\c 141 \v 1 ای خداوند، ترَه التماس کونم بیأ می یاری رِه، پس توندَ کون بیأ می ورجَه، وختی کمکِ وَسی ترَه دخَأنم می آوازَ بیشتَأو. \v 2 می دوعا بوخورِ مَأنستَأن تی درگاهَ فَأرسه، وختی می دسانَ تی طرف بلندَ کونم، شامِ قربانی مَأنستَأن قبول بوکون.