Merge branch 'master' of C:\Users\aigdu\AppData\Local\BTT-Writer\temp\gl_mrk_text_reg

12/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 12 \v 1 Entón comezou a falarlles en parábolas: Un home plantou unha viña e cercouna cun muro, cavou un estanque debaixo do lagar e edificou unha torre; arrendouna a labradores e foise de viaxe. \v 2 Ao tempo da vendima enviou un servo aos labradores para recibir dos labradores a súa parte dos froitos da viña. \v 3 Pero eles, botándolle man, golpeárono e enviárono coas mans baleiras.

12/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 De novo mandoulles outro servo, e a el ferírono na cabeza e tratárono vergonzosamente. \v 5 E enviou a outro e a este o mataron; e así con outros moitos, golpeando a uns e matando a outros.

12/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 Aínda lle quedaba un, un fillo amado; e envioulles a este último, dicindo: «Respectarán ao meu fillo». \v 7 Pero aqueles labradores dixéronse entre si: «Este é o herdeiro; vide, matémolo, e a herdade será nosa!»

12/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 E botándolle man, matárono e lanzárono fóra da viña. \v 9 Que fará, entón, o dono da viña? Virá e destruirá aos labradores, e dará a viña a outros.

12/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 Nin aínda esta Escritura lestes: «A pedra que refugaron os construtores, esa, en pedra angular converteuse; \v 11 isto foi feito de parte do Señor, e é marabilloso aos nosos ollos»? \v 12 E procuraban prendelo, pero temían á multitude, porque comprenderon que contra eles dixera a parábola. E deixándoo, fóronse.

12/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 E enviáronlle algúns dos fariseos e dos herodianos para sorprenderlle nalgunha palabra. \v 14 E cando eles chegaron, dixéronlle: Mestre, sabemos que es veraz e que non buscas o favor de ninguén, porque es imparcial, e ensinas o camiño de Deus con verdade. É lícito pagar imposto ao César, ou non? \v 15 Pagaremos ou non pagaremos? Pero El, decatándose da súa hipocrisía, díxolles: Por que me estades poñendo a proba? Traédeme un denario para velo.

12/16.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 16 Trouxéronllo, e El díxolles: De quen é esta imaxe e a inscrición? E eles dixéronlle: Do César. \v 17 Entón Xesús díxolles: Dade ao César o que é do César, e a Deus o que é de Deus. E marabillábanse del.

12/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 E algúns saduceos (os que din que non hai resurrección) achegáronselle, e preguntábanlle, dicindo: \v 19 Mestre, Moisés deixounos escrito: Se o irmán dalgún morre e deixa muller e non deixa fillo, que o seu irmán tome a muller e levante descendencia ao seu irmán.

12/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 Houbo sete irmáns; e o primeiro tomou esposa, e morreu sen deixar descendencia. \v 21 E o segundo tomouna, e morreu sen deixar descendencia; e así mesmo o terceiro; \v 22 e así os sete, sen deixar descendencia. E por último morreu tamén a muller. \v 23 Na resurrección, cando resuciten, de cal deles será muller? Pois os sete tivérona por muller.

12/24.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 24 Xesús díxolles: Non é esta a razón pola que estades equivocados: que non entendedes as Escrituras nin o poder de Deus? \v 25 Porque cando resuciten de entre os mortos, nin casarán nin serán dados en matrimonio, senón que serán como os anxos nos ceos.

12/26.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 26 E en canto a que os mortos resucitan, non lestes no libro de Moisés, na pasaxe sobre a silva ardendo, como Deus faloulle, dicindo: «Eu son o Deus de Abraham, e o Deus de Isaac, e o Deus de Xacob»? \v 27 El non é Deus de mortos, senón de vivos; vós estades moi equivocados.

12/28.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 28 Cando un de escríbas achegouse, oíunos discutir, e recoñecendo que lles contestaba ben, preguntoulle: Cal mandamento é o máis importante de todos? \v 29 Xesús respondeu: O máis importante é: «Escoita, Israel; o Señor o noso Deus, o Señor un é; \v 30 e amarás ao Señor o teu Deus con todo o teu corazón, e con toda a túa alma, e con toda a túa mente, e con toda a túa forza». \v 31 O segundo é este: «Amarás ao teu próximo como a ti mesmo». Non hai outro mandamento maior que estes.

