\v 16 ای خداوند، چنان اَشَأنَ ذلیل و شرمنده بوکون تا تی نامَ التماس بوکوند. \v 17 بدَه همیشه رِه رسوا و پریشان بوبود و خواری و ذلتِ مرَه هلاکَ بود.