມ່ນໃຫ້ກິນຕາມນໍ້າຫນັກ, ຊາວເຊ​ເຂຕໍ່ມື້, ແລະ ເຈົ້າ​ກິນ​ຕາມ​ເວ­ລາ​ກຳ­ນົດໃນແຕ່ລະມື້.
\v 11 ແລ້ວ​ເຈົ້າຈະດື່ມນ້ຳ​, ຕາມການຕວງຄື​ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ຫົກ​ຂອງ​ຈອກ, ແລ້ວເຈົ້າຈະ​ດື່ມ­ນ້ຳ​ຕາມ​ເວ­ລາ​ກຳ­ນົດ.

\s5
\v 12 ເຈົ້າ​ຈະ​ຕ້ອງກິນ​ເຂົ້າ­ຫນົມ​ເຂົ້າບາເລ, ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງອົບດ້ວຍເຊື້ອ​ໄຟຈາກອາຈົມຂອງມະນຸດຕໍ່​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ!”
\v 13 ເພາະ​ພຣະຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ, “ສິ່ງນີ້ມີຄວາມຫມາຍວ່າ ເຂົ້າຈີ່ທີ່ປະ­ຊາ­ຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຈະ​ຕ້ອງກິນຈະ​ເປັນ​ມົນ­ທິນຢ່າງ​ນີ້, ­ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ ທີ່​ເຮົາ​ຈະ​ຂັບ­ໄລ່​ພວກ­ເຂົາ​ໄປ”

\s5
\v 14 ແຕ່​ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້ກ່າວ​ວ່າ, “ອະ​ນິດ​ຈັງ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ! ​­ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່​ເຄີຍກິນອີ່ຫຍັງທີ່ໃຫ້​ຕົນ​ເອງເປັນ​ມົນ­ທິນ​ເລີຍ ບໍ່ວ່າສັດ​ທີ່​ຕາຍຫ່າ ຫລື ​​ສັດ​ທີ່​ຖືກຂ້າ, ຕັ້້ງແຕ່ຂ້ານ້ອຍເປັນຫນຸ່ມຈົນນຮອດປັດຈຸບັນ, ແລະ ບໍ່­ມີຊີ້ນສົກກະປົກອັນໃດ​​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ປາກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ!”
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ຍອມ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ໃຊ້​ອາ­ຈົມ​ງົວ​ແທນ​ອາ­ຈົມ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ, ຊຶ່ງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ໃຊ້​ຕຽມ​ເຂົ້າ­ຈີ່​ຂອງ​ເຈົ້າ”

\s5
\v 16 ພຣະ­ອົງ​ຊົງກ່າວ​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍ​ອີ​ກວ່າ, “ບຸດແຫ່ງ​​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ! ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ອາ­ຫານ​ຫລັກ​ໃນນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ເສຍ, ແລະ ພວກ­ເຂົາ​ຈະກິນເຂົ້າ­ຈີ່ທີ່ເປັນສ່ວນ​ຂອງ​ຄວາມກັງວົນ​ ແລະ​ ດື່ມນ້ຳທີ່ເປັນສ່ວນຂອງຄວາມ​ຢ້ານກົວ.
\v 17 ເພາະເມື່ອພວກເຂົາຂາດ​ເຂົ້າ­ຈີ່ ແລະ ​ນ້ຳ, ທຸກຄົນກໍຈະຕົກໃຈ​ຢ້ານກົວ ຕໍ່ອ້າຍຂອງເຂົາເພາະໄດ້​ຈ່ອຍ​ຜອມ​ໄປ ​ຍ້ອນຄວາມຜິດບາບ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.”

\s5
\c 5
\cl ບົດທີ 5
\p
\v 1 ແລ້ວເຈົ້າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເອົາ​ມີດ​ຄົມ​ດວງ​ຫນຶ່ງ ຈົ່ງ​ເອົາ​ມີດ­ແຖ​ຂອງ​ຊ່າງ­ຕັດ­ຜົມ, ຈົ່ງ​ແຖ​ຜົມ ແລະ ຈົ່ງ​ແຖ​ຫນວດ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເອົາຊິງ​ມາຊັ່ງນໍ້າຫນັກ ແລະ ແຍກ​ຜົມຂອງເຈົ້າ​ອອກ.
\v 2 ຈົ່ງ​ເຜົາ​ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ສາມ​ດ້ວຍ​ໄຟຢູ່​ກາງ​ເມືອງໃນມື້ທີ່ການລ້ອມຄົບຖ້ວນແລ້ວ, ແລະ ​ເອົາອີກ​ຫນຶ່ງສ່ວນ​ສາມຂອງຜົມມາ ແລະ ເອົາ​ມີດ​ຟັນ​ໃຫ້​ທົ່ວເມືອງ. ແລ້ວອີກ​ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ສາມ​ນັ້ນ ຈົ່ງ​ໃຫ້​ລົມ­ພັດປິວ​ກະ­ຈາຍ​ໄປ, ແລະ​ ເຮົາ​ຈະ​ຖອດ​ດາບໄລ່ຕາມປະຊາຊົນ​ນັ້ນໄປ.

\s5
\v 3 ແຕ່​ຈົ່ງ​ເອົາ​ເສັ້ນ­ຜົມຈຳນວນ​ຫນ້ອຍ​ຫນຶ່ງນັ້ນ​ມາ​ ແລະ ມັດ​ຕິດ​ໄວ້​​ເສື້ອ­ຄຸມ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 4 ແລ້ວຈົ່ງ​ເອົາ­ຜົມ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ມາ​ອີກ ແລະ​ ໂຍນ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ໄຟ​; ແລະ ເຜົາໃຫ້​ມັນໄຫມ້​ເສຍ​; ຈາກ​ບ່ອນ­ນັ້ນ ​ໄຟ​ຈະເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິສຣາເອນ​ທັງ​ຫມົດ."

\s5
\v 5 ພຣະຢາເວອົງ​ພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, "ນີ້​ຄື​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ເຮົາໄດ້ຕັ້ງພວກເຂົາໄວ້, ແລະ ໃນບ່ອນທີ່ເຮົາໄດ້ລ້ອມຮອບໄວ້ໃນດ້ວຍດິນແດນອຶ່ນໆ​.
\v 6 ແຕ່ນະຄອນນັ້ນໄດ້ປະຕິເສດພະບັນຍັດຂອງເຮົາຢ່າງຊົ່ວ­ຮ້າຍຫລາຍກວ່າປະຊາຊາດທັງຫມົດທີ່ມີ, ແລະ ກະບົດຕໍ່ກົດບັນຍັດຂອງ​ເຮົາຫລາຍກວ່າ​ປະ­ເທດ​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມ­ຮອບນະຄອນນັ້ນ. ປະຊາຊົນໄດ້​ປະ­ຕິ­ເສດການຕັດສິນຂອງເຮົາ ແລະ​​ ບໍ່​ດຳ­ເນີນ​ຕາມ​ກົດ­ບັນຍັດຂອງ​ເຮົາ."

\s5
\v 7 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວອົງ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, "ເພາະ​ເຫດ​ວ່າ​ເຈົ້າ​ມີບັນຫາຫລາຍ­ກວ່າ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່­ຢູ່ອ້ອມ​ຮອບ​ເຈົ້າ ແລະ​ ບໍ່­ໄດ້​ດຳ­ເນີນ​ຕາມ​ກົດ­ບັນຍັດ ຫລື​ ເຮັດຕາມກົດຫມາຍຂອງເຮົາ, ແຕ່​ໄດ້ປະຕິບັດຕາມກົດຫມາຍຂອງບັນດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່­ຢູ່ອ້ອມ​ຮອບ​ເຈົ້າ,"
\v 8 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, "ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາເອງຈະເປັນ​ຜູ້ຕໍ່ສູ້​ເຈົ້າ. ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ​ຕໍ່ຫນ້າປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ.

\s5
\v 9 ເຮົາຈະເຮັດກັບເຈົ້າຢ່າງທີ່ເຮົາບໍ່ເຄີຍເຮັດມາກ່ອນ ແລະ ​ເຮົາຈະ​ບໍ່​ເຮັດ​ແບບ​ນັ້ນ​ຕໍ່­ໄປ​ອີກ, ເພາະການກະທຳອັນຫນ້າລັງກຽດຂອງເຈົ້າ.
\v 10 ­ສະ­ນັ້ນ ພໍ່​ຈະ​ກິນ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ­ຕົນ​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ, ແລະ ​ບັນ­ດາ​ລູກ­ຊາຍ​ຈະ​ກິນ​ພໍ່​ຂອງ­ຕົນ, ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ເຈົ້າ ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້​ທີ່ຍັງ​ເຫລືອ​ຢູ່​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຕາມ​ລົມ​ທຸກ​ທິດທາງ.

\s5
\v 11 ­ສະ­ນັ້ນ, ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ສັນ­ໃດ — ນີ້ຄືພຣະ­ຢາເວອົງຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າປະກາດວ່າ — ເປັນທີ່ແນ່ນອນແລ້ວວ່າ ເພາະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ພຣະວິຫານ​ຂອງ​ເຮົາ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ດ້ວຍ​ສິ່ງ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເຮົາ​ຈະ​ຕັດຈຳນວນຂອງ​ເຈົ້າ​ລົງ; ຄືສາຍຕາ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ປາ­ນີເຈົ້າ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ສົງ­ສານ​ເຈົ້າ​ອີກ.
\v 12 ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ສາມ​ຂອງພວກເຈົ້າຈະ​ຕາຍດ້ວຍ​ໂລກ​ລະ­ບາດ, ​ແລະ ​ພວກເຂົາຈະຖືກເຜົາໄຫມ້​ດ້ວຍໄພ​ອຶດຫິວ​ໃນ​ທ່າມກາງຫມູ່​ພວກ​ເຈົ້າ. ອີກ​ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ສາມ​ຈະ​ລົ້ມ​ຕາຍ​ດ້ວຍ​ຄົມດາບ​ຢູ່ອ້ອມ​ຮອບ​ເຈົ້າ. ແລ້ວ​ອີກ​ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ສາມ ເຮົາ​ຈະເຮັດ­ໃຫ້​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​​ທົ່ວທຸກ​ທິດທຸກທາງ, ແລະ​ ຈະ​ຖອດ​ດາບ​ອອກ​ໄລ່​ຕາມ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ໄປດ້ວຍ.

\s5
\v 13 ແລ້ວຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາກໍ​ຈະ​ມອດ​ລົງ, ​ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ລະ­ບາຍ​ຄວາມໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາທີ່ມີຕໍ່ພວກເຂົາສະຫງົບລົົງ. ເຮົາກໍຈະພໍ­ໃຈ​, ແລະ ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ, ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ, ­­ເປັນຜູ້­​ໄດ້​ຊົງກ່າວ​ດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ ​ເມື່ອ​ຄວາມ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ຕໍ່​ພວກ­ເຂົາໄດ້​ຫມົດໄປ.
\v 14 ເຮົາ​ຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຖືກເມີນເສີຍ ແລະ​​ ຕຳຫນິ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມ­ຮອບ​ເຈົ້າ ​ດ້ວຍ​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ຜ່ານ­ໄປມາ.

\s5
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ເຢຣູຊາເລັມ ຈະກາຍເປັນສິ່ງຄົນທັງຫລາຍ​ປະ­ນາມ ແລະ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ, ​ທັງເປັນການ​ຕັກເຕືອນ​ແລະ​ເປັນຄວາມກຽດຊັງຕໍ່​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມ­ຮອບ​ເຈົ້າ. ​ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ ແລະ ຢ່າງຮ້າຍກາດ​, ແລະດ້ວຍການຕີສອນ​ຢ່າງ​​ຮ້າຍກາດ​ — ເຮົາ​, ແມ່ນພຣະ­ຢາເວໄດ້ປະກາດ​ດັ່ງນີ້!
\v 16 ເຮົາ​ຈະ​ປ່ອຍ​ລູກ​ຫນ້າ​ທະ­ນູ​ແຫ່ງ​ໄພ​ອຶດຫິວຕໍ່ສູ້ເຈົ້າທີ່ຈະກາຍເປັນວິທີຊຶ່ງ​ເຮົາ​ຈະ​​ທຳ­ລາຍ​ເຈົ້າ. ແລ້ວເຮົາ​ເພີ່ມ​ການ​ອຶດ­ຫິວ​ໃນ​ເຈົ້າ ແລະ ທຳ­ລາຍ​ອາ­ຫານ​ຫລັກ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າເສຍ.
\v 17 ເຮົາ​ຈະ​ສົ່ງໄພອຶດຫິວ ແລະ ໄພພິບັດຕ່າງໆ ມາຫາພວກເຈົ້າ ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຈະບໍ່ມີລູກ. ໄພພິບັດ ແລະ ການຫລັ່ງ​ເລືອດ​ຈະ​ຜ່ານໂຕ​ເຈົ້າ ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ດາບ​ມາຕໍ່ສູ້​ເຈົ້າ — ເຮົາ​, ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ­ຜູ້­​ໄດ້ປະກາດ​ດັ່ງນີ້​ແຫລະ.”

\s5
\c 6
\cl ບົດທີ 6
\p
\v 1 ພຣະຄຳຂອງພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຕັ້ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄປ​ທີ່​ພູ­​ເຂົາທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ ​ປະ­ກາດ​ພຣະ­ທຳຕໍ່​ພູ­ເຂົາເຫລົ່າ​ນັ້ນ.
\v 3 ຈົ່ງ​ກ່າວ​ວ່າ, ພູເຂົາ­​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຟັງ​ພຣະ­ທຳ​ຂອງ­ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້ເປັນເຈົ້າ! ​­ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວຢ່າງ​ນີ້ຕໍ່​ພູ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ, ຕໍ່​ໂນນ­ພູ, ຕໍ່ຫ້ວຍຮ່ອງ, ແລະ​ ຕໍ່ຮ່ວມພູ­​ທັງ­ຫລາຍ​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ດາບ​ມາຕໍ່ສູ້ພວກ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ສະ­ຖານທີ່​ສູງ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 4 ແລ້ວແທ່ນ​ບູ­ຊາທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະຖືກ​ມ້າງ­ເພ ແລະ ເສົາທັງຫລາຍກໍຈະຖືກ​ທັງ­ຫລາຍ, ແລະ ເຮົາໂຍນສົບຄົນຕາຍຂອງພວກເຈົ້າລົງຕໍ່ຫນ້າ­​​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ.
\v 5 ແລະເຮົາ​ຈະ​ວາງ​ຊາກສົບຂອງຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ໄວ້​ຕໍ່­ຫນ້າ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ​ພວກເຂົາ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ກະ­ຈາຍ​ກະ­ດູກ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ​ອ້ອມຮອບ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ.

\s5
\v 6 ທຸກບ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​, ເມືອງຕ່າງໆ​​ຈະຖືກ​ມ້າງ­ເພ ແລະ ສະຖານ​ສູງຕ່າງໆຈະຖືກເສຍຫາຍ, ດັ່ງ­ນັ້ນ​ແຫລະ ແທ່ນ​ບູ­ຊາ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ຈະວາງ​ເປົ່າ ແລະ ​ເປ່​ເພ. ແລ້ວພວກມັນ​ຈະແຕກ​ຫັກ ແລ ຫາຍໄປ, ເສົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຖືກ​ຕັດ​ລົງ ແລະ ​ການ​ງານທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຖືກ​ກວາດ​ຖິ້ມ.
\v 7 ຄວາມຕາຍຈະຕົກລົງມາ​ທ່າມ­ກາງ​ພວກເຈົ້າ ແລະ ​ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 8 ແຕ່ເຮົາຈະຮັກສາຄົນທີ່ເຫລືອທ່າມກາງພວກເຈົ້າໄວ້ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ​, ແລະ ​ຈະມີບາງຄົນລອດພົ້ນຈາກຄົມດາບໃນທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ເມື່ອພວກເຈົ້າໄດ້​ກະຈັດກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່­ໃນ​ປະ­ເທດ​ຕ່າງໆ.
\v 9 ແລ້ວພວກຜູ້ທີ່​​ຫນີລອດ​​ໄດ້​ນັ້ນ ກໍຈະ​ລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ເຮົາ ​ໃນທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ຖືກ​ກວາດ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ​ນັ້ນ, ເພາະ​ເຮົາ​ເສຍ​ພຣະ­ໄທ​ເນື່ອງ​ດ້ວຍ​ໃຈ​ບໍ່​ສັດ­ຊື່​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາທີ່ໄດ້ຫັນຫນີຈາກເຮົາ, ແລະ ເພາະ​ດ້ວຍ​ຕາ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາທີ່ໂຫຍຫາ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວພວກເຂົາ​ຈະ​ກຽດ­ຊັງ​ຕົນ​ເອງ ​ເນື່ອງ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຊົ່ວທັງຫລາຍ ຄື​ໄດ້​ເຮັດ​ໃນສິ່ງ​ຫນ້າ​ລັງກຽດ­​ທັງຫລາຍ​ຂອງພວກ​ເຂົາ.
\v 10 ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ. ເຮົາ​ບໍ່ໄດ້ກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້ລ້າໆ, ເຮົາ​ຈະນຳ­ສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍ​ນີ້ຫາ​ພວກ­ເຂົາ.

\s5
\v 11 ພຣະ­ຢາເວອົງ​ພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ “ຈົ່ງ​ຕົບ­ມື ແລະ​ ທືບ​ຕີນ​ຂອງ​ເຈົ້າ! ແລະ​ກ່າວ​ວ່າ, 'ອະ​ນິດ​ຈັງ​! ເພາະ​ບັນ­ດາ​ຄວາມ​ຊົ່ວ​ອັນ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ! ເຫດ​ວ່າ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ດາບ, ດ້ວຍ​ຄວາມ​ອຶດ­ຫິວ, ແລະ​ ດ້ວຍ​ພະຍາດລະ­ບາດ.
\v 12 ຜູ້​ທີ່­ຢູ່​ຫ່າງ​ໄກ​ຈະ​ຕາຍ​ດ້ວຍ​ພະ­ຍາດ​ລະ­ບາດ, ແລະ ຜູ້​ທີ່­ຢູ່​ໃກ້​ກໍ​ຈະ​ລົ້ມລົງ​ດ້ວຍຄົມ​ດາບ. ແລະ​ຜູ້​ທີ່​ເຫລືອ​ຢູ່ ແລະ ​ລອດຊີວິດ ກໍ​ຈະ​ຕາຍ​ດ້ວຍ​ໄພອຶດ­ຫິວ. ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ເຮົາ​ຈະ­ລະບາຍຄວາມໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ມີ​ຢູ່​ເທິງ​ພວກ­ເຂົາຈົນກວ່າຈະຫມົດໄປ.

\s5
\v 13 ແລ້ວ​ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເມື່ອ​ຊາກສົບຄົນຕາຍທັງຫລາຍໄດ້ນອນ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ອ້ອມ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ​ຂອງພວກ​ເຂົາ, ຢູູ່ເທິງ​ໂນນ­ພູ​ສູງ​ທຸກ​ບ່ອນ — ເທິງ​ຍອດພູ​ເຂົາ​ທັງຫລາຍ, ແລະ ຢູ່​ກ້ອງ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທຸກ​ຕົ້ນ ແລະ​ ກ້ອງ​ຕົ້ນ​ໂອກຂະຫນາດໃຫຍ່​ທຸກ​ຕົ້ນ — ຄືສະຖານທີ່ຊຶ່ງພວກເຂົາເຜົາເຄື່ອງຫອມ​ຖວາຍແກ່​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ­ຕົນ.
\v 14 ເຮົາ​ຈະ​ເດ່ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ພວກ­ເຂົາ ແລະ​ ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ຮົກ­ຮ້າງ ແລະ ​ຖິ້ມ​ເປົ່າວ່າງ, ຄືຕັ້ງແຕ່ຖີ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານເຖິງ​ດິບ­ລານ, ຕະຫລອດຈົນເຖິງທຸກບ່ອນທີ່ພວກເຂົາອາໄສຢູ່. ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.”

\s5
\c 7
\cl ບົດທີ 7
\p
\v 1 ພຣະຄຳຂອງພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ.“ 'ອາ​ວະ​ສານ! ຄາວ​ສິ້ນ­ສຸດ​ໄດ້​ມາ​ເຖິງ​ທັງ​ສີ່​ດ້ານຂອງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ແລ້ວ.

\s5
\v 3 ບັດ­ນີ້ ຄາວສິ້ນ­ສຸດ​ກຳລັງ​ມາ​ເຖິງ​ເຈົ້າ, ເພາະເຮົາ​ຈະສົ່ງ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ມາ​ເຫນືອ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ເຈົ້າ​ໃຫ້​ສົມ​ກັບການ​ປະ­ພຶດ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ແລະ ເຮົາ​ຈະນຳເອົາຄວາມ​ຫນ້າ​ລັງກຽດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າມາເຫນືອເຈົ້າ.
\v 4 ເພາະດວງ­ຕາ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ປາ­ນີ​ເຈົ້າ ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ສົງ­ສານ​ເຈົ້າ, ແຕ່​ເຮົາ​ນຳການຊົ່ວຂອງເຈົ້າມາເຫນືອແທນ, ແລະ ​ສິ່ງ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງທັງຫລາຍ​ຂອງເຈົ້າຈະ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ, ເພື່ອ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 5 ­ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໄພພິ­ບັດ​! ​ໄພພິບັດທີ່ບໍ່ເຫມືອນສິ່ງໃດ! ເບິ່ງແມ໋, ໄພພິບັດກຳລັງມາ​ເຖິງ​ແລ້ວ.
\v 6 ແນ່ນອນ ຄາວ​ສຸດທ້າຍກຳລັງມາເຖິງ​ແລ້ວ. ຄາວອາ​ວະ​ສານ​​ໄດ້ຕື່ນ​ຂຶ້ນ​ຕໍ່­ສູ້​ເຈົ້າແລ້ວ. ເບິ່ງ​ແມ໋, ມັນກຳລັງ​ມາ​ເຖິງແລ້ວ!
\v 7 ຄວາມຈິບຫາຍຂອງເຈົ້າກຳລັງມາເຖິງເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນ. ເວລານັ້ນໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ; ຄືມື້ແຫ່ງ​ການທຳລາຍກໍ​ໃກ້​ເຂົ້າ​ມາ​ແລ້ວ, ແລະ ພູ­ເຂົາ​ທັງຫລາຍ ກໍຈະປາສະຈາກຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ.

\s5
\v 8 ບັດ­ນີ້ ໃກ້ເວລາທິ່ເຮົາ​ຈະ​ລະ­ບາຍ​ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາເຫນືອເຈົ້າ ແລະ ​ລະບາຍ​ຄວາມ​ຮ້າຍກາດ​ຂອງ​ເຮົາ​ຕໍ່​ເຈົ້າ ແລະເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ເຈົ້າ​ຕາມວິຖີຊີວິດຂອງເຈົ້າ ແລະ ​ເຮົາ​ຈະນຳຄວາມຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າມາເຖິງເຈົ້າ.
\v 9 ເພາະດວງ­ຕາ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຄວາມອີດູຕົນເຈົ້າ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຍົດໂທດໃຫ້​ເຈົ້າ. ຕາມທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດ, ເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ເຈົ້າ; ແລະ​ ສິ່ງ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍຈະ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ຜູ້­ທີ່ກຳລັງລົງໂທດ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 10 ເບິ່ງແມ໋, ວັນ​ນັ້ນ! ເບິ່ງແມ໋, ມັນກຳລັງ​ມາ​ເຖິງ​ແລ້ວ! ຄວາມຈິບຫາຍໄດ້ອອກໄປແລ້ວ! ທ່ອນໄມ້ກໍ​ເປັ່ງບານ​, ແລ້ວຄວາມອວດອົ່ງ​ກໍແຕກອອກ.
\v 11 ຄວາມຮຸນແຮງ​ໄດ້​ຈະ­ເລີນຂື້ນເປັນທ່ອນໄມ້​ຂອງຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ — ຈະ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ເຫລືອ​ຢູ່​ເລີຍ, ບໍ່ເຫລືອຜູ້ໃຜເລີຍ​, ບໍ່ມີຝູງຊົນຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ມີຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາ, ​ບໍ່­ມີຄວາມສຳຄັນໃດໆຈະຫມັ້ນຄົງ!

\s5
\v 12 ເວ­ລາ​ນັ້ນ​ມາ​ເຖິງ​ແລ້ວ; ວັນ​ນັ້ນ​ກໍ​ໃກ້​ເຂົ້າ​ມາແລ້ວ. ຢ່າ​ໃຫ້ຄົນ​ຊື້ເກີດ​ຄວາມຍິນດີ, ຫລື​ຄົນຂາຍເກີດຄວາມ​ເສຍ­ໃຈ ເພາະ​ພຣະ­ພິ­ໂລດຂອງເຮົາ​ຢູ່​ເຫນືອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ!
\v 13 ເພາະ­ວ່າ​ຜູ້​ຂາຍ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້​​ສິ່ງ​ທີ່​ຕົນ​ໄດ້​ຂາຍ​ໄປກັບຄືນມາ, ເທົ່າທີ່ພວກເຂົາ​ຍັງ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່, ເພາະ­ວ່ານິ­ມິດ​ນັ້ນຈະຕໍ່ສູ້​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງຫມົດ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ກັບຄືນມາ, ເພາະບໍ່ມີໃຜທີ່ມີຊີ­ວິດໃນຄວາມບາບຂອງຕົນແຕ່ຍັງແຂງແຮງ!

\s5
\v 14 ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ເປົ່າ​ແກ​ແລ້ວ ແລະ​ ໄດ້​ຕຽມ​ທຸກ​ຢ່າງ​ໄວ້​ພ້ອມແລ້ວ, ແຕ່​ຍັງບໍ່­ມີ​ໃຜຍ່າງ​ເຂົ້າສູ່​ສົງ­ຄາມ; ຍ້ອນ​ວ່າພຣະ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ​ຢູ່​ເຫນືອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​.
\v 15 ດາບ​ກໍ​ຢູ່​ຂ້າງ​ນອກ, ພະ­ຍາດ​ລະ­ບາດ ແລະ ໄພ​ອຶດຫິວ​ກໍ​ຢູ່​ຂ້າງ​ໃນອາຄານ. ຄົນ​ທີ່­ຢູ່​ຕາມ​ທົ່ງ­ນາຈະ​ຕາຍ​ດ້ວຍຄ​ົມດາບ, ໃນຂະນະໄພ​ອຶດ­ຫິວ​ ແລະ ​ພະ­ຍາດ​ລະ­ບາດກໍຈະກືນກິນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່​ໃນ​ເມືອງ​.
\v 16 ແຕ່​ຜູ້​ລອດຊີວິດບາງຄົນ​ຈະ​ຫນີອອກຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາຈະໄປຢູ່​ເທິງ​ພູ­ເຂົາ. ​ເຫມືອນກັບ​ນົກ­ກາງເກ​ແຫ່ງ​ຮ່ວມພູ, ພວກເຂົາທຸກ​ຄົນຈະ​ໂອ່ຍຄາງ — ແຕ່ລະຄົນຈະໂອ່ຍຄາງ​ເພາະ​ຄວາມຜິດບາບຂອງ­ຕົນ.

\s5
\v 17 ມື​ທຸກມືຈະ​ອ່ອນ­ແຮງລົງ ແລະ ທຸກຫົວ​ເຂົ່າ​ຈະ​ອ່ອນເປ້ຍ​ຄື​ກັບ​ນ້ຳ,
\v 18 ແລະ ພວກເຂົາຈະນຸ່ງເສື້ອຜ້າກະສອບປານ, ແລະ ​ຄວາມ​ສັ່ນ​ສະ­ທ້ານ​ຈະ​ປົກຄຸມ​ພວກ­ເຂົາ​ໄວ້; ແລະ ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຈະ​ຢູ່​ເທິງ​ໃບ­ຫນ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ທຸກ​ຄົນ, ແລະ ​ຫົວ​ຂອງ​ເຂົາທຸກຄົນ​ຈະ​ລ້ານ​ຫມົດ.
\v 19 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ໂຍນ​ເງິນ​ຂອງພວກ​ເຂົາ​ໄປ​ໃນ​ຖະ­ຫນົນ ແລະ ທອງຄຳຂອງພວກເຂົາກໍຈະເປັນເຫມືອນການປະຕິເສດ. ເງິນ ແລະ​ ຄຳ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ກໍບໍ່​ອາດ​ຊ່ວຍ​ພວກ­ເຂົາ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ໃນ​ວັນ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວໄດ້. ຊີວິດຂອງພວກເຂົາ​ຈະບໍ່ພົ້ນ, ແລະ ຄວາມອຶດຢາກຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການອີ່ມເຕັມ, ເພາະ­ວ່າ​ຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສະດຸດ.

\s5
\v 20 ໃນຄວາມພາກພູມໃຈຂອງພວກເຂົາ ພວກເຂົາໄດ້ນຳເຄື່ອງ​ປະ­ດັບ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະ ດ້ວຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ເຮັດເປັນ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ ແລະ ສີ່ງທີ່ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງຂອງພວກ​ເຂົາ. ­ສະ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ປ່ຽນສິ່ງ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນໃຫ້​ກາຍມາເປັນ​ສິ່ງ​ທີ່​ເປັນມົນທິນຕໍ່​ພວກ­ເຂົາ.
\v 21 ແລ້ວເຮົາຈະເອົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ຄົນແປກຫນ້າຄືກັບການ​ປຸ້ນ ແລະ ການ​ຊົ່ວຮ້າຍ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ​ເຫນືອນກັບການ​ປຸ້ນ​ ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້­ເປັນ​ມົນ­ທິນ.
\v 22 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ຫັນ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກຈາກ​ພວກ­ເຂົາເສຍ ເມື່ອພວກ­ເຂົາ​​ຈະ​ເຮັດໃຫ້​ສະ­ຖານ­ທີ່​ລໍ້າຄ່າຂອງ​ເຮົາ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ; ພວກ​ໂຈນ​ຈະ​ເຂົ້າ ແລະ ເຮັດ​ໃຫ້­ເປັນ​ມົນ­ທິນ.

\s5
\v 23 ຈົ່ງ​ເຮັດ​ສາຍໂສ້, ເພາະ­ວ່າ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍການພິພາກສາ​ເລືອດ, ແລະ ​ເມືອງ​ກໍ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມຮຸນແຮງ.
\v 24 ສະ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ທີ່­ສຸດ​ມາ, ແລະ​ ຖື​ກຳ­ມະ­ສິດ​​ເຮືອນທັງຫລາຍ​ຂອງພວກ­ເຂົາ,​ ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄວາມ​ຈອງ­ຫອງ​ຂອງ​ຄົນ­ຍິ່ງໃຫຍ່​ສິ້ນ­ສຸດ​ລົງ, ແລະ ສຳລັບ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ສັກສິດ​ຂອງພວກເຂົາ​ຈະຖືກລົບລູ່.
\v 25 ຄວາມຢ້ານກົວຈະມາ! ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ສະ­ແຫວງ­ຫາ​ສັນ­ຕິສຸກ, ແຕ່​ຈະ​ບໍ່­ພົບເລີຍ.

\s5
\v 26 ໄພພິບັດເຫນືອໄພພິບັດມາ​ເຖິງ​ແລ້ວ, ແລະ ຈະມີຂ່າວລືຫລັງຈາກຂ່າວລືເກີດຂື້ນ. ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ສະ­ແຫວງ­ຫາ​ນິ­ມິດ​ຈາກ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳ, ແຕ່ການ­ສອນພຣະ­ບັນ­ຍັດ​ຈະ​ພິ­ນາດ​ໄປ​ຈາກ​ປະ­ໂລ­ຫິດ ແລະ​ ຄຳແນະນຳ​ຈາກ​ພວກ​ຜູ້­ອາວຸໂສ.
\v 27 ກະສັດຈະໂສກເສົ້າ ແລະ ເຈົ້າຊາຍຈະນຸ່ງຫົ່ມຢ່າງສິ້ນຫວັງ, ໃນຂະນະທີ່​ມື​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຈະ​ສັ່ນ​ສະ­ທ້ານຢ້ານກົວ. ​ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ​ສີ່ງນີ້ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ຕາມວິຖີທາງຂອງພວກ​ເຂົາ! ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ພວກ­ເຂົາ​ຕາມ​ມາດຕະຖານ​ຂອງພວກ​ເຂົາ ຈົນກວ່າພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.”

\s5
\c 8
\cl ບົດທີ 8
\p
\v 1 ດັ່ງນັ້ນ ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນໃນ​ວັນ­ທີ​ຫ້າ ເດືອນ​​ທີຫົກ, ໃນ​ປີ​ທີ​ຫົກ, ຄືໃນຂະ­ນະ​ທີ່­ຂ້ານ້ອຍ​ນັ່ງ​ຢູ່­ໃນ​ເຮືອນ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ພວກຜູ້​ອາວຸໂສຂອງເຜົ່າ​ຢູ­ດາ​ນັ່ງ​ຢູ່​ຕໍ່­ຫນ້າ​ຂ້ານ້ອຍ, ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າໄດ້​ລົງ­ມາ​ເທິງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ.
\v 2 ດັ່ງນັ້ນ, ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກໍ​ແນມເບິ່ງ ແລະ ​ເບິ່ງ​ແມ໋, ມີຮູບຮ່າງຫນຶ່ງຄ້າຍຄືຮູບຮ່າງມະນຸດ. ຈາກຮູບຮ່າງສ່ວນແອວລົງມາເບິ່ງຄືໄຟ. ແລະ ຈາກສ່ວນ​ແອວ​ຂຶ້ນເທິງເບິ່ງຄື​ບາງສິິ່ງທີ່ແສງ​ແຈ້ງສ່ອງໃສ, ຄືກັບໂລຫະ​ທີ່​ເຫລື້ອມ​ໃສ.

\s5
\v 3 ແລ້ວຜູ້ນັ້ນໄດ້​ຍື່ນ​ສ່ວນ​ທີ່​ຄ້າຍຄືກັບມື​ນັ້ນ​ອອກ​ມາ​ ແລະ ໄດ້ຈັບ​ເອົາຜົມຈາກຫົວ­ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​; ແລະ ​ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ໄດ້ຊົງ​ຍົກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ​ລະ­ຫວ່າງ​ໂລກ ແລະ ​ສະ­ຫວັນ, ແລະ ໃນນິມິດ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້ານັ້ນ, ພຣະອົງໄດ້ຊົງພາ​ຂ້ານ້ອຍ​ມາ​ເຖິງ​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ, ມາ­ເຖິງ​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ທາງທິດ​ເຫນືອ​ຂອງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ ຊຶ່ງ​ເປັນ​ບ່ອນຕັ້ງ​​ຮູບເຄົາລົບທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມ​ອິດ­ສາຢ່າງຍິ່ງໃຫຍ່.
\v 4 ແລ້ວ ເບິ່ງ​ແມ໋, ພຣະສະ­ຫງ່າ­ຣາ­ສີ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ກໍ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ, ເຫມືອນກັບ​ນິ­ມິດ​ທີ່­ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ຢູ່​ທົ່ງ­ພຽງນັ້ນ

\s5
\v 5 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ບັດ­ນີ້ ຈົ່ງ​ເງີຍ​ຫນ້າ​ຂຶ້ນເບິ່ງ​ໄປທາງ​ທິດ­ເຫນືອ.” ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ ກໍໄດ້​ເງີຍ​ຫນ້າ​ຂຶ້ນເບິ່ງ​ໄປທາງ​ທິດ­ເຫນືອ, ແລະ ປະຕູເຂົ້າທາງ​ທິດ­ເຫນືອນຳໄປເຖິງ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ, ຢູ່ບ່ອນນັ້ນມີທາງເຂົ້າ, ມີຮູບເຄົາລົບແຫ່ງການອິດສາ​.
\v 6 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອີ​ກວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າກຳລັງ​ເຫັນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດ​​ບໍ? ຄືສິ່ງທີ່ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ອັນ­ຍິ່ງ­ໃຫຍ່ເຫລົ່ານີ້ ຊຶ່ງ​ເຊື້ອ­ສາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນກຳລັງ​ເຮັດ​ຢູ່­ນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາໄປ​ໄກ​ຈາກ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ສັກສິດ​ຂອງ​ເຮົາ. ແຕ່ເຈົ້າ​ຈະ​​ເຫັນ​ສິ່ງທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຍິ່ງ­ໃຫຍ່​ຫລາຍກວ່າ​ນີ້​ອີກ.”

\s5
\v 7 ແລ້ວພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ເຖິງປະຕູທາງເຂົ້າເດີ່ນ, ແລະ​ ​ຂ້າ­ນ້ອຍແນມເບິ່ງ, ແລະ ກໍ​ເຫັນ​ວ່າມີປ່ອງ​ຫນຶ່ງ​ຢູ່­ໃນ​ກຳ­ແພງ.
\v 8 ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເຈາະ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ກຳ­ແພງນີ້.” ເມື່ອ​ຂ້ານ້ອຍ​ເຈາະ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ກຳ­ແພງ​ແລ້ວ, ແລະ ມີ​ປະ­ຕູ​ຢູ່​ບານຫນຶ່ງ.
\v 9 ແລ້ວພຣະ­ອົງ​ຊົງກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ເຂົ້າ­ໄປເຖີດ ແລະ ​ເບິ່ງ​ສິ່ງທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຢ່າງ​ຊົ່ວຮ້າຍທີ່​ພວກ­ເຂົາກຳລັງ​ເຮັດ​ໃນ​ບ່ອນ­ນີ້.”

\s5
\v 10 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ເຂົ້າ­ໄປ ແລະ ​ເບິ່ງແມ໋! ມີ​ຮູບຮ່າງສັດເລືອ​ຄານ​ທຸກ​ຊະ­ນິດ ແລະ ​ສັດ​ທີ່​ຫນ້າ​ລັງກຽດ! ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນທີ່ແກະສະລັກໄວ້ເທິງ​ຝາ​ກຳແພງ​ອ້ອມຮອບ.
\v 11 ຜູ້ອາວຸໂສຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນນທັງເຈັດສິບຄົນກໍຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ແລະ ​ຢາ­ອາ­ຊາ­ນີ­ຢາລູກ­ຊາຍຂອງ​ຊາ­ຟານ​ຢືນ­ຢູ່​ທ່າມກາງຂອງ​ພວກ­ເຂົາ. ພວກເຂົາຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຮູບເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນກໍມີກະຖາງ​ໄຟ​ຢູ່­ໃນ​ມືຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າ​ກິ່ນຄວັນ​ຂອງ​ເຄື່ອງເຜົາ­ບູ­ຊາ​ຈະໄດ້ລອຍຂຶ້ນ​ໄປ​ຂ້າງ​ເທິງ.

\s5
\v 12 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຫັນ​ແລ້ວ​ບໍ່​​ວ່າ ພວກ​ອາວຸໂສ​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ເຮັດ​ຫຍັງ​ຢູ່­ໃນ​ຄວາມ​ມືດ? ແຕ່ລະຄົນລີ້ເຮັດສິ່ງນີ້ຢູ່ໃນຫ້ອງຕັ້ງຮູບ​ເຄົາລົບຂອງ­ຕົນ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ເວົ້າ​ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວ​ບໍ່ຊົງ​ທອດ​ພຣະ­ເນດ​ເຫັນ​ເຮົາ! ພຣະຢາເວ​ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນີ້​ເສຍ​ແລ້ວ.’”
\v 13 ແລ້ວພຣະ­ອົງໄດ້​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ດ້ວຍ​ວ່າ, “ ​ຈົ່ງ​ຫັນມາອີກຄັ້ງ, ແລະ ເຈົ້າ​ຈະ​ເຫັນ​ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽວຊັງຍິ່ງກວ່ານີ້​​ອີກ.”

\s5
\v 14 ຕໍ່ໄປ ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ເຖິງ​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ຂອງ​ພຣະຢາເວທີ່ຢູ່ທາງທິດເຫນືອ, ແລະ​ ເບິ່ງ​ແມ໋! ພວກ​ຜູ້­ຍິງ​ທັງຫລາຍ​ກຳລັງ​ນັ່ງຈົ່ມຕໍ່ພະ​​ຕາມ­ມຸດ.
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ເຫັນ​ສິ່ງນີ້​ບໍ? ຈົ່ງຫັນ​ກັບມາອີກຄັ້ງ, ເຈົ້າ​ຈະ​ເຫັນ​ສິ່ງທີ່​ຫນ້າລັງກຽດຍິ່ງກວ່າສິ່ງເຫລົ່າ​ນີ້​ອີກ.”

\s5
\v 16 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ນຳ​ຂ້ານ້ອຍ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ, ເບິ່ງ​ແມ໋! ຢູ່ປະ­ຕູ​ທາງເຂົ້າພຣະ­ວິ­ຫານ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ ລະ­ຫວ່າງ​ ລະ­ບຽງ ແລະ ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ, ມີ​ຊາຍ​ປະ­ມານ​ຊາວ​ຫ້າ​ຄົນ​ຫັນ​ຫລັງ​ໃຫ້​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ຢາເວ ແຕ່ປິ່ນຫນ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ, ແລະ ພວກເຂົາກຳ­ລັງ​ນະ­ມັດ­ສະ­ການ​ດວງ​ອາ­ທິດ.

\s5
\v 17 ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ເຫັນສິ່ງນີ້​ບໍ? ມັນເປັນ​ສິ່ງທີ່​ເລັກ­ນ້ອຍ​ບໍ ທີ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຢູ­ດາ​ເຮັດ­ການ​ອັນ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ ຊຶ່ງ​ພວກ­ເຂົາ​ເຮັດ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນີ້? ພວກ­ເຂົາ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຮຸນແຮງ ​ແລະ ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຮົາ​ຫັນມາໂກດ​ຮ້າຍ​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ, ​ເອົາ​ງ່າ­ໄມ້​ມາ​ແຍ່​ດັງ​ຂອງ­ຕົນ.
\v 18 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈະຈັດການກັບພວກເຂົາ; ດວງຕາຂອງເຮົາຈະ​ບໍ່​ອີດູຕົນ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະບໍ່ຍົກໂທດໃຫ້ພວກເຂົາ. ເຖິງ­ແມ່ນ­ວ່າ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮ້ອງ​​ໃສ່​ຫູ​ຂອງ​ເຮົາດ້ວຍສຽງດັງກໍຕາມ, ເຮົາ​ກໍ​ຈະ​ບໍ່​ຟັງ​ພວກ­ເຂົາ.”

\s5
\c 9
\cl ບົດທີ 9
\p
\v 1 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ເປັ່ງ​ພຣະ­ສຸ­ລະ­ສຽງ​ດັງ​ເຂົ້າ​ຫູ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ແລະ ຊົງກ່າວ​ວ່າ, “ຈົ່ງນຳພວກຄົນຍາມຂື້ນມາເມືອງນີ້, ແຕ່ລະຄົນຖືອາວຸດຂອງການທຳລາຍມານຳ.​
\v 2 ເບິ່ງ​ແມ໋! ມີ​ຊາຍ​ຫົກ​ຄົນ​ເຂົ້າ​ມາ​ຈາກ​ທາງ​ປະ­ຕູເບື້ອງ​ເທິງ ປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງທິດ­ເຫນືອ, ແຕ່ລະຄົນ​ຖື​ອາ­ວຸດ​ສຳ­ລັບ​ຂ້າ​ຄົນໃນມືຂອງພວກເຂົາ. ມີ​ຊາຍ​ຄົນ​ຫນຶ່ງໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ​ນຸ່ງ­ຫົ່ມ​ຜ້າ​ປ່ານ ຖື​ຫີບເຄື່ອງ​ຂຽນ​ມາ­ກັບ​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ດ້ວຍ. ດັ່ງນັ້ນ ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ເຂົ້າ­ໄປ ແລະ ​ຢືນ­ຢູ່​ຂ້າງ​ແທ່ນ​ບູຊາທອງ­ເຫລືອງ.

\s5
\v 3 ແລ້ວພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນກໍ​ໄດ້ເຄື່ອນຂຶ້ນຈາກ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບທີ່ເຄີຍ​ສະ­ຖິດ​ໄປ​ຍັງ​ປະ­ຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ. ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ຊາຍ​ຜູ້​ທີ່​ນຸ່ງ­ຫົ່ມ​ຜ້າ​ປ່ານ ຜູ້​ທີ່​ຖື​ຫີບ​ເຄື່ອງ​ຂຽນຢູ່ຂ້າງເຂົານັ້ນ.
\v 4 ​ພຣະ­ຢາເວ​ຊົງກ່າວກັບເຂົາ​ວ່າ, “ຈົ່ງຜ່ານທ່າມກາງເມືອງ—ຈົ່ງໄປກາງນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລມ—ແລະ ​ເຮັດ​ເຄື່ອງຫມາຍ​ໄວ້​ທີ່​ຫນ້າ­ຜາກ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຜູ້ທີ່ໂສກເສົ້າ ແລະ ​ຄໍ່າຄວນ ຍ້ອນ​ສິ່ງຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງ​ຫມົດ​ທີ່ຄົນທັງຫລາຍໄດ້​ເຮັດ​ກັນ​ໃນ​ທ່າມກາງເມືອງນີ້."

\s5
\v 5 ແລ້ວຂ້ອຍນ້ອຍກໍໄດ້ຍິນພຣະ­ອົງຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຄົນ­ອື່ນໆ​ວ່າ, “ຈົ່ງຜ່ານເມືອງ​ຕາມຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນໄປ ແລະ ​ຂ້າ­ທຸກຄົນ​ເສຍ. ຢ່າໃຫ້ດວງຕາ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄດ້ມີຄວາມ​ປາ­ນີ ແລະ ​​ຢ່າໄດ້​ສົງ­ສານ​ເລີຍ.
\v 6 ເຖິງວ່າຈະເປັນ​ຄົນ​ເຖົ້າ, ຄົນ​ຫນຸ່ມ,​ ຄົນສາວ, ທັງ​ເດັກ​ນ້ອຍໆ ແລະ​ພວກຜູ້­ຍິງ. ຈົ່ງຂ້າພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດ! ແຕ່​ຢ່າ​ເຂົ້າ​ໃກ້​ຜູ້​ທີ່​ມີ​ເຄື່ອງ­ຫມາຍໃນຫນ້າຜາກຂອງເຂົາ. ​ຈົ່ງ​ເລີ່ມຈາກ​​ສະ­ຖານທີ່ສັກສິດຂອງ​ເຮົານີ້ເລີຍ!” ດັ່ງ­ນັ້ນ ພວກເຂົາ​ຈຶ່ງເລີ່ມ​ຂ້າ​ຄົນ​ເຖົ້າ ຄື​ຜູ້ທີ່​ຢູ່​ຕໍ່­ຫນ້າ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ນັ້ນ.

\s5
\v 7 ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ, ແລະ ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ເດີ່ນພຣະວິຫານເຕັມໄປດ້ວຍຄົນຕາຍ.​ຈົ່ງ​ໄປ​ສາ!” ດັ່ງນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈຶ່ງ​ອອກ​ໄປ ແລະ​ ໂຈມຕີ​ຄົນທົ່ວເມືອງ.
\v 8 ໃນຂະ­ນະ​ທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ກຳ­ລັງໂຈມຕີ​ຢູ່ນັ້ນ, ​ຂ້ານ້ອຍກໍຢູ່​ຄົນ​ດຽວ ແລະ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກໍ​ກົ້ມ​ຫນ້າ​ລົງ​ເຖິງ​ດິນ ແລະ​ ຮ້ອງທູນຂໍ​ວ່າ, “ອະ​ນິດ​ຈັງ! ພຣະຢາເວ ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ,​ ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ຊົງໄດ້​ທຳ­ລາຍ​ຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ທີ່​ເຫລືອ​ຢູ່ນັ້ນ​ທັງ​ຫມົດດ້ວຍ​ພຣະພິໂລດທີ່ຊົງລະ­ບາຍ​​ເຫນືອ​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລມນັ້ນ​ບໍ?”

\s5
\v 9 ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, “ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ​ ຢູ­ດາ ໃຫຍ່ຫລວງ​ຫລາຍ. ແຜ່ນ­ດິນ​ກໍ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ເລືອດ ແລະ ​ຄວາມ​ເສື່ອມຊາມ​ກໍ​ເຕັມ​ເມືອງ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວ​ໄດ້​ຊົງຫລົງລືມ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນີ້​ແລ້ວ; ແລະ​ ’ພຣະ­ຢາເວ​ບໍ່​ທອດ​ພຣະ­ເນດເຫັນດອກ’.
\v 10 ດັ່ງນັ້ນ ຕາຂອງເຮົາ​ບໍ່​ມີຄວາມປາ­ນີ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່ໃຫ້ອະໄພພວກເຂົາ. ແຕ່​ເຮົາ​ຈະ​ໃຫ້ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໄວ້ນັ້ນ ກັບມາຕົກໃສ່ຫົວ​ຂອງພວກ​ເຂົາແທນ”.
\v 11 ​ເບິ່ງ​ແມ໋! ຊາຍ​ຄົນ­ທີ່​ນຸ່ງ­ຫົ່ມ​ຜ້າ​ປ່ານ​ຖື​ຫີບ​ເຄື່ອງ​ຂຽນ​ຢູ່ທາງຂ້າງຂອງເຂົານັ້ນກໍກັບມາ. ເຂົາໄດ້ລາຍງານ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້​ເຮັດ​ຕາມ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງສັ່ງຈົນແລ້ວ.”

\s5
\c 10
\cl ບົດທີ 10
\p
\v 1 ຂະນະທີ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​​ເບິ່ງໂດມ ​ຊຶ່ງ​ຢູ່​ເທິງ​ຫົວຂອງ​​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ; ມີ​ບາງສິ່ງ​ປະ­ກົດ​ຂຶ້ນ​ເຫນືອພວກເຂົາ​ເຫມືອນ​ແກ້ວ​ມໍ­ລະ­ກົດ ແລະ ມີຮູບຮ່າງ​ຄ້າຍຄື​ພຣະ­ທີ່­ນັ່ງ.
\v 2 ແລ້ວ ພຣະຢາເວ ກ່່າວຕໍ່ຊາຍຜູ້ທີ່ນຸ່ງຜ້າປ່ານ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ຈົ່ງ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ວົງ​ລໍ້​ ຊຶ່ງ​ຢູ່​ພາຍ­ໃຕ້​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບນັ້ນ, ແລະ ຈົ່ງ​ຫອບ​ເອົາ​ຖ່ານ​ໄຟດ້ວຍມືທັງສອງຂອງເຈົ້າຈົນເຕັມ ຊຶ່ງຢູ່​ທ່າມ­ກາງເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ ແລະ​ໂຮ່ຍມັນອອກໄປທົ່ວ​ເມືອງ​.” ແລ້ວຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ເຂົ້າ­ໄປ ຂະນະທີ່ຂ້ານ້ອຍເຝົ້າເບິ່ງຢູ່.​

\s5
\v 3 ຝ່າຍ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​ຢືນ­ຢູ່​ດ້ານ​ຂວາ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ ເວລາ​ທີ່​ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ເຂົ້າ­ໄປຂ້າງໃນ, ແລະ ​ເມກ​ໄດ້​ປົກ​ຄຸມ​ຢູ່​ທົ່ວເດີ່ນຊັ້ນ​ໃນ.
\v 4 ພຣະ­ສະຫງ່າຣາສີ​ຂອງ​ພຣະຢາເວໄດ້ປະກົດຂຶ້ນ​ຈາກ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ ແລະ ໄດ້ຢຶນຢູ່ເຫນືອ​ປະ­ຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ. ຖືກ​ປົກ​ຄຸມດ້​ວຍເມກ​ເຕັມພຣະວິຫານ, ແລະ ​ເດີ່ນ​ນັ້ນ​ກໍ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍແສງສະຫວ່າງຂອງພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະຢາເວ.
\v 5 ​ສຽງ​ປີກ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​ກໍ​ໄດ້­ຍິນ​ໄປ​ເຖິງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ, ເຫມືອນ​ພຣະ­ສຸ­ລະ­ສຽງ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຜູ້ຊົງ​ລິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ.

\s5
\v 6 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ, ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ມີ​ພຣະ­ບັນ­ຊາໃຫ້​ຊາຍ​ທີ່​ນຸ່ງ­ຫົ່ມ​ຜ້າ​ປ່ານ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ໄປ​ເອົາ​ໄຟ​​ຈາກ​ທ່າມກາງ​ກົງ​ລໍ້ທີ່ຢູ່ລະຫວ່າງ​ ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບອອກມາ,” ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ເຂົ້າ­ໄປ ແລະ ​ຢືນ­ຢູ່​ທາງຂ້າງກົງ​ລໍ້​ວົງຫນຶ່ງ.
\v 7 ເຄ­ຣຸບ​ຕົນ​ຫນຶ່ງ​ໄດ້​ຍື່ນ​ມື​ຂອງມັນ​ອອກໄປ ​​ລະ­ຫວ່າງ ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​ໄປຫາ​ໄຟ​ນັ້ນ ທີ່ຢູ່​ລະ­ຫວ່າງ ​ເຄ­ຣຸບ, ແລະ ມັນໄດ້ ຈັບ​ໄຟຂຶ້ນ​ມາສ່ວນຫນຶ່ງ ແລະ ໄດ້ວາງໃສ່​ມື​ຂອງ​ຊາຍ​ທີ່​ນຸ່ງ­ຫົ່ມ​ຜ້າ​ປ່ານ. ຊາຍ​ນັ້ນ​ກໍ​ໄດ້ຮັບ​ເອົາ​ໄວ້ ແລະ ກັບມາ.
\v 8 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​​ຄ້າຍມືມະນຸດຢູ່​ກ້ອງ­ປີກ​ທັງຫລາຍຂອງພວກມັນ.

\s5
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນ, ແລະ ເບິ່ງແມ! ກົງລໍ້ສີ່ວົງຢູ່ຂ້າງເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ—ກົງລໍ້ແຕ່ລະອັນຢູ່ທາງຂ້າງເຄຣຸບແຕ່ລະໂຕ— ແລະ ຮູບຮ່າງຂອງບັນດາກົງລໍ້ນັ້ນເຫມືອນ​ກັບ​ຫີນເບຣິກ.
\v 10 ຮູບຮ່າງຂອງພວກມັນເບິ່ງເຫມືອນກັບ​​ກົງລໍ້ທັງສີ່, ເຫມືອນ​ກັບ​ກົງ​ລໍ້​ທີ່ຊ້ອນ​ໃນກົງ​ລໍ້ອີກອັນຫນຶ່ງ.
\v 11 ເມື່ອ​ພວກມັນເຄື່ອນໄປ, ພວກມັນກໍໄປທາງໃດທາງຫນຶ່ງໃນສີ່ທາງ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຫັນໄປຕາມທາງທີ່ຈະໄປ. ແຕ່ວ່າ, ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຫົວນັ້ນໄດ້ມຸ້ງຫນ້າໄປ, ພວກມັນກໍໄດ້ຕາມໄປ. ໃນຂະນະທີ່ພວກມັນໄປ ພວກມັນກໍບໍ່ໄດ້ຫລຽວໄປໃນທິດທາງໃດເລີຍ.

\s5
\v 12 ທົ່ວຮ່າງກາຍຂອງພວກມັນ — ລວມເຖິງທາງຫລັງຂອງພວກມັນ, ມືຂອງພວກມັນ, ແລະ ປີກຂອງພວກມັນ — ເຕັມໄປດ້ວຍດວງ​ຕາ, ແລະ ດວງຕາທັງຫລາຍ ກໍໄດ້ປົກຄຸມກົງລໍ້ທັງສີ່ເຕັມໄປຫມົດ.
\v 13 ຂະນະທິ່ຂ້ານ້ອຍຟັງ, ກົງລໍ້ຖືກເອີ້ນ,​ “ຫມູນ.”
\v 14 ພວກມັນແຕ່ລະໂຕມີສີ່ຫນ້າ; ຫນ້າທີ່ຫນຶ່ງເປັນຫນ້າເຄຣຸບ, ຫນ້າທີ່ສອງເປັນຫນ້າມະນຸດ, ຫນ້າທີສາມເປັນຫນ້າສີງໂຕ, ແລະ ​ທີ​ສີ່​ເປັນ​ຫນ້າ​ນົກ​ອິນ­ຊີ.

\s5
\v 15 ແລ້ວເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ — ແມ່ນ​ສິ່ງ​ທີ່​ມີ­ຊີ­ວິດ ຊຶ່ງ­ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເຄີຍ​ເຫັນ​ຢູ່​ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາ — ລຸກຂຶ້ນ.
\v 16 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບເຄື່ອນ​ໄຫວ, ເຫລົ່າກົງ​ລໍ້​ທີ່ຢູ່​ທາງຂ້າງພວກມັນກໍໄດ້ເຄື່ອນໄປດ້ວຍ, ແລະ​ ເມື່ອ​ໃດກໍຕາມທີ່ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບກາງ​ປີກທັງຫລາຍອອກ​ເພື່ອ­ຈະ​ບິນ​ຂຶ້ນ​ຈາກ​ໂລກ, ກົງ​ລໍ້​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ກໍ​ບໍ່​ຫັນ​. ພວກມັນຈະຢືນຢູ່ທາງຂ້າງເຄຣຸບ.
\v 17 ເມື່ອເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບຢືນ​ຢູ່, ບັນດາກົງ​ລໍ້​ກໍ​ຢືນ​ຢູ່, ແລະ ເມື່ອເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​ເຫາະ​ຂຶ້ນ, ກົງ​ລໍ້​ທັງຫລາຍກໍ​ເຫາະ​ຂຶ້ນກັບພວກມັນ​ໄປ​ດ້ວຍ, ເພາະ­ວ່າ​ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ມີ­ຊີ­ວິດ​ໄດ້ຢູ່­ໃນບັນດາກົງ​ລໍ້ນັ້ນ.

\s5
\v 18 ແລ້ວ​ພຣະ­ສາະຫງ່າຣາສີ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ໄປ​ຈາກເຫນືອ​ປະ­ຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ ແລະ ຢືນເຫນືອ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ.
\v 19 ເມື່ອ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​ໄດ້​ກາງ​ປີກທັງຫລາຍຂອງພວກມັນອອກ ແລະ​ ບິນ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ຈາກ​ໂລກ​ໃນສາຍຕາ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ເມື່ອພວກມັນໄດ້ເຄື່ອນອອກໄປ, ແລະ ກົງ​ລໍ້​ກໍ​ເຮັດຢ່າງດຽວກັນຢູ່​ຂ້າງພວກມັນ. ພວກມັນໄດ້ຢືນ­ຢູ່​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ຢາເວ, ແລະ ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ມາຢູ່​ເຫນືອພວກມັນ.

\s5
\v 20 ເຫລົ່າ​ນີ້ແມ່ນສິ່ງ​ທີ່​ມີ­ຊີ­ວິດ ຊຶ່ງ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ເຫັນ​ພາຍ­ໃຕ້​ພຣະ­ເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ຢູ່​ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາກ,​ ດັ່ງນັ້ນ ​ຂ້ານ້ອຍ​ຮູ້­ວ່າ ພວກມັນຄື​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ!
\v 21 ພວກມັນແຕ່ລະໂຕມີ​ສີ່​ຫນ້າ ແລະ​ ສີ່​ປີກ, ແລະ ຮູບຮ່າງເຫນືອນ​ມື​ມະ­ນຸດພາຍໃຕ້ປີກທັງຫລາຍຂອງມັນ,
\v 22 ແລະ ລັກສະນະໃບຫນ້າຂອງພວກມັນເຫມືອນໃບຫນ້າທັງຫລາຍທີ່ຂ້ານ້ອຍເຄີຍເຫັນຢູ່​ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາກ, ແລະ ເຄ­ຣຸບແຕ່ລະໂຕໄດ້ມຸ້ງ​ໄປ​ຂ້າງຫນ້າ​.

\s5
\c 11
\cl ບົດທີ 11
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະ­ວິນ­ຍານ​ໄດ້​ຍົກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ ແລະ ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ­ທີ່​ປະ­ຕູທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ຢາເວ, ຊຶ່ງຫລຽວ​ຫນ້າ​ໄປ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ, ແລະ ເບິ່ງ​ແມ, ຢູ່​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ມີ​ຜູ້­ຊາຍ​ຊາວ​ຫ້າ​ຄົນ. ​ຂ້ານ້ອຍ​ເຫັນ​ຢາ­ອາ­ຊາ­ນີ­ຢາ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງອັດ­ຊູ­ຣະ ແລະ ​ເປ­ລາ­ຕີ­ຢາ​ ລູກ­ຊາຍຂອງ​ເບ­ນາ­ອີຢາ, ຜູ້ນຳຂອງປະຊາຊົນໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ.

\s5
\v 2 ພຣະເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຊາຍພວກ​ນີ້​ເປັນພວກທີ່ແນະນຳການຊົ່ວຮ້າຍ, ແລະ ຕັດສິນແຜນຊົ່ວໃນເມືອງນີ້.
\v 3 ພວກເຂົາເວົ້າ​ວ່າ, ‘ເວ­ລາທີ່ຈະສ້າງບ້ານ​ຍັງ​ບໍ່​ແມ່ນຕອນນີ້; ເມືອງ​ນີ້​ເປັນເຫນືອນ​ຫມໍ້​, ແລະ ​ພວກເຮົາ​ເປັນເຫນືອນ​ຊີ້ນ.’
\v 4 ສະນັ້ນ, ຈົ່ງທຳນວາຍ​ຕໍ່ສູ້​ພວກ­ເຂົາເຖີດ. ບຸດແຫ່ງມະນຸດເອີຍ, ຈົ່ງ​ທຳນວາຍ.”

\s5
\v 5 ແລ້ວ ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ ລົງ­ມາເຫນືອຂ້ານ້ອຍ ແລະ ພຣະອົງຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, “ກ່າວວ່າ: ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ: ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າກຳລັງກ່າວ, ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ; ເຮົາຮູ້ວ່າ ໃນຫົວຂອງພວກເຈົ້າຄິດຫຍັງຢູ່.
\v 6 ພວກເຈົ້າ​ໄດ້ຂ້າຜູ້ຄົນຈຳນວນຫລາຍໃນເມືອງນີ້ ແລະ ຕາມຖະຫນົນຫົນທາາງກໍເຕັມໄປດ້ວຍຊາກສົບ.​
\v 7 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ­ພຣະຢາເວ ພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​ ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ປະຊາຊົນທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້​ຂ້າ​, ຊາກສົບທີ່​ພວກເຈົ້າ​ໄດ້​ຖິ້ມ​ໄວ້​ທ່າມ­ກາງ​ນະຄອນເຢຣູຊະເລມ​ນີ້, ​ເປັນ​ຊີ້ນ, ແລະ ​ເມືອງ​ນີ້​­ເປັນ​ຫມໍ້​. ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະຖືກນຳອອກໄປຈາກກາງເມືອງນີ້.

\s5
\v 8 ພວກເຈົ້າໄດ້ຢ້ານກົວຄົມດາບ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາກໍຈະນຳດາບ​ມາ​ເຫນືອ​ພວກເຈົ້າ—ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊົງປະກາດໄວ້ດັ່ງນີ້.
\v 9 ເຮົາ​ຈະນຳພວກເຈົ້າອອກຈາກກາງເມືອງ, ແລະ ​ມອບພວກ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ຕ່າງ­ຊາດ, ເພື່ອ​ເຮົາຈະນຳ­ການຕັດສິນມາຕໍ່ສູ້ພວກ​ເຈົ້າ.
\v 10 ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ຖືກ​​ລົ້ມ­ຕາຍດ້ວຍດາບ. ເຮົາ​ຈະ​ລົງ­ໂທດພວກ​ເຈົ້າ​ຢູ່ເຂດ­ແດນ​ຂອງອິດສະຣາເອນ ດັ່ງນັ້ນ ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 11 ເມືອງ​ນີ້​ຈະ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຫມໍ້ແຕ່ງອາຫານສຳລັບພວກ​ເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າ​ຈະບໍ່ແມ່ນຊີ້ນ​ໃນທ່າມກາງນາງ. ເຮົາ​ຈະ​ລົງ­ໂທດ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ເຂດ­ແດນ​ຂອງອິດສະຣາເອນ.
\v 12 ແລ້ວ ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ ພຣະ­ຢາເວ, ຜູ້ຊື່ງພວກ​ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ເດີນຕາມ ແລະ ຖືຮັກສາກົດບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ. ແຕ່ພວກເຈົ້າ​ໄດ້​ປະ­ພຶດ​ຕາມກົດຫມາຍຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມ­ຮອບພວກ​ເຈົ້າ.”

\s5
\v 13 ມັນໄດ້ເກີດຂື້ນ ຂະນະທີ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກຳ­ລັງທຳນວາຍ, ເປ­ລາ­ຕີ­ຢາ​ລູກ­ຊາຍຂອງ​ເບ­ນາ­ຢາ, ​ກໍ​ສິ້ນ​ຊີ­ວິດໄປ. ແລ້ວ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ກົ້ມ​ຫນ້າ​ລົງ​ເຖິງ​ດິນ​ ແລະ ຮ້ອງ​ສຽງ​ດັງ​ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ອະ​ນິ​ຈັງ! ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ, ພຣະອົງ​ຈະ​ຊົງທຳລາຍລ້າງ​ຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ທີ່​ເຫລືອ​ຢູ່ນີ້ໃຫ້ຫມົດ​ສິ້ນ​ບໍ?”

\s5
\v 14 ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 15 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ພີ່­ນ້ອງ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າເອີຍ! ພີ່­ນ້ອງ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າເອີຍ! ຜູ້ຊາຍທັງຫລາຍໃນຕະກຸນຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ​ເຊື້ອ­ສາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ທັງຫມົດ! ພວກເຂົາທັງຫມົດເປັນຜູ້­ທີ່ກ່າວດເຖິງດ້ວຍຜູ້ທີີ່​ອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​, ‘ພວກເຂົາຫ່າງໄກຈາກພຣະຢາເວ! ດິນແດນນີ້ ຈຶ່ງຖືກມອບໄວ້ໃຫ້ເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຮົາ.’

\s5
\v 16 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ພຣະ­ຢາເວ ອົງ​ພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຖິງວ່າ ​ເຮົາໄດ້ເອົາພວກເຂົາອອກໄປ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ, ແລະ ເຖິງວ່າ ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກະຈັດກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງແຜ່ນດິນຕ່າງໆ, ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ ເຮົາ​ກໍ​​ເປັນບ່ອນສັກສິດ​​ສຳ­ລັບ​ພວກ­ເຂົາຊົ່ວຄາວ​ໃນແຜ່ນດິນ​ທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ໄປ​ຢູ່ນັ້ນ.’
\v 17 ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຈະ​ເຕົ້າໂຮມພວກ​ເຈົ້າ​ຈາກປະຊາຊົນເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະ ເຮົາຈະປຸ້ມລຸມພວກເຈົ້າຈາກດິນແດນທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ກະຈັດກະຈາຍໄປ, ແລະ ເຮົາຈະມອບດິນແດນແຫ່ງອິດສະຣາເອນໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ.​‘
\v 18 ແລ້ວ ພວກເຂົາຈະໄປຍັງທີ່ນັ້ນ ແລະ ກຳຈັດທຸກສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າ​ລັງກຽດ­ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດຈາກສະຖານທີ່ແຫ່ງນັ້ນ.

\s5
\v 19 ​ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້ພວກເຂົາມີ​ຈິດ­ໃຈອັນ​ດຽວກັນ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ໃສ່​ຈິດ­ວິນ­ຍານ​ໃຫມ່ໄວ້​ໃນພວກເຂົາ. ເຮົາ​ຈະ​ເອົາໃຈ​ຫີນ​ອອກ​ໄປ​ເສຍ​ຈາກ​ເນື້ອ​ຫນັງ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ແລະ ເອົາ​ໃຈເນື້ອໃຫ້ແກ່ພວກ​ເຂົາ,
\v 20 ເພື່ອ​ວ່າ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ດຳ­ເນີນຕາມກົດບັນຍັດຂອງເຮົາ, ພວກເຂົາຈະຖືຮັກ­ສາ​ ແລະ ເຮັດຕາມກົດຫມາຍນັ້ນ. ແລ້ວ ພວກເຂົາທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ເປັນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ​ ເຮົາ​ຈະ​ເປັນ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.
\v 21 ແຕ່​ສ່ວນຜູ້ທີ່ເດີນໄປກັບຄວາມຮັກຕໍ່ສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າ​ລັງກຽດ ແລະ ກຽດ­ຊັງເຫລົ່ານັ້ນ​. ເຮົາ​ຈະນຳເອົາ​ການ​ກະທຳ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ມາໄວ້ເຫນືອຫົວຂອງພວກເຂົາ—­ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງປະກາດ​ດັ່ງ​ນີ້­ແຫລະ.”

\s5
\v 22 ​ເຫລົ່າ​ເຄ­ຣຸບ​ກໍ​ກາງ​ປີກ​ທັງຫລາຍຂອງພວກມັນອອກ ແລະ ກົງ​ລໍ້​ກໍ​ຢູ່​ຂ້າງຂອງພວກມັນ, ແລະ ພຣະສະຫງ່າຣາສີ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ຢູ່​ເຫນືອ​​ເຄຣຸບ​ເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 23 ຈາກນັ້ນ ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະ­ຢາເວໄດ້ເຄື່ອນ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ຈາກ​ກາງ​ເມືອງນັ້ນ ແລະ ຢືນຢູ່ເຫນືອ​ພູ­ເຂົາ​ທາງ​ທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ຂອງ​ເມືອງ​ນັ້ນ.

\s5
\v 24 ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ໄດ້​ຊົງຍົກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ ແລະ​ ນຳພາຂ້າ­ນ້ອຍມາຍັງເຫລົ່າຊະເລີຍ​ໃນເຄເດຍ, ໃນ​ນິ­ມິດ ​ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​, ແລະ ນິມິດທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນກໍຂື້ນໄປຈາກຂ້ານ້ອຍ.
\v 25 ແລ້ວ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ປະກາດ​ສິ່ງ​ຕ່າງໆ​ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສຳແດງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເເຫັນຕໍ່ພວກຊະເລີຍທັງຫລາຍຟັງ.​

\s5
\c 12
\cl ບົດທີ 12
\p
\v 1 ພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 "ບຸດມະນຸດເອີຍ" ເຈົ້າ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ກະ­ບົດ, ພວກເຂົາ​ມີ​ຕາເພື່ອ​ເບິ່ງ ແຕ່​ພວກເຂົາ​ບໍ່​ເຫັນ; ແລະ ພວກເຂົາມີ​ຫູ​ເພື່ອ​ຟັງ, ແຕ່​​ບໍ່​ໄດ້­ຍິນ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ເປັນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ກະ­ບົດ.

\s5
\v 3 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ສຳລັບເຈົ້າ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ​ຈົ່ງ​ຈັດ​ຕຽມ​ເຄື່ອງ​ຂອງ​ສຳ­ລັບ​ການເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ເລີ່ມອອກໄປໃນເວລາກາງເວັນໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນ, ​ເພື່ອເຮົາຈະເນລະເທດເຈົ້າໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນ ຈາກບ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າຢູ່ໄປອີກບ່ອນຫນຶ່ງ. ບາງ­ທີ​ພວກ­ເຂົາ​ອາດ­ເລີ່ມເຫັນ, ເຖິງ­­ວ່າ​ພວກ­ເຂົາ​ເປັນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ກະ­ບົດກໍຕາມ.

\s5
\v 4 ເຈົ້າ​ຈະ​ນຳ​ສິ່ງ​ຂອງ ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອອກ​ໄປເພື່ອເປັນຊະເລີຍ​ໃນ​ເວລາກາງ­ເວັນ​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາເຫັນ; ອອກໄປໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນໃນ​ເວລາຕອນ​ແລງ ເຫມືອນທຸກຄົນທີ່ຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍ.
\v 5 ຈົ່ງ​ເຈາະຊ່ອງ​ກຳ­ແພງ​ໃຫ້ພວກ­ເຂົາເຫັນ, ແລະ ຈົ່ງລອດຮູ​ກຳ­ແພງ​​ອອກ​ໄປ​.
\v 6 ຈົ່ງ​ຍົກ​ເຄື່ອງ​ຂອງ​ໃສ່​ບ່າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ ແລະ ແບກ​ອອກ​ໄປ​ໃນ​ເວ­ລາ​ມືດໃຫ້​ພວກ­ເຂົາເຫັນ.​ຈົ່ງ​ປົກ​ຫນ້າເຈົ້າໄວ້, ເພື່ອເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນແຜ່ນດິນ, ເພາະ​ເຮົາ​ຕັ້ງ​ເຈົ້າ​ໃຫ້­ເປັນ​ຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ.”

\s5
\v 7 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່່ງ​ເຮັດ​ຕາມ​ຄຳສັ່ງນີ້, ­ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້ກະກຽມເອົາເຄື່ອງຂອງ​ອອກ​ມາ​​ ເພື່ອ​ການ​ຖືກ​ກວາດ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍໃນກາງ­ເວັນ ແລະ ໃນ​ເວລາຕອນ​ຄ່ຳ ຂ້າ­ນ້ອຍ ​ກໍ​ເຈາະ​ກຳ­ແພງ​ດ້ວຍ​ມື. ຂ້ານ້ອຍຂົນເຄື່ອງ​ອອກ​ໄປ​ໃນ​ເວ­ລາ​ມືດ, ແລະ ແບກ​ເຄື່ອງ​ຂອງ​ໃສ່ບ່າອອກໄປໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນ.

\s5
\v 8 ແລ້ວ ພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍໃນຕອນເຊົ້າ, ກ່າວວ່າ,
\v 9 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ,​​ເຊື້ອ­ສາຍ​ທີ່​ກະ­ບົດ​ນັ້ນ, ບໍ່ໄດ້ຖາມບໍວ່າ, ‘ເຈົ້າ​ກຳລັງເຮັດ​ຫຍັງ?’
\v 10 ຈົ່ງ​ບອກ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, ‘­ພຣະ­ຢາເວອົງຜູ້­ເປັນ­​ເຈົ້າ​ ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ນີ້ເປັນຄຳທຳນວາຍກ່ຽວຂ້ອງ­ກັບ​ເຈົ້າ ເຈົ້າຊາຍ​ໃນ​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ, ແລະ ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິສຣາເອນໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ​ນັ້ນ.’