12/32.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 32 32E o escriba díxolle: Moi ben, Mestre; con verdade dixeches que El é un, e non hai outro ademais del; \v 33 e que amalo con todo o corazón e con todo o entendemento e con todas as forzas, e amar ao próximo como a un mesmo, é máis que todos os holocaustos e os sacrificios. \v 34 Vendo Xesús que el respondera sabiamente, díxolle: Non estás lonxe do reino de Deus. E despois diso, ninguén se aventuraba a facerlle máis preguntas.

12/35.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 35 E tomando a palabra, Xesús dicía mentres ensinaba no templo: Por que din os escribas que o Cristo é fillo de David? \v 36 David mesmo dixo polo Espírito Santo: «O Señor dixo ao meu Señor:“ Senta á miña destra, ata que poña aos teus inimigos debaixo dos teus pés” ». \v 37 David mesmo chámalle «Señor». En que sentido é, pois, o seu fillo? E a gran multitude escoitáballe con gusto.

12/38.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 38 E no seu ensino dicíalles: Coidádevos dos escribas, a quen lles gusta andar con vestiduras longas, e aman os saúdos respectuosos nas prazas, \v 39 os primeiros asentos nas sinagogas e os lugares de honra nos banquetes; \v 40 que devoran as casas das viúvas, e polas aparencias fan longas oracións; estes recibirán maior condenación.

12/41.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 41 Xesús sentou fronte ao arca do tesouro, e observaba como a multitude botaba diñeiro no arca do tesouro; e moitos ricos botaban grandes cantidades. \v 42 E chegou unha viúva pobre e botou dúas pequenas moedas de cobre ou sexa, un cuadrante.

12/43.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 43 E chamando aos seus discípulos, díxolles: En verdade dígovos, que esta viúva pobre botou máis que todos os contribuíntes ao tesouro; \v 44 porque todos eles botaron do que lles sobra, pero ela, da súa pobreza botou todo o que posuía, todo o que tiña para vivir.

12/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 12

13/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 13 \v 1 Cando saía do templo, un dos seus discípulos díxolle: Mestre, mira que pedras e que edificios! \v 2 E Xesús díxolle: Ves estes grandes edificios? Non quedará pedra sobre pedra que non sexa derrubada.

13/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 3E estando El sentado no monte das Oliveiras, fronte ao templo, Pedro, Xacobo, Xoán e Andrés preguntábanlle en privado: \v 4 Dinos, cando sucederá isto, e que sinal haberá cando todas estas cousas háxanse de cumprir?

13/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 E Xesús comezou a dicirlles: Mirade que ninguén vos engane. \v 6 Moitos virán no meu nome dicindo: «Eu son o Cristo», e enganarán a moitos.

13/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 E cando oiades de guerras e de rumores de guerras, non vos alarmedes; é necesario que todo isto suceda, pero aínda non é o fin. \v 8 Porque se levantará nación contra nación, e reino contra reino; e haberá terremotos en diversos lugares; e haberá fames. Isto só é o comezo de dores.

13/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Pero estade alerta; porque vos entregarán aos tribunais e seredes azoutados nas sinagogas, e compareceredes diante de gobernadores e reis pola miña causa, para testemuño a eles. \v 10 Pero primeiro o evanxeo debe ser predicado a todas as nacións.

13/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 E cando vos leven e entréguenvos, non vos preocupedes de antemán polo que ides dicir, senón que o que vos sexa dado naquela hora, iso falade; porque non sodes vós os que falades, senón o Espírito Santo. \v 12 E o irmán entregará á morte ao irmán, e o pai ao fillo; e os fillos levantaranse contra os pais, e causaranlles a morte. \v 13 E seredes odiados de todos por causa do meu nome, pero o que persevere ata o fin, ese será salvo.

13/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 Mais cando vexades a abominación da desolación posta onde non debe estar (o que lea, que entenda), entón os que estean en Xudea fuxan aos montes; \v 15 e o que estea na azotea, non baixe nin entre a sacar nada da súa casa; \v 16 e o que estea no campo, non volva atrás a tomar a súa capa.

