\c 102 \v 1 خداوندا، می دوعایَ بیشتَأو و می فریادَ گوش بوکون. \v 2 وختی سختی میَأن ایسَأم، تی رویَ می جَه وَأنگردَأن، مرَه متوجه بوبون و هر چی زودتر می دوعایَ مستجاب بوکون.
See in Reader