\s5
\v 11 ກ່າວ​ວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍເປັນຫມາຍສຳຄັນ​ສຳ­ລັບພວກ​ທ່ານ. ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້​ເຮັດ​ແລ້ວ, ດັ່ງນັ້ນ ສິ່ງນີ້ກໍຈະເກີດຂຶ້ນກັບພວກ­ເຂົາ; ພວກເຂົາ​ຈະ​ຖືກກວາດລ້າງ ແລະ ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ.
\v 12 ເຈົ້າຊາຍຜູ້ທີ່ຢູ່ທ່າມກາງພວກ­ເຂົາ ຈະ​ແບກ​ເຄື່ອງ​ຂຶ້ນ​ໃສ່​ບ່າ​ໃນ​ເວ­ລາ​ມືດ, ແລະ ​ອອກ​ໄປທາງກຳ­ແພງ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເຈາະຮູຜ່ານກຳແພງ ແລະ ແບກເຄື່ອງຂອງພວກເຂົາອອກ​ໄປ​. ພວກເຂົາ​ຈະ​ປົກ​ຫນ້າ​ຂອງ­ຕົນ, ເພື່ອ​ວ່າ​ເຂົາຈະ​ບໍ່​​ເຫັນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ດ້ວຍ​ສາຍຕາ​ຂອງ​ພວກເຂົາ.
\v 13 ​ເຮົາ​ຈະ​ກາງຕາຫນ່າງ​ຂອງ​ເຮົາອອກເທິງລາວ ແລະ​ ລາວຈະ​ຕິດ​ກັບຕາຫນ່າງ​ຂອງເຮົາ; ແລ້ວ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳລາວ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ເຄເດຍ, ແຕ່ລາວ​ຈະບໍ່​​ເຫັນແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ. ແລະ ລາວ​ຈະ​​ຕາຍ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ.

\s5
\v 14 ເຮົາຈະກະຈັດກະຈາຍຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບລາວ ຄົນທີ່ຊ່ວຍລາວ ຕະຫລອດຈົນເຖິງກອງທະຫານຂອງລາວໄປຢູ່ທຸກທີ່ທຸກບ່ອນ, ແລະ ເຮົາຈະ​ສົ່ງ​ດາບ​ອອກ​ໄປໄລ່ລ້າ​ພວກ­ເຂົາ.
\v 15 ເພື່ອພວກເຂົາຈະວ່າເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ, ເມື່ອເຮົາ​​­ກະ­ຈັດກະຈາຍພວກເຂົາ​ໄປ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ຊົນ­ຊາດອື່ນ ແລະ ​ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກະຈັດກະ­ຈາຍ​​ໄປ​ຕາມແຜ່ນດິ​ນຕ່າງໆ.
\v 16 ແຕ່​ເຮົາ​ຈະ­ໄວ້ຊີວິດພວກຜູ້ຊາບບາງຄົນໃນທ່າມກາງພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກຄົມດາບ, ​ຄວາມ​ອຶດ­ຢາກ, ແລະ​ ໄພພິບັດ, ເພື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ໄດ້​ບັນທຶກເຖິງການກະທຳອັນຫນ້າລັງກຽດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາໃນດິນແດນທີ່​ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ເອົາພວກເຂົາໄປ, ດັ່ງນັ້ນ​ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.”

\s5
\v 17 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 18 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ກິນ​ອາ­ຫານ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ຕົວ​ສັ່ນ, ແລະ ​ດື່ມ­ນ້ຳ​ຂອງພວກເຈົ້າດ້ວຍ​ຄວາມ​​ສະ­ທ້ານຫວັ່ນໄຫວ ​ແລະ ​ກັງວົນ.

\s5
\v 19 ແລ້ວຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ວ່າ, ­'ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ກ່ຽວ­ກັບບັນດາຜູ້ອາໄສຢູ່ນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ, ແລະ ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ​ວ່າ: ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ກິນເຂົ້າຈີ່​ຂອງ­ຕົນ​ດ້ວຍໂ​ຕສັ່ນ ແລະ ​ດື່ມ­ນ້ຳ​ດ້ວຍຄວາມສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວ, ເນື່ອງຈາກຄວາມອຸດົມສົມບູນໃນແຜ່ນດິນຈະຖືກທຳລາຍ ເພາະ­​​ຄວາມ​ຮຸນ­ແຮງ​ຂອງ​ບັນດາຄົນ​ທັງ­ປວງ​ທີ່ອາໄສ­ຢູ່​​ນັ້ນ.
\v 20 ສະນັ້ນ ​ເມືອງທັງຫລາຍ​ທີ່​ມີ­ຄົນ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ຈະ​ຮ້າງ​ເປົ່າ ແລະ ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຈະກາຍເປັັນບ່ອນ​ເປົ່າວ່າງ; ດັ່ງນັ້ນ ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.”

\s5
\v 21 ພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍອີກຄັ້ງ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 22 "ບຸດຂອງມະນຸດເອີຍ, ສຸ­ພາ­ສິດອັນໃດທີ່ເຈົ້າມີໃນແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນທີ່ເວົ້າ​ວ່າ, ‘ວັນເຫລົ່າ​ນັ້ນ​ກໍ​ໄກ​ອອກ​ໄປ ແລະ​ ນິ­ມິດ​ທຸກ​ຢ່າງກໍ​ລະລາຍໄປ?’
\v 23 ສະນັ້ນ, ຈົ່ງກ່າວແກ່ຄົນທັງຫລາຍວ່າ, ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊົງກ່າວວ່າ: ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ສຸ­ພາ­ສິດ​ບົດ​ນີ້​ສິ້ນ­ສຸດ​ລົງ, ແລະ ປະຊາຊົນແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ຈະບໍ່​ໃຊ້​ມັນ​ອີກ​ຕໍ່ໄປ.' ແຕ່​ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, ‘ວັນເຫລົ່ານັ້ນກໍໃກ້ເຂົ້າມາ ຄືເວລາທີ່​​ນິ­ມິດທຸກຢ່າງກໍເປັນຈິງແລ້ວ.

\s5
\v 24 ເພາະ​ຈະ​ບໍ່­ມີ​ນິ­ມິດ​ປອມ ຫລື ​ຄຳ​ທຳ​ນວາຍ​ທີ່​ເວົ້າ​ເອົາ­ໃຈ​ຄົນ​ໃນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ອີກ​ຕໍ່ໄປ.
\v 25 ເພາະເຮົາຄືພຣະຢາເວ! ເຮົາກ່າວ ແລະ ເຮົາດຳເນີນໃນຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວ. ສິ່ງນີ້ ຈະ​ບໍ່​ຊັກ​ຊ້າອີກ​ຕໍ່­ໄປ. ເພາະເຮົາຈະກ່າວຖ້ອຍຄຳນີ້ໃນວັນທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ, ເຊື້ອ­ສາຍ​ທີ່​ມັກ​ກະ­ບົດ​ເອີຍ, ແລະ ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງທີ່ເຮົາ​ໄດ້ກ່າວ!—ນີ້ເປັນປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.’”

\s5
\v 26 ອີກຄັ້ງທີ່ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ​, ກາ່ວວ່າ,
\v 27 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ! ເບິ່ງແມ໋, ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ເວົ້າວ່າ, ‘ນິ­ມິດ​ ທີ່​ລາວ​ເຫັນເປັນເລື່ອງໃນອີກ​ຫລາຍ​ວັນ​ນັບຈາກຕອນນີ້, ແລະ​ ລາວທຳນວາຍເຖິງ​ເລື່ອງທີ່​ຍັງ​ຫ່າງ​ໄກ​.’
\v 28 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, ພຣະ­ຢາເວ ອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ:​ ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຊັກ​ຊ້າ​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ, ແຕ່​ຖ້ອຍຄຳ​​ທີ່​ເຮົາກ່າວ​ອອກ​ໄປ​ນັ້ນ​ຈະ​ຕ້ອງສຳເລັດ​ແທ້—ນີ້ເປັນການປະກາດຂອງ­ພຣະຢາເວ­ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​.”

\s5
\c 13
\cl ບົດທີ 13
\p
\v 1 ອີກຄັ້ງ, ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ທຳ​ນວາຍ​ຕໍ່ສູ້ບັນດາຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະຄຳ​ທີ່ທຳນວາຍໃນອິດສະຣາເອນ, ແລະ​ຈົ່ງກ່າວ​ແກ່​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ທີ່ກຳລັງທຳນວາຍຕາມຈິນຕະນາການ​ຂອງ­ຕົນ​ວ່າ ‘ຈົ່ງ​ຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ.
\v 3 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ວິ­ບັດ​ແກ່ເຫລົ່າ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ຄຳ​ໂງ່​ຈ້າ ຊຶ່ງເຮັດຕາມວິນຍານຂອງພວກເຂົາເອງ, ແຕ່​ບໍ່​ເຄີຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ຫຍັງ​ເລີຍ.
\v 4 ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ພວກຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳຂອງພວກ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ດັ່ງ​ຫມາ​ຈິ້ງ​ຈອກ​ຢູ່­ທ່າມ­ກາງ​ສິ່ງ​ທີ່​ຮົກ­ຮ້າງ​ເພ­ພັງ.

\s5
\v 5 ພວກເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້ປີນ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ບ່ອນແຕກຂອງກຳແພງຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອ​ແປງມັນ, ເພື່ອຕ້ານທານ​ສົງ­ຄາມໃນ​ວັນ​ແຫ່ງ​ພຣະຢາເວ.
\v 6 ພວກ­ເຂົາ​, ມີນິ­ມິດປອມ ແລະ ຄຳນວາຍ​ຂີ້­ຕົວະ, ພວກ­ຄົນທີ່​ກ່າວ​ວ່າ"ຢ່າງນັ້ນ ແລະ ຢ່າງນີ້ ແມ່ນການປະກາດຂອງພຣະຢາເວ." ​ພຣະຢາເວ­​ບໍ່ເຄີີຍ­ໄດ້​ສົ່ງພວກເຂົາ​ໄປ, ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ພວກ­ເຂົາໄດ້ເຮັດ­ໃຫ້​ຄົນ​ອື່ນ​ຫວັງ­ວ່າ​ຈະ​ສຳ­ເລັດ​ຕາມ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ­ຕົນ
\v 7 ພວກເຈົ້າ​ບໍ່ເຄີຍ​ເຫັນ​ນິ­ມິດ​ປອມ ແລະ ​ຄຳທຳ​ນວຍ​ຂີ້­ຕົວະ​, ພວກ​ເຈົ້າ ຜູ້​ກ່າວ​ວ່າ, "ເຊັ່ນນັ້ນ ແລະ ເຊັ່ນນີ້ ແມ່ນປະກາດຂອງພຣະ­ຢາເວ" ໃນຂະນະທີ່ເຮົາຍັງບໍ່ເຄີຍກ່າວ​ຫຍັງ​ເລີຍ?'

\s5
\v 8 ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງພຣ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເພາະວ່າພວກ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ມີ​ນິ­ມິດບໍ່ປອມ​ ແລະ ກ່າວຄຳຂີ້­ຕົວະ­ — ດັ່ງນັ້ນ ນີ້ເປັນການປະກາດຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າຂອງພຣະ­ຢາເວ ອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.
\v 9 ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ຕໍ່­ສູ້​ກັບບັນດາຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ຄໍາ ​ຜູ້ມີ​ນິ­ມິດ​ຂີ້ຕົວະ ແລະ ​ຄຳ​ທຳ​ນວຍ​ຂີ້­ຕົວະ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ຮ່ວມ­ໃນທີ່ຊຸມນຸມ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ, ຫລື ​ຂຶ້ນ​ທະ­ບຽນ​ຢູ່­ໃນ​ສຳມະໂນຄົວ​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ; ​ພວກ­ເ​ຈົ້າຈະ​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ!

\s5
\v 10 ເພາະເຫດນີ້, ແລະ ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ນຳ­ພາ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃຫ້​ຫລົງ​ໄປ ແລະ ໂດຍ​ກ່າວ​ວ່າ, "ສັນ­ຕິ­ສຸກ!" ທັງໆທີ່​ບໍ່­ມີ​ສັນ­ຕິ­ສຸກ​ເລີຍ, ພວກເຂົາກຳລັງ​ສ້າງ​ກຳ­ແພງ ແລ້ວພວກເຂົາຈະ​ໂບກ​ດ້ວຍ​ປູນ­ຂາວ.'
\v 11 ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ຜູ້ທີ່​ໂບກກຳແພງ​ນັ້ນ​ວ່າ 'ມັນ​ຈະເພ​ພັງລົງ; ຈະ​ມີ​ຝົນ­ຕົກລົງມາຢ່າງຫນັກ, ແລະ ​ເຮົາຈະສົ່ງພາຍຸຫມາກ­ເຫັບ​ມາ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັນເພພັງລົງ, ແລະ ​ລົມ­ພາ­ຍຸກ້າ​ຈະ​ພັດເພື່ອທຳລາຍມັນໃຫ້ເພພັງລົງ.
\v 12 ເບິ່ງ​ແມ໋, ​ກຳ­ແພງຈະ​ເພ­ພັງລົງ. ຍັງບໍ່ມີໃຜບອກພວກເຈົ້າບໍ, "ປູນ­ຂາວ​ທີ່​ເຈົ້າ​ໄດ້​ໂບກ​ນັ້ນຢູ່ໃສ?"

\s5
\v 13 ­ສະ­ນັ້ນ ­ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ລົມ­ພາ­ຍຸ​ມາ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະຈະມີນ້ຳຖ້ວມດ້ວຍຫ່າຝົນທີ່ຕົກ​ລົງຢ່າງແຮງດ້ວຍ​ຄວາມໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ! ​ພາຍຸ​ຫມາກ­ເຫັບທີ່ມາດ້ວຍ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍມັນຈົນສີ້ນຊາກ​.
\v 14 ເພາະເຮົາ​ຈະທຳລາຍ​ກຳ­ແພງ​ຊຶ່ງ​ເຈົ້າໄດ້​ໂບກ​ດ້ວຍ​ປູນ­ຂາວ​ນັ້ນ, ແລະ ເຮົາມ້າງມັນ​ລົງ​ເຖິງ​ດິນຈົນເຫັນຖານຂອງ​ກຳ­ແພງ​ນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ມັນຈະເພ​ພັງລົງ ແລະ ພວກເຈົ້າ​​ຈະ​ຖືກທຳລາຍລ້າງໃນທ່າມ​ກາງຂອງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.

\s5
\v 15 ເພາະເຮົາ​ຈະ­ທຳລາຍລ້າງດ້ວຍຄວາມ​ໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ຜູ້ທີ່ໂບກມັນໄວ້ດ້ວຍປູນຂາວ. ​ເຮົາ​ຈະ​ກ່າວ­ກັບ​ເຈົ້າ​ວ່າ, "ກຳ­ແພງ​ບໍ່­ມີ​ອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ຄົນທັງຫລາຍທີ່ໂບກ​ປູນ­ຂາວ​ກໍບໍ່­ມີອີກຕໍ່ໄປເຊັ່ນກັນ—
\v 16 ບັນດາຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ຄຳ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ ຜູ້​ທຳນວາຍ​ກ່ຽວ­ກັບ​ນະຄອນ­ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ແລະ ​ຜູ້ທີ່ໄດ້​ເຫັນ​ນິ­ມິດ​ແຫ່ງ​ສັນ­ຕິ­ສຸກ​ຂອງນະຄອນ​ນັ້ນ. ແຕ່ທັງ​ທີ່​ບໍ່­ມີ​ສັນ­ຕິ­ສຸກເລີຍ!­ — ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ກ່າວ​ດັ່ງ​ນີ້­ແຫລະ."'

\s5
\v 17 ດັ່ງນັ້ນ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ມຸ່ງ​ຫນ້າ​ຕໍ່­ສູ້​ບັນ­ດາ​ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ພວກ​ເຈົ້າ​ຜູ້­ທຳນວາຍ​ຕາມແນວຄິດຂອງ​ພວກເຂົາ, ແລະ ຈົ່ງທຳ​ນວາຍຕໍ່ສູ້​ພວກ­ເຂົາ.
\v 18 ​ກ່າວ​ວ່າ, '­ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ວິ­ບັດ​ແກ່​ຜູ້­ຍິງ​ທີ່​ຫຍິບ​ຜ້າ​ຍັນສະເຫນ່​ໃສ່​ແຂນ​ເສື້ອ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ ​​ຜ້າ​ປົກ​ຫົວຂອງເຂົາ​ທຸກ​ຂະ­ຫນາດ ເພື່ອຕາມ​ລ່າ​​ປະ­ຊາ­ຊົນ​. ພວກເຈົ້າຈະຕາມລ່າປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ແຕ່ຮັກສາຊີວິດຂອງຕົນເອງໄດ້ບໍ?

\s5
\v 19 ພວກເຈົ້າ​ໄດ້ດູຫມິ່ນເຮົາ ໃນຫມູ່​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ ເພາະເຫັນແກ່ເຂົ້າ­ບາເລເປັນກຳ ແລະ ​ເສດເຂົ້າຈີ່, ເພື່ອຂ້າປະຊາຊົນທັງຫລາຍຜູ້ທີ່​ບໍ່​ສົມຄວນ​ຕາຍ, ແລະ ເພື່ອຮັກສາຊີວິດຄົນທີ່ບໍ່ສົມຄວນຈະມີຊີວິດຢູ່ໃຫ້ໄດ້ຢູ່ຕໍ່, ຍ້ອນການ​ຂີ້­ຕົວະຂອງເຈົ້າ​ຕໍ່​ປະ­ຊາ­ຊົນຂອງເຮົາ ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ຟັງ​ພວກເຈົ້າ.

\s5
\v 20 ດ້ວຍ​ເຫດ​ນີ້ ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຕໍ່­ສູ້ເວດມົນສະເຫນ່ທີ່​ພວກເຈົ້າ​ໃຊ້​ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນຕົກເປັນເຫຍື່ອຢ່າງທີ່ພວກເຂົາໄລ່ລ່ານົກ. ແນ່ນອນ, ເຮົາ​ຈະ​ຈີກ​ຜ້າ​ຍັນ​ນັ້ນ​ເສຍ​ຈາກ​ແຂນ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ; ແລະ ຈາກປະຊາຊົນຜູ້ຊຶ່ງພວກເຈົ້າໄດ້ດັກຈັບເຫມືອນຈັບນົກ — ເຮົາຈະປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາເປັນອິດສະຫລະ
\v 21 ເຮົາຈະຈີກຜ້າ​ປົກຫົວ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ​​ເສຍ ແລະ ​ຊ່ວຍເຫລືອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ມື​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ, ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່ຕົກ​ເປັນ​ເຫຍື່ອ​ໃນມືຂອງພວກເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ. ​ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.

\s5
\v 22 ເພາະພວກ​ເຈົ້າ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄົນ​ຊອບ­ທຳ​ທໍ້­ໃຈ​ດ້ວຍ​ການ​ຂີ້­ຕົວະ, ທັງ​ທີ່​ເຮົາ​ບໍ່­ໄດ້ປາຖະຫນາ­ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາທໍ້ຖອຍ­ໃຈ​ເລີຍ, ແລະ ​ເພາະພວກເຈົ້າສະຫນັບສະຫນູນການກະທຳຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາຈະບໍ່ກັບຈາກທາງຂອງເຂົາ ເພື່ອຈະຮັກສາຊີວິດຂອງເຂົາ —
\v 23 ສະ­ນັ້ນ ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້​ເຫັນ​ນິ­ມິດປອມ ຫລື​ ເຮັດ­ການ​ທຳ​ນວາຍໄດ້​ອີກ, ດ້ວຍ​ວ່າ​ເຮົາ​ຈະ​ຊ່ວຍ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ມື​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ. ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.”'

\s5
\c 14
\cl ບົດທີ 14
\p
\v 1 ພວກ​ຜູ້­ໃຫຍ່​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ບາງ​ຄົນ​ມາ​ຫາ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ແລະ ​ມາ​ນັ່ງ​ຢູ່​ຕໍ່­ຫນ້າ​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\v 2 ແລ້ວພຣະ­ທຳ​ຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 3 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ໄດ້​ຢຶດ​ເອົາ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບຢູ່​ໃນ​ໃຈຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ​ແລະ​ ພວກເຂົາໄດ້ສະດຸດ​ຕໍ່­ຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງເຂົາຕໍ່ຫນ້າ​ພວກ­ເຂົາເອງ. ເຮົາຄວນຈະຖືກສອບໃນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ດ້ວຍພວກເຂົາບໍ?

\s5
\v 4 ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງປະກາດສິ່ງນີ້ແກ່​ພວກ­ເຂົາ, ແລະ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນ​ໃນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ເອົາ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບຕ່າງໆ​ໄວ້​ໃນ​ໃຈຂອງ­ຕົນ, ຫລື ຜູ້ໃດ​ເອົາ​ສິ່ງ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າຊຶ່ງ​ເຮັດໃຫ້​​ສະ­ດຸດ​ໄວ້​ຕໍ່­ຫນ້າ​ຕົນເອງ, ແລະ ​ຍັງ​ມາ​ຫາ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳ — ເຮົາ, ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ​ ຈະ​ຕອບ​ເຂົາເອງ​ກ່ຽວກັບ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຂົາ​.
\v 5 ​ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດເຊັ່ນນີ້ ເພື່ອເຮົາຈະເອົາ​ຫົວໃຈຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ ທີ່ໄປຫ່າງ​ໄກ​ຈາກ​ເຮົາ ເນື່ອງຈາກ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ນັ້ນກັບຄືນມາ.'

\s5
\v 6 ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ວ່າ, '­ພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຈົ່ງ​ກັບ­ໃຈໃຫມ່ ແລະ ​ຫັນ​ຫລັງ​​ຈາກ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເສຍ! ຈົ່ງ​ຫັນ​ຫນ້າ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ​ຈາກ​ບັນ­ດາ​ສິ່ງ​ຫນ້າກຽດ­ຊັງ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ.

\s5
\v 7 ເພາະ­ວ່າ​ທຸກຄົນ​ໃນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ ຊາວຕ່າງຊາດທຸກຄົນທີ່ອາໄສ​ຢູ່­ໃນ​ອິດສະຣາເອນ ຄືຜູ້ປະຖິ້ມເຮົາ, ຜູ້ທີ່ຖືເອົາ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​​ໄວ້​ໃນ​ໃຈຂອງ­ຕົນ ແລະ ​ເອົາຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ທີ່ເຮັດໃຫ້​​​ສະ­ດຸດ​ໄວ້​ຕໍ່ຫນ້າ​ຂອງ­ຕົນ, ແລະ ຜູ້ທີ່​ຍັງ​ຈະ​ມາ​ຫາ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳ ເພື່ອສະແຫວງຫາ​ເຮົາ — ເຮົາ, ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ​ຈະ​ຕອບ​ຄົນ​ນັ້ນ​ເອງ.
\v 8 ດັ່ງນັ້ນ ​ເຮົາ​ຈະ​ມຸ່ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຮົາ​ຕໍ່­ສູ້​ຄົນ​ນັ້ນ ແລະ ​ເຮັດ­ໃຫ້​ລາວ​ເປັນ​ຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ ແລະ ​ສຸ­ພາ­ສິດ, ເພາະເຮົາ​ຈະ​ຕັດ​ລາວ​ອອກ​ເສຍ​ຈາກ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 9 ຖ້າ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະຄຳຄົນນັ້ນ​ຫລອກ­ລວງ ແລະ ​ກ່າວ​ຂໍ້ຄວາມ​​ໃດໆ, ແລ້ວເຮົາ, ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ຈະຫລອກ​ລວງ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳ​ຄົນ​ນັ້ນ; ​ເຮົາ​ຈະ​ຢຽດ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ຄົນນັ້ນ ແລະ ​​ທຳ­ລາຍ​ລ້າງລາວ​ເສຍ​ຈາກ​ທ່າມ­ກາງປະຊາຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຂອງ​ເຮົາ.
\v 10 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຕ້ອງ​ຮັບ­ໂທດຂອງພວກເຂົາ; ໂທດ​ຂອງ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳກໍເປັນເຊັ່ນດຽວກັບຄົນທີ່ມາປຶກສາລາວ.
\v 11 ດ້ວຍເຫດນີ້ເອງ, ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ຈະ​ບໍ່​ຫນີຈາກການຕິດຕາມເຮົາອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງ­ເປັນ​ມົນ­ທິນອີກຕໍ່ໄປ​ດ້ວຍ​ການ​ລະ­ເມີດ​ທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.​ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເປັນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ເປັນ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ — ພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້.”

\s5
\v 12 ແລ້ວ​ພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ເຢວາ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 13 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເມື່ອ​ແຜ່ນ­ດິນຫນຶ່ງ​ເຮັດ​ບາບຕໍ່ສູ້ເຮົາໂດຍການເຮັດຄວາມບາບທີ່ເຮົາໄດ້ຢຽດພຣະຫັດອອກໄປຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ ແລະ​ທຳ­ລາຍແຫລ່ງ​ອາ­ຫານ, ແລະ ​​ສົ່ງ​ການ​ອຶດ­ຫິວ​ມາ​ແລະ ​ຕັດ​ມະ­ນຸດ ພ້ອມທັງ​ສັດ​ອອກ​ໄປ​ຈາກ​ແຜ່ນ­ດິນເສຍ;
\v 14 ເຖິງ­ແມ່ນ­ວ່າ​ ມີຊາຍທັງ​ສາມຄົນ​ນີ້ ຄື ໂນ­ອາ, ດາ­ນີ­ເອນ, ແລະ ​ໂຢບ — ຢູ່­ໃນ​ທ່າມກາງແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ, ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ພຽງແຕ່ສາມາດຊ່ວຍກູ້ເອົາ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ­ຕົນລອດ​ພົ້ນ​ອອກ​ມາ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຊອບ­ທຳ​ຂອງ​ພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ — ພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງປະກາດ​ດັ່ງ­ນີ້.

\s5
\v 15 ຖ້າ​ເຮົາ​ສົ່ງ​ສັດ​ຮ້າຍ​ຜ່ານ​ເຂົ້າ​ແຜ່ນ­ດິນ​ ແລະ ຈະເຮັດໃຫ້­ມັນເປັນຫມັນ ເພື່ອວ່າ​ມັນຈະກາຍເປັນບ່ອນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ ເພື່ອຈະບໍ່ມີໃຜກາຍ​ເຂົ້າ­ໄປ​ເພາະ​ສັດ​ຮ້າຍ​ນັ້ນ,
\v 16 ເຖິງແມ່ນວ່າ ຊາຍທັງສາມຄົນນັ້ນຢູ່ຫັ້ນ — ເຮົາມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ສັນ­ໃດ — ­ພຣະຢາເວ­ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ​ຊົງປະກາດວ່າ — ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະບໍ່ສາມາດຊ່ວຍແມ່ນແຕ່​ລູກ­ຊາຍ​ຍິງຂອງພວກ­ເຂົາ​ໄດ້; ພວກເຂົາພຽງສາມາດຊ່ວຍກູ້ເອົາຊີວິດຂອງພວກເຂົາເອງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ ດິນແດນນັ້ນ ຈະກາຍເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງວ່າງ​ເປົ່າ​ເສຍ.

\s5
\v 17 ຫລື​ ຖ້າ​ເຮົາ​ນຳ​ດາບ​ມາຕໍ່ສູ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ ແລະ​ ກ່າວ​ວ່າ, ‘ດາບ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຜ່ານ​ໄປໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ ແລະ ຕັດ​ມະ­ນຸດ ​ແລະ ​ສັດ​ອອກ­ສາ',
\v 18 ແລ້ວ ເຖິງວ່າຊາຍທັງສາມຈະຢູ່ທ່າມກາງແຜ່ນດິນນັ້ນສັນໃດ — ເຫມືອນທີ່ເຮົາດຳລົງຢູ່, ­ພຣະຢາເວ­ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ​ຊົງປະກາດ​ວ່າ — ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຈະບໍ່ສາມາດ​ຊ່ວຍ​ລູກ­ຊາຍ​ຍິງຂອງພວກເຂົາ​ໃຫ້​ລອດ­ພົ້ນ​­ໄດ້; ພວກ­ເຂົາ​ຈະສາມາດ​ຊ່ວຍກູ້ເອົາຊີວິດຂອງຕົນໃຫ້ລອດ­ພົ້ນ​​ໄດ້ເທົ່ານັ້ນ.

\s5
\v 19 ຫລື​ ຖ້າ​ເຮົາ​ສົ່ງໄພພິບັດ​ເຂົ້າ​ມາຕໍ່ສູ້​​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ ແລະ ຖອກເທ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ເຫນືອດິນແດນ​ນັ້ນ​ດ້ວຍ​ເລືອດ, ເພື່ອ​ຕັດທັງ​ມະ­ນຸດ ແລະ ​ສັດ​ອອກ­,
\v 20 ແລ້ວ ເຖິງແມ່ນວ່າ ໂນອາ, ດານີເອນ, ແລະ ໂຢບ ​ຢູ່­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ — ດັ່ງທີ່ເຮົາຊົງດຳລົງຢູ່, ພຣະ­ຢາເວອົງພຣຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງປະກາດ​ວ່າ — ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່ສາມາດຊ່ວຍ​ລູກ­ຊາຍ​ຍິງຂອງພວກເຂົາ​ໃຫ້​ລອດ­ພົ້ນ​ໄດ້; ພວກ­ເຂົາ​ພຽງແຕ່ສາມາດຊ່ວຍ​ກູ້ເອົາຊີວິດຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນໄດ້ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຊອບ­ທຳ​ຂອງ​ເຂົາເທົ່ານັ້ນ.

\s5
\v 21 ເພາະພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາຈະ​ເຮັດໃຫ້ສິ່ງຮ້າຍ­ແຮງ​ເກີດຂື້ນໂດຍສົ່ງການລົງໂທດ​ທັງສີ່​ປະ­ການ​ຂອງ​ເຮົາ​ມາ​ຄື —​ ໄພອຶດຫິວ, ດາບ, ສັດ​ຮ້າຍ ແລະ ໂລກ​ລະ­ບາດ ມາຍັງນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ເພື່ອ​ຕັດທັງ​ມະ­ນຸດ ແລະ​ ສັດ​ອອກ­ຈາກນະຄອນ​ນັ້ນ.

\s5
\v 22 ເບິ່ງ​ແມ໋, ຜູ້ທີ່ຍັງ​ເຫລືອ​ຢູ່­ໃນນະຄອນ​ນັ້ນ, ຄືຜູ້ລອດຊີວິດຈະໄປກັບ​ລູກ­ຊາຍ ແລະ ​ລູກ­ສາວ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ­ຕົນ​. ເບິ່ງ​ແມ໋! ​ພວກ­ເຂົາຈະ​ອອກໄປ​​ຫາ​ເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ເຫັນ​ຄວາມປະພຶດ ແລະ ​ການ​ກະ­ທຳ​ທັງຫລາຍຂອງພວກ​ເຂົາ, ແລະ ເຈົ້າ​ຈະໂລ່ງ​​ໃຈຂື້ນກັບການລົງໂທດທີ່ເຮົາໄດ້ສົ່ງໄປສູ່​ນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ແລະທຸກສິ່ງນອກຈາກນີ້ທີ່ເຮົາສົ່ງໄປສູ່ກັບດິນແດນນີ້.
\v 23 ຜູ້ລອດຊີວິດຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າໂລ່ງໃຈຂື້ນ ເມືາອເຈົ້າເຫັນການປະພຶດ ແລະ ການກະທຳທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ​ສິ່ງເຫລົ່ານີ້​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ​ຕໍ່ສູ້ນະຄອນ​ນັ້ນ​, ເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດໂດຍປາສະຈາກເຫດຜົນ! — ພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ ຊົງປະກາດດັ່ງ​ນີ້­ແຫລະ.”

\s5
\c 15
\cl ບົດທີ 15
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວກໍມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, ກ່າວວ່າ
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຄືອ​ຕົ້ນ​ອະ­ງຸ່ນກໍ​ດີກວ່າງ່າ​ໄມ້​ຢ່າງ​ອື່ນທີ່ຢູ່ທ່າມກາງຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍ­ໃນ​ປ່າບໍ?
\v 3 ຄົນເອົາໄມ້ຈາກ​ເຄືອ​ຕົ້ນ​ອະ­ງຸ່ນ​ໄປ​ເຮັດ​ຫຍັງບໍ? ຫລື ​​ເອົາ​ໄປ​ເຮັດ​ຂໍຫ້ອຍ­ອັນໃດອັນຫນຶ່ງບໍ?
\v 4 ເບິ່ງ​ແມ໋! ຫາກມັນຖືກໂຍນລົງໄປໃນກອງໄຟເພື່ອເປັນເຄື່ອງອ່ອຍໄຟ, ແລະ ຖ້າຫາກ​ໄຟນັ້ນ​ໄຫມ້ທັງສອງສົ້ນ ແລະກໍຈະໄຫມ້ທາງກາງນຳ, ມັນຈະ​ໃຊ້​ປະ­ໂຫຍດອັນ​ຫຍັງ​ໄດ້​ອີກ?

\s5
\v 5 ເບິ່ງ​ແມ໋! ເມື່ອ​ມັນໄຫມ້ຫມົດແລ້ວ, ມັນກໍບໍ່ສາມາດ​​ໃຊ້​ປະ­ໂຫຍດ​ຫຍັງໄດ້ອີກ; ແນ່ນອນວ່າ, ເມື່ອ​ຖືກ​ໄຟ​ໄຫມ້ແລ້ວ, ມັນກໍບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງເລີຍ.
\v 6 ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະ­ຢາເວອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​ຈຶ່ງຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ບໍ່ຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່່ຢູ່ປ່າ, ເຮົາເອົາເຄືອອະງຸ່ນເປັນເຊື້ອໄຟ; ເຮົາກໍຈະປະຕິບັດຢ່າງດຽວກັນຕໍ່ຜູ້ທີ່ອາໄສ ໃນນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ສັນ­ນັ້ນ.

\s5
\v 7 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ມຸ່ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຮົາ​ຕໍ່­ສູ້​ພວກ­ເຂົາ. ເຖິງ­­ວ່າ​ພວກເຂົາ​ອອກ­ຈາກ​ໄຟ​, ແຕ່ກອງໄຟກໍຈະ​ເຜົາ​ຜານ​ພວກ­ເຂົາ; ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເມື່ອເຮົາຕັ້ງຫນ້າຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ.
\v 8 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນຖືກຮ້າງ​ເປົ່າ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຜິດບາບ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​."

\s5
\c 16
\cl ບົດທີ 16
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ແຈ້ງຕໍ່ນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມກ່ຽວກັບ ​ການກະທຳອັນຫນ້າ​ກຽດຫນ້າ­ຊັງ​ຂອງ­ຕົນ,
\v 3 ແລະຈົ່ງປະກາດວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ຢ່າງ​ນີ້​ແກ່​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ວ່າ: ການເລີ່ມຕົ້ນ ແລະ​ ການເກີດ​ຂອງ​ເຈົ້າ ກໍໄດ້ເກີດຂື້ນທີ່​ແຜ່ນ­ດິນ​ຄົນ​ກາ­ນາ­ອານ; ພໍ່​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ອາໂມ­ຣີດ, ແລະ ​ແມ່​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ຮິດ­ຕີ.

\s5
\v 4 ໃນວັນທິ່ເຈົ້າເກີດນັ້ນ, ແມ່ຂອງເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ຕັດ​ສາຍ​ແຫ່ ແລະ ​ສາຍບືຂອງເຈົ້າ, ນາງກໍບໍ່­ໄດ້​ໃຊ້ນຳ້ອາບ​ ຫລື ຖູໂຕເຈົ້າໃຫ້ສະອາດດ້ວຍ​ເກືອ, ຫລື ​​ເອົາ​ຜ້າ​ພັນ​ເຈົ້າ​ໄວ້.
\v 5 ບໍ່­ມີ​ຕາ​ຈັກ​ຫນ່ວຍ​ທີ່ມີຄວາມ​ອີດູ​ເຈົ້າ ເພື່ອຈະເຮັດ​ສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ໃຫ້​ເຈົ້າ, ເພື່ອສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຈົ້າ. ໃນວັນທີ່ເຈົ້າເກີດ, ຊີວິດຂອງເຈົ້າກໍ​ເປັນ​ທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ, ເຈົ້າໄດ້ຖືກ​ປະ​ຖິ້ມໄວ້​ໃນ​​ທົ່ງນາ.

\s5
\v 6 ແຕ່​ເຮົາ​ໄດ້ຜ່ານມາໃກ້​ເຈົ້າ, ແລະ ເຮົາ​ໄດ້​ເຫັນ​ເຈົ້າ​ນອນ​ເກືອກ​ຢູ່­ໃນ​ກອງ​ເລືອດ​ຂອງຕົນ; ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ກໍ​ໄດ້ເວົ້າ­ກັບ​ເຈົ້າ​ໃນ​ກອງ​ເລືອດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ວ່າ, "ຈົ່ງ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່!" ເຮົາ​ກໍ​ໄດ້ເວົ້າ­ກັບ​ເຈົ້າ​ໃນ​ກອງ​ເລືອດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ວ່າ, "ຈົ່ງ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່!"​
\v 7 ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າເຕີບໂຕ​ເຫມືອນ​ຢ່າງ​ພືດ​ໃນ​ທົ່ງ­ນາ. ເຈົ້າ​ຈະເພີ່ມທະວີ ແລະ ກາຍເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່, ເຈົ້າ​ເປັນເພັດພອຍແຫ່ງເພັດພອຍທັງຫລາຍ. ຫນ້າ​ເອິກ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍ​ມີ​ຮູບ­ຊົງ​ງາມ​ດີ ແລະ ​ຜົມ­ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍ​ດົກຫນາ, ເຖິງວ່າ​ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ເປືອຍ​ກາຍ ແລະ ​ປະໂຕຢູ່.

\s5
\v 8 ​ເຮົາໄດ້​ຜ່ານ​ເຈົ້າ​ໄປ​ອີກ​ເທື່ອ​, ແລະ ໄດ້ເຫັນ​ເຈົ້າ. ເບິ່ງ​ແມ໋! ເວລາແຫ່ງຄວາມຮັກກໍມາຮອດເຈົ້າແລ້ວ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ພື​​ເສື້ອ­ຄຸມຂອງເຮົາເຫນືອເຈົ້າ ແລະ ປົກປິດ​ຄວາມ​ເປືອຍ​ກາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄວ້. ແລ້ວເຮົາໄດ້ໃຫ້ຄຳປະຕິຍານຕໍ່ເຈົ້າ ແລະ ​ເຮັດ​ຄຳ­ຫມັ້ນ­ສັນ­ຍາ​ກັບ​ເຈົ້າ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ — ແລະ ​ເຈົ້າ​ກໍ​ເປັນ​ກຳມະສິດຂອງ​ເຮົາ.

\s5
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ໄດ້ອາບນ້ຳໃຫ້ເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ລ້າງ​ເລືອດ​ອອກ­ຈາກ​ເຈົ້າ, ແລະ ເອົານ້ຳ­ມັນ​ຊະໂລມ​ເຈົ້າ.
\v 10 ເຮົາ​ໄດ້ແຕ່ງ​ຕົວ​ໃຫ້ເຈົ້າດ້ວຍຜ້າຖັກແສ່ວ ແລະ ​ເອົາ​ເກີບ​ຫນັງ​ສຸບ­ໃສ່​ຕີນຂອງ​ເຈົ້າ. ເຮົາ​ພັນ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ປ່ານ​ເນື້ອ​ລະ­ອຽດ ແລະ ​ຄຸມ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ດ້ວຍ​ຜ້າໃຫມ.
\v 11 ຕໍ່ມາ ເຮົາເອົາເຄື່ອງປະດັບມາປະດັບເຈົ້າ, ເອົາ​ປອກ​ແຂນມາສູບໃສ່ແຂນ​ໃຫ້​ເຈົ້າ, ແລະ ​ໃສ່​ສາຍ​ຄໍ​ໃຫ້​ເຈົ້າ.
\v 12 ເຮົາເອົາບ້ວງມາໃສ່ດັງຂອງເຈົ້າ, ແລະ ​​ໃສ່​ຕຸ້ມ­ຫູໃຫ້​ເຈົ້າ, ແລະ​ ສຸບ​ມົງ­ກຸດ​ງາມ​ໄວ້​ເທິງ​ຫົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 13 ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຖືກ​ປະ­ດັບຕົນ​ດ້ວຍ​ຄຳ ແລະ ​ເງິນ, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງດ້ວຍ­ຜ້າ​ປ່ານ​ເນື້ອ​ລະ­ອຽດ, ຜ້າໄຫມ, ແລະ​ ຜ້າ​ຖັກ​ແສ່ວ; ເຈົ້າ​ກິນ​ຍອດ​ແປ້ງ, ນ້ຳ­ເຜິ້ງ ແລະ ​ນ້ຳ­ມັນຫມາກກອກ, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນຄົນ​ງາມຫລາຍ, ແລະ ເຈົ້າ​ໄດ້ກາຍເປັນພະ​ຣາ­ຊິ­ນີ.
\v 14 ຊື່­ສຽງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍຖືກ​ຊ່າ­ລື​ໄປ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ ​ເພາະ​ຄວາມງົດ­ງາມ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຍ້ອນມັນເປັນສິ່ງທີ່​ສົມ­ບູນແບບໃນຄວາມສະຫງ່າ­ງາມ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້ມອບໄວ້​ໃຫ້ແກ່​ເຈົ້າ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 15 ແຕ່​ເຈົ້າ​ວາງ­ໃຈ​ໃນ​ຄວາມ­ງາມ​ຂອງ​ຕົນເອງ, ແລະ ເຈົ້າ​ໄດ້ປະຕິພຶດຕົນເຫມືອນຍິງໂສເພນີ ຍ້ອນ​ຊື່­ສຽງ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ເຈົ້າໄດ້ປະພຶດຢ່າງຍິງໂສເພນີຕໍ່ທຸກຄົນທີ່ຜ່ານໄປເຂົ້າມາ, ເພື່ອຄວາມງາມຂອງເຈົ້າຈະກາຍເປັນຂອງເຂົາ.
\v 16 ແລ້ວເຈົ້າ​ເອົາ​ເສື້ອ­ຜ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ​ເອົາມັນມາສ້າງເປັນສະຖານທີ່ສູງສວຍງາມດ້ວຍຫລາກຫລາຍສີສັນສຳລັບຕົນ, ແລະ ຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ເຈົ້າໄດ້ປະພຶດຕົນເຫມືອນຢ່າງຍິງໂສເພນີ. ສິ່ງຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງເຫລົ່ານີ້ ບໍ່ຄວນເກີດຂື້ນ ແລະ ບໍ່ຫນ້າຈະມີຢູ່ເລີຍ.​

\s5
\v 17 ເຈົ້າ​ໄດ້ເອົາ​ເພັດນິນຈິນດາຊັ້ນເຄື່ອງປະດັບຊັ້ນເລີດຂອງ ຄຳ ແລະ ​ເງິນ ​​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້ມອບ​ໃຫ້​ແກ່​ເຈົ້າ, ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ໄດ້ສ້າງຈຳນວນຜູ້ຊາຍສຳລັບ​ຕົນເອງ, ແລະ ເຈົ້າປະຕິບັດກັບພວກເຂົາເຫມືອນຢ່າງທີ່ຍິງໂສເພນີໄດ້ເຮັດ.
\v 18 ເຈົ້າ​ເອົາ​ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ​ທີ່​ຖັກ​ແສ່ວ ແລະ ​​ປົກປິດໄວ້, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ເອົາ​ນ້ຳ­ມັນ ແລະ​ ນ້ຳ​ຫອມ​ຂອງ​ເຮົາ​ໄວ້​ຕໍ່­ຫນ້າ​ພວກເຂົາ.
\v 19 ເ​ຂົ້າຈີ່ທີ່​ເຮົາ​ໃຫ້​ແກ່​ເຈົ້າ​ — ເຮັດດ້ວຍແປ້ງຢ່າງດີ, ນ້ຳ­ມັນ ແລະ​ ນ້ຳ­ເຜິ້ງ — ເຈົ້າ​ກໍ​ເອົາ​ມາ​ວາງ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ພວກເຂົາ ເພື່ອໃຫ້­ເປັນ​ກິ່ນ­ຫອມ​ທີ່​ພໍ­ໃຈ, ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນແລ້ວ—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.

\s5
\v 20 ແລ້ວເຈົ້າ​ໄດ້ຈັບລູກ­ຊາຍ​ ແລະ​ ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ ຜູ້ຊຶ່ງ​­ເກີດ​ມາ​ເພື່ອ​ເຮົາ, ແລະ ເຈົ້າ​ໄດ້​ຖວາຍ​ບູ­ຊາພວກເຂົາ ເພື່ອເປັນອາຫານແກ່ຮູບເຄົາລົບຕ່າງໆ. ການທີ່ເຈົ້າປະພຶດຕົນນັ້ນເຫມືອນຍິງໂສເພນີເປັນເລື່ອງເລັກນ້ອຍຫລື?​
\v 21 ເຈົ້າ​​ໄດ້​ຂ້າ​ລູກ​ຂອງ​ເຮົາ​ ແລະ ໄດ້ເຜົາພວກເຂົາໃນກອງໄຟ.
\v 22 ຕະ­ຫລອດການກະທຳ​ອັນ​ຫນ້າ​ກຽດຫນ້າ­ຊັງ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ​ການກະທຳຂອງຍິງໂສເພນີຂອງ​ເຈົ້າ ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້ຄິດເຖິງວັນ​ເວ­ລາ​ທີ່​ເຈົ້າ​ຍັງ​ນ້ອຍ, ຕອນທີ່​ເຈົ້າຍັງ​ເປືອຍ​ກາຍ ແລະ​ ບໍ່­ມີ​ເຄື່ອງ­ນຸ່ງ​ຫົ່ມ ນອນເກືອກ​ຢູ່­ໃນ​ກອງ​ເລືອດ​ຂອງຕົນ.

\s5
\v 23 ວິບັດ! ວິບັດແກ່ເຈົ້າ! — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ — ສະນັ້ນ, ນອກເຫນືອຈາກ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າແລ້ວ,
\v 24 ເຈົ້າ​ຍັງໄດ້​ສ້າງ​ຫ້ອງ​ຫລັງ­ຄາ​​ສຳ­ລັບ​ຕົນໃນສະຖານທີ່ສາທາລະນະທຸກແຫ່ງ.

\s5
\v 25 ​ເຈົ້າ​ໄດ້ສ້າງ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ສູງ​ຂອງເຈົ້າໄວ້ທີ່ຫົວຖະຫນົນທຸກເສັ້ນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄວາມ­ງາມ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ລົດຄຸນຄ່າລົງ, ເພາະເຈົ້າ​ໄດ້​ມອບຮ່າງກາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໃຫ້ກັບທຸກຄົນທີ່​ຜ່ານ­ໄປ​ມາດ້ວຍການກະທຳທັງຫລາຍຂອງຍິງໂສເພນີ.
\v 26 ເຈົ້າ​ເຮັດຕົນຄືຍິງໂສເພນີ​ກັບ​ຄົນ​ເອ­ຢິບ, ​ເພື່ອນ­ບ້ານຜູ້​ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຕັນຫາ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ເຮັດກິດຈະການທັງຫລາຍຂອງຍິງໂສເພນີ, ຊຶ່ງ​ເປັນເຫດໃຫ້ຄວາມໂກດ​ຮ້າຍຂອງເຮົາເພີ່ມຂຶ້ນ.

\s5
\v 27 ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາຈະຕີເຈົ້າດ້ວຍ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ ແລະ ຕັດ​ອາ­ຫານຂອງເຈົ້າ. ເຮົາຈະມອບຊີວິດຂອງເຈົ້າໃຫ້ແກ່ສັດຕູຂອງເຈົ້າ, ຄື​ບັນ­ດາ​ລູກ­ສາວ​ຄົນ​ຟີ­ລິດ­ສະ­ຕິນ, ຜູ້​ຊຶ່ງ​ລະອາຍໃນ​ການ​ປະ­ພຶດ​ອັນ​ຊົ່ວຮ້າຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 28 ເຈົ້າເຮັດຕົນຄືໂສເພນີ​ກັບ​ຄົນ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍ​ດ້ວຍ ເພາະ­ວ່າ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ຮູ້­ຈັກ​ອີ່ມ. ແລະ ເຈົ້າເ​ຮັດຕົນຄືໂສເພນີ​ ແຕ່ເຖິງ​ປານ​ນັ້ນ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຍັງ​ບໍ່ຮູ້ຈັກ​ອີ່ມ.
\v 29 ເຈົ້າ​ຍັງເພີ່ມ​ທະ­ວີ​ການກະທຳຂອງຍິງໂສເພນີ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນພໍ່ຄ້າຊາວ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ແລະ ເຖິງປານນັ້ນກໍຕາມ ເຈົ້າຍັງບໍ່ຮູ້ສຶກອີ່ມຫນຳສຳລານໃຈ.

\s5
\v 30 ເປັນຫຍັງຈິດໃຈຂອງເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສະບາຍປານນີ້ — ນີ້ເປັນການປະກາດຂອງ­ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ — ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້, ເຮັດຕົນເປັນໂສເພນີທີ່​ບໍ່​ຮູ້​ອາຍຢ່າງນີ້ຫລື?
\v 31 ເຈົ້າໄດ້​ສ້າງສະຖານທີ່ສູງ​ໄວ້ໃນ​ຖະ­ຫນົນ​ທຸກເສັ້ນ ແລະ ​ສ້າງ​ຫ້ອງພັກໄວ້​ໃນສະຖານທີ່ສາທາລະນະທຸກແຫ່ງ. ເຖິງ​ປານ​ນັ້ນ ເຈົ້າ​ກໍ​ຍັງ​ບໍ່​ເຫມືອນກັບ​ຍິງໂສເພນີ ເພາະ​ເຈົ້າ​ປະ­ຕິເສດ​ຄ່າ​ຈ້າງ.

\s5
\v 32 ເຈົ້າເປັນ​ຍິງ​​ຫລິ້ນ­ຊູ້, ເຈົ້າ​ຮັບ​ຄົນ​ແປກ​ຫນ້າແທນ​ຜົວຂອງຕົນ.
\v 33 ຄົນທັງຫລາຍເອົາຄ່າຈ້າງໃຫ້ໂສເພນີທຸກຄົນ, ແຕ່ເຈົ້າເອົາຄ່າຈ້າງໃຫ້ແກ້ຄົນຮັກທັງປວງຂອງເຈົ້າ ແລະໃຫ້ສິນບົນໃຫ້ມາຫາເຈົ້າຈາກທຸກຫົນທຸກແຫ່ງ ເພື່ອການກະທຳຢ່າງຍິງໂສເພນີຂອງເຈົ້າ.
\v 34 ສະ­ນັ້ນ ນີ້ຄື​ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງເຈົ້າ​ກັບ​ຜູ້­ຍິງເຫລົ່ານັ້ນ,​ ເພາະວ່າບໍ່ມີໃຜໄປຫາເຈົ້າເພື່ອຂໍໃຫ້ເຈົ້າໄປນອນກັບພວກເຂົາ. ແຕ່ເຈົ້າຍອມຈ່າຍຄ່າຈ້າງໃຫ້ພວກເຂົາແທນ, ບໍ່ມີໃຜຈ່າຍໃຫ້ເຈົ້າ.

\s5
\v 35 ສະນັ້ນ, ເຈົ້າ ຍິງໂສເພນີ­ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຟັງ​ພຣະຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ.
\v 36 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະວ່າເຈົ້າໂປຍສະເຫນ່ ແລະ ​ເປືອຍ​ກາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອອກ​ໃນ​ການ​ປະພຶດ​ຂອງ​ຍິງໂສເພນີ​ກັບ​ຄົນ​ຮັກ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ກັບ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ອັນ​ຫນ້າ​ກຽດຫນ້າ­ຊັງທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ​ແລະ ​ເພາະ​ເລືອດ​ລູກ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ​ທີ່​ເຈົ້າມອບໃຫ້ແກ່ຮູບເຄົາລົບເຫລົ່ານັ້ນຂອງເຈົ້າ.
\v 37 ສະນັ້ນ, ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ຄົນ​ຮັກທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າທີ່ເຈົ້າໄດ້ພົບ, ລວມທັງຄົນທັງຫລາຍທີ່ເຈົ້າຮັກ ແລະ ເຈົ້າຊັງ, ເຮົາ​ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ພວກ­ເຂົາທັງຫລາຍມາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າຈາກທຸກດ້ານ.​ ແລະ ເຮົາຈະ​ເປືອຍ​ກາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ພວກ­ເຂົາ ເພື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ໄດ້​ເຫັນ​ການ​ເປືອຍ​ກາຍ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 38 ເພື່ອເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາລົງໂທດ​ເຈົ້າໃນຖານະຜູ້ຫລິ້ນຊູ້ ​ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຫລັ່ງເລືອດ, ​ ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເລືອດ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ ແລະ​ ຄວາມ​ຫືງຫວງຂອງເຮົາມາ​ເຫນືອ​ເຈົ້າ.
\v 39 ເຮົາຈະ​ມອບ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ໃນ​ມື​​ຂອງພວກເຂົາ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ຫ້ອງ​ຫລັງ­ຄາ​ໂຄ້ງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ລົງ ແລະ​ ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ສູງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ພວກ­ເຂົາ​ຈະຈີກ​​ເສື້ອ­ຜ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອອກແລະ ​ເອົາ​ເຄື່ອງ​ປະ­ດັບ​ທັງຫມົດຂອງ​ເຈົ້າ​ໄປ​ເສຍ. ພວກເຂົາຈະປະຖີ້ມ​ເຈົ້າ​ໃຫ້ເປືອຍ​ກາຍ ແລະ ​ບໍ່­ມີ​ເຄື່ອງ­ນຸ່ງ​ຫົ່ມ.

\s5
\v 40 ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ນຳ​ຝູງ​ຄົນ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້ກັບ​ເຈົ້າ ແລະ ​ແກວ່ງ​ກ້ອນ​ຫີນໃສ່ເຈົ້າ​,​ ແລະ ພວກເຂົາຈະຕັດ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ດາບ​ຂອງ​ເຂົາເປັນທ່ອນໆ.
\v 41 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເອົາ​ໄຟ​ເຜົາ​ບ້ານ​ເຮືອນ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ​ຈະເຮັດ­ຫລາຍສິ່ງໃນການ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ເຈົ້າ​ຕໍ່­ຫນ້າພວກ​ຜູ້­ຍິງທັງ​ຫລາຍ, ເພື່ອເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ຢຸດການເປັນໂສເພນີຂອງເຈົ້າ, ແລະ ​ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ຈ່າຍ​ຄ່າ​ຈ້າງໃຫ້ບັນດາຄົນຮັກທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ.
\v 42 ແລ້ວການຕໍ່ສູ້​ຂອງ​ເຮົາທີ່ມີຕໍ່ເຈົ້າກໍຈະສະຫງົບລົງ; ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍຂອງເຮົາກໍຈະໄປ​ຈາກ​ເຈົ້າ​, ເພາະເຮົາ​ເພິ່ງພໍໃຈ, ແລະ ຈະະ​ບໍ່​ຄຽດ​ຮ້າຍ​ອີກຕໍ່ໄປ.

\s5
\v 43 ເພາະ­ວ່າ​ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ໃນເວລາ​ທີ່ເຈົ້າຍັງ​ນ້ອຍ ແລະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເຮົາ​ສັ່ນສະເທືອນດ້ວຍຄວາມຄຽດ​ຮ້າຍ ເພາະສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້, ດັ່ງນັ້ນ, ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາເອງຈະລົງໂທດໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕົກເທິງ​ຫົວຂອງ​ເຈົ້າ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ­ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​. ເຈົ້າຍັງບໍ່ໄດ້ເພີ່ມ​ການລ່ວງປະເວນີກັບການປະ­ພຶດ​ຕົນທີ່ຫນ້າລັງກຽດອຶ່ນໆທັງຫມົດຂອງເຈົ້າຫລືບໍ?

\s5
\v 44 ເບິ່ງ​ແມ໋! ທຸກ​ຄົນ­ທີ່ກ່າວຄຳສຸ­ພາ­ສິດຈະກ່າວເຖິງ​ເຈົ້າວ່າ, "ແມ່​ເປັນ​ຢ່າງ­ໃດ, ລູກ­ສາວ​ກໍ​ເປັນ​ຢ່າງ​ນັ້ນ."
\v 45 ເຈົ້າ​ເປັນ​ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ແມ່​ເຈົ້າ, ຜູ້​ກຽດ­ຊັງ​ຜົວກັບ​ລູກໆ​ຂອງ­ຕົນ, ແລະ ເຈົ້າເປັນນ້ອງສາວ­ຂອງ​ເອື້ອຍເຈົ້າ ຜູ້​ກຽດ­ຊັງ​ຜົວກັບລູກໆ​ຂອນາງ. ແມ່​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ຮິດ­ຕີ, ແລະ ພໍ່​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ອາໂມ­ຣີດ

\s5
\v 46 ເອື້ອຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຄື​ຊາ­ມາ­ເຣຍ ແລະ ​ລູກ­ສາວທັງຫລາຍຂອງນາງຊຶ່ງອາໄສຢູ່ທາງ​ເຫນືອ, ໃນຂະນະ​ນ້ອງ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ ຜູ້ຊຶ່ງອາໄສຢູ່ທາງໃຕ້, ຄື​ໂຊ­ໂດມ​ ແລະ ລູກ­ສາວທັງຫລາຍ​ຂອງ​ນາງ.

\s5
\v 47 ເຈົ້າບໍ່ພຽງແຕ່ດຳເນີນໃນວິຖີທາງອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຈົ້າຍັງຮຽນແບບນິໄສ ແລະ ການກະທຳຂອງເຂົາ, ແຕ່​ວິຖີທັງຫມົດຂອງເຈົ້າກໍຍິ່ງຊົ່ວຊ້າຫລາຍກວ່າພວກເຂົາເສຍອິກ.
\v 48 ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ສັນ­ໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະເຢວາ­ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ — ໂຊ­ໂດມ​ນ້ອງ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກັບ​ລູກ­ສາວ​ທັງຫລາຍຂອງ​ນາງ, ກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ເຮັດການຊົ່ວຫລາຍ​ເຫມືອນ​ທີ່​ເຈົ້າ ກັບລູກ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດແລ້ວນັ້ນ.

\s5
\v 49 ເບິ່ງ​ແມ໋! ນີ້­ແຫລະ​ເປັນ­ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຂອງ​ໂຊ­ໂດມ​ນ້ອງ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​: ​ນາງໄດ້ໂອ້ອວດ​ໃນເວລາຫວ່າງຂອງນາງ, ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່, ແລະ ບໍ່ມີເລື່ອງທຸກຮ້ອນຫຍັງເລີຍ. ນາງບໍ່ມີແຮງໃນການໃຫ້ຊ່ວຍເຫລືອພວກຄົນທຸກຍາກ ແລະ ຄົນຂັດສົນເລີຍ.
\v 50 ​ນາງ​ຈອງ­ຫອງ ແລະ ​ເຮັດ​ສິ່ງ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ເຮົາ, ­ສະ­ນັ້ນ ​ເຮົາ​ຈຶ່ງຈັດການກັບພວກເຂົາໄປຕາມທີ່ເຈົ້າເຫັນ​ນັ້ນ.

\s5
\v 51 ຊາ­ມາ­ເຣຍກໍເຫມືອນກັນ ເຮັດ​ບາບບໍ່­ໄດ້​ເຖິງ​ເຄິ່ງຫນຶ່ງ​ຂອງບາບ​ເຈົ້າ; ແຕ່ທາງກົງກັນຂ້າມ, ເຈົ້າໄດ້​ເຮັດ​ສິ່ງທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຫລາຍ­ກວ່າ​ພວກ­ເຂົາໄດ້ເຮັດອີກ, ແລະ​ ເຈົ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເອື້ອຍ​​ນ້ອງ​ຂອງ​ເຈົ້າດີກວ່າເຈົ້າ ເພາະ​ຄວາມ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງຫມົດທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດ.
\v 52 ໂດຍສະເພາະເຈົ້າ, ໄດ້ສະແດງຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າຂອງເຈົ້າ; ດ້ວຍຢ່າງນີ້ ເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າເອື້ອຍນ້ອງຂອງເຈົ້າດີກວ່າເຈົ້າ, ເນື່ອງຈາກ​ບາບ​ທັງຫມົດຂອງ​ເຈົ້າ​ ທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດທັງຫມົດນັ້ນເປັນສິ່ງຫນ້າລັງກຽດ. ເບິ່ງຄືວ່າ ເອື້ອຍນ້ອງຂອງເຈົ້າດີກວ່າເຈົ້າ. ໂດຍສະເພາະ ເຈົ້າ, ໄດ້ສະແດງຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​​ຂາຍ­ຫນ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ. ດ້ວຍຢ່າງນີ້ ເຈົ້າໄດ້ເຮັດ­ໃຫ້​ເຫັນວ່າ ເອື້ອຍນ້ອງ­​ຂອງ​ເຈົ້າ​ດີກວ່າເຈົ້າ.

\s5
\v 53 ເພື່ອ​ເຮົາ​ຈະຟື້ນຄືນອະນາຄົດໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ — ອະນາຄົດຂອງ­​ໂຊ­ໂດມ ແລະ ​ບັນດາລູກ­ສາວຂອງນາງ ແລະ ອະນາຄົດຂອງ​ຊາ­ມາ­ເຣຍ ແລະ ​ບັນດາລູກ­ສາວຂອງນາງ; ແຕ່ອະນາຄົດຂອງເຈົ້າຈະຢູ່ທ່າມກາງພວກ​ເຂົາ​ດ້ວຍ.
\v 54 ດ້ວຍເລື່ອງເຫລົ່ານີ້ ​ເຈົ້າ​ຈະ​ສະແດງ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂາຍ­ຫນ້າ​ຂອງຕົນ; ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບ​ອັບ­ອາຍ ຍ້ອນສິ່ງ​ທັງປວງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້​ເຮັດ, ແລະດ້ວຍວິທີນີ້ ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົານັ້ນຮູ້ສຶກດີຂື້ນ.
\v 55 ດັ່ງນັ້ນ ສ່ວນ​ເອື້ອຍ ແລະ​ ລູກ­ສາວ​ຂອງໂຊໂດມ​ ຈະ​ໄດ້ຮັບການຟື້ນຄືນ​ສູ່​ສະ­ພາບ​ເດີມ,​ ແລະ ​ຊາ­ມາ­ເຣຍ ກັບ​ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ນາງ​ຈະ​ຖືກຟື້ນຄືນ​ສູ່​ສະ­ພາບ​ເດີມຂອງເຂົາ. ສ່ວນ​ເຈົ້າ ແລະ ​ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະຖືກຟື້ນຄືນໃຫ້​ກັບຄືນສູ່​ສະ­ພາບ​ເດີມ​ດ້ວຍ.

\s5
\v 56 ໂຊໂດມ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເອີ່ຍເຖິງນ້ອງສາວຂອງເຈົ້າໃນວັນແຫ່ງຄວາມ​ຈອງ­ຫອງຂອງເຈົ້າ,
\v 57 ກ່ອນ​ຫນ້າຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ເປີດເຜີຍ​. ແຕ່ຕອນນີ້ ​ເຈົ້າກໍເປັນຜູ້ທີ່ຖືກຫມິ່ນ​ປະ­ຫມາດໂດຍລູກສາວທັງຫລາຍແຫ່ງເອໂດມ ແລະ ​​ລູກ­ສາວ​ທັງຫລາຍຂອງ​ຄົນຟີ­ລິດ­ສະ­ຕິນ​ຜູ້​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມ­ຮອບ. ປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍຫມິ່ນປະຫມາດເຈົ້າ.
\v 58 ເຈົ້າຈະສະແດງຄວາມອັບອາຍ ແລະ ການກະທຳທີ່ຫນ້າກຽດ­ຊັງ​ຂອງ​ເຈົ້​າ! — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ!

\s5
\v 59 ພຣະຢາເວ­ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຈະ​ຈັດການກັບ​ເຈົ້າ​ຢ່າງສະສົມ, ເຈົ້າ ຜູ້ຫມິ່ນປະຫມາດຄຳສາບານຂອງເຮົາ ດ້ວຍການລະເມີດພັນທະ­ສັນ­ຍາ.

\s5
\v 60 ແຕ່ເຮົາ​ຈະ​ລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ພັນທະ­ສັນ­ຍາ​ທີ່​ເຮົາໃຫ້ໄວ້ກັບເຈົ້າ ໃນ​ສະ­ໄຫມທີ່ເຈົ້າຍັ​ງເປັນຫນຸ່ມ​ຢູ່, ແລະ​ ເຮົາ​ຈະ​ສະ­ຖາ­ປະ­ນາ​ພັນທະ­ສັນ­ຍາ​ນິ­ລັນ­ດອນ​ໄວ້​ກັບ​ເຈົ້າ.
\v 61 ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ຈະ​ລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ທາງ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ​ຖືກ​ອັບ­ອາຍ ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ຮັບເອົາ​ເອື້ອຍ ແລະ ນ້ອງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ. ​ເຮົາ​ຈະມອບພວກເຂົາໃຫ້ເປັນ​ລູກ­ສາວຂອງເຈົ້າ, ແຕ່​ບໍ່​ແມ່ນ​ຍ້ອນພັນທະ­ສັນ­ຍາ​ຊຶ່ງເຮົາ​ໃຫ້​ໄວ້​ກັບ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 62 ເຮົາ​ຈະ​ສະ­ຖາ­ປະ­ນາ​ພັນທະ­ສັນ­ຍາ​ຂອງ​ເຮົາ​ໄວ້​ກັບ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.
\v 63 ເພາະທຸກສິ່ງທິ່ເຈົ້າເຮັດລົງໄປ, ເຈົ້າຈະລະນຶກເຖິງທຸກຢ່າງ ແລະ ລະ­ອາຍໃຈ, ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ອ້າ​ປາກ​ເວົ້າ​ອີກຕໍ່ໄປ ເນື່ອງຈາກຄວາມລະອາຍໃຈຂອງເຈົ້າ, ເມື່ອ​ເຮົາຍົກໂທດໃຫ້ເຈົ້າສຳລັບທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດນັ້ນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.'"

\s5
\c 17
\cl ບົດທີ 17
\p
\v 1 ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ­​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຍົກຄຳປິດສະຫນາ ແລະ ​ກ່າວ​ຄຳ​ອຸ­ປະ­ມາ​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 3 ໃຫ້ກ່າວວ່າ, ພຣະຢາເວ­ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ມີ​ນົກ​ອິນ­ຊີ​ໃຫຍ່​ໂຕ​ຫນຶ່ງ ມີປີກ​ໃຫຍ່ ແລະ ​ຂົນ​ປີກ​ກໍ​ຍາວ, ທັງມີ​ຂົນ​ຫລາຍ ແລະ ມີຫລາຍສີ ໄດ້ ໄປ­ຍັງ​ເລ­ບາ­ນອນ ແລະ ​ຈັບເທິງ​ຍອດ​ຕົ້ນ​ແປກ.
\v 4 ມັນໄດ້ເດັດຍອດກິ່ງອ່ອນ ແລະ ກໍໄດ້ຄາບໄປຍັງແຜ່ນດິນແຫ່ງການາອານ; ແລະ ມັນໄດ້ປູກໃນເມືອງຂອງ​ພໍ່­ຄ້າ​ທັງ­ຫລາຍ.

\s5
\v 5 ແລ້ວ​ມັນ​ກໍ​ເອົາ​ເມັດ­ພືດ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ ແລະ ໄດ້​ປູກ​ໄວ້​ໃນ​ບ່ອນ​ດິນ​ອຸ­ດົມ­ສົມ­ບູນ. ມັນ​ປະເມັດ­ພືດ​​ໄວ້​ແຄມ​ສາຍ­ນ້ຳໃຫຍ່ ເຫມືອນ​ກັບ​ຕົ້ນ​ໄຄ້​ນ້ຳ.
\v 6 ແລ້ວເມັດ­ພືດໄດ້ງອກຂື້ນມາ ແລະ ​ໄດ້ເຕີບ​ໃຫຍ່​ຂຶ້ນ​ເປັນ​ເຄືອ​ອະ­ງຸ່ນ​ເລືອໃນດິນ. ກິ່ງກ້ານ​ທັງ­ຫລາຍຂອງມັນກໍລາມໄປຫາມັນ, ແລະ ​ຮາກຂອງມັນ​ກໍ​ຢັ່ງລົງ​​ລຸ່ມ​. ດັ່ງນັ້ນເມັດພືດ ໄດ້ກາຍເປັນເຄືອອະງຸ່ນ ແລະ ມັນໄດ້ແຕກ​ກິ່ງກ້ານ​ທັງຫລາຍ ແລະ ໄດ້ແຕກຫນໍ່​ທັງຫລາຍ.

\s5
\v 7 ແຕ່ວ່າ ​ມີ​ນົກ​ອິນ­ຊີ​ໂຕ​ໃຫຍ່​ອີກ​ໂຕ​ຫນຶ່ງ, ມີ​ປີກ​ໃຫຍ່ ແລະ ​ມີ​ຂົນ​ຫລາຍ. ເບິ່ງແມ໋! ເຄືອ​ອະ­ງຸ່ນ​ເຄືອນີ້ ໄດ້​ຢ່ັງຮາກ​ມາ​ທາງ​ນົກ​ອິນ­ຊີ​, ແລະ ໄດ້​ແຕກ​ກິ່ງ​ກ້ານ​ມາທາງ​ນົກໂຕນີ້ຈາກບ່ອນທີ່ໄດ້ປູກຢູ່ນັ້ນ ເພື່ອຈະຖືກ​ຫົດ​ນ້ຳ​.
\v 8 ມັນໄດ້ຖືກ​ປູກ​ໄວ້​ໃນ​ບ່ອນ​ດິນ​ດີ​ໃກ້​ສະ­ນ້ຳໃຫຍ່ ເພື່ອ​ໃຫ້​ແຕກ​ກິ່ງກ້ານ ແລະ ອອກຜົນ, ແລະ​ ກາຍເປັນ​ເຄືອ​ອະ­ງຸ່ນ​ທີ່​ດີເລີດ.'

\s5
\v 9 ຈົ່ງ​ກ່າວ​ກັບປະຊາຊົນວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຄືອ​ນັ້ນ​ຈະ­ເລີນ​ຂຶ້ນ​ໄດ້​ບໍ? ມັນຈະບໍ່ຖືກ​ຖອນ​ຮາກ​ ແລະ ຜົນຂອງງມັນຈະບໍ່ຖືກ​ເດັດຫລື, ແລ້ວເຄືອຂອງມັນຈະ​ຫ່ຽວ­ແຫ້ງ​, ແລະ ທຸກສ່ວນທີ່ງອກໃຫມ່ຂອງມັນຈະຫ່ຽວແຫງຢ່າງນັ້ນບໍ? ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ແຂນທີ່ມີແຮງ ຫລື ຄົນ​ຈຳ­ນວນ​ຫລາຍ ເພື່ອ​ຖອນຮາກຂອງມັນ.
\v 10 ດັ່ງນັ້ນ ເບິ່ງ​ແມ໋! ຫລັງຈາກທີ່ມັນຖືກປູກ, ມັນຈະງອກ​ງາມ​ບໍ? ມັນຈະບໍ່ຫ່ຽວແຫ່ງເມື່ອຖືກ​ລົມ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ພັດ​ຖືກ​ມັນບໍ? ມັນຄົງ​ຈະ​ຫ່ຽວ­ແຫ້ງ​ໄປຮອດບ່ອນ​ທີ່​ມັນ​ເກີດ​ມາ​ນັ້ນ​.”

\s5
\v 11 ແລ້ວພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອີ​ກ, ກ່າວວ່າ,
\v 12 “ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ທີ່​ມັກ​ກະ­ບົດ​ນັ້ນ​ວ່າ, 'ພວກເຈົ້າ​ບໍ່​ຮູ້​ບໍ​ວ່າ ສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ມີ​ຄວາມ​ຫມາຍ­ວ່າ​ຢ່າງ­ໃດ? ເບິ່ງແມ໋! ກະ­ສັດ​ນະຄອນ​ບາ­ບີ­ໂລນ​ໄດ້​ມາ­ຍັງ​ນະຄອນ­ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ແລະ ໄດ້ນຳເອົາ​ກະ­ສັດ ແລະ ​ເຈົ້າ​ຊາຍທັງ­ຫລາຍ ແລະ ນຳພວກເຂົາກັບໄປ​ບາ­ບີ­ໂລນ.

\s5
\v 13 ແລ້ວເຂົາ​ໄດ້​ເອົາ​ເຊື້ອ​ພະ​ວົງ​ຜູ້​ຫນຶ່ງມາ, ແລະ ຊົງ​ເຮັດ​ພັນທະສັນ­ຍາ​ກັບຜູ້ນັ້ນ, ແລະ ​ໄດ້ນຳ​ເຂົາໄປກ້ອງຕົ້ນໂອກ. ເຂົາໄດ້ນຳເອົາພວກຄົນທີ່ມີອຳນາດ​ຂອງ​ແຜ່ນ­ດິນນັ້ນໄປ,
\v 14 ເພື່ອ​ວ່າ​ຣາ­ຊອາ­ນາ­ຈັກ​ນັ້ນອາດ​ຈະກາຍມາຕົກຕ່ຳ ແລະ ບໍ່ອາດຍົກ​ຕົນເອງຂຶ້ນ​ອີກ­ໄດ້. ໂດຍການຮັກສາພັນນທະສັນຍາ ແຜ່ນດິນນັ້ນຈະຢູ່ລອດພົ້ນໄດ້.

