\v 9 اون روزی کی ترَه دخَأنم می دوشمنان وَأگردد و فرار کوند. یقین دَأرم، چره کی خدا می پوشتیبانه. \v 10 خدا وعده یانَ ستایش کونم و اونَ شکر کونم. \v 11 خداوندَه توکل دَأرم پس نترسم، آدمان مرَه چی تَأند بوکوند؟