13/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 Pero, ai das que estean encinta e das que estean a criar naqueles días! \v 18 Orade para que isto non suceda no inverno. \v 19 Porque aqueles días serán de tribulación, tal como non aconteceu desde o principio da creación que fixo Deus ata o de agora, nin acontecerá xamais. \v 20 E se o Señor non acurtase aqueles días, ninguén se salvaría; pero por causa dos escollidos que El elixiu, acurtou os días.

13/21.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 21 Entón, se algún vos di: «Mirade, aquí está o Cristo», ou: «Mirade, alí está», non lle creades. \v 22 Porque se levantarán falsos Cristos e falsos profetas, e amosarán sinais e prodixios a fin de extraviar, de ser posible, aos escollidos. \v 23 Mais vós, estade alerta; vede que volo dixen todo de antemán.

13/24.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 24 Pero naqueles días, despois desa tribulación, o sol escurecerase e a lúa non dará a súa luz, \v 25 as estrelas irán caendo do ceo e as potencias que están nos ceos serán sacudidas. \v 26 Entón verán ao Fillo do Home que vén nas nubes con gran poder e gloria. \v 27 E entón enviará aos anxos, e reunirá aos seus escollidos dos catro ventos, desde o extremo da terra ata o extremo do ceo.

13/28.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 28 Da figueira aprendede a parábola: cando a súa rama xa se pon tenra e bota as follas, sabedes que o verán está preto. \v 29 Así tamén vós, cando vexades que suceden estas cousas, sabede que El está preto, ás portas.

13/30.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 30 En verdade dígovos que non pasará esta xeración ata que todo isto suceda. \v 31 O ceo e a terra pasarán, mais as miñas palabras non pasarán. \v 32 Pero daquel día ou daquela hora ninguén sabe, nin sequera os anxos no ceo, nin o Fillo, senón só o Pai.

13/33.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 33 Estade alerta, velade; porque non sabedes cando é o tempo sinalado. \v 34 É como un home que se foi de viaxe, e ao saír da súa casa deixou aos seus servos encargados, asignándolle a cada un a súa tarefa, e ordenou ao porteiro que estivese alerta.

13/35.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 35 Por tanto, velade, porque non sabedes cando vén o señor da casa, se á tardiña, ou á medianoite, ou ao canto do galo, ou ao amencer; \v 36 non sexa que veña de súpeto e áchevos durmidos. \v 37 E o que a vós digo, a todos dígoo: Velade!

13/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Marcos 13

14/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 14 \v 1 Faltaban dous días para a Pascua e para a festa dos pans sen fermento; e os principais sacerdotes e escribas buscaban como prenderlo con engano e matalo; \v 2 porque dicían: Non durante a festa, non sexa que haxa un tumulto do pobo.

14/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E estando El en Betania, sentado á mesa en casa de Simón o leproso, veu unha muller cun frasco de alabastro de perfume moi custoso de nardo puro; e rompeu o frasco e derramouno sobre a cabeza de Xesús. \v 4 Pero algúns estaban indignados e dicíanse uns aos outros: Para que se fixo este desperdicio de perfume? \v 5 Porque este perfume podía venderse por máis de trescentos denarios, e dado os cartos aos pobres. E reprendíana.

14/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 Pero Xesús dixo: Deixádea; por que a molestades? Boa obra fixo comigo. \v 7 Porque aos pobres sempre os teredes convosco; e cando queirades poderédeslles facer ben; pero a min non sempre me teredes. \v 8 Ela fixo o que puido; anticipouse a unxir o meu corpo para a sepultura. \v 9 E en verdade dígovos: Onde queira que o evanxeo se predique no mundo enteiro, tamén se falará do que esta fixo, para memoria súa.

14/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 Entón Xudas Iscariote, que era un dos doce, foi aos principais sacerdotes para entregarlles a Xesús. \v 11 Cando eles oírono, alegráronse e prometeron darlle cartos. E el buscaba como entregarlle nun momento oportuno.

14/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 O primeiro día da festa dos pans sen fermento, cando se sacrificaba o cordeiro da Pascua, os seus discípulos dixéronlle: Onde queres que vaiamos e fagamos os preparativos para que comas a Pascua? \v 13 E enviou a dous dos seus discípulos, e díxolles: Ide á cidade, e alí sairavos ao encontro un home que leva un cántaro de auga; seguídelle; \v 14 e onde el entre, dicide ao dono da casa: «O Mestre di: “Onde está a miña habitación na que poida comer a Pascua cos meus discípulos?” ».