\s5
\v 15 ແຕ່​ກະ­ສັດແຫ່ງເຢຣູຊາເລມໄດ້​ກະ­ບົດ​ຕໍ່ເຂົາ ໂດຍການ​ສົ່ງ​ຣາ­ຊະ­ທູດ​ໄປ​ຍັງ​ເອ­ຢິບ ​ດ້ວຍ​ຫວັງ­ວ່າ​ຈະ​ໄດ້​ມ້າຫລວງຫລາຍ ແລະ​ກອງ­ທັບ. ເຂົາຈະສຳເລັດຫລື? ເຂົາຜູ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະຫນີພົ້ນຫລື? ຖ້າເຂົາລະເມີດພັນທະສັນຍາ ເຂົາຈະຫນີພົ້ນຫລື?
\v 16 ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ສັນ­ໃດ! — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ວ່າ — ຜູ້ນັ້ນຈະ​ຕ້ອງ​ຕາຍ​ໃນສະຖານທີ່ຂອງກະສັດ ຜູ້ໄດ້ຕັ້ງເຂົາໃຫ້ເປັນກະສັດຢ່າງແນ່ນອນ, ກະສັດຜູ້ຊຶ່ງ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ຄຳສາບານຂອງເຂົາ, ແລະ ຜູ້ທີ່ໄດ້​ລະ­ເມີດ​ຕໍ່​ພັນທະ­ສັນ­ຍາ​. ເຂົາຈະຕາຍໃນກາງນະຄອນບາບີໂລນ.

\s5
\v 17 ຟາ­ໂຣ​ພ້ອມ​ດ້ວຍ​ກອງ­ທະຫານກ້າ ແລະ ​ເຕົ້າໂຮມຜູ້ຊາຍຢ່າງຫລວງ­ຫລາຍ​ ເພື່ອການສົງ­ຄາມ ຈະບໍ່ຊ່ວຍປົກປ້ອງເຂົາໃນການສົງຄາມ, ເມື່ອກອງທັບ​ຂອງບາ­ບີ­ໂລນໄດ້ມີການ​ກໍ່­ສ້າງ​ປ້ອມ​ປາການ ແລະ ​ສ້າງກຳ­ແພງ​ອ້ອມ ​ເພື່ອ­ຈະ​ທຳ­ລາຍຊີວິດຢ່າງ​ຫລວງ­ຫລາຍ.
\v 18 ເພາະກະສັດ​ຫມິ່ນປະ­ຫມາດຄຳ​ສາບານຂອງເຂົາດ້ວຍການ​ລະ­ເມີດ​ພັນທະສັນ­ຍາ. ເບິ່ງ​ແມ໋, ເພາະເຂົາໄດ້ຍື່ນມື ເພື່ອສາບານຕົນ ແລະ ​ເຖິງວ່າເຂົາໄດ້​ເຮັດ​ສິ່ງ​ທັງ­ປວງ​ເຫລົ່າ​ນີ້ ເຂົາກໍຈະຫນີບໍ່​ພົ້ນ.

\s5
\v 19 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ສັນ­ໃດ ມັນບໍ່ແມ່ນຄຳສາບານ​ຂອງ​ເຮົາ​ທີ່​ລາວ​ໄດ້ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ ແລະ ລະເມີດ​ພັນທະສັນ­ຍາ​​ແມ່ນບໍ? ເຮົາ​ຈະ​ນຳການລົງໂທດມາ​ຕົກ​ໃສ່​ຫົວ​ຂອງ​ລາວນັ້ນ!
\v 20 ເຮົາ​ຈະ​ກາງ​ແຫ​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກຄຸບ​ລາວ, ແລະ​ ລາວ​ຈະ​ຕິດ​ກັບ​ດັກຂອງ​ເຮົາ. ແລ້ວ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ລາວ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ບາ­ບີ­ໂລນ ແລະ ພິ­ພາກ­ສາ​ລາວ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນສຳລັບການກະບົດຂອງລາວທີ່ລາວໄດ້​ທໍ­ລະ­ຍົດ​ຕໍ່​ເຮົາ.
\v 21 ສ່ວນພວກທີ່ລີ້­ໄພທັງຫມົດຂອງກອງທັບຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍຄົມ​ດາບ, ແລະ​ ພວກ​ທີ່​ເຫລືອ​ຢູ່​ຈະ​ກະຈັດກະ­ຈາຍ​ໄປໃນ​ທຸກ​ທິດທຸກທາງ. ແລ້ວພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ; ເຮົາໄດ້ປະກາດແລ້ວວ່າເຫດການນັ້ນຈະເກີດຂື້ນ.”

\s5
\v 22 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: 'ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ເອງ​ຈະເປັນຜູ້​ເອົາປາຍ​ຂອງ​ຕົ້ນ​ແປກປັກ​ໄປ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ເອົາໄປປັກຫ່າງຈາກງ່າ​ອ່ອນ​ທັງຫລາຍຂອງ​ມັນ. ເຮົາຈະຫັກມັນອອກ, ແລະ ​ເຮົາ​ເອງ​ຈະເປັນຄົນ​ປູກ​ມັນ​ໄວ້ຢູ່​ເທິງ​ພູ​ສູງ.
\v 23 ເຮົາ​ຈະ​ປູກ​ມັນ​ໄວ້ຢູ່​ເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ສູງ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ ເພື່ອມັນ­ຈະ​ແຕກ​ງ່າ ແລະ ​­ເກີດ​ຜົນ, ແລະ ມັນຈະກາຍເປັນ­ຕົ້ນ​ແປກ​ທີ່​ດີເລີດ ດັ່ງນັ້ນ ​ນົກ​ທຸກ​ຊະ­ນິດ​ຈະ​ມາ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ກ້ອງ​ມັນ. ນົກ​ທຸກ​ຊະ­ນິດ​ຈະ​ມາ​ເຮັດ​ຮັງ​ຢູ່​ທີ່​ຮົ່ມ​ກິ່ງ­ກ້ານ​ທັງຫລາຍຂອງ​ມັນ.

\s5
\v 24 ແລະ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທຸກ​ຕົ້ນ​ໃນ​ທົ່ງ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ­. ເຮົາຈະເຮັດ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທີ່ສູງ​ໃຫ້ເຕັຍ​ລົງ ແລະ​ ເຮັດຕົ້ນ­ໄມ້ທີ່​ເຕັຍໃຫ້​ສູງ​ຂຶ້ນ. ເຮົາຈະໃຫ້​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທີ່ຂຽວ​ຫ່ຽວ­ແຫ້ງໄປ ແລະ ​ເຮັດໃຫ້​ຕົ້ນ­ໄມ້​ແຫ້ງ​ໃຫ້​ງາມ​ສົດ­ຊື່ນ. ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເຮົາ​ໄດ້ປະກາດວ່າສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ; ແລະ ເຮົາກໍ​ໄດ້​ເຮັດ​ເຊັ່ນ​ນັ້ນ.”

\s5
\c 18
\cl ບົດທີ 18
\p
\v 1 ພຣະ­ຄຳຂອງພຣະຢາເວ​ຊົງ​ກ່າວມາເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 2 “ເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ, ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ກ່າວເຖິງ​ຄຳ​ສຸ­ພາ­ສິດ​ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ ແລະ ກ່າວວ່າ 'ພໍ່​ກິນ​ຫມາກ​ອະ­ງຸ່ນ​ສົ້ມ, ແລະ ແຕ່​ພວກ​ລູກທັງຫລາຍ​ຊ້ຳ­ພັດ​ເຂັດແຂ້ວ'?

\s5
\v 3 ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ແນ່­ນອນສັນໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວວ່າ — ​​ຈະບໍ່ມີໂອກາດໃດໆທີ່ເຈົ້າຈະໄດ້ກ່າວສຸພາສິດ​ນີ້ໃນ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 4 ເບິ່ງແມ໋! ທຸກຊີ­ວິດ​ເປັນຂອງ​ເຮົາ — ຊີວິດຂອງພໍ່, ຊີ­ວິດ​ຂອງລູກຊາຍ, ແລະ​ ພວກເຂົາເປັນຂອງເຮົາ! ຈິດວິນຍານຜູ້ໃດມີ​ບາບ ຜູ້ນັ້ນ​ກໍຈະ​ຕ້ອງ​ຕາຍ!

\s5
\v 5 ສິ່ງໃດທີ່ສາມດເວົ້າໄດ້ກ່ຽວກັບຊາຍທີ່ຊອບທຳ ແລະ ຜູ້ດຳເນີນຕາມຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມຊອບທຳ —
\v 6 ຖ້າຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ກິນຢູ່ເທິງພູ ແຫລະບໍ່ໄດ້ແນມເບິ່ງຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ, ແລະ ບໍ່​ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນກັບເມຍ​ເພື່ອນບ້ານ, ຫລືເຂົ້າຫາຜູ້ຍິງໃນເວລາ​ທີ່​ເປັນປະຈຳເດືອນ, ຜູ້ນັ້ນເປັນຊາຍຊອບທຳຢ່າງນັ້ນຫລື?

\s5
\v 7 ສິ່ງທີ່ສາມາດກ່າວໄດ້ຄື ເຂົາບໍ່ໄດ້ບີບ­ບັງຄັບຄົນ​ຫນຶ່ງ​ຄົນ​ໃດ, ແຕ່​ຄືນຂອງ​ຈຳ­ນຳ​​ໃຫ້​ແກ່​ລູກ​ຫນີ້, ແລະ ເຂົາບໍ່ເຄີຍປຸ້ນຊັບ, ແຕ່ໃຫ້​ອາ­ຫານ​ແກ່​ຜູ້​ທີ່​ອຶດ­ຢາກ ແລະ ​ໃຫ້​ເສື້ອ­ຜ້າ​ແກ່​ຜູ້​ທີ່​ເປືອຍກາຍ, ເຂົາເປັນຄົນຊອບທຳຫລືບໍ?
\v 8 ສິ່ງທີ່ສາມາດກ່າວໄດ້ຄື ຜູ້ໃດທີ່ໃຫ້ຢືມເງິນໂດຍບໍ່​ເອົາ​ດອກ­ເບ້ຍຫລາຍເກີນໄປ, ແລະ ເຂົາກໍບໍ່ເອົາກຳໄລຫລາຍເກີນໄປຈາກສິ່ງທີ່ເຂົາຂາຍເຊັ່ນນັ້ນຫລື? ມີການເວົ້າເຖິງເຂົາວ່າ ເຂົາດຳເນີນຕາມຄວາມ­ຍຸດ­ຕິ­ທຳ​ ແລະ ສັດຊື່ລະຫວ່າງ ຄົນດ້ວຍກັນ
\v 9 ຖ້າຄົນຜູ້ນັ້ນເດີນຕາມກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງເຮົາ ແລະ ​ເຮັດ​ຕາມ​ທຳບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ສັດຊື່ສຸດຈະລິດ, ແລ້ວຄຳສັນຍາສຳລັບ​ຄົນ​ຊອບ­ທຳນີ້ກໍຄື: ເຂ​ົາຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່່ຢາງແນ່ນອນ!—ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.

\s5
\v 10 ແຕ່ຖ້າຜູ້­ນັ້ນ​ມີ​ລູກ­ຊາຍ​ທີ່ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເລືອດອອກ ແລະ ເຮັດ​ສິ່ງຫນຶ່ງສິ່ງໃດໃນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ,
\v 11 ແມ່ນວ່າ ຜູ້ເປັນ​ພໍ່​ຂອງ­ຕົນກໍ​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຮັດໃນ​ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈັກເທື່ອເລີຍ, ແຕ່ເຂົາກິນອາຫານຢູ່ເທິງພູເຂົາ, ແລະ ເຂົາລໍ້­ລວງ​​ເມຍ​ຂອງເພື່ອນບ້ານ, ຈະເວົ້າກັບເຂົາວ່າແນວໃດ?

\s5
\v 12 ຊາຍຄົນນີ້ບັງ­ຄັບ​ສໍ້​ໂກງ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ ແລະ ຄົນຂັດສົນ, ແລະ ໃຊ້​ຄວາມ​ຮຸນ­ແຮງ​ ແລະ ຍາດ​ຊີງ​ເຄື່ອງ​ຂອງ​ຄົນ​ອື່ນ, ແລະ ບໍ່­ຍອມ​ຄືນ​ຂອງ​ໃຫ້​ແກ່​ຜູ້​ເອົາ​ມາ​ຈຳ­ນຳ, ແລະ ຕາຂອງເຂົາເພັ່ງເບິ່ງ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ ແລະ ເຮັດ​ສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າ​ລັງກຽດທັງຫລາຍ,
\v 13 ແລະ ເຂົາໃຫ້​ຄົນ​ຢືມ​ເງິນ​ເພື່ອ​ເອົາ​ດອກ­ເບ້ຍສູງກວ່າເຫດ ແລະ​ເຂົາຫາກຳໄລຫລາຍເກີນຈາກສິ່ງທີ່ເຂົາຂາຍ, ຄົນນີ້​ຄວນ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ ຫລືຢ່າງໃດ? ແນ່ນອນວ່າ ເຂົາຈະບໍ່ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​­! ເຂົາຈະຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ເລືອດຂອງເຂົາຈະຕົກເທິງເຂົາ ເພາະເຂົາໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງທັງຫລາຍເຫລົ່ານີ້.

\s5
\v 14 ບັດ­ນີ້ ເບິ່ງແມ໋! ສົມ­ມຸດ​ວ່າ​ ມີຊາຍຜູ້​ຫນຶ່ງ​ມີ​ລູກ­ຊາຍ​ຄົນຫນຶ່ງ, ແລະ ລູກ­ຊາຍ​ຂອງເຂົາ ກໍໄດ້ເຫັນຄວາມບາບທັງຫລາຍທີ່ພໍ່ໄດ້ເຮັດ, ແລະ ແມ່ນວ່າເຂົາໄດ້ເຫັນ, ແຕ່​ເຂົາກໍບໍ່­ໄດ້​ເຮັດ​ຕາມສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 15 ລູກຊາຍຜູ້ນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານທີ່ສະຖານບູຊາເທິງພູເຂົາ ຫລືເຂົາບໍ່ໄດ້ຫລຽວເບິ່ງ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທັງຫລາຍຂອງເຊື້ອສາຍ​ອິດສະຣາເອນ, ແລະເຂົາບໍ່​ລໍ້­ລວງ​ເມຍ​ຂອງເພື່ອນບ້ານ, ຈະເວົ້າເຖິງຄົນນັ້ນວ່າແນວໃດ?

\s5
\v 16 ລູກຊາຍຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ບັງ­ຄັບ​ສໍ້​ໂກງ​ຜູ້ຫນຶ່ງຜູ້ໃດ, ຫລື ​ຢຶດເອົາສັນຍາ, ຫລື ລັກເອົາເຄື່ອງຂອງ, ​ແຕ່ເອົາອາ­ຫານໃຫ້​ແກ່​ຜູ້​ທີ່​ຫິວໂຫຍ ​ແລະ​ ໃຫ້​ເສື້ອ­ຜ້າ​ແກ່​ຜູ້​ທີ່​ເປຶອຍກາຍ.
\v 17 ລູກຊາຍຄົນນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ບີບບັງຄັບຜູ້ໃດ­ ຫລື ​​ ເອົາ​ດອກ­ເບ້ຍ​ສູງເກີນເຫດ ຫລື ຫາກຳໄລຈາກການກູ້ຢືມຫລາຍເກີນໄປ, ແຕ່ເຂົາເຊື່ອຟັງຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ການປະພຶດຕາມພຣະທຳຂອງເຮົາ; ລູກຊາຍຄົນນັ້ນ ຈະ​ບໍ່​ຕາຍ ​ຍ້ອນຄວາມ​ບາບ​ຂອງ​ພໍ່​ລາວ: ລາວ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ຢ່າງ​ແນ່ນອນ!

\s5
\v 18 ສ່ວນ​ພໍ່​ຂອງເຂົາ, ຫາເງິນດ້ວຍການບັງຄັບ​ສໍ້​ໂກງຄົນອຶ່ນໆ ໂດຍການຂີ້­ລັກຊັບສິນ ແລະ ຍາດຊິງພ່ີ່ນ້ອງ, ແລະ​ ເຮັດການບໍ່ດີທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງເຂົາ — ເບິ່ງແມ໋, ​ລາວຈະຕາຍ​ຍ້ອນ​ບາບ​ຂອງຕົນ.

\s5
\v 19 ແຕ່​ເຈົ້າ​ຖາມ­ວ່າ, 'ເປັນ­ຫຍັງ​ລູກ­ຊາຍ​ຈຶ່ງ​ບໍ່­ໄດ້​ຮ່ວມຮັບ­ໂທດ​ຍ້ອນຄວາມຜິດ​ຂອງ​ພໍ່?' ເພາະ​ລູກ­ຊາຍ​ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ​ ຊອບ­ທຳ ແລະ ໄດ້​ເຮັດຮັກສາກົດບັນຍັດຂອງເຮົາທັງຫມົດ; ແລະ ລາວໄດ້​ປະ­ພຶດ​ຕາມ​ຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ດັ່ງ­ນັ້ນ ລາວ​ຈຶ່ງ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ຢ່າງ​ແນ່ນອນ!
\v 20 ຜູ້­ໃດ​ເຮັດ​ບາບ​, ຜູ້­ນັ້ນ​ຈະ​ຕ້ອງ​ຕາຍ. ລູກຊາຍບໍ່​ຕ້ອງ​ໄດ້​ຮ່ວມຮັບ­ໂທດ​ຍ້ອນ​ຄວາມຜິດຂອງ​ພໍ່, ແລະ​ ພໍ່​ຈະບໍ່ໄດ້ຮ່ວມຮັບ­ໂທດ​ຍ້ອນຄວາມຜິດ​ຂອງ​ລູກ​ຊາຍ. ຄົນຊອບທຳຈະໄດ້ຮັບຜົນແຫ່ງຄວາມຊອບທຳຂອງເຂົາເອງ, ແລະ ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ກໍ​ຈະ​ໄດ້­ຮັບການລົງໂທດຈາກການ​ຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຂົາເອງ.

\s5
\v 21 ຖ້າ​ຫາກຄົນ​ຊົ່ວ​ຫັນຫນີຈາກ​ບາບທັງຫລາຍທີ່ລາວເຮັດ, ແລະ ຮັກສາການ​ປະ­ພຶດ​ຕາມ​ພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ລາວ ແລະເຮັດ​ແຕ່​ສິ່ງທີ່ຖືກຕອ້ງ ແລະ ​ຊອບ­ທຳ, ແລ້ວລາວຈະມີຊີວິດ ແລະ​ບໍ່​ຕາຍ.
\v 22 ການລະເມີດທັງສີ້ນທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ ຈະບໍ່ຖືກຈົດຈຳ ແລະ ບໍ່ນຳມາເປັນຂໍ້ລົງໂທດລາວ. ລາວຈະມີ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່ ​ເພາະ­ວ່າ​ສິ່ງ​ຊອບທຳທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດ.”

\s5
\v 23 ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ- ເຮົາມີຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີໃນຄວາມຕາຍຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ຍິນດີ — ໃນການຫັນຫນີຈາກທາງຂອງຕົນເພື່ອມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ຫລື?

\s5
\v 24 ແຕ່​ຖ້າ​ຄົນ​ຊອບ­ທຳ​ຫັນຫນີຈາກຄວາມຊອບທຳຂອງລາວ ໄປເຮັດບາບ ແລະ ເຮັດ​ສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງທັງຫລາຍ​ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ­ກັບ​ຄົນ​ຊົ່ວ ລາວ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ໄດ້ຫລື? ຄວາມຊອບທຳທັງຫລາຍທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ ຈະບໍ່ເປັນສິ່ງຈົດຈຳ ເມື່ອລາວທໍລະຍົດເຮົາໃນການກະບົດຂອງລາວ. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈະຕາຍໃນຄວາມບາບທັງຫລາຍທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ.

\s5
\v 25 ແຕ່​ເຈົ້າຍັງເວົ້າ​ວ່າ, 'ວິທີທາງຂອງອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ບໍ່​ຍຸດ­ຕິ­ທຳ!' ເຊື້ອສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ! ຈົ່ງ​ຟັງ​ເຖີດ, ວິທີທາງຂອງເຮົາ​ບໍ່​ຍຸດ­ຕິ­ທຳ​ຊັ້ນ​ບໍ?
\v 26 ເມື່ອຄົນຊອບທຳຫັນຫນີຈາກຄວາມຊອບທຳຂອງລາວ, ແລະເຮັດການຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຕາຍຍ້ອນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ, ແລ້ວລາວຈະຕາຍຍ້ອນການຊົ່ວທັງຫລາຍທີ່ລາວໄດ້ເຮັດໄປນັ້ນ.

\s5
\v 27 ແຕ່ເມື່ອ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ຫັນຫນີ​ຈາກຄວາມຊົ່ວຂອງລາວທີ່ໄດ້ເຮັດໄປແລ້ວ ແລະ ກັບມາ​ເຮັດ​ສິ່ງຍຸດຕິທຳ ແລະ ​ຊອບ­ທຳ, ແລ້ວເຂົາຈະຮັກສາ​ຊີ­ວິດ​ຂອງລາວໄວ້ໄດ້.
\v 28 ເພາະ­ລາວໄດ້ເຫັນ ແລະຫັນຫນີຈາກການທັງປວງ ທີ່ລາວໄດ້ເຮັດແລ້ວນັ້ນ. ລາວຈະມີຊີິວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ລາວຈະບໍ່ຕາຍ.

\s5
\v 29 ແຕ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຍັງກ່າວວ່າ, 'ວິທີທາງຂອງອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​ບໍ່​ຍຸດ­ຕິ­ທຳ!' ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເອີຍ, ວິທີທາງຂອງເຮົາ​ບໍ່​ຍຸດ­ຕິ­ທຳ​ຊັ້ນ​ບໍ? ວິ­ທີ​ທາງຂອງພວກເຈົ້າຕ່າງຫາກທີ່ບໍ່​ຍຸດຕິທຳ ບໍ່ແມ່ນຫລື?
\v 30 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະຕັດສິນເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຕາມການກະທຳຂອງເຂົາ ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ —ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຈົ່ງກັບໃຈໃຫມ່ ແລະ ຫັນຫນີຈາກການລະເມີດທັງສີ້ນຂອງພວກເຈົ້າ ເພື່ອການລະເມີດເຫລົ່ານັ້ນ ຈະບໍ່ເປັນຫີນສະດຸດແຫ່ງການຊົ່ວຕໍ່ສູ້ເຈົ້າ.

\s5
\v 31 ຈົ່ງປະຖີ້ມການລ່ວງລະເມີດທັງປວງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດນັ້ນ; ຈົ່ງຮັບເອົາ​ຈິດ­ໃຈ​ ແລະ ວິນຍານໃຫມ່​ເສຍ. ເຊື້ອສາຍ ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ຫລື ເປັນຫຍັງ​ເຈົ້າຈຶ່ງ​ຢາກ​ຕາຍ?
\v 32 ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ເພິງພໍໃຈໃນຄວາມຂອງຜູ້ຫນຶ່ງຜູ້ໃດ — ຈົ່ງກັບໃຈໃຫມ່ ແລະ ມີຊີວິດຢູ່ເຖີດ!" — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.

\s5
\c 19
\cl ບົດທີ 19
\p
\v 1 "ບັດນີ້, ​ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ເປັ່ງ­ສຽງ​ຮ້ອງເພງ​ຄ່ຳ​ຄວນຕໍໍ່ສູ້​​ຜູ້ນໍາທັງຫລາຍຂອງອິດສະຣາເອນ.
\v 2 ແລະເວົ້າ​ວ່າ, 'ແມ່​ຂອງ​ເຈົ້າ​ແມ່ນໃຜ? ​ສິງໂຕແມ່, ນາງຢູ່ກັບລູກສິງໂຕຜູ້; ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ໂຕ​ສິງ​ຫນຸ່ມ ແລະ ນາງ​ລ້ຽງ​ດູ​ລູກໆ​ຂອງ​ນາງ.
\v 3 ນາງຄືຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້​ລ້ຽງລູກ​ສິງຂອງນາງ ໃຫ້​ເຕີບ​ໃຫຍ່​ ກາຍ­ເປັນ​ສິງ​ຫນຸ່ມ, ໂຕສິງ​ທີ່​ຝຶກ​ໃນການ​ຈີກ​ເຫຍື່ອຂອງມັນ ແລະ​ ມັນກັດ​ກິນເຫຍື່ອດ້ວຍຄວາມຫິວໂຫຍ.
\v 4 ແລ້ວບັນດາປະ­ຊາ­ຊາດກໍ​ໄດ້­ຍິນ​ກ່ຽວກັບ​ສິ່ງນັ້ນ. ມັນ​ກໍ​ຖືກຈັບ​​ໃນ​ກັບດັກ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະພວກ­ເຂົາ​ລ່າມ​ໂສ້​ໄວ້ ແລະນຳ​ມັນ​ມາ­ຍັງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ.

\s5
\v 5 ແລ້ວແມ່​​ສິງ​ເຫັນ​ວ່າ​ ເຖິງວ່ານາງ​ຄອງຄອຍການກັບມາຂອງມັນ​ດົນນານ​ແລ້ວ, ແຕ່​ຄວາມ​ຫວັງ​ຂອງ​ນາງໄດ້​ສູນ​ໄປ, ດັ່ງນັ້ນ ນາງ​ກໍ​ເອົາ​ລູກ​ສິງ​ໂຕ​ອື່ນມາອີກ ແລະ ລ້ຽງມັນໃຫ້ກາຍ­ເປັນ​ສິງ​ຫນຸ່ມ.
\v 6 ສິງ​ຫນຸ່ມຕົວນີ້ ທ່ອງທ່ຽວໄປມາໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ຝູງ​ສິງທັງຫລາຍ. ມັນ​­ເປັນ​​ສິງຫນຸ່ມ ແລະ ​ມັນໄດ້ຮຽນແລະເຝິກ​ການຈີກ​ເຫຍື່ອຂອງມັນ; ມັນໄດ້​ກັດກິນ​ບັນດາມະນຸດ.
\v 7 ມັນ​ໄດ້ຈັບຍິງແມ່ຫມ້າຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ທຳລາຍເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ. ແຜ່ນ­ດິນນັ້ນກໍຖືກຮົກຮ້າງ ເພາະ​ດ້ວຍໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງຄໍ່າລາມຂອງມັນ.

\s5
\v 8 ແຕ່​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ຈາກແຄວ້ນ​ທັງ­ປວງ​ອ້ອມຮອບ​ຕໍ່­ສູ້​ມັນ­;​ ພວກ­ເຂົາ​​ກາງ​ແຫ​ອອກ​ຄຸບ​ມັນ. ມັນ​ກໍ​ຖືກ​ຈັບ​ຢູ່­ໃນ​ກັບດັກ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​.
\v 9 ພວກ­ເຂົາ​ລ່າມ​ໂສ້​ມັນໄວ້ ແຫລະເອົາ​ມັນ​​ໄວ້​ໃນ​ກົງ ແລ້ວ​ນຳ​ມັນໄປໃຫ້​ກະ­ສັດ​ບາ­ບີ­ໂລນ. ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຂັງ​ມັນ​ໄວ້​ໃນ​ທີ່​ປ້ອມອັນ​ເຂັ້ມ­ແຂງ ເພື່ອ​ບໍ່​ໃຫ້​ໄດ້­ຍິນ​ສຽງ​ຂອງ​ມັນ​ອີກ​ຢູ່​ເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ.

\s5
\v 10 ແມ່​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເຫມືອນກັບ​ເຄືອ​ອະ­ງຸ່ນ​ທີ່ປູກໃນສາຍເລືອດຂ້າງແມ່​ນ້ຳ. ມັນມີ​ຫມາກ​ດົກ ແລະ ​ມີ​ກິ່ງກ້ານ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ຍ້ອນ​ມີ​ນ້ຳ​ບໍ­ລິ­ບູນ.
\v 11 ມັນ​ມີ​ກິ່ງ​ກ້ານ​ທີ່​ແຂງ­ແຮງ ຊຶ່ງ​ກາຍ­ເປັນ​ໄມ້­ຄ້ອນ­ເທົ້າ​ຂອງ​ຜູ້­ປົກ­ຄອງ, ແລະ ມັນ​ສູງທ່າມກາງ​ກິ່ງກ້ານ​ທີ່ຕຶບ​ຫນາ, ແລະ ຄວາມ​ສູງ​ຂອງ​ມັນ ກໍໄດ້ເປັນທີ່ພົບເຫັນໂດຍໃບດົກຫນາຂອງມັນ.

\s5
\v 12 ແຕ່­ວ່າ​ມັນ​ຖືກ​ຖອນ​ອອກ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຄວາມໂກດຮ້າຍ ແລະ​ ຖືກ​ຖິ້ມ​ລົງ​ພື້ນ­ດິນ, ແລະ ລົມທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ ເຮັດ­ໃຫ້​ຜົນ​ຂອງ​ນມັນຫ່ຽວ­ແຫ້ງໄປ. ກິ່ງກ້ານ​ທີ່​ແຂງ­ແຮງ​ກໍ​ຫັກ ແລະ​ຫ່ຽວ­ແຫ້ງ​ໄປ ແລະ ໄຟ​ກໍ​ໄຫມ້ມັນເສຍ.
\v 13 ບັດ­ນີ້ ມັນຖືກ​ປູກ​ໄວ້​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ, ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ ແລະກະຫາຍ​ນ້ຳ.

\s5
\v 14 ໄຟ​ກໍໄດ້​ລາມ​ມາ​ຈາກ​ກິ່ງກ້ານ​ໃຫຍ່​ຂອງມັນ ແລະ ເຜົາໄຫມ້​ກິ່ງກ້ານ​ອື່ນໆ​ ແລະ ​ຫມາກມັນ​ຈົນ​ຫມົດ. ຈຶ່ງ​ບໍ່­ມີ​ກິ່ງກ້ານທີ່​ແຂງ­ແຮງ​ເຫລືອ​ຢູ່­ໃນ​ຕົ້ນ​ອີກຕໍ່ໄປ, ບໍ່­ມີ​ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າສຳ­ລັບ​ການ­ປົກ­ຄອງ.' ນີ້​ເປັນ​ບົດ​ເພງ­ຄ່ຳ­ຄວນ ແລະ ຈະ​ໃຊ້​ສຳລັບຮ້ອງເປັນ​ບົດ​ເພງ­ຄ່ຳ­ຄວນບົດຫນຶ່ງ.”

\s5
\c 20
\cl ບົດທີ 20
\p
\v 1 ສິ່ງນີ້ເກີດຂື້ນໃນ​ວັນ­ທີ​ສິບ, ເດືອນ​ທີ​ຫ້າ, ​ໃນ​ປີ​ທີ​ເຈັດ, ທີ່ພວກ​ຜູ້­ໃຫຍ່​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ບາງ​ຄົນ​ໄດ້​ມາ​ທູນ​ຖາມ​ພຣະ­ຢາເວ ແລະ ​ພວກເຂົາໄດ້​ນັ່ງ​ຢູ່​ຕໍ່­ຫນ້າ​ເຮົາ.

\s5
\v 2 ແລ້ວພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​, ກ່າວວ່າ,
\v 3 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເວົ້າ­ກັບ​ພວກ​ຜູ້­ໃຫຍ່​ຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະ​ ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ພວກເຈົ້າ​ມາ​ຈະ​ມາ​ສອບຖາມ​ເຮົາ​ບໍ? ຢ່າງທີ່ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່ສັນ­ໃດ, ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່­ຖືກສອບຖາມດ້ວຍພວກເຈົ້າສັນນັ້ນ! —​ ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.'

\s5
\v 4 ເຈົ້າ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ພວກ­ເຂົາ​ບໍ? ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​​ບໍ? ຈົ່ງ​ໃຫ້ພວກຂົາ​ຮູ້​ເຖິງ​ຄວາມ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ຂອງ​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ພວກເຂົາ.
\v 5 ​ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໃນ​ວັນ​ນັ້ນ​ເມື່ອ​ເຮົາ​ເລືອກ​​ອິດສະຣາເອນ​ໄວ້ ແລະ ເຮົາໄດ້ຍົກມື​ສາບານ​ຕໍ່ລູກຫລານຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງ​ຢາ­ໂຄບ, ແລະ ໄດ້ສະ­ແດງ​ຕົນ​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ຮູ້­ຈັກ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ, ເມື່ອ​ເຮົາຍົກມືຂອງເຮົາຂື້ນສາບານ​ກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, ເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ, "ເຮົາ​ເປັນພຣະຢາເວ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ"—
\v 6 ໃນ​ວັນ​ນັ້ນ ເຮົາ​ຍົກມືຂອງເຮົາຂື້ນສາບານ​ຕໍ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ພວກ­ເຂົາ​ອອກ­ຈາກ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ ​ໄປ​ຍັງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາຢ່າງລະມັດລະວັງ. ເປັນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ມີ​ນ້ຳ​ນົມ ແລະ​ ນ້ຳ­ເຜິ້ງ​ໄຫລ​ບໍ­ລິ­ບູນ; ມັນເປັນ​ເຄື່ອງປະດັບທີ່ສວຍທີ່ສຸດໃນບັນດາ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທັງ­ຫລາຍ.

\s5
\v 7 ແລະ​ເຮົາ​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, "ໃຫ້ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນ​ຈົ່ງ​ຖິ້ມ​ສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງໄປຈາກສາຍ​ຕາ​ຂອງ​ເຂົາເສຍ ແລະ ຮູບ​ເຄົາ­ລົບທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເອ­ຢິບນຳ. ຢ່າໃຫ້ໂຕຂອງເຈົ້າເປັນມົນທິນ; ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ."

\s5
\v 8 ແຕ່​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ກະ­ບົດ​ຕໍ່​ເຮົາ ແລະ​ ບໍ່­ຍອມ​ເຊື່ອຟັງ​ເຮົາ. ພວກ­ເຂົາ​ແຕ່ລະຄົນບໍ່ຍອມປະ​ຖິ້ມ​ສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງໄປຈາກສາຍຂອງເຂົາເສຍ ຫລື ປະຖິ້ມຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເອ­ຢິບ, ດັ່ງນັ້ນ ​ເຮົາ​ຕັ້ງໃຈທີ່​ຈະຖອກເທຄວາມ​ໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ເຫນືອ​ພວກ­ເຂົາ ເພື່ອໃຫ້ສະສົມກັບ​ຄວາມໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ມີ​ຕໍ່​ພວກ­ເຂົາໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ.
\v 9 ເຮົາ​​ເຮັດເພື່ອ​​ເຫັນ­ແກ່​ນາມ​ຂອງ​ເຮົາ ເພື່ອຈະ​ບໍ່ຍອມໃຫ້ພຣະນາມນັ້ນຖືກຫມິ່ນປະຫມາດໃນສາຍຕາ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງປວງ ທີ່​ອາ­ໄສ​ຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ສະ­ແດງ​ຕົນ​ໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້, ແລະ ເຫັນດ້ວຍສາຍຕາຂອງພວກເຂົາໂດຍການນຳພວກເຂົາອອກ​ມາ​ຈາກ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ.

\s5
\v 10 ດັ່ງ­ນັ້ນ ເຮົາ​ໄດ້ສົ່ງ​ພວກ­ເຂົາ​ອອກໄປ­ຈາກ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ​ແລະ ​ນຳ​ພວກເຂົາ​ມາ​ຍັງ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ.
\v 11 ເຮົາໄດ້​ໃຫ້​ກົດເກນຂອງ​ເຮົາ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ ແລະ ​ກົດບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ຮູ້ ເພື່ອແຕ່ລະຄົນໄດ້ມີ​ຊີ­ວິດ​ຢູ່ ຖ້າພວກເຂົາເຊື່ອງຟັງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 12 ແລ້ວເຮົາໄດ້ໃຫ້ບັນດາ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ ເພື່ອເປັນ​ຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ​ລະ­ຫວ່າງ​ເຮົາ ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​, ເພື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ ເປັນ​ຜູ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ພວກເຂົາ​ບໍ­ຣິສຸດ.

\s5
\v 13 ແຕ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ໄດ້​ກະ­ບົດ​ຕໍ່ສູ້​ເຮົາ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ. ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່­ໄດ້​ດຳ­ເນີນ​ຕາມ​ພຣະທຳ​ຂອງ​ເຮົາ; ແຕ່ພວກເຂົາ​ໄດ້​ປະ­ຕິ­ເສດ​ຂໍ້ບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ, ​ຜູ້ນັ້ນຈະມີຊີວິດຢູ່ ຖ້າເຂົາເຊື່ອຟັງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ແຕ່ພວກເຂົາລົບລູ່ບັນດາ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາ, ດັ່ງນັ້ນ​ ເຮົາຈຶ່ງກ່າວວ່າ, ເຮົາ​ຈະ​ຖອກເທ​ຄວາມໂກດ​ຮ້າຍຂອງ​ເຮົາ​ອອກເຫນືອ​ພວກ­ເຂົາ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ ​ເພື່ອ​ທຳ­ລາຍ​ພວກ­ເຂົາໃຫ້ຫມົດສີ້ນ.
\v 14 ແຕ່​ເຮົາ​ກໍ​ເຮັດ​ໂດຍ​ເຫັນ­ແກ່​ນາມ​ຂອງ​ເຮົາ​ເອງ ເພື່ອ​ບໍ່​ໃຫ້ພຣະ​ນາມນັ້ນເຊື່ອມກຽດໃນສາຍຕາຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ, ຄືຕໍ່ຫນ້າຜູ້ທີ່ເຮົາໄດ້ນຳເຂົາອອກຈາກເອ­ຢິບ.

\s5
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາກໍໄດ້ຍົກມືຂອງເຮົາສາບານ​ຕໍ່​ພວກ­ເຂົາ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ​ວ່າ ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ນຳ​ພວກ­ເຂົາ​ມາ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຊຶ່ງ​ເຮົາ​ໄດ້​ໃຫ້​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ, ຊຶ່ງເປັນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ມີ​ນ້ຳ​ນົມ ແລະ​ນ້ຳ­ເຜິ້ງ​ໄຫລ​ບໍ­ລິ­ບູນ, ມັນເປັນ​ເຄື່ອງປະດັບທີ່ສວຍງາມທີ່ສຸດໃນບັນດາ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທັງ­ຫລາຍ.
\v 16 ເຮົາໄດ້ສາບານເພາະ​ພວກ­ເຂົາໄດ້​ປະ­ຕິ­ເສດ​ບໍ່​ຮັບ​ຂໍ້​ບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ​ບໍ່​ດຳ­ເນີນ​ຕາມພຣະທຳ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ລົບລູ່ບັນດາ​ວັນສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາ,​ ເພາະ­ວ່າ​ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ໄປ​ຕິດ­ຕາມ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ­ຕົນ.
\v 17 ເຖິງ​ປານ​ນັ້ນ​ກໍ­ດີ ໃນ­ຕາ​ຂອງ​ເຮົາ​ກໍ​ຍັງ​ມີຄວາມປາ­ນີ​ຕໍ່ການທຳລາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ​ເຮົາ​ບໍ່­ໄດ້​ທຳ­ລາຍ​ພວກ­ເຂົາໃຫ້ສູນສີ້ນໄປໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ​ນັ້ນ.

\s5
\v 18 ​ເຮົາໄດ້​ເວົ້າ­ກັບ​ລູກ­ຊາຍ ແລະ ລູກຍິງ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ​ນັ້ນ​ວ່າ, "ຢ່າ​ດຳ­ເນີນ​ຕາມ​ກົດ­ເກນ​ຂອງ​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ຫລື​ຮັກ­ສາ​ຂໍ້ບັນຍັດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ຫລື​ເຮັດ​ຕົນ​​ໃຫ້­ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ດ້ວຍ​ບັນດາຮູບ​ເຄົາ­ລົບຕ່າງໆ.
\v 19 ເຮົາຄືພຣະຢາເວ ອົງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ; ຈົ່ງ​ດຳ­ເນີນ​ຕາມພຣະທຳຂອງ​ເຮົາ ແລະ ​ຈົ່ງ​ເຊື່ອຟັງຂໍ້ບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ​ ປະ­ພຶດ​ຕາມ.
\v 20 ຈົ່ງ­ຮັກ­ສາ​ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ ເພື່ອ­ຈະ​ເປັນ​ຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ​ລະ­ຫວ່າງ​ເຮົາ​ກັບ​ເຈົ້າ, ເພື່ອ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ."

\s5
\v 21 ແຕ່​ລູກຊາຍ ແລະ ລູກຍິງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາໄດ້­ກະ­ບົດ​ຕໍ່​ເຮົາ. ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່­ໄດ້​ດຳ­ເນີນ​ຕາມ​ກົດບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ ຫລື​ບໍ່​ຮັກ­ສາ​ຂໍ້​ຄຳສັ່ງ​ຂອງ​ເຮົາ, ຊຶ່ງ​ເປັນສິ່ງທີ່​ມະ­ນຸດອາດມີຊີວິດຢູ່​ໄດ້​​ຖ້າພວກເຂົາເຊື່ອຟັງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ຫມິ່ນປະຫມາດວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຖອກເທຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາລົງ​ເຫນືຶອພວກເຂົາ ເພື່ຶອໃຫ້ສົມກັບຄວາມໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​​ຕໍ່​ສູ້ພວກເຂົາ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ.
\v 22 ແຕ່​ເຮົາ​ໄດ້ຫັນຫລັງຈາກການກະທຳຂອງ​ເຮົາ ເພື່ອເຫັນແກ່ນາມຂອງເຮົາ, ເພື່ອ​ບໍ່​ໃຫ້ນາມ​ນັ້ນ​ເຊື່ອມເສຍກຽດ​ຕໍ່​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍທີ່ເຮົານຳອອກມາຈາກອິດສດຣາເອນ.

\s5
\v 23 ເຮົາເອງກໍໄດ້ຍົກມືຂອງເຮົາ​ປະ­ຕິ­ຍານ​ຕໍ່​ພວກ­ເຂົາ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານາວ່າ, ເຮົາ​ຈະ­ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ ແລະ​ ແຍກ​ພວກ­ເຂົາ​ໄປ​ຢູ່​ຕາມ​ດິນແດນທັງຫລາຍ.
\v 24 ເຮົາໄດ້ຕັດສິນໃຈເຊັ່ນນີ້ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມ​ຂໍ້​ຄຳສັ່ງ​ຂອງ​ເຮົາ, ແຕ່​ພວກເຂົາໄດ້​ປະ­ຕິ­ເສດກົດບັນຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ​ ຫມິ່ນປະຫມາດ​ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຮົາ​. ​ໃນ­ສາຍຕາ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຈັບຈ້ອງ​ຢູ່​ທີ່​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບແຫ່ງ​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງພວກເຂົາ.

\s5
\v 25 ແລ້ວເຮົາຍັງໄດ້ໃຫ້ກົດບັນຍັດ​ທີ່​ບໍ່​ດີແກ່ພວກເຂົາ, ແລະ ​ໃຫ້ຂໍ້ຄຳສັ່ງ​ທີ່ບໍ່ເຮັດໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່ສາມາດ​ດຳ­ລົງ​ຊີ­ວິດ​ໄດ້.
\v 26 ເຮົາ​ກໍ­ໄດ້ເຮັດ​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ດ້ວຍ​ເຄື່ອງ​ຖວາຍ​ຂອງພວກ​ເຂົາ​ເອງ ເມື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ຖວາຍບູຊາ​ລູກຊາຍກົກທຸກຄົນ ແລະ ໂຍນພວກເຂົາເຂົ້າກອງໄຟ. ​ເຮົາ​ເຮັດ­ເຊັ່ນນີ້ ເພື່ອເຮັດໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ຢ້ານກົວ ເພື່ອ​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ!'

\s5
\v 27 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເວົ້າ­ກັບ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ ​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍ­ໄດ້​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ເຮົາ​ອີກໃນເລື່ອງນີ້ດ້ວຍເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ເຮົາ.
\v 28 ​ເມື່ອ​ພວກເຂົາເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ເຮົາ​ສັນຍາ​ວ່າ​ຈະ­ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ນັ້ນແລ້ວ, ແລະ ເມື່ອໃດທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ເຫັນ​ເນີນ­ພູ​ສູງ​ ຫລື​ເຫັນ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ໃບ​ດົກ​, ພວກ­ເຂົາ​​ໄດ້ຖວາຍ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​, ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້​ເຮົາໃຈຮ້າຍດ້ວຍເຄື່ອງຖວາຍບູຊາເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະ ໃນບ່ອນນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ກໍໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຂົາໄດ້ຖືກຖອກ​ເຄື່ອງ​ດື່ມ​ບູ­ຊາ​ອອກ​ໃນບ່ອນ­ນັ້ນ.
\v 29 ແລ້ວເຮົາ​ໄດ້​ກ່າວກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, "ສະ­ຖານ­ທີ່​ນະ­ມັດ­ສະ­ການ​ສູງ ​ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່​ເຈົ້ານຳເຄື່ອງຖວາຍ​ເຂົ້າ­ໄປ​ນັ້ນ​ຄື​ຫຍັງ?" ດັ່ງນັ້ນ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ເອີ້ນ​ຊື່​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ວ່າ ບາ­ມານ ມາ​ຈົນ​ເຖິງ​ມື້​ວັນ​ນີ້.'

\s5
\v 30 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າ​ເຮັດ​ຕົນ​ໃຫ້­ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ຕາມ​ຢ່າງວິທີທາງ​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ? ແລະ ​ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າໄດ້ປະພຶດຕົວເຫມືອນຍິງໂສເພນີ, ທີ່ສະແຫວງຫາແຕ່ສິ່ງ​ທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງຢ່າງນີ້?.
\v 31 ເມື່ອ​ພວກເຈົ້າ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ ແລະ ພວກເຈົ້າໄດ້ໂຍນ​ລູກ­ຊາຍ​ເຂົ້າໄປໃນໄຟ, ຈົນເຖິງບັດນີ້ ພວກເຈົ້າ​ກໍໄດ້​ເຮັດ​ຕົນ​ໃຫ້­ເປັນ​ມົນ­ທິນ ດ້ວຍ​ບັນ­ດາ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າທັງຫມົດ. ດັ່ງນັ້ນ ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນໃຫ້ພວກເຈົ້າມາຖາມເຮົາ,​ ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ? ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ຢ່າງແນ່ນອນສັນ­ໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ — ເຮົາ​ຈະ­ບໍ່ໃຫ້​ເຈົ້າ​​ຖາມ​ເຮົາ​ສັນນັ້ນ.
\v 32 ຄື​ສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າຄິດຢູ່ນັ້ນ ມັນຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນຢ່າງແນ່ນອນ​. ພວກເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ‘ຂໍໃຫ້ພວວກເຮົາເປັນ​ເຫມືອນ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ, ຄື­ເປັນ​ເຫມືອນ​ເຜົ່າ​ຕ່າງໆ​ໃນ​ແຜ່ນນດິນອື່ນໆ ທີ່ຈະນະມັດສະການ​ໄມ້ ແລະ​ ສີ​ລາ."

\s5
\v 33 ເຮົາ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ສັນ­ໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ — ເຮົາ​ຈະ​ປົກ­ຄອງ​ເຫນືອ​ເຈົ້າດ້ວຍມືທີ່ມີຣິດອຳນາດຂອງເຮົາ, ​ຢຽດແຂນ​ອອກ, ແລະ​ຖອກເທ​ຄວາມ​ໂກດຮຮ້າຍ​ລົງເຫນືຶອພວກເຈົ້າຢ່າງແນ່ນອນສັນນັ້ນ.
\v 34 ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເຈົ້າ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ​ ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ເຈົ້າ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ປະ­ເທດ​ທັງ­ປວງ​ ຊຶ່ງທີ່​ເຈົ້າຖືກ​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​​ໄປ​ຢູ່ນັ້ນ. ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນີ້ດ້ວຍ​ມື​ທີ່​ມີ​ຣິດອຳນາດ ແລະ ​ຖອກເທຄວາມ​ໂກດຮ້າຍ​ອອກມາ.
\v 35 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ນຳພວກ​ເຈົ້າ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ​ແຫ່ງ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ ໃນ​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ເຮົາ​ຈະ​ພິພາກສາເຈົ້າແບບ­ຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ.

\s5
\v 36 ຢ່າງທີ່ເຮົາ​ໄດ້ພິພາກສາ​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ​ແຫ່ງ​​ເອ­ຢິບນັ້ນ, ເຮົາກໍຈະພິພາກສາພວກເຈົ້າເຊັ່ນກັນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.
\v 37 ເຮົາ​ຈະ­ເປັນເຫດໃຫ້ພວກ​ເຈົ້າ​ລອດ​ຄະ­ທາ​ອຳ­ນາດ​ໄປ​, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ເຈົ້າເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງທັງຫລາຍຂອງ​ພັນ­ທະ​ສັນ­ຍາ.
\v 38 ເຮົາ​ຈະ​ຊຳ­ລະ​ພວກ​ກະ­ບົດ​ຈາກ​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ ແລະ ຄົນທັງຫລາຍທີ່​ຕໍ່ຕ້ານ​ເຮົາ. ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ພວກ­ເຂົາ​ອອກ­ຈາກ​ແຜ່ນ­ດິນ​ໄປ​ອາ­ໄສ​ຢູ່ຢ່າງຄົນຕ່າງດ້າວ, ແຕ່​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ. ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 39 ສ່ວນພວກເຈົ້າ, ໂອ້ ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ແຕ່ລະຄົນຈົ່ງໄປ​ບົວ­ລະ­ບັດ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ​ເຈົ້າ​. ນະມັດສະການ ຖ້າຫາກເຈົ້າ​ບໍ່​ຟັງ​ເຮົາ, ແຕ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງບໍ່ຫມິ່ນປະຫມາດນາມຊື່ອັນ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ​​ດ້ວຍ​ເຄື່ອງ​ຖວາຍ ແລະ ​ດ້ວຍ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 40 ເພາະວ່າ​ຢູ່ເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ບໍ­ຣິສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ, ຄື​ພູ­ເຂົາ​ສູງ​ຂອງ​ແຫ່ງອິດສະຣາເອນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ — ບັນ­ດາ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນຈະນະມັດສະການເຮົາຢູ່ທີ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ. ເຮົາຍິນດີ​ທີ່ຈະຮັບເອົາເຄື່ອງ​ຖວາຍ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າໃນ​ທີ່ນັ້ນ, ແລະ ທັງຜົນ​​ທຳ­ອິດ​ແຫ່ງ​ເຄື່ອງບັນນາການ​ອັນ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 41 ​ເຮົາ​ຈະຍອມຮັບເອົາເຫມືອນກິ່ນຫອມຂອງເຄື່ອງຫອມ ເມື່ອເຮົານຳພວກເຈົ້າ​ອອກ​​ຈາກ​ຊົົນຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ຮວບຮວມພວກເຈົ້າອອກຈາກປະ­ເທດ​ທີ່​ພວກເຈົ້າ​ຖືກກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່ນັ້ນ. ເຮົາ​​ສະ­ແດງ​ຄວາມ​ບໍ­ຣິສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າໃຫ້ປະຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍໄດ້ເຫັນ.

\s5
\v 42 ແລ້ວ, ເມື່ອ​ເຮົານຳເຈົ້າ​ເຂົ້າໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ, ໄປຍັງແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາໄດ້ຍົກມືສາບານໄວ້ວ່າ ຈະມອບໃຫ້ແກ່​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າວ່າ ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວ.
\v 43 ແລ້ວ ພວກເຈົ້າ​ຈະ​­ນຶກ​ເຖິງວິທີ​ທາງອັນຊົ່ວຮ້າຍ, ແລະ ​ການ​ກະ­ທຳ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ ຊຶ່ງ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ໂຕ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ, ແລະ​ ພວກເຈົ້າຈະກຽດຊັງຕົນເອງໃນ​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເອງ, ເພາະຄວາມຊົ່ວທັງຫລາຍຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
\v 44 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວ ເມື່ອເຮົາໄດ້ເຮັດແບບນີ້ກັບເຈົ້າ ເພາະເຫັນແກ່ນາມຊື່ຂອງເຮົາ, ບໍ່ແມ່ນຕາມວິທີທາງອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຈົ້າ, ຫລືຕາມການກະທຳທີ່ເຊື່ອມກຽດຂອງເຈົ້າ, ໂອ ​ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນເອີຍ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ​ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.”'

\s5
\v 45 ແລ້ວ ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, ກ່າວວ່າ,
\v 46 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ມຸ້ງ​ຫນ້າ​ໄປດິນແດນ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້ ແລະ ກ່າວ​ໂທດ​ຕໍ່ສູ້​ທິດ­ໃຕ້; ຈົ່ງ​ປະ­ກາດ​ພຣະ­ທຳ​ຕໍ່ສູ້​ເຂດ­ແດນ​ປ່າ­ໄມ້​ທີ່­ຢູ່​ໃນເນເກບ.
\v 47 ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ປ່າ­ໄມ້​ແຫ່ງເນເກບ​ວ່າ, ' ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ — ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋, ເຮົາ​ຈະ​ກໍ່​ໄຟ​ໄວ້​ໃນທ່າມກາງ​ເຈົ້າ. ເຮົາ​ຈະ​ເຜົາ​ຜານ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ຂຽວ ແລະ ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ແຫ້ງ​ທຸກ​ຕົ້ນ​ທີ່­ຢູ່​ໃນທ່າມກາງ​ເຈົ້າ. ​ແປວ­ໄຟເຫລົ່ານີ້ ກໍຈະລຸກ​ໄຫມ້ ແລະ ​­ມອດບໍ່ເປັນ; ຫນ້າ​ທຸກ​ຫນ້າ​ຕັ້ງ­ແຕ່​ທິດ­ໃຕ້​ຈົນ​ເຖິງ​ທິດ­ເຫນືອ​ຈະ​ຖືກ​ໄຟ​ລວກ.

\s5
\v 48 ແລ້ວມະນຸດທຸກຄົນເຫັນວ່າ ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວເປັນຜູ້ກໍ່ໄຟນັ້ນ ເມື່ອເຮົາໃຕ້ໄຟແລ້ວ, ມັນຈະມອດບໍ່ເປັນ.'"
\v 49 ແລ້ວ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງເວົ້າວ່າ “ອະນິຈັງເອີຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​, ພວກ­ເຂົາ​​ກຳ­ລັງ​ກ່າວ­ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ ' ເຂົາເປັນພຽງຜູ້ເລົ່າ​ຄຳ​ອຸ­ປະ­ມາ​ບໍ່ແມ່ນຫລື​?””

\s5
\c 21
\cl ບົດທີ 21
\p
\v 1 ແລ້ວ ພຣະຄໍາ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ມຸ້ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຕໍ່­ສູ້​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ, ແລະ​ ກ່າວ​ໂທດ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ນະມັດສະການ​ທັງ­ຫລາຍ; ຈົ່ງ​ທຳນວາຍຕໍ່ສູ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 3 ແລະ​ຈົ່ງກ່າວ​ແກ່​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາຈະຕໍ່ສູ້​ກັບ​ເຈົ້າ! ເຮົາ​ຈະ​ຖອດ​ດາບ​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ­ຈາກ​ຝັກ ແລະ​ ເຮົາ​ຈະ​ຕັດ​ທັງ​ຄົນ​ຊອບ­ທຳ ແລະ​ ຄົນ​ຊົ່ວ​ອອກ­ຈາກ​ເຈົ້າເສຍ!

\s5
\v 4 ເພື່ອ​ເຮົາ​ຈະ​ຕັດ​​ທັງ​ຄົນ​ຊອບ­ທຳ ແລະ​ ຄົນ​ຊົ່ວ​ອອກ­ຈາກ​ເຈົ້າ​ເສຍ, ດາບ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ອອກ­ຈາກ​ຝັກ​ໄປ​ຕໍ່­ສູ້​ມະນຸດ​ທັງ​ຫມົດ​ຈາກ​ທິດ­ໃຕ້​ເຖິງ​ທິດ­ເຫນືອ.
\v 5 ແລ້ວມະນຸດທຸກຄົນຈະ​ຮູ້­ວ່າ,​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເຮົາ​ໄດ້​ຖອດ​ດາບຂອງ​ເຮົາ​​ອອກ­ຈາກ​ຝັກ​ແລ້ວ ແລະ​ ຈະ​ບໍ່​ເກັບ​ໃສ່​ຝັກ​ອີກ!'

\s5
\v 6 ສຳລັບເຈົ້າ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງໂອ່ຍຄາງດ້ວຍ­ໃຈທີ່ແຕກສະຫລາຍ​! ດ້ວຍ​ຄວາມທຸກ​ລະ​ທົມຂົມ­ຂື່ນ​ໃຈຕໍ່ຫນ້າພວກ­ເຂົາ!
\v 7 ແລ້ວມັນ​ຈະເກີດຂື້ນ ເມື່ອພວກ­ເຂົາ​ຈະຖາມ​ເຈົ້າ​ວ່າ, ‘ດ້ວຍເຫດໃດ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ໂອ່ຍຄາງ?’ ແລ້ວເຈົ້າຈະເວົ້າ​ວ່າ, ‘ເພາະ​ເລື່ອງ​ຂ່າວທີ່ຈະ​​ມາ​ເຖິງ, ຫົວ­ໃຈ​ທຸກ​ດວງ​ຈະ​ອ່ອນເພຍລົງ, ແລະ​ ມື​ທຸກມື​ສັ່ນ! ບັນ­ດາ​ຈິດ­ວິນ­ຍານ​ຈະ​ຢ້ານ​ກົວ, ແລະ ​ທຸກຫົວ​ເຂົ່າ​ຈະ​ອ່ອນ​ເພຍລົງ​ເຫມືອນ​ດັ່ງ​ນ້ຳ. ເບິ່ງ​ແມ໋! ຂ່າວ​ນັ້ນ​ກຳລັງມາ​ເຖິງ ແລະ ​ມັນຈະເປັນຢ່າງນີ້! — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.'"

\s5
\v 8 ແລ້ວພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ​ກ່າວວ່າ,
\v 9 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ທຳນວາຍ ແລະ​ ກ່າວ​ວ່າ, 'ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ດາບ​ເຫລັ້ມ​ຫນຶ່ງ! ໄດ້ຖືກຝົນ​ໃຫ້​ແຫລມຄົມ ແລະ ​ຂັດ​ໃຫ້​ເຫລື້ອມແລ້ວ!

\s5
\v 10 ມັນໄດ້ຖືກຝົນ​ໃຫ້ເເຫລມ​ຄົມ ​ເພື່ອ­ເອົາໄປໃຊ້ໃນການ​ຂ້າຄັ້ງໃຫຍ່! ມັນຖືກຂັດ​​ໃຫ້​ເຫລື້ອມເຫມືອນແສງຟ້າແມບ! ພວກເຮົາຄວນຈະ​ຊື່ນ­ຊົມຍິນດີໃນໄມ້ຄະທາ​ແຫ່ງ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ເຮົາຫລື? ດາບທີ່ຈະມາເຖິງນັ້ນ ກຽດຊັງໄມ້ຢ່າງນັ້ນ!
\v 11 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ດາບຈະຖືກຝົນໃຫ້ແຫລມຄົມ, ແລ້ວຖືກກຳໃຫ້ຫມັ້ນ​ໃນ​ມື! ດາບຖືກຝົນໃຫ້ແຫລມຄົມ ແລະ ຖືກຂັດໃຫ້ເປັນເງົາແລ້ວ ຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງຜູ້ຂ້າຄົນ­!'

\s5
\v 12 ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ​ຮ້ອງໂສກເສົ້າ​ສາ! ເພາະດາບ​ນັ້ນ​ຈະມາຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ! ­ມັນຕໍ່ສູ້​ກັບ​ບັນ­ດາ​ເຈົ້າ​ນາຍທັງຫລາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາຕົກເປັນເຫຍື່ອຄົມດາບພ້ອມກັບປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ.​ ສະນັ້ນຈົ່ງ​ຕີ​ກົກ​ຂາຂອງ​ຕົນ​ສາ!
\v 13 ເພາະ​ມີ­ການ​ທົດ­ລອງ, ແຕ່ຫາກຄະທາບໍ່ຄົງຢູ່ຕໍ່ຢ່າງນັ້ນຫລື? — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 14 ບັດນີ້, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ກ່າວຄຳທຳນວາຍ ແລະ ຈົ່ງ​ຕົບ­ມືຂອງເຈົ້າ, ເພື່ອ​ດາບນັ້ນຈະຟາດຟັນ​ລົງ­​ຄັ້ງທີ່ສາມ! ມັນຈະເປັນດາບ​ເພື່ອເຂັ່ນ​ຂ້າ! ຄືເປັນ​ດາບສຳລັບການເຂັ່ນຂ້າ, ຟາດຟັນພວກເຂົາທຸກທີ່ທຸກບ່ອນ.

\s5
\v 15 ເພື່ອ​ວ່າຫົວ​ໃຈ​ຂອງ​ເຂົາ​ຈະ​ລະ­ລາຍໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ​ຜູ້ຄົນລົ້ມຕາຍເປັນ​ທະ­ວີ­ຄູນ, ເຮົາໄດ້ຕັ້ງ​​ດາບ​ນັ້ນໄວ້​ທີ່​ປະ­ຕູ​ທຸກບານ! ​ວິບັດ! ມັນຖືກເປັ່ງປະກາຍດັ່ງສາຍ​ຟ້າ​ແມບ, ມັນຖືຶກຕັ້ງໃຫ້ມີອິດສະຫລະໃນການ​ຂ້າ­ຟັນ.
\v 16 ເຈົ້າ, ດາບເອີຍ! ຈົ່ງຟັນໄປທາງຂວາ! ແລ້ວຟັນ­ໄປ​ທາງ​ຊ້າຍ! ໄປທຸກທາງທີ່ຫນ້າເຈົ້າຫັນໄປ.
\v 17 ເພາະເຮົາເອງ ກໍ​ຈະຈັບ­ມືຂອງເຮົາເຂົ້າ​ດ້ວຍກັນ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະນຳ​ຄວາມໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາໄປເຖິງຄົນທີ່ເຫລືອ! ເຮົາ, ​ແມ່ນພຣະຢາເວ­ໄດ້​ລັ່ນ​ຄຳ​ເວົ້າ​ແລ້ວ!”

\s5
\v 18 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ​ອີ​ກວ່າ,
\v 19 “ບັດນີ້, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ແຕ້ມຖະຫນົນ​​ສອງເສັ້ນ​ໃຫ້​ດາບ​ແຫ່ງ​ກະ­ສັດ​ບາ­ບີ­ໂລນ​ເຂົ້າ​ມາໄດ້. ຖະຫນົນ​ສອງ​ເສັ້ນນັ້ນເລີ່ມຕົ້ນຈາກແຜ່ນດິນດຽວກັນ ແລະ​ ປ້າຍບອກທາງອັນຫນຶ່ງຈະບອກທາງໄປສູ່ຕົວເມືອງ.
\v 20 ຈົ່ງເຮັດເຄື່ອງຫມາຍອີກເສັ້ນທາງຫນຶ່ງສຳລັບບອກທາງກອງທັບຂອງບາ­ບີ­ໂລນທີ່ຈະໄປຍັງເມືອງ​ຣັບ­ບາ​ແຫ່ງ​ຄົນ​ອຳ­ໂມນ. ​ຈົ່ງເຮັດເຄື່ອງຫມາຍອີກເສັ້ນທາງຫນຶ່ງໄປຍັງກອງທັບຂອງຢູດາແຫ່ງນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ ຊຶ່ງມີປ້ອມປະການ.

\s5
\v 21 ເພາະ­ວ່າ​ກະ­ສັດ​ບາ­ບີ­ໂລນຈະຢຸດ­ຢູ່​ທີ່​ທາງ​ແຍກ, ຢູ່ທາງແຍກ, ເພື່ອ​ເຝິກການທຳ​ນວາຍ. ເຂົາ​ແກວ່ງ​ລູກ​ທະ­ນູ ແລະ ​ຖາມທາງຈາກ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທັງຫລາຍ ແລະ ເຂົາຈະຜ່າຕັດຕັບ​.
\v 22 ໃນ​ມື​ເບື້ອງ​ຂວາຂອງເຂົາຈະ​ມີ​ລາງບອກເຫດກ່ຽວກັບນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ, ເພື່ອຈະ​ຕັ້ງ​ເຄື່ອງ​ກັບດັກທຳ­ລາຍມັນ, ເພື່ອ­ຈະ​ໃຫ້​ອ້າ​ປາກຂອງເຂົາສັ່ງທຳລາຍລ້າງ, ເພື່ອ​ສົ່ງ­ສຽງ​ສົງຄາມ, ເພື່ອ​ວາງ​​ກັບດັກທຳ­ລາຍ​​ປະ­ຕູ​ເມືອງທັງຫລາຍ, ເພື່ອ​ສ້າງ​ທາງລາດ, ແລະ ​ເພື່ອກໍ່ຫໍຄອຍ​ອ້ອມ.
\v 23 ເບິ່ງຄືເປັນ​ຄຳ​ທຳ​ນວາຍທີ່​ບໍ່​ມີປະໂຫຍດ ໃນ​ສາຍ­ຕາ​ຄົນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ, ຄືຄົນພວກນັ້ນທີ່ເຄີຍສາບານກັບຊາວບາ­ບີ­ໂລນ! ແຕ່​ກະສັດ ຈະກ່າວໂທດເຂົາທີ່ລະເມີດສົນທິສັນຍາ ເພື່ອອ້ອມພວກເຂົາໄປ.

\s5
\v 24 ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະ­ວ່າ​ພວກເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດໃຫ້​ເຮົາ​ລະ­ນຶກ​ເຖິງການຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກ​ເຈົ້າ​, ການລະເມີດທັງຫລາຍໄດ້ຖືກເປີດ​ເຜີຍ​ອອກ! ການບາບຂອງເຈົ້າຫລາຍຈະຖືກປາ­ກົດແຈ້ງ​ໃນ​ການ​ກະ­ທຳ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ! ເພາະເຫດນັ້ນ ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ຕ້ອງເຕືອນ​ທຸກຄົນວ່າ ເຈົ້າຈະຖືກ​ຈັບ​ໄປດ້ວຍມືຂອງສັດຕູ!

\s5
\v 25 ແລະ​ເຈົ້າ, ໂອ ຜູ້ປົກຄອງແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ເລວຊາມເອີຍ, ​ວັນແຫ່ງການພິພາກສາລົງໂທດຂອງເຈົ້າມາເຖິງແລ້ວ, ແລະເວລາແຫ່ງການກະທຳຊົ່ວຫມົດລົງແລ້ວ,
\v 26 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຈົ່ງ​ຖອດ​ຜ້າ​ຄຽນ​ຫົວ ແລະ ​ຖອດ​ມົງ­ກຸດ​ອອກ​ເສຍ! ສິ່ງ​ຕ່າງໆ​ຈະ​ບໍ່​ຄົງ​ຢູ່​ເຫມືອນ​ທີ່​ເຄີຍ​ເປັນ! ໃຫ້​ຍົກ­ຍ້ອງ​ຄົນ­ທີ່​ຕ່ຳ​ຂຶ້ນ ແລະ ​ໃຫ້​ກົດ​ຄົນ­ທີ່​ສູງໃຫ້ຕໍ່າ​ລົງ!
\v 27 ຈົ່ງພັງທະລາຍ! ຈົ່ງພັງທະລາຍ! ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້­ມັນພັງ­ທະ­ລາຍ! ມັນຈະບໍ່ຖືກບູລະນະ ຈົນກວ່າຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບມອບຫມາຍ ໃຫ້ດຳເນິນການພິພາກສາມາ.

\s5
\v 28 ດັ່ງນັ້ນ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ​ຈົ່ງ​ປະ­ກາດ​ຄຳທຳນວາຍ​ແລະ ​ກ່າວ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ກ່ຽວ­ກັບ​ຄົນ​ອຳ­ໂມນ ແລະ ກ່ຽວ­ກັບ​ຄວາມອັບອາຍຂອງເຂົາທີ່ກຳລັງຈະມາ​: ດາບ​ເຫລັ້ມ​ຫນຶ່ງ, ຖືກ​ຖອດ­ອອກ! ມັນຖືກ​ຂັດ​​ເພື່ອ​ການ​ຂ້າ­ຟັນ, ດັ່ງນັ້ນ ມັນຖືກຂັດໃຫ້ເຫລື້ອມເຫມືອນຟ້າແມບ!
\v 29 ຂະ­ນະ​ທີ່​​ຜູ້​ທຳ​ນວາຍເຫັນ​ນິ­ມິດວ່າງເປົ່າແກ່​ເຈົ້າ, ຂະ­ນະ​ທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ເຮັດພິທິການ ທີ່ມີແຕ່ການຕົວະແກ່ເຈົ້າ, ດາບນີ້ກໍຈະວາງ​ເທິງ​ຄໍ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ ຜູ້ທີ່ຈະ​ຖືກ​ຂ້າ, ວັນເວ­ລາແຫ່ງ​ການ­ລົງ­ໂທດໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ ແລະ ວັນແຫ່ງ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າຈະສິ້ນ​ສຸດລົງແລ້ວ.

\s5
\v 30 ຈົ່ງໃຫ້​ດາບ​ກັບ­ເຂົ້າ​ຝັກ​​ ໃນບ່ອນ​ທີ່​ເຈົ້າ​ສ້າງ​ຂຶ້ນ, ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ດັ້ງ­ເດີມ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ເຈົ້າ.
\v 31 ເຮົາ​ຈະ​ຖອກ​ເທຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ເຫນືອ​ເຈົ້າ! ເຮົາ​ຈະ​ພົ່ນ​​ໄຟ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາເຫນືຶອນເຈົ້າ ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ມອບ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ໃຈໂຫດ, ຜູ້​ມີ​ຝີ​ມື​ໃນ​ການ​ທຳ­ລາຍລ້າງ!

\s5
\v 32 ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນ​ເຊື້ອເພີງ​ສຳລັບ​ໄຟ! ເລືອດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຢູ່​ກາງ​ແຜ່ນ­ດິນ. ຈະ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ຈົດ​ຈຳ​ເຈົ້າ​ໄວ້​, ເພາະ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ​ໄດ້ປະກາດໄວ້ດັ່ງນີ້!'"

\s5
\c 22
\cl ບົດທີ 22
\p
\v 1 ແລ້ວ ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ​ກ່າວວ່າ,
\v 2 ບັດນີ້, ບຸດແຫ່ງມະນຸດເອີຍ, ເຈົ້າຈະ​​ພິ­ພາກ­ສາ​ບໍ? ເຈົ້າ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ເມືອງ​ທີ່​ເປິ­ເປື້ອນ​ດ້ວຍ​ເລືອດ​ນັ້ນ​ບໍ? ​ຈົ່ງ​ບອກໃຫ້ເມືອງນີ້ໄດ້ຮູ້ເຖິງພຶດຕິກຳອັນ​​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເມືອງ​ນັ້ນ​.
\v 3 ເຈົ້າຈົ່ງກ່າວ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ນີ້​ເປັນ​ເມືອງ​ທີ່​ຫລັ່ງ​ເລືອດ​ໃນທ່າມກາງເມືອງນັ້ນ ເພື່ອ​ເວ­ລາ​ຂອງເມືອງນັ້ນຈະມາເຖິງ; ຄືເມືອງນັ້ນທີ່ເຮັດ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ ແລະປອ່ຍຕົນໃຫ້ເປັນ​ມົນ­ທິນ.

\s5
\v 4 ເຈົ້າ​ມີ​ຄວາມ​ຜິດ​ດ້ວຍ​ເລືອດ​ທີ່​ເຈົ້າ​ຫລັ່ງອອກມາ, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ດ້ວຍ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທີ່​ເຈົ້າ​ເຮັດ​ຂື້ນມາ. ເພາະເຈົ້າ​ໄດ້​ຊັກ​ນຳ​ໃຫ້​ເວ­ລາ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໃກ້ເຂົ້າ​ມາ​ ແລະ ເຂົ້າໃກ້ປີສຸດທ້າຍຂອງເຈົ້າ​ແລ້ວ. ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ເຮັດ​​ໃຫ້­ເຈົ້າຖືກ​ປະ­ນາມ​ທ່າມກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ຖືກ​ຫມິ່ນປະຫມາດຕໍ່ສາຍຕາ​ປະ­ເທດ​ທັງ­ຫລາຍ.
\v 5 ທັງບັນດາຜູ້ທີ່­ຢູ່​ໃກ້ ແລະ ­ຢູ່​ໄກ​ຈະ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ເຈົ້າ, ໂອ ເມືອງທີ່ເປັນມົນທິນເອີຍ, ຊຶ່ສຽງຂອງເຈົ້າເປັນ​ທີ່ຮູ້ຈັກກັນໄປທົ່ວທຸກຫົນທຸກແຫ່ງ ເຫມືອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມ​ສັບສົນວຸ້ນ­ວາຍ.

