glk_psa_text_reg/39/12.txt

\v 12 خداوندا می دوعایَ گوش بوکون و می آه و ناله یَ بیشتَأو، می اَشکأنَ کی می چومِ جَه فووُستَأن دره یَ بیدین، چره کی من می اَجدادِ مَأنستَأن اَ دونیا میَأن مُسافر و غریبم، مرَه خودتِ ورجَه پناه بدن. \v 13 خودتِ غضبَ می جَه وَأگردَأن، وَأهَأل قبلِ اَنکی بیمیرم ایبار دیگر شادی رویَ بیدینم.