14/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 E el mostraravos un gran apousento alto, amoblado e preparado; facede os preparativos para nós alí. \v 16 Saíron, pois, os discípulos e chegaron á cidade, e atoparon todo tal como El lles dixera; e prepararon a Pascua.

14/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 Á tardiña chegou El cos doce. \v 18 E estando sentados á mesa comendo, Xesús dixo: En verdade dígovos que un de vós entregarame; o que come comigo. \v 19 Eles comezaron a entristecerse e a dicirlle un por un: Seica son eu?

14/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 E El díxolles: É un dos doce, o que molla comigo no prato. \v 21 Porque o Fillo do Home vaise tal e como está escrito del; pero ai daquel home por quen o Fillo do Home é entregado! Mellor fose a ese home non haber nado.

14/22.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 22 E mentres comían, tomou pan, e bendicíndoo partiuno, deullo a eles, e dixo: Tomade, isto é o meu corpo. \v 23 E tomando unha copa, despois de dar grazas, deulla a eles, e todos beberon dela. \v 24 E díxolles: Isto é o meu sangue do novo pacto, que é derramada por moitos. \v 25 En verdade dígovos: Xa non beberei máis do froito da vide ata aquel día cando o beba novo no reino de Deus.

14/26.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 26 Despois de cantar un himno, saíron para o monte das Oliveiras. \v 27 E Xesús díxolles: Todos vós apartarédesvos, porque escrito está: «Ferirei ao pastor, e as ovellas dispersaranse».

14/28.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 28 Pero despois de que eu resucitase, irei diante de vós a Galilea. \v 29 Entón Pedro díxolle: Aínda que todos se afasten, eu, con todo, non o farei.

14/30.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 30 E Xesús díxolle: En verdade dígoche que ti, hoxe, esta mesma noite, antes que o galo cante dúas veces, negarasme tres veces. \v 31 Pero Pedro con insistencia repetía: Aínda que teña que morrer contigo, non che negarei. E todos dicían tamén o mesmo.

14/32.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 32 E chegaron a un lugar que se chama Getsemaní, e dixo aos seus discípulos: Sentádevos aquí ata que eu orase. \v 33 E tomou consigo a Pedro, a Xacobo e a Xoán, e comezou a aflixirse e a agoniarse moito. \v 34 E díxolles: A miña alma está moi aflixida, ata o punto da morte; quedade aquí e velade.

14/35.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 35 Adiantándose un pouco, prostrouse en terra e oraba que se fose posible, pasase del aquela hora. \v 36 E dicía: Abba, Pai! Para ti todas as cousas son posibles; aparta de min esta copa, pero non sexa o que eu quero, senón o que ti queiras.

14/37.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 37 Entón veu e achounos durmindo, e dixo a Pedro: Simón, dormes? Non puideches velar nin por unha hora? \v 38 Velade e orade para que non entredes en tentación; o espírito está disposto, pero a carne é débil. \v 39 Foise outra vez e orou, dicindo as mesmas palabras.

14/40.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 40 E veu de novo e achounos durmindo, porque os seus ollos estaban moi cargados de soño; e non sabían que responderlle. \v 41 Veu por terceira vez, e díxolles: Aínda estades a durmir e descansando? Xa abonda; chegou a hora; velaquí, o Fillo do Home é entregado en mans dos pecadores. \v 42 Levantádevos, vamos; mirade, está preto o que me entrega.

14/43.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 43 Nese momento, mentres aínda estaba El falando, chegou Xudas, un dos doce, acompañado dunha multitude con espadas e estacas, de parte dos principais sacerdotes, de escribas e dos anciáns. \v 44 E o que o entregaba déralles un sinal, dicindo: Ao que eu bique, ese é; prendédeo e levádeo con seguridade. \v 45 E chegando, inmediatamente achegouse a El dicindo: Rabí! E bicouno. \v 46 Entón eles botáronlle man e prendérono.

14/47.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 47 Pero un dos que estaban alí, sacando a espada, feriu ao servo do sumo sacerdote e cortoulle a orella. \v 48 E dirixíndose Xesús a eles, díxolles: Saístes con espadas e estacas para prenderme como contra un ladrón? \v 49 Cada día estaba convosco no templo ensinando, e non me prendestes; pero isto sucedeu para que se cumpran as Escrituras. \v 50 E abandonándoo, fuxiron todos.