\s5
\v 6 ເບິ່ງ​ແມ໋! ຜູ້ປົກຄອງ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍນັ້ນ, ອຳນາດຂອງແຕ່ລະຄົນ, ໄດ້ມາເຖິງເຈົ້າ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເກີດການຫລັ່ງເລືຶອດ.
\v 7 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ເສຍກຽດໃນເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຂົາກົດຂີ່​ຂົ່ມ­ເຫັງ​ບັນດາຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ຢູ່​ທ່າມ­ກາງເມືອງ. ພວກເຂົາປະພຶດບໍ່ດີຕໍ່ເດັກ­ກຳ­ພ້າ​ ແລະ ​ແມ່­ຫມ້າຍ​ໃນເມືອງນີ້.
\v 8 ເຈົ້າ​ໄດ້​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ສິ່ງ​ທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ​ເຮັດ­ໃຫ້ບັນດາວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາມົວຫມອງ.
\v 9 ພວກນັກຂ້າໄດ້ມາຫາເຈົ້າ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເກີດການຫລັ່ງເລືອດ, ແລະ ເຈົ້າຈະກິນລ້ຽງເທິງ​ພູ­ເຂົາ. ພວກເຂົາເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 10 ການເປື່ອຍກາຍຂອງພໍ່ ຖືກເປີດເຜີຍໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ເຫັນ. ພວກເຂົາໄດ້ຂົ່ມເຫັງຜູ້ຍິງທີ່ເປັນມົນທິນໃນເຈົ້າໃນລະຫວ່າງບໍ່ສະອາດຂອງເຂົາ.
\v 11 ຜູ້ຊາຍທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ກັບ​ເມຍ​ຂອງ​ເພື່ອນ­ບ້ານ, ແລະ ຜູ້ຊາຍທີ່ຂົ່ມ­ຂືນ​ລູກໄພ້​ຂອງ­ຕົນ​ຢ່າງ​​ຫນ້າ​ລະອາຍ; ຜູ້ຊາຍທີ່ລ່ວງເກີນເອື້ອຍນ້ອງ—ລູກ­ສາວ​​ຮ່ວມ​ພໍ່​ດຽວຂອງ­ຕົນ — ຄົນເຫລົ່ານີ້ຕ່າງຢູ່ທ່າມກາງເຈົ້າ.
\v 12 ຊາຍທັງຫລາຍເຫລົ່ານີ້ທີ່​ຮັບ​ສິນ­ບົນທ່າມກາງເຈົ້າ ​ເພື່ອ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຫລັ່ງເລືອດ. ເຈົ້າ​ເອົາ​ດອກ­ເບ້ຍ ແລະ ​ຫາ​ກຳ­ໄລ​ຫລາຍເກີນໄປ. ເຈົ້າໄດ້ທຳລາຍເພື່ອນ­ບ້ານ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໂດຍ​ການ­ບີບ​ບັງ­ຄັບ ແລະ​ ເຈົ້າ​ໄດ້ຫລົງ​ລືມ​ເຮົາ​ເສຍ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 13 ເບິ່ງ​ແມ໋! ດ້ວຍມືຂອງເຮົາ ເຮົາຈະຕີເຈົ້າເນື່ອງ​ຈາກ​ຜົນ​ກຳ­ໄລ​ອະ­ທຳ​ທີ່​ເຈົ້າ​ໄດ້ເຮັດ, ແລະ ການຫລັ່ງເລືຶອດໃນທ່າມກາງຂອງເຈົ້າ​.
\v 14 ໃຈ​ເຈົ້າ​ຈະ​ອົດທົນ, ແລະ ​ມື​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ແຂງ­ແຮງ​ ໃນ​ວັນ­ທີ່​ເຮົາ​ຈະ​ລົງໂທດ​ເຈົ້າໄດ້ບໍ? ເຮົາ, ​ແມ່ນພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດສິ່ງນີ້ແລ້ວ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ​ຕາມ​ນັ້ນ.
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້ພວກ​ເຈົ້າ​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ໃນທ່າມກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດຕ່າງໆ ແລະ ​ໃຫ້ເຈົ້າກະ­ຈາຍ​ໄປທົ່ວດິນແດນຕ່າງໆ. ໃນວິທີນີ້, ເຮົາ​ຈະ​ຊຳຣະລ້າງ​ຄວາມ​ເປິະເປື້ອນ​ອອກ­ຈາກ​ເຈົ້າ​ເສຍ.
\v 16 ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ບໍຣິສຸດໃນ​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ. ແລ້ວເຈົ້າ​​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.”

\s5
\v 17 ຕໍ່ມາ ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 18 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ກາຍ­ເປັນ​ຂີ້​ເຫຍື້ອສຳລັັບເຮົາ. ພວກ­ມັນທັງ​ຫມົດ​ເປັນຂີ້​ທອງ­ເຫລືອງ, ຂີ້ກົ່ວ, ເຫລັກເສດ ໃນ​ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ. ພວກ­ເຂົາ​ເປັນເສດ​ເງິນໃນເຕົາຫລອມຂອງເຈົ້າ.
\v 19 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, ' ເພາະ­ວ່າ ພວກ​ເຈົ້າທັງ​ຫມົດ​ເປັນເຫມືອນ​ຂີ້ເຫຍື້ອ,' ດັ່ງນັ້ນ, ບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ທ່າມ­ກາງ​ນະຄອນເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ.

\s5
\v 20 ເຫມືອນກັບການ​ຮວບ­ຮວມ​ເງິນ, ທອງ­ເຫລືອງ, ເຫລັກ, ຊືນ ແລະ​ ກົ່ວ​ ທ່າມກາງ​ເຕົາ​ຫລໍ່ ເພື່ອ​ໃຫ້​ໄຟເຜົາ​ໃຫ້​ມັນ​ລະ­ລາຍ, ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າລະລາຍ. ສະນັ້ນ, ເຮົາ​ຈະ​ຮວບຮວມພວກເຈົ້າດ້ວຍ ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ ແລະ​ ດ້ວຍ​ຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ. ເຮົາ​ຈະ​ວາງເຈົ້າໄວ້ບ່ອນນັ້ນ ແລະ ເປົ່າໄຟໃສ່ເຈົ້າໃຫ້ລະລາຍ; ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະຮວບຮວມພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຄຽດຮ້າຍ ແລະ ດ້ວຍຄວາມພິໂລດ, ແລະ ວາງເຈົ້າໃສ່ບ່ອນນັ້ນ ແລະ ຈະຖອກເທເຈົ້າອອກ.
\v 21 ເຮົາ​ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ເຈົ້າ ແລະ ​ເປົ່າຕໍ່ສູ້ເຈົ້າດ້ວຍ­ໄຟ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ​ ເພື່ອເຈົ້າ​ຈະຖືກຖອກເທອອກຈາກທ່າມກາງເມືອງນັ້ນ.
\v 22 ຖ້າເງິນຖືກ​ຫລໍ່ທ່າມກາງ​ເຕົາໄຟ, ເຈົ້າ​ຈະຖືກລະລາຍຢູ່ທ່າມກາງມັນ, ແລະ ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາ,​ ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ, ໄດ້ຖອກ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ລົງ​ເຫນືອພວກ​ເຈົ້າ!”

\s5
\v 23 ​ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ­້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 24 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ກ່າວກັບ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ​ວ່າ ' ເຈົ້າ​ເປັນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ບໍ່­ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຊຳ­ລະໃຫ້ສະອາດ. ຝົນຈະບໍ່ຕົກໃນວັນແຫ່ງພຣະພິໂລດ!
\v 25 ມີການສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດຂອງ​ຜູ້­ທຳນວາຍໃນທ່າມກາງເຂົາ, ເຫມືອນ​ໂຕ​ສິງ​ຄຳ​ລາມ​ ແລະ ຈີກ​ເຫຍື່ອ​ຢູ່. ພວກ­ເຂົາ​​ກິນ​ຊີ­ວິດ​ຜູ້ຄົນ ແລະ ປຸ້ນ​ຊັບ­​ສິ່ງຂອງທີ່​ມີຄ່າ​ໄປ; ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ເກີດມີ​ແມ່­ຫມ້າຍ​ຢ່າງ​ຫລວງ­ຫລາຍໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ!

\s5
\v 26 ປະ­ໂລ­ຫິດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ລະ­ເມີດ​ພຣະ­ບັນ­ຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ,​ແລະ​ ພວກເຂົາ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ສິ່ງ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ. ພວກເຮົາ​ບໍ່ໄດ້​ແຍກ​ແຍະ ລະຫວ່າງ ບັນດາສິ່ງຂອງບໍ­ຣິ­ສຸດ ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ບໍໍ່ບໍຣິສຸດ, ແລະ ບໍ່­ໄດ້​ສອນເຖິງ­ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ ​ລະ­ຫວ່າງ​ສິ່ງ​ທີ່ສະອາດ ແລະ ສິ່ງທີ່​ເປັນ​ມົນ­ທິນ. ພວກເຂົາໄດ້ລີ້ຈາກບັນດາວັນສະບາໂຕຂອງເຮົາ ເພື່ອໃຫ້ເຮົາຖືກຫມິ່ນປະຫມາດ​ທ່າມ­ກາງ​ພວກ­ເຂົາ​.
\v 27 ບັນດາເຈົ້າຊາຍ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ຫມາ­ປ່າ​ທີ່​ຈີກຊີ້ນຂອງ​ເຫຍື່ອຂອງພວກມັນອອກ. ພວກເຂົາເຮັດ­ໃຫ້ເກີດການຫລັ່ງ​ເລືອດ​ ແລະ ທຳ­ລາຍ​ຊີ­ວິດ, ​ເພື່ອ­ຈະ​ເອົາ​ກຳ­ໄລ​ອັນ​ບໍ່​ສັດ­ຊື່
\v 28 ບັນດາຜູ້­ທຳນວາຍທັງຫລາຍກໍໄດ້​ໂບກ​ຕົນເອງດ້ວຍ​ປູນ­ຂາວ; ​ພວກ­ເຂົາ​ເຫັນ​ນິ­ມິດ​ບໍ່​ຈິງ ແລະ​​ ຄຳ​ທຳ​ນວາຍ​ຂີ້­ຕົວະ​ແກ່​ພວກ­ເຂົາ. ພວກເຂົາກ່າວ​ວ່າ, "ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້" ທັງ​ທີ່​ພຣະ­ຢາເວບໍ່­ໄດ້​ກ່າວ​ເລີຍ.

\s5
\v 29 ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ບີບ­ບັງຄັບ ແລະ​ ຍາດ​ຊີງ​ເອົາສິ່ງຂອງຜ່ານການປຸ້ນ. ແລະ ພວກ­ເຂົາ​ບີບ​ບັງ­ຄັບ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ ແລະ​ ຄົນ​ຂັດ​ສົນ, ແລະ ບີບບັງຄັບ​ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວ​ໂດຍປາສາຈາກຄວາມຍຸດຕິທຳ.

\s5
\v 30 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ໄດ້ສະ­ແຫວງ­ຫາຜູ້ຊາຍ​ຈັກ​ຄົນ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ພວກ­ເຂົາ ຊຶ່ງ​ກໍ່​ກຳແພງຂື້ນ ແລະ ​ຢືນ­ຢູ່​ຕໍ່­​ຫນ້າ​ເຮົາ​ ເພື່ອ​ຊຳຣະແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນໃຫ້ສະອາດ ແລະ ເຮົາຈະບໍ່­ໄດ້​ທຳ­ລາຍ​ມັນ​, ແຕ່ກໍ​ຫາ​ບໍ່­ໄດ້​ຈັກ​ຄົນ​ດຽວເລີຍ.
\v 31 ສະ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ຖອກ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ລົງ​ເຫນືອ​ພວກ­ເຂົາ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈົບສີ້ນດ້ວຍແປວໄຟແຫ່ງຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ສິ່ງທັງປວງທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນຕົກ​ເທິງ​ຫົວ​ຂອງພວກ​ເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.””

\s5
\c 23
\cl ບົດທີ 23
\p
\v 1 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ມີ​ຜູ້­ຍິງ​ສອງ​ຄົນ ເປັນ​ລູກ­ສາວ​ແມ່​ດຽວ​ກັນ.
\v 3 ​ຂະເຈົ້າເຮັດຄືຍິງໂສເພນີໃນເອຢິບ ຕັ້ງ­ແຕ່​ຍັງ​ເປັນ​ຫນຸ່ມ. ​ຂະເຈົ້າເຮັດຄືຍິງໂສເພນີຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ຫນ້າອົກຂອງພວກເຂົາ ຖືກບີບ ແລະ ຫົວນົມພົມມະຈາລີຂອງເຂົາຖືກລູບຄຳຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
\v 4 ຊື່ຂອງພວກເຂົາແມ່ນ ​ໂອ­ໂຮ­ລາ — ຜູ້ເອື້ອຍ — ແລະ​ ໂອ­ໂຮ­ລີ­ບາ — ຜູ້​ນ້ອງ­ສາວ. ທັງ​ສອງ​ຄົນໄດ້ກາຍມາ​ເປັນ​ຂອງເຮົາ ແລະໄດ້ເກີດລູກ­ຊາຍ ແລະ ລູກສາວ. ​ຊື່ຂອງພວກເຂົາມມີຄວາມຫມາຍວ່າ: ໂອ­ໂຮ­ລາ​ ຫມາຍເຖິງຊາ­ມາ­ເຣຍ, ແລະ ​ໂອ­ໂຮ­ລີ­ບາ​ຫມາຍເຖິງ ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ.

\s5
\v 5 ແຕ່ໂອ­ໂຮ­ລາເຮັດຕົນເປັນໂສເພນີ ເຖິງວ່າ ເມື່ອ​ນາງ​ເປັນ​ຂອງ​ເຮົາແລ້ວກໍຕາມ. ນາງ​ຫລົງ­ໄຫລ​ໄປນຳພວກ​ຄົນ​ຮັກ​ຂອງ​ນາງ, ຄືຊາວ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍຊຶ່ງເປັນຜູ້ມີອິນທິພົນ,​
\v 6 ເຈົ້າເມືອງແຕ່ງ​ກາຍ​ດ້ວຍຜ້າສີ­ມ່ວງ, ແລະ ສຳລັບທາງຣາຊະການ, ຊຶ່ງເປັນຜູ້ແຂງແຮງ ແລະ ຮູບງາມ, ພວກເຂົາທຸກຄົນຂີ່ມ້າ.
\v 7 ດັ່ງນັ້ນ ນາງ​ໄດ້ສະເຫນີຕົນເອງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາເຫມືອນຢ່າງໂສເພນີ, ​ໃຫ້ແກ່​ຜູ້ຊາຍ­ຊັ້ນສູງ​ຂອງ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍ​ທຸກ​ຄົນ, ແລະ ​ນາງ​ກໍ​ເຮັດ​ຕົນ​ໃຫ້­ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ກັບທຸກ​ຄົນ­ທີ່​ນາງໄດ້ນອນນຳ — ແລະ ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.

\s5
\v 8 ເພາະນາງ​ບໍ່­ໄດ້​ລະ​ຄວາມປະພຶດການເປັນໂສເພນີຕັ້ງແຕ່​ຢູ່​ເອ­ຢິບ, ​​ພວກເຂົາໄດ້ນອນນຳນາງ ເມື່ອນາງ​ຍັງ​ສາວ, ​ພວກເຂົາຈັບ​ຕ້ອງຫນ້າ​ເອິກ​ພົມ­ມະ­ຈາ­ລີ​ຂອງ​ນາງ ແລະ ​ຖອກເທ​ລາ­ຄະ​ຕັນ­ຫາ​ຂອງ​ເຂົາ​ໃຫ້​ແກ່​ນາງ.
\v 9 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ມອບ​ນາງ​ໃຫ້​ຕົກ​ຢູ່­ໃນ​ມື​ຂອງພວກ​ຄົນ​ຮັກ​ຂອງ​ນາງ, ຄື​ໃນ​ມື​ຄົນ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍ​ຊຶ່ງ​ນາງ​ຫລົງ­ໄຫລ​ນັ້ນ.
\v 10 ພວກ­ເຂົາໄດ້ເຜີຍຄວາມເປືອຍກາຍຂອງນາງ. ພວກເຂົ​າຈັບ​ລູກ­ຊາຍ​ ແລະ ລູກຍິງ​ຂອງ​ນາງ, ແລະ​ພວກເຂົາຂ້າ​ນາງ​ດ້ວຍ​ຄົມດາບ, ແລະ​ ນາງ​ຈຶ່ງກາຍເປັນຄົນຫນ້າອັບອາຍແກ່ຜູ້ຍິງຄົນອຶ່ນໆ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ​້ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ນາງ​ແລ້ວ.

\s5
\v 11 ເມື່ອ​ໂອ­ໂຮ­ລີ­ບາ​ນ້ອງ­ສາວ​ຂອງ​ນາງ​ເຫັນ​ເຊັ່ນ​ນັ້ນ, ນາງ​ກໍ​ມີລາຄະຕັນຫາ​ຢ່າງແຮງກ້າຫລາຍ­ກວ່າ​ເອື້ອຍ​ ແລະ ປະພຶດຕົນເປັນໂສເພນີຫລາຍ­ກວ່າ​ເອື້ອຍອີກ.
\v 12 ນາງ​ຫລົງ­ໄຫລ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍ,​ ທັງພວກເຈົ້າ­ເມືອງ ​ແລະ​ ພວກຂ້າຣາຊການຊັ້ນສູງ, ຜູ້​ແຕ່ງ​ຕົວສົມຍົດ, ຄືຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່​ຂີ່ເທິງຫລັງ​ມ້າ. ພວກເຂົາ​ທຸກ​ຄົນ​ເປັນ​ຊາຍ​ຫນຸ່ມ​ທີ່​ແຂງແຮງ ແລະ ຮູບງາມ.
\v 13 ​ເຮົາໄດ້​ເຫັນ​​ນາງ​ເຮັດຕົນໃຫ້ເປັນ​ມົນ­ທິນ. ​ທັງ​ສອງເອື້ອຍນ້ອງ​ກໍເປັນແບບດຽວ​ກັນ.

\s5
\v 14 ແຕ່​ນາງ​ກໍຍິ່ງເພີ່ມພຶດຕິກຳໂສເພນີຫລາຍ​ຂຶ້ນ. ເມື່ອ​ນາງ​ເຫັນ​ຜູ້ຊາຍແກະສະລັກ​ຢູ່​ເທິງ​ຝາ ແລະ ແກະສະລັກຮູບຂອງ​ຄົນ​ບາ­ບີ­ໂລນ​ທີ່ແຕ້ມ​ດ້ວຍ​ສີ​ແດງ­ເຂັ້ມ,
\v 15 ໃສ່​ເຂັມຂັດຮັດ​ແອວຂອງພວກເຂົາ, ມີ​ຜ້າ​ຄຽນ​ຫົວຫ້ອຍຢູ່ເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາ. ທຸກຄົນມີລັກສະນະເຫມືອນກັບນາຍ​ທະ­ຫານລົດມ້າ, ເຫມືອນກັບບັນດາລູກຊາຍຂອງຊາວ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ຊຶ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເດີມ​ຂອງ​ເຂົາ​ຄື​ບາບີໂລນ.

\s5
\v 16 ທັນທິທີ່ສາຍຕາຂອງນາງ​ເຫັນ​ຮູບຮ່າງ​ພວກເຂົາ, ນາງ​ກໍ​ຫລົງ­ໄຫລໃນພວກເຂົາ​ແລ້ວ, ດັ່ງນັ້ນ ນາງໄດ້ສົ່ງ​ຂ່າວ​ໄປ​ຫາ​ພວກເຂົາ​ທີ່​ບາ­ບີ­ໂລນ.
\v 17 ຊາວ​ບາ­ບີ­ໂລນ​ໄດ້ມາ​ຫາ​ນາງ​ເຖິງ​ຕຽງ​ຮັກ ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ກໍ​ເຮັດ­ໃຫ້​ນາງ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ​ດ້ວຍ​ລາ­ຄະ​ຕັນ­ຫາ​ຂອງພວກ​ເຂົາ. ດ້ວຍສິ່ງທີ່ນາງໄດ້ກະທຳ, ນາງໄດ້ເປັນມົນທິນ, ດັ່ງນັ້ນ ນາງ​ຈຶ່ງຫັນເຫອອກໄປຈາກພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມເປິ­ເປື້ອນ​.

\s5
\v 18 ເມື່ອ​ນາງ​ໄດ້​ເຜີຍຕົນເຫມືອນເປັນໂສເພນີ ແລະ ນາງໄດ້ເຜີຍຮ່າງກາຍອັນເປືອຍຂອງນາງ, ດັ່ງນັ້ນ ວິນຍານຂອງເຮົາກໍຫັນຫລັງໄປຈາກນາງ, ເຫມືອນຢ່າງທີ່ວິນຍານຂອງເຮົາໄດ້ແຍກຈາກເອື້ອຍ​ຂອງ​ນາງໄປ.
\v 19 ແລ້ວນາງໄດ້​ເພີ່ມທະ­ວີ​ການປະພຶດເປັນໂສເພນີຫລາຍຂື້ນ, ໂດຍ​ນຶກ​ເຖິງ​ເມື່ອ​ຄາວ​ທີ່ນາງຍັງ​ເປັນສາວ​ຢູ່, ເມື່ອ​ນາງ​ເຮັດຕົນເປັນເຫມືອນໂສເພນີ​ຢູ່­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ.

\s5
\v 20 ດັ່ງນັ້ນ ນາງ​ໄດ້ຫລົງ­ໄຫລ​ຊູ້​ຮັກຂອງ​ນາງ​, ອະໄວຍະວະຂອງພວກເຂົາ​ເຫມືອນກັບ​ຂອງພວກ​ລາ, ແລະ​ ການຫລັ່ງນໍ້າກາມຂອງເຂົານັ້ນກໍເຫມືອນ​ຂອງ​ມ້າ.
\v 21 ນີ້ຄືການກະທຳອັນຫນ້າອັບອາຍທີ່ເຈົ້າເຮັດໃນເວລາທີ່ເຈົ້າ​ຍັງຫນຸ່ມ, ເມື່ອ​ຄົນ​ເອ­ຢິບ​ຈັບ​ຕ້ອງ​ຫນ້າເອິກ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ​ລູບໄຫລ່ຫນ້າເອິກ­ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 22 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ໂອ­ໂຮ­ລີ­ບາ​ເອີຍ, ພຣະເຢວາ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: “ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາຈະໃຫ້ຊູ້​ຮັກທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າຫັນມາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າ. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ແຍກຈາກໄປນັ້ນ ເຮົາຈະນຳພວກເຂົາມາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າຈາກທຸກໆດ້ານ.​
\v 23 ຊາວ​ບາ­ບີ­ໂລນ ແລະ ຊາວ​ກັນ​ດາ​ທັງ​ຫມົດ, ຊາວເປ­ໂກດ, ຊາວໂຊ­ອາ ແລະ​ຊາວໂກ­ອາ, ແລະ ລວມທັງຊາວ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍ​ທັງ​ຫມົດ​, ເປັນ​ຄົນ​ຫນຸ່ມ​ທີ່ແຂງແຮງ ແລະ ຮູບງາມ, ພວກເຂົາເປັນຂ້າຣາຊະການ, ເຈົ້ານາຍລະດັບສູງ, ພວກເຂົາທຸກຄົນທີ່ຂີ່​ມ້າ.

\s5
\v 24 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້​ເຈົ້າດ້ວຍ​ອາ­ວຸດທັງຫມົດ, ແລະ ດ້ວຍລົດມ້າ­ຮົບ ແລະ ກວຽນ, ແລະ​ ພ້ອມຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ເປັນ​ຈຳ­ນວນ​ຫລາຍ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ໃຊ້ໂລ່ໃຫ່ຍ, ໂລ່ນ້ອຍ, ແລະ ​ຫມວກ​ເຫລັກຕັ້ງຕົນຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າທຸກດ້ານ. ເຮົາຈະມອບໂອກາດໃຫ້ພວກເຂົາລົງໂທດເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຂົາຈະລົງໂທດເຈົ້າດ້ວຍການກະທຳທັງຫລາຍຂອງເຂົາ.
\v 25 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ຕັ້ງ​ຄວາມອິດສາຂອງເຮົາເທິງເຈົ້າ, ​ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເຮັດ​ກັບ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ຄວາມໂກດຮ້າຍ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຕັດ​ດັງ ແລະ​ ຕັດ​ຫູ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອອກ​ເສຍ, ແລະ ພວກເຈົ້າທີ່​ລອດ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍຄົມ​ດາບ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຈັບ​ລູກ­ຊາຍ ແລະ​ ລູກ­ສາວທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຈົ້າທີ່ລອດ​ຈະ​ຖືກ​ເຜົາ​ດ້ວຍ​ໄຟ.

\s5
\v 26 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ແກ້​ເອົາ​ເສື້ອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອອກ ແລະ ​ນຳ​ເອົາ​ເຄື່ອງ​ປະດັບ​ງາມໆ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄປ​ເສຍ.
\v 27 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ­ເອົາຄວາມອັບອາຍຂອງເຈົ້າອອກຈາກເຈົ້າ ແລະ ຄວາມປະພຶດຢ່າງໂສເພນີຂອງເຈົ້າອອຈາກແຜ່ນດິນ​ເອ­ຢິບ. ​ເຈົ້າຈະບໍ່ເງີຍຫນ້າຂື້ນເບິ່ງສິ່ງນັ້ນອີກ, ແລະ ເຈົ້າຈະບໍ່­ນຶກ​ເຖິງເອຢິບ​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ.'

\s5
\v 28 ເພາະພຣະຢາເວ ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ມອບ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຜູ້​ທີ່​ເຈົ້າ​ກຽດ­ຊັງ, ກັບໄປຢູ່ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ທີ່​ເຈົ້າຫັນຫລັງໃຫ້.
\v 29 ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ເຮັດ​ກັບ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ກຽດ­ຊັງ; ແລະ ​ຈະ​ປຸ້ນ​ເອົາຊັບສົມບັດຂອງເຈົ້າໄປຫມົດ ແລະ ​ຖິ້ມ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ໃຫ້​ເປືອຍ​ກາຍ ແລະບໍ່­ມີ​ເຄື່ອງ­ນຸ່ງ. ​ການເປືອຍ​ກາຍເປັນຄວາມອັບອາຍ ແລະ ການເປັນໂສເພນິີຂອງເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືກເປີດເຜີຍ, ພ້ອມທັງການປະພຶດອັນຫນ້າອັບອາຍ ແລະ ການລາ­ຄະ​ຕັນ­ຫາ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 30 ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະມາເຖິງເຈົ້າ ເພາະເຈົ້າເຮັດຕົນເຫມືອນເປັນໂສເພນີ, ແລະ ຫລົງໄຫລຕໍ່ບັນດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຈົ້າກາຍເປັນມົນທິນກັບບັນດາຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ.
\v 31 ເຈົ້າ​ໄດ້ດຳ­ເນີນ​ຕາມ​ທາງ​ຂອງ​ເອື້ອຍ​​ເຈົ້າ, ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ​ເຮົາ​ຈະ​ມອບ​ຖ້ວຍແຫ່ງການລົງໂທດ​ຂອງ​ນາງ​ໃສ່​ໃນມືຂອງ​ເຈົ້າ.'

\s5
\v 32 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເຈົ້າ​ຈະ​ຕ້ອງ​ດື່ມ​ຈາກ​ຖ້ວຍ​ຂອງ​ເອື້ອຍ​ເຈົ້າ ຊຶ່ງທັງ​ເລິກ ແລະ ​ໃຫຍ່. ເຈົ້າ​ຈະ​ກາຍເປັນຄົນທີ່ຖືກ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ ແລະ ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ — ​ເພາະ​ຖ້ວຍ​ນັ້ນ​ເຕັມ​ຫລາຍ.

\s5
\v 33 ເຈົ້າ​ຈະ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ມຶນ­ເມົາ ແລະ ​ຄວາມໂສກເສົ້າ, ຈອກ​ແຫ່ງຄວາມຫນ້າຢ້ານກົວ ແລະ ໄພພິບັດ; ຈອກແຫ່ງຊາ­ມາ­ເຣຍ​ເອື້ອຍຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 34 ເຈົ້າ​ຈະ​ດື່ມ ແລະ ​ເຍັ້ນ​ຈົນ​ຫມົດ; ແລ້ວເຈົ້າ​ຈະ​ເຮັດໃຫ້ມັນແຕກ ແລະ ​ຈີກຫນ້າ​ເອິກ​ຂອງ​ເຈົ້າເປັນຕ່ອນໆ. ເພາະເຮົາໄດ້ປະກາດແລ້ວ — ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງປະກາດດັ່ງນີ້ແຫລະ.'

\s5
\v 35 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເພາະ​ເຈົ້າ​ລືມ​ເຮົາ ແລະ ຖິ້ມ​ເຮົາ​ໄວ້ຂ້າງ​ຫລັງ​ເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ຮັບຜົນທີ່ຈະ​ຕາມມາຂອງຄວາມຫນ້າອັບອາຍ ແລະ ​ການ​ຫລິ້ນ­ຊູ້​ຂອງ​ເຈົ້າ​ສາ.'"

\s5
\v 36 ພຣະຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ ໂອ­ໂຮ­ລາ ແລະ ​ໂອ­ໂຮ­ລີ­ບາ​ຫລື? ດັ່ງນັ້ນ ​ຈົ່ງ​ປະ­ກາດ​ການ​ກະ­ທຳ​ທີ່​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ​ໃຫ້ພວກເຂົາ​ຮູ້.
\v 37 ເພາະ­ວ່າ​ພວກເຂົາ​ໄດ້​ລ່ວງ­ປະ­ເວ­ນີ, ແລະ ​ເລືອດ​ກໍຢູ່­ໃນ​ມື​ຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້​​ລ່ວງ­ປະ­ເວ­ນີ​ກັບ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ຂອງພວກ​ເຂົາ, ແລະ ພວກ​ເຂົາຍັງ​ຖວາຍ​ລູກ­ຊາຍຂອງພວກເຂົາ ລຸຍໄຟເພື່ອເປັນອາຫານແກ່ພວກຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.

\s5
\v 38 ແລ້ວພວກເຂົາ ຍັງຄົງສືບຕໍ່ເຮັດເຊັ່ນນີ້ກັບເຮົາອີກ: ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສະຖານນະມັດສະການຂອງເຮົາເປັນມົນທິນ, ແລະ ໃນວັນດຽວກັນພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ບັນດາ​ສະ­ບາ​ໂຕ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃຫ້ເປັນມົນທິນ.
\v 39 ຄື​ເມື່ອ​ພວກເຂົາ​ຂ້າ​ລູກທັງຫລາຍ​ຂອງພວກເຂົາ​ເພື່ອເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບຂອງພວກເຂົາ, ຈາກນັ້ນ ​ພວກເຂົາ​ກໍ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ສະ­ຖານນະມັດສະການ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ​ເຮັດ­ໃຫ້​ສະ­ຖານ­ທີ່​ນັ້ນ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ! ດັ່ງນັ້ນ ເບິ່ງ​ແມ໋! ພວກເຂົາໄດ້​ເຮັດ​ສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ໃນ​ທ່າມກາງວິ­ຫານ​ຂອງ​ເຮົາ.

\s5
\v 40 ພວກເຈົ້າຍັງສົ່ງຄົນໄປຫາຜູ້­ຊາຍທີ່​ມາ​ຈາກ​ທາງ​ໄກ, ດ້ວຍການໃຊ້​ຜູ້​ສົ່ງ​ຂ່າວ​ໄປ​ຫາ — ບັດນີ້ ​ເບິ່ງ​ແມ. ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ໄດ້ມາ, ຄືຄົນທັງຫລາຍທີ່ເຈົ້າອາບນ້ຳໃຫ້, ເຈົ້າ​ທາ​ຕາ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ແຕ່ງ​ກາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າດ້ວຍ​ເຄື່ອງ​ປະ­ດັບ.
\v 41 ເຈົ້າ​ນັ່ງ​ຢູ່​ເທິງຕຽງນອນທີ່ສວຍງາມ ແລະ ຂ້າງຫນ້າມີໂຕະທີ່ວາງໄວ້ພ້ອມ ຊຶ່ງເປັນໂຕະທີ່ເຈົ້າວາງເຄື່ອງຫອມ​ ແລະ​ ນ້ຳ­ມັນ​ຂອງ​ເຮົາ.

\s5
\v 42 ສຽງ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​​ກໍດັງ​ຢູ່ອ້ອມຮອບ​ນາງ; ​ພ້ອມ­ກັບ​ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ, ແມ່ນແຕ່ ພວກ­ເຂົາ​ຄົນຂີ້ເມົາ ກໍຖືກນຳໂຕມາຈາກ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນດານທັງຫລາຍ, ແລະ ​ພວກເຂົາໄດ້ເອົາ​ສາຍແຂນ​ສຸບ​ໃສ່ມື​ຂອງ​ພວກເຂົາ ແລະ ​ສຸບ​ມົງ­ກຸດ​ງາມໆ​ເທິງ​ຫົວ​ຂອງພວກເຂົາ.

\s5
\v 43 ແລ້ວເຮົາ​ໄດ້​ກ່າວ​ເລື່ອງ​ນາງວ່າ ຜູ້​ທີ່​​ໄດ້​ລ່ວງ­ປະ­ເວ­ນີ​, 'ບັດນີ້ ພວກເຂົາຈະເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດກັບນາງ, ແລະ​ ນາງກໍຈະຮ່ວມກັບພວກ​ເຂົາ​.'
\v 44 ​ພວກເຂົາ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​​ເຂົ້າໄປ​ຫາ​ນາງ ແລະ ຮ່ວມຫລັບນອນກັບນາງ ເຫມືອນຢ່າງ​ຜູ້­ຊາຍ​ທີ່​ໄປນອນກັບຍິງ​ເປັນ​ໂສ­ເພ­ນີ. ດ້ວຍວິທີນີ້ ພວກ­ເຂົາຫລັບນອນກັບ ​ໂອ­ໂຮ­ລາ​ແລະ ​ໂອ­ໂຮ­ລີ­ບາ, ​ຊຶ່ງ​ເປັນຜູ້​ຍິງຜິດສິນລະທຳ.
\v 45 ແຕ່​ຄົນ​ຊອບ­ທຳ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ພວກນາງ​ດ້ວຍ​ຄຳ​ພິ­ພາກ­ສາ​ອັນ​ຄວນ​​ແກ່​ຍິງ​ຜູ້​ລ່ວງ­ປະ­ເວ­ນີ, ແລະ ພວກເຂົາຈະ​ພິ­ພາກ­ສາພວກນາງ​ດ້ວຍຄຳພິພາກສາອັນ​ຄວນ​​ແກ່​ຍິງ​ຜູ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄົນ​ເລືອດ​ຕົກ, ເພາະພວກ​ນາງ​ເປັນ​ຍິງ​ລ່ວງ­ປະ­ເວ­ນີ ແລະ ມືຂອງພວກນາງ ກໍເປື້ອນ​ເລືອດ​.

\s5
\v 46 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວ​ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາຈະ​ນຳ​ກອງ­ທັບ​ມາ​ຕໍ່ສູ້​ພວກ​ນາງ ແລະ​ ເຮົາ​ຈະ​ມອບພວກນາງ​ໄວ້​ແກ່​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ ແລະ​ ການ​ຖືກ​ປຸ້ນ.
\v 47 ແລ້ວກອງ­ທັບ​ຈະ​ເອົາ​ກ້ອນ​ຫີນ​ແກວ່ງ​ໃສ່​ພວກນາງ ແລະ ຟັນພວກນາງດ້ວຍດາບ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຂ້າ​ລູກ­ຊາຍ​ ແລະ ລູກສາວ​ຂອງພວກ​ນາງ ແລະ​ ເຜົາ​ເຮືອນ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ພວກນາງ​.

\s5
\v 48 ດັ່ງ​ນີ້­ແຫລະ ເຮົາ​ຈະ­ເອົາຄວາມປະພຶດອັນຫນ້າອັບອາຍອອກຈາກແຜ່ນ­ດິນ​ ແລະ ຕັກເຕືອນພວກ​ຜູ້­ຍິງທັງ­ຫລາຍ ເພື່ອພວກນາງ​ຈະບໍ່ເຮັດຕົນເຫມືອນໂສເພນີ.​
\v 49 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະຕັ້ງຄວາມປະພຶດທີ່ຫນ້າອັບອາຍຂອງພວກເຈົ້າມາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າ. ເຈົ້າຈະແບກຮັບຄວາມຜິດບາບຂອງເຈົ້າກັບພວກຮູບ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ, ແລະ ດ້ວຍວິທີນີ້ ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ​ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.”

\s5
\c 24
\cl ບົດທີ 24
\p
\v 1 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງພຣະຢາເວ​ ໄດ້ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ໃນ​ວັນ­ທີ​ສິບ, ໃນເດືອນ​ທີ​ສິບ, ແລະໃນປີ​ທີ​ເກົ້າ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຂຽນ​ຊື່​ຂອງ​ວັນ​ນີ້​ໄວ້, ວັນນີ້, ເພາະກະ­ສັດແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນໄດ້​ອ້ອມນະຄອນ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລມໃນ​ວັນ​ນີ້​.

\s5
\v 3 ດັ່ງນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ຄຳສຸພາສິດຕໍ່ສູ້​ເຊື້ອ­ສາຍ​ທີ່​​ກະ­ບົດ, ຈົ່ງກ່າວ­ຄຳ​ອຸ­ປະ­ມາ. ກ່າວກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຈົ່ງ​ຕັ້ງ​ຫມໍ້ໄວ້. ຕັ້ງໄວ້ ແລະ ຖອກ​ນ້ຳ​ໃສ່​ຫມໍ້.
\v 4 ຈົ່ງໃສ່​ຕ່ອນ​ຊີ້ນ​ລົງ​ໄປ, ເອົາ​ຕ່ອນ​ດີໆທັງຫມົດ — ຄືຕ່ອນ​ກົກ­ຂາ ແລ ະ​ຊີ້ນ​ສັນ​ຂາ​ຫນ້າ — ເລືອກ​ກະ­ດູກ​ທີ່ດີທີ່ສຸດ​ມາ​ໃສ່ຫມໍ້​ໃຫ້​ເຕັມ.
\v 5 ຈົ່ງ​ເລືອກ​ແກະ​ທີ່​ດີ​ທີ່­ສຸດ​ຈາກຝູງ ແລະ ສຸມກະດູກໄວ້ກ້ອງມັນ. ​ຕົ້ມ​ມັນໃຫ້​ດີ ແລະ ເພື່ອ​ຂ້ຽວ​ກະ­ດູກ​ທີ່­ຢູ່​ໃນຫມໍ້​ນັ້ນ​ດ້ວຍ.

\s5
\v 6 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ວິ­ບັດ ​ແກ່​ເມືອງ​ເລືອດ, ຄື​​ຫມໍ້​ຂີ້­ຫມ້ຽງ ແລະ ​ຂີ້­ຫມ້ຽງ​ນັ້ນ​ບໍ່­ໄດ້​ຫລຸດ​ອອກ​ມາ. ຈົ່ງ​ເອົາ​ຊີ້ນ​ອອກ​ເທື່ອ​ລະ​ຕ່ອນ ຢ່າ​ໂຍນມັນຫລາຍ.

\s5
\v 7 ເພາະ­ວ່າ​ເລືອດ​ທີ່​ນາງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຕົກ​ນັ້ນ ​ຍັງ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ນາງ. ນາງໄດ້​ຕັ້ງໄວ້​ເທິງ​ຫີນອ່ອນ; ນາງຍັງ​ບໍ່­ໄດ້​ຖອກ​ລົງ​ດິນ ເພື່ອ​ເອົາຂີ້​ຝຸ່ນ​ປົກ​ໄວ້,
\v 8 ສະນັ້ນ ມັນເຮັດໃຫ້ເກີດ​ຄວາມ​ພິ­ໂລດ ແລະ ­ການ​ແກ້­ແຄ້ນ. ເຮົາ​ໄດ້ເຮັດໃຫ້​ເລືອດຂອງ​ນາງ​ຕົກ​ເທິງ​ກ້ອນ​ຫີນອ່ອນນັ້ນ ເພື່ອມັນຈະ​ບໍ່ຖືກປົກ​ບັງ​ໄວ້ໄດ້.

\s5
\v 9 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ວິ­ບັດ ​ແກ່​ເມືອງ​ທີ່​ຊຸ່ມດ້ວຍ​ເລືອດ. ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ກອງ­ຟືນ​ນັ້ນ​ໃຫຍ່​ຂຶ້ນ.
\v 10 ຈົ່ງ​ສຸມ​ຟືນ​ເຂົ້າ­ໄປ ແລະ ​ກໍ່​ໄຟ​ຂຶ້ນ. ຈົ່ງຕົ້ມ​ຊີ້ນ​ໃຫ້​ສຸກ ແລະ ເອົາເຄື່ອງ​ປຸງໃສ່ ແລະ ​ປ່ອຍໃຫ້​ກະ­ດູກ​​ໄຫມ້.

\s5
\v 11 ແລ້ວຕັ້ງ​ຫມໍ້ເປົ່າໄວ້​ເທິງ​ຖ່ານ, ເພື່ອໃຫ້ມັນຮ້ອນ ແລະ ໄຫມ້ທອງ­ແດງ, ເພື່ອຄວາມເປິເປື້ອນນັ້ນຈະຖືກລະລາຍອອກ, ​​ຂີ້ຫມ້ຽງທີ່ຫນາກໍໄຫມ້ຫມົດ.'
\v 12 ແຕ່ນາງກໍເສຍແຮງລ້າ ເພາະວ່ານ້ຳມັນທີ່ຫນາຂອງມັນ, ຂີ້­ຫມ້ຽງ​​ຂອງມັນ​ກໍ​ບໍ່​ຫລຸດ​ອອກ​ໄປ​.

\s5
\v 13 ຄວາມປະພຶດອັນຫນ້າອັບອາຍຂອງເຈົ້າຢູ່ໃນບໍ່ສະອາດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​, ເພາະ­ວ່າ ​ເຮົາ​ໄດ້​ຊຳ­ລະ​ເຈົ້າ​ແລ້ວ, ແຕ່​ເຈົ້າກໍຍັງ​ບໍ່ອາດ​ຈະກາຍເປັນສະອາດໄດ້. ເຈົ້າ​ກໍຍັງ​ບໍ່ເປັນອິດສະຫລະຈາກການເປິເປື້ອນ ຈົນກວ່າ ​​ເຮົາ​ຈະ​ຖອກເທຄວາມໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ເຫນືອ​ເຈົ້າ​ຈົນ​ຫມົດ.

\s5
\v 14 ເຮົາ​, ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ, ໄດ້ປະກາດດັ່ງນີ້, ແລະ ເຮົາຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຖອຍ​ກັບ ຫລື ເຫັນໃຈ. ໃນວິຖີທາງຂອງເຈົ້າ, ແລະ ການກະທຳຂອງພວກເຈົ້າ, ພວກເຂົາຈະພິພາກສາເຈົ້າ! — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.”

\s5
\v 15 ແລ້ວພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວກໍ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 16 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ເອົາ​ສິ່ງ​ທີ່​ຕາ​ຂອງ​ເຈົ້າເຫັນໄປຈາກເຈົ້າດ້ວຍໄພພິບັດ, ແຕ່ຢ່າໂສກເສົ້າເສຍໃຈ ຫລື​ ຮ້ອງໄຫ້, ແລະ ຢ່າໃຫ້ນ້ຳຕາໄຫລ​.
\v 17 ເຈົ້າຈົ່ງໂອ່ຍຄາງຢ່າງງຽບໆ. ຢ່າ​ໄວ້​ທຸກ​ໃຫ້​ຄົນ­​ຕາຍ. ຈົ່ງ​ຄຽນ​ຜ້າ​ໃສ່ຫົວຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ໃສ່​ເກີບ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແຕ່ຢ່າ​ເອົາຜ້າປິດຫນ້າ ຫລື ກິນອາຫານຂອງຜູ້ສູນເສຍເມຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.”

\s5
\v 18 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງ​ເວົ້າ­ກັບ​ປະ­ຊາ­ຊົນໃນ​ຕອນ​ເຊົ້າ, ແລະ​ເມຍ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກໍ​ສິ້ນ​ຊີ­ວິດໃນ​ຕອນ​ຄ່ຳ. ພໍຮຸ່ງ​ເຊົ້າ​ມາ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກໍໄດ້​ເຮັດທຸກສິ່ງ​ເຫມືອນຢ່າງ​ທີ່­ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້ຮັບ​ຄຳສັ່ງ­ມາ.

\s5
\v 19 ປະ­ຊາ­ຊົນ​ກໍ​ຖາມ​ຂ້າ­ນ້ອຍາ​ວ່າ, “ທ່ານ​ຈະ​ບໍ່​ບອກ​ເຮົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ບໍ​ວ່າ ສິ່ງທີ່ທ່ານເຮັດ​ນີ້​ມີ​ຄວາມ​ຫມາຍ​ຫຍັງ​, ໃນສິ່ງທີ່ທ່ານກຳລັງເຮັດ?”
\v 20 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວດັ່ງນີ້,
\v 21 'ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງອິດສະຣາເອນ​ວ່າ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະເມີນເສີຍຕໍ່ສະ­ຖານນະມັດສະການ​ຂອງ​ເຮົາ — ຊຶ່ງເປັນຄວາມ​ພາກ­ພູມ​ໃຈຂອງເຈົ້າ, ເປັນແກ້ວຕາດວງໃຈຂອງເຈົ້າ, ແລະ ເປັນ​ຄວາມປາຖະຫນາຂອງຈິດ­ວິນ­ຍານເຈົ້າ, ແລະ ລູກ­ຊາຍ​ ແລະ ລູກສາວ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ ຜູ້ຊຶ່ງ​ເຈົ້າໄດ້ປະ​ຖິ້ມ​ໄວ້​ເບື້ອງ​ຫລັງ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ຄົມດາບ.

\s5
\v 22 ແລ້ວ​ເຈົ້າ​​ຈະ​ເຮັດ​ເຫມືອນຢ່າງ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້ເຮັດ: ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ເອົາຜ້າ​ປິດ​ຫນ້າຂອງເຈົ້າ, ຫລື ກິນອາຫານຂອງຊາຍຜູ້ໂສກເສົ້າ!
\v 23 ແຕ່ເຈົ້າຈະເອົາຜ້າ​ຄຽນ​ຫົວ ແລະ ໃສ່ເກີບແທນ; ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈ ຫລື​ຮ້ອງ­ໄຫ້, ເພາະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ຍ້ອນ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຈະ​ໂອ່ຍຄາງຕໍ່ຫນ້າອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນ​.
\v 24 ດັ່ງນັ້ນ ເອ­ເຊ­ກຽນ​ຈະ​ເປັນ​ເຄື່ອງ­ຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ​ແກ່​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ, ເຫມືອນ​ທູກຢ່າງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ ເຈົ້າກໍຈະເຮັດເຫມືອນກັນ ເມື່ອ​ເຫດ­ການ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ມາ​ເຖິງ. ແລ້ວເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ​ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ!'"

\s5
\v 25 ແຕ່​ເຈົ້າ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ໃນ​ມື້​ທີ່​ເຮົາຢຶດວິຫານຂອງພວກເຂົາໄປ, ຊຶ່ງເປັນ­ຄວາມ​ຊື່ນຊົມຍິນດີຂອງພວກເຂົາ, ຄວາມພາກພູມໃຈຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ​ເປັນ​ສິ່ງທີ່ຊື່ນໃຈ ແລະ ໃຈປາດຖະຫນາຂອງພວກເຂົາ — ແລະ ເມື່ອເຮົາໄດ້ເອົາ​ລູກ­ຊາຍ ແລະ​ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາໄປ —
\v 26 ໃນ​ວັນ​ນັ້ນ ຜູ້ອົບພະຍົບ​ຈະ​ມາ​ຫາ​ເຈົ້າ ເພື່ອ­ຈະ​ແຈ້ງຂ່າວ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ໄດ້­ຍິນ!
\v 27 ໃນວັນນັ້ນ ປາກ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະຖືກ​ເປີດ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ຜູ້​ອົບພະຍົບ ແລະ ເຈົ້າ​ຈະ​ເວົ້າວ່າ — ເຈົ້າ​ຈະບໍ່​ຫງຽບ​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ. ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນຫມາຍ​ສຳ­ຄັນ​ສຳ­ລັບ​ພວກ­ເຂົາ ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.”

\s5
\c 25
\cl ບົດທີ 25
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວໄດ້​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ​ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຕັ້ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄປຕໍ່ສູ່​ຄົນ​ອຳ­ໂມນ ແລະ​ ຈົ່ງ​ກ່າວຄຳທຳນວາຍຕໍ່ສູ້​ພວກ­ເຂົາ.

\s5
\v 3 ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ຄົນ​ອຳ­ໂມນ​ວ່າ, ' ຈົ່ງ​ຟັງ​ພຣະ­ຄຳ​ຂອງພຣະຢາເວ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ. ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ: ​ເພາະ​ເຈົ້າ​ກ່າວ​ວ່າ, "ດີແລ້ວ! ຕໍ່​ສະ­ຖານນະມັດສະການ​ຂອງ​ເຮົາ​ ເມື່ອ​ຍັງ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ, ແລະ ຕໍ່​ສູ້ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ ​ເມື່ອມັນ​ໄດ້​ຖືກ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຮ້າງ​ເປົ່າ, ແລະ ​ຕໍ່ສູ້​ເຊື້ອ­ສາຍຂອງ​ຢູ­ດາ​ເມື່ອ​ພວກເຂົາຖືກ​ກວາດ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ,
\v 4 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ເບິ່ງ​ແມ໋, ເຮົາ​ຈະ​ມອບ​ເຈົ້າ​ໃຫ້​ເຈົ້າເປັນກຳມະສິດຂອງຊົນຊາດ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຕັ້ງ­ຄ້າຍຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າ ແລະ ຕັ້ງເຕັນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ພວກ​ເຈົ້າ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ກິນຫມາກ​ໄມ້​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ​ຈະ​ດື່ມ­ນ້ຳ​ນົມ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 5 ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເມືອງ​ຣັບ­ບາ​ເປັນ​ທົ່ງ​ຫຍ້າ​ສຳ­ລັບ​ອູດ ແລະ ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ອຳ­ໂມນ​ເປັນ​ບ່ອນ­ຢູ່​ສຳ­ລັບ​ຝູງ​ແກະ. ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 6 ເພາະ​ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະເຈົ້າ​ໄດ້​ຕົບ­ມື ແລະ ​ທືບ​ຕີນ, ແລະ ຄວາມ​ປີ­ຕິ​ຍິນດີດ້ວຍ​ໃຈ​ຫມິ່ນປະຫມາດ​ຕໍ່ສູ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 7 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະປະທ້ວງເຈົ້າດ້ວຍມືຂອງເຮົາ ແລະ ​ຈະ​ມອບ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ແກ່​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ເຫມືອນ­ເປັນ​ຂອງ​ປຸ້ນ. ເຮົາ​ຈະ​ຕັດ​ເຈົ້າ​ອອກ­ຈາກ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ​ ເຮົາຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ຈິບ­ຫາຍ​ໄປ​ໃນທ່າມກາງ​ປະ­ເທດທັງຫລາຍ! ເຮົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ເຈົ້າ, ແລະ​ ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.'

\s5
\v 8 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເພາະ​ໂມ­ອາບ ແລະ ​ເສ­ອີ​ກ່າວ​ວ່າ, "ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຊື້ອ­ສາຍ​ຢູ­ດາ​ກໍ​ເຫມືອນກັບ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ອື່ນໆ​ທັງ​ຫມົດ,"
\v 9 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ເປີດ​ຊາຍແດນຂອງໂມ­ອາບ​ອອກ, ເລີ່ມຈາກເມືອງຕ່າງໆ ຕາມຊາຍແດນ — ຄື​ບັນດາເມືອງຮຸ່ງເຮືອງແຫ່ງເມືອງ​ເບັດເຢ­ຊີ­ໂມດ​, ເມືອງ​ບາ­ອານເມ­ໂອນ, ແລະ​ ເມືອງ​ກີ­ຣິ­ອາດ­ທາ­ອິມ —
\v 10 ປະຊາຊົນທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນອອກຈະຕໍ່ສູ້­ກັບຄົນ​ອຳ­ໂມນ. ເຮົາຈະມອບ​ອຳ­ໂມນເປັນກຳ­ມະ­ສິດ ເພື່ອ​ວ່າ​ຈະ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ນຶກ​ເຖິງ​ຄົນ​ອຳ­ໂມນ​ອີກ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ບັນດາປະ­ຊາ­ຊາດ.
\v 11 ດັ່ງນັ້ນ ​ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ໂມ­ອາບ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.'

\s5
\v 12 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເພາະ­ວ່າ​ເອ­ໂດມ​ໄດ້​​ແກ້­ແຄ້ນ​ຕໍ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງ​ຢູ­ດາ ແລະ ມີ​ຄວາມ​ຊົ່ວໃຫ່ຍຫລວງ​ໃນ​ການກະທຳເຊັ່ນນີ້​.
\v 13 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຈະ​ຍື່ນ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ເອ­ໂດມ ແລະ ທຳລາຍທຸກຄົນ ແລະ ສັດ​ທຸກໂຕທີ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດໃຫ້­ພວກເຂົາຈິບຫາຍໄປ, ເຮັດໃຫ້ເປັນບ່ອນຮ້າງ​ເປົ່າ, ​ຕັ້ງ­ແຕ່ ເມືອງ​ເຕ­ມານ ຮອດ​ເມືອງ​ເດ­ດານ. ພວກ­ເຂົາ​​ກໍ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ດາບ.

\s5
\v 14 ເຮົາ​ຈະ​ວາງ​ການ​ແກ້­ແຄ້ນ​ຂອງ​ເຮົາ​ລົງ​ເຫນືອ​ເມືອງ​ເອ­ໂດມ​ ດ້ວຍ​ມື​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເຮັດກັບ​ເອ­ໂດມ​ ຕາມ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ, ແລະ ຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ​, ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້​ເຖິງ​ການ​ແກ້­ແຄ້ນ​ຂອງ​ເຮົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.'

\s5
\v 15 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເພາະ­ວ່າ​ຄົນ​ຟີ­ລິດ­ສະ­ຕີນ​ໄດ້​​ແກ້­ແຄ້ນ​ດ້ວຍໃຈປອງຮ້າຍ ແລະ ​ຈາກພາຍໃນໂຕຂອງພວກເຂົາເອງ ພວກເຂົາຫມາຍຈະທຳລາຍຢູດາຫລາຍຕໍ່ຫລາຍຄັ້ງ.
\v 16 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ​ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ຍື່ນ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ຄົນ​ຟີ­ລິດ­ສະ­ຕີນ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ຕັດ​ຄົນ​ເກ­ເຣັດ​ອອກ ແລະ​ ທຳ­ລາຍ​ຄົນ­ທີ່​ເຫລືອ​ຢູ່​ຕາມ​ຝັ່ງ​ທະ­ເລ​ນັ້ນ​ເສຍ.
\v 17 ແລ້ວ​ເຮົາຈະເຮັດການແກ້­ແຄ້ນ​ຄັ້ງໃຫຍ່ຕໍ່ພວກເຂົາ ແລະ ລົງໂທດເຂົາ ດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ, ແລ້ວພວກເຂົາຈະຮູ້ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເມື່ອເຮົາເຮັດການແກ້ແຄ້ນເຫນືອພວກເຂົາ'"

\s5
\c 26
\cl ບົດທີ 26
\p
\v 1 ດັ່ງນັ້ນ ​ໃນ​ວັນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນນັ້ນ, ​ປີ​ທີ​ສິບ­ເອັດ, ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເພາະ­ວ່າ​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ໄດ້​ເວົ້າເຍາະເຍີ້ຍເຖິງ​ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ວ່າ, ‘ດີແລ້ວ! ປະ­ຕູ​ເມືອງ​ຂອງ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຫັກ​ເສຍ​ແລ້ວ! ນາງໄດ້ຫັນມາຫາເຮົາ; ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ບໍລິບູນຂຶ້ນ ເພາະນາງໄດ້ຖືກທຳລາຍ.'

\s5
\v 3 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: 'ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າ!, ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ເອີຍ, ແລະ ເຮົາ​​ຈະ​ນຳ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງຫລາຍລຸກມາ​ຕໍ່­ສູ້​ເຈົ້າ ເຫມືອນທະ­ເລ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄື້ນຫລາຍກະທົບຝັ່ງ​.
\v 4 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ກຳ­ແພງ​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ ແລະ ​ພັງ­ທະ­ລາຍ​ຫໍ­ຄອຍ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເມືອງ​ນັ້ນ​ເສຍ. ເຮົາ​ຈະ​ປັດຂີ້ຝຸ່ນ​ດິນ​ອອກຈາກນາງ ແລະ ເຮັດ​ໃຫ້­ນາງເປັນ​ເຫມືອນ​ກັບ​ຍອດ​ຂອງ​ສີ​ລາ.

\s5
\v 5 ນາງ​ຈະ​ເປັນ​ບ່ອນ​ສຳ­ລັບ​ຕາກ​ແຫຢູ່​ກາງ​ທະ­ເລ, ເນື່ອງຈາກເຮົາ​ໄດ້​ລັ່ນ​ຄຳ​ເວົ້າ​ແລ້ວ — ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ — ແລະ ນາງ​ຈະກາຍ​ເປັນ​ສິ່ງໄດ້​ປຸ້ນມາຂອງ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດ.
\v 6 ລູກສາວທັງຫລາຍຂອງນາງທີ່ຢູ່ທົ່ງນາ ຈະຖືກຂ້າເສຍ​ດ້ວຍ​ຄົມດາບ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.'

\s5
\v 7 ເບິ່ງ​ແມ໋, ຈາາກພາກເຫນືອ ເຮົາໄດ້ນຳ ເນ­ບູ­ກາດ­ເນັດ­ຊາ ກະ­ສັດຂອງ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ກະສັດເຫນືອກະສັດທັງປວງ, ຕໍ່ສູ້​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ,​ ດ້ວຍມ້າທັງຫລາຍ ​ແລະ ​ລົດ­ຮົບມ້າ, ແລະ ກັບບັນດາ​ທະ­ຫານ​ມ້າ ແລະ ​ກັບກຳລັງຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
\v 8 ເຂົາ​ຈະ​ຂ້າ​ລູກສາວຂອງ​ເຈົ້າໃນທົ່ງນາ. ເຂົາຕັ້ງເຄື່ອງລ້ອມເມືອງຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າ ແລະ ​ສ້າງ​ຫໍ­ຄອຍຕໍ່​ສູ້ກຳແພງທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ແລະ ຍົກໂລ່ຂື້ນເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າ.

\s5
\v 9 ເຂົາ​ຈະ​ຕັ້ງ​ເຄື່ອງ​ທະ­ລຸທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າດ້ວຍໄມ້ທ່ອນ​ຕໍ່­ສູ້​​ກຳ­ແພງ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ບັນດາອາວຸດຂອງເຂົາທຳລາຍຫໍຄອຍທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ​ລົງ.
\v 10 ບັນດາມ້າ​ຂອງ​ເຂົາມີຢ່າງຫລວງ­ຫລາຍ​ຈົນ​ເຮັດໃຫ້ຂີ້ຝຸ່ນ​​ປົກ​ຄຸມ​ເຈົ້າ​ໄວ້. ກຳ­ແພງ​ເມືອງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ສັ່ນ­ສະ­ເທືອນ​ດ້ວຍ​ສຽງຂອງບັນດາ​ທະ­ຫານ​ມ້າ, ບັນດາກວຽນ, ແລະ ​ບັນດາລົດ­ຮົບມ້າ. ເມື່ອເຂົາ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ເມືອງ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເຂົາຈະເຂົ້າມາເຫມືອນ​ກັບ​ຄົນ​ຍ່າງ​ເຂົ້າ​ເມືອງທີ່ກຳແພງໄດ້ທຳລາຍລົງແລ້ວ.
\v 11 ຕີນມ້າ​ຈະ​ຢຽບ​ບັນດາຖະ­ຫນົນທຸກສາຍຂອງ​ເຈົ້າ​ ດ້ວຍ​ກີບ​ມ້າທັງຫລາຍ. ເຂົາ​ຈະ​ຂ້າ​ຊົນ­ຊາດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ຄົມດາບ ແລະ ​ເສົາ​ຫີນອັນ​ແຂງ­ແຮງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະລົ້ມ­ລົງ​ເຖິງ​ດິນ.

\s5
\v 12 ພວກເຂົາຈະປຸ້ນເອົາຊັບ­ສົມ­ບັດ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ເຂົາ​ຈະ​ເອົາສິນຄ້າຕ່າງໆຂອງເຈົ້າໄປ. ພວກເຂົາ​ຈະ​ພັງ​ກຳ­ແພງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ​ລົງ ແລະ​ ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ເຮືອນອັນຫລູຫລາຕ່າງໆ​ຂອງ​ເຈົ້າເສຍ. ບັນດາຫີນ, ບັນດາໄມ້ ແລະ ​ຊາກຫັກພັງດິນ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ນັ້ນ ­ພວກເຂົາ​ຈະ​ໂຍນ​ຖິ້ມ​ລົງ​​ນ້ຳທັງຫລາຍ.
\v 13 ເຮົາຈະຢຸດສຽງ​ເພງ​ຕ່າງໆຂອງ​ເຈົ້າ​ເສຍ. ສຽງ​ພິນ​ຄູ່ທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າກໍ​ຈະ​ບໍ່ເປັນທີ່­ໄດ້​ຍິນ​ອີກຕໍ່ໄປ.
\v 14 ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ເປັນຫີນຫົວໂລ້ນ, ​ເຈົ້າ​ຈະກາຍ​ເປັນ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ສຳ­ລັບ​ຕາກ​ແຫມອງ. ເຈົ້າຈະ​ບໍ່­ຖືກ​ສ້າງ​​ຂຶ້ນໃຫມ່​ອີກເລີຍ, ເພາະ​ເຮົາເອງ, ຄືພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ​ໄດ້​ລັ່ນ​ຄຳ​ເວົ້າ​ແລ້ວ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.

\s5
\v 15 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວແກ່​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ວ່າ, 'ເກາະທັງຫລາຍ​ຈະ​ບໍ່​ສັ່ນ­ສະ­ເທືອນ ດ້ວຍ​ສຽງລົ້ມລົງຂອງເຈົ້າ, ແລະ ສຽງໂອ່ຍຄາງຂອງ​ຜູ້​ບາດ­ເຈັບ ເມື່ອ​ການ​ຂ້າ­ຟັນ​ໂຫດຮ້ຽມເກີດຂື້ນທ່າມກາງເຈົ້າບໍ?
\v 16 1ແລ້ວ​ເຈົ້າຊາຍແຫ່ງ​ທະ­ເລທັງຫລາຍ ​ຈະ​ກ້າວ​ລົງ­ມາ​ຈາກ​ບັນ­ລັງ​ຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຖອດ​ເສື້ອຄຸມ ແລະ ​ປົດ​ເຄື່ອງ​ແຕ່ງ​ກາຍ​ທີ່​ປັກ​ແສ່ວ​ອອກເສຍ. ພວກເຂົາຈະເອົາ​ເອົາ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ​ມາ​ເປັນ​ເຄື່ອງ­ນຸ່ງ, ພວກເຂົາຈະນັ່ງຢູ່​ເທິງ​ພື້ນ­ດິນ ແລະ ສັ່ນ​ຢູ່​ທຸກ​ເວ­ລາ ແລະ ​ພວກເຂົາຢ້ານ​ກົວ​ເພາະ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 17 ພວກເຂົາ​ເຫລົ່າ​ນີ້ ຈະກ່າວ​ບົດ​ຄ່ຳ​ຄວນ​ເລື່ອງ​ເຈົ້າ, ແລະ​ກ່າວ​ແກ່​ເຈົ້າ​ວ່າ, ‘ໂອ ນະຄອນ​ທີ່​ມີ​ຊື່­ສຽງທີ່ພວກຊາວທະເລທັງຫລາຍອາໄສຢູ່, ໄດ້ຖືກທຳລາຍພິນາດແລ້ວ. ເມືອງ​ທີີ່ມີຊື່ສຽງວ່າເຂັ້ມແຂງ — ບັດນີ້ໄດ້ຫາຍໄປຈາກທະເລແລ້ວ. ຜູ້ອາໄສຢູ່ເມືອງນີ້ ຄັ້ງຫນຶ່ງເລື່ອງອຳນາດຢູ່ທະເລໄດ້ສ້າງຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ ແກ່ຄົນທີ່ອາໄສໃກ້ພວກເຂົາ.
\v 18 ບັດ­ນີ້ ຊາຍຝັ່ງທະເລ​ທັງ­ຫລາຍ​ກໍ​ຈະ​ສັ່ນ­ສະ­ເທືອນ​ໃນ​ວັນ­ທີ່​ເຈົ້າ​ລົ້ມ­ລົງ. ບັນ­ດາ​ເກາະ​ທີ່­ຢູ່​ໃນ​ທະ­ເລ ກໍ​ຈະ​ຢ້ານ​ກົວ​ຍ້ອນການທີ່​ເຈົ້າ​ໄດ້​ສູນ​ສິ້ນ​ໄປແລ້ວ.’

\s5
\v 19 ເພາະພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນເມືອງຮ້າງ, ເຫມືອນ​ຢ່າງ​ບັນດາເມືອງອຶ່ນໆ​ທີ່​ບໍ່​ມີ­ຄົນ​ອາ­ໄສຢູ່, ເມື່ອ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ທະ­ເລ​ມາຕໍ່ສູ້​ເຈົ້າ, ແລະ​ ເມື່ອແມ່­ນ້ຳໃຫຍ່ທັງຫລາຍມາຖ້ວມ​ເຈົ້າ​ໄວ້.
\v 20 ແລ້ວ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເຈົ້າ​ລົງ​ໄປ​ຍັງເວລາແຫ່ງ​ບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າ, ເຫມືອນກັບຄົນອື່ນທີ່ໄດ້ລົງໄປໃນຫລູມຝັງສົບ; ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນທີ່ຕໍ່າທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດີນໂລກ ເຫມືອນຊາກເພພັງໃນ​ສະ­ໄຫມ​ເດີມນັ້ນ. ດ້ວຍເຫດນີ້ ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ໄດ້ກັບມາ ແລະ ຈະບໍ່ໄດ້ຢືນຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງຜູ້ມີຊີວິດອີກຕໍ່ໄປ.
\v 21 ເຮົາຈະນຳໄພພິບັດມາເທິງເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າຈະ​ບໍ່­ມີ​ເຈົ້າ​ອີກຕໍ່ໄປ. ເຖິງ​ແມ່ນ​ໃຜ​ຈະ​ມາຊອກ​ຫາ​ເຈົ້າ, ແຕ່ຈະ​ບໍ່ມີໃຜ​ຫາພວກເຈົ້າພົບ​ອີກ​ຈັກເທື່ອ­ — ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ​ນີ້­ແຫລະ."

\s5
\c 27
\cl ບົດທີ 27
\p
\v 1 ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງທີ່ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບັດນີ້, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເປັ່ງ­ສຽງ​ບົດເພງຄ່ຳ​ຄວນດ້ວຍ​ເລື່ອງ​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ,
\v 3 ແລະ​ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ, ຜູ້ຊຶ່ງອາໄສຢູ່ປະຕູແຄມທະເລ, ເປັນພໍ່ຄ້າທັງຫລາຍຕາມເກາະຕ່າງໆ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ໄດ້​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ຂ້ອຍ​ມີ​ຄວາມ​ງົດ­ງາມສົມບູນແບບ.’

\s5
\v 4 ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ທີ່ໃຈ​ກາງ​ທະ­ເລທັງຫລາຍ; ຜູ້​ກໍ່­ສ້າງ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄວາມ​ງົດ­ງາມຂອງເຈົ້າສົມບູນແບບ.
\v 5 ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດກະ­ດານ​ເຮືອ​ທັງຫມົດຂອງ​ເຈົ້າດ້ວຍໄມ້ສົນຈາກພູເຮີໂມນ; ພວກ­ເຂົາ​ເອົາ​ໄມ້​ແປກ​ມາ​ຈາກ​ເລ­ບາ­ນອນ​ເຮັດ​ເປັນ​ເສົາ​ໃຫ້​ເຈົ້າ.

\s5
\v 6 ພວກເຂົາ ໄດ້ເຮັດໄມ້ພາຍຂອງເຈົ້າຈາກ​ໄມ້​ໂອກແຫ່ງ​ບາຊານ​; ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດດາດຟ້າເຮືອດ້ວຍໄມ້ສົນຈາກຊາຍຝັ່ງທະເລໄຊປຣັສ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຫຸ້ມໄວ້​ດ້ວຍ​ງາ​ຊ້າງ​.
\v 7 ສ່ວນ​ໃບເຮືອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ນັ້ນ ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ປ່ານ​ປັກ​ແຊ່ວ​ເນື້ອ​ລະ­ອຽດ​ຈາກ​ເອ­ຢິບ ຊຶ່ງເຫມືອນກັບເປັນທຸງທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ.

\s5
\v 8 ຄົນເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ ຜູ້ຊຶ່ງອາໄສຢູ່­ເມືອງ​ຊີ­ໂດນ ແລະ​ ເມືອງ​ອາ­ວາດ ​ເປັນ​ຄົນ​ພາຍ­ເຮືອ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ໂອ ຕີ­ເຣ, ຊ່າງມີຝືມືຂອງເຈົ້າທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ; ພວກເຂົາເປັນ​ນາຍ​ທ້າຍ­ເຮືອ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 9 ຜູ້­ເປັນນາຍຊ່າງຜູ້ຊຳນານຈາກເມືອງ​ເກ­ບານ ເປັນຊ່າງແປງຮອຍຮົ່ວເຮືອໃຫ້ເຈົ້າ; ບັນ­ດາ​ເຮືອ​ທະ­ເລ​ທັງ​ຫມົດລວມທັງພວກລູກເຮືອຂອງພວກເຂົາກໍຢູ່ໃນທ່າມກາງເຈົ້າ ເພື່ອຂາຍແລກປ່ຽນສິນ­ຄ້າ​ກັບ​ເຈົ້າ​.​

\s5
\v 10 ຊາວ​ເປີ­ເຊຍ, ຊາວລິເດຍ, ແລະ ຊາວລິເບຍ ກໍ​ຢູ່­ໃນ​ກອງ­ທັບຂອງ​ເຈົ້າ, ຄືນັກຮົບຂອງເຈົ້າ. ພວກ­ເຂົາໄດ້ແຂວນໂລ່ ​ແລະ​ຫມວກ​ເຫລັກ​ຢູ່ກັບ​ເຈົ້າ; ພວກ­ເຂົາ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ມີ​ກຽດ.
\v 11 ຜູ້ຊາຍຊາວອັ​ກວັດ ແລະ ຊາວເຮເລດ ໃນກອງທັບຂອງເຈົ້າໄດ້ຢູ່ອ້ອມ​ກຳແພງ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ພວກ­ຄົນຊາວກາມາດ ໄດ້ຢູ່ຫໍຄອຍຂອງເຈົ້າ. ພວກເຂົາໄດ້ແຂວນໂລ່ໄວ້ຕາມກຳແພງທັງຫລາຍອ້ອມຮອບເຈົ້າ! ພວກ­ເຂົາ​ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າງົດງາມພຽບພ້ອມ.

\s5
\v 12 ຊາວທາ­ຊິດ​ໄດ້ເປັນຜູ້ຄ້າ­ຂາຍ​ກັບ​ເຈົ້າ ​ເພາະ​ເຈົ້າ​ມີຄວາມມັ່ງຄັ່ງຈາກສິນຄ້າຫລວງ­ຫລາຍທີ່ຈະຂາຍຄື: ​ເງິນ, ເຫລັກ, ກົ່ວ ແລະ ​ຊືນ​. ພວກເຂົາໄດ້ມາຊື້​ ແລະ ສິນ­ຄ້າທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ!
\v 13 ເມືອງ​ຢາ­ວານ, ຕູ­ບານ, ແລະ​ ເມ­ເຊັກ — ພວກເຂົາໄດ້ຂາຍຂ້າທາດ ແລະ ​ພາ­ຊະ­ນະ​ທັງຫລາຍທີ່ເຮັດຈາກທອງ­ເຫລືອງ​. ພວກເຂົາໄດ້ມາເບິ່ງແຍງການຄ້າຂາຍສິນຄ້າຂອງເຈົ້າ.

\s5
\v 14 ເຊື້ອ­ສາຍ​ເບັດໂຕ­ກາ­ມາ​ເອົາພວກ​ມ້າ, ພວກມ້າ​ເສິກ ແລະ​ພວກລໍ​ມາ​ແລກ​ກັບ​ສິນ­ຄ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 15 ຊາວ​ໂຣເ­ດັດເປັນຄູ່ການຄ້າຂອງເຈົ້າ ເທິງແຜ່ນດິນຊາຍທະເລ​​ຈຳ­ນວນ​ຫລາຍ. ສິນຄ້າຢູ່ໃນອຳນາດຂອງເຈົ້າ; ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາ​ເຂົາສັດ, ງາ​ຊ້າງ ແລະ​ ໄມ້​ຫມາກ­ເດື່ອ​ມາ​ເປັນ​ຄ່າ​ຂອງ​ສິນ­ຄ້າ!

\s5
\v 16 ຊາວ​ຊີ­ເຣຍ ເປັນຜູ້ການຄ້າກັບເຈົ້າ ​ເພາະ​ເຈົ້າ​ມີ​ສິນ­ຄ້າ​ຫລວງຫລາຍ; ພວກ­ເຂົາ​ເອົາ​ມໍຣະກົດ, ຜ້າ​ສີ­ມ່ວງ, ຜ້າ​ສີສັນຕ່າງໆ, ຜ້າປ່ານ​ເນື້ອ​ລະ­ອຽດ, ໄຂ່ມຸກຕ່າງໆ ແລະ​ ທັບ­ທິມ ມາ​ແລກ​ກັບ​ສິນ­ຄ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 17 ຢູ­ດາ ແລະ​ ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ​ ກໍໄດ້​ຄ້າ­ຂາຍ​ກັບ​ເຈົ້າ. ພວກ­ເຂົາ​ເອົາ​ເຂົ້າ­ເປືອກຈາກເມືອງ​ມິນ­ນິດ, ຂະຫນົມເຄັກ, ນ້ຳ­ເຜິ້ງ, ນ້ຳ­ມັນ ແລະ ພິມເສນ ມາແລກເປັນສິນຄ້າກັບເຈົ້າ.
\v 18 ດາ­ມັສກັດໄປ​ມາ​ຄ້າ­ຂາຍ​ກັບ​ເຈົ້າ​ ເພາະ​ເຈົ້າ​ມີ​ສິນ­ຄ້າຫລວງຫລາຍ, ຊັບສິນຫລວງຫລາຍພາຍມາກຂອງເຈົ້າ, ແລະ ​ເຫລົ້າ​ອະ­ງຸ່ນແຫ່ງ​ເຮນ­ໂບນ ແລະ ​ຂົນ​ແກະ​ຂາວແຫ່ງສາຮາ.

