\v 5 ایتَه لحظه مرَه راحت نند و همۀ اَشَأنِ فکر اَنه کی مرَه اذیت و آزار بوکند. \v 6 اوشَأن همه تَه جمعَ بود و مرِه کمین کوند، می قدمانَ چوم بودوخته دَأرد و می جانِ قصدَه دَأرد.