14/51.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 51 Certo mozo seguíao, vestido só cunha saba sobre o seu corpo espido; e prendérono; \v 52 pero el, deixando a saba, escapou espido.

14/53.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 53 E levaron a Xesús ao sumo sacerdote; e reuníronse todos os principais sacerdotes, os anciáns e escrIbas. \v 54 Pedro seguiuno de lonxe ata dentro do patio do sumo sacerdote; estaba sentado cos alguacís, quentándose ao lume.

14/55.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 55 E os principais sacerdotes e todo o concilio, procuraban obter testemuño contra Xesús para darlle morte, pero non o achaban. \v 56 Porque moitos daban falso testemuño contra El, pero os seus testemuños non coincidían.

14/57.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 57 E algúns, levantándose, daban falso testemuño contra El, dicindo: \v 58 Nós oímoslle dicir: «Eu destruirei este templo feito por mans, e en tres días edificarei outro non feito por mans». \v 59 E nin sequera nisto coincidía o testemuño deles.

14/60.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 60 Entón o sumo sacerdote levantándose, púxose en medio e preguntou a Xesús, dicindo: Non respondes nada? Que testifican estes contra ti? \v 61 Mais El calaba e nada respondía. Volveu preguntar o sumo sacerdote, dicíndolle: Es ti o Cristo, o Fillo do Bendito? \v 62 Xesús dixo: Eu son; e veredes ao Fillo do Home sentado á destra do Poder e vindo coas nubes do ceo.

14/63.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 63 Entón o sumo sacerdote, rachando as súas roupas, dixo: Que necesidade temos de máis testemuñas? \v 64 Oístes a blasfemia; que vos parece? E todos condenarono, dicindo que era reo de morte. \v 65 E comezaron algúns a cuspirlle, a cubrirlle o rostro e a darlle de puñadas, e a dicirlle: Profetiza! E os alguacís recibírono a labazadas.

14/66.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 66 Estando Pedro abaixo no patio, chegou unha das serventas do sumo sacerdote, \v 67 e ao ver a Pedro quentándose, mirouno e dixo: Ti tamén estabas con Xesús o Nazareno. \v 68 Pero el negouno, dicindo: Nin sei, nin entendo de que falas. E saíu ao portal, e un galo cantou.

14/69.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 69 Cando a serventa viuno, de novo comezou a dicir aos que estaban alí: Este é un deles. \v 70 Pero el negouno outra vez. E pouco despois os que estaban alí volveron dicirlle a Pedro: Seguro que ti es un deles, pois tamén es galileo.

14/71.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 71 Pero el comezou a maldicir e a xurar: Eu non coñezo a este home de quen falas! \v 72 Ao instante un galo cantou por segunda vez. Entón Pedro lembrou o que Xesús lle dixera: Antes que o galo cante dúas veces, negarasme tres veces. E botouse a chorar.

14/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 14

manifest.json

@@ -137,6 +137,67 @@
 		"11-24",
 		"11-27",
 		"11-29",
-		"11-31"
+		"11-31",
+		"12-title",
+		"12-01",
+		"12-04",
+		"12-06",
+		"12-08",
+		"12-10",
+		"12-13",
+		"12-16",
+		"12-18",
+		"12-20",
+		"12-24",
+		"12-26",
+		"12-28",
+		"12-32",
+		"12-35",
+		"12-38",
+		"12-41",
+		"12-43",
+		"13-title",
+		"13-01",
+		"13-03",
+		"13-05",
+		"13-07",
+		"13-09",
+		"13-11",
+		"13-14",
+		"13-17",
+		"13-21",
+		"13-24",
+		"13-28",
+		"13-30",
+		"13-33",
+		"13-35",
+		"14-title",
+		"14-01",
+		"14-03",
+		"14-06",
+		"14-10",
+		"14-12",
+		"14-15",
+		"14-17",
+		"14-20",
+		"14-22",
+		"14-26",
+		"14-28",
+		"14-30",
+		"14-32",
+		"14-35",
+		"14-37",
+		"14-40",
+		"14-43",
+		"14-47",
+		"14-51",
+		"14-53",
+		"14-55",
+		"14-57",
+		"14-60",
+		"14-63",
+		"14-66",
+		"14-69",
+		"14-71"
 	]
 }