\s5
\v 19 ­ດານ ແລະ​ ຢາ­ວານ​ ຈາກອູຊານໄດ້ມາ​ແລກ​​ສິນ­ຄ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ ຄື​ເຫລັກ​ຫລໍ່, ເຄື່ອງ​ເທດ​ຕ່າງໆ​, ອົບເຊີຍ ແລະ ສີໄຄ. ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄດ້ກາຍເປັນສິນຄ້າສຳລັບເຈົ້າ.
\v 20 ເມືອງ​ເດ­ດານເປັນຜູ້ຄ້າ­ຂາຍ​ກັບ​ເຈົ້າ ​ໃນ​ເລື່ອງ​ເບາະອານມ້າສຳ­ລັບ​ບັນ­ດາ​ນັກ​ຂີ່​ມ້າຢ່າງດີ.
\v 21 ເມືອງ​ອາ­ຣາເບຍ ແລະ ​ເຈົ້າ​ນາຍ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເມືອງ​ເກ­ດາ ກໍເປັນ​ຜູ້­ຄ້າ​ຂາ​ຍກັບເຈົ້າ​; ພວກເຂົາໄດ້ຂາຍ​ພວກລູກ​ແກະ, ພວກແກະ​ຜູ້, ແລະ ພວກແບ້.

\s5
\v 22 ພໍ່­ຄ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຊ­ບາ ແລະ ​ເມືອງ​ຣາອາມາ​ກໍ​ຄ້າ­ຂາຍ​ກັບ​ເຈົ້າ. ພວກ­ເຂົາ​ເອົາ​ເຄື່ອງຫອມ​ຊະ­ນິດຢ່າງ​ດີໆ​ທັງ​ຫມົດ ແລະ ເພັດ­ພອຍ​ທຸກ​ຊະ­ນິດ; ພວກເຂົາເອົາຄຳ​ມາ​ແລກເປັນ​ສິນ­ຄ້າ​ກັບ​ເຈົ້າ.
\v 23 ເມືອງ​ຮາ­ຣານ, ການ­ເນ, ແລະ ​ເອ­ເດນ ເປັນຜູ້ຄ້າຂາຍກັບເຈົ້າ, ລວມທັງ​ເມືອງ​ເຊ­ບາ, ອັດ­ຊູຣະ ແລະ ​ກິນ­ມາດ​ດ້ວຍ.

\s5
\v 24 ນີ້ຄືສິ່ງທັງຫລາຍຂອງຜູ້ຄ້າຂອງເຈົ້າໃນຕະຫລາດທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ຄື ຜ້າຄຸມໄຫລ່ສີມ່ວງ ຜະສົມຜ້າຕໍ່າສີຕ່າງໆ, ແລະ​ ຜ້າຫົ່ມຫລາຍສີ, ຜ້າປັກແສ່ວ, ຜ້າຕໍ່າ-ຢ່າງດີ​.
\v 25 ກຳ­ປັ່ນ​ທັງ­ຫລາຍ​ໄດ້​ບັນ­ທຸກ​ສິນ­ຄ້າທຸກຊະນິດ​ຂອງ​ເຈົ້າ! ດັ່ງ­ນັ້ນ ເຈົ້າ​ຈຶ່ງໄດ້ບັນທຸກສິນຄ້າຈົນເຕັມ, ບັນທຸກຢ່າງຫນັກ ໃນການຂົນສົ່ງທາງທະເລ!

\s5
\v 26 ພວກລຸກເຮືອທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ໄດ້ນຳເຈົ້າອອກໄປຍັງທະເລອັນກວ້າງໃຫຍ່; ລົມຕະເວັນອອກໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮືອແຕກຢູ່ກາງທະເລ.
\v 27 ຊັບສິນຂອງເຈົ້າ, ແລະ ສິນ­ຄ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ພວກລູກ​ເຮືອ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ຊ່າງ­ເຮືອຂອງເຈົ້າ, ຜູ້​ສ້າງເຮືອ; ຜູ້ຄ້າຂາຍສິນຄ້າກັບ​ເຈົ້າ, ແລະ ນັກ­ຮົບ​ທັງຫມົດຜູ້ຢູ່ໃນ​ເຈົ້າ, ພ້ອມດ້ວຍລູກເຮືອທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ — ພວກເຂົາຈະຈົມລົງໃນບ່ອນເລິກຂອງໃຈກາງທະເລໃນວັນທີ່ເຈົ້າຈິບຫາຍໄປ.

\s5
\v 28 ບັນດາເມືອງແຫ່ງທະເລຈະສັ່ນສະ­ເທືອນ​ດ້ວຍ​ສຽງ­ຮ້ອງ​ວຸ້ນ­ວາຍ​ຂອງ​ນາຍ​ທ້າຍ­ເຮືອ​ຂອງ​ເຈົ້າ;
\v 29 ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ຖື​ໄມ້​ພາຍທັງຫມົດ ຈະລົງມາຈາກເຮືອຂອງພວກເຂົາ; ພວກ​ລູກ​ເຮືອ ແລະ ນາຍທ້າຍເຮືອ ກໍມາຢືນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນທັງຫມົດ.
\v 30 ແລ້ວພວກເຂົາຈະທຳໃຫ້ເຈົ້າຟັງສຽງ​ຮ້ອງ​ຂອງພວກເຂົາ ແລະ ​ຈະ​ຮ້ອງ­ໄຫ້ດ້ວຍຄວາມຂົມຂື່ນ; ພວກ­ເຂົາ​ຈະເອົາ​ຝຸ່ນດິນໃສ່​ຫົວ​ຂອງ­ພວກເຂົາ. ແລະ ​ພວກເຂົາຈະ​ກິ້ງ­ເກືອກ​ຢູ່​ທີ່​ກອງ​ຂີ້­ເທົ່າ.

\s5
\v 31 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ແຖ​ຜົມຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອ​​ເຈົ້າ ແລະ ​ຜູກມັດພວກເຂົາໄວ້ດ້ວຍຜ້າ­ກະ­ສອບ, ແລະ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮ້ອງ­ໄຫ້ ຢ່າງຂົມຂື່ນເຫນືອເຈົ້າ! ແລະ ພວກເຂົາຈະຮ້ອງໄຫ້​.
\v 32 ພວກເຂົາຈະຍົກສຽງ​ຮ້ອງ​ໄຫ້ຄໍ່າຄວນເພື່ອເຈົ້າ ແລະ ກ່າວສຽງຄໍ່າຄວນເຫນືອເຈົ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງເຫມືອນເມືອງຕີເຣ, ຜູ້ຊຶ່ງບັດນີ້ນຳສູ່ຄວາມງຽບເຫງົາຢູ່ທ່າມກາງທະເລ?
\v 33 ເມື່ອ​ສິນ­ຄ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າອອກຈາກຝັ່ງ​ທະ­ເລ, ກໍ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຊົນ­ຊາດທັງ​ຫລາຍ​ພໍ­ໃຈ; ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ບັນ­ດາ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ໂລກ​ຮັ່ງ­ມີ ດ້ວຍ​ສົມ­ບັດ ແລະ ​ສິນ­ຄ້າຫລວງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 34 ແຕ່ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ແຕກ​ໄປ​ໃນ​ທະ­ເລ​, ໃນ​ບ່ອນ​ນ້ຳ​ເລິກນັ້ນ, ສິນ­ຄ້າທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ​ ລູກເຮືອທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ​ໄດ້​ຈົມ​ລົງ!
\v 35 ຜູ້ອາໄສຢູ່ແຄມທະເລທັງຫມົດຕ່າງກໍຕົກໃຈ ​ເພາະ​ເຈົ້າ, ແລະ ບັນດາກະ­ສັດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງເມືອງເຫລົ່າ​ນັ້ນຢູ່ໃນຄວາມຢ້ານ​ກົວ! ສີຫນ້າ​ຂອງພວກເຂົາລ້ວນແຕ່​ຈືດ­ຈາງ.
\v 36 ບັນດາພໍ່­ຄ້າ​ທ່າມ­ກາງ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ເຈົ້າ; ເຈົ້າ​ໄດ້ກາຍເປັນຄວາມຢ້ານກົວ, ​ແລະ ເຈົ້າຈະ​ບໍ່​ດຳ­ລົງ​ຢູ່​ຕໍ່­ໄປ​ອີກຈັກເທື່ອ.”

\s5
\c 28
\cl ບົດທີ 28
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຈົ້າ­ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະ​ຈິດໃຈ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອວດ­ອົ່ງ​ຈອງ­ຫອງ​ຂຶ້ນ! ເຈົ້າ​ໄດ້ເວົ້າ​ວ່າ, “ເຮົາ​ເປັນເທບ​ພະເຈົ້າ! ເຮົາຈະນັ່ງ​ຢູ່­ໃນ​ບ່ອນ​ນັ່ງຂອງບັນດາເທບ​ພະເຈົ້າທັງຫລາຍ​ຢູ່ໃຈກາງ​ທະ­ເລທັງປວງ!" ແຕ່ວ່າ​ເຈົ້າ​ເປັນ­ພຽງ​ແຕ່​ມະ­ນຸດ ແລະ ບໍ່​ແມ່ນເທບພະ­ເຈົ້າ, ແຕ່​ເຈົ້າ​ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງເຈົ້າຄືຫົວໃຈຂອງເທບພະເຈົ້າທັງຫລາຍ;
\v 3 ເຈົ້າຄິດວ່າ ເຈົ້າ​ສະ­ຫລາດ​ກວ່າ​ດາ­ນີ­ເອນ, ແລະ ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ລັບ​ອັນ­ໃດ​ທີ່​ເຊື່ອງ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກເຈົ້າ​ໄດ້!

\s5
\v 4 ເຈົ້າ​ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງຮັ່ງມີດ້ວຍ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ ແລະ ​ຄວາມຊຳນານ, ແລະ ໄດ້​ຮວບ­ຮວມ​ຄຳ ແລະ ​ເງິນ​ມາ​ໄວ້​ໃນ​ຄັງສົມບັດ​ຂອງ​ເຈົ້າ!
\v 5 ດ້ວຍ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ຍິ່ງ­ໃຫຍ່​ໃນ​ການ​ຄ້າຂາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊັບ­ສົມ­ບັດ​ຂອງ​ເຈົ້າເພີ່ມ​​ທະ­ວີຂຶ້ນ, ແລະ ​ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍ​ອວດ­ອົ່ງ​ຈອງ­ຫອງ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ຊັບ­ສົມ­ບັດ​ຂອງ­ເຈົ້າ.

\s5
\v 6 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະ​ເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຄວາມຄິດເຈົ້າ ເປັນ​ເຫມືອນ​ຂອງເທບພະ­ເຈົ້າ,
\v 7 ສະນັ້ນ, ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວ​ທັງຫລາຍມາ​ຕໍ່­ສູ້​ເຈົ້າ, ເຮັດໃຫ້ຫນ້າຢ້ານກົວທີ່ສຸດໃນບັນດາຜູ້ຊາຍຈາກບັນດາປະຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຖອດ​ດາບ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ກັບ​ຄວາມ­ງາມ​ແຫ່ງ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຂົາຈະຫລົບລູ່ຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຂອງເຈົ້າ.

\s5
\v 8 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ສົ່ງ​ເຈົ້າ​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ, ແລະ​ ເຈົ້າ​ຈະ​ຕາຍ​ເປັນສົບເຫມືອນ​ກັບ​ຄົນ­ທີ່​ຕາຍ​ໃນໃຈກາງທະ­ເລທັງຫລາຍ.
\v 9 ເຈົ້າ​ຈະ​ກ່າວ​ອີກ​ບໍວ່າ, "ຂ້ອຍ​ເປັນ​ເທບພະເຈົ້າ" ຕໍ່­ຫນ້າ​ຄົນ­ທີ່​ຂ້າ​ເຈົ້າບໍ? ເຈົ້າ​ເປັນ­ພຽງ​ແຕ່​ມະ­ນຸດ ບໍ່​ແມ່ນ​ເທບພະເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າຈະຢູ່­ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ­ທີ່ແທງ​ເຈົ້າ.
\v 10 ເຈົ້າ​ຈະ​ຕາຍ​ເຫມືອນ​ຄົນ­ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ​ ດ້ວຍ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວ, ເພາະ​ເຮົາ​ໄດ້ລັ່ນວາຈາແລ້ວ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.'"

\s5
\v 11 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 12 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເປັ່ງ­ສຽງ​ຮ້ອງ​ຄ່ຳ​ຄວນເຖິງ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ຕີ­ເຣ ແລະ​ ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່ເຂົາວ່າ 'ພຣະຢາເວອົງ­ ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຈົ້າ​ເປັນ​ແບບຢ່າງຂອງ​ຄວາມ​ສົມ­ບູນແບບ, ເຕັມ​ໄປດ້ວຍ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ ແລະ ​ມີ​ຄວາມ­ງາມ​ພຽບພ້ອມ.
\v 13 ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ຢູ່­ໃນ​ເອ­ເດນ, ສວນ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ, ເພັດ­ພອຍ​ທຸກ​ຢ່າງປົກຄຸຸມເຈົ້າໄວ້: ຄື​ທັບ­ທິມ, ພອຍເຫລືອງ, ມໍ­ລະ­ກົດ, ເພທາຍ, ຫີນອ່ອນ, ພອຍ​ຂຽວ, ພອຍ​ສີ­ຄາມ, ແລະ​ ຢົກ. ເພັດພອຍເຫລົ່ານີ້ປະກອບ ແລະ ​ຝັງໃນຕົວເຮືອນທີ່ເຮັດມາຈາກຄຳ. ຊຶ່ງຈັດຕຽມໄວ້ແລ້ວໃນວັນທີ່​ສ້າງ​ເຈົ້າ​ຂຶ້ນ​ມາ.

\s5
\v 14 ເຮົາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າໄວ້ໂດຍມີ​ເຄ­ຣຸບເປັນ​ຜູ້​ພິ­ທັກ​ມະນຸດຊາດຢູ່ເທິງພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຈົ້າໄດ້ເຄີຍເດີນ​ຢູ່​ທ່າມກາງສີ​ລາ​ໄຟ.
\v 15 ເຈົ້າ​ກໍ​ປາ­ສະ­ຈາກ​ຕຳ​ຫນິໃນ​ວິ­ທີ​ທາງ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຕັ້ງ­ແຕ່​ມື້​ທີ່​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຖືກ​ສ້າງ​ຂຶ້ນ​ຈົນກວ່າ​ພົບ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າໄດ້ພົບ​ໃນໂ​ຕ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 16 ໂດຍການຄ້າຫລວງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ເຕັມໄປດ້ວຍການ​ທາ­ລຸນ, ແລະ ເຈົ້າ​ໄດ້ເຮັດ​ບາບ. ດັ່ງ­ນັ້ນ ເຮົາໄດ້ຂັບໄລ່ເຈົ້າໄປອອກຈາກ​ຈາກ​ພູ­ເຂົາ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ເຈົ້າ, ເຫມືອນຢ່າງຜູ້ທີ່ລະເລີຍ, ແລະເຮົາໄດ້ທຳລາຍເຈົ້າ, ເຄຣຸບຜູ້ພິທັກນັ້ນ, ກໍຂັບໄລ່ເຈົ້າອອກໄປຈາກທ່າມ­ກາງ​ສີ​ລາ​ໄຟ.
\v 17 ຈິດ­ໃຈຂອງເຈົ້າ​ອວດ​ອ້າງ​ຈອງ­ຫອງ​ຂຶ້ນ​ເພາະ​ຄວາມ­ງາມ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເສື່ອມ​ໂຊມ​ລົງ ເພາະ​ດ້ວຍຄວາມ­ງາມ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເຮົາ​ຈະ​ໂຍນ​ເຈົ້າ​ລົງ​ດິນ. ເຮົາ​ຈະ​ວາງ​ເຈົ້າ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ກະ­ສັດ​ທັງ­ຫລາຍ ເພື່ອ​ວ່າເຂົາເຫລົ່ານັ້ນຈະເຫັນເຈົ້າ.

\s5
\v 18 ເຫດເພາະຄວາມຜິດບາບຫລວງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ແລະ ການຄ້າທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າເຮັດໃຫ້​ສະ­ຖານນະມັດສະການບໍຣິສຸດ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງເຮັດໄຟອອກມາຈາກເຈົ້າ; ໄຟກໍເຜົາຜານເຈົ້າ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າກາຍ​ເປັນ​ຂີ້­ເຖົ່າ​ໄປ​ຕາມ​ພື້ນ​ໂລກຕໍ່­ສາຍຕາຂອງທຸກຄົນທີ່​ເບິ່ງ​ເຈົ້າ.
\v 19 ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ຮູ້­ຈັກ​ເຈົ້າ​ທ່າມ­ກາງ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຕົກ­ຕະລຶງ ເພາະເຫັນ​ເຈົ້າ; ພວກເຂົາຈະ​ຢ້ານ​ກົວ, ແລະ ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ດຳ­ລົງ​ຢູ່​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ​ເປັນ­ນິດ.'"

\s5
\v 20 ແລ້ວພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 21 ຈົ່ງ​ຕັ້ງ​ຫນ້າ​ຂອງເຈົ້າຕໍ່­ສູ້​ຊີ­ໂດນ ແລະ​ ກ່າວຄຳທຳນວາຍຕໍ່ສູ້ນາງ.
\v 22 ຈົ່ງກ່າວ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ! ຊີ­ໂດນ​ເອີຍ! ເຮົາຈະໄດ້ຮັບກຽດທ່າມກາງເຈົ້າ, ເພື່ອປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ ເວລາທີ່ເຮົານຳ­ການ​ພິ­ພາກ­ສາຄວາມຍຸດຕິທຳ​ໃນ​ເຈົ້ານັ້ນ. ເຮົາຈະສະແດງຄວາມບໍຣິສຸດຂອງເຮົາໃນເຈົ້ານັ້ນ.

\s5
\v 23 ເຮົາຈະສົ່ງ​ພະ­ຍາດ​ລະ­ບາດ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນເຈົ້າ ແລະ​ ສົ່ງ​ເລືອດ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ຖະ­ຫນົນ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ຄົນ­ທີ່​ຖືກຂ້າ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ. ເມື່ອດາບ​ມາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າມາຈາກທຸກດ້ານ, ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.
\v 24 ແລ້ວຈະບໍ່ມີຫນາມທີ່ແທງ ຫລືຫນາມໃຫຍ່ທີ່ສຽບໃຫ້ປວດອີກຕໍ່ໄປຕໍ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ນັ້ນ ຊຶ່ງມາຈາກພວກທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງຫມົດ ຊຶ່ງເຄີຍ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດປະຊາຊົນຂອງນາງ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ​ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ!'

\s5
\v 25 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ­ຊົງກ່າວດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເມື່ອເຮົາ​ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ຈາກທ່າມກາງ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ຊຶ່ງ​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່ນັ້ນ, ແລະ ເມື່ອ​ເຮົາ​ໄດ້ຖືກແຍກອອກຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາ, ເພື່ອປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະໄດ້ເຫັນ, ແລ້ວພວກເຂົາຈະສ້າງບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາໃນແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້​ມອບ​ໃຫ້​ແກ່​ຢາ­ໂຄບ.
\v 26 ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ອາ­ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ທີ່​ນັ້ນ​ຢ່າງ​ປອດ­ໄພກັບນາງ ແລະ ​ສ້າງ​ບ້ານ​ເຮືອນ, ແລະ ​ປູກ​ສວນ­ອະ­ງຸ່ນ, ແລະ ພວກເຂົາຈະອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພ ເມື່ອ​ເຮົາ​​ພິ­ພາກ­ສາ​ຄວາມຍຸດຕິທຳຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມຮອບ; ຊຶ່ງໄດ້ຫມິ່ນປະ­ຫມາດ​ພວກ­ເຂົາ​​ ແລ້ວພວກເຂົາຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ ພຣະ­ເຈົ້າ​​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ!'"

\s5
\c 29
\cl ບົດທີ 29
\p
\v 1 ໃນວັນທີສິບສອງ, ໃນເດືອນ​ສິບ,​ ປີ​ທີ​ສິບ ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຕັ້ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຕໍ່­ສູ້​ຟາ­ຣາ­ໂອ​, ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ເອ­ຢິບ; ຈົ່ງກ່າວຄຳທຳນວາຍຕໍ່ສູ້​ກະ­ສັດ ແລະ​ ຊາວເອ­ຢິບ​ທັງ​ຫມົດ.
\v 3 ຈົ່ງປະກາດ ແລະ​ ກ່າວ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາຕໍ່ສູ້​ເຈົ້າ, ຟາ­ຣາ­ໂອ​, ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ເອ­ຢິບເອີຍ. ເຈົ້າຜູ້​ເປັນສັດຮ້າຍທີ່ໃນທະເລ ຊຶ່ງລີ້ຊ້ອນຢູ່ໃນກາງແມ່ນໍ້າ, ຜູ້​ກ່າວ​ວ່າ, "ແມ່​ນ້ຳນີ້ເປັນ­ຂອງ​ຂ້ອຍ. ຂ້ອຍໄດ້ສ້າງມັນຂື້ນມາເພື່ອຕົນເອງ."

\s5
\v 4 ແຕ່ເຮົາ​ຈະ​ເອົາ​ຫມາກເບັດ​ກ່ຽວ​ຄາງ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ປາໃນ​ແມ່­ນ້ຳນ​ິນຂອງ​ເຈົ້າ​ຕິດ​ກັບ​ເກັດທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ລາກ​ເຈົ້າ​ຂຶ້ນ​ມາ​ຈາກ​ກາງ​ແມ່­ນ້ຳ​ຂອງ​ເຈົ້າ ພ້ອມກັບ​ປາທັງຫລາຍ​ໃນ​ແມ່­ນ້ຳ ຊຶ່ງຕິດຢູ່ກັບເກັດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​.
\v 5 ເຮົາ​ຈະ​ໂຍນ​ເຈົ້າ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ, ​ທັງ​ໂຕ​ເຈົ້າ ແລະ ​ປາ​ໃນ​ແມ່­ນ້ຳ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ. ເຈົ້າ​ຈະ​ຕົກ­ລົງ​ພື້ນທົ່ງນາທີ່ເປົ່າວ່າງ; ເຈົ້າຈະ​ບໍ່ຖືກເກັບ ຫລື​ ຮວບ­ຮວມໄວ້. ເຮົາ​ໄດ້​ມອບ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ໃຫ້­ເປັນ​ອາ­ຫານ​ຂອງ​ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເທິງແຜ່ນດິນ ແລະ ​​ນົກ​ໃນຟ້າອາກາດທັງຫລາຍ.​

\s5
\v 6 ແລ້ວ​ຄົນ­ທັງປວງອາໄສທີ່​ຢູ່­ໃນ​ເອ­ຢິບ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເພາະ​ພວກເຂົາໄດ້ເປັນຢ່າງ​ໄມ້­ຄ້ອນເທົ້າ​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 7 ເມື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​​ຈັບ​ເຈົ້າໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາ, ເຈົ້າ​ກໍ​ຫັກ ແລະ ​ບາດ​ບ່າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ທຸກ​ຄົນ; ແລະ ເມື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ເພິ່ງ​ພາ​ເຈົ້າ, ເຈົ້າ​ກໍ​ຈະຫັກ, ແລະ ເຈົ້າຈະເປັນເຫດໃຫ້ຂາ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ສັ່ນ​ຫມົດ.

\s5
\v 8 ດັ່ງ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ດາບ​ມາ​ຕໍ່ສູ້ເຫນືອ​ເຈົ້າ. ເຮົາຈະຕັດທັງມະນຸດ ແລະ ສັດ​ໃຫ້​ຂາດ​ຈາກ​ເຈົ້າ.
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ​ຈະ​ເປັນ​ບ່ອນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ ແລະ ​ເປັນຊາກທີ່ເພພັງ. ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ, ເພາະ­ສັດຮ້າຍໃນທະເລ​ໄດ້​ກ່າວ​ວ່າ, "ແມ່­ນ້ຳນີ້​ເປັນ​ຂອງເຮົາ ເພາະເຮົາ​ສ້າງ​ມັນຂື້ນມາ."
\v 10 ເຫດ​ສະ­ນັ້ນ, ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະຕໍ່ສູ້​ເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ສູ້​ກັບ​ແມ່­ນ້ຳ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບຮົກຮ້າງ ​​ແລະ ເປົ່າວ່າງ, ແລະ ເຈົ້າຈະກາຍເປັນແຜ່ນດິນຮ້າງເປົ່າ ​ຕັ້ງ­ແຕ່​ມິກ­ໂດນ​ໄປ​ຮອດ​ອ­າຊວານ ແລະ ​ຈົນ​ໄປເຖິງ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງກູເຊ.

\s5
\v 11 ຈະ​ບໍ່­ມີ​ຕີນ​ມະ­ນຸດ​ຂ້າມ​ຜ່ານມັນໄດ້, ແລະ ​ຈະ​ບໍ່­ມີ​ຕີນ​ສັດ​ຂ້າມ​ຜ່ານມັນໄດ້. ຈະ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ເຖິງ​ສີ່­ສິບ­ປີ.
\v 12 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ​ເປັນ​ບ່ອນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ເທດ​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ ທ່າມກາງເມືອງທີ່ຮົກຮ້າງທັງຫລາຍ, ແລະ ເມືອງຕ່າງໆ ທ່າມກາງເມືອງທີ່​ເປົ່າ​ວ່າງ​ຢູ່​ສີ່­ສິບ­ປີ; ​ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ຄົນ​ເອ­ຢິບ​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ແລະ​ ເຮົາຈະ​ກະ­ຈາຍ​ພວກ­ເຂົາ​ໄປ​ຕາມ​ດິນແດນ​ຕ່າງໆ.

\s5
\v 13 ເພາະ​ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເມື່ອ​ຄົບ​ສີ່­ສິບ­ປີ​ແລ້ວ ເຮົາ​ຈະ​ຮວບ­ຮວມ​ຄົນ​ເອ­ຢິບ​ຈາກ​ທ່າມ­ກາງ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ ຄືຜູ້ຖືກ​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່ນັ້ນ.
\v 14 ​ເຮົາ​ຈະ­ນຳພວກເຂົາກັບຄືນມາຈາກການເປັນຊະເລີຍຈາກແຜ່ນດິນ​ເອ­ຢິບ ແລະ ​​ນຳ​ພວກ­ເຂົາ​ກັບ​ມາ­ຍັງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ປັດ­ໂຣດ, ຊຶ່ງ​ເປັນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ດັ້ງ­ເດີມ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ. ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​​ເປັນອະນາຈັກ​ຕ່ຳ­ຕ້ອຍ​​ບ່ອນ­ນັ້ນ.

\s5
\v 15 ອານາຈັກນັ້ນຈະເປັນບ່ອນ​ທີ່​ຕ່ຳ­ຕ້ອຍ​ທີ່­ສຸດ​ໃນ​ບັນດາອານາຈັກ​ທັງ­ຫລາຍ, ແລະ ​ຈະ​ບໍ່ຖືກ​ຍົກ​ຕົນ​ຂຶ້ນ​ເຫນືອ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ອີກ​ເລີຍ. ​ເຮົາ​ຈະລົດກຳລັງພວກເຂົາລົງຈົນພວກເຂົາຈະບໍ່ສາມາດປົກຄອງປະຊາຊາດອຶ່ນໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
\v 16 ບັນດາຊາວເອຢິບ​ຈະ​ບໍ່​ເປັນ​ທີ່​ໄວ້​ວາງ­ໃຈ​ຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ອີກ, ແຕ່ ພວກເຂົາຈະເປັນທີ່ເຕືອນໃຈໃນຄວາມຜິດທີ່ອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດແທນ ແຕ່ພວກເຂົາກັບໄປຫາ​ເອ­ຢິບເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ. ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”

\s5
\v 17 ຕໍ່​ມາ​ເມື່ອ​ວັນ­ທີ​ຫນຶ່ງ, ເດືອນ​ທີ​ຫນຶ່ງ, ໃນ​ປີ​ທີ​ຊາວ​ເຈັດ ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 18 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເນ­ບູ­ກາດ­ເນັດ­ຊາ ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ​ໄດ້ຊົງ​ໃຫ້​ເຄື່ອນຍ້າຍກອງ­ທັບເຮັດວຽກຫນັກໃນການຕໍ່ສູ້​ ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ຢ່າງ​ຫນັກ. ຫົວທຸກຫົວໄດ້​ຖືກຂັດຈົນ​ຫົວ­ລ້ານ, ແລະ ​ບ່າ​ທຸກ​ບ່າ​ກໍ​ເຫລີ້ນ. ເຖິງ​ປານ​ນັ້ນ ​ເຂົາ​ເອງ ແລະ ​ກອງ­ທັບ​ຂອງ​ເຂົາ​ກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ຮັບຫຍັງ​ຈາກ​ຕີ­ເຣ ຈາກການທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດວຽກຫນັກໃນການປະຕິບັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.

\s5
\v 19 ເພາະ​ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ມອບ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ​ໄວ້​ແກ່​ເນ­ບູ­ກາດ­ເນັດ­ຊາ​ ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ແລະ ເຂົາ​ຈະ​ນຳ​ຄວາມຮັ່ງມີໄປ, ປຸ້ນຊັບສົມບັດໄປ, ແລະ ຂົນເຄື່ອງຂອງທັງຫມົດທີ່ເຂົາພົບໃນບ່ອນນັ້ນ; ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຈະເປັນ​ຄ່າ​ຈ້າງ​ກອງ­ທັບ​ຂອງ​ເຂົາ.
\v 20 ເຮົາໄດ້ມອບແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ​​ໄວ້​ແກ່ເຂົາ ເຫມືອນ​ເປັນ​ຄ່າຈ້າງໃນການງານ​ທີ່ພວກ­ເຂົາ​​ໄດ້​ເຮັດ​ສຳລັບ​ເຮົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 21 ໃນ​ມື້​ນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຂົາສັດ​ປົ່ງ​ຂຶ້ນ​ມາແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ​ ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ອ້າ​ປາກ​ເວົ້າ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ ເພື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.'"

\s5
\c 30
\cl ບົດທີ 30
\p
\v 1 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ​ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງກ່າວ­ຄຳທຳນວາຍ, ແລະ ​ກ່າວ​ວ່າ 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຈົ່ງ​ຮ້ອງ­ໄຫ້​ຄໍ່າຄວນ​ວ່າ, "ອະ​ນິດ​ຈັງ​ ຄືວັນທີ່ກຳລັງມາ."
\v 3 ວັນນັ້ນ​ໃກ້​ເຂົ້າ​ມາ​ແລ້ວ. ວັນ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ຢາເວ​ໃກ້​ເຂົ້າ​ມາແລ້ວ​. ​ເປັນ​ມື້​ທີ່​ມີ​ເມກ, ເປັນ​ເວ­ລາແຫ່ງຄວາມພິນາດ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ.

\s5
\v 4 ແລ້ວດາບ​ເຫລັ້ມ​ຫນຶ່ງ​ຈະ​ມາຕໍ່ສູ້​ເຫນືອ​ເອ­ຢິບ, ແລະ ​ຄວາມທຸກລະທົມ​ຈະ​ຢູ່­ໃນເມືອງເບິ່ງ ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ຖືກຂ້າ​ລົ້ມ­ລົງ​ໃນ​ເອ­ຢິບ — ເມື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ຂົນຊັບສົມບັດຂອງນາງໄປ, ແລະ ເມື່ອຮາກ­ຖານ​ຂອງ​ນາງ​ຖືກ​ທຳ­ລາຍ​ລົງ.
\v 5 ເບິ່ງ, ລີເບຍ ແລະ ລີເດຍ, ແລະ ​ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວ​ທັງ­ປວງ, ພ້ອມທັງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ​ທີ່­ຢູ່​ໃນ​ຂົງ­ເຂດ​ດັ່ງ­ກ່າວ — ກໍ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ພ້ອມ­ກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ດ້ວຍ​ດາບ.

\s5
\v 6 ພຣະຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ດັ່ງນັ້ນ ພວກທີ່​ສະ­ຫນັບ­ສະ­ຫນູນ​ເອ­ຢິບ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ, ແລະ ຄວາມພາກພູມໃຈໃນກຳລັງ​ຂອງນາງນັ້ນ​ຈະ​ລົດລົງ­. ຕັ້ງແຕ່​ມິກ­ໂດນ​ໄປ​ເຖິງ​ສີ­ເອ­ເນ ພວກທະນາຫານຂອງພວກເຂົາຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​­ໃນບ່ອນ​ນັ້ນ​ດ້ວຍ​ດາບ — ນີ້ແມ່ນການປະກາດຂອງພຣະຢາເວ­ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.
\v 7 ພວກເຂົາຈະຢ້ານກົວໃນທ່າມກາງແຜ່ນດິນທີ່ຮົກຮ້າງວ່າງ​ເປົ່າ,​ ແລະ ​ເມືອງ​ທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ​ຈະ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງຂອງບັນດາເມືອງຖືກ​ຖິ້ມ​ໃຫ້​ຮ້າງ​ເປົ່າ.

\s5
\v 8 ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເມື່ອ​ເຮົາ​ກໍ່ກອງ­ໄຟຂຶ້ນ​ທີ່​ເອ­ຢິບ, ແລະເມື່ອ​ຜູ້​ສະຫນັບສະຫນູນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ນາງຖືກ​ທະ­ລາຍ​ແລ້ວ.
\v 9 ​ໃນ​ມື້​ນັ້ນ ຈະມີ​ຜູ້​ສົ່ງ​ຂ່າວ​ຈະ​ລົງ​ເຮືອ​ໄປ​ກ່ອນ​ເຮົາ ເພື່ອ­ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຊາວກູເຊ ຢ້ານ​ກົວ​ຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ແລະ ຄວາມ​ທຸກທໍລະມານໃຈ​ຈະ​ມາ​ເຖິງ​ພວກ­ເຂົາ​ໃນວັນພິນາດຂອງເອຢິບ. ເພາະ​ເບິ່ງ​ແມ໋! ວັນ​ນັ້ນກຳລັງ​ມາ​ເຖິງ​.

\s5
\v 10 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ໄຟ່ພົນ​ຂອງ​ເອ­ຢິບ​ສິ້ນ­ສຸດ​ລົງ ດ້ວຍ​ມື​ຂອງ​ເນ­ບູ­ກາດ­ເນັດ­ຊາ​, ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ.
\v 11 ເຂົາ ແລະ ກອງທັບຂອງເຂົາ, ຊຶ່ງເປັນຊົາ­ຊາດທີ່ທາລຸນອຳມະຫິດໃນ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ຈະ​ຖືກ​ນຳ​ເຂົ້າ​ມາ​ເພື່ອ​ທຳ­ລາຍ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ; ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຖອດ​ດາບຂອງພວກເຂົາ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ເອ­ຢິບ ແລະ ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄົນ­ຕາຍ.

\s5
\v 12 ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແມ່­ນ້ຳ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ້ງ​ລົງ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ຂາຍ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ​ໄວ້​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ. ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ ແລະ ​ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ​ທີ່­ຢູ່​ເທິງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ໂດຍ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວ — ເຮົາ​ແມ່ນ, ​ພຣະຢາເວາ, ​ໄດ້​ລັ່ນ​ວາຈາ​ແລ້ວ.

\s5
\v 13 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບທັງຫລາຍ, ແລະ ເຮົາຈະນຳຄາວສຸດທ້າຍມາ­ໃຫ້ແກ່​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບ​ທີ່ບໍ່ມີຄ່າທັງຫລາຍໃນ​ເມືອງ​ມຳຟິດ. ໃນທີ່ນັ້ນຈະບໍ່ມີເຈົ້າຊາຍຈາກແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບ​ອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ເຮົາຈະເອົາຄວາມຢ້ານກົວລົງເທິງແຜ່ນດິນເອຢິບ.
\v 14 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ເຮັດໃຫ້​ເມືອງປັດ­ໂຣດ ເປັນ​ບ່ອນຮົກ​ຮ້າງວ່າງເປົ່າ ແລະ ຈູດເມືອງ​ໂຊ­ອານ, ແລະ ເຮົາຈະນຳ­ການ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດມາເທິງ​ເມືອງ​ເອກ​ຂອງ​ເທ​ເບ.

\s5
\v 15 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ຖອກ​ຄວາມ​ໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ເຮົາ​ລົງ​ເທິງ​ເມືອງ​ເປ­ລູ­ສສອຳ, ບ່ອນ​ກຳ​ບັງ​ອັນ​ເຂັ້ມ­ແຂງ​ຂອງ​ເອ­ຢິບ, ແລະ ​ທຳລາຍກອງກຳລັງຕ່າງໆ​ເມືອງ​ເທ​ເບ.
\v 16 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ໃຫ້​ໄຟເຜົາ​ໃນ​ເອ­ຢິບ; ເມືອງ​ເປ­ລູ­ສີອຳຈະ​ຢູ່­ໃນ​ຄວາມ​ທຸກ­ທໍ­ລະ­ມານຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ເມືອງ​ເທ​ເບຈະ​ແຕກ, ແລະ ​ເມືອງ​ມຳ­ຟິດ​ຈະ​ມີ​ສັດຕູ​ຕໍ່­ສູ້​ໃນທຸກໆມື້.

\s5
\v 17 ຊາຍ​ຫນຸ່ມ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຮລີໂອໂປລີ ແລະ​ ເມືອງ​ບູບາສະຕີ ຈະ​ລົ້ມຕາຍ​ດ້ວຍ​ດາບ, ແລະ ​ເມືອງຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ​ຈະ​ຖືກ​ກວາດ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ.
\v 18 ໃນ​ເມືອງ​ຕະ­ປັນ­ເຮັດ, ໃນເວລາ​ກາງ­ເວັນ​ຈະ​ມືດ ເມື່ອ​ເຮົາ​ທຳ­ລາຍ​ແອກ​ຂອງ​ເອ­ຢິບຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະ ​ຄວາມພາກພູມໃນກຳລັງ​ຂອງ​ເມືອງນັ້ນ​ຈະຫມົດລົງ­.​ ຈະ​ມີ​ເມກ​ມາປົກ​ຄຸມ​ນາງໄວ້ນັ້ນ​ໄວ້, ແລະ ​ເຫລົ່າ​ລູກສາວ​ຂອງ​ນາງ​ຈະ​ຕົກ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ.
\v 19 ເຮົາ​ຈະ​​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ເອ­ຢິບ​, ດັ່ງ​ນີ້­ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.'"

\s5
\v 20 ແລ້ວສິ່ງນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ເມື່ອ​ວັນ­ທີ​ເຈັດ, ເດືອນ​ທີ​ຫນຶ່ງ, ໃນ​ປີ​ທີ​ສິບ­ເອັດ, ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 21 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຮົາຈະຫັກ​ແຂນ​ຂອງ​ຟາ­ຣາ­ໂອ ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ເອ­ຢິບ. ​ເບິ່ງ​ແມ໋! ແຂນນັ້ນບໍ່ໄດ້​ຖືກພັນໄວ້, ຫລື ຖືກຮັກສາດ້ວຍການຜ້າພັນບາດ, ເພື່ອ​ໃຫ້​­ແຂງແຮງພໍໍທີ່ຈະຖື​ດາບ​.

\s5
\v 22 ເຫດ​ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ, 'ເບິ່ງ​ແມ໋, ເຮົາ​ຕໍ່ສູ້ ​ຟາ­ຣາ­ໂອ ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ເອ­ຢິບ. ເພື່ອເຮົາ​ຈະ​ຫັກ​ແຂນ​ຂອງ​ເຂົາ, ທັງ​ແຂນ​ທີ່​ຍັງ​ແຂງ­ແຮງ ແລະ ​ແຂນ​ທີ່​ຫັກ​ແລ້ວ​ນັ້ນ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ດາບ​ຫລຸດ​ຈາກ​ມື​ຂອງ​ເຂົາ.
\v 23 ແລ້ວເຮົາ​ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນ​ເອ­ຢິບ​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ ແລະ ​ຈະ​ກະ­ຈາຍ​ພວກ­ເຂົາ​ໄປ​ຕາມ​ດິນແດນ​ຕ່າງໆ.
\v 24 ເຮົາ​ຈະ​ເສີມ​ກຳ­ລັງ​ແຂນ​ຂອງ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ ແລະ​ ເອົາ​ດາບ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃສ່​ມື​ເຂົາ ເພື່ອ​ເຮົາ​ຈະທຳລາຍ​ແຂນ​ຂອງ​ຟາ­ຣາ­ໂອ. ເຂົາ​ຈະ​ຮ້ອງ​ຄໍ່າຄວນ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ກະສັດບາ­ບີ­ໂລນ​ເຫມືອນ​ສຽງຂອງຄົນ​ຖືກ​ບາດ­ເຈັບ​ໃກ້​ຈະ​ຕາຍ.

\s5
\v 25 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ເສີມ​ກຳ­ລັງ​ແຂນ​ຂອງ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ, ຂະນະທີ່ແຂນທັງສອງເບື້ອງ​ຂອງ​ຟາ­ຣາ­ໂອ​ຈະ​ຕົກ. ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ເມື່ອ​ເຮົາ​ເອົາ​ດາບ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃສ່​ມື​ຂອງ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ; ເພື່ອເຂົາຈະໂຈມຕີ​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບດ້ວຍດາບນັ້ນ.
\v 26 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ຄົນ​ເອ­ຢິບ​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ​ກະ­ຈັດກະຈາຍ​ພວກເຂົາໄປຍັງດິນແດນຕ່າງໆ. ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.'"

\s5
\c 31
\cl ບົດທີ 31
\p
\v 1 ແລ້ວສິ່ງນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂື້ນ ໃນ​ວັນ­ທີ​ຫນຶ່ງ, ​ເດືອນ​ທີ​ສາມ, ໃນ​ປີ​ທີ​ສິບ­ເອັດ, ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 2 "ບຸດແຫ່ງມະນຸດເອີຍ, ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ຟາ­ຣາ­ໂອ, ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ເອ­ຢິບ, ແລະ ​ແກ່​ປະ­ຊາ­ຊົນທີ່ຢູ່ອ້ອມ​ຮອບເຂົາ, 'ໃນ​ຄວາມ​ເປັນ​ໃຫຍ່​ເປັນ​ໂຕ​ຂອງເຈົ້າ​ນັ້ນ, ເຈົ້າແມມ່ນ­ໃຜ?

\s5
\v 3 ເບິ່ງ​ແມ໋! ຄົນ​ອັດ­ຊີ­ເຣຍ​ປຽບເຫມືອນ​ກັບ​ໄມ້​ແປກ​ໃນ​ເລ­ບາ­ນອນ ມີ​ກິ່ງ​ກ້ານທີ່ສວຍສົດ​ງົດງາມ, ເປັນ​ຮົ່ມໃຫ້ແກ່ປ່າ, ແລະ​ ສູງທີ່ສຸດ, ແລະ ກິ່ງກ້ານທັງຫລາຍ ກໍຊູຂື້ນຈົນເຖິງຍອດ­ໄມ້​.
\v 4 ມີ​ນໍ້າຫລວງຫລາຍຫລໍ່ລ້ຽງໃຫ້ມັນໃຫຍ່ສູງ; ຄືບັນດາ​ແມ່ນໍ້າ­​ໄຫລ​ອອກ​ໄປ​ທົ່ວ​ຕົ້ນ­ໄມ້ເຮັດໃຫ້ມັນເຕີບໂຕ, ສາຍນໍ້າໄຫລອ້ອມຮອບບໍລິເວນນັ້ນ, ເພື່ອຮ່ອງນໍ້າທັງຫລາຍຈະສົ່ງນໍ້າໄຫລອອກໄປທົ່ວຕົ້ນໄມ້ໃນທົ່ງນາ.

\s5
\v 5 ມັນ​ຈຶ່ງ​ສູງ​ເຫນືອ​ຕົ້ນ­ໄມ້ອື່ນໆໃນ​ທົ່ງ, ແລະ ກິ່ງ​ກ້ານ­ຂອງມັນ​ກໍ​ແຕກ​ອອກຫລາຍ; ແລະ ງ່າ​ທັງຫລາຍທັງຂອງມັນກໍ​ຍາວ ເພາະ​ໄດ້ຮັບນ້ຳ​ຫລໍ່ລ້ຽງສະຫມ່ຳສະເຫມີໃນເວລາມັນເຕີບໂຕ.
\v 6 ນົກ​ແຕ່ລະໂຕທີ່ບິນໃນ​ທ້ອງຟ້າ ກໍໄດ້​ມາ​ເຮັດ​ຮັງ​ຢູ່­ເທິງ​ງ່າໄມ້ທັງຫລາຍຂອງມັນ, ຂະນະທີ່ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທຸກຢ່າງໃນທົ່ງຕ່າງໆອອກລູກ​ຢູ່​ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍຂອງມັນ. ບັນດາປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງຫລາຍ​ ກໍອາ­ໄສ​ຢູ່​ກ້ອງ​ຮົ່ມ​ເງົາ​ຂອງ​ມັນ.
\v 7 ເພາະມັນ​ກໍ​ງົດ­ງາມ​ໃນ​ຄວາມ​ໃຫຍ່​ໂຕ​ຂອງ​ມັນ ແລະ ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຍາວຂອງ​ກິ່ງກ້ານທັງຫລາຍ­ຂອງ​ມັນ, ເພາະ​ຮາກທັງຫລາຍ​ຂອງ​ມັນ​ຢັ່ງ​ເລິກ​ລົງ​ໄປ​ຍັງ​ບ່ອນທີ່ນ້ຳ​ຫລາຍ.

\s5
\v 8 ຕົ້ນ​ແປກ​ທີ່­ຢູ່​ໃນ​ສວນ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ ຍັງສູ້​ຕົ້ນ­ສົນບໍ່ໄດ້ເລີຍ. ບໍ່ມີຕົ້ນໄມ້ອັນໃດໃນທ່າມກາງຕົ້ນສົນ ທີ່ສູງເທົ່າກັບກິ່ງ​ກ້ານທັງຫລາຍ­ຂອງ​ມັນ, ແລະ ຕົ້ນໄມ້ຊະນິກອື່ນກໍ​ສູງບໍ່​ເທົ່າກັບ​​ງ່າ​ຂອງ​ມັນ. ບໍ່­ມີ​ໄມ້​ຕົ້ນ​ໃດ​ໃນ​ສວນ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ­ງາມ​ເຫມືອນກັບ​ມັນ.
\v 9 ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ມັນ​ງົດງາມ​ດ້ວຍ​ກິ່ງ­ກ້ານທັງຫລາຍຂອງ​ມັນ ແລະ ຕົ້ນ­ໄມ້​ທັງ​ຫມົດ​ໃນ​ສວນ​ເອ­ເດນ​ກໍ​ອິດ​ສາ­ມັນ ເພາະມັນໄດ້​ຢູ່­ໃນ​ສວນ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ.

\s5
\v 10 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະ­ວ່າ​ມັນ​ສູງ, ແລະ ​ຍອດ​ຂອງ​ມັນຕັ້ງ​ຂຶ້ນ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ງ່າ­ໄມ້​ທັງຫລາຍຂອງມັນ, ​ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ມັນ​ກໍ​ຈອງ­ຫອງ​ເພາະ​ຄວາມ​ສູງ​ຂອງ​ມັນ.
\v 11 ເຮົາ​ໄດ້​ມອບ​ມັນ​ໄວ້​ໃນ​ມືຜູ້ມີອຳນາດຂອງບັນດາປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ເພື່ອເຮັດກັບມັນຕາມຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງມັນ. ເຮົາໄດ້​ໄລ່​ມັນ​ອອກ​ໄປ.

\s5
\v 12 ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວຜູ້ທີ່​ທາ­ລຸນ​ທີ່­ສຸດ​ໃນ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ ໄດ້​ຕັດ​ມັນ​ລົງ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ມັນຕາຍ. ກິ່ງກ້ານ​ຂອງ​ມັນລົ້ມລົງ​ເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ ​ໃນເນີນ​ພູ­ເຂົາ​ທັງ​ຫມົດ, ແລະ ມັນໄມ້ທັງຫລາຍທີ່​ຫັກ​ຂອງ​ມັນ​ຈະນອນຢູ່ຕາມ​ຫ້ວຍຮ່ອງ​ທຸກຫົນທຸກໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ. ແລະ​ບັນ­ດາ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງແຜ່ນດິນໂລກ ໄດ້ອອກມາຈາກກ້ອງ​ຮົ່ມ​ເງົາຂອງ​ມັນ ແລະ​ ຫນີໄປຈາກພວກມັນ​ເສຍ.

\s5
\v 13 ນົກທັງຫລາຍ​ໃນທ້ອງຟ້າ​ທີ່​ໄດ້​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ເທິງລໍາຕົ້ນທີ່ລົ້ມລົງນັ້ນ, ແລະ ​ສັດ­ປ່າ​ທັງ­ປວງ​ໄດ້ມາຍັງ​ກ້ານທັງຫລາຍ­ຂອງ​ມັນ.
\v 14 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນກໍເພື່ອບໍ່ມີຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນຢູ່​ແຄມ​ນ້ຳອຶ່ນໆ ​ໄດ້​ປົ່ງ​ຍອດຂອງມັນໃຫ້ສູງຂຶ້້ນສູ່ຕົ້ນໄມ້ທີ່ສູງທີ່ສຸດ, ແລະ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ອຶ່ນໆເຕີບໂຕຂຶ້ນໃກ້ແຄມນໍ້າສູງຂຶ້ນມາ ເຖິງລະດັບຄວາມສູງນັ້ນ. ເພາະພວກມັນທັງຫມົດ ຕ້ອງຖືກມອບໃຫ້ແກ່ຄວາມຕາຍ, ລົງໄປສູ່ເບື້ອງລຸ່ມສຸດຂອງແຜ່ນດິນ, ທ່າມ­ກາງບັນດາ​ລູກ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ,​ ດ້ວຍກັນກັບ​ພວກທີ່ລົງ​ໄປ​ຍັງ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ.

\s5
\v 15 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໃນ​ມື້​ທີ່​ມັນ​ໄດ້ລົງ​ໄປ​ຍັງ​ແດນ​ຄົນ​ຕາຍ ເຮົາໄດ້ນຳຄວາມໂສກເສົ້າມາຍັງແຜ່ນດິນໂລກ. ເຮົາຈະປົກຄຸມແຫລ່ງນໍ້າເລິກໄວ້, ແລະ ເຮົາຈະກັກນໍ້າໄວ້ໃນມະຫາສະມຸດ. ເຮົາເກັບນໍ້າໃຫ່ຍທັງຫລາຍໄວ້, ແລະ ນຳຄວາມໂສກເສົ້າມາຍັງ​ເລ­ບາ­ນອນເພື່ອເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນ ຕົ້ນໄມ້ທັງຫມົດຢູ່ໃນ​ທົ່ງ​ຈະ​ໂສກເສົ້າເພາະເຫດນັ້ນ.

\s5
\v 16 ເຮົາໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ​ສັ່ນ­ສະ­ເທືອນ​ດ້ວຍ​ສຽງ​ທີ່​ມັນ​ລົ້ມ­ລົງ, ເມື່ອ​ເຮົາ​ໂຍນ​ມັນ​ລົງ​ໄປ​ໃນແດນມໍລະນາ ພ້ອມ­ກັບ​ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ. ເພື່ອເຮົາເລົ່າໂລມ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທັງ​ຫມົດ​ໃນ​ເອ­ເດນໃນໂລກເບື້ອງລຸ່ມສຸດ. ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຖືກ​ເລືອກມາ​ແລ້ວ ແລະ ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທີ່​ດີ​ທີ່­ສຸດ​ຂອງ​ເລ­ບາ­ນອນ; ຄືຕົ້ນ­ໄມ້ທຸກ​ຕົ້ນ​ທີ່​ໄດ້ນ້ຳຫລໍ່ລ້ຽງ.

\s5
\v 17 ເພາະພວກເຂົາໄດ້​ລົງ​ໄປ​ຍັງແດນຄົນຕາຍພ້ອມ​ກັບມັນ​, ໄປ​ຍັງບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ຖືກ​ຂ້າ​ດ້ວຍ​ດາບ. ຄື​ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ກຳລັງເຂັ້ມແຂງ ແລະ ບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຢູ່ກ້ອງ​ຮົ່ມ​ເງົາ​ຂອງມັນ.
\v 18 ດັ່ງ­ນີ້ ຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນໃດໃນສວນເອເດນທີ່ມີຄວາມເທົ່າທຽມໃນຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ ແລະ ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເຈົ້າບໍ? ເພາະເຈົ້າຈະຖືກນຳລົງມາພ້ອມກັບຕົ້ນໄມ້ຂອງເອ­ເດນ​ໄປ​ຍັງເບື້ອງລຸ່ມສຸດຂອງແຜ່ນດິນທ່າມກາງ​ຜູ້​ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ; ເຈົ້າຈະຢູ່ກັນກັບພວກທີ່ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ.' ນີ້​ຄື​ຟາ­ຣາ­ໂອ ແລະ​ ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​."

\s5
\c 32
\cl ບົດທີ 32
\p
\v 1 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນ ​ເມື່ອ​ວັນ­ທີ​ຫນຶ່ງ, ເດືອນ​ທີ​ສິບ​ສອງ, ໃນ​ປີ​ທີ​ສິບ​ສອງ, ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ກ່າວຄຳຄ່ຳ​ຄວນ​ເລື່ອງ​ຟາ­ຣາ­ໂອ ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ເອ­ຢິບ; ແລະ ​ກ່າວຕໍ່ລາວວ່າ, '​ເຈົ້າເປັນເຫມືອນ​​ສິງ​ຫນຸ່ມ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ແຕ່​ເຈົ້າກໍ​ເປັນ​ເຫມືອນສັດຮ້າຍໃນ​ທະ­ເລ​ທັງ­ຫລາຍ; ເຈົ້າປັ່ນນໍ້າໃນ​ແມ່­ນ້ຳ​, ເຈົ້າກວນນໍ້າໃຫ້ຂຸ່ນດ້ວຍ​ຕີນ​ຂອງ​ເຈົ້າ​, ແລະ ​ເຮັດໃຫ້ແມ່ນໍ້າທັງຫລາຍເປັນຂີ້ຕົມ.

\s5
\v 3 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ດັ່ງນັນ ເຮົາ​ຈະ​ກາງ​ແຫ​ຂອງ​ເຮົາອອກເຫນືອ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ຈະ​ລາກເຈົ້າ​ຂຶ້ນ​ມາ​ດ້ວຍ​ແຫ​ຂອງ​ເຮົາ.
\v 4 ເຮົາ​ຈະ​ປະຖິ້ມ​ເຈົ້າໃນແຜ່ນ​ດິນ. ແລະເຮົາ​ຈະໂຍນເຈົ້າ​ລົງໄປໃນ­ທົ່ງ ແລະ​ ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ນົກໃນອາກາດ​ທັງ​ຫມົດ​ມາ​ຢູ່​ເທິງ​ເຈົ້າ; ແລະ ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ສັດທັງຫລາຍທີ່ອຶດຫິວທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໄດ້​ອີ່ມຫນໍາສຳລານ.

\s5
\v 5 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ເອົາເນື້ອຫນັງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ມາ​ວາງ​ໄວ້​ເທິງ​ພູ­ເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະ ​ເຮົາຖົມ​ຮ່ວມພູ­ທັງຫລາຍ​ດ້ວຍ​ຊາກສົບ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 6 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ­ຖອກເລືອດຂອງເຈົ້າໃຫ້​ໄຫລອາບທ່າມກາງພູເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະ ຫ້ວຍຮ່ອງຕ່າງໆ ຈະເຕັມດ້ວຍເລືອດ​ຂອງເຈົ້າ​.

\s5
\v 7 ແລ້ວເມື່ອ​ເຮົາ​ກຳຈັດເຈົ້າ, ເຮົາ​ຈະ​ປົກ​ຄຸມ​ທ້ອງຟ້າ​ໄວ້ ແລະ​ຈະເຮັດ­ໃຫ້​ດວງ​ດາວຂອງເຈົ້າ​ມືດ​ໄປ; ເຮົາ​ຈະປົດບັງ​ຕາ­ເວັນໄວ້ດ້ວຍເມກ, ແລະ ​ດວງ­ເດືອນ​ຈະ​ບໍ່​ສ່ອງສະຫວ່າງຂອງມັນ.
\v 8 ແສງ​ສຸກ­ໃສ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງທ້ອງຟ້າ​ນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ມືດມົວລົງ​ເຫນືອໂຕເຈົ້າ, ແລະ ​ເຮົາເອົາ​ຄວາມ​ມືດ​ໄວ້​ເຫນືອ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ເຈົ້າ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດໃຈຂອງປະຊາຊົນທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນຕ່າງໆຢ້ານກົວໄປ ທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້, ເມື່ອເຮົາການພັງທະລາຍຂອງເຈົ້າມາທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ທ່າມກາງແຜ່ນດິນຕ່າງໆ ທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກນັ້ນ.​
\v 10 ​ເຮົາ​ຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຈຳນວນຫລາຍຕົກຕະລືງ; ເພາະບັນດາ​ກະ­ສັດທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​​ສະ­ທ້ານຫວັ່ນໄຫວໃນຄວາມຢ້ານ ​ເມື່ອເຮົາແກວ່ງດາບຂອງເຮົາຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ. ແຕ່ລະຄົນຈະໂ​ຕສັ່ນເພາະເຈົ້າ, ໃນວັນທີ່ເຈົ້າລົ້ມ­ລົງ​ນັ້ນ.

\s5
\v 11 ເພາະພຣະຢາເວ ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ​: ດາບ​ຂອງ​ກະ­ສັດ​ແຫ່ງ​ບາ­ບີ­ໂລນ​ຈະ​ມາຕໍ່ສູ້​ເຈົ້າ.
\v 12 ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ດາບ​ຂອງ​ພວກນັກຮົບ — ນັກຮົບແຕ່ລະຄົນເປັນປະຊາຊົນທີ່່ໂຫດຮ້າຍ. ບັນດານັກຮົບເຫລົ່ານີ້ ຈະນຳຄວາມຈິບຫາຍມາຍັງຄວາມ​ຈອງຫອງອວດ­ອົ່ງ​ຂອງ​ເອ­ຢິບ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຈະຖືກທຳລາຍ.

\s5
\v 13 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ທຳ­ລາຍ​ສັດລ້ຽງທັງຫມົດຈາກແຫລ່ງນໍ້າທີ່ອຸດົມສົມບູນທັງຫລາຍ;​ ​ຈະ​ບໍ່­ມີ​ຕີນ​ມະ­ນຸດ​ຄົນ​ໃດກວນແມ່ນ້ຳ​ເຫລົ່ານັ້ນ­ໃຫ້​​ຂຸ້ນ​ອີກ, ຫລືຕີນ​ຂອງສັດ​ລ້ຽງທັງຫລາຍກໍ​ຈະ​ບໍ່ກວນນ້ຳ​ນັ້ນ­ໃຫ້​​ຂຸ້ນ​ອີກ​ເຊັ່ນ​ກັນ.
\v 14 ແລ້ວ​ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້ສາຍ​ນ້ຳເຫລົ່ານັ້ນສະຫງົບ​ນີ້ງ ແລະ ​ເຮັດ­ໃຫ້ມັນ​ໄຫລ​ໄປ​ເຫມືອນ​ນ້ຳ­ມັນ ​— ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.

\s5
\v 15 ເມື່ອ​ເຮົາ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ເອ­ຢິບເປັນບ່ອນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ, ​ເມື່ອ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຖືກ​ປຸ້ນ​ເອົາ​ສິ່ງຂອງທີ່ມີຢູ່ໃນນັ້ນໄປຫມົດ, ເມື່ອ​ເຮົາ​ທຳ­ລາຍ​ທຸກຄົນ​ທີ່​ອາ­ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ເມືອງ​ນັ້ນ, ​ພວກ­ເຂົາ​​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.
\v 16 ຢູ່ທີ່ນັ້ນຈະມີການ​ຄ່ຳ​ຄວນ; ລູກສາວທັງຫລາຍຂອງປະ­ຊາ­ຊາດ​ຈະ​ຮ້ອງຄ່ຳ​ຄວນເຫນືອເຂົາ; ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮ້ອງຄ່ຳ​ຄວນ​ເຫນືອ​ເອ­ຢິບ, ​ແລະ ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງພວກເຂົາ​ທັງຫມົດຈະຮ້ອງຄ່ຳຄວນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.'"

\s5
\v 17 ແລ້ວສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນ​ ໃນ​ວັນ­ທີ​ສິບ​ຫ້າຂອງເດືອນ,​ ໃນ​ປີ​ທີ​ສິບ​ສອງ, ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 18 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຮ້ອງໄຫ້​ເພື່ອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແຫ່ງເອ­ຢິບ ແລະ ​ຈົ່ງນຳ​ພວກ­ເຂົາ​ລົງ​ໄປ — ພ້ອມທັງໂ​ຕນາງ ແລະ ລູກສາວທັງຫມົດຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່ງາມສະງ່າ — ລົງໄປຍັງເບື້ອງລຸ່ມສຸດຂອງແຜ່ນດິນດ້ວຍກັນກັບພວກທີ່ລົງໄປຍັງປາກ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ.

\s5
\v 19 ເຈົ້າຄິດວ່າເຈົ້າສວຍງາມກວ່າຄົນອຶ່ນຫລື? ຈົ່ງ​ລົງ​ໄປ ແລະ​ນອນ​ລົງກັບພວກ​ທີ່ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ.'
\v 20 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ທ່າມກາງ​ພວກ​ທີ່​ຖືກ​ຂ້າ​ດ້ວຍ​ດາບ. ດາບ​ໄດ້ຖືກຖອດອອກ! ນາງໄດ້ຖືກມອບໄວ້ໃຫ້ດາບ; ພວກເຂົາຈະຢຶດນາງ ແລະ ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງນາງ.
\v 21 ພວກນັກຮົບທີ່ແຂງແຮງທີ່ສຸດໃນຊີໂອນ ຈະປະກາດກ່ຽວກັບເອຢິບ ແລະ ພັນທະມິດຂອງນາງ, ‘ພວກ­ເຂົາ​​ໄດ້ລົງ­ມາ​ແລ້ວ! ພວກ­ເຂົາ​ນອນ​ຢູ່ກັບພວກ­ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ, ກັບຄົນທັງຫລາຍທີ່​ຖືກ​ຂ້າ​ດ້ວຍ​ດາບ.’

\s5
\v 22 ອັດ­ຊີ­ເຣຍຢູ່ທີ່ນີ້ກັບບັນດາພັັກພວກທັງຫມົດຂອງນາງ. ຂຸມຝັງສົບ​ກໍ​ຢູ່ອ້ອມຂ້າງນາງ; ພວກເຂົາທຸກ​ຄົນລ້ວນ​ຖືກ​ຂ້າດ້ວຍດາບ.
\v 23 ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຂອງ​ຄົນ​ເຫລົ່ານີ້ແມ່ນຢູ່​​ແດນ​ມໍ­ລະ­ນາ, ກັບພັກພວກທັງຫມົດຂອງນາງ. ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບຂອງນາງແມ່ນອ້ອມຮອບໄປດ້ວຍຂຸມຝັງສົບຂອງຄົນທັງຫລາຍທີ່​ຖືກ​ຂ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ດາບ, ພວກເຂົາເຄີຍເຮັດ​ໃຫ້​ເກີດ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ.

\s5
\v 24 ເອ­ລາມ​ກັບປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ. ຢູ່ອ້ອມຂ້າງນາງ ລ້ວນແຕ່ແມ່ນຂຸມຝັງ​ສົບ​ຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່​ຖືກ​ຂ້າ. ຜູ້ຊຶ່ງລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ດາບ, ຜູ້ຊຶ່ງ​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ​ທີ່ລົງໄປຍັງເບື້ອງລຸ່ມສຸດຂອງແຜ່ນດິນ,​ ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ນຳ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ມາໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ ແລະ ຜູ້ທີ່ທົນຮັບຄວາມອັບອາຍຂອງຕົນ, ຮ່ວມກັບຄົນທີ່ລົງ​ໄປ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍເບື້ອງເລິກສຸດ.
\v 25 ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ຕັ້ງຕຽງຫລັງຫນຶ່ງໃຫ້ກັບຊົນຊາດເອລາມ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດໃນທ່າມກາງຜູ້ທີ່ຖືກຂ້າ; ຂຸມຝັງສົບທັງຫລາຍກໍຢູ່ອ້ອມຮອບນາງ. ພວກເຂົາທັງຫມົດບໍ່ໄດ້ເຂົ້າສູ່ພິທີຕັດ, ຖືກແທງດ້ວຍດາບ, ເພາະ­ວ່າ​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ນຳ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ມາໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ. ແລ້ວພວກເຂົາຕ້ອງ​ທົນ​ຮັບ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂອງຕົນ, ພ້ອມກັບ​ຜູ້​ທີ່​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ໃນແດນມໍລະນາທ່າມກາງຄົນທັງຫລາຍທີ່ຖືກຂ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງກຳລັງລົງໄປໃນຂຸມຝັງສົບ. ເອລາມຢູ່ທ່າມກາງພວກ​ຜູ້ທີ່່​ຖືກ​ຂ້າ.

\s5
\v 26 ເມ­ເຊັກ, ຕູບານ, ແລະ ກັບປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາກໍ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ! ຂຸມ​ຝັງສົບ​ທັງຫລາຍຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ. ພວກເຂົາທັງຫມົດບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າສູ່​ພິ­ທີ­ຕັດ, ລ້ວນແຕ່ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາໄດ້ນຳ​ຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ມາໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ.
\v 27 ພວກ­ເຂົາບໍ່ໄດ້ນອນຢູ່ກັບພວກນັກຮົບທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ ຜູ້ຊຶ່ງລົງໄປຍັງແດນຄົນຕາຍພ້ອມກັບອາວຸດທັງຫລາຍຂອງສົງຄາມ, ແລະ ດາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຖືກວາງໄວ້ລຸ່ມຫົວຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາກໍຢູ່ເຫນືອ​ກະ­ດູກ​ທັງຫລາຍຂອງພວກ​ເຂົາ. ເພາະ­ວ່າ ​ພວກ­ເຂົາເຄີຍເປັນນັກຮົບຜູ້​ໂກດ​ຮ້າຍ­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ.

\s5
\v 28 ດັ່ງ­ນັ້ນ ເຈົ້າເອງ, ເອຢິບ, ຈະຖືກທຳລາຍທ່າມກາງພວກ​ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ! ເຈົ້າຈະ​ນອນ​ຢູ່​ກັບ​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ທີ່​ຖືກ​ຂ້າ​ດ້ວຍ​ດາບ.
\v 29 ເອ­ໂດມ​ກໍ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ ພ້ອມທັງບັນດາ​ກະ­ສັດ ແລະ ​ບັນ­ດາ​ເຈົ້າ​ນຳ​ທັງ­ຫລາຍຂອງເຂົາ​. ເຖິງ­ແມ່ນ­ວ່າ​ພວກ­ເຂົາ​ເຄີຍເຂັ້ມແຂງຫລາຍກໍຍັງຖືກນຳວາງໄວ້ກັບພວກຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ. ​ພ້ອມກັບ​ຜູ້​ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ, ກັບ​ບັນ­ດາ​ຄົນ­ທີ່​ໄດ້​ລົງ​ໄປ​ຍັງ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ.

\s5
\v 30 ເຈົ້າ​ຊາຍທຸກຄົນ​ຈາກທາງ​ທິດ­ເຫນືອກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນ — ​ພ້ອມກັບຄົນທັງຫລາຍ ແລະ ຊາວ​ຊີ­ໂດນ​ທັງ​ຫມົດ ຜູ້ຊຶ່ງ​ລົງ​ໄປກັບຄົນທັງຫລາຍ​ທີ່​ຖືກ​ຂ້າ. ພວກເຂົາເຄີຍເປັນຜູ້ມີອຳນາດ ແລະ ເຄີຍເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນຢ້າານກົວ, ແຕ່ບັດນີ້ພວກເຂົາຢູ່່ທີ່ນີ້ດ້ວຍຄວາມ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ, ກັບ​ພວກທີ່ບໍ່​ໄດ້ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດຊຶ່ງຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ. ພວກເຂົາຕ້ອງທົນຮັບ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂອງຕົນ, ຮ່ວມກັບ​ບັນ­ດາ​ຜູ້​ທີ່​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບຢູ່ແດນ​ຄົນ​ຕາຍ.

\s5
\v 31 ​ຟາ­ຣາ­ໂອ​ຈະເບິ່ງ ແລະ ຈະເລົ່າໂລມ​ໃຈກ່ຽວກັບ​​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງເຂົາ ຜູ້ຊຶ່ງຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ — ຟາ­ຣາ­ໂອ ແລະ ໄພ່ພົນຂອງເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.
\v 32 ເຮົາຈະວາງເຂົາໄວ້ເຫມືອນຢ່າງຄວາມ​ໂກດ​ຮ້າຍ​ຂອງເຮົາມາໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ, ແຕ່ເຂົາຈະຖືກວາງໄວ້​ທ່າມ­ກາງ​ຜູ້​ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ, ຄືທ່າມກາງພວກຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ. ທັງ​ຟາ­ຣາ­ໂອ ແລະ​ ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ."

\s5
\c 33
\cl ບົດທີ 33
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະຄຳຂອງຢາເວມາເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ບອກສິ່ງນີ້ຕໍ່​ປະ­ຊາ­ຊົນຂອງເຈົ້າ​ວ່າ; ແລະ ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, 'ເມື່ອ​ເຮົານຳດາບມາເຫນືອແຜ່ນດິນ, ແລ້ວ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ ຈະເລືອກເອົາຊາຍຄົນຫນຶ່ງຈາກພວກເຂົາ ແລະ ຕັ້ງໃຫ້ເປັນຄົນເຝົ້າຍາມ.
\v 3 ເຂົາຈະແນມຫາດາບ ຂະນະທີ່ມັນມາເຫນືອແຜ່ນດິນ, ແລະ ເຂົາຈຶ່ງເປົ່າ​ແກ​ຂອງເຂົາ ເພື່ອ​ເຕືອນ​ປະຊາຊົນ!
\v 4 ຖ້າ​ຫາກ​ປະຊາຊົນໄດ້ຍິນສຽງ​ແກນັ້ນ ແຕ່​ບໍ່ໄດ້​ເອົາ­ໃຈ­ໃສ່​ໃນ​ສຽງ​ເຕືອນ, ແລະ ຖ້າດາບນັ້ນມາ, ແລະ ຂ້າພວກເຂົາ, ແລ້ວເລືອດຂອງເຂົາຈະຕົກລົງເທິງຫົວຂອງເຂົາ​ເອງ.

\s5
\v 5 ຖ້າບາງຄົນໄດ້ຍິນສຽງແກ ແລະ ​ບໍ່​ເອົາ­ໃຈ­ໃສ່​ໃນ​ສຽງ​ເຕືອນ, ເລືອດຂອງເຂົາຈະຕົກຢູ່ກັບເຂົາເອງ; ແຕ່ຖ້າເຂົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ສຽງເຕືອນນັ້ນ, ເຂົາກໍຈະຊ່ວຍຊີວິດຂອງຕົນໃຫ້ປອດໄພ.
\v 6 ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ຖ້າ​ຄົນ​ເຝົ້າ​ຍາມ​ເຫັນ​ດາບມາແລ້ວ, ແຕ່​ບໍ່​ເປົ່າ​ແກ, ປະຊາຊົນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບສຽງເຕືອນ, ແລະ ຖ້າດາບມາ ແລະ ເອົາຊີວິດຂອງຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດໄປ, ແລ້ວຄົນນັ້ນຕາຍ ເນື່ອງຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ, ແຕ່ເຮົາຈະລົງໂທດຄົນເຝົ້າຍາມດ້ວຍເລື່ອງເລືອດຂອງເຂົາ.'

\s5
\v 7 ບົດນີ້ ເຈົ້າເອງ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ! ເຮົາ​ໄດ້­ຕັ້ງ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຜູ້​ເຝົ້າ​ຍາມ​ຊົນ­ຊາດ​ອິດສະຣາເອນ; ເຈົ້າຈະໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຈາກປາກເຮົາ ແລະ ຈົ່ງ­ເຕືອນ​ພວກເຂົາແທນເຮົາ.
\v 8 ຖ້າ​ເຮົາ​ປະ­ກາດກັບຄົນຊົ່ວວ່າ. 'ໂອ ­ຄົນ​ຊົ່ວ, ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍແນ່!' ແຕ່ຖ້າເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກ່າວເຕືອນຄົນຊົ່ວໃຫ້ກັບມາຈາກທາງຂອງເຂົາ, ແລ້ວຄົນຊົ່ວນັ້ນຈະຕ້ອງຕາຍ ເນື່ອງຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ​, ແຕ່​ເຮົາ​ຈະເອົາເລືຶອດຂອງເຂົາຈາກມືເຈົ້າ!
\v 9 ແຕ່ເຈົ້າ, ຖ້າເຈົ້າໄດ້­ເຕືອນຄົນຊົ່ວ​ກ່ຽວກັບວິຖີທາງຂອງເຂົາ, ຊຶ່ງວ່າເຂົາອາດຈະຫັນກັບຈາກທາງຂອງເຂົາ, ແລະ ຖ້າເຂົາບໍ່ກັບມາຈາກທາງຂອງເຂົາ, ແລ້ວເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍເນື່ອງຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ, ແຕ່ເຈົ້າຈະຊ່ວຍຊີວິດຂອງຕົນໃຫ້ປອດໄພ.

\s5
\v 10 ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງກ່າວກັບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນວ່າ, 'ພວກເຈົ້າເຄີຍກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ' "ການ­ລະເມີດ ແລະ ​ຜິດບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາຢູ່ເຫນືອພວກເຮົາ, ແລະພວກເຮົາກໍເຊື່ອມໂຊມໄປເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້! ພວກເຮົາ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ໄດ້ແນວໃດ?"'
\v 11 ຈົ່ງກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, 'ຢ່່າງທີ່ເຮົມມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ — ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ບໍ່ຍິນດີໃນຄວາມຕາຍຂອງຄົນຊົ່ວ, ແຕ່ພໍໃຈການທີ່ຄົນຊົ່ວຫັນຈາກທາງຊົ່ວຂອງເຂົາ, ແລ້ວມີຊີວິດຢູ່! ຈົ່ງກັບໃຈໃຫມ່! ຈົ່ງກັບໃຈໃຫມ່ຈາກທາງຊົ່ວຂອງເຈົ້າ! ເພາະເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຍອມຕາຍຫລື, ໂອ ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນເອີຍ?'

\s5
\v 12 ບັດນີ້, ບຸດ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ບອກຕໍ່ໄພ່ພົນຂອງເຈົ້າ, 'ຄວາມຊອບທຳຂອງຄົນຊອບທຳ ຈະບໍ່ສາມາດຊ່ວຍເຂົາໃຫ້ພົ້ນໄດ້ ຖ້າເຂົາເຮັດຜິດບາບ! ການຊົ່ວທັງຫລາຍຂອງຄົນຊົ່ວນັ້ນຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາລົ້ມລົງ ເມື່ອເຂົາກັບໃຈໃຫມ່ຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ! ສຳລັບຄົນຊອບທຳຈະບໍ່ອາດມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ຖ້າເຂົາເຮັດບາບ.
\v 13 ຖ້າ​​ເຮົາກ່າວກັບຄົນຊອບທຳວ່າ,​ "ເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນ" ແລະ ຖ້າເຂົາໄວ້ໃຈໃນຄວາມຊອບທຳຂອງເຂົາ ແລະ ແລ້ວເຮັດຄວາມຊົ່ວ, ເຮົາຈະບໍ່ຈົດຈຳການກະທຳທີ່ຊອບທຳໃດໆຂອງເຂົາ. ເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍເພາະຄວາມຊົ່ວ ຊຶ່ງເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນ.

\s5
\v 14 ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າ​ເຮົາກ່າວກັນຄົນ­ຊົ່ວ​ວ່າ,​ "ເຈົ້າຈະຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ," ແຕ່ຖ້າເຂົາກັບໃຈໃຫມ່ຈາກການ​ເຮັດ​ບາບຂອງເຂົາ ​ ແລະ ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແລະຄວາມຊອບທຳ —
\v 15 ຖ້າຄົນຊົ່ວຍອມຄືນຂອງ​ຈຳ­ນຳ​ທີ່ເຂົາໄດ້ຮຽກຮ້ອງເອົາມາຢ່າງຊົ່ວຮ້າຍ ຫລື ເຂົາຊົດໃຊ້ສິ່ງທີ່ເຂົາ​ລັກມາ,​ ແລະ ຖ້າເຂົາດຳເນີນຕາມກົດບັນຍັດທີ່ເຮົາມອບໄວ້ໃຫ້ເຂົານັ້ນ ແລະ ບໍ່ໄດ້​ເຮັດຜິດບາບອີກຕໍ່ໄປ — ແລ້ວເຂົາກໍຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນ. ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ຕາຍ.
\v 16 ຄວາມຜິດບາບທັງຫມົດທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດມາແລ້ວ ຈະບໍ່ຖືກຈົດຈຳໄວ້ກ່າວໂທດເຂົາອີກ. ເຂົາໄດ້ປະພຶດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແລະຄວາມຊອບທຳແລ້ວ, ແລະ ຖ້າເຊັ່ນນັ້ນ, ເຂົາກໍຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນ!

\s5
\v 17 ແຕ່ປະ­ຊາ­ຊາດຂອງ​ເຈົ້າກ່າວ​ວ່າ, "ວິທີທາງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ​ບໍ່​ຍຸດ­ຕິ­ທຳ!" ແຕ່ວິທີທາງຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນແຫລະທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ!
\v 18 ເມື່ອ​ຄົນ​ຊອບ­ທຳຫັນກັບຈາກຄວາມຊອບທຳ ແລະ ເຮັດບາບ, ແລ້ວເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍເພາະບາບເຫລົ່ານັ້ນ!
\v 19 ເມື່ອ​ຄົນ​ຊົ່ວຫັນຫລັງຈາກຄວາມຊົ່ວຂອງເຂົາ, ແລະ ເຮັດສິ່ງຍຸດຕິທຳແລະຊອບທຳ, ເຂົາຈະມີຊີ­ວິດຢູ່ໄດ້ດ້ວຍສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ​!
\v 20 ແຕ່ເຈົ້າທັງຫລາຍກ່າວວ່າ, "ວິທີຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ​ບໍ່​ຍຸດ­ຕິ­ທຳ!" ໂອ ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ເຮົາຈະພິພາກສາເຈົ້າຕາມການປະພຶດຂອງເຈົ້າແຕ່ລະຄົນ!”

\s5
\v 21 ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນວັນ­ທີ​ຫ້າ​, ເດືອນ​ສິບ, ປີທີສິບ​ສອງ, ຂອງການ​ຖືກ​ຈັບ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ, ຄົນລີ້ໄພຄົນຫນຶ່ງທີ່​ຫນີ​ອອກ­ຈາກ​ນະຄອນ­ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມໄດ້ມາຫາ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, "ນະຄອນ­ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ແຕກ​ເສຍແລ້ວ!"
\v 22 ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຫນືອຂ້ານ້ອຍໃນຕອນ​ຄ່ຳ​ກ່ອນຜູ້ລີ້ໄພຄົນຫນຶ່ງມາ, ແລະ ປາກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປີດໃນເວລາທີ່ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ມາຮອດໃນ​ຕອນຮຸ່ງ​ເຊົ້າ​. ດັ່ງນັ້ນ ປາກຂອງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຖືກເປີດອອກ; ຂ້າ­ນ້ອຍກໍບໍ່ໄດ້ເປັນປາກກືກອີກຕໍ່ໄປ!

\s5
\v 23 ແລ້ວພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ​ຊົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 24 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທີ່​ເຄີຍ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ຕາມ​ຫົວ​ເມືອງ​ຮ້າງ​ຂອງແຜ່ນດິນ​ອິດສະຣາເອນ​ກຳລັງເວົ້າ ແລະ ກ່າວ​ວ່າ, ' ​ອັບ­ຣາ­ຮາມເປັນພຽງ​ຄົນ​ດຽວ, ເຂົາຍັງໄດ້ຮັບກຳມະສິດໃນດິນແດນນີ້, ແຕ່ພວກເຮົາມີຈຳນວນຫລາຍຄົນ! ແຜ່ນດິນນັ້ນຈຶ່ງຕ້ອງມອບໃຫ້ເຮົາເປັນສົມບັດ.'

\s5
\v 25 ເພາະສະນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວກັບພວກເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຈົ່ງດື່ມເລືຶອດ, ແລະ ເຈົ້າເງີຍຫນ້າຂື້ນໄປຍັງ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ, ແລ້ວເຈົ້າຫລັ່ງເລືອດຂອງຊົນຊາດຂອງເຈົ້າອອກ. ເຈົ້າຍັງສົມຄວນຖືກຳມະສິດທີ່ດິນນີ້ອີກບໍ?​
\v 26 ພວກ​ເຈົ້າພິ່ງພາ​ດາບ​ຂອງ­ເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າໄດ້​ເຮັດໃນສິ່ງ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ; ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນໄດ້​ລ່ວງ​ເກີນ​ເມຍຂອງເພື່ອນບ້ານໃຫ້ເປັນມົນທິນ. ເຈົ້າຍັງສົມຄວນຖືກຳມະສິດທີ່ດິນນີ້ອີກບໍ?'

\s5
\v 27 ຈົ່ງ​ກ່າວກັບພວກເຂົາ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ຢ່າງທີ່ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ​, ແນ່ນອນວ່າຄົນທີ່ຢູ່ໃນຊາກເພພັງຈະ​ຖືກ​ຂ້າ​ຕາຍດ້ວຍດາບ, ແລະ ເຮົາຈະມອບພວກເຂົາຢູ່ໃນທົ່ງນາເປັນນອາຫານຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ, ແລະ ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນປ້ອມປາການແລະໃນຖ້າກໍ​ຈະຕາຍດ້ວຍໂລກລະບາດ.
\v 28 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນດິນ​ຮົກຮ້າງວ່າງ​ເປົ່າ​ ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ ແລະ ຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນຈະເຖິິງຄາວສິ້ນລົງ, ພູ​ທັງ­ຫລາຍ​ໃນ​ອິດສະຣາເອນ​ຈະ​ເປັນ​ປ່າດິນຊາຍ, ແລະ ຈະ​ບໍ່​ມີ­ຄົນເດີນ­ທາງ​ຜ່ານ­ໄປ​ມາໄດ້.'
\v 29 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາາ​ຈຶ່ງ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາແມ່ນ​ພຣະຢາເວ, ເມື່ອເຮົາ​ໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ ເພາະສິ່ງຫນ້າລັງກຽດທັງຫມົດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນ.

\s5
\v 30 ດັ່ງນັ້ນ ບັດນີ້, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຊົນຊາດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ທີ່ເວົ້າເລື່ອງເຈົ້າທີ່ຂ້າງ​ກຳ­ແພງ​ເມືອງ ແລະ​ຕາມ​ປະ­ຕູ​ບ້ານ​ເຮືອນ​ນັ້ນ ແລະເຂົາເວົ້າຕໍ່ກັນ ແລະກັນ, ແຕ່ລະຄົນເວົ້າກັບພ່ີນ້ອງຂອງຕົນວ່າ, 'ພວກເຮົາ ຈົ່ງມາເຖີດ, ແລະມາຟັງຄຳຂອງຜູ້ະກາດພຣະຄຳ ຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວ.
\v 31 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຊົນຊາດ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ຫລັ່ງ­ໄຫລ​ກັນ​ມາເຈົ້າ, ຢ່າງທີ່ຄົນທັງຫລາຍມັກຈະເຮັດ, ແລະຈະນັ່ງຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າ ແລະ​ຟັງສິ່ງທີ່ເຈົ້າເວົ້າ, ແຕ່​ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່­ໄດ້​ເຮັດ​ຕາມ.​ ເພາະ­ວ່າ​ຖ້ອຍຄຳທີ່ຖືກຕອ້ງຢູ່ໃນປາກຂອງເຂົາ, ແຕ່ຈິດໃຈຂອງເຂົາກຳລັງຕາມຫາຜົນກຳໄລທີ່ບໍ່ເປັນທຳ.

\s5
\v 32 ສຳລັບເຈົ້າເປັນເຫມືອນຄົນຮ້ອງເພງຮັກແກ່ພວກເຂົາ, ມີສຽງມ່ວນ ແລະ ຫລິ້ນເຄື່ອງດົນຕີໄດ້ເກັ່ງ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະຟັງສິ່ງທີ່ເຈົ້າເວົ້າ, ແຕ່ເຂົາຈະບໍ່ເຮັດຕາມ.
\v 33 ເມື່ອສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນ— ເບິ່ງແມ໋! ມັນຈະເກີດຂື້ນ! — ແລ້ວພວກເຂົາຈະຮູ້ວ່າ ມີຜູ້ທຳນວາຍຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.”

\s5
\c 34
\cl ບົດທີ 34
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ​ຈົ່ງກ່າວຄຳທຳນວາຍຕໍ່ສູ້​ພວກຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະທັງຫລາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ. ຈົ່ງທຳນວາຍ ແລະ ກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວແກ່ຜູ້ລ້ຽງແກະດັ່ງນີ້ວ່າ: ໄພ­ພິ­ບັດ​ແກ່ພວກຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ ຜູ້ທີ່ລ້ຽງ​ແຕ່ແກະຕົນ­ເອງ. ຜູ້ລ້ຽງແກະຄວນເຝົ້າຝູງແກະບໍ່ແມ່ນບໍ?​
\v 3 ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະກິນສ່ວນທີ່ໄຂມັນ ແລະ ພວກເຈົ້າຄຸມກາຍດ້ວຍແກະ. ເຈົ້າຂ້າໂຕອ້ວນພີ່ຈາກຝູງມັນ. ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ເບິ່ງ­ແຍງ​ແກະ​ເລີຍ.

\s5
\v 4 ເຈົ້າບໍ່­ໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂຕທີ່ເປັນໂລກແຂງແຮງ, ຫລື ຮັກສາໂຕທີ່ເຈັບປ່ວຍໃຫ້ດີ. ເຈົ້າບໍ່­ໄດ້​ພັນ​ບາດ­ແຜໂຕທີ່ກະດູກຫັກ, ແລະ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ນຳໂຕ​ທີ່​ຫລົງ​ຝູງ​ກັບ​ຄືນ​ມາ ຫລື ​ຊອກ­ຫາ​ໂຕ​ທີ່ຫລົງຫາຍ​ໄປ. ແຕ່​ເຈົ້າກັບຄວບຄຸມແກະທັງຫມົດດ້ວຍການໃຊ້ກຳລັງ ແລະ ຄວາມ​ທາ­ລຸນແທນ.
\v 5 ແລ້ວ​ພວກ​ມັນຈຶ່ງກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປຫມົດ ເພາະ​ບໍ່­ມີ​ຜູ້​ລ້ຽງ, ແລະ ພວກມັນກໍກາຍເປັນອາຫານຂອງສັດທີ່ມີຊີວິດໃນທົ່ງ, ຫລັງຈາກທີ່ພວກມັນໄດ້ກະຈັດກະຈາຍໄປ.
\v 6 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຝູງແກະ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ຊັດ­ເຊ​ພະ­ເນ­ຈອນ​ໄປ​ຕາມ​ພູເຂົາ ແລະ ຕາມ​ເນີນ​ພູສູງທຸກຫນ່ວຍ, ແລະ ​ມັນ​ໄດ້​​ກະ­ຈັດ­ກະ­ຈາຍ​ໄປ​ທົ່ວ­ພື້ນແຜ່ນດິນ. ໂດຍ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ຊອກ­ຫາພວກ​ມັນ​ເລີຍ.

\s5
\v 7 ເພາະສະນັ້ນ, ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະທັງຫລາຍ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຟັງ​ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ:
\v 8 ຢ່າງທີ່ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ — ເພາະວ່າຝູງແກະຂອງເຮົາໄດ້ກາຍເປັນເຫຍື່ອຂອງສັດໄດ້ຖືກລັກ ແລະ ເປັນອາຫານຂອງສັດທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງ, ເພາະ­ວ່າ​ມັນ​ບໍ່­ມີ​ຜູ້​ລ້ຽງ ແລະບໍ່ມີຜູ້​ລ້ຽງແກະ​ຄົນໃດຂອງ​ເຮົາທີ່​ຊອກ­ຫາ​ຝູງແກະ, ແຕ່ພວກຜູ້ລ້ຽງ​ແກະນັ້ນລ້ຽງຮັກສາຝູງແກະຂອງຕົນເອງ​ ແລະ ບໍ່​ໄດ້​ລ້ຽງຝູງ​ແກະຂອງເຮົາເລີຍ.

\s5
\v 9 ດັ່ງ­ນັ້ນ, ຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະ​ທັງຫລາຍ, ຈົ່ງ​ຟັງ​​ພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວປະ­ກາດ​ວ່າ:
\v 10 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາ​ຈະຕໍໍ່ສູ້​ຜູ້ລ້ຽງແກະທັງຫລາຍ, ແລະ ເຮົາຈະຮຽກຮ້ອງເອົາແກະຂອງ​​ເຮົາອອກຈາກມືຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາເຊົາລ້ຽງແກະຂອງເຮົາ; ແລະຈະບໍ່ໃຫ້ລ້ຽງແກະຂອງພວວກເຂົາອີກເຊັ່ນກັນ ເພາະເຮົາເອົາແກະຂອງເຮົາໄປໃຫ້ພົ້ນຈາກປາກຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ແກະຂອງເຮົາ​ເປັນ​ອາ­ຫານ​ຂອງ​ພວກ​ເຈົ້າ​ອີກຕໍ່ໄປ.

\s5
\v 11 ເພາະພຣະຢາເວ­ ອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ວ່າ: ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາ​ຈະ​ຊອກ­ຫາ​ແກະ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ​ເຮົາລ້ຽງ​ພວກມັນ​ເອງ,
\v 12 ເຫມືອນຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະຊອກຫາຝູງ​ແກະ ໃນມື້ທີ່ແກະຂອງເຂົາກະຈັດກະຈາຍໄປ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະຊອກຫາຝູງແກະຂອງເຮົາ, ແລະ ເຮົາຈະຊ່ວຍພວກແກະໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກສະຖານທີ່ທັງຫລາຍ ຊຶ່ງພວກມັນໄດ້ກະຈັດກະຈາຍໄປ ໃນມື້ທີ່ມີເມກ ແລະ ມືດຄຶ້ມ​.
\v 13 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ນຳພວກ​ມັນ​ອອກມາຈາກ​ທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ; ເຮົາຈະຮວບຮວມພວກມັນຈາກແຜ່ນດິນຕ່າງໆ ແລະ ນຳພວກມັນໄປໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກມັນເອງ. ເຮົາຈະເອົາພວກມັນໄວ້ຢູ່ໃນທົ່ງຫຍ້າເທິງເນີນພູຂອງ​ອິສຣາເອນ, ຢູ່​ໃກ້​ຫ້ວຍ­ຮ່ອງ, ແລະ ​ໃນດິນແດນທຸກບ່ອນທີ່ສາມາດອາໄສຢູ່ໄດ້.​

\s5
\v 14 ເຮົາຈະໃຫ້ພວກມັນຢູ່ໃນທົ່ງຫຍ້າທີ່ອຸດົມສົມບູນດີ; ແລະເທິງພູເຂົາສູງທັງຫລາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ຈະເປັນບ່ອນກິນຫຍ້າຂອງພວກມັນ. ໃນບ່ອນນັ້ນ ພວກມັນຈະນອນລົງໃນທົ່ງຫຍ້າອຸດົມດີ ເພື່ອກິນຫຍ້າ, ໃນທົ່ງຫຍ້າອັນອຸດົມສົມບູນ, ແລະ ພວກມັນຈະກິນຫຍ້າເທິງພູເຂົາຂອງອິດສະຣາເອນ.
\v 15 ເຮົາ​ເອງ​ຈະ​ເປັນ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ຝູງແກະ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ​ເຮົາເອງຈະເຮັດໃຫ້ພວກມັນນອນລົງ​ — ນີ້ເປັນຄຳະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ —
\v 16 ເຮົາ​ຈະ​ຊອກ­ຫາ​ແກະ​ໂຕ​ທີ່​ສູນຫາຍ​ໄປ ແລະ ຈະ​ນຳມັນ​ກັບຄືນ​ມາ. ເຮົາຈະ​ພັນບາດ​ແຜໃຫ້ແກະບາດເຈັບ ແລະ ​ປິ່ນ­ປົວແກະບໍ່ສະບາຍ ແຕ່ໂຕທີ່ຕຸ້ຍພີ່ ແລະ ແຂງແຮງນັ້ນ ເຮົາຈະທຳລາຍ. ເຮົາຈະເປັນຜູ້ລ້ຽງທີ່ມີຄວາມ​ຍຸດຕິທຳ.

\s5
\v 17 ດັ່ງນັ້ນ ບັັດນີ້, ພວກເຈົ້າເປັນຝູງ​ແກະ​ຂອງ​ເຮົາ — ອັນໃດເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວ — ເບິ່ງແມ໋, ເຮົາ​ຈະເປັນຜູ້​ພິ­ພາກ­ສາ ​ລະຫວ່າງ ແກະກັບແກະ, ລະຫວ່າງແບ້ຜູ້ກັບແບ້ແມ່.
\v 18 ການທີ່ພວກເຈົ້າຫາກິນໃນທົ່ງ​ຫຍ້າ​ຢ່າງ​ດີນັ້ນ ຍັງບໍ່ພຽງພໍບໍ, ເຈົ້າຈຶ່ງເອົາຕີນ​ຢຽບ­ຢ່ຳ​ສິ່ງທີ່ເຫລືອຢູ່ຈາກທົ່ງຫຍ້າຂອງເຈົ້າ; ແລະ ​​ດື່ມ­ນ້ຳທີ່​ໄສແລ້ວ, ຊຶ່ງເປັນສິ່ງທີີ່ເຈົ້າຕ້ອງ​ກວນມັນໃຫ້ເປັນຂີ້ຕົມດ້ວຍຕີນຂອງເຈົ້າ?
\v 19 ແກະ​ຂອງ​ເຮົາ ຕ້ອງກິນສິ່ງທີ່ຕີນຂອງ​ເຈົ້າຢຽບຢໍ່າ, ແລະ ​ຕ້ອງ​ດື່ມ­ນ້ຳ​ທີ່ຕີນຂອງເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຂຸ່ນບໍ?

\s5
\v 20 ດັ່ງ­ນັ້ນ​ແຫລະ ພຣະຢາເວ ­ອົງພຣະຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກ່າວ​ກັບພວກເຈົ້າດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາເອງຈະເປັນຜູ້​ພິ­ພາກ­ສາ​ລະຫວ່າງ ​ແກະ​ຕຸ້ຍແລະ​ແກະ​ຈ່ອຍ,
\v 21 ເພາະ­ວ່າ​ເຈົ້າໄດ້ເອົາຂ້າງແລະໄຫລ່ດັນພວກເຂົາ, ແລະ ເຈົ້າຊົນ​ແກະທຸກໂຕທີ່ອອ່ນແອດ້ວຍເຂົາຂອງເຈົ້າ ຈົນກວ່າເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກມັນກະຈັດກະຈາຍໄປຈາກແຜ່ນດິນ.​

\s5
\v 22 ເຮົາ​ຈະ​ຊ່ວຍ​ແກະ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃຫ້ລອດພົ້ນ ແລະ ພວກມັນຈະບໍ່ເປັນເຫຍື່ອອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ເຮົາຈະພິພາກສາ ລະຫວ່າງ ແກະກັບແກະ!
\v 23 ເຮົາ​ຈະ​­ຕັ້ງຜູ້ລ້ຽງແກະຄົນຫນຶ່ງໄວ້ເຫນືອພວກມັນ, ຄື​ດາ­ວິດ​ຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ, ເຂົາຈະເບິ່ງແຍງພວກມັນ, ເຂົາຈະລ້ຽງພວກ​ມັນ, ແລະ ເຂົາ​ຈະ​ເປັນ​ຜູ້ລ້ຽງພວກມັນ.
\v 24 ເພາະເຮົາຄື, ພຣະ­ຢາເວ​, ຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງ​ພວກເຂົາ, ແລະ ສ່ວນ​ດາ­ວິດ​ຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ ​ຈະ​ເປັນເຈົ້າຊາຍທ່າມກາງ​ຂອງພວກເຂົາ — ເຮົາຄື, ພຣະຢາເວ, ໄດ້ປະກາດດັ່ງນີ້ແລ້ວ.

\s5
\v 25 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ຄຳ­ຫມັ້ນ­ສັນ­ຍາແຫ່ງສັນຕິສຸກກັບພວກມັນ ແລະ ເອົາສັດຮ້າຍອອກຈາກແຜ່ນດິນ, ເພື່ອວ່າພວກມັນຈະອາໄສຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານໄດ້ຢ່າງ​ປອດ­ໄພ​ ແລະ ນອນຢູ່ໃນປ່າໄດ້ຢ່າງປອດໄພ.
\v 26 ເຮົາ​ຈະນຳການອ່ວຍພອນມາເຫນືອພວກມັນ ແລະ ສະຖານທີ່ອ້ອມຮອບເນີນພູເຂົາຂອງເຮົາ, ເພື່ອເຮົາຈະສົ່ງ​ຝົນລົງ­ມາຕາມລະດູການ. ນີ້ຈະເປັນສາຍຝົນແຫ່ງພຣະພອນ.
\v 27 ແລ້ວ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ໃນທົ່ງຫຍ້າ​ຈະ​ເກີດ​ຫມາກ, ແລະ ພື້ນດິນຈະເກີດຜົນຜະລິດ. ​ແກະ​ທຸກໆໂຕຂອງເຮົາ​ຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່­ໃນແຜ່ນດິນ​ຂອງ​ມັນ​ເອງ​ຢ່າງ​ປອດ­ໄພ; ແລ້ວພວກມັນຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ເມື່ອເຮົາຫັກແອກຂອງພວກມັນແລ້ວ, ແລະເມື່ອເຮົາຊ່ວຍເຫລືອພວກມັນຈາກມືຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກມັນຕົກເປັນທາດ.

\s5
\v 28 ພວກ­ມັນຈະບໍ່ຖືກປຸ້ນຈາກບັນດາປະຊາຊາດອື່ນອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ​ພວກ​ສັດ­ປ່າ​ເທິງໂລກກໍຈະບໍ່​ກັດ​ກິນພວກມັນ. ແລ້ວພວກມັນຈະຢູ່ຢ່າງ​ປອດ­ໄພ, ແລະ ຈະບໍ່ມີໃຜມາເຮັດໃຫ້ພວກມັນ​ຢ້ານ​ກົວອີກ.
\v 29 ເພາະເຮົາຈະສ້າງບ່ອນປູກຝັງທີ່ສະຫງົບສຸກແກ່ພວກມັນ ເພື່ອພວກມັນຈະບໍ່ເປັນເຫຍື່ອຂອງ​ຄວາມ​ອຶດ­ຢາກ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ບັນດາປະຊາຊາດ ຈະບໍ່ໄດ້​ຫຍໍ້​ຫຍັນ​ພວກ­ເຂົາ​ອີກ.

\s5
\v 30 ແລ້ວພວກມັນຈະຮູ້ວ່າ, ເຮົາຄື, ພຣະຢາເວ ອົງຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜູ້ສະຖິດກັບພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ຄືເຊື້ອສາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
\v 31 ເພາະພວກເຈົ້າເປັນແກະຂອງເຮົາ, ຊຶ່ງເປັນແກະໃນທົ່ງຫຍ້າຂອງເຮົາ, ແລະ ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ, ແລະເຮົາເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ — ­ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.'"

\s5
\c 35
\cl ບົດທີ 35
\p
\v 1 ແລ້ວພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ­​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 2 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງຕັ້ງ​ຫນ້າ​​ຕໍ່­ສູ້​ພູ­ເຂົາ​ເສ­ອີ ແລະ ​ກ່າວ­ຄຳທຳນວາຍ​ຕໍ່ສູ້​ມັນ.
\v 3 ຈົ່ງ​ກ່າວ​ກັບ​ມັນ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາຈະຕໍ່ສູ້ເຈົ້າ, ພູ­ເຂົາ​ເສ­ອີ​ເອີຍ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະຍົກ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ຕໍ່­ສູ້​ເຈົ້າ ແລະ ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າຮົກ​ຮ້າງວ່າງ​ເປົ່າ ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ.

\s5
\v 4 ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​​ເມືອງທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເປັນຊາກຫັກພັງ, ແລະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນ​ບ່ອນຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ; ແລ້ວເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.
\v 5 ເພາະເຈົ້າໄດ້ເປັນສັດຕູຕໍ່ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ, ແລະ ເພາະເຈົ້າໄດ້ຖອກເທພວກເຂົາໄວ້ໃຫ້ແກ່ມືທັງຫລາຍທີ່ຖືດາບໃນ​ຍາມແຫ່ງ​ຄວາມ­ທຸກ​ລຳ­ບາກ, ໃນ​ຍາມ​ທີ່ການລົງໂທດທີ່ໃຫຍ່ຍິ່ງຂອງພວກເຂົາ.​
\v 6 ເພາະສະນັ້ນ, ຢ່າງທີ່ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນນໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ — ເຮົາ​ຈະຕຽມເຈົ້າສຳລັບການນອງເລືອດ, ແລະດ້ວຍນອງ​ເລືອດນີ້ຈະ​ໄລ່ນຳເຈົ້າ! ເພາະ​ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ກຽດ­ຊັງ​ການນອງເລືອດ, ການນອງເລືອດ​ຈະ​ໄລ່ນຳ​ເຈົ້າ​ໄປສັນນັ້ນ.

\s5
\v 7 ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ພູ­ເຂົາ​ເສ­ອີ​ຮ້າງ​ເປົ່າ ເມື່ອ​ເຮົາ​​ຕັດ​ຜູ້​ທີ່ໄດ້ຜ່ານ​ໄປແລະກັບມາອີກຄັ້ງ.
\v 8 ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພູ­ເຂົາ​ເຕັມດ້ວຍຜູ້ຄົນຕາຍ. ໂນນ­ພູ​ທັງຫລາຍ ແລະ ຕາມຮ່ວມ​ພູທັງຫລາຍ ແລະ ​ໃນ​ຫ້ວຍຮ່ອງ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ — ຜູ້ທີ່ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບຈະລົ້ມລົງໃນພວກເຂົາ.
\v 9 ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ເປັນ​ບ່ອນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ເປັນ­ນິດ. ເມືອງທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ມີ­ຄົນ​ອາ­ໄສຢູ່, ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 10 ເຈົ້າໄດ້ກ່າວ​ວ່າ, "ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ​ສອງ​ນີ້ ແລະ ​ແຜ່ນດິນ​ທັງ​ສອງ​ນີ້​ຈະກາຍມາ​ເປັນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ເອົາ​ພວກ­ເຂົາ​ມາ​ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດ," ເຖິງ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເ​ວສະ­ຖິດກັບພວກເຂົາ.
\v 11 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ຢ່າງທີ່ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ — ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ​ຕໍ່​ເຈົ້າ​ຕາມ​ຄວາມ​ຄຽດ​ຮ້າຍ ​ແລະ ຕາມ​ຄວາມ​ອິດ­ສາ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຊຶ່ງ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ມີຕໍ່ພວກເຂົາເພາະ​ຄວາມ​ກຽດ­ຊັງ​ຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະ ​ເຮົາຈະສະແດງໂຕ​ຂອງ​ເຮົາ​ໃນ​ຫມູ່​ພວກ­ເຂົາ ເມື່ອເຮົາ​ພິ­ພາກ­ສາ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 12 ດັ່ງນັ້ນ ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ. ​ເຮົາ​ໄດ້­ຍິນ​ຄຳ​ດູຖູກ​ທັງ­ຫລາຍທີ່ເຈົ້າໄດ້ເວົ້າ​ຕໍ່­ສູ້​ພູ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ວ່າ, ເມື່ອເຈົ້າເວົ້າວ່າ, "ພວກມັນ​ຖືກທຳລາຍ; ພວກມັນ​ຖືກ​ມອບ​ໄວ້​ໃຫ້​ເຮົາທຳລາຍລ້າງ."
\v 13 ເຈົ້າໄດ້ຍົກຕົນເອງຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ເຮົາດ້ວຍສິ່ງທີ່​ເຈົ້າໄດ້ເວົ້າແລ້ວ, ແລະ ເຈົ້າໄດ້ກ່າວອີກຫລາຍຢ່າງຕໍ່ສູ້ເຮົາ; ແລະ ເຮົາ​ໄດ້­ຍິນທັງຫມົດ​ແລ້ວ.

\s5
\v 14 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮ້າງເປົ່າ, ຂະນະທິ່ຊົນຊາດທັງຫມົດຊື່ນ­ບານ.
\v 15 ຢ່າງທີ່ເຈົ້າມ່ວນຊື່ນກັບມໍລະ­ດົກ​ແຫ່ງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ນັ້ນ ເພາະມັນ​ຖືກ​ໃຫ້​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ໄປ, ເຮົາກໍຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນກັບເຈົ້າ. ເຈົ້າຈະກາບເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່່າ, ໂອ ພູ­ເຂົາ​ເສ­ອີ​ເອີຍ, ແລະ ລວມ​ທັງ​ເອ­ໂດມ ​— ທັງ​ຫມົດ​ເລີຍ! ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.'"

\s5
\c 36
\cl ບົດທີ 36
\p
\v 1 "ບັດນີ້ ເຈົ້າ, ບຸດແຫ່ງມະນຸດເອີຍ, ຈົ່ງກ່າວຄໍາທຳນວາຍຕໍ່​ບັນ­ດາ​ພູ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​, ແລະ ຈົ່ງກ່າວວ່າ, ​'ພູ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຟັງ​ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ.
\v 2 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ​ສັດ­ຕູໄດ້​ເວົ້າເຖິງເຈົ້າ​ວ່າ, "ດີແລ້ວ!" ແລະວ່າ! "ສະຖານສູງຂອງບັນພະບູລຸດໄດ້​ຕົກ​ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດ​ຂອງ​ເຮົາ​ແລ້ວ.”
\v 3 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງກ່າວຄຳທຳນວາຍ ແລະ ເວົ້າ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເພາະການ​ຖືກ​ຮ້າງ​ເປົ່າ ແລະ ​ການຖືກຕີທີ່ມາແກ່ພວກ​ເຈົ້າ​ທຸກ​ດ້ານ​, ຈົນເຮັດໃຫ້​ເຈົ້າ​ຕົກ​ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດອື່ນໆນັ້ນ; ​ພວກເຈົ້າ​ກາຍ­ເປັນຂີ້ປາກ ແລະ ເປັນ​ທີ່​ນິນ­ທາ, ແລະ ​ເປັນເລື່ອງເລົ່າຂອງ​ປະຊາຊົນ.

\s5
\v 4 ເພາະສະນັ້ນ, ​ພູ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ຈົ່ງຟັງ ​ພຣະຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ:​ ແກ່​​ພູ​ເຂົາ ແລະ ​ເນີນພູສຸງທັງຫລາຍ, ຫ້ວຍ­ຮ່ອງ ແລະ ຮ່ອມພູທັງຫລາຍ, ບ່ອນທີ່​ຖືກຮົກຫ້າງວ່າງເປົ່າ ແລະ ບັນດາເມືອງທີ່ຖືກປະ​ຖິ້ມ ໄດ້ກາຍເປັນອັນ​​ທີ່​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ ແລະ ​ນິນ­ທາ​ຈາກ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ປວງ​ທີ່​ເຫລືອຊຶ່ງຢູ່ອ້ອມຮອໆ​ພວກ­ເຂົາ —
\v 5 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ: ເຮົາໄດ້ກ່າວດ້ວຍໄຟແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຕໍ່ສູ້ປະຊາດທັງຫລາຍ, ຕໍ່ສູ້​ເອ­ໂດມ ແລະຄົນທັງປວງທີ່ເອົາ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ເຮົາໄປ​ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດ​ດ້ວຍ, ຕໍ່ສູ້ຜູ້ທີ່ມີ​ຄວາມຊື່ນບານຢູ່​ເຕັມຫົວ​ໃຈ ແລະ​ ມີຄວາມມຸ້ງຮ້າຍໃນໃຈ, ເມື່ອເຂົາໄດ້ຢືດດິນແດນຂອງເຮົາໄວ້ໃນທົ່ງຫຍ້າສຳລັບຕົນ​.'
\v 6 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ຈົ່ງ​ກ່າວຄຳທຳນວາຍຕໍ່​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈົ່ງກ່າວ​ແກ່​ພູ​ ແລະ ​ເນີນພູສູງທັງຫລາຍ, ຫ້ວຍຮ່ອງ­ ແລະ ຮ່ວມພູທັງຫລາຍ, 'ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາກ່າວດ້ວຍ​ຄວາມໂມໂຫ ແລະ​ຄວາມ​ໂກດຮ້າຍ, ເຮົາປະກາດວ່າ ເພາະ​ພວກເຈົ້າ​ໄດ້​ເກີດມາເພື່ອຖືກດູຖູກ​ຈາກ​ປະຊາຊາດທັງປວງ.

\s5
\v 7 ເພາະສະນັ້ນ, ພຣະຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ:​ ເຮົາ​ເອງຈະປະ­ຕິ­ຍານ​ວ່າ ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່­ຢູ່​ອ້ອມຮອບ​ພວກເຈົ້າ​ນັ້ນ ຈະໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂາຍ­ຫນ້າ​ຂອງຕົນເອງຢ່າງແນ່ນອນ.

\s5
\v 8 ແຕ່ພວກເຈົ້າ, ​ພູ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ, ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ແຕກ​ກິ່ງງ່າ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ​ອອກ​ມາ ແລະ ຈະ​ເກີດ​ຫມາກ​ໃຫ້​ແກ່ຊົນຊາດ​ອິດສະຣາເອນໄພ່ພົນຂອງ​ເຮົາ, ເພາະ​ວ່າພວກເຂົາຈະກັບມາໃນ​ບໍ່​ດົນ​ນີ້.
\v 9 ເພາະ​ເບິ່ງ​ແມ໋, ເຮົາ​ເບິ່ງແຍງພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມໂປດປານ; ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການ​ໄຖ່ ແລະ ​ຖືກ​ຫວ່ານດ້ວຍເມັດພຶດ.

\s5
\v 10 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າພູທັງຫລາຍເອີຍ, ເຮົາ​ຈະ​ຂະຫຍາຍຈຳນວນຜູ້ຊາຍທັງຫລາຍ​ໃຫ້​ແກ່​ເຊື້ອ­ສາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນ, ​ທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ. ເມືອງທັງຫລາຍຈະເປັນບ່ອນພັກພາ​ອາ​ໄສ​ຂອງຄົນ ແລະ ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ອັນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ຈະ​ຖືກ​ສ້າງ​ຂຶ້ນ​​ໃຫມ່.
\v 11 ເຮົາ​ຈະຂະຫຍາຍຈຳນວນ​ຄົນ ແລະ ​ສັດທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ເທິງພູທັງຫລາຍ ເພື່ອພວກເຈົ້າເພີ່ມພູນຂື້ນ ແລະ ຈະ​ອອກ​ແມ່​ແຜ່​ລູກ. ແລ້ວ​ເຮົາຈະເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຈົ້າມີທີ່ພັກພາອາໄສຫລາຍກວ່າໃນອະດີດ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າຮຸ່ງເຮືອງຫລາຍກວ່າແຕ່ກ່ອນ, ເພື່ອພວກເຈົ້າ ຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາແມ່ນ​​ພຣະຢາເວ.
\v 12 ເຮົາ​ຈະ­ນຳພາບັນດາຜູ້ຊາຍມາ, ຄື​ອິດສະຣາເອນໄພ່ພົນຂອງ​ເຮົາ. ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເປັນ​ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດຂອງເຈົ້າ, ແລະ ພວກ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຈະ​ກາຍ­ເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະ ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ເປັນເຫດເຮັດໃຫ້​ລູກຫລານ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາຕ້ອງຕາຍອີກ​ໄປ​ອີກ.

\s5
\v 13 ພຣະຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ:​ ເພາະພວກເຂົາ​ກ່າວ​ແກ່​ເຈົ້າ​ວ່າ, "ພວກເຈົ້າກິນຄົນ, ແລະ ລູກຫລານຂອງປະຊາຊາດຂອງພວກເຈົ້າຕ້ອງຕາຍ,"
\v 14 ເພາະສະນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ກິນຄົນອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ​ຈະ​ບໍ່​ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊາດຂອງພວກເຈົ້າໂສກເສົ້າດ້ວຍຄວາມຕາຍອີກຕໍ່ໄປ. ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
\v 15 ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ໃຫ້​ພວກເຈົ້າ​ໄດ້­ຍິນ​ຄຳຫມິ່ນ​ປະ­ຫມາດ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ຕ່າງໆ​ອີກຕໍ່ໄປ; ພວກ​ເຈົ້າຈະ​ບໍ່​ຕ້ອງ​ທົນ​ຮັບ​ເອົາ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂາຍ­ຫນ້າ​ຂອງ​ຊົນຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ອີກ, ຫລືສິ່ງທີ່ເປັນເຫດໃຫ້ຊົນຊາດຂອງພວກເຈົ້າລົ້ມລົງ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ'"

\s5
\v 16 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວມາ​ເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວວ່າ,
\v 17 “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເມື່ອ​ເຊື້ອສາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ ​ອາ​ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ­ພວກເຂົາ, ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ເປັນ​ມົນ­ທິນ. ດ້ວຍ​ວິ­ທີ​ທາງຂອງ​ພວກ­ເຂົາເຫລົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນ​ມົນ­ທິນເຫມືອນພວກຜູ້ຍິງມີລະດູຕໍ່ຫນ້າເຮົາ.
\v 18 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ, ເຮົາ​ຈິ່ງ​ຖອກເທຄວາມໂມໂຫຂອງເຮົາອອກມາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາດ້ວຍ​ເລື່ອງ​ໂລ­ຫິດ ຊຶ່ງພວກ­ເຂົາໄດ້ຖອກເທລົງເທິງ​ແຜ່ນ­ດິນ ແລະ ດ້ວຍ​ເລື່ອງ​ຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍ​ຂອງພວກ­ເຂົາ​.

\s5
\v 19 ເຮົາ​ໄດ້ກະຈັດກະຈາຍພວກເຂົາໄປທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດ; ພວກເຂົາໄດ້ຖືກກະຈັດກະຈາຍໄປຕາມດິນແດນຕ່າງໆ. ເຮົາ​ໄດ້​ພິ­ພາກ­ສາ​ພວກ­ເຂົາ​ຕາມ​ວິ­ທີທາງ ແລະ ​ການ​ກະ­ທຳ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ເອງ.
\v 20 ແລ້ວພວກເຂົາໄປຫາ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດຕ່າງໆ, ແລະ ບໍ່​ວ່າ​ໄປເຖິງບ່ອນ​ໃດ​ກໍ​ຕາມ, ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້ພຣະ​ນາມ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ​ເຊື່ອມເສຍ​ ເມື່ອຄົນທັງຫລາຍ​ເວົ້າເຖິງພວກເຂົາ​ວ່າ, 'ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ເປັນ​ປະ­ຊາ­ກອນ​ຂອງ​ພຣະຢາເວແທ້ບໍ? ເພາະພວກເຂົາຖືກໂຍນອອກຈາກແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ?'
\v 21 ແຕ່​ເຮົາ​ຍັງ​ມີຄວາມເປັນ​ຫ່ວງພຣະ​ນາມ​ບໍ­ຣິສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ ຊຶ່ງ​ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ​ ໄດ້ເຮັດ­ໃຫ້​ເຊື່ອມ​ເສຍ​ກຽດ​ທ່າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ໄປ​ນັ້ນ.

\s5
\v 22 ເພາະສະນັ້ນ ຈົ່ງ​ກ່າວຕໍ່​ປະຊາຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ:​ ເຮົາຈະບໍ່ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພາະເຫັນແກ່ກພວກເຈົ້າ, ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນເອີຍ, ແຕ່ເພາະເຫັນ­ແກ່ພຣະ​ນາມ​ອັນ​ບໍ­ຣິສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ, ຊຶ່ງພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຊື່ອມເສຍກຽດທ່າມກາງປະຊາຊາດໃນທຸກບ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າເຈົ້າໄປນັ້ນ.
\v 23 ເພາະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພຣະນາມຂອງເຮົາຍິ່ງໃຫຍ່ ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຖືກ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງປະຊາຊາດທັງປວງ — ໃນທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ທີ່ເຈົ້າຫມິ່ນປະມາດນັ້ນ. ແລ້ວປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວປອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ — ເມື່ອພວກເຈົ້າໄດ້ເຫັນວ່າ ເຮົາບໍຣິສຸດ.

\s5
\v 24 ເຮົາຈະ​ນຳ​ພວກ​ເຈົ້າ​ອອກ­ຈາກ​ທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ຮວບຮວມພວກເຈົ້າຈາກທຸກດິນແດນ. ແລະ ເຮົາຈະນຳພວກເຈົ້າເຂົ້າມາ­ໃນ​ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຈົ້າ​ເອງ.
\v 25 ແລ້ວເຮົາຈະ​ເອົາ​ນ້ຳ​ສະອາດ​ຫົດ­ສົງ​ໃຫ້​ພວກເຈົ້າ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະສະອາດຈາກສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະເຮົາຊໍາລະພວກເຈົ້າຈາກ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.

\s5
\v 26 ເຮົາຈະເອົາຫົວ​ໃຈ​ໃຫມ່ໃຫ້​ແກ່ພວກ​ເຈົ້າ ແລະ ​ບັນຈຸຈິດ­ວິນ­ຍານ​ໃຫມ່ໄວ້ພາຍໃນພວກເຈົ້າ, ແລະ ເຮົາຈະນຳໃຈຫີນອອກຈາກເນື້ອກາຍຂອງ​ພວກເຈົ້າ.​ ເພື່ອເອົາໃຈເນື້ອໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.
\v 27 ເຮົາຈະໃສ່​ຈິດ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ເຮົາໄວ້ພາຍໃນພວກ​ເຈົ້າ, ແລ້ວເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າສາມາດດຳເນີນຕາມກົດບັນຍັດຂອງເຮົາ ແລະຮັກສາກົດຫມາຍຂອງເຮົາ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະເຮັດຕາມສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 28 ແລ້ວ​ພວກເຈົ້າ​ຈະ​​ອາ­ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້​ມອບ​ໃຫ້​ແກ່​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ; ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນປະຊາຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ເປັນ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 29 ເພື່ອເຮົາຈະ​ຊ່ວຍ​ພວກ​ເຈົ້າໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາຈະຮວບຮວມເມັດພືດ ແລະ ຂະຫຍາຍມັນ. ເຮົາຈະ​ບໍ່­ໃຫ້ໄພອຶດຫິວມາເຫນືອພວກເຈົ້າ​ອີກ​ຕໍ່ໄປ.
\v 30 ເຮົາຈະເພີ່ມພູນຜົນລະປູກຂອງຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍ ແລະ ຜົນຜະລິດຈາກທົ່ງນາຂອງເຈົ້າ­ ເພື່ອພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ຕ້ອງທົນຮັບຄວາມອັບອາຍທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ ເພາະ​ໄພອຶດຫິວ​ອີກຕໍ່ໄປ.
\v 31 ແລ້ວພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ເຖິງວິຖີທາງຊົ່ວຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ການປະພຶດທີ່ບໍ່ດີທັງຫລາຍຂອງ​ພວກເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າຈະສະແດງການລັງກຽດຕົນ​ເອງ​ ຍ້ອນ​ຄວາມ​ບາບ ແລະ ສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງທັງຫລາຍຂອງຕົນ.

\s5
\v 32 ທີ່ເຮົາເຮັດເຊັ່ນນີ້, ບໍ່ແມ່ນເພາະເຫັນແກ່ພວກເຈົ້າ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ — ໃຫ້ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເປັນທີ່ຮັບຮູ້ແກ່ເຈົ້າ. ຈົ່ງອັບອາຍ ແລະຂາຍຫນ້າດ້ວຍວິທີທາງທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.
\v 33 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ: ໃນວັນທີ່ເຮົາຊໍາລະ​ພວກເຈົ້າຈາກຄວາມຜິດບາບ​ທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນ, ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້​ເມືອງທັງຫລາຍມີຄົນ​ອາ­ໄສ​ຢູ່­ ແລະ ຊາກຫັກພັງຈະຖືກສ້າງຂື້ນ.
\v 34 ເພາະພວກເຈົ້າຈະໄຖແຜ່ນດິນທີ່ຮົກຮ້າງ ຈົນກວ່າຈະບໍ່ເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າເຊັ່ນທີ່ເຄີຍປາກົດແກ່ສາຍຕາຍຂອງຜູ້ຜ່ານໄປມາ.

\s5
\v 35 ແລ້ວຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ເວົ້າ­ວ່າ, "ແຜ່ນດິນນີ້ເຄີຍຮົກຮ້າງ, ບັດນີ້ໄດ້ກາຍເປັນ​ເຫມືອນ​ສວນ​ເອ­ເດນ; ເມືອງທັງຫລາຍທີ່ຮົກຮ້າງ ແລະ ບໍ່ມີຄົນຢູ່ອາໄສໄດ້ຖືກເພພັງລົງ ປັດຈຸບັນມີປ້ອມປາການ ແລະ ມີຄົນອາໄສຢູ່."­
\v 36 ແລ້ວ​ບັນດາຊົນ­ຊາດທີ່ເຫລືອ ຊຶ່ງຢູ່ອ້ອມຮອບເຈົ້າຈະຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນພຣະຢາເວ, ເປັນ​ຜູ້​ສ້າງສະຖານທີ່ເພພັງເຫລົ່ານີ້ຂື້ນໃຫມ່ ແລະ ປູກພືດໃນບ່ອນຮົກຮ້າງ​ເຫລົ່າ​ນີ້. ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວ, ໄດ້ລັ່ນວາຈາແລ້ວ ແລະ ເຮົາຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.

\s5
\v 37 ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້ວ່າ: ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ເຮົາ​ຈະຖືກປະຊາຊົນ​ອິດສະຣາເອນ ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດສິ່ງນີ້​ແກ່ພວກເຂົາ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເພີ່ມຈຳນວນຂຶ້ນເຫມືອນຝູງຊົນເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 38 ຢ່າງຝູງ​ແກະສຳລັບ​ເຜົາ​ບູ­ຊາຖວາຍບູຊາ, ຢ່າງຝູງແກະໃນນະຄອນ­ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ​ທີ່ມີງານເທດສະການທີ່ກຳນົດ, ເພື່ອ​ເມືອງທັງຫລາຍທີ່ຮົກ​ຮ້າງ​ເຫລົ່າ​ນີ້ ກໍຈະເຕັມດ້ວຍຝູງຊົນ ແລະ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ ຄື​ພຣະຢາເວ.'"

\s5
\c 37
\cl ບົດທີ 37
\p
\v 1 ພຣະຫັດຂອງ­ພຣະຢາເວໄດ້ມາຢູ່ເຫນືອຂ້ານ້ອຍ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳຂ້ານ້ອຍອອກມາດ້ວຍພຣະ­ວິນ­ຍານບໍຣິສຸດ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ ແລະ ຊົງຕັ້ງຂ້ານ້ອຍ​ໄວ້​ໃນທ່າມກາງ​ຮ່ອມ­ພູ​ແຫ່ງຫນຶ່ງ; ຊຶ່ງ​ມີ​ກະ­ດູກ​ເຕັມ​ໄປຫມົດ.
\v 2 ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ຊົງ­ນຳພາຂ້ານ້ອຍ​ໄປ​ທົ່ວ​ບໍ­ລິ­ເວນນັ້ນ ແລະ ອ້ອມຮອບບ່ອນນັ້ນ. ເບິ່ງແມ໋! ມີກະດູກຢ່າງຫລວງຫລາຍໃນຮ່ອມພູ. ເບິ່ງແມ໋! ພວກມັນ​ແຫ້ງທັງ​ຫມົດ.
\v 3 ພຣະອົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ກະ­ດູກ​ເຫລົ່າ​ນີ້ຈະມີ­ຊີ­ວິດ​ຄືນອີກໄດ້​ບໍ?” ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍ ​ທູນ​ຕອບ​ວ່າ, “ຂ້າ​ແດ່​ພຣະຢາເວອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ, ພຣະ­ອົງ​ເທົ່າ​ນັ້ນ​ທີ່​ຊົງ­ຮູ້​ດີ.”

\s5
\v 4 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ຈົ່ງກ່າວ­ຄຳທຳນວາຍ​ຕໍ່​ກະ­ດູກ​ຫລ້ອນ​ເຫລົ່າ​ນີ້ ແລະ ກ່າວກັບ​ພວກ​ມັນວ່າ, 'ກະດູກແຫ້ງເອີຍ. ຈົ່ງ​ຟັງ​ພຣະ­ຄຳຂອງ​ພຣະຢາເວ.
\v 5 ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່ກະດູກເຫລົ່າດັ່ງ­ນີ້ວ່າ: ​ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາ​ກຳລັງຈະ​ລະບາຍ​ລົມ​ຫາຍ­ໃຈ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ພວກ​ເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຈົ້າຈະ­​ມີຊີວິດ.
\v 6 ເຮົາຈະໃສ່​ເສັ້ນ​ເອນໄວ້ເທິງພວກເຈົ້າ ແລະ ຈະເຮັດໃຫ້ເນື້ອຫນັງມາເທິງພວກເຈົ້າ. ​ເຮົາຈະປົກຄຸມເຈົ້າດ້ວຍເນື້ອ ແລະ ບັນຈຸລົມຫາຍໃຈໃນພວກເຈົ້າເພື່ອພວກເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່. ແລ້ວ​ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ ຄື​ພຣະຢາເວາ.'"

\s5
\v 7 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ ຈຶ່ງທຳນວາຍເຫມືອນຢ່າງທີ່ໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງມາ; ຢ່າງທີ່ໄດ້ທຳນວາຍ, ເບິ່ງແມ໋, ມີ​ສຽງ​ດັງມາ, ທີ່ເປັນສຽງສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວ. ແລ້ວ​ພວກກະ­ດູກ​ທັງ­ຫລາຍ​ກໍເຂົ້າຫາກັນ — ກະດູກກັບກະດູກ.
\v 8 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເບິ່ງ ແລະ ເບິ່ງແມ໋, ​ເສັ້ນ​ເອນຢູ່ເທິງພວກເຂົາ, ແລະ ​ກ້າມເນື້ອ​ໄດ້​ຕິດ​ກັບ​ກະ­ດູກ ແລະ ​ຫນັງທັງຫລາຍປົກ​ຫຸ້ມພວກມັນໄວ້. ແຕ່​ບໍ່​ທັນ​ມີ​ລົມ​ຫາຍ­ໃຈ​ໃນພວກມັນ.

\s5
\v 9 ແລ້ວພຣະຢາເວ​ຊົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ຂ້າ­ນ້ອຍກ່າວ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ກ່າວຄຳທຳນວາຍແກ່​ລົມຫາຍໃຈ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ແລະຈົ່ງກ່າວກັບລົມຫາຍໃຈວ່າ, 'ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ​ລົມ​ຫາຍ­ໃຈເອີຍ, ຈົ່ງມາຈາກລົມທັງສີ່ທິດ, ແລະ ລະບາຍລົມຫາຍໃຈລົງເທິງຄົນທີ່ຖືກຂ້າພວກນີ້, ເພື່ອພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່.”
\v 10 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງກ່າວຄຳທຳນວາຍ​ຕາມ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ສັ່ງຂ້ານ້ອຍ; ລົມ​ຫາຍໃຈເຂົ້າມາໃນພວກເຂົາ ແລະ ​ພວກເຂົາກໍມີຊີວິດ​ອີກ. ພວກ­ເຂົາກໍ​ຢືນ​ຂຶ້ນດ້ວຍຕີນຂອງພວກເຂົາ; ຊຶ່ງເປັນກອງທັບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.

\s5
\v 11 ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວກັບຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ກະ­ດູກ​ເຫລົ່າ​ນີ້ ຄືປະຊາຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ທັງຫມົດ. ເບິ່ງແມ໋! ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, 'ກະດູກຂອງພວກເຮົາແຫ້ງ, ແລະ ​ຄວາມ​ຫວັງຂອງພວກເຮົາກໍຫມົດສີ້ນ. ພວກເຮົາໄດ້ຖືກທຳລາຍເສຍຫມົດ.
\v 12 ເພາະສະນັ້ນ ຈົ່ງກ່າວ­ຄຳທຳນວາຍ ແລະ ກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, 'ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາຈະ​ໄຂ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບຂອງ​ພວກ­ເຂົາອອກມາຈາກຂຸມຝັງສົບຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຍົກພວກເຂົາຂຶ້ນຈາກຂຸມເຫລົ່ານັ້ນ, ໄພພົນຂອງເຮົາເອີຍ. ເຮົາຈະນຳເຈົ້າກັບມາຍັງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ.

\s5
\v 13 ແລ້ວພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄື​ພຣະຢາເວ, ເມື່ອ​ໄຂ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກຂຸມຝັງສົບນັ້ນ.
\v 14 ເຮົາ​ຈະໃສ່ວິຍານຂອງເຮົາໄວ້ໃນພວກເຈົ້າ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່, ແລະ ​ເຮົາຈະໃຫ້ພວກ­ເຂົາ​ພັກຜ່ອນ­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ ເມື່ອພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາຄື​ພຣະຢາເວ. ໄດ້ລັ່ນວາຈາແລ້ວ ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ລົງມືເຮັດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ.'"

\s5
\v 15 ແລ້ວພຣະຄໍາຂອງພຣະຢາເວ​ຊົງກ່າວ​ຂ້ານ້ອຍ, ກ່າວ​ວ່າ,
\v 16 “ບັດນີ້, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າຈົ່ງເອົາໄມ້ທ່ອນ​ຫນຶ່ງ​ສຳລັບຕົນ ແລະ ​ຂຽນລົງໃສ່​ວ່າ, 'ສຳລັບ​ຢູ­ດາ ແລະ ສຳລັບປະຊາຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ຊຶ່ງເປັນສະຫາຍຂອງພວກເຂົາ.' ແລ້ວຈົ່ງເອົາ​ໄມ້ມາອີກ​ທ່ອນຫນຶ່ງ​ ແລະ ​ຂຽນລົງໃສ່ວ່າ, 'ສຳລັບໂຍເຊບ, ກິ່ງກ້ານຂອງເອຟຣາອິມ, ແລະ ສຳລັບ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ຊຶ່ງເປັນສະຫາຍຂອງພວກເຂົາ'
\v 17 ຈົ່ງນຳໄມ້ທັງສອງທ່ອນລວມເຂົ້າເປັນອັນດຽວ, ເພື່ອວ່າໄມ້ທັງສອງກາຍເປັນໄມ້ອັນດຽວໃນມືຂອງເຈົ້າ.

\s5
\v 18 ເມື່ອ​ຊົນ­ຊາດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກ່າວກັບເຈົ້າວ່າ, 'ທ່ານຈະບອກໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ຫລືວ່າ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້​ມີຄວາມ​ຫມາຍ​ວ່າແນວໃດ?'
\v 19 ແລ້ວຈົ່ງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, 'ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາກຳລັງຈະເອົາກິ່ງກ້ານຂອງໂຢເຊບ ຊຶ່ຢູ່ໃນມືຂອງເອຟຣາຢິມ ແລະ ຂອງເຜົ່າຕ່າງໆຂອງອິດສະຣາເອນ ຊຶ່ງເປັນສະຫາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຮົາຈະເອົາມາລວມກັບເຜົ່າຢູດາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ເປັນກິ່ງກ້ານອັນດຽວກັນ, ແລະ​ ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນ​ອັນ​ດຽວ​ກັນ​ໃນ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ'
\v 20 ຈົ່ງຖືກິ່ງໄມ້ ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນມືຂອງເຈົ້າຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາພວກເຂົາ.

\s5
\v 21 ຈົ່ງປະກາດກັບພວກເຂົາວ່າ, 'ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: ເບິ່ງແມ໋! ເຮົາຈະນຳເອົາຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ອອກ­ຈາກທ່າມກາງບັນດາ​ຊົນ­ຊາດ​ທີ່​ພວກ­ເຂົາໄດ້​ອາ­ໄສ​ຢູ່. ແລະຈະ​ເຕົ້າ­ໂຮມ​ພວກ­ເຂົາຈາກແຜ່ນດິນຮອບຂ້າງ ແລະ ຈະນຳພວກເຂົາມາຍັງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​.
\v 22 ເຮົາຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້ພວກເຂົາເປັນ​ຊົນ­ຊາດ​ດຽວໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ, ຢູ່­ໃນ​ພູ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ, ແລະ ໃນບ່ອນນັ້ນຈະ​ມີ​ກະ­ສັດ​ອົງ​ດຽວ​ເປັນກະສັດເຫນືອພວກເຂົາທັງຫມົດ, ແລະ ພວກເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ຖືກ​ແບ່ງແຍກ​ອອກ​ເປັນ​ສອງ​ອາ­ນາ­ຈັກ​ອີກ​ຕໍ່ໄປ.
\v 23 ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່ເຮັດຕົວຂອງພວກເຂົາໃຫ້ເປັນ​ມົນ­ທິນດ້ວຍ​ຮູບ​ເຄົາ­ລົບທັງຫລາຍ, ​ການ­ກະທຳອັນຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງທັງຫລາຍ, ຄວາມບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ. ເພື່ອເຮົາ​ຈະ​ຊ່ວຍ​​ພວກ­ເຂົາໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ການ­ກະທຳທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຂອງພວກເຂົາ ຊຶ່ງເປັນເຫດເຮັດບາບ, ແລະ ເຮົາຈະຊຳລະພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ແລະ ເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.

\s5
\v 24 ດາ­ວິດ​ຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ເປັນ​ກະ­ສັດ​ເຫນືອ​ພວກ­ເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ທັງ​ຫມົດ​ຈະ​ມີ​ຜູ້­ລ້ຽງ​ຜູ້​ດຽວກັນ, ແລະ ພວກເຂົາ​ຈະດຳເນີນຕາມກົດຫມາຍຂອງ​ເຮົາ ແລະ ຮັກສາກົດເກນຂອງເຮົາ ແລະ ເຊື່ອຟັງ.
\v 25 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ອາ­ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່​ເຮົາ ໄດ້​ມອບ​ໃຫ້​ຢາ­ໂຄບຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ, ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ພວກ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ອາ­ໄສ​ຢູ່ນັ້ນ. ພວກ­ເຂົາຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ — ພວກເຂົາ, ​ພ້ອມ​ທັງ​ລູກ­ຫລານຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ເພາະດາ­ວິດ​ຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ​ ກໍ​ຈະ​ປົກ­ຄອງ​ພວກ­ເຂົາ​ເປັນນິດ.

\s5
\v 26 ເຮົາຈະ­ໃຫ້​ຄຳ­ຫມັ້ນ­ສັນ­ຍາ​ແຫ່ງສັນຕິສຸກກັບ​ພວກ­ເຂົາ. ມັນຈະເປັນສັນຍານິລັນດອນແກ່ພວກເຂົາ. ເຮົາຈະກໍ່ຕັ້ງພວກເຂົາ ແລະ ​ທະວີຄູນພວກເຂົາຂື້ນ ແລະ ຕັ້ງສະຖານນະມັດສະການຂອງເຮົາໄວ້ທ່າມກາງພວກເຂົາເປັນນິດ.
\v 27 ບ່ອນ​ຢູ່ຂອງເຮົາຈະຢູ່ທ່າມກາງ​ພວກ­ເຂົາ; ເຮົາຈະ​ເປັນ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຈະ​ເປັນປະຊາຊົນຂອງ​ເຮົາ.
\v 28 ແລ້ວ​ປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວ ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ແຍກອິດສະຣາເອນອອກ, ເມື່ອສະຖານນະມັດສະການບໍຣິສຸດຂອງເຮົາຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາເປັນນິດ.'"

\s5
\c 38
\cl ບົດທີ 38
\p
\v 1 ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ​ມາ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​, ກາ່ວວ່າ,
\v 2 "ບຸດແຫ່ງມະນຸດເອີຍ, ຈົ່ງຕັ້ງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າໄປຍັງ​ໂກກ​, ຄື​ແຜ່ນ­ດິນແຫ່ງ​ມາ­ໂກກ, ຜູ້ນຳສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງ​ເມ­ເຊັກ ແລະ ​ຕູ­ບານ; ແລະ ​ຈົ່ງກ່າວ­ຄຳທຳນວາຍຕໍ່ສູ້ພວກ­ເຂົາ.
\v 3 ​ຈົ່ງກ່າວ​ວ່າ, ­'ພຣະ­ຢາເວອົງ​ພຣະ­ຜູ້ເປັນເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ໂອ ໂກກ​ເອີຍ, ເຮົາ​ເປັນ​ສັດ­ຕູ​ກັບ​ເຈົ້າ, ຜູ້​ເປັນຜູ້ນຳທີ່​ສຳ­ຄັນ​ແຫ່ງ​ເມ­ເຊັກ ແລະ​ ຕູ­ບານ.

\s5
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ຖອຍ­ຫລັງ​ກັບ ແລະ ​ເອົາ​ເບັດ​ເກາະ​ຄາງ­ກະ­ໄຕ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເຈົ້າ​ອອກ​ມາ​ພ້ອມ​ທັງ​ກອງ­ທັບ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ທັງພວກກ​ມ້າ, ແລະ ບັນດາ​ທະ­ຫານ​ມ້າ, ທຸກຄົນນຸ່ງຊຸດເກາະ​, ເປັນ​ກອງ­ທັບ​ໃຫຍ່ທີ່ຖືໂລ່ທັງຂະຫນາດໃຫ່ຍ ແລະ ຂະຫນາດນ້ອຍ, ທຸກຄົນຖື​ດາບ​ທັງຫລາຍ!
\v 5 ຄົນເປີ­ເຊຍ, ກູ­ເຊ, ແລະ ຄົນລີເບຍ ຢູ່​ກັບ​ພວກ­ເຂົາ​ດ້ວຍ, ທຸກ​ຄົນ​ມີ​ໂລ່ ແລະ​ ຫມວກ​ເຫລັກ!
\v 6 ໂກ­ເມ ແລະ​ ກອງ­ທັບ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະ ເບັດ ​ໂຕ­ກາ­ມາ​, ຈາກ​ທາງ​ເຫນືອ​ສຸດ, ພ້ອມ­ກັບ​ກອງ­ທັບ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ! ມີ​ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຢູ່​ກັບ​ເຈົ້າ!

\s5
\v 7 ຈົ່ງກຽມພ້ອມ! ແນ່ນອນ, ຈົ່ງໃຫ້ໂຕຂອງເຈົ້າ ແລະ ​ບັນ­ດາ​ກອງ­ທັບທັງຫມົດ​ຊຶ່ງ​ປະ­ຊຸມ​ຢູ່​ກັບ​ເຈົ້າ, ແລະ ຈົ່ງເປັນຜູ້ບັນຊາການຂອງພວກເຂົາ.
\v 8 ເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືກເອີ້ນໂຕອອກໄປສູ້ຮົບເປັນເວລາຫລາຍວັນ, ແລະ ໃນອີກຫລາຍປີຕໍ່ໄປໃນອະນາຄົດເຈົ້າ​ຈະ​ເຂົ້າ­ໄປໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຊຶ່ງ​ໄດ້ຕໍ່ສູ້ມາດ້ວຍດາບ ແລະ ຖືກຮວບຮວມຈາກຄົນທັງຫລາຍ, ເຕົ້າໂຮມກັນ​​ຢູ່​ທີ່​ເທິງ​ພູແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ ຊຶ່ງ​ເຄີຍ​ເປັນ​ບ່ອນ​ຮ້າງ​ເປົ່າ​ມາຕະຫລອດ. ແຕ່ແຜ່ນດິນຂອງປະ­ຊາ­ຊົນ​ຈະຖືກນຳອອກມາ​ຈາກ​ຊົນ­ຊາດ​ອື່ນໆ, ແລະ ພວກເຂົາທັັງຫມົດຈະອາ­ໄສ​ຢູ່​ຢ່າງ​ປອດ­ໄພ​!
\v 9 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ລຸກ​ອອກ​ໄປ​ເຫມືອນ​ພາ­ຍຸ; ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ເມກ​ປົກ​ຄຸມ​ແຜ່ນ­ດິນ, ຄື​ເຈົ້າ ແລະ ​ກອງ­ທັບ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ລວມທັງພວກທະຫານຈຳນວນຫລາຍທີ່ຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ.

\s5
\v 10 ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂື້ນໃນວັນນັ້ນ ຄືເປັນແຜນການທີ່ຈະເກີດຂື້ນໃນໃຈຂອງເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າຈະຄິດແຜນການຊົ່ວ.'
\v 11 ແລ້ວ​ເຈົ້າຈະ​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ເຮົາ​ຈະ​ຍົກ​ກອງ­ທັບ​ໄປ​ຍັງ​ແຜ່ນ­ດິນທີ່​ເປີດ; ເຮົາ​ຈະ​ໄປຫາຄົນທີ່ຫງຽບທີ່ອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພ, ພວກເຂົາທັງຫມົດອາໄສຢູ່ໂດຍ​ບໍ່­ມີ​ກຳ­ແພງ ຫລື ບໍ່­ມີ​ສິ່ງ​ກີດ­ຂວາງ, ແລະ ບ່ອນທີ່ຊຶ່ງບໍ່­ມີ​ປະ­ຕູເມືອງ.
\v 12 ເຮົາຈະຢຶດເອົາເຄື່ອງຂອງທີ່ປຸ້ນມາ ແລະ ປຸ້ນສະດົມ, ເພື່ອເອົາມືຂອງເຮົາຕໍ່ສູ້ດິນແດນທີ່ຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ, ຊຶ່ງ​ຂະ­ນະ​ນີ້​ມີ­ຄົນ​ອາ­ໄສ​ຢູ່, ແລະ ​ຕໍ່ສູ້ກັບປະ­ຊາ­ຊົນທີ່ເຕົ້າໂຮມຈາກ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ຝູງຊົນຜູ້ຊຶ່ງ​​ໄດ້ຝູງ​ສັດ ແລະ ຊັບສົມບັດ, ແລະ ຄົນທັງຫາຍທີ່​ອາ­ໄສ​ຢູ່ທ່າມກາງຂອງ​ແຜ່ນ­ດິນໂລກ.'

\s5
\v 13 ເຊ­ບາ ແລະ ເດ­ດານ, ແລະ ​ບັນ­ດາ​ພໍ່­ຄ້າ​ແຫ່ງ​ທາ­ຊິດ ລວມເຖິງ​ພວກນັກຮົບຫນຸ່ມ​ທັງ­ຫລາຍ​​ຈະ​ກ່າວ​ແກ່​ເຈົ້າ​ວ່າ, ‘ທ່ານ​ມາ​ປຸ້ນ ແລະ ​ຍາດ​ຊີງ​ເອົາ​ເຄື່ອງ​ຂອງ​ບໍ? ທ່ານ​ຮວບຮວມກອງ­ທັບ​ເພື່ອ­ຈະ​​ຂົນສິ່ງຂອງ, ​ເອົາ​ເງິນ ແລະ ​ຄຳ​ໄປ, ຂົນ​ເອົາທັງຝູງ​ສັດ ແລະ ຊັບສົມບັດ​ໄປ ແລະ ເພື່ອ­ຈະ​ຍາດ​ຊີງ​ຂອງ​ຢ່າງ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ບໍ?'

\s5
\v 14 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງກ່າວຄຳທຳນວາຍ, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ແລະ ​ກ່າວ​ກັບ​ໂກກວ່າ, ' ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໃນ​ມື້​ນັ້ນ, ເມື່ອ​​ປະ­ຊາ­ຊົນອິດສະຣາເອນ​ຂອງ​ເຮົາ​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ຢ່າງ​ປອດ­ໄພ​ແລ້ວ, ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່­ຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບພວກເຂົາ​ບໍ?
\v 15 ເຈົ້າ​ຈະ​ມາ​ຈາກ​ບ່ອນ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຊຶ່ງ​ຢູ່​ທາງ​ເຫນືອ​ສຸດ ດ້ວຍກອງທັບໃຫຍ່, ຊຶ່ງທຸກ​ຄົນໄດ້​ຂີ່​ມ້າ, ​ເປັນ​ກອງ­ກຳລັງຊົງພະລັງຫລາຍ, ເປັນ​ກອງ­ທັບ​ຫລວງ.
\v 16 ເຈົ້າ​ຈະ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້ໄພ່ພົນ​ອິດສະຣາເອນຂອງ​ເຮົາ ເຫມືອນ​ຢ່າງ​ເມກ​ປົກ​ຄຸມ​ແຜ່ນ­ດິນ. ໃນມື້ນັ້ນ ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເຈົ້າ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້​ກັບ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ເຮົາ, ເພື່ອ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ຈັກ​ເຮົາ ເມື່ອ​ເຮົາ​​ສຳ­ແດງ​ໂຕຂອງເຮົາຜ່ານເຈົ້າ. ໂອ ໂກກ ເອີຍ, ເພື່ອຈະເປັນທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ.

\s5
\v 17 ພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ເຈົ້າ​ບໍ່ແມ່ນຜູ້ນັ້ນບໍ ຄືຜູ້ທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າເຖິງ​ສະ­ໄຫມ​ກ່ອນ​ຜ່ານມືຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ, ຄືຜູ້ປະ­ກາດ­ພຣະ­ຄຳ​ຂອງ​ອິດສະຣາເອນ, ຜູ້​ໄດ້ປະ­ກາດ​­ຄຳທຳນວາຍໃນເວລານັ້ນຢູ່​ຫລາຍ​ປີແລ້ວ​ວ່າ ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເຈົ້າ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້​ກັບ​ພວກ­ເຂົາ?
\v 18 ດັ່ງນັ້ນ ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນວັນນັ້ນ ເມື່ອໂກກ​ຍົກທັບ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້​ກັບ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ — ຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈະ​ພຸ່ງ­ຂຶ້ນ​ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.

\s5
\v 19 ດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກອັນແຮງກ້າ ແລະ ດ້ວຍໄຟແຫ່ງຄວາມ​ພິ­ໂລດ​ຂອງ​ເຮົາ​, ເຮົາປະກາດວ່າ ໃນ​ມື້​ນັ້ນ​ຈະ​ມີແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງຮຸຸ່ນແຮງ­​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 20 ພວກມັນສັ່ນສະເທືອນຕໍ່ຫນ້າເຮົາ​ — ທັງປາໃນ​ທະ­ເລ ແລະ ນົກ​ໃນ​ທ້ອງຟ້າ, ທັງສັດ­ປ່າໃນ​ທົ່ງ, ແລະ ​ບັນ­ດາ​ສັດ​ເລືອ​ຄານ​ທີ່​ຢູ່​ເທິງ​ແຜ່ນ­ດິນ, ແລະ​ປະ­ຊາ­ຊົນແຕ່ລະຄົນ​ທີ່­ຢູ່​ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ພູ­ເຂົາທັງຫລາຍ​ຈະ​ພັງ­ທະ­ລາຍ​ລົງ ແລະ ຫນ້າ­ຜາທັງຫລາຍ​ຈະ​ພັງທະລາຍລົງ, ຈົນກວ່າ​ກຳ­ແພງ​ທຸກ​ແຫ່ງ​ຈະເພພັງລົງເທິງພື້ນ​ດິນ.

\s5
\v 21 ເຮົາ​ຈະເອີ້ນ​ດາບ​ມາ​ຕໍ່­ສູ້​ລາວເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ດາບ​ຂອງ​ແຕ່ລະຄົນ​ຈະ​ຕໍ່­ສູ້​ກັບ​ພີ່­ນ້ອງ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາເອງ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
\v 22 ເຮົາ​ຈະ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ພວກ­ເຂົາ​ດ້ວຍ​ພະ­ຍາດ​ລະ­ບາດ​ ແລະ​ເລືອດ​ຕົກ; ແລະ ​ນ້ຳຝົນ​ໄຫລ​ແຮງ ແລະ ​ມີທັງ​ຫມາກ­ເຫັບ ແລະ ​ລູກສອນໄຟ​ ເຮົາຈະຖອກເທໃສ່ພວກເຂົາ ແລະ ກອງ­ທັບ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ແລະ​ ຊົນ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​​ທີ່­ຢູ່​ກັບ​ເຂົາ.
\v 23 ເພາະເຮົາ​ຈະ​ສະ­ແດງ​ຄວາມ​ຍິ່ງ­ໃຫຍ່ ແລະ ​ຄວາມ​ບໍ­ຣິສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ ​ເຮົາເຮັດ​ໃຫ້ເຮົາເອງ­ເປັນ​ທີ່​ຮູ້­ຈັກ​ໃນ​ສາຍ­ຕາຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ.'"

\s5
\c 39
\cl ບົດທີ 39
\p
\v 1 “ບັດນີ້, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ປະ­ກາດຄຳທຳນວາຍຕໍ່ສູ້​ໂກກ ແລະ ​ກ່າວ​ວ່າ, 'ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ: ເບິ່ງ​ແມ໋! ເຮົາ​ເປັນ​ສັດ­ຕູ​ກັບ​ເຈົ້າ, ໂອ້ ໂກກ​ເອີຍ, ຜູ້​ເປັນຜູ້ນຳ​ທີ່​ສຳ­ຄັນ​ແຫ່ງ​ເມ­ເຊັກ ແລະ ​ຕູ­ບານ.
\v 2 ເຮົາ​ຈະ­ຫັນເຈົ້າ​ກັບ ແລະ ນຳ​ເຈົ້າ; ເຮົາຈະນຳເຈົ້າມາ​ຈາກ​ທາງ​ເຫນືອ​­ສຸດ ແລະ ນຳເຈົ້າມາເຖິງພູ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 3 ແລ້ວ​ເຮົາ​ຈະ​ຕີ​ຄັນ​ທະ­ນູ​ໃຫ້​ຫລຸດ​ຈາກ​ມື​ຊ້າຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ​ ເຮັດ­ໃຫ້​ລູກ​ທະ­ນູ​ຕົກ​ຈາກ​ມື​ຂວາ​ຂອງ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 4 ເຈົ້າ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ເທິງ​ພູ­ເຂົາທັງຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ — ທັງ​ເຈົ້າ ແລະ​ ກອງ­ທັບ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ ແລະ ​ພວກທະຫານທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ. ເຮົາຈະ​ມອບ​ເຈົ້າ​ໃຫ້­ເປັນ​ອາ­ຫານ​ແກ່​ນົກ​ທຸກ​ຊະ­ນິດ ແລະ​ ແກ່​ສັດ­ປ່າແຫ່ງທ້ອງທົ່ງ.
\v 5 ເຈົ້າ​ຈະ​ລົ້ມ­ລົງ​ເທິງ​ພື້ນ­ດິນໂລ່ງ, ເພາະ​ເຮົາ​ໄດ້​ລັ່ນ​ຄຳ​ເວົ້າ​ແລ້ວ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
\v 6 ແລ້ວເຮົາ​ຈະ​ສົ່ງ​ແປວ­ໄຟ​ມາ​ເຫນືອ​ມາ­ໂກກ ແລະ​ ເຫນືອພວກທີ່ອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພຕາມແຄມທະເລ, ແລະ ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 7 ເພາະ​ເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ນາມ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້­ຈັກ​ໃນ​ທ່າມ­ກາງ​ອິດສະຣາເອນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່­ຍອມ​ໃຫ້​ ນາມ​ບໍ­ຣິສຸດ​ຂອງ​ເຮົາຖືກຫລົບລູ່​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ; ປະຊາຊາດທັງຫລາຍ ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ, ອົງ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ໃນ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 8 ເບິ່ງ​ແມ໋! ​ວັນ​ນັ້ນຈະມາເຖິງແລ້ວ, ແລະ ຈະເກີດຂຶ້ນແນ່ນອນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.

\s5
\v 9 ຜູ້ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ທີ່​ອາ­ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ບັນ­ດາເມືອງຕ່າງໆຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ຈະ​ອອກ​ໄປ ແລະ ພວກເຂົາ​ຈະໃຊ້ອາວຸດ ເພື່ອກໍ່ໄຟ ແລະ ເຜົາເຄື່ອງ​ອາ­ວຸດ​ — ໂລ່ກຳບັງນ້ອຍ, ໂລ່ໃຫຍ່, ຄັນ​ທະ­ນູ, ​ລູກ​ທະ­ນູ, ​ໄມ້­ຄ້ອນ ແລະ ຫອກ​ຍາວ; ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເອົາພວກມັນເຜົາ​ໄຟ​​ເປັນ​ເວ­ລາ​ເຈັດ​ປີ.
\v 10 ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່​ຈຳ­ເປັນ​ຈະ​ຕ້ອງ​ເອົາ​ຟືນ​ມາ​ຈາກ​ທົ່ງ­ນາ ຫລື​ ຕັດ​ຟືນ​ມາ​ຈາກ​ປ່າ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ກໍ່​ໄຟ​ດ້ວຍ​ເຄື່ອງ​ອາ­ວຸດ; ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຍາດ​ຊີງ​ເອົາ​ຈາກຜູ້​ທີ່​ຢາກຍາດ​ຊີງຈາກ​ພວກ­ເຂົາ; ພວກເຂົາ​ຈະ​ປຸ້ນ​ຜູ້​ທີ່ຢາກຈະ​ປຸ້ນ​ພວກ­ເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ."

\s5
\v 11 ແລ້ວ​ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກໍຈະເກີດຂຶ້ນໃນ​ມື້​ທີ່ເຮົາຈະເຮັດບ່ອນຢູ່ໃນແກ່ໂກກ​ — ຄືມີ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຢູ່­ໃນ​ອິດສະຣາເອນ, ຮ່ອມພູ­ສຳລັບຄົນທີ່ເດີນທາງ​ຜ່ານ­ໄປ​ມາຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ຂອງ​ທະ­ເລ. ມັນ​ຈະກີດຂວາງ​ຄົນທີ່ຕ້ອງການ​ຜ່ານ­ໄປ​ມາ. ເພາະ­ວ່າ​ໂກກ ແລະ ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງລາວ​ຈະ​ຖືກ​ຝັງ​ໄວ້​ບ່ອນ­ນັ້ນ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເອີ້ນທີ່ນັ້ນ​ວ່າ ຮ່ອມພູແຫ່ງ­​ຮາໂມນໂກກ.

\s5
\v 12 ເຈັດເດືອນຕໍ່ມາ ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງອິດສະຣາເອນ​ຈະ​ຝັງ ພວກ­ເຂົາ ເພື່ອ­ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ນັ້ນ​ສະ­ອາດ.
\v 13 ປະຊາຊົນທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນຈະ​ຝັງ​ສົບຂອງພວກ­ເຂົາ; ມື້ນີ້ຈະເປັນມື້ທີ່ທຸກຄົນຈື່ຈຳຄືເມື່ອເຮົາ​ສະ­ແດງ​ສະ­ຫງ່າ­ຣາ­ສີ​ຂອງ​ເຮົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ."

\s5
\v 14 ແລ້ວພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຕັ້ງ​ຄົນສຳຫລວດທົ່ວແຜ່ນດິນ, ເພື່ອຄົ້ນຫາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເດີນທາງ​ຜ່ານ­ໄປ​ມາ, ແຕ່ສ່ວນຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວ ແລະ ຮ່າງຂອງພວກເຂົາຍັງເປັນສົບ​ຢູ່​​ເທິງ​ພື້ນ​ແຜ່ນ­ດິນນັ້ນ, ແລ້ວພວກເຂົາຈະຝັງສົບເຫລົ່ານັ້ນ, ເພື່ອ­ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ສະ­ອາດ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະເລີ່ມຕົ້ນ​ອອກ​ສຳຫລວດຕັ້ງແຕ່ທ້າຍເດືອນທີ່ເຈັດ.
\v 15 ເມື່ອ​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ເດີນທາງຜ່ານ­ໄປ​ມາ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ, ຖ້າພວກເຂົາເຫັນ​ກະ­ດູກ​ຄົນ, ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເອົາ​ເຄື່ອງ­ຫມາຍ​ປັກ​ໄວ້​ຂ້າງ​ກະ­ດູກ​ນັ້ນ, ຈົນ​ກວ່າ​ຄົນ​ຝັງ​ຈະ​ມາ ແລະ​ ຝັງ​ກະດູກນັ້ນ​ໄວ້​ໃນຮ່ອມ​ພູ­​ແຫ່ງຮາ­ໂມນໂກກ.
\v 16 ທີ່ນັ້ນຈະມີເມືອງ​ຫນຶ່ງ​ຊື່ ຮາ­ໂມ­ນາ. ພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້​ແຜ່ນ­ດິນ​ສະ­ອາດດ້ວຍວິທີເຊັ່ນນີ້ແຫລະ.

\s5
\v 17 ບັດນີ້, ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຈົ່ງ​ເວົ້າ­ກັບ​ນົກ​ທີ່ມີປີກທຸກຊະນິດ ແລະ ​ເວົ້າ­ກັບ​​ສັດ­ປ່າ​ໃນທົ່ງທັງຫມົດວ່າ ‘ຈົ່ງ​ຊຸມ­ນຸມ ແລະ ​ມາ​ເຖີດ. ຈົ່ງເຕົ້າໂຮມ​ກັນ​ຈາກ​ທຸກ​ດ້ານເພື່ອຖວາຍ​ບູ­ຊາທີ່​ເຮົາ​ກຽມໄວ້​ເພື່ອ​ເຈົ້າທັງຫລາຍ, ເປັນການຖວາຍບູຊາຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອເຈົ້າ​ຈະ​ຮັບກິນ​ຊີ້ນ​ ແລະ ​ດື່ມ​ເລືອດ.
\v 18 ພວກເຈົ້າ​ຈະກິນ​ຊີ້ນ​ຂອງ​ພວກນັກຮົບ ແລະ​ ດື່ມ​ເລືອດ​ຂອງ​ເຈົ້າຊາຍແຫ່ງແຜ່ນດິນ; ພວກເຂົາປຽບເຫມືອນ​ແກະ​ຜູ້, ​ລູກ​ແກະ, ​ແບ້, ແລະ ​ງົວ­ເຖິກ, ພວກມັນທັງ​ຫມົດ​ນີ້​ເປັນ​ສັດ​ອ້ວນ​ພີ​ແຫ່ງ​ເມືອງ​ບາ­ຊານ.

\s5
\v 19 ແລ້ວ​ພວກເຈົ້າ​ຈະກິນ​ໄຂ­ມັນ​ຈົນ​ເຈົ້າ​ອີ່ມຫມໍາສຳລານ; ເຈົ້າຈະ​ດື່ມ​ເລືອດ​ຈົນ​ເຈົ້າ​ເມົາ; ນີ້ເປັນ​ການຖວາຍ​ບູ­ຊາທີ່​ເຮົາກຽມໄວ້ໃຫ້ເຈົ້າ​.
\v 20 ​ເຈົ້າ​ຈະ​ອີ່ມຫນໍາສຳລານ​ທີ່​ໂຕະ​ຂອງ​ເຮົາ​ດ້ວຍ​ຊີ້ນ​ມ້າ, ຊີ້ນຜູ້​ຂີ່ມ້າ, ທັງ​ຊີ້ນ​ຂອງ​ພວກນັກຮົບ, ແລະ ​ຂອງ​ທຸກຄົນທີ່ເຮັດສົງຄາມ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.'

\s5
\v 21 ເຮົາ​ຈະສະແດງພຣະ​ສະ­ຫງ່າ­ຣາ­ສີ​ຂອງ​ເຮົາທ່າມກາງປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍທັງຫລາຍ, ແລະ ປະຊາຊາດທັງຫມົດ​ຈະ​ເຫັນ​ການ​ພິ­ພາກ­ສາ​ລົງ­ໂທດ​ຂອງ​ເຮົາ ຊຶ່ງ​ເຮົາ​ໄດ້​ກະທຳ ແລະ ​ເຫັນ​ມື​ຂອງ​ເຮົາ​ຊຶ່ງ​ເຮົາ​ຕໍ່ສູ້​ພວກ­ເຂົາ​.
\v 22 ຕັ້ງ­ແຕ່​ມື້​ນັ້ນ​ເປັນ­ຕົ້ນ​ໄປ ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະຢາເວ ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.

\s5
\v 23 ບັນດາປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ໄດ້​ຖືກ​ກວາດ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ ເພາະ​ຄວາມຜິດບາບ​ຂອງພວກ​ເຂົາ ໂດຍ​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ທໍລະຍົດ​ຕໍ່​ເຮົາ, ດັ່ງ­ນັ້ນ ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ເຊື່ອງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈາກ​ພວກ­ເຂົາ ແລະ​ ມອບ​ພວກ­ເຂົາ​ໄວ້​ໃນ​ມື​​ສັດ­ຕູຂອງພວກ­ເຂົາ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາ​​ລົ້ມ­ລົງ​ດ້ວຍ​ດາບ.
\v 24 ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ​ກັບພວກເຂົາຕາມຄວາມ​ເປິ­ເປື້ອນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ​ຄວາມຜິດບາບ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​, ເມື່ອເຮົາ​ເຊື່ອງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຮົາ​ຈາກ​ພວກ­ເຂົາ.

\s5
\v 25 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງນີ້ວ່າ: ບັດ­ນີ້ ເຮົາ​ຈະ­ນຳການຄືນດີມາເຖິງ​ຢາ­ໂຄບ, ແລະ ເຮົາ​ຈະ​ມີ​ຄວາມ​ເມດຕາ​ຕໍ່​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ທັງ​ຫມົດ, ເມື່ອເຮົາເຮັດດ້ວຍໃຈທີ່ຮ້ອນຮົນເພື່ອນາມ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາ.
\v 26 ເມື່ອນັ້ນ​ພວກ­ເຂົາຈະ​ທົນ​ຮັບ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂາຍ­ຫນ້າ​ຂອງ­ພວກເຂົາ ແລະ ການທໍລະຍົດທັງສີ້ນ ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ທໍລະຍົດເຮົາ. ພວກເຂົາຈະລືມສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຢຸດພັກໃນແຜ່ນດິນໃນແຜ່ນດິນຂອງເຂົາຢ່າງ​ປອດ­ໄພ,​ ໂດຍ​ບໍ່­ມີ​ຜູ້­ໃດ​ເຮັດ­ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ຢ້ານ​ກົວ.
\v 27 ເມື່ອ​ເຮົາ​ນຳພວກເຂົາກັບມາສູ່ສະພາບເດີມຈາກຊົນຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ເຕົ້າໂຮມພວກເຂົາຈາກແຜ່ນດິນສັດຕູຂອງພວກເຂົາ, ເຮົາຈະສຳແດງ​ຄວາມ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ຂອງ​ເຮົາຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາ​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ທັງຫລາຍ.

\s5
\v 28 ແລ້ວ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າ​ ເຮົາ​ແມ່ນ​ພຣະ­ຢາເວ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ເພາະ​ເຮົາ​ໄດ້​ສົ່ງ​ພວກ­ເຂົາ​​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດທັງຫລາຍ, ແຕ່ເຮົາ​ກໍ​ຮວບ­ຮວມ​ພວກ­ເຂົາ​ກັບຄືນ​ມາ​ໃນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ. ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ປ່ອຍ​ໃຫ້​​ຄົນ​ຫນຶ່ງຄົນໃດ​ໃນ​ພວກ­ເຂົາ​ເຫລືອ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດເຫລົ່ານັ້ນ​ອີກ​ເລີຍ.
\v 29 ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ເຊື່ອງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ເຮົາ​ໄວ້​ຈາກ​ພວກ­ເຂົາ​ອີກເລີຍ ເມື່ອ​ເຮົາ​ຖອກເທພຣະ​ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ເຮົາ​ເຫນືອ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ."

\s5
\c 40
\cl ບົດທີ 40
\p
\v 1 ໃນປີ​ທີ​ຊາວ​ຫ້າ​ທີ່​ພວກເຮົາ​ໄດ້​ຖືກ​ກວາດ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ­ເລີຍ​ນັ້ນ ໃນ​ຕົ້ນ​ປີ​ຂອງວັນ­ທີ​ສິບ​ຂອງ​ເດືອນ, ຊຶ່ງເປັນ​ປີ​ທີ​ສິບ​ສີ່ ​ຫລັງ​ຈາກ​ທີ່ເມືອງນັ້ນຖືກເຂົ້າຢຶດ — ໃນ​ມື້​ດຽວ​ນັ້ນ, ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະຢາເວໄດ້​ມາ​ຢູ່​ເໜືອ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳຂ້ານ້ອຍ​ໄປທີ່ນັ້ນ.
\v 2 ໃນ​ນິ­ມິດທັງຫລາຍຈາກ​ພຣະ­ເຈົ້າ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ເຖິງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ. ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍພັກຜ່ອນຢູ່​ເທິງ​ພູ­ເຂົາ​ສູງ; ຊຶ່ງ​ມີເຮືອນຕ່າງໆຂອງເມືອງຕັ້ງໄປ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້​.

\s5
\v 3 ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄປຍັງ​ບ່ອນ­ນັ້ນ. ເບິ່ງ​ແມ໋, ມີຊາຍ​ຄົນ​ຫນຶ່ງ​ມີ​ລັກ­ສະ­ນະ​ຄ້າຍ­ຄື​ທອງ­ເຫລືອງ. ມີ​ເຊືອກ​ປ່ານ​ເສັ້ນ​ຫນຶ່ງ ແລະ​ ໄມ້​ວັດ­ແທກ​ອັນ​ຫນຶ່ງ​ຢູ່­ໃນ​ມືເຂົາ, ແລະ ເຂົາ​ຢືນ­ຢູ່​ທີ່​​ປະ­ຕູເມືອງ.
\v 4 ຊາຍ​ຜູ້­ນັ້ນໄດ້​ກ່າວ​ແກ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ເບິ່ງ​ດ້ວຍ​ຕາ​ຂອງເຈົ້າ​ ແລະ ຈົ່ງ​ຟັງ​ດ້ວຍ​ຫູ​ທັງສອງຂອງ​ເຈົ້າເຖີດ, ແລະ ​ຈົ່ງ​ເອົາ­ໃຈ­ໃສ່ທຸກ​ສິ່ງທີ່​ເຮົາ​ຈະ​ສຳ­ແດງ​ໃຫ້​ແກ່​ເຈົ້າ, ເພາະ­ວ່າ​ທີ່​ເຮົານຳ​ເຈົ້າ​ມາ​ບ່ອນ­ນີ້​ກໍ​ເພື່ອ­ຈະ​ສຳ­ແດງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້​ແກ່​ເຈົ້າ. ຈົ່ງລາຍງານທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າ​ເຫັນ​ນັ້ນ ແກ່ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ."

\s5
\v 5 ມີ​ກຳແພງ​ອ້ອມຮອບ​ຢູ່​ບໍ­ລິ­ເວນ​ດ້ານນອກ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ. ໄມ້​ວັດ­ແທກ​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຊາຍ​ຜູ້­ນັ້ນມີຄວາມຍາວ​ຫົກ​ສອກ, ແຕ່­ລະ​ສອກ​ຍາວ​ເທົ່າ​ກັບຫນຶ່ງ​ສອກ­ກັບຫນຶ່ງຝ່າມື. ລາວໄດ້​ວັດ­ແທກກຳແພງນັ້ນ; ມັນມີ​ລວງຍາວ​ເທົ່າກັບ​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ ແລະ​ລວງສູງ​ໄດ້​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ.
\v 6 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ຫັນຫນ້າໄປທີ່ປະ­ຕູ​ເມືອງ​​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ. ເຂົາໄດ້ຂື້ນຕາມຂັ້ນໄດ ແລະ ໄດ້ວັດ­ແທກ​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ເລິກ — ເທົ່າກັບ​​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ.
\v 7 ສ່ວນຫ້ອງທັງຫລາຍຂອງ​ຍາມ ມີຄວາມ​ຍາວ​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ ແລະ​ ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ; ​ຝາທີ່ກັ້ນລະຫວ່າງສອງຫ້ອງຍາມ ມີຄວາມຍາວຫນາຫ້າສອກ, ແລະ ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູຂອງພຣະວິຫານທີ່ຢູ່ຖັດຈາກລະ­ບຽງ​ມີຄວາມເລິກເທົ່າ​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ.

\s5
\v 8 ເຂົາ​ກໍ​ວັດ­ແທກ​ລະ­ບຽງ​ຂອງປະ­ຕູ; ມັນມີຄວາມຍາວ​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ.
\v 9 ເຂົາ​ວັດ­ແທກ​ລະ­ບຽງ​ຂອງ​​ປະ­ຕູ ມີຄວາມເລິກຫນຶ່ງໄມ້ວັດແທກ. ບັນດາເສົາປະຕູມີຄວາມກວ້າງສອງສອກ. ປະຕູຂອງລະບຽງນີ້ປິ່ນຫນ້າໃສ່ພຣະວິຫານ​.
\v 10 ແຕ່­ລະ​ດ້ານ​ຂອງ​ປະ­ຕູ​ທາງ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ມີ​ບັນດາຫ້ອງ​ຍາມ​ຢູ່​ສາມ​ຫ້ອງ, ແລະ ແຕ່ລະຫອ້ງມີຂະຫນາດດຽວກັນ, ແລະ ບັນດາຝາທີ່ແຍກແຕ່ລະຫ້ອງກໍມີຂະຫນາດດຽວກັນ.

\s5
\v 11 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນ ກໍໄດ້​ວັດ­ແທກ​ຄວາມ​ກວ້າງຂອງ​​ທາງ​ຍ່າງເຂົ້າ​​ປະ­ຕູ — ໄດ້​ສິບ​ສອກ; ແລະ ເຂົາກໍໄດ້ວັດແທກ​ຄວາມ​ຍາວ​ຂອງ​​ປະ­ຕູທາງເຂົ້າ — ໄດ້​ສິບ​ສາມ​ສອກ.
\v 12 ເຂົາໄດ້ວັດແທກຝາ ຊຶ່ງເປັນເຂດກັ້ນດ້ານຫນ້າຂອງຫ້ອງຕ່າງໆ — ໄດ້ຄວາມສູງຫນຶ່ງສອກ. ແຕ່ລະດ້ານຂອງຫ້ອງທັງຫລາຍວັດແທກໄດ້ຫົກສອກ.
\v 13 ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍໄດ້​ວັດ­ແທກ​ທາງເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ຈາກ​ຫລັງ­ຄາ​ຂອງຝາຂອງ​ຍາມ​ຫ້ອງ​ຫນຶ່ງ​ຖັດໄປອີກຫ້ອງຫນຶ່ງໄດ້​ ​—ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ, ຈາກ​ປະຕູທຳອິດຂອງຫ້ອງ ທີ່ຫນຶ່ງເຖິງຫ້ອງທີສອງ.

\s5
\v 14 ແລ້ວເຂົາກໍໄດ້ວັດແທກຝາລະຫວ່າງຫອ້ງຍາມຕ່າງໆ — ໄດ້ຄວາມຍາວຫົກ­ສິບ​ສອກ; ເຂົາໄດ້ວັດແທກໄກໄປເຖິງປະຕູລະບຽງດ້ວຍ.
\v 15 ທາງເຂົ້າຈາກດ້ານຫນ້າຂອງ​ປະ­ຕູເຖິງສຸດປະຕູລະບຽງອີກດ້ານຫນຶ່ງໄດ້ຫ້າສິບສອກ.
\v 16 ບັນດາປ່ອງຢ້ຽມຕ່າງໆທີ່ປິດຕໍ່ຫນ້າຫ້ອງຍາມ ແລະ ຕໍ່ຫນ້າບັນດາເສົາຂອງມັນ ຊຶ່ງຢູ່ພາຍໃນປະຕູອ້ອມຮອບ; ແລະ ເຊັ່ນດຽວກັບບໍລິເວນປະຕູຫນ້າ. ມີປະຕູປ່ອງຢ້ຽມຢູ່ຮອບດ້ານໃນ. ແລະ ແຕ່ລະຫ້ອງມີການຕົບແຕ່ງດ້ວຍບັນດາຕົ້ນຟາມ.

\s5
\v 17 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນກໍນຳ​ຂ້ານ້ອຍ​ອອກໄປທີ່​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກຂອງພຣະວິຍານ. ​ເບິ່ງ​ແມ໋, ມີ​ຫ້ອງຕ່າງໆ, ແລະ ມີທາງເດີນໃນຮອບເດີ່ນ, ມີ​ຫ້ອງ​ສາມ­ສິບ​ຫ້ອງ​​ຖັດຈາກທາງຍ່າງ.
\v 18 ​ມີທາງຍ່າງຂື້ນໄປຮອດ​ປະ­ຕູທາງຂ້າງ, ແລະ ຄວາມກວ້າງຂອງມັນເທົ່າກັບຄວາມ​ຍາວ​ຂອງ​ປະ­ຕູທັງຫລາຍ. ນີ້​ເປັນ​ທາງຍ່າງຊັ້ນ​ລຸ່ມ.
\v 19 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍ​ວັດ­ແທກ​ໄລຍະທາງຈາກທາງດ້ານຫນ້າຂອງ​ປະ­ຕູຊັ້ນລຸ່ມ ​ໄປ​ຍັງສູ່ດ້ານ​ຫນ້າ​ຂອງປະຕູຊັ້ນໃນ; ວັດແທກໄດ້ຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ​ທາງ​ທິດຕາ­ເວັນ​ອອກ, ແລະ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ​ຈາກທາງທິິດ​ເຫນືອ.

\s5
\v 20 ແລ້ວເຂົາ​ກໍໄດ້​ວັດ­ແທກ​ຄວາມ​ຍາວ ແລະ​ ຄວາມ​ກວ້າງ​ຂອງ​ປະຕູທີ່ຢູ່​ທາງ​ທິດເຫນືອຂອງເດີນຊັ້ນນອກ.
\v 21 ມີຫ້ອງ​ຍາມ​ທີ່ຢູ່ສາມຫ້ອງຂອງແຕ່ລະປະຕູ, ແລະ ປະຕູ ແລະ ​ລະ­ບຽງ​ມີ​ຂະ­ຫນາດດຽວກັນ​ປະ­ຕູຫລັກ — ທັງຫມົດຍາວ​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ ແລະ ກວ້າງ​ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ.

\s5
\v 22 ບັນດາປ້ອງ­ຢ້ຽມ, ລະ­ບຽງ, ຫ້ອງຍາມຕ່າງໆ, ແລະ ຕົ້ນປາມລຽນຕິດຕໍ່​ກັນໄປຍັງ​ປະ­ຕູທີ່ປິ່ນຫນ້າໃສ່ທິດຕາມເວັນອອກ. ​​ມີ​ຂັ້ນ­ໄດ​ເຈັດ​ຂັ້ນ​ນຳ​ຂຶ້ນ​ໄປເຖິງລະ­ບຽງ​.
\v 23 ມີປະຕູທີ່ໄປຍັງເດີ່ນຊັ້ນໃນ ຢູ່ເບື້ອງກົງ­ກັນ­ຂ້າມ​ກັບ​ປະ­ຕູ ​ຊຶ່ງ​ຢູ່​ປິ່ນຫນ້າໄປທາງ​ທິດເຫນືອ​, ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ­ກັບ​ປະ­ຕູ​ທີ່­ຢູ່​ທາງ​ຕາ­ເວັນ​ອອກດ້ວຍ; ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍໄດ້​ວັດ­ແທກ​ໄລຍະຫ່າງຈາກປະຕູຫນຶ່ງໄປຍັງອີກປະຕູຫນຶ່ງ — ​ໄດ້ໄລຍະຫ່າງ​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ.

\s5
\v 24 ຈາກນັ້ນ ຊາຍຄົນນັ້ນ ໄດ້​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ​ໄປ​ຍັງປະຕູທາງເຂົ້າທາງ​ທິດ­ໃຕ້, ແລະ ກຳແພງ ແລະ ລະບຽງກໍວັດແທກໄດ້ ເທົ່າກັບບັນດາປະຕູດ້ານນອກອຶ່ນໆ.
\v 25 ມີ​ບັນດາປ່ອງ­ຢ້ຽມ​ທີ່​ປິດທີ່​ປະ­ຕູ ແລະ ທີ່​ລະ­ບຽງ​​ເຫມືອນ​ປະຕູນັ້ນ. ປະຕູທາງທິດໃຕ້ ແລະລະບຽງວັດແທກຄວາມຍາວໄດ້​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ ແລະ​ ຄວາມກວ້າງ​ໄດ້ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ.

\s5
\v 26 ມີ​ຂັ້ນ­ໄດ​ເຈັດ​ຂັ້ນ​ນຳ​ຂຶ້ນ​ໄປເຖິງປະຕູ ແລະ​ ລະ­ບຽງ​ນັ້ນ, ແລະ ມີບັນດາ​ຕົ້ນ​ປາມແກະສະລັກຢູ່ທີ່ບັນດາກຳແພງດ້ານລະຕົ້ນ​.
\v 27 ມີ​ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງ​ຢູ່​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້​ຂອງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ, ແລະ ​ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍ​ວັດ­ແທກໄ​ລຍະຫ່າງຈາກ​ປະ­ຕູ​ນັ້ນໄປຍັງອີກ​ປະ­ຕູທາງເຂົ້າຂອງທິດໃຕ້ — ໄລຍະຫ່າງ​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ.

\s5
\v 28 ແລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້​ນຳ​ຂ້ານ້ອຍ​ມາ­ຍັງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໂດຍທາງ​ປະ­ຕູ​ທິດ­ໃຕ້, ຊຶ່ງເຂົາກໍໄດ້ວັດແທກເຫມືອນບັນດາປະຕູອຶ່ນໆ.
\v 29 ຫ້ອງ​ຍາມ, ຝາຫ້ອງ ແລະ ​ລະ­ບຽງໄດ້ວັດແທກເຫມືອນ​ປະ­ຕູອຶ່ນໆ; ຄືມີປະຕູປ່ອງຢ້ຽມຮອບລະບຽງ. ປະຕູດ້ານໃນ ແລະ ລະບຽງວັດຄວາມຍາວໄດ້​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ ແລະ ຄວາມ​ກວ້າງໄດ້​ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ.
\v 30 ຍັງມີ​ລະ­ບຽງ​ຢູ່​ອ້ອມຮອບຝາຊັ້ນໃນ; ທັງຫມົດນີ້ ​ຍາວ​ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ ແລະ ກວ້າງ​ຫ້າ​ສອກ.
\v 31 ລະ­ບຽງ​ນີ້ປິ່ນ​ຫນ້າ​ໃສ່​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ ກັບ​ບັນດາຕົ້ນ​ປາມແກະສະລັກຢູ່ຝາທັງຫລາຍ ແລະ ມີ​ຂັ້ນ­ໄດ​​ແປດ​ຂັ້ນຍ່າງຂຶ້ນ.

\s5
\v 32 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນີ້​ກໍ​ພາ​ຂ້າ­ນ້ອຍມາ​ທີ່​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ​ທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ ແລະ ​ວັດ­ແທກ​​ປະ­ຕູ​, ຊຶ່ງ­ໄດ້ຂະຫນາດ​ດຽວ​ກັນ­ກັບ​ປະ­ຕູ​ອື່ນໆ.
\v 33 ຫ້ອງ​ຍາມ, ຝາຕ່າງໆ ແລະ​ ລະ­ບຽງວັດແທກໄດ້​ຂະ­ຫນາດ​ດຽວ​ກັນ­ກັບປະຕູ​ອື່ນໆ, ແລະ ມີ​ປ່ອງ­ຢ້ຽມອ້ອມຮອບ.​ປະ­ຕູດ້ານໃນ ​ແລະ ​ບ່ອນ​ລະ­ບຽງວັດແທກຄວາມຍາວໄດ້​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ ແລະ​ ຄວາມກວ້າງໄດ້​ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ.
\v 34 ລະ­ບຽງປິ່ນໃສ່​ປະຕູຊັ້ນນອກ; ຊຶ່ງມີ​ຕົ້ນປາມທັງຫລາຍ​ຢູ່​ທີ່​ເສົາ​ດ້ານລະຕົ້ນ ແລະ ​ຂັ້ນ­ໄດຂື້ນໄປ​ແປດ​ຂັ້ນ.

\s5
\v 35 ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ­ຍັງ​ປະ­ຕູທາງທິດ​ເຫນືອ ແລະ ​ວັດ­ແທກ​ປະ­ຕູ​ນັ້ນ; ​ຊຶ່ງມີ​ຂະ­ຫນາດ​ດຽວ​ກັນ­ກັບ​ປະ­ຕູ​ອື່ນໆ.
\v 36 ບັນດາຫ້ອງ​ຍາມ, ຝາ ແລະ​ ລະ­ບຽງ​ຂອງ​​ປະ­ຕູ​ນີ້ ວັດແທກໄດ້​ຂະ­ຫນາດ​ດຽວ​ກັນ­ກັບ​ບັນດາປະຕູ​ອື່ນໆ, ມີ​ປ່ອງ­ຢ້ຽມ​ໂດຍ​ຮອບ. ປະຕູທາງເຂົ້າ ແລະ ລະບຽງວັດແທກຄວາມຍາວໄດ້​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ ແລະ ຄວາມ​ກວ້າງໄດ້​ຊາວ​ຫ້າ​ສອກ.
\v 37 ລະ­ບຽງ​ຂອງ​ປະຕູນີ້ປິ່ນ​ຫນ້າໃສ່ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ; ແລະ ​ມີ​ຕົ້ນ​ປາມ​ຢູ່​ທີ່​ເສົາ​ດ້ານລະ​ຕົ້ນ ແລະ ມີຂັ້ນ­ໄດ​ຂື້ນໄປ​ແປດ​ຂັ້ນ.

\s5
\v 38 ມີ​ຫ້ອງ​ຫນຶ່ງ ຊຶ່ງ​ມີ​ປະຕູຫນຶ່ງສຳລັບແຕ່ລະທາງເຂົ້າຊັ້ນໃນ. ນີ້ຄື​ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍ​ລ້າງ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ.
\v 39 ມີໂຕະດ້ານລະສອງຫນ່ວຍທີ່ລະບຽງຂອງປະຕູ, ໃຊ້ສຳລັບຂ້າເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ, ແລະ ຍັງໃຊ້ສຳລັບເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ແລະ ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ຄວາມຜິດບາບດ້ວຍ.

\s5
\v 40 ທາງ​ເດີ່ນຊັ້ນນອກຂອງລະບຽງ, ໄປທາງເຂົ້າ​ປະ­ຕູທາງທິດ​ເຫນືອ, ​ມີ​ໂຕະ​ສອງ​ຫນ່ວຍ. ອີກ​ດ້ານຫນຶ່ງ​ຂອງຂອງລະບຽງປະຕູນັ້ນ​ມີ​ໂຕະ​ສອງ​ຫນ່ວຍທີ່ລະບຽງຂອງປະຕູ.
\v 41 ມີ​ໂຕະ​ສີ່​ຫນ່ວຍຢູ່ແຕ່ລະຂ້າງຂອງປະຕູ; ຊຶ່ງ​ພວກ­ເຂົາ​ໃຊ້​ເປັນ​ບ່ອນ​ຂ້າ​ສັດ ເທິງໂຕະທັງແປດຫນ່ວຍນີ້​.

\s5
\v 42 ມີ​ໂຕະ​ສີ່​ຫນ່ວຍ​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຫີນ​ສະ­ກັດ​ສຳ­ລັບ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ, ຍາວຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ ແລະ ຫນ້າກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ສອກເຄິ່ງ, ແລະ ​ສູງ​ຫນຶ່ງ​ສອກ. ໂຕະເຫລົ່ານີ້ໃຊ້ສຳ­ລັບ​ວາງ​ເຄື່ອງ­ມື ຊຶ່ງໃຊ້​ຂ້າ​ເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ເພື່ອພິທີ​ສັດ​ບູ­ຊາ.
\v 43 ມີ​ຂໍ­ເກາະສອງງ່າມ ​ຍາວ​ຫນຶ່ງຝ່າມື ​ຕິດເຫນັ້ນຕາມລະບຽງໂດຍຮອບ, ແລະ ຊີ້ນຂອງເຄື່ອງບູຊາ ກໍວາງເທິງໂຕະເຫລົ່ານັ້ນ.​

\s5
\v 44 ໃກ້ປະຕູຊັ້ນ​ໃນ, ໃນເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ​, ມີ​ຫ້ອງ​ສຳ­ລັບ​ພວກ​ນັກ­ຮ້ອງຫ້ອງຫນຶ່ງ. ຫນຶ່ງໃນຫ້ອງເຫລົ່ານີ້ ຢູ່ທາງທິດ​ເຫນືອ, ແລະ ອີກຫ້ອງຫນຶ່ງຢູ່ທາງ​ທິດ­ໃຕ້.
\v 45 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ບອກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ຫ້ອງ​ນີ້​ປິ່ນ​​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້ ​ແມ່ນຫ້ອງ​ສຳ­ລັບ​ປະ­ໂຣ­ຫິດ​ ຜູ້​ເບິ່ງ­ແຍງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ.

\s5
\v 46 ຫ້ອງ​ທີ່ປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງທິດ​ເຫນືອ​ ແມ່ນ​ສຳ­ລັບບັນດາ​ປະ­ໂຣ­ຫິດ​ຜູ້​ເບິ່ງ­ແຍງ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ. ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນບັນດາ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ຊາ­ດົກ ທີ່ເຂົ້າໃກ້ພຣະຢາເວ ​ເພື່ອ­ບົວ­ລະ­ບັດ​ພຣະ­ອົງ; ພວກເຂົາເປັນລູກຊາຍໃນ​ບັນ­ດາເຊື້ອສາຍ​ຂອງ​ເລ­ວີ.
\v 47 ແລະ​ເຂົາ​ກໍ​ວັດ­ແທກ​ເດີ່ນ​ໄດ້​ຄວາມຍາວຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ ແລະ ຄວາມກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ ຊຶ່ງ​ເປັນ​ສີ່​ຫລ່ຽມ​ຈັດ​ຕຸ​ລັດ, ພ້ອມທັງ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ​ຢູ່​ຕໍ່­ຫນ້າ​ພຣະ­ວິ­ຫານ.

\s5
\v 48 ແລ້ວເຂົາ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ທີ່​ລະ­ບຽງ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ ແລະ ໄດ້​ວັດ­ແທກບັນດາ​ເສົາ​ຂອງ​ປະຕູທັງຫລາຍ — ຊຶ່ງມີຄວາມຫນາ​ຫ້າ​ສອກໃນແຕ່ລະດ້ານ. ​ປະ­ຕູທາງເຂົ້າ​ກວ້າງ​ສິບສີ່ສອກ, ແລະ ສ່ວນບັນດາຝາແຕ່ລະດ້ານຂອງມັນກວ້າງສາມສອກ
\v 49 ຄວາມຍາວຂອງລະ­ບຽງ​ນັ້ນ​ຊາວ​ສອກ, ແລະ ​ຄວາມເລິກຂອງມັນສິບ­ເອັດ​ສອກ. ມີບັນດາຂັ້ນໄດຂື້ນໄປສູ່ລະບຽງນີ້ ແລະ ​ມີ​ເສົາ​ຕ່າງໆ ຕັ້ງຢູ່ຂ້າງປະຕູແຕ່ລະດ້ານ.

\s5
\c 41
\cl ບົດທີ 41
\p
\v 1 ຫລັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ເຖິງ​ພຣະ­ວິ­ຫານອັນບໍຣິສຸດ ແລະ ​ໄດ້​ວັດ­ແທກ​ເສົາ — ກວ້າງ​ດ້ານ​ລະ​ຫົກ​ສອກ.
\v 2 ຄວາມ​ກວ້າງ​ຂອງ​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະຕູນັ້ນ​ສິບ​ສອກ, ແລະຝາ​ຂ້າງ​ທາງ​ເຂົ້າ​ແຕ່ລະດ້ານ​ລະ​ຍາວຫ້າ​ສອກ. ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້​ວັດ­ແທກ​ຂະຫນາດຕ່່າງໆຂອງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດໄດ້ຄວາມ​ຍາວ​ສີ່​ສິບ​ສອກ ແລະ ກວ້າງ​ຊາວ​ສອກ.

\s5
\v 3 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນກໍໄດ້​ເຂົ້າ­ໄປ​​ໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ ແລະ ໄດ້ວັດ­ແທກ​ເສົາ​ຂອງ​ທາງ​ເຂົ້າ — ​ໄດ້​ສອງ​ສອກ, ແລະ ຄວາມກວ້າງຂອງທາງ​ເຂົ້າ​ນັ້ນໄດ້​ຫົກ​ສອກ. ຝາຂ້າງທາງເຂົ້າແຕ່ລະດ້ານກວ້າງ​ເຈັດ​ສອກ.
\v 4 ແລ້ວເຂົາໄດ້ວັດ­ແທກ​ຄວາມ​ຍາວ​ຂອງ​ຫ້ອງ​ — ໄດ້​ຊາວ​ສອກ. ຄວາມກວ້າງຂອງມັນແມ່ນ — ​ຊາວ​ສອກ ໄປຍັງດ້ານຫນ້າຂອງຫ້ອງໂຖງໃນ​ພຣະ­ວິ­ຫານ. ແລ້ວ​ເຂົາໄດ້​ບອກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ນີ້ ເປັນສະຖານທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ທີ່­ສຸດ”

\s5
\v 5 ແລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນກໍໄດ້​ວັດ­ແທກ​ຝາ​ພຣະ­ວິ­ຫານ — ໄດ້ຄວາມ​ຫນາ​ຫົກ​ສອກ. ຄວາມກວ້າງຂອງແຕ່ລະດ້ານຂອງຫ້ອງຊຶ່ງຢູ່ຮອບ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ທຸກ​ດ້ານໄດ້​ສີ່​ສອກ.
\v 6 ມີຫ້ອງດ້ານ​ຂ້າງທັງ​ສາມ​ຊັ້ນ​, ຫ້ອງຫນຶ່ງຢູ່ຂ້າງເທິງອີກຫ້ອງຫນຶ່ງຂອງແຕ່ລະຊັ້ນ, ມີ​ຊັ້ນ​ລະ​ສາມ­ສິບ​ຫ້ອງ. ມີພະນັກ​ຢູ່​ຮອບ​ຝາ​ພຣະ­ວິ­ຫານ, ເພື່ອຄໍ້າຫ້ອງລະບຽງ, ເພື່ອ​ບໍ່ມີສິ່ງຄໍ້າ​ຝາ​ຂອງ​ຝາ​ພຣະ­ວິ­ຫານ.
\v 7 ດັ່ງນັ້ນ ຫ້ອງ​ລະ­ບຽງ​ນັ້ນ​ຍິ່ງ​​ກວ້າງ​ອອກ ແລະ ສູງ​ຂຶ້ນ​ໄປ, ເພື່ອພຣະວິຫານຈະສູູງຂຶ້ນ ແລະ ສູງຂຶ້ນໄປໂດຍຮອບ; ຫ້ອງທັງຫລາຍກວ້າງອອກໃນຂະນະທີ່ພຣະວິຫານນັ້ນສູງຂື້ນ, ແລະ ຂັ້ນໃດນັ້ນກໍສູງຂື້ນໄປເລື້ອຍໆ ຈົນຮອດບ່ອນສູງສຸດ, ໂດຍຜ່ານຊັ້ນກາງຂຶ້ນໄປ.

\s5
\v 8 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ ພຣະ­ວິ­ຫານ​ນັ້ນຖືກ​ຍົກຂຶ້ນ​, ຮາກຖານ​ຂອງ​ຫ້ອງ​ລະ­ບຽງ​; ວັດ­ແທກ​ໄດ້​ຫນຶ່ງ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ​ເຕັມ — ສູງ​ຫົກ​ສອກ.
\v 9 ຄວາມກວ້າງຂອງຝາ​ດ້ານນອກຂອງແຕ່ລະດ້ານໄດ້​ຫ້າ​ສອກ. ມີສ່ວນ​ພື້ນທີ່​ວ່າງ​ໄປຍັງຂ້າງນອກຂອງຫ້ອງເຫລົ່ານີ້ ເພື່ອໄປຍັງຫ້ອງຕ່າງໆໃນພຣະວິຫານ.

\s5
\v 10 ອີກດ້ານຫນຶ່ງຂອງສ່ວນທີ່ເປີດໂລ່ງຈະເປັນບັນດາຫ້ອງດ້ານນອກສຳລັບບັນດາ​ປະ­ໂລ­ຫິດ; ພື້ນທີ່­ຫວ່າງ​ນີ້ມີ​ຄວາມ​ກວ້າງ​ຊາວ​ສອກ ​ໂດຍ​ຮອບພຣະວິຫານ.
\v 11 ມີປະຕູທາງເຂົ້າໄປຍັງຫ້ອງລະບຽງ ຈາກທີ່ເປີດໂລ່ງອີກຫ້ອງຫນຶ່ງ — ທາງເຂົ້າປະຕູທາງດ້ານເຫນືຶ, ແລະ ອີກດ້ານຫນຶ່ງຢູ່ທງາທິດໃຕ້. ຄວາມ​ກວ້າງ​ຂອງ​ບໍລິເວນທີ່ເປີດໂລ່ງນີ້ ໄດ້ຫ້າ​ສອກ​ໂດຍ​ຮອບ.

\s5
\v 12 ຕຶກ​ທີ່​ປິ່ນ​ຫນ້າໄປຫາ​ເດີ່ນ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ​ນັ້ນ​ກວ້າງ​ເຈັດ​ສິບ​ສອກ. ​ຝາ​ຂອງ​ຕຶກ​ຫນາ​ຫ້າ​ສອກ​ໂດຍ​ຮອບ, ແລະ ​ຍາວ​ເກົ້າ­ສິບ​ສອກ.
\v 13 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍ​ວັດ­ແທກສະຖານທີ່ນະມັດສະການ​ — ຄວາມຍາວໄດ້​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ. ສ່ວນຕຶກທີ່ແຍກອອກໄປ, ຝາ, ແລະ ເດີ່ນຂອງມັນວັດແທກໄດ້ຍາວຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ.
\v 14 ຄວາມ​ກວ້າງ​ຂອງ​ເດີ່ນທາງຫນ້າສະຖານທີ່ນະມັດສະການ ໄດ້​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ.

\s5
\v 15 ແລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນ ​ກໍໄດ້​ວັດ­ແທກ​ຄວາມ​ຍາວ​ຂອງ​ຕຶກດ້ານຂ້າງສະຖານທີ່ນະມັດສະການ, ໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ແລະ ພ້ອມທັງສະແດງງານສິນລະປະຕ່າງໆ — ອີກດ້ານຫນຶ່ງຍາວ​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ. ສະຖານນະມັດສະການ ແລະ ລະບຽງ,
\v 16 ທັງ​ຝາດ້ານໃນ ແລະ ປ່ອງ­ຢ້ຽມ, ລວມທັງປະຕູນ້ອຍ, ແລະ​ ຫ້ອງການວາງສະແດງສິນລະປະຕ່າງໆໂດຍຮອບ​ທັງ​ສາມ​ຊັ້ນ, ​ຊຶ່ງເປັນບານ​ປ່ອງຢ້ຽມໄມ້​ຕິດ​ຢູ່​ໂດຍ​ຮອບ​.
\v 17 ຢູ່ເຫນືຶອທາງເຂົ້າໄປປະຕູດ້ານໃນຂອງຫ້ອງນະມັດສະການ ແລະ ຫ້ອງໂຖງຕາມຝາຕ່າງໆ ກໍມີຮູບແບບທີ່ໄດ້ວັດໄວ້ແລ້ວ.

\s5
\v 18 ມັນຖືກປະດັບດ້ວຍຮູບ​ເຄ­ຣຸບ ແລະ ​ຮູບ​ຕົ້ນປາມ; ໂດຍມີຮູບ​ຕົ້ນປາມ​ຢູ່​ລະ­ຫວ່າງ​ເຄ­ຣຸບແຕ່ລະອັນ, ແລະ ເຄ­ຣຸບ​ທຸກ​ຕົນ​ມີ​ສອງ​ຫນ້າ:
\v 19 ຫນ້າ​ຂອງ​ຜູ້­ຊາຍໄດ້ຫລຽວໄປເບິ່ງ​ຕົ້ນປາມ​ທີ່­ຢູ່​ຂ້າງ​ຫນຶ່ງ, ແລະ ​ຫນ້າ​ຂອງ­ໂຕ​ສິງ​ຫນຸ່ມກໍແນມໄປຍັງ​ຕົ້ນປາມ​ທີ່­ຢູ່​ອີກ​ຂ້າງ​ຫນຶ່ງ. ພວກມັນຖືກແກະສະຫລັກໄວ້ທົ່ວ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ໂດຍຮອບ.
\v 20 ຈາກ​ພື້ນ​ເຖິງ​ທີ່ເຫນືອປະ­ຕູ, ມີ​ຮູບ​ເຄ­ຣຸບສອງຕົວ, ແລະ ​ຮູບ​ຕົ້ນ​ປາມ​ແກະ­ສະ­ຫລັກ​ຢູ່​ທີ່​ຝາ​ພຣະ­ວິ­ຫານດ້ານນນອກ.

\s5
\v 21 ສ່ວນ​ເສົາ​ປະ­ຕູ​ຂອງ​ສະຖານນະມັດສະການບໍຣິສຸດເປັນສີ່​ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ. ຮູບ­ຮ່າງ​ຂອງເສົາ­ນັ້ນ​ກໍ​ເຫມືອນ​ກັບ​ຮູບ­ຮ່າງ​ຂອງ​ອີກ​ດ້ານ​ຫນຶ່ງ.
\v 22 ດ້ານຫນ້າຂອງສະຖານບໍຣິສຸດຂອງແທ່ນ​ບູ­ຊາ​, ນັ້ນແຕ່ລະດ້ານເຮັດດ້ວຍ​ໄມ້​ສູງ​ສາມ​ສອກ ແລະ ​ຍາວ​ສອງ​ສອກ. ທັງເສົາ​ແຈ, ຖານ ແລະ ໂຄງເຮັດດ້ວຍໄມ້. ແລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ບອກ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, “ນີ້​ແມ່ນ​ໂຕະ​ຊຶ່ງ​ຢູ່​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ.­”
\v 23 ມີປະຕູຄູ່ສຳລັບສະຖານນະມັດສະການບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ​ ແລະ ບ່ອນທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
\v 24 ປະ­ຕູ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ມີ​ສອງ​ບານ, ຄື​ບານ­ພັບ​ສອງ​ບານ, ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງ​ມີ​ສອງ​ບານ ແລະ ​ອີກ​ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງມີສອງບານ.

\s5
\v 25 ມີການແກະສະຫລັກ — ເທິງ​ປະ­ຕູ​ນັ້ນຄືປະຕູຂອງສະຖານບໍຣິສຸດ — ເປັນຮູບ​ເຄ­ຣຸບ ແລະ ​ບັນດາຕົ້ນ​ປາມ​ ເພື່ອເປັນການປະດັບເທິງ​ຝາ, ແລະ ມີຫລັງຄາທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ເຫນືອລະບຽງທາງ​ຫນ້າ.
\v 26 ມີ​ປ່ອງ­ຢ້ຽມແຄບໆ ແລະ ​ມີ​ຕົ້ນ​ປາມ​ຢູ່ແຕ່ລະດ້ານຂອງລະບຽງ. ມີເປັນຫ້ອງຂ້າງຂອງພຣະວິຫານ, ແລະ ກໍມີບັນດາຫລັງຄາກັນສາດດ້ວຍ.

\s5
\c 42
\cl ບົດທີ 42
\p
\v 1 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນ​ໄດ້​ພາ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ເຖິງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ ຊື່​ໄປທາງທິດ­ເຫນືອ, ແລະ ​ເຂົາໄດ້ນຳ​ຂ້ານ້ອຍ​ມາ​ເຖິງ​ຫ້ອງທັງຫລາຍ​ຊຶ່ງ​ຢູ່​ກົງ­ກັນ­ຂ້າມ​ກັບ​ເດີ່ນດ້ານນອກ ແລະ ​ທາງທິດເຫນືອນອກກຳແພງ.
\v 2 ຫ້ອງເຫລົ່ານີ້​ເປັນຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກທີ່ຢູ່ຫນ້າ ແລະ ກວ້າງຫ້າ​ສິບ​ສອກ.
\v 3 ຫ້ອງເຫລົ່ານີ້ບາງຫ້ອງຕິດກັບເດີ່ນຊັ້ນໃນ­ ແລະ ຊຶ່ງຢູ່ຫ່າງຈາກສະຖານນະມັດສະການເປັນ​ຊາວ​ສອກ​. ມີຫ້ອງຕ່າງໆ ຢູ່ສາມຊັ້ນ, ແລະ ຫ້ອງຊັ້ນເທິງກໍແນມລົງມາຊັ້ນລຸ່ມ ເປັນ​ລະ­ບຽງ​ຊ້ອນ​ລະ­ບຽງ​ສາມ​ຊັ້ນ ແລະ ເປີດໃຫ້ພວກເຂົາ, ມີທາງເດີນ. ຫ້ອງບາງຫ້ອງປິ່ນໄປທາງເດີ່ນຊັ້ນນອກ.

\s5
\v 4 ​ຂ້າງ​ຫນ້າຂອງ​ຫ້ອງຕ່າງໆນັ້ນ​ກວ້າງ​ສິບ​ສອກ ແລະ ຍາວ​ຫນຶ່ງ​ສອກ ຍາວໄປເຖິງຫ້ອງດ້ານຫນ້າ. ບັນ­ດາ​ປະ­ຕູ​ຫ້ອງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ປິ່ນໄປທາງທິດ​ເຫນືອ.
\v 5 ແຕ່ຫ້ອງ​ຊັ້ນ​ເທິງ​ແຄບ​ກວ່າ, ເພາະ​ລະ­ບຽງ​ເຫລົ່າ​ນີ້ໃຊ້ພື້ນທີ່​ຫລາຍ​ກວ່າທີ່ພວກ​ເຂົາເຮັດຈາກຊັ້ນລຸ່ມ ແລະ ຊັ້ນກາງຂອງອາຄານນັ້ນ.
\v 6 ເພາະ­ວ່າ​ເປັນ​ຫ້ອງ​ສາມ​ຊັ້ນບໍ່­ມີ​ເສົາ​ຮອງ​ເຫມືອນ, ​ດັ່ງ​ເສົາ​ທີ່­ຢູ່​ເດີ່ນ​ຂ້າງ​ນອກ, ຊຶ່ງມີເສົາຮອງຮັບ, ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຫ້ອງ​ຊັ້ນ​ເທິງສຸດ​ຈຶ່ງແຄບ​ເຂົ້າໄປຫລາຍກວ່າຂະຫນາດເມື່ອປຽບ​ທຽບກັບຫ້ອງຕ່າງໆ ຂອງຊັ້ນລຸ່ມສຸດ ແລະ ຊັ້ນກາງ.

\s5
\v 7 ​ຝາຊັ້ນ​ນອກ​ຕິດ​ກັບ​ຫ້ອງທີ່ຊື່​ໄປ​ຍັງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນນອກ, ເດີ່ນຊັ້ນນອກຊຶ່ງຢູ່ທາງຫນ້າ​​ຫ້ອງທັງລຫາຍ. ຄວາມຍາວຂອງຝາ​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ.
\v 8 ຄວາມຍາວຂອງຫ້ອງເດີ່ນຊັ້ນນອກ​ຍາວ​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ, ແລະ ຫ້ອງປິ່ນຫນ້າໄປທາງສະຖານນະມັດສະການມີຄວາມຍາວ​ຫນຶ່ງ​ຮ້ອຍ​ສອກ.
\v 9 ມີທາງເຂົ້າທີ່ຫ້ອງ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນທີ່ຢູ່ຊັ້ນລຸ່ມສຸດຂອງຫ້ອງຈາກທາງທິດຕະເວັນ­ອອກ, ຊຶ່ງມາຈາກ​ທາງເດີ່ນຊັ້ນນອກ.

\s5
\v 10 ຊື່ງ​ຝາຂອງເດີນຊັ້ນ​ນອກທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ກໍ​ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ, ​ເດີ່ນຊັ້ນໃນຂອງດ້ານຫນ້າສະຖານນະມັດສະການ, ຊຶ່ງມີຫ້ອງຫລາຍຫ້ອງ
\v 11 ທາງ​ຍ່າງ​ຢູ່​ຫນ້າ​ຫ້ອງເຫລົ່ານັ້ນ. ລັກສະນະທາງຍ່າງເຫລົ່ານີ້​ຄ້າຍ­ຄື​ກັບ​ຫ້ອງ​ທາງ​ທິດ­ເຫນືອ. ຄວາມຍາວ​ ແລະ ຄວາມ​ກວ້າງ​ຂະ­ຫນາດ​ດຽວ​ກັນ. ມີ​ທາງ​ອອກ ແລະ ການຈັດວາງ ແລະ ​ປະ­ຕູ​ຢ່າງ​ດຽວ​ກັນ.
\v 12 ຢູ່ທາງທິດໃຕ້ມີປະຕູທີ່ ເຫມືອນກັບທາງທິດເຫນືອ. ທາງດ້ານໃນມີປະຕູທີ່ສ່ວນດ້ານຫນ້າ, ແລະ ທາງຍ່າງເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງໃນຕ່າງໆ, ທາງທິດຕາເວັນອອກນັ້ນ ກໍມີທາງເຂົ້າປະຕູທາງດ້ານຫນຶ່ງ.​

\s5
\v 13 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້​ກ່າວ​ແກ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ຫ້ອງ​ທາງ​ທິດ­ເຫນືອ​ ແລະ​ ຫ້ອງ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້​ກົງກັນຂ້າມ​ເດີ່ນຊັ້ນນອກ ​ເປັນ​ຫ້ອງ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ ບ່ອນທີ່​ປະ­ໂລ­ຫິດທັງຫລາຍ​ຜູ້​ເຂົ້າ​ໃກ້​ພຣະ­ຢາເວ ​ຈະ​ຮັບ​ປະ­ທານ​ຂອງ​ຖວາຍ​ອັນ​ບໍ­ຣິສຸດ​ທີ່­ສຸດ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ວາງ​ຂອງ​ຖວາຍ​ອັນ​ບໍ­ຣິສຸດ​ທີ່­ສຸດ​ນັ້ນ ໄວ້​ບ່ອນ­ນັ້ນ —​ ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ, ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ, ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ຄວາມຜິດ — ເພາະ­ວ່າ​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ບໍ­ຣິສຸດ.
\v 14 ເມື່ອ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ທັງຫມົດເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ບ່ອນ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ, ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່­ອອກ​ໄປ​ຈາກ​ບ່ອນ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ເຂົ້າ​ສູ່​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ, ໂດຍບໍ່ໄດ້​ປົດ​ເຄື່ອງ​ແຕ່ງ​ກາຍ​ທີ່​ພວກເຂົາ​ນຸ່ງ​ປະ­ຕິ­ບັດ​ຫນ້າ­ທີ່​ວາງ​ໄວ້​ບ່ອນ­ນັ້ນ, ​ເພາະ​ສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ບໍ­ຣິ­ສຸດ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຕ້ອງ​ນຸ່ງ​ເຄື່ອງ​ແຕ່ງ​ກາຍ​ອື່ນ​ກ່ອນ​ທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເຂົ້າ­ໄປ­ໃກ້​ປະ­ຊາ­ຊົນ.”

\s5
\v 15 ເມື່ອ​ຊາຍຄົນນັ້ນ​ໄດ້​ວັດ­ແທກ​ທາງຂ້າງ​ບໍ­ລິ­ເວນ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ສຳ­ເລັດ​ແລ້ວ ແລະ ເຂົາ​ກໍ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍອອກ​ມາ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ຊຶ່ງ​ປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ ແລະ ​ວັດ­ແທກ​ບໍ­ລິ­ເວນ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ໂດຍ​ຮອບ.

\s5
\v 16 ເຂົາໄດ້​ວັດ­ແທກ​ທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ດ້ວຍ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ​ໄດ້ — ​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ສອກ​ ຕາມ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ​ໂດຍ​ຮອບ.
\v 17 ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍ​ຫັນ​ມາ​ວັດ­ແທກ​ທາງ​ທິດ­ເຫນືອ​ໄດ້ — ​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ສອກ ​ຕາມ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ​ໂດຍ​ຮອບ.
\v 18 ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍ​​ມາ​ວັດ­ແທກ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້​ໄດ້​ — ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ສອກ ​ຕາມ​ໄມ້​ວັດ­ແທກ.
\v 19 ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍ​ຫັນ​ມາ​ — ວັດ­ແທກ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ — ໄດ້​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ສອກ​ຕາມ​ໄມ້​ວັດ­ແທກດ້ວຍ.

\s5
\v 20 ເຂົາ​ວັດ­ແທກ​ທັງ​ສີ່​ດ້ານ. ມີຝາ​ອ້ອມ­ຮອບ​ຍາວ​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ສອກ, ແລະ ກວ້າງ​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ສອກ, ເປັນ​ບ່ອນ​ແບ່ງ​ລະ­ຫວ່າງ​ສະ­ຖານທີ່­ບໍ­ຣິສຸດ ແລະ​ ສະຖານທີ່​ທົ່ວໄປ.

\s5
\c 43
\cl ບົດທີ 43
\p
\v 1 ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ນຳຂ້ານ້ອຍ​ມາ­ຍັງ​ປະ­ຕູ ຊຶ່ງເປີດສູ່ທາງທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ.
\v 2 ເບິ່ງ​ແມ໋! ພຣ­­ະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະ​­ເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​ມາ​ຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ, ແລະ ​ພຣະ­ສຸ­ລະ­ສຽງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ເຫມືອນ​ດັ່ງ​ສຽງ​ນ້ຳ, ແລະ ​ແຜ່ນດິນ​ກໍ​ຮຸ່ງ­ເຮືອງ​ດ້ວຍ­ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະ­ອົງ.

\s5
\v 3 ຕາມນິ­ມິດ​ທີ່­ປົດກົດແກ່ຂ້າ­ນ້ອຍທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ເຫັນ, ຕາມທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນນິມິດ ​ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ມາ​ທຳ­ລາຍ​ເມືອງ​ນັ້ນ, ແລະ ​ນິມິດນັ້ນເຫມືອນກັບນິມິດທີ່­ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ຢູ່ແຄມ​ແມ່­ນ້ຳ​ເກ­ບາ ແລະ​ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກໍ​ກົ້ມ​ຫນ້າ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ລົງ​ເຖິງ​ດິນ.
\v 4 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເຂົ້າມາສູ່ພຣະວິຍານທາງປະຕູທີ່ເປີດອອກໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ.
\v 5 ແລ້ວພຣະ­ວິນ­ຍານ​ກໍ​ຍົກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ ແລະ​ ໄດ້ນຳ​ຂ້ານ້ອຍ​ມາ​ທີ່​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ. ​ເບິ່ງ​ແມ໋! ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງ​ພຣະຢາເວ​ ໄດ້ປົກຄຸມທົ່ວ​ພຣະ­ວິ­ຫານ.

\s5
\v 6 ​ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກຳລັງ​ຢືນ­ຢູ່​ທີ່​ຂ້າງ​ຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້­ຍິນຜູ້ຫນຶ່ງເວົ້າກັບຂ້ານ້ອຍ​​ມາ​ຈາກ​ພຣະ­ວິ­ຫານ.
\v 7 ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ນີ້ເປັນບັນ­ລັງ​ ແລະ ​ແທ່ນ​ວາງ​ຕີນ​ຂອງ​ເຮົາ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນີ້, ເປັນ​ບ່ອນ​ທີ່​ເຮົາ​ສະຖິດຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ຊົນ­ຊາດ​ອິດສະຣາເອນ​ເປັນ­ນິດ. ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງອິດສະຣາເອນ ​ຈະ​ບໍ່ຖືກຫມິ່ນປະຫມາດນາມຊື່ຂອງເຮົາ — ພວກກເຂົາ ຫລືກະສັດຂອງເຂົາ — ພ້ອມຄວາມບໍ່ສັດຊື່ຂອງເຂົາ ຫລື ຊາກສົບຂອງກະສັດຂອງເຂົາໃນສະຖານສູງທັງຫລາຍ​.
\v 8 ພວກເຂົາຈະບໍ່​ຫມິ່ນປະຫມາດນາມຊື່ອັນບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ ໂດຍການວາງຂອບເຂດປະຕູຂອງພວກເຂົາຖັດຂອບເຂດປະຕູຂອງເຮົາ, ແລະ ຮົ້ວກັ້ນຂອງເຂົາທັງຫລາຍຖັດຈາກຂອງເຮົາ, ບໍ່ມີຫຍັງກັ້ນ ແຕ່ມີພຽງຝາຢູ່ລະຫວ່າງເຮົາ ແລະ ພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ນາມຊື່ອັນບໍຣິສຸດຂອງເຮົາເປັນມົນທິນໂດຍການກະທຳ​ອັນ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​, ບໍ່ສະນັ້ນ ເຮົາຈະທຳລາຍເຂົາດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາ.​

\s5
\v 9 ບັດ­ນີ້ ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາກຳຈັດຄວາມບໍ່ສັດຊື່ ແລະ ຊາກ​ສົບ​ແຫ່ງ​ກະ­ສັດ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ​ໃຫ້​ຫ່າງ​ໄກ​ຈາກ​ເຮົາ, ແລະ​ເຮົາ​ຈະ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຕະຫລອດເປັນ­ນິດ

\s5
\v 10 ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ເອງຕ້ອງບອກເຊື້ອສາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນກ່ຽວກັບພຣະວິຫານ ເພື່ອ​ວ່າ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະລະອາຍໃຈໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ. ໃຫ້ພວກເຂົາພິຈາລະນາກ່ຽວກັບຄຳອະທິບາຍນີ້.
\v 11 ເພາະວ່າຖ້າ​ພວກ­ເຂົາລະອາຍໃນ​ສິ່ງ​ທັງ­ຫລາຍ​ທີ່​ຕົນໄດ້​ເຮັດນັ້ນ, ກໍຈົ່ງເປີດເຜີຍໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ກ່ຽວກັບອອກແບບພຣະວິຫານ, ຢ່່າງລະອຽດ, ທາງອອກ, ຮູບແບບທັງຫມົດ ຕະຫລອດຈົນ​ກົດ­ບັນຍັດ ແລະ ​ກົດຫມາຍ​ທັງ​ຫມົດຕ່າງໆ. ແລ້ວຈົ່ງບັນທຶກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດຕາມຮູບແບບ ແລະ ປະຕິບັດ​ຕາມກົດບັນຍັດທັງປວງ, ເພື່ອຈະເຊື່ອຟັງພວກເຂົາ.

\s5
\v 12 ​ນີ້​ເປັນ​ກົດເກນ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ: ຈາກທີ່ສູງສຸດຂອງເນີນພູເຖິງຂອບເຂກອ້ອມ​ຮອບ, ​ຈະ​ເປັນ​ບ່ອນທີ່​ບໍຣິ­ສຸດ​ທີ່­ສຸດ. ເບິ່ງ​ແມ໋! ນີ້​ເປັນ​ກົດເກນ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ.

\s5
\v 13 ​ນີ້​ເປັນ​ການວັດແທກ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ​ ວັດ­ແທກ​ເປັນ​ສອກ — ຄວາມຍາວສອກ​ຫນຶ່ງກໍເທົ່າກັບ​ສອກຫນຶ່ງຕາມປົກກະຕິ ແລະ ຫນຶ່ງ​ຝາມື. ດັ່ງນັ້ນ ຮາງຫລິນຮອບແທ່ນບູຊານັ້ນ ເລິກຫນຶ່ງສອກ, ແລະ ​ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ສອກ. ບ່ອນ​ຂອບຮອບໆ​ມີຂອບ​ຫນຶ່ງຄືບ ນີ້ຈະເປັນຖານຂອງແທ່ນບູຊານີ້
\v 14 ຈາກ​ຮາງລິນເຖິງພື້ນ­ຂອງແທ່ນບູຊານັ້ນສູງສອງສອກ, ແລະ ຂອບຂອງມັນນັ້ນກວ້າງຫນຶ່ງສອກ. ແລ້ວຈາກຂອບທີ່ນ້ອຍຫາຂອບທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຂອງແທ່ນບູຊາ, ​ສີ່​ສອກ, ແລະ ຂອບໃຫຍ່​ກວ້າງຫນຶ່ງ​ສອກ.

\s5
\v 15 ໃຈກາງຂອງແທ່ນ​ບູຊາສຳລັບເຄື່ອງຖວາຍບູຊານັ້ນສູງ​ສີ່​ສອກ, ແລະ ​ເທິງຈອມທັງສີ່ຢືນຂື້ນມາຈາກໃຈກາງຂອງແທ່ນ.
\v 16 ໃຈກາງ​ແທ່ນບູຊານັ້ນ​ເປັນ​ສີ່​ຫລ່ຽມ​ຈັດ​ຕຸ​ລັດກວ້າງຍາວດ້ານລະ​ສິບ​ສອງ​ສອກ.
\v 17 ຂອບຂ້າງເທິງ ກໍເປັສີ່​ຫລ່ຽມ​ຈັດ​ຕຸ​ລັດ​ຄື­ກັນ ກວ້າງຍາວແຕ່ລະດ້ານ​ສິບ​ສີ່​ສອກ, ຮິມຂອບຫນາເຄິ່ງ​ສອກ ແລະ ມີຮາງລິນຂະຫນາດຫນຶ່ງສອກໂດຍຮອບ ຂັ້ນ­ໄດຂອງ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາປິ່ນ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ.”

\s5
\v 18 ແລະ​ເຂົາ​ໄດ້ເວົ້າ­ກັບ​ຂ້ານ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງນີ້ວ່າ: ຕໍ່­ໄປ​ນີ້​ເປັນ​ກົດເກນຂອງການຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ການພົມເລືຶອດເຫນືອແທ່ນບູຊາໃນວັນທີ່ສ້າງສຳເລັດ.
\v 19 ເຈົ້າ​ຈະ​ມອບ​ງົວ​ຫນຸ່ມ​ໂຕ​ຫນຶ່ງ​ເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ​ແກ່ບັນດາ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ຄົນ​ເລ­ວີ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງຊາ­ດົກ, ຜູ້​ທີ່​ເຂົ້າ​ມາ​ໃກ້​ເພື່ອ​ບົວ­ລະ­ບັດ​ເຮົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 20 ແລ້ວເຈົ້າຈະ​ເອົາ​ເລືອດບາງສ່ວນ ແລະ ທາທີ່​ເທິງ​ຈອມ​ທັງ​ສີ່​ຂອງ​ແທ່ນບູຊາ ແລະ ​ທີ່ແຈ​ທັງ​ສີ່​ຂອງຂອບເທິງ ແລະ ຮິມໂດຍຮອບ; ເຈົ້າຈະຊໍາຣະແທ່ນບູຊາ​ ​ແລະ ລົບ­ລ້າງບາບທີ່​ນັ້ນ​.
\v 21 ແລ້ວຈົ່ງ​ເອົາ​ງົວ­ເຖິກ​ເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ ແລະ ເຜົາໃນບ່ອນທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນບໍລິເວນ​​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ຊັ້ນ­ນອກຂອງ​ສະ­ຖານນະມັດສະການ.

\s5
\v 22 ແລ້ວ​ໃນ​ມື້​ທີ​ສອງ ເຈົ້າຈະ​ຖວາຍ​ແບ້ຕົວ​ຜູ້​ທີ່​ບໍ່ມີ​ຕຳ­ຫນີ​ ເພື່ອເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ; ປະໂລຫິດຈະຊຳຣະແທ່ນບູຊາເຫມືອນກັບທີ່ພວກເຂົາຊຳຣະດ້ວຍງົວເຖີກ.
\v 23 ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊຳ­ລະ​ແທ່ນບູຊາ​ສຳ­ເລັດ​ແລ້ວ, ​ຈົ່ງ​ຖວາຍ​ງົວ​ຫນຸ່ມທີ່ບໍ່ມີຕຳນິໂຕຫນຶ່ງຈາກຝູງ ແລະ ​ແກະ​ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຕຳນິຄັດມາຈາກ​ຝູງໂຕຫນຶ່ງ.
\v 24 ຈົ່ງ​ຖວາຍສັດທັງສອງ​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ພຣະ­ຢາເວ; ປະ­ໂລ­ຫິດທັງຫລາຍ​ຈະ​ເອົາ​ເກືອ​ໂຮຍ​ລົງ​ເທິງ​ພວກມັນເຫມືອນກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາທີ່ຖວາຍ​ແກ່​ພຣະ­ຢາເວ.

\s5
\v 25 ເຈົ້າຕ້ອງກຽມ​ແບ້​ຜູ້ມື້ລະໂຕ ເພື່ອເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ​​ຈົນ​ຄົບ​ເຈັດມື້, ແລະ ​ປະໂລຫິິດຈົ່ງຕຽມ​ງົວ​ຫນຸ່ມທີ່ປາດສະຈາກຕຳຫນນິໂຕຫນຶ່ງຈາກຝູງ​ ແລະ ​ແກະຜູ້ທີ່ປາດສະຈາກຕຳນິເລືອກມາຈາກຝູງໂຕຫນຶ່ງ.
\v 26 ພວກ­ເຂົາ​​ຕ້ອງ​ລົບ­ລ້າງ​ສຳລັບແທ່ນບູຊາສຳລັບເຈັດມື້ ແລະ ຊຳຣະໃຫ້ສະອາດ, ແລະ ໂດຍວິທີນີ້ແຫລະ ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຊຳຣະມັນ.​
\v 27 ​ພວກ­ເຂົາ​ເຮັດ​ຄົບເຈັດມື້​, ແລະ ຕັ້ງ­ແຕ່​ວັນ­ທີ​ແປດ​ເປັນ­ຕົ້ນ​ໄປ, ແລະ ບັນດາປະ­ໂລ­ຫິດ​ຈະ​ຕ້ອງ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ​ ແລະ ​ຖວາຍເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ສັນຕິພາບຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະຍອມຮັບພວກເຈົ້າ — ​ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​."

\s5
\c 44
\cl ບົດທີ 44
\p
\v 1 ແລ້ວ​ຊາຍຜູ້ນັ້ນ​ໄດ້​ນຳ​ຂ້ານ້ອຍ ມາ​ເດີ່ນຊັ້ນນອກ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ຂອງ​ສະ­ຖານ­ນະມັດສະການທີ່ປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ; ​ປະ­ຕູ​ນັ້ນ​ປິດຢ່າງແຫນ້ນຫນາ.
\v 2 ພຣະຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ປະ­ຕູ​ນີ້​ຖືກ​ປິດປະທັບຕາໄວ້; ຊຶ່ງບໍ່ຖືກເປີດອີກ. ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດສາມາດຜ່ານນເຂົ້າໄປທາງນີ້ໄດ້, ເພາະ​ພຣະຢາເວ, ພຣະ­ເຈົ້າ​​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ​, ໄດ້​ສະ­ເດັດຜ່ານ​ເຂົ້າ­ໄປ​ທາງ​ນີ້, ­ສະ­ນັ້ນ ມັນຈຶ່ງ​ຖືກປິດຢ່າງແໜ້ນຫນາ.
\v 3 ​ຜູ້ປົກຄອງຂອງອິດສະຣາເອນຈະນັ່ງໃນນັ້ນເພື່ອຮັບປະທານອາຫານ​​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ພຣະຢາເວ­. ເຂົາຈະເຂົ້າໄປທາງປະຕູ​ລະ­ບຽງ ແລະ ອອກມາທາງ​​ດຽວ​ກັນ.”

\s5
\v 4 ແລ້ວ​ເຂົາໄດ້​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄປ​ທາງ​​ປະ­ຕູດ້ານ​ເຫນືອ ຊຶ່ງປິ່ນຫນ້າໃສ່​ພຣະ­ວິ­ຫານ. ສະນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເບິ່ງ ແລະ ​ເບິ່ງ​ແມ໋, ພຣະສະຫງ່າຣາສີ­​ຂອງ​ພຣະຢາເວປົກຄຸມພຣະ­ວິ­ຫານ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ, ແລະ ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກໍ​ກົ້ມ​ຫນ້າ​ລົງ​ເຖິງ​ດິນ.
\v 5 ແລ້ວພຣະ­ຢາເວຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ຈົ່ງຕັ້ງໃຈ ແລະ ​ເບິ່ງໃຫ້ເຕັມຕາ ແລະ ຈົ່ງຟັງໃຫ້ເຕັມຫູ ໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກຳລັງ​ຈປະກາດກັບເຈົ້າ, ໃນເລື່ອງ​ກົດເກນ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​ຂອງ​ພຣະ­ຢາເວ ແລະ ​ກົດ­ຫມາຍ​ທັງ​ຫມົດ. ຈົ່ງເອົາໃຈໃສ່ເລື່ອງທາງເຂົ້າ ແລະ ທາງອອກຂອງພຣະວິຫານ.

\s5
\v 6 ແລ້ວ​ຈົ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ຜູ້ທີ່​ກະ­ບົດວ່າ, ຄືເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ, 'ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໂອ ພໍແລ້ວກັບການເຮັດສິ່ງທີ່­​​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​, ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນເອີີຍ —
\v 7 ທີ່ເຈົ້າພາ​ຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວ​ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ​ທັງກາຍ ແລະ ​ໃຈ ເຂົ້າມາຍັງພຣະວິຫານຂອງເຮົາ, ເຮັດ­ໃຫ້​ພຣະວິຫານ​ມົວ​ຫມອງ, ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າຖວາຍອາຫານ, ​ໄຂ­ມັນ ແລະ ​ເລືອດ ໃຫ້ແກ່ເຮົາ — ເຈົ້າ​ໄດ້ລະເມີດ​ຄຳ­ຫມັ້ນ­ສັນ­ຍາ​ຂອງ​ເຮົາ​ໂດຍການກະທຳ​ອັນ​ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງພວກ​ເຈົ້າ.

\s5
\v 8 ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດຫນ້າທີ່ຂອງເຈົ້າໃນການເບິ່ງແຍງສິ່ງທີ່ບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ, ແຕ່ເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຄົນອຶ່ນມາຮັບຜິດຊອບຫນ້າທີ່ຂອງເຈົ້າແທນ, ແລະ ເຈົ້າມອບໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງແຍງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ.
\v 9 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຢ່າ​ໃຫ້​ຄົນ​ຕ່າງຊາດຄົນໃດ, ທີ່​ບໍ່­ໄດ້­ເຂົ້າ​ພິ­ທີ­ຕັດ​ທັງກາຍ ແລະ ໃຈ, ຊຶ່ງມາຈາກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ເຂົ້າມາໃນສະຖານທີ່ສັກສິດຂອງເຮົາ.

\s5
\v 10 ດັ່ງນັ້ນ ຊາວເລວີ ທີ່ຫ່າງໄກຈາກເຮົາ — ພວວກເຂົາໄດ້ອອກໄປຈາກເຮົາ, ຕິດຕາມຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂອງເຂົາ — ແຕ່ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຈ່າຍຄ່າແຫ່ງຄວາມບາບຂອງເຂົາ.
\v 11 ພວກ­ເຂົາ​ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນພຣະວິຫານຂອງເຮົາ, ເຝົ້າຍາມ​ຢູ່​ທີ່​ປະ­ຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ ແລະ ຮັບ​ໃຊ້ຢູ່­ໃນ​ພຣະ­ວິ­ຫານ ແລະ ພວກ­ເຂົາ​ຂ້າ​ສັດເພື່ອ​ເປັນ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ແລະ​ ເຄື່ອງ​​ບູ­ຊາຕ່າງໆ ​ໃຫ້​ປະ­ຊາ­ຊົນ, ແລະ ພວກເຂົາຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນທັງຫລາຍ ແລະ ຮັບ­ໃຊ້​ພວກ­ເຂົາ​.
\v 12 ແຕ່ເນື່ອງຈາກພວກເຂົາເຄີຍຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນຕໍ່ຫນ້າຮູບເຄົາລົບຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ໄດ້ເຮັດໃຫ້​ເຊື້ອ­ສາຍ​ຂອງອິດສະຣາເອນ​ຕົກ​ຢູ່­ໃນ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າໃນການເຮັດບາບ. ສະນັ້ນ ເຮົາຈະຍົກມືສາບານວ່າຈະຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ — ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຮັບໂທດຂອງເຂົາ​.

\s5
\v 13 ພວກ­ເຂົາຈະບໍ່​ເຂົ້າ​ມາ​ໃກ້​ເຮົາ ເພື່ອເປັນ​ປະ­ໂລ­ຫິດທັງຫລາຍຂອງເຮົາ ຫລື ເຂົ້າໃກ້ສິ່ງໃດສິ່ງຫນຶ່ງທີ່ບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ, ສິ່ງທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ທີ່ສຸດ. ແຕ່ວ່າພວກເຂົາຈະທົນ​ຮັບ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ຂາຍ­ຫນ້າ ແລະ​ ຄວາມຜິດທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດແທນ.
\v 14 ແຕ່​ເຮົາ​ຈະຕັ້ງ​ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ເປັນ​ຜູ້​ເບິ່ງ­ແຍງໃນ​ພຣະ­ວິ­ຫານໃນຫນ້າທີ່ທຸກຢ່າງ ແລະ ງານທັງປວງໃນ​ພຣະ­ວິ­ຫານ, ສຳລັບຫນ້າທີ່ທທັງຫລາຍ ແລະ ສິ່ງທັງປວງທີ່ໄດ້ເຮັດນັ້ນ.

\s5
\v 15 ແລ້ວ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ຄົນ​ເລ­ວີ, ບັນ­ດາ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ຊາ­ດົກ ຜູ້​​ເຮັດຫນ້າທີ່ຢ່າງສົມບູນໃນ​ພຣະວິຫານ​ຂອງ​ເຮົາ ເມື່ອ​ຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຫລົງ​ໄປ​ຈາກ​ເຮົາ​ນັ້ນ — ພວກ­ເຂົາຈະເຂົ້າມາໃກ້ເຮົາເພື່່ອນະມັດສະການເຮົາ. ພວກເຂົາຈະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ເພື່ອ­ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ແກ່ເຮົາ ຄື​ໄຂ­ມັນ ແລະ ​ເລືອດ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.
\v 16 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນພຣະວິຫານຂອງເຮົາ; ພວກເຂົາຈະເຂົ້າມາໃນໂຕະຂອງເຮົາເພື່ອນະມັດສະການເຮົາ ແລະ ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ຂອງເຂົາໃຫ້ສຳເລັດເພື່ອເຮົາ.

\s5
\v 17 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາ ຈະເຂົ້າປະຕູເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ​, ພວກເຂົາຈະ​ແຕ່ງກາຍດ້ວຍ­ຜ້າ​ປ່ານເນື້ອດີ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາຈະບໍ່ສວມເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂົນສັດໃດໆ ທີ່ພາຍໃນປະຕູຕ່າງໆ​ຂອງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ ແລະ ​ພາຍໃນພຣະວິຫານ.
\v 18 ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ໃສ່​ຜ້າ​ຄຽນ​ຫົວ​ທີ່​ເປັນ​ຜ້າ​ປ່ານ​ໄວ້​ເຫນືອ​ຫົວ ແລະ ແຕ່ງກາຍຊັ້ນໃນທີ່ເຮັດມາຈາກ​ຜ້າ​ປ່ານ​ພຽງ​ແອວ. ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ນຸ່ງເຄື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້​ມີ​ເຫື່ອອອກ.

\s5
\v 19 ​ເມື່ອ​ພວກ­ເຂົາ​ອອກ​ໄປ​ຍັງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ, ຢູ່ທີ່ເດີ່ນຊັ້ນນອກເພື່ອໄປຫາບ່ອນປະຊາຊົນຢູ່, ​ພວກ­ເຂົາຕ້ອງ​ຖອດ​ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ອອກ; ພວກເຂົາຕ້ອງຖອດມັນອອກ ແລະ ວາງໄວ້ໃນຫ້ອງສັກສິດ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນອຶ່ນບໍຣິສຸດໂດຍການແຕະຕ້ອງເຄື່ອງແຕ່ງກາຍພິເສດຂອງພວກເຂົາ.

\s5
\v 20 ​ພວກ­ເຂົາຈະຕ້ອງບໍ່​ແຖ​ຜົມ ຫລື ​ປ່ອຍ​​ຜົມ​ຍາວໃຫ້ຫຍຸ້ງ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະຕ້ອງມ້ວນຜົມເທິງຫົວຂອງ​ພວກເຂົາ,
\v 21 ບໍ່ໃຫ້ປະໂລຫິດຄົນໃດດື່ມ​ເຫລົ້າ​ອະ­ງຸ່ນ​­ ເມື່ອເວລາ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ​.
\v 22 ຫລື ເອົາ​ແມ່­ຫມ້າຍ ຫລື ຜູ້ຍິງທີ່ປະຮ້າງມາເປັນເມຍ, ແຕ່ຕ້ອງເປັນຜູ້ຍິງພົມມະຈາລີ​ຈາກ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ແຫ່ງອິດສະຣາເອນເທົ່ານັ້ນ ຫລື ແມ່ຫມ້າຍຜູ້ຊຶ່ງແຕ່ງງານກັບ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ມາກ່ອນ.

\s5
\v 23 ເພາະພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ຕ້ອງ​ສັ່ງ­ສອນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ​ ເຖິງ​ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ລະ­ຫວ່າງ​ສິ່ງທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ ແລະ​ ສິ່ງທີ່ເປັນມົນ­ທິນ; ພວກເຂົາຈະ​ສອນໃຫ້ປະຊາຊົນຮູ້ຈັກແຍກແຍະລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ສະອາດ ແລະ ສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດ.
\v 24 ເມື່ອ​ມີ​ຄະ­ດີ ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຫນ້າ­ທີ່​ພິ­ພາກ­ສາຕັດສິນຄວາມຕາມກົດຫມາຍຂອງເຮົາດ້ວຍ; ພວກເຂົາເຮັດຫນ້າທີ່ຢ່າງຍຸດຕິທຳ. ພວກເຂົາຈະຮັກສາ​ກົດ­ບັນ­ຍັດ ແລະ ​ກົດຫມາຍຂອງ​ເຮົາ, ແລະ ພວກເຂົາຈະສະຫລອງວັນສະບາໂຕສັກສິດທັງຫລາຍຂອງເຮົາ.

\s5
\v 25 ​ພວກ­ເຂົາຈະບໍ່ໄປຍັງຄົນຕາຍ ເພື່ອເຮັດຕົວໃຫ້ເປັນມົນທິນ, ເວັ້ນເສຍ​ແຕ່​​ວ່າ ພໍ່ ຫລື ​ແມ່, ​ລູກ­ຊາຍ ຫລື ​ລູກ­ສາວ, ​ອ້າຍນ້ອງພີ່ຫລື ເອື້ອຍນ້ອງ ຜູ້ທີ່​ບໍ່­ໄດ້ໄປກັບຜູ້ຊາຍ; ນອກນັ້ນ ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນມົນທິນໄດ້.
\v 26 ຫລັງ​ຈາກ​ທີ່​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ ໄດ້ກາຍເປັນມົນທິນແລ້ວ, ຂະເຈົ້າກໍນັບໄປອີກເຈັດມື້.
\v 27 ໃນວັນທີ່ຈະເຂົ້າໄປສູ່ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນຂອງສະ­ຖານທີ່ສັກສິດ, ເພື່ອປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນສະຖານທີ່ສັກສິດຊັ້ນໃນ, ­ເຂົາ​ຈະ​ຕ້ອງ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບເພື່ອຕົວເອງ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 28 ນີ້​ຈະ​ເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ: ຄື ເຮົາ​ຈະເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງ​ປະໂລຫິດ, ແລະ​ ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ຕ້ອງ​ໄດ້​ຖື​ກຳ­ມະ­ສິດ​ໃດໆ​ໃນ​ອິດສະຣາເອນ; ເພາະເຮົາຈະ​ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.
\v 29 ​ພວກ­ເຂົາ​ຮັບ​ປະ­ທານອາຫານ­ບູ­ຊາ​, ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ຄວາມບາບ, ເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ຄວາມຜິດ, ແລະ ​ທຸກ​ສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ອຸທິດຕົນ​ຕໍ່ພຣະຢາເວ​ໃນ​ອິດສະຣາເອນ,​ ຈະ​ເປັນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​.

\s5
\v 30 ສ່ວນທິ່ດີທີ່ສຸດຂອງ​ຜົນລະປູກແຮກຂອງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ​ ແລະ ສ່ວນແບ່ງພິເສດທັງປວງ, ແລະ ສິ່ງອື່ນໆ ຈາກສ່ວນແບ່ງຂອງເຈົ້າທີ່ເຈົ້າໄດ້ຮັບ ຈະເປັນຂອງບັນດາປະໂລຫິດ,​ ແລະ ເຈົ້າຈະຖວາຍອາຫານທີ່ດີທີ່ສຸດ​ໃຫ້​ແກ່ບັນດາ​ປະ­ໂລ­ຫິດ ເພື່ອ​ວ່າ​ພຣະ­ພອນ​ຈະ​ມີ​ຢູ່​ເຫນືອ​ຄອບ­ຄົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\v 31 ບັນດາປະ­ໂລ­ຫິດ​ຈະ​​ບໍ່​ຮັບ​ປະ­ທານ​ສິ່ງໃດໆ ບໍ່​ວ່າ​ຈະ​ເປັນ​ສັດທີ່ຕາຍ ຫລື ຖືກຈີກ​ກັດດ້ວຍສັດປ່າ​, ແມ້ວ່າຈະເປັນນົກ ຫລື ສັດຮ້າຍ.

\s5
\c 45
\cl ບົດທີ 45
\p
\v 1 ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ຈັບ­ສະ­ຫລາກເພື່ອ​ແບ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ໃຫ້­ເປັນ​ມໍລະດົກ​ນັ້ນ, ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ຖວາຍ​ທີ່​ດິນ​ສ່ວນ​ຫນຶ່ງແດ່​ພຣະຢາເວ; ຂອງຖວາຍນີ້ຈະເປັນສ່ວນສັກສິດຂອງທີ່ດິ, ຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ, ແລະ ​ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ສອກ. ຈະ​ເປັນ​ບ່ອນ​ສັກສິດ, ທົ່ວ​ບໍ­ລິ­ເວນ​ນັ້ນ.
\v 2 ຈາກ​ບໍ­ລິ­ເວນ​ນີ້ ພື້ນທີ່​ສີ່​ຫລ່ຽມ​ຈັດ​ຕຸ​ລັດ​ກວ້າງຍາວດ້ານລະ​ຫ້າ​ຮ້ອຍສອກໂດຍຮອບ​ສຳ­ລັບ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ, ແລະ ຂອບເຂດໂດຍຮອບກວ້າງອອກມາ​​ຫ້າ​ສິບ​ສອກ.

\s5
\v 3 ຈາກພື້ນທີ່ນີ້ ເຈົ້າ​ຈະຕ້ອງວັດ­ແທກ​ສ່ວນ​ຫນຶ່ງ​ຈາກບໍລິເວນຄວາມຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ ແລະ ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ສອກ ຊຶ່ງຈະເປັນພຣະວິຫານ, ຄືສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ.
\v 4 ຈະເປັນສະຖານສັກສິດໃນແຜ່ນນດິນສຳລັບບັນດາ​ປະ­ໂລ­ຫິດ ຜູ້​ບົວ­ລະ­ບັດ​ພຣະຢາເວ, ຜູ້ທີ່ເຂົ້! ມາໃກ້ພຣະຢາເວ ເພື່ອບົວລະບັດພຣະອົງ. ຈະໃຫ້ເປັນບ່ອນສຳລັບ­​ບ້ານ​ເຮືອນ​ຂອງ​ບັນດາປະໂລຫິດ ແລະ​ເປັນ​ສະ­ຖານທີ່ສັກສິດ ແລະ ​ບໍ­ຣິສຸດ.
\v 5 ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມຍາວສອງຫນື່ງຫ້າພັນສອກ ແລະ ຄວາມກວ້າງຫນຶ່ງຫນື່ນສອກ, ແລະ ໃຊ້ເປັນທີ່ຕັ້ງເມືອງຕ່າງໆຂອງຄົນເລວີ ຜູ້ຊຶ່ງບົວລະບັດໃນພຣະວິຫານ.

\s5
\v 6 ເຈົ້າຈະຕ້ອງມອບພື້ນທີ່ສຳລັບເມືອງນັ້ນ, ຄວາມ​ກວ້າງ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ ແລະ ຄວາມຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ, ຊຶ່ງຕໍ່ຈາກເຂດສັກສິດທີ່ໄດ້ສະຫງວນໄວ້ ສຳລັບສະຖານທີ່ສັກສິດ; ​ເມືອງນີ້ ຈະເປັນກຳມະສິດຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​ທັງ​ຫມົດ.
\v 7 ແຜ່ນ­ດິນຂອງບັນດາເຈົ້າເມືອງທີ່ຢູ່​ທັງ​ສອງ​ຂ້າງຂອງບໍລິເວນທີ່ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບສະຖານທີ່ສັກສິດ​ ແລະ ​ເມືອງ. ຊຶ່ງຈະອອກໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ​ ແລະ ທິດທາງຕາ­ເວັນ​ອອກ. ຄວາມ​ຍາວທຽບ​ເທົ່າ​ກັບຄວາມຍາວຂອງຫນຶ່ງສ່ວນໃນສ່ວນແບ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ຈາກທາງທິດທາງເວັນຕົກຮອດທິດຕາເວັນອອກ.​

\s5
\v 8 ແຜ່ນດິນນີ້ຈະເປັນກຳມະສິດ​ຂອງ​ເຈົ້າສຳລັບເຈົ້າຊາຍໃນ​ອິດສະຣາເອນ. ແລະ ​ເຈົ້າ​ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນຈະ​ບໍ່​ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງ​ເຮົາ​ອີກຕໍ່ໄປ; ແຕ່ພວກເຂົາຈະມອບແຜ່ນດິນໃຫ້ຕະກຸນຕ່າງໆຂອງ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ.

\s5
\v 9 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໂອ ບັນ­ດາ​ເຈົ້າ​ຊາຍທັງຫລາຍຂອງ​ອິດສະຣາເອນ​ເອີຍ! ຈົ່ງ​ເລີກ​ການ​ທາ­ລຸນ ແລະ​ ການ­ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ​ເສຍ; ຈົ່ງເຮັດຄວາມຖືກຕອ້ງ ແລະ ­ຍຸດ­ຕິ­ທຳ! ຈົ່ງເລີກຂັບໄລ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ! — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.
\v 10 ເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ຊີງ​ຊັ່ງ​ທີ່​ທ່ຽງ​ຕົງ​ເອ­ຟາ ​ແລະ ​ບາດ​ທີ່​ທ່ຽງ​ທຳ!
\v 11 ເອຟາ ແລະ ບາດ ຈະມີຈຳນວນເທົ່າກັນ, ສະນັ້ນ ຫນຶ່ງບາດເທົ່າກັບ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ສິບ​ຂອງ​ໂຮ​ເມ; ​ເອ­ຟາຈະເທົ່າກັບ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ສິບ​ຂອງ​ໂຮ​ເມ. ມາດຕະຖານຂອງການວັດແທກເທົ່າກັບ​ໂຮ​ເມ.
\v 12 ​ຫນຶ່ງ​ເຊ​ເຂເທົ່າກັບຊາວ​ຫ້າ​ເຊ​ເຂ; ຫົກສິບ​ເຊ​ເຂເທົ່າກັບຫນຶ່ງມິເນສຳລັບເຈົ້າ.

\s5
\v 13 ​ນີ້​ເປັນ​ກຳ­ນົດ​ເຄື່ອງ​ຖວາຍ​ທີ່​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະມອບໃຫ້: ຄື​ສາລີຫນຶ່ງໃນຫົກ​ເອ­ຟາ ຈາກທຸກໆ ຫນຶ່ງ​​ໂຮ​ເມ​, ແລະ ເຈົ້າຈະມອບເຂົາບາເລ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ຫົກເອຟາຈາກທຸກໆ ຫນຶ່ງໂຮເມ.
\v 14 ແລະ​ສ່ວນວິທີການຖວາຍນໍ້າມັນ ຈະຕວງ​ດ້ວຍຫນ່ວຍບາດ ຄື​ຫນຶ່ງໃນ​ສິບ​ບາດ ຈາກທຸກຫນຶ່ງໂຄ­ຣະ (ຄືສິບບາດ) ຫລືທຸກ​ໂຮ­ເມ​ ເມື່ອຫນຶ່ງໂຮ​ເມ, ກໍຄືສິບບາດຄືກັນ.
\v 15 ແກະ​ ຫລື ແບ້ໂຕຫນຶ່ງຈາກຝູງ​ສອງ​ຮ້ອຍ​ໂຕ, ຈາກແຫລ່ງນໍ້າຂອງອິດສະຣາເອນ ຈະໃຊ້ເປັນເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ຫລື ​ເຄື່ອງເຜົາສັນຕິ­ບູ­ຊາ​ ເພື່ອ​ລົບ­ລ້າງ​ບາບຂອງປະຊາຊົນ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​.

\s5
\v 16 ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ​ຫມົດ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນີ້​ຈະມອບ​ເຄື່ອງ​ຖວາຍ​ພິເສດ​ແກ່​ເຈົ້າຊາຍທັງຫລາຍ​ແຫ່ງ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 17 ມັນ­ເປັນ​ຫນ້າ­ທີ່​ຂອງ​ເຈົ້າຊາຍ​ທີ່​ຈະ​ຈັດ​ຕຽມສັດສຳລັບເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ, ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ, ແລະ ເຄື່ອງ​ດື່ມ​ບູ­ຊາ ຊຶ່ງໃນ​ງານ​ເທດ­ສະ­ການ​ທັງ­ຫລາຍ ແລະ ​ໃນ​ວັນ​ຂຶ້ນຫນຶ່ງ​ຄ່ຳ, ແລະ ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕທັງຫລາຍນີ້ຄື — ​ເທດ­ສະ­ການ​ທີ່​ກຳ­ນົດ​ໄວ້ສຳລັບ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສະຣາເອນ​. ­ເຂົາ​ຈັດ​ຕຽມເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ, ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ, ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ແລະ ​ເຄື່ອງສັນຕິ­ບູ­ຊາ​ ເພື່ອ​ເຮັດ­ການ​ລົບ​ລ້າງ­ບາບ​ແທນ​ເຊື້ອ­ສາຍ​ອິດສດຣາເອນ.

\s5
\v 18 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ໃນ​ວັນ­ທີ​ຫນຶ່ງ​ຂອງ​ເດືອນ​ທີ​ຫນຶ່ງ, ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ເອົາ​ງົວເຖິກປາສະຈາກຕຳນິຈາກຝູງ ແລະ ມາເຮັດພິທີຖວາຍບູຊາລ້າງບາບ ສຳລັບ ສະຖານນະມັດສະການ​.
\v 19 ບັນດາ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ເອົາ​ເລືອດ​ຂອງ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ​ທາໄວ້ທີ່ເສົາປະຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ ແລະ ທີ່​ແຈທັງສີ່ຂອງເຂດແດນຂອງ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ, ແລະ ​ເທິງ​ເສົາ​ປະ­ຕູ​ຂອງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ.
\v 20 ເຈົ້າຈະເຮັດຢ່າງນີ້ອີກໃນ​ວັນ­ທີ​ເຈັດ​ຂອງ​ເດືອນ​ນັ້ນ ເປັນການຊຳລະຄວາມບາບຂອງແຕ່ລະຄົນ ຊຶ່ງ​ເປັນການເຮັດ​ບາບໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາ ຫລື ເຈດຕະນາ; ໂດຍວິທີນີ້ເຈົ້າຈະຊໍາລະພຣະວິຫານ.

\s5
\v 21 ໃນ​ວັນ­ທີ​ສິບ​ສີ່​​ ເດືອນ​ທີຫນຶ່ງ, ຈະມີການຖືເທດສະການ, ເທດສະການເຈັດມື້. ເຈົ້າຈະກິນເຂົ້າຈີ່​ບໍ່­ມີ​ເຊື້ອແປ້ງ.
\v 22 ໃນ​ມື້​ນັ້ນ, ​ເຈົ້າຊາຍຈະ​ຈັດ​ຫາ​ງົວເຖິກ​ໂຕ​ຫນຶ່ງ​ສຳ­ລັບ​ຕົນ­ເອງ ແລະ ຕຽມງົວເຖິກສຳລັບ​ປະ­ຊາ­ຊົນທັງຫລາຍ​ຂອງແຜ່ນດິນ ເພື່ອ​ເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່ບາບ.

\s5
\v 23 ສຳລັບ​ເທດສະການໃນມື້ທີ່ເຈັດ, ເຈົ້າຊາຍຈະຈັດຕຽມ​ງົວເຖິກ​ເຈັດ​ໂຕ​ກັບ​ແກະ​ຜູ້​ເຈັດ​ໂຕ​ທີ່​ປາ­ສະ­ຈາກ​ຕຳ­ນິ ໃຫ້­ເປັນ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ​ແດ່​ພຣະຢາເວໃນ​ທຸກໆ​ມື້​ຕະ­ຫລອດ​ເຈັດ​ມື້​ນັ້ນ, ແລະ ​ຈັດ​ຫາ​​ແບ້ຜູ້​ໂຕ​ຫນຶ່ງ​ທຸກມື້ ໃຫ້­ເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ.
\v 24 ແລ້ວ​ເຈົ້າຊາຍຈັດ​ຫາ​ອາຫານເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​​ຫນຶ່ງ​ເອ­ຟາຕໍ່​ງົວ­ເຖິກ​ໂຕຫນຶ່ງ ແລະ ຫນຶ່ງ​ເອ­ຟາຕໍ່​ແກະຜູ້​ໂຕຫນຶ່ງ ພ້ອມທັງນໍ້າມັນຫນຶ່ງ​ຮິນຕໍ່​ແປ້ງ​ຫນຶ່ງເອ­ຟາ.

\s5
\v 25 ໃນ​ວັນ­ທີ​ສິບ​ຫ້າ​ຂອງ​ເດືອນ​ທີ​ເຈັດ, ແລະ ​ໃນ​ເທດ­ສະ­ການ​ງານລ້ຽງນັ້ນ, ເຈົ້າຊາຍຈະເຮັດການຖວາຍຕະຫລອດ​ເຈັດ​ມື້: ຄື ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ, ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ແລະ ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ ແລະ​ ຖວາຍ​ນ້ຳ­ມັນ.

\s5
\c 46
\cl ບົດທີ 46
\p
\v 1 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ປະ­ຕູ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ໃນ​, ປິ່ນຫນ້າ​ໄປ​ທາງທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ,​ ຈະຖືກ​ປິດໄວ້ໃນມື້​ທີ່ເຮັດ­ວຽກ​ຫົກ​ວັນ, ແຕ່​ໃນ​ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ­ນັ້ນຈະໃຫ້​ເປີດ, ແລະ ​ໃນ​ວັນ​ຂຶ້ນ​ຫນຶ່ງ​ຄ່ຳ​ກໍ​ໃຫ້​ເປີດ.
\v 2 ຝ່າຍ​ເຈົ້າຊາຍ​ນັ້ນ​ຈະ​ເຂົ້າ​ມາ​ເດີ່ນຊັ້ນນອກໂດຍ​ທາງປະຕູ ແລະ ​ລະ­ບຽງ​ ຈາກດ້ານນອກ, ແລະ ລາວຈະ​ມາ​ຢືນ­ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເສົາ​ປະ­ຕູຈາກດ້ານໃນ ຂະນະທີ່ພວກ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ແລະ ​ເຄື່ອງ­ສັນຕິບູ­ຊາຂອງເຂົາ. ແລ້ວລາວຈະ​ນະ­ມັດ­ສະ­ການ​ຢູ່​ທີ່​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູດ້ານໃນ ແລະ ອອກໄປ, ແຕ່​ປະ­ຕູ​ນັ້ນ​ຈະຍັງບໍ່ປິດຈົນ​ກວ່າ​ຈະ​ຮອດ​ຕອນ​ຄ່ຳ.

\s5
\v 3 ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຈະ​ນະ­ມັດ­ສະ­ການ​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ພຣະຢາເວ​ຢູ່ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ນັ້ນ ທັງໃນ​ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ ແລະ ​ໃນ​ວັນ​ຂຶ້ນຫນຶ່ງ​ຄ່ຳ.
\v 4 ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ​ທີ່​ເຈົ້າຊາຍ​​ຖວາຍ​ແດ່​ພຣະ­ຢາເວ​ໃນ​ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ­ນັ້ນ ຄື​ ລູກ​ແກະທີ່​ປາ­ສະ­ຈາກ​ຕຳ­ນີ​ຫົກ​ໂຕ ແລະ​ ແກະ​ຜູ້​ປາສະ­ຈາກ​ຕຳ­ນີ​ໂຕ​ຫນຶ່ງ.
\v 5 ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ ພ້ອມ​ກັບ​ແກະ​ຜູ້­ນັ້ນ​ຄື​​ຫນຶ່ງ​ເອ­ຟາ, ແລະ ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ​ພ້ອມກັບ​ລູກ​ແກະ​ນັ້ນ ລາວຢາກຈະຖວາຍ, ແລະ ນໍ້າມັນ​ຫນຶ່ງ​​ຮິນຕໍ່ພຶດຜົນແຕ່ລະ​ເອ­ຟາ.

\s5
\v 6 ໃນ​ມື້​ຂຶ້ນຫນຶ່ງ​ຄ່ຳ ລາວຈະ​ຖວາຍ​ງົວ​ເຖິກທີ່ປາ­ສະ­ຈາກ​ຕຳ­ນີ​ໂຕ​ຫນຶ່ງຈາກຝູງ, ພ້ອມກັບ​ລູກ​ແກະ​ຫົກ​ໂຕ​, ກັບ​ແກະຜູ້​ໂຕ​ຫນຶ່ງ ຊຶ່ງ​ລ້ວນຕ້ອງ​ປາ­ສະ­ຈາກ​ຕຳ­ນີ.
\v 7 ລາວຕ້ອງໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ​ນັ້ນຫນຶ່ງເອຟາຕໍ່​ງົວ­ເຖິກ​ໂຕ­ນັ້ນ ແລະ​ ຫນຶ່ງ​ເອ­ຟາຕໍ່​ແກະ​ຜູ້​ໂຕນັ້ນ, ແລະ ​ແຕ່ທີ່ລາວປາຖະຫນາຄືຖວາຍ​ລູກ​ແກະນັ້ນ, ແລະ ຖວາຍນໍ້າມັນຫນຶ່ງ​ຮິນ​ຕໍ່​ພຶດ​ທຸກໆ​ເອ­ຟາ.
\v 8 ເມື່ອ​ເຈົ້າຊາຍ​ເຂົ້າ​ມາຈາກທາງປະຕູ​ ແລະ ​ລະ­ບຽງ, ລາວຕ້ອງກັບ​ອອກ​ໄປ​ຕາມ​ທາງ​ດຽວ​ກັນ​ນັ້ນຄືເກົ່າ.

\s5
\v 9 ແຕ່ເມື່ອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຂອງແຜ່ນ­ດິນ​ເຂົ້າ​ມາ​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ພຣະຢາເວ­ຢູ່​ໃນ​ເທດ­ສະ­ການ​ງານ​ລ້ຽງ​ຕາມ​ກຳ­ນົດ, ຜູ້​ທີ່​ເຂົ້າ​ມາ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ທິດເຫນືອ ເພື່ອ​ນະ­ມັດ­ສະ­ການ​ຈະ​ຕ້ອງ​ກັບ​ອອກ​ໄປ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ທິດໃຕ້; ແລະ​ ຜູ້​ທີ່​ເຂົ້າ​ມາ​ທາງ​ປະ­ຕູທິດ​ໃຕ້​ ຈະ​ຕ້ອງ​ກັບ​ອອກ​ໄປ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ທິດເຫນືອ. ຢ່າ​ໃຫ້​ໃຜ​ກັບອອກໄປຕາມ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ທີ່ເຂົາເຂົ້າມາ, ເພາະເຂົາຕ້ອງກັບອອກໄປທາງດ້ານກົງກັນຂ້າມກັບທາງທີ່ເຂົ້າມາ.
\v 10 ເຈົ້າ​ຊາຍຈະ​ຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນ; ເມື່ອເຂົາທັງຫມົດເຂົ້າ­ໄປນັ້ນ, ລາວຕ້ອງເຂົ້າໄປ, ເມື່ອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ອອກ​ໄປນັ້ນ, ລາວກໍຕ້ອງອອກໄປດ້ວຍ.

\s5
\v 11 ໃນ​ເທດ­ສະ­ການງານລ້ຽງ, ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ ຫນຶ່ງເອຟາຕໍ່ກັບ​ງົວ​ເຖິກ​ໂຕ​ຫນຶ່ງ ແລະ ຫນຶ່ງເອຟາຕໍ່​ກັບ​ແກະ​ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ແລະ ສິ່ງໃດໆທີ່ລາວປາຖະຫນາຢາກຈະຖວາຍກັບ​ລູກ​ແກະ, ແລະ ​ນ້ຳ­ມັນຫນຶ່ງ​ຮິນ​​ຕໍ່ສຳລັບແຕ່ລະ​ເອ­ຟາ ກໍໃຫ້ຖວາຍ​.
\v 12 ເມື່ອ​ເຈົ້າຊາຍ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ຕາມ­ໃຈ​ສະ­ຫມັກ, ອາດຈະ​ເປັນ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ຫລື​ ເຄື່ອງສັນຕິ­ບູ­ຊາຕໍ່​ພຣະ­ຢາເວ, ​​ປະ­ຕູ​ທີ່​ປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ ກໍຈະເປີດອອກໃຫ້ແກ່ລາວ. ລາວຈະຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ຫລື ​ເຄື່ອງ­ສັນຕິບູ­ຊາ​ຂອງເຂົາ ເຫມືອນຢ່າງທີ່ລາວເຮັດ​ໃນ​ວັນ​ສະ­ບາ​ໂຕ. ແລ້ວ​ລາວ​ຈະຕ້ອງ​ອອກ​ໄປ, ເແລະ ຫລັງຈາກທີ່ລາວອອກໄປແລ້ວ ປະຕູກໍຈະຖືກ​ປິດ.

\s5
\v 13 ນອກຈາກນີ້, ເຈົ້າ​ຈະຖວາຍ​ລູກ​ແກະ​ໂຕ​ຫນຶ່ງ​ອາ­ຍຸ​ຫນຶ່ງ​ປີ ທີ່ປາ­ສະ­ຈາກ​ຕຳນິເປັນ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ​ແກ່​ພຣະ­ຢາເວ​ປະ­ຈຳ​ວັນ; ເຈົ້າຈະເຮັດສິ່ງນີ້ທຸກໆເຊົ້າວັນໃຫມ່.
\v 14 ​ເຈົ້າ​ຈະຖວາຍພຶດພັນເປັນເມັດທຸກໆເຊົ້າ,​ ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ຫົກ​ຂອງ​ເອ­ຟາ ແລະ ​ນ້ຳ­ມັນ​ຫນຶ່ງ​ສ່ວນ​ສາມ​ຮິນ ເພື່ອ​ນວດ​ແປ້ງ​ໃຫ້​ຊຸ່ມ​ໃຫ້­ເປັນ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ​ແກ່​ພຣະ­ຜູ້­ຢາເວ, ​ນີ້​ເປັນ​ລະ­ບຽບ​ຕະ­ຫລອດ­ໄປ­ເປັນ­ນິດ.
\v 15 ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຈັດຫາລູກແກະ, ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ, ​ແລະ ​ນ້ຳ​ມັນທຸກໆ​ເຊົ້າ, ເພື່ອ​ເປັນ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ​ເປັນ­ນິດ.

\s5
\v 16 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ຖ້າ​ເຈົ້າ​ຊາຍຈະມອບຂອງຂວັນໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຕົນ, ສິ່ງນີ້ກໍຈະເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງ​ລາວ. ມັນຈະເປັນກຳມະສິດຂອງລູກທັງຫລາຍຂອງລາວ, ມັນເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ.
\v 17 ແຕ່​ຖ້າລາວມອບ​ຂອງຂວັນສ່ວນ​ຫນຶ່ງຈາກ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງລາວ ມອບ​ໃຫ້​ຄົນ­ໃຊ້​​ຄົນ​ຫນຶ່ງ​ຂອງລາວ, ແລ້ວສ່ວນ​ນັ້ນ​ຈະ​ກາຍເປັນ​ຂອງ​ຄົນ­ໃຊ້​ນັ້ນຈົນ​ເຖິງ​ປາີແຫ່ງອິດ­ສະ­ຫລະ­ພາບ, ແລ້ວ​ຈາກ​ນັ້ນກໍ​ຈະເອົາມາສົ່ງ​ໃຫ້ເຂົ້າຊາຍຄືນ. ມໍ­ລະ­ດົກຂອງລາວແມ່ນສຳລັບ​ລູກ­ຊາຍ​ທັງຫລາຍຂອງລາວ​ເທົ່າ​ນັ້ນ​.
\v 18 ເຈົ້າຊາຍຈະບໍ່​ຍຶດ​ສິ່ງ­ໃດຈາກ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ ໂດຍ​ບີບຄັ້ນໃຫ້ອອກໄປຈາກສ່ວນທີ່ເປັນກຳມະສິດຂອງເຂົາທັງຫລາຍ; ເຈົ້າຊາຍຈະຕ້ອງ​ມອບສ່ວນທິ່ເປັນກຳມະສິດຂອງຕົນເອງໃຫ້ເປັນ​​ມໍ­ລະ­ດົກ​ແກ່​ລູກ­ຊາຍທັງຫລາຍ​ຂອງລາວ ເພື່ອ​ວ່າ​ປະ­ຊາ­ຊົນຈະບໍ່ກະຈັດກະຈາຍ, ​ ທີ່​ຕ້ອງ​ຖືກ​ຂັບ­ໄລ່​ຈາກສ່ວນທີ່ເປັນ​ກຳ­ມະ­ສິດ​ຂອງ­ຕົນ.'"

\s5
\v 19 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມາ​ຕາມ​ທາງ​ເຂົ້າ​ທີ່ປະ­ຕູ ເພື່ອມາ­ຍັງ​ຫ້ອງ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ສຳລັບ​ປະ­ໂລ­ຫິດ, ຊຶ່ງປິ່ນຫນ້າໄປທາງທິດເຫນືຶອ ແລະ ເບິ່ງ​ແມ໋! ໃນບ່ອນນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍເຫັນທີ່ຫນຶ່ງຢູ່ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ.
\v 20 ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ, “ນີ້​ເປັນ​ສະ­ຖານ­ທີ່​ຊຶ່ງ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ຈະ​ໃຊ້​ຕົ້ມ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ, ຄວາມຜິດ ແລະ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ໄຖ່​ບາບ ແລະ ເປັນ​ບ່ອນ​ທີ່​ເຂົາ​ອົບ​ເຄື່ອງ­ບູ­ຊາ​ພືດ​ຜົນ​ເປັນ​ເມັດ. ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດນຳເຄື່ອງບູຊາໄປຍັງ​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ, ເພິ່ນບອກວ່າ ປະຊາຊົນຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊຳລະໃຫ້ສະອາດ."

\s5
\v 21 ແລ້ວ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ນຳ​ຂ້ານ້ອຍ​ອອກ​ມາ​ທີ່​ເດີ່ນ​ຊັ້ນ​ນອກ ແລະ ​ພາ​ຂ້າ­ນ້ອຍຜ່ານໄປກາຍແຈ​ທັງ​ສີ່​ຂອງ​ເດີ່ນ​ນັ້ນ, ແລະ​ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນວ່າ ໃນແຕ່ລະແຈຂອງເດ່ີ່ນກໍມີເດີ່ນອີກເດີ່ນຫນຶ່ງ.
\v 22 ໃນແຈ​ທັງ​ສີ່​ຂອງ​ເດີ່ນຊັ້ນນອກ ມີ​ເດີ່ນ​ນ້ອຍ​ໆສີ່ເດີ່ນ, ຍາວ​ສີ່​ສິບ​ສອກ ແລະ ກວ້າງ​ສາມ­ສິບ​ສອກ. ເດີ່ນ​ທັງ​ສີ່​ມີ​ຂະ­ຫນາດ​ດຽວ​ກັນທັງສີ່ເດີ່ນ.
\v 23 ມີແຖວຫີນອ້ອມຮອບເດີ່ນນ້ອຍ​ທັງ​ສີ່​ນັ້ນ, ແລະ ມີ​ເຕົາແຕ່ງອາຫານຢູ່ດ້ານລຸ່ມຂອງແຖວຫີນນນັ້ນ​.
\v 24 ແລ້ວ​ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້​ກ່າວ​ແກ່​ຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ. “ສະຖານທີ່ເຫລົ່ານີ້ເປັນບ່ອນ​ທີ່ຄົນຮັບໃຊ້ໃນພຣະວິຫານ ຈະໃຊ້ຕົ້ມ​ເຄື່ອງ​ບູ­ຊາທີ່​ປະ­ຊາ­ຊົນຈະຖວາຍ.”

\s5
\c 47
\cl ບົດທີ 47
\p
\v 1 ຫລັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ຊາຍຄົນນັ້ນ​ກໍ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກັບ​ມາ​ທີ່​ປະ­ຕູ​ທາງເຂົ້າພຣະ­ວິ­ຫານ, ແລະ​ ທີ່ມີ​ນ້ຳ​ໄຫລ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ກ້ອງ​ທາງ​ເຂົ້າ​ປະ­ຕູ​ພຣະ­ວິ­ຫານ​​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ — ເພາະດ້ານຫນ້າຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ — ແລະ ​ນ້ຳ​ໄຫລ​ລົງ­ມາ​ຈາກ​ຂ້າງ​ລຸ່ມທາງທິດໃຕ້​ຂອງ​ພຣະ­ວິ­ຫານ, ຄືດ້ານຂວາຂອງ​ແທ່ນ​ບູ­ຊາ.
\v 2 ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາໄດ້​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍອອກ​ມາ​ທາງ​ປະ­ຕູ​ດ້ານເຫນືອ ແລະ ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອ້ອມ­ໄປ​ພາຍ­ນອກ​ເຖິງ​ປະ­ຕູ​ຊັ້ນ​ນອກ ຊຶ່ງປິ່ນ​ຫນ້າ​ໄປ​ທາງ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ, ແລະ​ ທີ່ນ້ຳ​ນັ້ນໄຫລ​ອອກ​ມາ​ຈາກປະຕູທາງ​ທິດໃຕ້.

\s5
\v 3 ຊາຍ​ຜູ້­ນັ້ນ​ໄດ້​​ໄປ​ທາງ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ, ​ມີ​ເຊືອກ​ວັດ­ແທກ​ຢູ່­ໃນ​ມືຂອງເຂົາ; ເຂົາ​ວັດ­ແທກ​ໄດ້​ຫນຶ່ງ​ພັນ​ສອກ ແລະ ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ລຸຍ​ນ້ຳ​ໄປ​ພຽງ​ຂໍ້​ຂາ.
\v 4 ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍ​ວັດ­ແທກ​​ອີກ​ຫນຶ່ງ​ພັນສອກອີກເທື່ອຫນຶ່ງ ແລະ ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍລຸຍ​ນ້ຳ​ໄປເລິກ​ພຽງຫົວ​ເຂົ່າ; ແລະ ​ເຂົາກໍ​ວັດ­ແທກ​ໄດ້​ອີກ​ຫນຶ່ງ​ພັນສອກ ແລະ ​ນຳ​ຂ້ານ­້ອຍ​ລຸຍ​ນ້ຳ​ໄປ ​ເລິກ​ພຽງ​ແອວ.
\v 5 ຫລັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ເຂົາ​ກໍ​ວັດ­ແທກ​ໄດ້​ອີກ​ຫນຶ່ງ​ພັນສອກ, ແຕ່­ເປັນ​ແມ່­ນ້ຳ​ທີ່­ຂ້າ­ນ້ອຍ​ລຸຍ​ຂ້າມ​ບໍ່­ໄດ້ ເພາະ​ນ້ຳ​ນັ້ນ​ຂຶ້ນ​ແລ້ວ​ ແລະ ເລິກ​ພໍ​ທີ່​ຈະ​ລອຍ​ໄປ​ໄດ້ — ມັນເປັນ​ແມ່­ນ້ຳ​ທີ່​ລຸຍ​ຂ້າມ​ບໍ່­ໄດ້.

\s5
\v 6 ຊາຍຄົນນັ້ນ​ເວົ້າ­ກັບ​ຂ້າ­ນ້ອຍວ່າ, “ບຸດ​ແຫ່ງ​ມະ­ນຸດ​ເອີຍ, ເຈົ້າ​ເຫັນ​ສິ່ງ​ນີ້​ບໍ?” ແລ້ວ​ເຂົາ​ກໍ​ພາ​ຂ້າ­ນ້ອຍອອກມາ ແລະ ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຍ່າງກັບ​ມາ​ຕາມ​ຝັ່ງ​ແມ່­ນ້ຳ.
\v 7 ຂະ­ນະ​ທີ່­ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກັບ​ມາ, ຕາມແຄມນ້ຳມີຕົ້ນໄມ້ຢ່າງ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ຢູ່​ທີ່​ຝັ່ງ​ແມ່­ນ້ຳ​ທັງ​ສອງ​ຟາກ.
\v 8 ຊາຍຄົນນັ້ນ​ເວົ້າ­ກັບ​ຂ້ານ້ອຍ​ວ່າ, “ນ້ຳ​ນີ້​ໄຫລ​ໄປ​ທາງບໍລິເວນເຂດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ ແລະ​ ໄຫລ​ລົງ​ໄປ​ເຖິງ​ອາຣາບາ; ແລ້ວນໍ້ານີ້ກໍໄດ້ໄຫລ​ລົງ​ໄປ​ເຖິງ​ທະ­ເລເກືອ ແລະ ​​ກໍ​ຈະເຮັດໃຫ້ນໍ້າ​ຈືດ​.

\s5
\v 9 ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ກັນເປັນຝູງ ກໍຈະມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ ເມື່ອແມ່­ນ້ຳ​ໄຫລຜ່ານໄປ​ເຖິງ​ທີ່​ໃດ; ທີ່ນັ້ນຈະມີປາຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ເພາະວ່າສາຍນໍ້າໄຫລຜ່ານໄປທີ່ນັ້ນ. ມັນຈະເຮັດໃຫ້ນໍ້າເຄັມ​ຈືດ. ສາຍ­ນ້ຳ​ໄຫລຜ່ານໄປເຖິງ​ບ່ອນ​ໃດ ​ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທຸກຢ່າງກໍຈະມີ­ຊີ­ວິດຢູ່ໄດ້.
\v 10 ແລ້ວສິ່ງນີ້ກໍຈະເກີດຂື້ນວ່າ ພວກ​ຊາວ​ຫາ​ປາ​ຈາກ​ເອັນເກ­ດີ​ ຈະຢືນຢູ່ທີ່ຂ້າງແມ່ນໍ້າ, ແລະ ໃນທີ່ນັ້ນຈະມີສະຖານທີ່ສຳລັບຕາກແຫເຖິງ​ເອັນເອັກ­ລາ­ຢິມ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນຈະມີປາ​​ຫລາຍ​ຊະ­ນິດໃນທະເລເກືອ, ເຫມືອນກັບປາໃນທະເລໃຫຍ່ ເພື່ອຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງມັນ.

\s5
\v 11 ແຕ່​ບ່ອນທີ່​ເປັນ​ບຶງ ແລະ ​ຫນອງນ້ຳຂອງທະເລເກືອ​ຈະ​ບໍ່​ຖືກເຮັດໃຫ້ຈືດ; ມັນຍັງຈະເປັນ​ເກືອຢູ່.
\v 12 ນອກຈາກນີ້ ຕາມ​ຝັ່ງ​ທັງ​ສອງ​ຟາກ​ຂອງແມ່­ນ້ຳ, ຈະ​ມີ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ທຸກ​ຊະ­ນິດ​ທີ່​ປູກ​ເປັນ​ອາ­ຫານ. ໃບ​ຂອງ​ມັນ​ຫລາຍຈະ​ບໍ່​ຫ່ຽວ ແລະ ​ຫມາກ​ຂອງ​ມັນ​ຈະ​ບໍ່​ຫລົ່ນຈັກເທື່ອ. ແຕ່ລະເດືອນ, ຕົ້ນ​ຈະ​ເກີດ​ຫມາກ​ໃຫມ່ເລື້ອຍໆ​, ເພາະ­ວ່າ​ນ້ຳໄຫລຈາກສະຖານທີ່ສັກສິດມາຍັງຕົ້ນ­ໄມ້​ເຫລົ່ານັ້ນ. ຜົນຂອງຫມາກ​ໄມ້​ນັ້ນ​ຈະໃຊ້​ເປັນ​ອາ­ຫານ, ແລະ ​ໃບຂອງມັນ​ກໍ​ໃຊ້​ຮັກສາພະຍາດ.

\s5
\v 13 ພຣະຢາເວ ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ກ່າວ​ດັ່ງ­ນີ້​ວ່າ: ນີ້​ຈະເປັນວິທີທີ່ເຈົ້າຈະແບ່ງ​ເຂດ­ແດນ​ໃຫ້ອິດສະຣາເອນທັງສິບສອງເຜົ່າ:​ ໂຢ­ເຊັບ​ຈະ​ໄດ້​ສອງ​ສ່ວນ.
\v 14 ແລະ​ພວກເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ແບ່ງ​ໃຫ້​ເທົ່າໆ​ກັນ ຢ່າງທີ່ເຮົາ​ໄດ້ຍົກມືປະ­ຕິ­ຍານແລ້ວວ່າ ​ຈະ​ມອບ​ໃຫ້​ແກ່​ບັນ­ພະ­ບູ­ລຸດ​ຂອງ​ເຈົ້າ. ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນີ້​ຈະ​ຕົກ​ເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ.

\s5
\v 15 ​ນີ້ຈະ​ເປັນ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ນີ້ ທາງ​ທິດ­ເຫນືອ​ຈາກ​ທະ­ເລ​ໃຫຍ່​ໄປ​ຕາມ​ທາງ​ເມືອງ​ເຮດ­ໂລນ, ແລະ ​ຕໍ່­ໄປ​ຮອດ​ເມືອງ​ເຊ­ດາດ.
\v 16 ແລ້ວເຂດແດນຈະໄປຍັງເມືອງ​ເບ­ໂຣ­ທາ, ເຖິງເມືອງ​ຊິບ­ຣາ­ອິມ, ຊຶ່ງ​ຢູ່​ລະ­ຫວ່າງ​ເຂດ­ແດນ​ເມືອງ​ດາ­ມັສກັດ ແລະ ​ເຂດ­ແດນ​ເມືອງ​ຮາມັດ, ແລະ ຮອດເມືອງຮາ­ເຊີ-ຮັດ­ຕິ­ໂກນ, ຊຶ່ງ​ຢູ່​ທີ່​ເຂດ­ແດນ​ເມືອງ​ຮາ­ອູ­ຣານ.
\v 17 ດັ່ງ­ນັ້ນ ເຂດ­ແດນ​ຈະ​ຍາວ​ຈາກ​ທະ­ເລ​ເຖິງ​ເມືອງ​ຮາ­ຊາ-ເອ­ໂນນ ຊຶ່ງ​ຢູ່​ທີ່​ເຂດ­ແດນ​ທາງ​ເຫນືອ​ຂອງ​ເມືອງ​ດາ­ມັສກັດ ແລະ ເມືອງ​ຮາມັດທາງ​ທິດ­ເຫນືອ​. ອັນ​ນີ້​ເປັນ​ເຂດພາກ​ເຫນືອ.

\s5
\v 18 ທາງ​ດ້ານ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ, ລະຫວ່າງ​ເມືອງ​ຮາ­ອູ­ຣານ ແລະ ​ດາ­ມັສກັດ ແລະ ລະ­ຫວ່າງ​ກິ­ເລ­ອາດ​ ແລະ ​ແຜ່ນ­ດິນ​ອິດສະຣາເອນ ກໍຈະເປັນ​ແມ່­ນ້ຳ​ຈໍ­ແດນ. ເຈົ້າຕ້ອງ​ວັດ­ແທກຈາກເຂດນີ້ເຖິງຟາກທະເລຕາເວັນອອກ; ທັງຫມົດນີ້ຈະເປັນ​ເຂດແດນທາງ​ດ້ານ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ.
\v 19 ແລ້ວທາງທິດ​ໃຕ້: ທາງທິດໃຕ້ຂອງຕາ­ມາ ຈົນ​ຮອດ​ນ້ຳ​​ເມ­ຣີ­ບາຄາ­ເດັດ, ​ເລື້ອຍ​ໄປ​ຕາມ​ແມ່­ນ້ຳເອຢິບ​ເຖິງ​ທະ­ເລ​ໃຫຍ່, ແລະ ທາງທິດໃຕ້​ນີ້​ເປັນ​ເຂດແດນໄປ​ທາງ​ທິດໃຕ້.
\v 20 ເຂດແດນທາງ​ທິດ​ຕາ­ເວັນ­ຕົກຈະເປັນທະ­ເລ​ໃຫຍ່​ ຊຶ່່ງ​ເລື້ອຍ​ໄປ​ຈົນ​ຮອດ​ບ່ອນ​ທີ່­ຢູ່​ກົງ­ກັນ­ຂ້າມກັບ​ເມືອງ​ຮາມັດ. ອັນ​ນີ້​ເປັນ​ເຂດ­ແດນ​ທາງ​ຕາ­ເວັນ­ຕົກ.

\s5
\v 21 ນີ້ຄືວິທີທີ່ຈະແບ່ງແຜ່ນດິນນີ້ ສຳລັບພວກເຂົ້າ, ສຳລັບເຜົ່າຕ່າງໆຂອງ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 22 ເພື່ອເຈົ້າ​​ຈະແບ່ງສ່ວນທີ່ເປັນ​ມໍ­ລະ­ດົກ​ໃຫ້ກັບພວກເຈົ້າເອງ ແລະ ທັງໃຫ້ກັບພວກຄົນ​ຕ່າງ­ດ້າວທີ່​ອາ­ໄສ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງພວກ​ເຈົ້າ, ຄືຄົນທັງຫລາຍທີ່ໄດ້​ເກີດ​ລູກ­ຫລານ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ເຈົ້າ ແລະ ອາໄສຢູ່ນຳ, ເຫມືອນກັບຄົນ​ອິດສະຣາເອນໂດຍກຳເນີດ. ເຈົ້າຈະໂຍນ​ມໍ­ລະ­ດົກຢ່າງຫລວງຫລາຍ​ທ່າມ­ກາງ​ຊົນເຜົ່າ​ອິດສະຣາເອນ.
\v 23 ແລ້ວຄົນຕ່າງຊາດກໍຈະອາໄສຢູ່ທ່າມກາງບັນດາຊົນເຜົ່າຕ່າງໆຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່. ເຈົ້າຕ້ອງມອບມໍລະດົກແກ່ເຂົາ — ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ."

\s5
\c 48
\cl ບົດທີ 48
\p
\v 1 ຕໍ່­ໄປ​ນີ້​ເປັນ​ຊື່​ຂອງບັນດາເຜົ່າຕ່າງໆ. ເຜົ່າດານຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຂອງດິນ­ແດນຫນຶ່ງສ່ວນ; ບໍລິເວນເຂດແດນ​ທາງ​ເຫນືອ​ຂອງອິດສະຣາເອນໄປຕາມທາງ​ເຮດ­ໂລນ ແລະ ຮອດ​ທາງ​ເຂົ້າ​ເມືອງເລໂບ​ຮາມັດ. ເຂດແດນນີ້ຈະໄປອອກໄປຈົນ​ເຖິງ​ຮາ­ຊາ-ເອ­ໂນນ ແລະ ໄປຕາມ​ຊາຍແດນ​​ຂອງ​ດາ­ມັສກັດ ຊຶ່ງຢູ່ເຂດແດນທາງເຫນືອ ແລະ ຈົນເຖິງ​ເມືອງ​ຮາມັດ. ເຂດແດນຂອງດານຈະເລີ່ມແຕ່ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ​ອອກ ໄປ​ເຖິງທາງໄປທະເລໃຫຍ່.
\v 2 ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ດານ, ​ເລີ່ມຈາກ​ທາງ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທາງ​ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າອາເຊຈະໄດ້​ສ່ວນຫນຶ່ງ.
\v 3 ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ອາ­ເຊ​ ເລີ່ມຈາກ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າ​ນັບ­ທາ­ລີຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.​

\s5
\v 4 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ນັບ­ທາ­ລີ ​ເລີ່ມຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າ​ມາ­ນາ­ເຊຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.​
\v 5 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ມາ­ນາ­ເຊ ​ເລີ່ມຈາກທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າ​ເອຟຣາອິມຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.​
\v 6 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ເອຟຣາອິມ ​ເລີ່ມຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າ​ຣູ­ເບັນຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.
\v 7 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຣູ­ເບັນ​ ເລີ່ມຈາກທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າ​ຢູ­ດາຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.​

\s5
\v 8 ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງແຜ່ນດິນທີ່ເຈົ້າຈະເຮັດແມ່ນຕາມເຂດແດນ ເຜົ່າຢູ­ດາ ແລະ ກາຍອອກໄປຈາກທິດຕາເວັນອອກຈົນເຖິງທິດຕາເວັນຕົກ; ມັນຈະກວ້າງ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ. ຄວາມຍາວ​ຈະຕ້ອງສອດຄ່ອງກັບສັດສ່ວນຂອງເຜົ່າອຶ່ນຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ແລະ ພຣະວິຫານຈະຢູ່ທາງກາງ.
\v 9 ດິນແດນນີ້ທີ່ເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ຈະ​ຍາວ​ສອງຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ ແລະ ​ຄວາມ​ກວ້າງ​ຫນຶ່ງຫມື່ນ​ສອກ.

\s5
\v 10 ­ຕໍ່ໄປ​ນີ້​ຈະ​ເປັນ​ສ່ວນ​ແບ່ງ​ຂອງ​ສັດສ່ວນທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດຂອງດິນແດນນີ້: ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ຈະ​ໄດ້​ສ່ວນ​ແບ່ງ​ທາງ​ທິດ­ເຫນືອ​ ​ຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ; ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ​ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ສອກ; ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ສອກ; ແລະ ທາງ​ທິດ­ໃຕ້​ຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ, ມີ​ສະ­ຖານນະມັດສະການຂອງພຣະຢາເວ­ທີ່​ຢູ່ທາງ​ກາງ.
\v 11 ທີ່ສ່ວນ​ນີ້​ມອບແກ່​ປະ­ໂລ­ຫິດເຊື້ອສາຍຂອງຊາ­ໂດກທີ່​ຊຳ­ຣະ​ໃຫ້­ບໍ­ຣິ­ສຸດ, ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ບົວລະບັດເຮົາຢ່າງສັດຊື່ສະເຫມີມາ ແລະ ບໍ່­ໄດ້​ຫລົງ​ຜິດໄປເຫມືອນດັ່ງຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຫລົງຜິດໄປ, ເຫມືອນຢ່າງຄົນເລວີໄດ້ຫລົງໄປ. ​
\v 12 ການຖວາຍຂອງພວກເຂົາຈະເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ​ສ່ວນແບ່ງທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນນີ້, ຊຶ່ງກວ້າງອອກໄປເຖິງເຂດແດນຂອງ​ຄົນ​ເລ­ວີ.

\s5
\v 13 ດິນແດນສ່ວນຂອງຄົນເລວີໃກ້ກັບ​ເຂດແດນ​ຂອງ​ປະ­ໂລ­ຫິດ​ນັ້ນ ​ຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ ແລະ ກວ້າງ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ສອກ. ຄວາມ​ຍາວ​ທັງ​ຫມົດຂອງທີ່ດິນທັງສອງຈະຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ ​ແລະ ​ຄວາມ​ກວ້າງສອງຫມື່ນສອກ.
\v 14 ພວກເຂົາຈະຕ້ອງບໍ່ຂາຍ ຫລື ແລກປ່ຽນສ່ວນຫນຶ່ງສ່ວນໃດຂອງດິນສ່ວນນີ້; ທີ່ດິນສ່ວນທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງອີດສະຣາເອນ ຕ້ອງບໍ່ຖືກແບ່ງແຍກຈາກບໍລິເວນເດີມເຫລົ່ານີ້, ເພາະເປັນທີ່ບໍຣີສຸດແດ່ພຣະຢາເວ.

\s5
\v 15 ສ່ວນດິນ​ທີ່ຍັງ​ເຫລືອ, ​ກວ້າງ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ ແລະ​ ຍາວ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ​ນັ້ນ ຈະ­ເປັນ​ທີ່​ສາ­ທາ­ລະ­ນະ​ປະ­ໂຫຍດຂອງ​ເມືອງ,​ ​ເປັນ​ທີ່­ຢູ່​ອາ­ໄສ, ແລະ ​ເປັນ​ທົ່ງ​ຫຍ້າ; ​ຕົວ​ເມືອງຈະ​ຢູ່ທາງ​ກາງ.
\v 16 ຕໍ່­ໄປ​ນີ້​ເປັນ​ຂະ­ຫນາດ​ຂອງ​ດ້ານ​ຕ່າງໆຂອງເມືອງຄື: ທາງ​ທິດ­ເຫນືອມີຄວາມຍາວ ​4,500 ​ສອກ; ທາງ​ທິດ­ໃຕ້ມີຄວາມຍາວ​ 4,500 ​ສອກ; ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກມີຄວາມຍາວ ​4,500 ​ສອກ; ແລະ ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກມີຄວາມຍາວ​ ​4,500 ​ສອກ.

\s5
\v 17 ບໍລິເວນທົ່ງຫຍ້າຂອງເມືອງ​ນັ້ນ​ ໂດຍວັດແທກຈາກທິດ­ເຫນືອ, ອອກໄປມີຄວາມເລິກ ​250 ​ສອກ; ທິດ­ໃຕ້ມີຄວາມເລິກ ​250 ​ສອກ, ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ, ມີຄວາມເລິກ ​250 ​ສອກ, ແລະ​ ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ມີຄວາມເລິກ ​250 ​ສອກ.
\v 18 ສ່ວນທີ່ເຫລືອທີ່ບໍຣິສຸດນັ້ນ ຂອງຖວາຍຈະຂະຫນາຍອອກໄປທາງທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ສອກ ແລະ ຫນຶ່ງຫມື່ນສອກໄປທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ. ມັນຈະແຜ່ກວ້າງອອກໄປຕາມເຂດຂອງເຄື່ອງຖວາຍບໍຣິສຸດ, ແລະ ພືດ​ຜົນຈະເປັນ​ອາ­ຫານ​ຂອງ​ຄົນທີ່ເຮັດວຽກ​ໃນ​ເມືອງ​ນັ້ນ.

\s5
\v 19 ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ເຮັດວຽກໃນ​ເມືອງ​ນັ້ນ, ປະຊາຊົນທັງຫລາຍທີ່ມາຈາກເຜົ່າທັງຫລາຍຂອງອິດສະຣາເອນ, ຈະເປັນຄົນເຮັດໄຮ່ເຮັດນາໃນດິນຜືນນີ້.
\v 20 ການຖວາຍດິນແດນຈະວັດແທກໄດ້ເປັນຄວາມຍາວດ້ານລະສອງຫມື່ນຫ້າພັນສອກ, ກວ້າງດ້ານລະສອງຫມື່ນຫ້າພັນສອກ. ດ້ວຍວິທີນີ້ພວກເຈົ້າຈະແບ່ງກັນໄວ້ເປັນສ່ວນສັກສິດບໍຣິສຸດ ພ້ອມກັບດິນແດນຂອງເມືອງນີ້ດ້ວຍ.

\s5
\v 21 ສ່ວນ​ທີ່​ເຫລືອ​ຂອງແຜ່ນດິນ​ທັງ​ສອງດ້ານ​ຂອງການຖວາຍບູຊາອັນສັກສິດ ແລະ ເຂດເມືອງ ຈະເປັນຂອງເຈົ້າຊາຍ. ອະນາເຂດຂອງເຈົ້າຊາຍທາງທິດຕາເວັນອອກຈະແຜ່ກວ້າງອອກໄປ​ສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກ​ ຈາກເຂດແດນຂອງສ່ວນບໍຣິສຸດ ໄປເຖິງເຂດແດນທາງທິດ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ — ແລະ ​ພື້ນທີ່ຂອງເຂົາໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກຈະແຜ່ກວ້າງອອກໄປຍາວສອງ​ຫມື່ນ​ຫ້າ​ພັນ​ສອກໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ. ໃຈກາງຈະເປັນສ່ວນຖວາຍບໍຣິສຸດ, ແລະ ສະຖານບໍຣິສຸດຂອງພຣະວິຫານຈະຢູ່​ທາງກາງນັ້ນ.
\v 22 ແຜ່ນດິນແຜ່ກວ້າງອອກ­ຈາກ​ກຳມະສິດ​ຂອງ​ຄົນ​ເລ­ວີ ແລະບໍລິເວນເມືອງ ຊຶ່ງຢູ່ທ່າມກາງນັ້ນ ຈະເປັນດິນແດນຂອງເຈົ້າຊາຍ; ມັນຈະຢູ່ລະ­ຫວ່າງ​ເຂດ­ແດນຂອງ​ຢູ­ດາ ແລະ ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງເບັນ­ຢາ­ມິນ — ແຜ່ນດິນນີ້ຈະເປັນຂອງເຈົ້າຊາຍ.

\s5
\v 23 ສ່ວນເຜົ່າ­ທີ່​ເຫລືອ​ຢູ່ນັ້ນ, ສ່ວນແບ່ງຂອງພວກເຂົາຈະມາຈາກທາງຝັ່ງ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ ແລະ​ ໄປ​ທາງ​ຝັ່ງທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ. ເຜົ່າເບັນ­ຢາ­ມິນຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.
\v 24 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ເບັນ­ຢາ­ມິນ ເລີ່ມ​ຈາກ​ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າຊິ­ເມ­ໂອນຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.
\v 25 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ຊິ­ເມ­ໂອນ ເລີ່ມ​ຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເຜົ່າ​ອິດ­ຊາ­ຄາຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.
\v 26 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ອິດ­ຊາ­ຄາ ເລີ່ມ​ຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ​ເຜົ່າ​ເຊ­ບູໂ­ລນຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຫນຶ່ງສ່ວນ.

\s5
\v 27 ໄປທາງໃຕ້ຂອງເຂດແດນ​​ເຊ­ບູໂ­ລນ, ​ເລີ່ມຈາກ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ​ ໄປ​ຮອດ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ຕົກ, ເປັນ​ສ່ວນແບ່ງ​ຂອງ​ເຜົ່າ​ກາດ — ຫນຶ່ງສ່ວນ.
\v 28 ທີ່ຢູ່ຕິດ​ກັບ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ກາດ ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້​ເຂດ­ແດນ​ນັ້ນ​ຈະ​ແຜ່ກວ້າງອອກໄປ­ຈາກ​ເມືອງ​ຕາ­ມາເຖິງ​ນ້ຳ​​ຄາ­ເດັດ, ແລະ ໄກອອກ​ໄປ​ຕາມ​ແມ່­ນ້ຳ​ຂອງເອຢິບ, ແລະ ເຖິງ​ທະ­ເລ​ໃຫຍ່.
\v 29 ນີ້​ເປັນ​ດິນແດນ ​ຊຶ່ງ​ພວກເຈົ້າ​ຈະ​ແບ່ງໃຫ້ເຜົ່າຕ່າງໆ; ມັນຈະເປັນມໍລະດົກຂອງເຜົ່າຕ່າງໆຂອງອິດສະຣາເອນ. ນີ້ຈະເປັນສ່ວນແບ່ງຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ. ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.

\s5
\v 30 ຕໍ່­ໄປ​ນີ້​ເປັນ​ທາງ​ອອກ​ຂອງ​ເມືອງ​: ທາງ​ທິດ­ເຫນືອ, ​ຊຶ່ງຈະ​ວັດ­ແທກ​ ຄວາມຍາວໄດ້ ​4,500 ​ສອກ,
\v 31 ມີປະ­ຕູ​ສາມປະຕູບານ, ​ຕັ້ງ­ຊື່​ຕາມ​ຊື່​ເຜົ່າທັງຫລາຍຂອງຄົນ​ອິດສະຣາເອນ: ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ຣູ­ເບັນ, ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ຢູ­ດາ, ແລະ ປະ­ຕູຊື່​ເລ­ວີ.
\v 32 ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ,​ ຊຶ່ງວັດແທກຄວາມ​ຍາວໄດ້ ​​4,500 ​ສອກ, ຈະມີ​​ປະ­ຕູສາມບານຄື: ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ໂຢ­ເຊັບ, ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ເບັນ­ຢາ­ມິນ ແລະ ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ດານ.

\s5
\v 33 ທາງ​ທິດ­ຕາເວັນອອກ, ຊຶ່ງ​ວັດ­ແທກຄວາມຍາວ​ໄດ້​​ 4,500 ​ສອກ, ຈະມີ​ປະ­ຕູ​ສາມບານຄື: ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ຊິ­ເມ­ໂອ, ປະ­ຕູຫນຶ່ງຊື່​ອິດ­ຊາ­ຄາ, ແລະ ປະ­ຕູຫນຶ່ງ​ຊື່ເຊ­ບູໂ­ລນ.
\v 34 ທາງ​ທິດ­ຕາ­ເວັນ­ອອກ, ຊຶ່ງວັດແທກຄວາມຍາວໄດ້ ​​4,500 ​ສອກ, ຈະມີ​ປະ­ຕູ​ສາມບານຄື: ປະ­ຕູ​ຫນື່ງຊື່​ກາດ, ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ອາ­ເຊ, ແລະ ປະ­ຕູ​ຫນຶ່ງຊື່​ນັບ­ທາ­ລີ.
\v 35 ໄລຍະທາງ​ຮອບ​ເມືອງ​ນັ້ນ ຈະມີ​ຫນຶ່ງ​ຫມື່ນ​ແປດ​ພັນ​ສອກ; ຕັ້ງ­ແຕ່ວັນ​ນີ້​ໄປ, ເມືອງ​ນີ້​ຈະ​ມີ​ຊື່­ວ່າ ”ພຣະຢາເວສະຖິດທີ່­ນັ້ນ.”